Lögberg - 07.02.1924, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 7. FEBRÚAR, 1924.
Bls. I

Sérstök deild í blaðinu
M
m
.1
SsJ; lí K :: :::::: :;:;:;:;:; .:>. " K K y' x }íy'y' y' y' y' y' y' y' y' y' y' y' y' y' y' y' y' y'
SOLSKIN
gigif-g.igi(gigigigigiagi!Higi«iigiigi!gia'aiígRiHHiKRiH,gii«igigígiígii»i«i«iKiSi:«ligi»j.«!Kiaix«..« » « «'sisí§'« .sl&SSife,"
ALT VERÐUR J7EIM TIL GÓÐS, SEM
GUÐ ELSKAR.
Nokkur orð úr minnisbók fátæks prests
á Englandi.
30. dag desembermánaðar.
Nú iþyrfti 'mítrið í draumi Poíly minnar bráðum
að birtast mér, því að annars verð eg settur í fang-
elsi. Nú sé eg gl'.ögt, að eg get naumast ihjá því kom-
ist. Eg er ihálf ómeginn, og mér tekst ekki að ná
aftur hugprýði minni í mótganginum. Mig vantar
kraft til þess að geta beðið Guð innilega. Hræðslan
hefir gagntekið mig. Já, fangelsið er óumflýjan-
legt; eg ætla að hafa þessi orð upp með mér aftur og
aftur, til þess að venja mig við þessa hugsun. Góð-
ur Guð miskuni vesalings börnunum mínum! Eg
get ekki fengið af mér að segja þeim, hvað fyrir föð-
ur iþeirra liggi. Ef til vill frelsar dauðinn mig, svo
eg þurfi ekki að lif.a við skömm; eg ske’f og titra,
svo eg get ekki skrifað meira.
Nokkrum stundum seinna.
Nú er eg orðinn rólegur. Eg vildi varpa mér
í Guðs náðarfaðm og úthella hjarta mínu fyrir hon-
um. En mér var svo ilt, að eg varð að leggja mig
fyrir. Mér finst að eg hafi sofnað, eða eg hafi leg-
ið í dái. Síðan eg lagðist út af, eru liðnar 3 stund-
ir; dætur mínar hafa breitt ofan á fæturna á mér.
Eg er lémagna, en mér er hughægra en áður
Alt þetta er nú eins og eyðilegur draumur.
Það er þá satt, að Brook vagnmaður hefir hengt
sig. Herra Fjeldson toæjarfulltrúi kallaði mig til
sín og sagði mér þes-si tíðindi. Hann hafði fengið
bréf frá hlutaðeigandi valds'manni, og í því var get-
ið um ábyrgðarbréf mitt, og að Brook hefði verið
gjaldþrota. Hann sagði mér, að eg ætti nú að borga
Withjel klæðasölumanni í Trowbridge þau 100 pund
sterling, sem eg 'hefði gengið í borgun fyrir. Herra
Fjeldson hafði fulla ástæðu til að aumka mig fyrir
þau vandræði, sem þessí óvænta krafa hlyti að baka
mér. Guð minn góður . . hundrað pund sterling!
hvar ætti eg að geta haft út svo mikið fé! Þótt al-
eiga mín og barna minna væri tekin og seld, þá
’mundu naumast fáist hundrað krónur -fyrir 'hana.
Brook var fyrrum ætíð áltinn ráðvandur efnamað-
ur. Mér gat ekki komið til hugar, að svona 'mundi
fara. Heimanmundur konu minnar eyddi-st í lang-
vinnum veikindum -hennar, og varð seinast að selja
Tynrir hálfvirði jörð, se'm 'hún hafði erft í Bradford.
Nú er eg öreigi. Æ, að eg gæti þó verið frjáls ör-
eigi. Verði herra Withjel ekki göfuglyndur við mig,
verð eg settur í -skuldafangel-si; því að til hins er
ekki að hugsa, að eg geti nokkurn tíma borgað þessa
skuld.
Sama -kvöldiö.
Nú skammast eg vnín fyrir hugleysi mitt. Það
er skömm að því að æðrast og örvænta og trúa þó á
Guðs föðurlegu for-sjón, vera þó prestur og Drott-
ins þjónn. En n-ú hefi eg bætt það unn aftur og
breytt -eins og eg átti að breyta. Eg hefi skrifað
herra Withjel og iskýrt honum Ihreinskilnislega frá,
að eg -hafi engin ráð til að halda þær skuldbinding-
ar, sem eg undirgekst með því að ganga í iborgun
fyrir Brook, og játaði, að það sé undir honum komið,
hvort eg verði settur í skuldafangelsi. Hafi hann
nokkurn snefil af manelsku, þá kennir hann í
bFjósti um mig, annars verður hann að fara sínu
fram.
þegar eg var búinn að fara með bréfið á póst-
stofuna og k-om Iheim aftur, reyndi eg mikið á hug-
rekki dætra minna, því að eg ætlaði að b-úa þær und-
ir það versta, is-em að hönd-u'm gæti borið .... æ!
þær báru si-g karlmannlegar en karlmaðurinn, kri-sti-
legar en sjálfur presturinn!
Eg sagði þeim frá dauða Brooks, og að eg ihefði
gengið í borgun fyrir hann, og -hvað af þessu gæti
leitt fyrir mig.
“í fangelsi?’’ -sagði Jenny og -hljóp grátandi upp
urn hálsinn á mér. “Æ! góði faðir minn! pú hefir
ekkert ilt aðhafst, og verður þó að þola svo mikið ....
.... “en eg vil fara til Trowtoridge, og falla h-erra
Withjel til fóta, og ekki standa upp fyr en hann
hjálpar þér, veslings faðir minn.”
“Nei, gjörðu það ekki,” kallaði Polly -snöktandi;
“kaupmenn eru ávalt -sjálfum sér líkir; vegna tára
þinna vilja þeir ekki gefa föður okkar upp einn eyri
af skuldinni; en eg vil fara til klæðamangarans og
skuldtoinda 'mig til að þrælka hjá -honum alla æfi, og
Hfa af tómu vatni og brauði, þangað til eg með vinnu
uiinni er -búin að borga alt, sem faðir okkar skuldar
toonum.”
pegar við vorum lengi toúin að tala um þetta
fram og aftur, sa-gði Jenny; "Hvers vegna erum
vi« nú að bræða -þetta lengur? Látum okkur bíða
^ftir svari herra Withjells. Verði hann harður við
okkur, getum við ekki við það ráðið. -En Guð er lí-ka
u-álægur 1 einveru fangelsisins; hver veit nema þú
ei-gir þar betri daga, en hjá okkur í ey'mdarlífinu;
þú getur róleguir tekið því, sem að höndum b-er, þvl
að þú -ert saklau-s, og fyrir þig er fangelsið en-gin
minkun. Við systurnar -komum okkur ein-hvers stað-
ar í vist, og 'með 'kaupi okkar getum við þá útvegað
þór þa5( sem þarft til að gjöra þór ilífið viðunan-
iegt. Ef á því þyrfti að -halda, miundi eg ekki kyn-
°ka mér við að leita hjálpar -góðra manna, því að
það er helg og göfug ihugsjón, að biðja fyrir föður
sinn! Við og við komum við þá til að heimsækja
þig. og þú skalt fá góða aðhjúkrun. Við skulum því
ekki lengur óttast og kvíða.”
“Já, þú ih-efir rétt fyrir þér, kæra Jenny,” sagði
dlly, “sá, sem lætur óttann bera si.g ofurliði, treyst-
*r ekki Guði. Eg ætla ekki að láta hann yfi-rbuga
m>g. toeldur vera róleg og ánægð eftir því sem eg
get .verið, þegar eg verð að skilja við föður okkar
°g þig.”
Af þessu'm -orðum þeirra varð mér hughægra,
ia, Fleetmann hafði rétt að mæla, þegar hann sagði,
að eg hefði tvo Drottins engla hjá mór.
31. dag desembermán.
Árið er nú liðið; eg þakka Guði fyrir, að það
efir yfir höfuð verið gott og gleðilegt, þótt stund-
o’m ihafi á móti blásið. Að sönnu höfum -við oft Ihaft
oklð borða’ en þ»ð var 'þó nóg til að viðhalda lífi
0 .r; þótt eg væri ekki laus við áhy-ggjur og sorg-
lr’ eg þó marga gfeðistund. Að vís-u á eg nú
Oaumast svo mikla peninga eftir, að við getum með
’ei'm enn fram dregið lífið einn missiri-stíma, -en hve
margir eru þeir ekki, s-em ekki eiga matbjörg til
næsta máls ! Eg -hefi að sönnu mist efmbætti mitt;
eg er nú á efri árum mínum atvinnulau-s, og það er
'mjög líklegt, að eg verði að toúa ií fangelsi næsta ár
og skilja við minar góðu dætur . . . en Jenny hefir
rétt fyrir sér, eg finn líka Guð minn í einveriu fang
elsisins. í reynslunnar skóla jhefi eg lært að skilja
Krists náðarlærdóm.
Með -þessum hugleiðingum mínum -enda -eg i dag
gamf.a árið.
FRA FORNMÖNNUM.
“Hér -þykir bezt við eiga—segir í pjóðsögum Jóns
Árna&onai}—, að geta menja þeirra, -st'm enn eru til
í 'munnmælum frá -hinni fornu sögu-öld (fislands), og
isem að einu leyti loða við einstöku menn, sem eru
meira eða minna kunnugir úr fornu'm sögum, en að
hinu leytinu annað ihvort skýra frá öðru, eða s-egja
öðruvísi frá því, sem áður -er í sögur fært. Allmarg-
ar slíkar sögur mætti og kalla öirnefna-sögur, þvi þær
skýra frá því, hvernig ýms örnefni eru upp komin,
sem rnenn ætla að séu frá landn-á'm-stímum, eða þá að
minsta kosti mjög -snemrna upp komin, þó ekki fari
bóksögur af.” — Úr þeasum þjóðarfjársjóði hygst
Sólskin við og við að kasta fram gullkorni, í þeirri
von, að yngri sem eld-ri lles-endur tíni upp og stingi
á -sig. Það er ávalt þægilegt að eiga gull i vasa, er
til þarf að grípa.
i
Hrafna-Fló/ti.—Það er sagt um Flóka Vilgerðar-
son í Lan-d'námu, ihinn 3. af Norðmönnum, er fyrst-
ur fann ísliand (hér u'm toil 865), að því sem menn
-hafa nú sögur af, að hann ihaff*haft með sér hrafna
3, til að vísa -sér leið út til ísland-s, sem hann hafði
b'lótað til þess í Noregi. Af þessu var -hann kallað-
ur Hrafna-FIóki. Um ihann er sú sögn enn, að hann
hafi verið s-vo 'mikill vexti, hann hafi stigið i einu
spor yfir porskafjörð þveran; Heita þar Flókavell-
ir, er hann stökk af, en Flókavaílagnýpa, er hann
steig á hinu megin fjarðarins.—
Ingólfur Arnarson.—iHann reisti fyrstur manna
bygð hér á landi (íslandi) að staðaldri; sagt er að
Ingólfsfjall í Ölfusi dragi nafn af hon-um. Á því
fjalli er sagt, að hann sé -heygður; eru þar til að -sjá
af öðru'm fj-öllum hólar tveir, -og heitir annar Ing-
ól’fsáhaugur, en í -hinum er sagt að ihundur hans
liggi; sá hóllinn er allur lægri og minni fyrirferö-
ar. Þenn-a legstað er sagt að Ingólfuir hafi kosið
sér, svo að hann gæti því betur séð yfir hið fyrsta
landnám sitt. — Einu sinni er sagt að Ölfusmenn
og Grafnin-gsmenn hafi tekið sig sa'man um að grafa
í Ingólfshaug. Komu þeir þar ofan á 'kistu mikla;
-þeir grófu niður með ’henni á alla vegu og komu
höncíu'm undir Ihana. Síðan hófu þeir hana á loft, og
þegar hún var komin á hálfa leið, sagöi einn þeirra:
“Nú tek-st, ef guð vilS.” Eftir það thófu þeir kist-
una enn -hærra upp, þangað til hún var komin hálf
upp á grafarbakkann, o-g þeir voru farnir að hafa
hendur á henni. Þá sagði annar; “Nú tekst, hvort
guð vill eða -ekki.” En i því hann slepti orðinu,
slapp ki-stan úr h-öndum þeim niður í hauginn og
þyrlaðist alt það, sem þeir ihöfðu 'mokaö upp úr
gryfjunni, ofan í hana aftur á augnabragði. Við
það liættu þeir að grafa í Ingólfs-haug, ekki toafa
heldur verið gjörðar fleiri tilraunir til þess -síðan.
■— önpur sögn er það, sem og gengur í Áirnessýslu,
að konu eina þungaða í ölfusi dreymdi eina nótt,
að maður kæ'mi til hennar í svefni og bæði hana
að lofa sér að vera. Hún -spurði hann -að nafni;
hann sagðist heita Ingóffur, og vera fyrsti land-
námsmaður á íslan-di. Ekki er þess getið, að þeim
f-æri fleira á milli i það sinn. Eftir þetta kom sami
maður oft til konunnar, meðan hún gekk 'með þunga
-sinn, og beiddi toana að lofa sér að vera og -þess
með, að hún skyldi láta heita æftir sér son þann,
sem 'hún gengi með. “Skaltu,” -se-gir hann, “ala
-hann þangað til Ihann er 12 vetra, á sauðaketi eir.u
og nýmjólk, bæði kinda, kúa og einkum kapla; ef
þú ibregður ekki út af þessu, mun eg -gefa syni þín-
um með 'nafni fé það, sem er 1 kistu min-ni. Skal
hann leita hennar uppi hjá haug ’mínum, þegar
-hann er 12 vetra, og mun hann geta lokið toenni
upp, ef ekki er torugðið út af í neinu með uppeldi
ihans þangað til.” Konan hét þessu, og kom þá Ing-
ólfur ekki til hen-nar framar. Eftir það ól -hún svein-
barn, og lét kalla Ingólf -eftir landnáms'manninum,
sem ’vitjað hafði nafns til hennar. Ó1 hún -svo upp
svein þennpa, sem næst hún gat fyrirs-ögn draum-
mannsins, þagað til hann var tólf vetra; var hann
þá bæði mikill og efnilegur eftir aldri. Hann gekk
síðan upp á Ingólfsfjall að leita fjárins. Þegar
hann kom að Ingólfshaugi, sá -hann stóra kistu |
standa þar, og Oykil í skránni. Hann fór til og ætl-
aði að ljúka henni upp, en gat ekki snúið lyklinum
nema til hálf-s; isneri hann þá heim aftur í það
sinn. Þegar -hann ihafði náð meiri þroska, fór hann 1
aftur upp á Igólfsfjall og að haugin-u'm. En þá
var kistan ihorfin -og hefir aldrei orðiðvart við 'hana
síðan. En þótt Ingólfur yn-gri bæri ekki gæfu til
að fá féð með nafni, er sagt aö hann hafi verið f
mörgu lánsmaður. — (ipjóðs. J Á.)
/
—i—.---1—-—
ÆFINTÝRI.
P-á eru æfintýrasögurnar mörgu og fögru ekki
síður verðmætar, þar sem myndir mannlegs lífs birt-
ast í 'hu-gnæmu fjarsýnisgerfi, eins og undan hand-
arkri-ka álfanna, en þaðan mátti, s-egir í álfasögum,
sjá um heima og geima alt það er annars var mensk-
u'm mönnum Ihulið. Væri ekki nógu gaman að gægj-
ast í þann spegij endrum og -eins? — Sólskin hefldur
það og vill vera lesendum sínum vilholt í því efni,
með þv-í að toalda upip ispeglinum -er tími og rúm
leyfa, þó ekki Iverði nt'ma fáar mínútur i senn. —
Vilja nú ekki hinir ajldri íslenzku “Álfar” -hér
vestra lyfta upp armi sínum, að unglinigarnir af
voru bergi megi undan krika líta hinn víðáttu'mikla
geim er, vér einir eiguvn?
SAGAN AF MJAÐVEIGU MÁNADÓTTUR.
Svo er sagt, að í fornöld hafi ráöið fyrir ríkj-
um kóngur isá, er Máni hét, og hafi átt við d-rotn-
ingu -sinni dóttur, -er hét Mjaðveiig; var hún
-sn-emma prýdd Ikvenlegum listu'm. Kóngur lætur
reisa henni skrautlega s-kemmu, og lét hana hafa
fjölda af iþjónustumeyju'm. En sá hryggilegi at-
burður kom fyrir, að drotningin, móðir Mjaðveig-
ar tók sótt, er leiddi -hana til bana. lEftir andlát
hennar hrygi-st kóngur svo mj-ög, að Ihann legst ná-
lega í rekkju, og var hann með öi'lu af-skiftalaus.
En 'með þvi ráðgjöfum hans þótti til óefnis horfa,
réðu þeir honum, að leita sér sæmilegs kvonfangs,
svo kóngur ræður það af, að hann sendir tvo æðstu
ráðgjafa s-ína með fríðu föruneyti í bónorðsför, og
sigla þeir frá landi. En þeir komast í- hafvillu og
vissu ekki, -hvar þeir fóru, eða hvað ihalda skyldi.
Um síðir ná þeir landi, og 'héldu -skipu'm sínum
þangað. Ipeir þektu það ekki, en stigu þó á land;
varð þá fyrir þeim eyðimörk; iþeir gengu eftir
-henni, því þeir voi.ru að leita að manna-bygðum, en
fundu ekki. Loks'heyra þeir hörpuslátt -svo fagr-
an, að þeir þóttust ekki fyr jafnfagran heyrt 'hafa,
og gan-ga þeir á hljóðið, þar til þeir sjá lítið tja'ld
sil'kiofið; þangað hraða þeir sinni. Sjá þeir
þá, að i tjaldinu sat 'kona ein á stóli; Ihún stilti
hinn fagra hörpusöng, se*m 'hafði vísað -þeim þang-
að, -og var stúlkufcarn hjá -henni. Þegar hún sér
mannaflokkinn, verður henni svo bylt við, að hún
mis-sir ihörpuna, og fellur iþvínær i ómegin. ,En þeg-
ar hún kom til sjálfrar -sín, spyr ihún þá, á 'hvaða
ferð þeir séu, eða -hvers vegna þeir séu þar komnir.
peir kváðust hafa ratað í hafvillivr, en hafa verið
sendi'menn Mána kóngs, því drotning hans sé önd-
uð, en hann beri sig illa af missinnm. Þess vegna
óska ráðgjafarnir, að hún vildi segja þeim, hv-ern-
á högum hennar -stæði, því þeir kváöust hafa feng-
ið góðan þokka á toenni. Konan gerði -sem þeir
toáðu, og kvaðst hafa verið drotning göfugs kon-
ungs þar í landinu og hefði óflýjandi iher eytt land-
ið, en drepið kónginn, og hefði það verið tilgang-
uir foringjans, aö leggja undir sig ríkið,. en eiga
sig; en -það kvaðst hún ekki hafa viljað, og þess
vegna hafa flúið 'með dóttur sína þangað í eyði-
mörkina. og ætlað að láta þar fyrir berast.
Ráðgjöfunum þótti vel standa á öllu þessu, því
þeim -þótti Máni kóngur vel sæmdur af slíkum
kosti, og biðja þeir nú konunnar Mána til handa.
'Hún tekur því seinlega, og kvaðst ekki vera að
ihugsa u'm giftingar, en lætur þó til fleiðast fyrir
orð þeirra. Stíga þeir nú á skip og hún með þeim,
og höfðu þeir bezta byr Iheim 1 ríki Mána kóngs.
En þegar sézt til skipanna, lætur kóngur aka
sér ií vagni ofan til strandar, og þegar hann sér
festarkonu -sína, hverfur honum öll sorg; 'heldur
hann síðan hei'm til borgar og lætur efna til mik-
illar brúðkaupsveizlu, og stóð hún í hálfan mán.uð.
Að henni endaðri fór kongur í leiðangur, að taka
skatt af löndum sínum.
En nú víkur sögunni til Mjaðveigar konungs-
dóttur, þar sem hún sat í skevnmu -sinni. Stjúpa
hennar kemur að má/!i við hana, og segir að sér
leiðist heima í fá'menni þessu, og kvaðst því viljug
að ganga út úr borginni, að skemta -sér, óg biður
MJjaðveigu, að faira með sér, og gerði hún það.
Drotning lætur stúlku þá, -er hún nefndi dóttur
sína, fara með sér. Ganga þær nú þrjár sa'man, og
er drotnin-g mj-ög vingjarnleg við stjúpdóttur -sína.
En þegar þær eru komnar lan.gt frá bo-rginni, bið-
ur drotning Mjaðveigu að lofa dóttur s:nni að hafa
kirtlaskifti við -hana; isvo Mjaðveig lofar stúlkunni
að fara í kyrtil sinn, en fer sjálf í búning hennar.
pá segir dr-otning; “Nú ’mæli eg um og legg
eg á, að dóttir mín fái allan s-vip og yfirlit Mjað-
veígar, svo ihana þekki enginn fyrir aðra.” En þær
mæðgur binda höndur og fætur Mjaðveigar og
®kilja hana svo þar eftir, en fara isjál’far heim til
borgarinnar, og setur drotning dóttur sína í kast-
ala Mjaðveigar,, alda allir , að hún væri það sjálf,
en ske'mmumeyjum þótti hún heldu-r -hafa skift geðs-
lagi við skemtigönguna 'með drotningunni; en þær
grunaði ekkert, og ekkert visisu þær um ihina út-
lendu istúlku, sem kom þangað 'með drotningunni,
og gerðu sér heldur ekkert far um það.
Frh.
ÚTILEIKAR.
Að hlaupa í skarðið.—öll börnin standa i hring
og snúa andlitinu inn í hringinn, en hafa hendurn-
ar fyrir aftan bakið. Eitt þeirra er fyrir utan
hringinn. Það gengur fyrst fra'm með hringnum
utanverðum og segir; “Alein(n) eg fyrir utan
varð.” Þegair min-st varir vindur það sér að ein-
hverju, sem það vill, -og slær á öxí1 hans og bætir
við: “Eigum við að hlaupa í -skarð?” Og þá taka
bæði börnin á rás umhverfis hringinn an hlaupa
isitt til hvorrar -handar. Þegar þau mætast á hlaup-
inu, kalla þau hvort til annars: “Hertu þig,
Ihlaupadýr.” Það barnið vinnur, sem verður á und-
an í skarðið, en hitt verður utanveltu og byrjar
leikinn á ný.—Ung. ísl.
Sitt af hverjnt
Bréfdúfur eru 'mjög fljótar að flljúga og eru
dæmi til þess, að þæir hafi -í góðu veðri farið fulla
mílu (danska) á fjórum mínútu'm; -sé aftur eitthvað
verulegt að veðri, svo sem rigning, þoka, stoihiur,
mi'kill ihiti, eða kuldi, eru þær 8 oir jafnvel 30 mín.
að flj-úga míluna.
Ýmsir aðrir fuglar eru enn -hraðfleygari, svo
sem krákan, hún flýgur alt að -því hefmingi ihrað-
ar og sumar -svölur eru jafnvel þrisvar sinnum
fljótari en bréfdúfanj—Ung fsl.
Professional Cards
DR. B. J. BRANDSON 219-220 MEDIOAIi AKTS BDDG. Cor. Graham and Kennedy Sta. Phone: A-7067 Office tlmar: 2—S Heimili: 776 Victor St. Phone: A-7122 Winnípeg, Manitoba THOMAS H. JOHNSON og H. A. BERGMANN ísl. lögfræðingar Skrifstofa: Room 811 MoArthnr Btiilding, Portage Ave. P. O. Box 1656 Phones: A-6849 og A-6846

DR. 0. BJORNSON 216-220 MEDIOAL ARTS BDDG. Cor. Graham and Kennedy Sts. Phone: A-7067 Office tlmar: 2—3 Helmili: 764 Victor St. Phone: A-7586 Wtnnlpeg, Manitoba W. J. UNDAL, J. H. I.INDAI, B. STEFANSSON Ialenzklr lögfræðingar 3 Home Investment Biilldlng 468 Main Street. Tals.: A 4M3 Peir hafa einnig skrifstofur a8 Lundar, Riverton, Gimli og Plney og eru þar a8 hitta á eftirfylgj- andl tlmum: Lundar: annan hvern ml8vlkudag Riverton: Fyrsta fimtudag. Gimliá Fyrsta miSvikudag Plney: þrtSja föstudag I hverjum mánu8i

DR. B. H. OLSON 216-220 MEDIOAD ARTS BDDG. Cor. Graham and Kennedy Sta. Phone: A-7067 VlStalstmi: 11 —12 og 1—6.30 HehnUi: 723 Aiverstone St. Wlnnlpeg, Manltoba

ARNI ANDERSON ísl. lögmaður í félagi við E. P. Garland Skrifst.: 801 Electric Rail- way Ohambera Talsími: A-2197

DR J. STEFANSSON 216-220 MEDICAD ARTS BLDG. Cor. Graham and Keimedy Sts. Stundar augna, eyrna, nef og kverka sjúkdóma.—Er afi hltta kl. 10-12 f.h. og 2-6 e.h. Talsími: A-1834. IleimiU: 373 Rlver Ave. Tais. F-2691.
•
A. G. EGGERTSSON LL.B. ' ísl. Iögfræð;ngur Hefir rétt til að flytja mál bæði í Man. og Sask. Skrifstofa: Wynyard, Saak.

DR. B. M. HALLDORSSON 401 Boyd Building Cor. Portage Ave. og Edmonton Stundar sérstaklega berklasýkl og aðra lungnasjúkdóma. Er a8 finna a skrifstofunni kl. 11—12 f.h. og 9— 4 e.h. Sími: A-3521. Heimili: 46 Alloway Ave. Tal- sími: B-3168.

Pbone: Garry 2616 1 JenkinsShoeCo. 689 Notre Danw Avenue

DR. a. blondal 818 Somerset Bldg. Stundar sérstaklega kvenna tg barna sjúkdóma. Er að hitta frá kl. 10—12 f. h. 3 tíl 5 e. h. Office Phone N-6410 Heimili 806 Vletor Str. Sími A 8180. *

A. S. Bardal 845 Sherbrooke St. Selui líkkistui og annast um útfarir. Allur útbúnnður sá bezti. Ennfrem- ur sclur bann alskonar minniav&rða og legsteina. Skrilat. talsimi N áeíl8 HelmUis talaími N f 30?

DR. Kr. J. AUSTMANN 848 Somerset Blk. Viðtalstími 7—8 e. h- Heimili 469 Simcoe, Office A-2737. res. B-7288

EINA ÍSLENZKA Bifreiða-aðgerðarstöðin í borginni Ilér þarf ekki a8 bí8a von úr vitt. vitl. Vinna öll ábyrgst og leyat af hendi fljótt og vel. J. A. Jóhánnssön. 644 Burnell Street F. B-8164. A8 baki Sarg. Fire Hal

DR. J. OLSON Tannlæknir 216-220 MEDICAIí ARTS BIiDG. Cor. Graham and Kennedy Stó. Talsími A 8521 Heimili: Tals Sh. 3217

Þetta pláss til sölu
J. G. SNÆDAL Tannlæknir 614 Somerset Block Cor. Portage Ave. og Donald 8t- Talsími: A-8889
Vér leggjum sérstaka áherzlu á að sclja meðul eftir forskriftum lirkna. Hin be/.tu lyf, sem lurgt er að fá cru notuð elngöngu. . Þcgar þér komið með forskrliftunt til vor megið þjer vera viss um að fá rétt |>að sem la'kn- iriiin tektir til. COI.CIiEl-GH & CO., Notre Dame and Sherbrooke rhones: N-7659—7650 Giftingalej'fisbréf seid
raisímar: Skrlfstofa: N-6225 | Heimlil: A-7996 HALLDÓR SIGURDSSON General Contractor 808 Great West. Perm. Loao Bldg. 356 Main St.

: Munið Símanúmerið A 6483 ;! og pantið meðöl y8ar hjá oss. : Sendi8 pantanir samstundis. Vér afgreiíum forskriftir me8 sam- vizkusemi og vörugæSi eru öyggj- andi, enda höfum vér magrra ára :; lærdömsrlka reynslu a8 baki, —1 ; Allar tegundir lyfja, vindlar, is- ; rjðmi, sætindi, ritföng, töbak o. fl. McBURNEY’S Drug Store Cor Arlington og Notre Dame Ave JOSEPH TAVLOR LÖQTAK8MAÐUR Heimllistals.: St. John 1M« Skrtfstofn-Tala.: A 6567 Tekur lögtakl bæ8i húsaletguakuld^ veðakuldir, vlxlaakuldlr. AfgreiSir ai eem &8 lögum lýtur. Skriletofa 255 Mnln Stww
J. J. SWANSON & CO. Verzla með fasteignir. Sjá um leigu á húsum. Annast lán, eldsábyrgð o, fl. 808 Paris Bldg. Phones. A-6349—A-6310 Verkstofu Tals.: Helma Taia. A-8383 A-93M G. L. STEPHENSON Plumber Allskonar raímagnsáhöld. svo eem mraujárn vlra. allar tegnndir &» glösiim og aflvaka (batteries) Verkstofa: 676 Home St.

í sambardi viðviðarsölumína veiti eg daglega viðtöku pöntun- um fyrir DRUMHELLER KOL, þá allra beztu tegund, sem til ! er á markaðnum. S. Olafsson, Sími:N7152 619 Agnes Street — ■
Giftinga og . w Jarðarfara- 0*0™ með litlum fyrirvara Birch blómsali 616 Portage Ave. Tals. B720 ST IOHN 2 RING 3