Lögberg - 31.08.1922, Blaðsíða 2

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 31. ÁGÚST 1922.
Þegar ‘*Tom Sawyer
brásl Mark Twah.
Undir þessari fyrirsögn birtist
nýlega ritgerð í blaðinu “Winni-
peg Free Press”, um hinn stór-
fræga ameríska rithöfund, Sam-
uel Langhorne Clemens, er þekt-
ur varð um víða veröld af hinu
einkennilega penna nafni “Mark
Twain. Nafnið tók hann sér
eða fékk, eftir að hann hafði unn-
ið sem háseti í gufubát, er fór um
Mississippifljótið. En á þeim
skipum var það ávalt verkefni
einhvers hásetans, að kanna dýpi
fljótsins með sökku og streng.
pegar dýpið samkvæmt merki á
enúrunni reyndist að vera að eins
tveir faðmar, hrópaði könnunar-
maður til stýrimanns orðunum:
“Mark Twain”, er þýddi tveggja
faðma dýpi. Eflaust hefir Clem-
ens haft 'könnunarstarfið oft með
höndum, er hann var háseti, og ef
til vill út af því verið ávarpaður
með orðunum “Mark Twain”, til
aðgreiningar frá félögum hans,
hinum hásetunum.
Mark Twain er nú, sem kunn-
ugt er, dáinn ekki alls fyrir löngu,
en gamansögur hans, þrungnar
alvöru og lífsspeki, munu lengi
lifa ungum og öldnum almenningi,
sem óþrjótandi ánægjulind, en
v;zkubrunnur þeim, er dýpra líta
en í tvífeðmis hyl og ekki láta sér
nægja grynninga-ljóðin ein sam-
an.
M. T. var oft nefndur“ Maður-
inn, sem kom heiminum til að
hlæsrja”. En ekki aðeius reit
hann gpmansögurnar óviðjafnan-
legu, heldur lýsti meistaralega
öllu því er hann sagði frá, auk
þess sem heimsádeila 'hans var
há»"beitt 0" tvíeggjuð. Fáir
hafa átt fleiri dáendur, og hróður
hans flaug fjöllum hærra, enda
þótt minna yæri stundum aura-
safnið, en ætla mátti, og var
skáldið oft í stórskuldum. En
þrátt fyrir lofgjörðasóninn var
Mark Twain jafnan ósnortinn af
öllum sérþótta.
Ámirst grein í dagblaðinu hér,
er aðallega tekin eftir ágúst-
hefti tímaritsins “Harpers Maga-
zine”, sem þar prentar áður óþekt
æfiágrip skáldsins eftir eigin
handarit hans. Eru það ýms eftir-
tektaverð leyndarmál um starfs-
aðferð snillingsins og tilhögun í
bókmentalegri “verksstofu” hans.
pótt sá, er þetta ritar, ekki treysti
sér til að þræða hinn einkennilega
stíl skáldsins, fylgir hér á eftir
útdráttur úr áðurnefndu æfisögu-
ibroti hans.
Svo sem ágripið ber með sér, hef-
ir M. T. verið frámunalega vand-
látur að því er snerti efni og fram.
setning þess, er hann lét birta eft-
ir sig á prenti. Og við lestur
æfisögunnar kemur manni ósjálf-
rátt í hug, að í þann spegil gæti
íslenski skálda-hópurinn, austan-
hafs og vestan, litið sér til mikils
gagns, því sem kunnugt er, má
svo að orði kveða, að frá bók-
menta “verkstofunum” íslenzku sé
alt látið fjúka, ætt og óætt, og
stundum enda mest þózt af óæt-
inu.
En “fossinum undir stendur
þjóðin” og gleypir jafnt við
hrímþursum sem horsksveinum.
Hvernig lítur nú Mark Twain
á málið?
“Sú stund hefir ajdrei upp
runnið síðast liðin þrjátíu og fimm
ár”, skrifar hann, “að eg hafi
ekki haft í smíðum eitt eða fleiri
bókmentaflley, sem legið hafa
hálf kláruð á stokkunum, yfirgef-
in og bakast í sólarhitanum. Oft-
ast hafa þau verið þrjú eða fjögur.
Slíkt vinnulag mætti ef til vill
skoðast sem verkleysa ein, en þetta
var af nauðsyn gert, en ekki af
tilviljun. Meðan einhver bókin
“samdi sig sjálfa”, var eg trúr og
áhugasamur ritari hennar og sló
ekki slöku við. En undir eins
og efnið hætti að koma mér ósjálf-
rátt í hug og eg þurfti að leggja
á mig það erfiði, að skapa æfin-
týri og samtöl sögufólksins, lagði
eg þá söguna afsíðis, og leit alls
HTOJU OOCMtWO-fUtL PIMCTIOW8 1,13101 *
^ILLETT COMPANV LjSSj
^ 10 TORONTO, CANAOA
BEAUTY OF THE SKIN
hörundafegurft, er þrá kvenna og
f*st meö því hö nota Dr. Chase's
Ointmena. Allskonar hútisjúkdómar,
hverfa við notkun þessa meðals
og hörundið verCur mjúkt og fagui t.
Fœst hjá öilum lyfsölum eCa frá
Edmanson. Bates & Co., Llmlted,
Toronto. ókeypls sýnishorn eent, ef
biað petta er nefnt.
suOintmenf
ekki við henni. Horfði þá í stað-
inn yfir eitthvað af öðru hálf-
smíðuðu, ef ske kynni, að það vildi
nú, eftir svo sem tveggja ára
hvíld, aftur nota mig til frásagn-
ar.
“pað var fyrir tilviljun”, held-
ur frásögn skáldsins áfram, “að
eg komst að því, að sögu-þulur
sérhverrar bókar, þreytist á miðri
leið, og afsegir að halda áfram
fyr en hann, eftir lengri eða
skemmri tima, hefir safnað nýju
efni og auknum þrótti. pegar
eg var hér um bil hálfnaður
með Tom Sawyer, rak eg mig á
þenna verðmæta sannleika. Er
eg hafði ritað 400 blaðsíður af
handritinu, hætti sagan fyrirvara.
laust, og neitaði að fara hóti
lengra. Dag eftir dag stóð þetta
svona. Eg varð mjög ergilegur
yfir þessu og ósegjanlega forviða,
þar eg vissi vel, að sagan var
ekki á enda sögð, og mér var ó-
skiljanlegt, því eg gæti ekki hald-
ið áfram með hana. Ástæðan
var þó ofur-einföld — sögulindin
var uppausin og efnislaust varð
ekki lengra haldið. pegar hand-
ritið hafði legið tvö ár “í salti”,
tók eg það upp einn daginn og
las yfir síðasta kapítulann af því,
sem eg hafði skrifað. pað var þá
að upp rann fyrir mér sá sann-
leikur, að þegar sögulind bókar
einhverrar þornar, þarf ekki ann-
að en byrgja hana, og hún mun
fyllast meðan maður sefur — eða
þótt unnið sé að öðrum viðfangs-
efnum, heildur þetta verðmæta
aðstreymi' lindarinnar áfram
manni að óvörum. Nú var engin
þi.rð á efni, og bókinni því lokið
fyrirhafnarlaust.”
“Ávalt síðan hefi eg stungið
hálfkláruðum bókahandritum min-
um í “dúfu”-hólfið, umsvifalaust,
þegar efnislindin tók að þverra,
vitandi að ihún myndi aftur buldra
boðskap í eyra innan tveggja
eða þriggja ára, og upp frá þeirri
stundu myndi verkið létt og lað-
andi til enda.
Sagan “The Prince and The
Pauper” gerði verkfall á miðri
leið, því að uppsprettan þvarr, og
eg snerti hana ekki í tvö ár
“þurt” tímabil tafði einnig fyrir
“The Connectií cut Yankes at the
Court of King George”. Aðrar
bækur mínar hafa og orðið fyrir
samskonar töfum”.
Um eina af sögum sínum, sem
hann lauk aldrei við, segir Mark
Twain:
“Eg er sannfærður um, að lind-
in er nú aftur full, og eg gæti
lokið við síðari helming bókarinnar
viðstöðulaust og án efnisskorts, en
eg ætla ekki að gera það. Penn-
inn er mér ógeðfeldur. Eg var
latur fæddur, og að lesa öðrum
fyrir, hefir gert mig enn latari.
það er sannfæring mín, að eg
snerti ekki framar á penna, svo
botninn verður aldrei settur í bók
þessa — sem þó er leitt, því hug-
myndirnar í henni eru nýjar, og
lesendurnir yrðu laglega forviða,
áður en þráður sá yrði á enda
rakinn.”
Meðal bóka þeirra, er skáldið
aldrei lauk við, var sú er hann
nefndi “The Adventures of a
Microbe During Three Thousand
Years, by a Microbe”. Um af-
drif þeirrar sögu ritar M. T. í
spaugi og alvöru:
“Fyrir fjórum árum va*r eg bú-
inn að skrifa af henni þrjátíu og
átta þúsund orð, en eyðilagði svo
handritið, af ótta fyrir því, að
einhvern tíma síðar myndi eg
íbotna hana. Huck Finn sagði
söguna, og hetjurnar i henni voru
þá auðvitað þeir Tom Sawyer og
Jim. Mér fanst að þrenning sú,
hefði afkastað nægilega miklu
verki í vorum heimi, og ætti þvi
heimting á að fá fullkomna hvíld.”
Ekki voru það einungis ófull-
gerðu sögurnar, sem í eldinn fóru,
heldur einnig margt annað skrif
M. T., er honum fanst ekki
hafa, að því er framsetning og
efni snerti, náð því fullkomnunar
takmarki, er hann hafði sett sér.
Um þetta segir M. T. meðal ann-
ars:
“Er eg var staddur í Rúðuborg
á Frakklandi árið 1893, eyðilagði
eg fimtán þúsund dollara virði af
handritum, og næsta ár í París
ekki að geyma þessar handrita ^ # #
hrúgur, því eg var mér þess all-| f* VCS
ljóst meðvitandi, að þetta náði |
'ZCtn íZZ&'ZtXJZ björguðu lífi hennar
til að selja það. | pETTA AVAXTALYF VEITIR A-
Undir vanalegum kringum- VALT HEILSUBÓT.
stæðum hefði hér ekki verið um
neina freisting að ræða, og mér 3928 Union St., Vancouver, B.C.
hefði ekki komið til hugar, að “Eg þjáðist alt af af Dyspepsia.
láta gefa það út á prenti — en um Hafði þjáðst árum saman og ekk-
þetta skeið var eg í stórskuldum ert meðal gerði mér vitund gott.
og freistingin til að bæta kjör La*s svo um “Fruit-a-tives”, hve
mín, með því að selja eitthvað af vel þær reyndust við magasjúk-
þessu all sterk. Eg bjó því til dómum og meltingarleysi, svo eg
bál úr handritinu, til þess aðJos-| ákvað að reyna þær. — Eftir að
ast við það. Eigi aðeins aftraði hafa lokið úr nokkrum öskjum,
konan mín mér ekki frá, að gjöra var heilsa mín komin í ágætt lag.
þetta, heldur ihvatti hún mig til Eg rita þetta því til þess að kunn-
þess, iþví um sæmd mína var gera, að eg á líí mitt að launa
jhenni annara, en nokkur önnur á- “Fruit-a-tives.”
ihugamál okkar. Um sama leyti Madam M. J. Gorse.
hjálpaði hún mér til að sniðganga; __
1 _ ... , , | 50 cent hylkið, 6 fyrir $2.50 og
aðra freistingu, er að hondum bar. I . , , ’ L .... ....
rwfQ , ,, , , * reynsluskerfur 2Kc Fæst hja oll-
þetta var tilboð um sextan þus- . , _ ...... ..
1 l i: m irtaA nm hoint f»»o k’nmt
stolið steini léttara.
Dætur,
þessa mann, sem bjuggu við als-
nægtir eru nú komnar til Eng-;
lands alslausar, o gverða að vinna
þar fyrir sér, sem bezt þær geta. |
Tengdafaðir minn heyrði ein. j
hvern hávaða ’í húsi sínu eina
nótt. Hann fór að glugga á
svefnherbergi sínu og leit út og
þó 'hann sæi engan, var samt
skotið á hann fjórum sinnum. Eft-
ir nokkurn tíma fór hann ofan af
loftinu, þar sem hann svaf og sá
hann þá að húsið niðri stóð í
björtu báli. Með mestu naum-
indum tókst honum að bjarga
dóttur sinni, og tengdadóttur, sem
báðar áttu ung börn og öðru kven-
fólki og koma því á náttklæðunum
út úr húsinu og þegar það var að
ganga yfir hilaðið hentu þorpar-|
arnir að þeim grjóti. Hús hans
var gamalt og geymdi verðmætt
COPENHAGEN
Munntóbak
Búið til úr hin-
um beztu, elstu,
safa - mestu tó-
baks blöðum, er
ábyrgst að vera
algjörlega hreint
Hjá ötlum tóbakssöium
cöpenmágen‘#
• ' ^NUFF
Þetta er tóbaks-askjan sem
hefir að innihalda heimsin
bezta munntóhek
til að leysa það verk vel af hendi, ti! sin af frönskum og ítölskum
und dollara ársþóknun í fimm ár,
ef eg vildi leyfa að nafn mitt
gaman-
| birtist í ritstjórnardálk
blaðs.
jEg hrósa konu minni fyrir stuðn
ing gegn þessari freistingu, því
I um lyfsölum, eða beint frá Fruit-
a-tives, Ltd., Ottawa.
I - ■ .... -_____
hinni hlið hússins og þá fórum
við ofan af loftinu og komumst
út um glugga þeim megin, sem
hún á það með fullum rétti, enda þeir voru ekki> °K hlupum út í
þótt eg hefði enga löngun til að! náttmynkrið. Eg þorði ekki fyr-
þiggja boðið, Ef svo hefði verið ir nokkurn mun, að flýja og skilja
jveit eg að hún hefði óðara komið foður minn eftir> iM það hefði
erfðafé, sem gengið hafði í ættir enda gefa þau sýnishorn þýðinga bréfpeningum, mundi það verða
mann fram af manni og brann hans, sem þegar hafa verið prent-
jþað alt ásamt húsinu til kaldra uð, beztu vonir um að svo verði.
: kola. Fólk þetta er nú alt kom- Hann les og skilur íslenzku, en
ið til Englands. j talar hana lítið, enda fluttist hann
pessi hryðjuverk voru ö.ll fram- héðan á barnsaldri sem fyr segir,
! in á mjög litlu svæði, og þau eru j og hefir alið allan aldur sinn er-
mér til hjálpar. pegar ímynd-
ekki það hálfa, sem á því svæði j lendis. í mörgu tilliti svipar
hefir skeð. Heimili allra þeirra séra pórði tiil afa síns á Breiða-
er þjóðhollir hafa reynst, 'hafa bólstað. Er lítill vafi á því að
verið rupluð og rænd, ekki að eins j hinar ágætu gáfur hans og starfs-
einu sinni, heldur aftur og aftur. áhugi er arfur þaðan. Og hann
gert hann vitstola. pað var
unarafl mitt er í essinu sínu, detta noS að verða að skilja þjónustu
mér margar öfgar í hug. En stulkuna eftir i husinu-
enga hugsun get eg ímyndað mér i Við hlupum alt sem við gátum,
^fráleitari en þá, að eg gerðist þar til að við komumst í þéttan
ritstjóri að gamanblaði. Sú ekóg, sem var rétt hjá húsinu, þar
staða væri vissulega leiðinlegust földum við oss í ofurlitlu rjóðri,
allra athafna. iEf eg tækist sem undirviður skýldi á alla vegu.
slíkt á hendur yrði eg jafnframt par höfðumst við við og heyrðum
að gerast útfararstjóri mér til til óaldaseggjanna skamt frá okk-
hressingar og hvildar frá rit-! ur, sem auðsjáanlega höfðu orðið
Frökkum og ítölum til stjórtjóns,
en Bretum að engu gagni.
pá er aðeins eftir einn gjald-
mit®íll enn, og það eru skuldabréf
pjóðverja upp í hernaðarskaða-
bæturnar. pau eru í þrem flokk-
um. í C-flokki eru skuldabréf að
uppkæð £4.100.000.000, í B-flokki
eru skuldabréf að upphæð £
1.900.000.000 og í A-flokki skulda-
bréf fyrir £ 600.000.000. petta er
samtals £ 6.600.000.000, og er
mestur hluti ihernaðarskaðabóta
pjóðverja. Skiftist það svo niður
milli bandamanna, samkvæmt Spa-
samningunum, að Frakkar eiga að
10
stjórnastarfinu’’
Astandið á írfandi.
varir við burtför okkar úr húsinu
og voru að leita að okkur.
Dýrsleg framkoma.
Eftir að við höfðum falið okkur
Eftir farandi grein stóð í blað-' um tíma tóskt okkur að ná í
inu Free Press nýlega, og þó mað-! nokkra stjórnar-ihermenn, sem
ur sé orðin meir en þreyttur á að 'voru á ferð. Með þeim fórum
tala um eymd og hörrrungar, þá1 við heim að húsinu, og þegar eg
lýsir greinin mjög greiniiega á- sá útreiðina, sem það hafði feng-
standinu á írlandi, sem fólk yf- iö, ,þá gat eg ekki lengur varist
irleitt á rétt á að þekkja. gráti. Allir skápar í 'húsinu
í blaðinu London Times. stóð voru brotnir °Pnir og >vi> sem
þessi frásaga eftir konu, sem orð- * >eim var' stráð um g°lfið-
ið hafði að flytja úr þeim parti Brauð hafði verif mulið 1 sunáur
írlands, sem uppreisnarmennirn- Það> sem þessir menn ekki átu,
höfðu hafst við í. Ekkert >ví straðu >eir yfir dúkana, sem
sem skrifað hefir verið”, segir voru 'a gólfinu. Alt tóbak og
þessi kona, “hefir komið neitt reykJaPÍPur> sem í húsinu voru
nærri því, að lýsa hörmungum hofðu mennirnir tekið> sokkar föð_
þeim, sem fólk vort verður að ur míns> silki vasaklútar og skór
líða”
Svo heldur ihún áfram,
voru horfnir.
Festi
úr gulli,
að lýsa kjörum þeim, sem þeir eigi s,oin eg atti með nisti °£ l’í'tíHi
við að búa, 'sem búi í hinum út- mynd af manninum> sem fel1 1
lægari héruðum írlands, er stjórn- striðinu> höfðu þeir tekið.
arherinn nái ekki til að vernda í_ 1 Viínföng öll, sem í ihúsinu voru
búanna. “par voru menn neydd- nema ein Portvínsílaska, voru
ir til þess að þreyja og þola og horfin> og lítur ut fyrir 48 menn‘
fiýja að síðustu”. Svo heldur irnir haf.‘ verið orðnir olvaðir> er
saga þessarar konu áfram á þessa >eir 'sky1(iu ekki síá hana. í
leið:
“Klukkan tvö einn
vaknaði faðir minn og eg við köll
úti fyrir húsi okkar. pað hafði
verið vani minri, að leggja föt
minn á stól við rúmstokkinn hjá
setustofunni voru munir brotnir
og myndir allar eyðilagðar og
vkii o11 llat hrotm opin, sem þeir
héldu að gætu haft eitthvað fé-
mætt að geyma.
Útlit ihússins að innan, var eins
og þar hefðu verið óargadýr, en
Eg á enn frændur og eignir þar j er, þrátt fyrir danskt uppeldi sitt,
heima á æskustöðvunum og ef eg íslendingur í hjarta og verður
setti nafn mitt undir þessi orð, í það ekki minna eftir að hafa kynst
er eg viss um að eg sæi hvorugt ættilandi sínu sem fulltíða maður.
framar. j í för með honum eru hér tveir
Við erum hjálparlaus. Stjórnar- vinir hans, lektor (yfirkennari) fá 52%, Bretar 22%, ítalar
herinn gerir alt sem hann getur. Sörensen og verksmiðjuforstjóri og Belgar 8%.
En undir eins og hann tekur ein- Kjær, og hafa þeir hvorugur áður Ymsir eru nú vondaufir um það,
'hvern bæ á vald sitt, þá skifta hingað komið.....................| að skuldaibréf pjóðverja séu þessá
uppreisnarmenn sér í smáhópa og í næstliðinni viku fóru þeir fé- virði, sérstaklega bréfin í C-flokki
fara í gegnum bygðirnar með Ingar til pingvalla og síðan aust- Fjármálamenn bandamanna eru
grimd og ógnunum, myrða menn ur í Fljótshlíð. Var hr. biskup alijr á einni um þagt
! o gsvívirða konur. Stjórnarher- Dr. Jón Helgason með þeim í báð- ef ipjóðverjum verði gefið nokk-
j inn hefir nóg að gera að berjast, um ferðum og skýrir hann svo frá, ug eftiT) þá verði að gefa þeim
eða þá að grafa þá sem falla og að yndislegra veður geti enginn eftjr skuldir í öllum þessum flokk-
hafa ekki ráð á mönnum eða tíma óskað sér en það, sem þeir hreptu. um>
oss til hjálpar. j Hafi þeim þótt landið “fagurt og Bretar skulda nú Bandaríkjun-
Og Englendingar búnir að frítt” °« óveníu tignarlegir “fann - um 938 miljónir stenlingspunda, og
gleyma þessum 250.000 af okkur, hvitir jöklanna tindar.” Lengst er sá gkuid jnnkræf fyrirvaralaust
sem komum þeim til hjápar í stríð- komust _ þeir fil Barkarstaða í Áður en gengið verður að því að
inu. j Píjótshlíð, þar sem býr náfrændi jagfæra fjármálin í Evrópu, verða
------------- þeirra séra pórðar og biskups, Bretar því að koma sér úr þeim
n Tómas Sigurðsson hreppstjóri, (Skuldum. En er það væri gert,
Sera Póföur Tóinasson. systursonur sr Tómasar Sæmunds- gætu þeir farið frám á það við
sonar. pótti þeim félögum Frakka að þeir greiddi sínar skuld-
sonar-sonur séra Tómasar iSvipmikil og fögur fjallasýn frá ir ; c-flokks skuldabréfum pjóð-
Sæmundssonar. j Barkarstöðum, enda veður svo verja, og sömuleiðis ítalir og
Svo sem getið hefir verið um dyrðle«t sem framast má. Á aust- Belgar — auðvitað með því skil-
ihér í blaðinu, dvelur hér í bænum “r.eið íl0“uTfeir a yrði’ að bréfin yrðu >egar brend
um þessar mundir pórður prestur he,mleið að Breiðabolstað i Fljots- eyðilögð 'á annan hátt, þ-
Tómasison frá Hrossanesi á Jót- h .fi, fottl >eim einkar tilkomu- mættj hluta hernaðarskuldanna.
l.mdi, eini niðji séra Tómasar ,™!.klð a baða”! >essum sogufrægu án þess að ,það skæmi hart niður
■Sæmundssonar i beinan karllegg, 'stoðum; Yflr hofuð varð ferða‘ á neinum skuldunaut Breta, og
hingað kominn til þess að kynn- _la8' l,etta >eim hlð skemtilegasta sflmtímis lækkuðu skaðabótaskuld-
sat af eigin sjón ættlandi feðra, °. u 1,111 °g.„te ]a beir ®lg bar |ir PJóðver-ja um hér um bil £
sinna. pvi að þtt séra prður sé og;leymanlega for farið hafa. B.l-, 1J0O.COO.OOO.
fæddur hér á landi (á Akureyri), stl°ranuir'l Joni úlafssym bera Sumir breskir fjármálamenn
þá fluttist hann af landi iburt beir Sv° f°guna> að >eir naumast >undu ekki hika við að ganga
hálfs þriðja árs að aldri, pjóðhá- nolkkru Slnni hafl eklð mef oku-|lengra. peir mundu mæla með því,
tíðarsumarið, og hefir alið allan manni> er bílstjórn oll hafj farið að Bretar ónýttu svo og svo mik-
sinn aldur síðan erlendis, næstlið- [afn/el ur hendl og honum> og ið af skuldabréfum pjóðverja, með
mér, því við vorum oft búin að ,, . , _ ,. _
verða fyrir þessum heimsóknum fkkl menn’. >að er ohupandl að
lýsa því, eins og það í raun og
vcru var. Eg er að hugsa um
hvernig að ykkur Englendingum
pegar eg mun(jj jfka að verða að þola ann-
að eins, fyrir það eitt, að neita
sex ókunnugum mönnum um húis-
á stríðstímunum. iSkjálfandi af
hræðslu smeygði eg mér í fötin og
setti á mig skóna.
kom fram úr herbeigi mínu, s«á
eg föður minn. Hann stóð við
opinn glugga og hlustaði á menn- _. _ ... ... ., ,. _ , .
._. , . , . , _ .... næði að nottu tnl vitandi að þeir
ína fyrir utan, sem heimtuðu fot A * . A ,, .
raundu verða út úr drukknir, og
að dætur ykkar væru í húsinu?
Eg tók það af fötum mínum,
sem eftir var saman og hélt til
Englands daginn eftir.
™;i i íi„- • i . .. _ . Faðir minn er enn þá á írlandi,
voru miklu fleiri, en þeir sogðust _ ... .. .
. .. í. . . að reyna og gjora ut um ymsar
vera, svo hann neitaði þeim um
og gistingu. peir sögðust til-
heyra stjórnar.hernum. En fað-
ir minn vissi að það var blekking
ein, því þeir voru ekki S einkenn-
isbúningi og hann sá, að þeir
in 24 ár sem só'knarprestur í
Hrossanesi, en það fjölmenna
prestakall hans (alt að því 20 þús.
sálir), hefir gert honum þvínær ~ *““**“ >■
omogulegt að takast íslandsferð
á ihendur vegna tímans, sem fer
+M súkrar ferðar. En
hv
fylgst
vel með í öllu því, sem úti hér hef-
ir verið að gerast og haft mikin
áhuga á íslandsmálum. Hann
hefir þá líka einatt tekið málstað
landa sinna T dönskum blöðum og
flutt erindi um fsland víðsvegar
því skilyrði, að hinir aðrir banda-
menn ónýttu hjá sér samsvarandi
upphæð af þeim skuldabréfum.
Á benna hátt mætti lækka skaða-
bótaskuldir pjóðverja niður í 4
miljarða sterlingspunda. *
En þetta er eina leiðin út úr
gsvandræðunui
greinarinnar.
gistingu.
Faðir minn hefir verið í ríkis-
þjónustu 4 fjörutíu ár, og hefir
Iátið alt það, sem honum hefir
innheimst, ganga til þess, að eign
sakir, áður en hann er flæmdur
í útlegð, sviftur öllu því, sem hann
hefir unnið fyrir í fjörutíu ár.
petta er saga ótalmargra annara,
og hugboð mitt er, að atför þessi
það á ekki betri vegum en eru alt
of víða á Suðurlandsundirlend-
inu.
Á laugardag halda þeir félagar
með Goðafoss.
Verður biskup þeim samferða til
hugur- Ey*iafiarðar> en >aðan halda þeir n,n pena er eina lei
inn hefir um mörg á r hvarflað afram með sk,Pmu alla fjárhagsvandræðunum, segir höf-
út hingað. Hann hefir fylgst C1<! tlI EauPmannahafnar- Verði undur greinarinnar. — Vísir.
peir jafn hepnir og hingað til j_____
með veðrið í þeirri ferð, eru aJlar
ilíkur til, að þetta ferðalag verði
þeim lengi minnisstætt.
Séra pórður flutti messu hér í
dómkirkjunn næstliðinn sunnu-
r, , . .. ^ag fyrir fullu húsi, og í gær-
, .. , , ,, ,, . , . , . kvoldi flutti hann enndi í K. F. U.
hefvr hann haft ahuga a kirkju- ,, ., ... ,
., v *. ... _ M. um ahugamal sitt, andlegt sam-
malum vorum, og bæði ritað og , , , , . ’ „ „
# band dansiks og íslenzks safnaðar-
talað margt hlýtt orð um þau. Er ... , , , ,
_;í.x ____ _ ,, ,, lyðs. A morgun, fostudagskvöld
flytur hann erindi í dómkirkjunni.
—Vísir 27. júlí.
, . ,0++0 , . að okkur hafi venð gerð til þcss
ast þetta hewnuli, og hann vildi _ , ,,
„,, • _ . _. að reka okkur i burtu, þvi a þessu
ekki lata neina oeyrðarseggi eyði- >. ._ , . „ . y
. . ,,_ J svnpAi 9pm xnA hincycnim u or ölf
leggja lifsstarf sitt, því það er
það er það sem þessir menn vana-
það eitt af hans mestu áhugamál-
um, að komast mætti á fót- inni-
legra samband með dönskum og |
íslenzkum isafnaðarlýð, en átt
hefir sér stað hingað til, og það
verða til þess að efli samúðarþel
með sambandaþjóðunum. í því!
skvni hefir hann komið á fót með!
Dönum ærið öflugum félagsskap,
Hernaðarsku’dirnar
þessa að hafa nátt stað í en okk-
ar.
Önnur lík dæmi.
tíu þúsund dollara virði, — verð-
mæti talið samkvæmt áætluðum
ritlaunum tímaritanna. Eg þorði
svæði, sem við bjuggum á, er alt
fólk flúið og þvtí fjöldi af húsum,
u 1 sem þægilegn voru fynr hermenr.
legast gjora, þegar þeir komast „4+4. 0+Q« f ovl
1 fæn. par að auki var eg dótt-
ir hans í húsinu og umhugsunin
um það, sem skeði í Tipparary,
skaut öllum löghlýðnum konum Kunningjar okkar, sem heima
skelk ií bringu. Hann hafði tvær áttu ekki langt frá þar er við vor-
drengja s'kammbyssur í húsinu, um lenti í landaþrætumáli og var
og nokkrar hvellhettur, sem málsaðilum stefnt fyrir gjörðar-
drengir leika sér að, að sprengja dóm. í réttinum mætti þessi
með þeim. petta tók hann sér kunningi okkar, sem er fatlaður
til varnar, en skipaði mér að fara og aldurhniginn. par var og
úr húsinu og fela mig. Eg reyndi stödd ein af dætrum hans, ung
að komast út um þakglugga, en og fögur mær, þegar henni þótti
áður en eg komst ofan af þakinu, föður sínum misboðið og hún sem
heyrði eg mennina við húsdyrnar er hugrökk reyndi að koma honJ
tala um mig á þann hátt, að eg um til hjálpar, þá var hún svo
varð dauð hrædd. En hvernig illa leikin af riböldum sem þar
eg komst til baka inn í húsið og voru, að hún kom út úr réttar-
lokaði herbergishurðinni, er mér salnum með brotnar tennur og
óskiljanlegt. nef. en faðir hennar með glóðar-
Eg flýtti mér þangað, sem fað- auga og svo þjakaður að hann
ir minn var. Hann var við sama gat varla hreyft sig.
gluggan og lést vera að skjóta á Hús þessarar fjölskyldu var
mennina, en þeir svöruðu með rænt, og alt tekið, sem ræningj-
kúlnahríð að neðan, sem búin var arnir gátu hönd á fest og jafnvel
að brjóta flesta glugga hússinss hurðirnar rifnar af hjörunum.
þeim megin. Húsráðandinn og dætur hans
Pað vildi svo vel til, að her- flúðu til vinafólks og voru þau
mennirnir færðu sig um set og að elt þangað og það hús rænt og ölilu
Leið út úr ógöngunum.
Enska stórblaðið Times hefir
er nefnist “Dansk-Islanske Kirke- að undanförnu birt margar grein-
sag,’ og gefur það félag út lítið ar um fjárhagsvandræðin í heim-
ársfjórðungstímaTÍt, er eingöngu lnum °£ hverjar leiðir munu fær-
fjallar um íslenzk kirkjumál, en ar ut ur >eim vandræðum, sem
séra pórður, ásamt Ingibjörgu Ó- komið er í- Skal hér að eins
lafsson og séra Hauki Gíslasyni, síuúlega skýrt frá efni þeirra:
annast útgáfu þess. pað hefir enn! Rússar skulda Bretum 655 mil-
hcirmr gefið út rit eitt eftir séra •ionir sterlingspunda, en það eru
pórð: “Islands Kirike og den litlar eða engar líkur til þess, að
danske Menighed” og gengist fyr- Dretar fái það fé nokkurntíma;
ir útgáfu ihinnar nýprentuðu | Fi'akkar skulda þeim 584 milj.
Kirkjusögu íslandis frá siðabót til ftalir rumle8a 500 milj. og Belg-
vorra tíma eftir biskup vorn jar rúmlega 103 miljónir sterlings.
(“Islands Kirke fra Reformation-jpunda- Petta eru vissar skuldir
en til vore Dage”(, sem fengið 'þótt talað hafi verið um, að
hefir svo ágætar viðtökur um öll ’íretar gæfi þær eftir, þá er ekkert
Norðurlönd. j vist> að skuldunautarnir kæri sig
Séra pórður er maður rúmlega!um slík gustukaverk fremur en
fimtugur, stór vexti og gildur. i Breta-r mundu kæra sig um það,
Hann er talinn ágætur kennimað- að Ameríkumenn gerðu gustuk á
ur og hinn afkastamesti til allra! Þeirn gæfi þeim eftir .skuldir.
framkvæmda innan verkahrings1 En Það þarf nokkuð til þess að
síns. En auk þess er hann mjög greiða þessar skuldir, oig þær
eftirsóttur fyrirlestrarmaður og verða ekki greiddar nema annað-
hefir farið víða um Danmörku í hv,°rt með vörum eða peningum.
fyrirIestrarerind’um1. Loks er Eretar gætu þó ekki tekið vörur
skáldmæltur vel á danska!af Fi'ökkum og ítölum, þótt ekki
tungu o>g fjöldi ljóða hans hefir væri nema upp í nokkurn hluta
birst á prenti í blöðum og tíma- skuldanna, án þess að það gerði
ritum. Hann er nú að vinna að n,!?lin£ 1 aHri verslun, og þar af
þýðingu Passíusálmanna á danska lciðandi stórkostlegt verslunarbip
tungu og hefir hann öll skiilyrði ef þeir færu að taka stórfúlgu
Inniveia.
Hin stöðuga innivera kvenna
gerir það að verkum, að þeim
verður hættara við stýflu, en á
sér stað um karlmenn. Lifr-
in verður ekki eins hrein eins
og vera ætti og innýflin í heild
sinni hvergi nærri ákjósan-
lega hrein. Til þess að losast
við stýflu og meltingarleysi, er
bezt að nota Dr. Chase’s Kidney
Liver Pills þær leiða til varan-
legrar hreysti og heilsu.
Mrs. John Barry, 18 St.
Amahle Streeet, Quebec, Que.,
skrifar:
Hér með vitnast að eg þjáð-
ist af stýflu í mörg ár og meðul
virtust ekki gera mér vitund
gott. Loks fékk maðurinn
minn mig til að reyna Dr.
Chase’s Kidney-Liver Pills. Og
iþærgerðu mér á skömmum
t.íma meira gagn, en öll þau
meðul, er eg notaði í fimtán ár.
Eg get einnig borið vitni um
það, að Dr. Chase’ Ointment, er
óviðjafnanlegt við gylliniæð.”
Dr. Chase’n Kidney-Liver
Pills, ein piila í einu, 25 cent
askjan. ÍTjá öllum lyfsölum,
eða Edmanson, Bates & Co.,
Ltd.„ Toronto.