Lögberg - 06.03.1924, Blaðsíða 3

Lögberg - 06.03.1924, Blaðsíða 3
LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 6. MARZ 1924 Bls. 9 gl[H]l«][Kll»llHliSilK:iHiigl[g]|giIg!lg:[gIg;i«ll«l[51^1fHlígll«H«l[KllH1IHH«¥HllgiíSllH¥giiHll«ffg^llKl«!ISBgllgllHBgll»llKllnl^l|gll«ll»llgllgBll«lEa[glia^gTlKH«llgBHllg!KEagllg!lgaBaslia 0 ►!* 5i.fi SOLSKIN jitj __Í5?l iSiaS^ISíSMHl’KrKliHllg'n iri: itiíiisaisii:” g;; ii|^:'g«rMH%gBlW|glwai8asaBiaWMl8awWBlHBlgl8IBIgba»œœ«mi«te<gwa>»md>a»a«b<M»di4»>IW»iMW»<MM><IWMB|gtellati8BE3BBHHBBBSaBBI^i8BaB^^^8B!18Blai.8i3^^S^ ALT VERÐUR J?EIM TIL GÓÐS, SEM GUÐ ELSKAR. Nokkur orð úr minnisbók fátæks prests á Englandi. “Eg beiti ekki Fleetmann, heldur er eg ‘barón Cecil Fayrford. Við systir mín höfum í mörg ár átt í máli við föðurbróðir okkar, sem studdist við tor- tryggilega eldri samninga og ihélt fyriir okkur öllum þei'm eignum, sem við áttum að erfa eftir föður okkar, þ,egar hann dó, svo við urðum að lifa aum- lega af þeim litlu fjármunum, er móðir okkar Ihafði látið eftir sig. Jafnframt varð systir mín að ]þola mikið af harðstjórn hans, því hann var fjárhalds- maður 'hennar. IHann hafði sem sé ásett sér að gifta hana syni vinar síns, einhvers hins ríkasta manns; en systir mín hafði heimulega gefið trú sína ung- um Iávarði, sem iheitir Sandom, en faðir hans var þá lifandi og stóð í gegn þessum ráðahag. Samt sem áður áttust þau heimulega, án þess föðurbróðir hennar eða hinn gamli lávarður vissi af jþví, og á- vöxtur þessa hjónabands er Alfred litli. Með þeirri viðbáru, að systir mín þyrfti að taka sjóböð til að ná aftur iheilsunni, tókst mér að fcoma henni burt úr húsi fjáríhaldsmanns hennar. pegar hún hafði alið barnið, var okkur mest um það hugað að koma því fyrir hjá góðum fósturforeldrum, án þess nokk- urn grunaði hvaðan það kæmi. Um þetta leyti vildi svo til, að eg iheyrði getið um eitthvert góðverk að- stoðarprestsins hér i bænum, isem lýsti miklu dreng- lyndi hans, og að hann var sannur mannvinur. Til að ganga úr skugga um þetta, fór eg hingað sjálfur, og þœr viðtektir, sem þér veittuð mér, sannfærðu mig um að orðrómurinn var sannur. 'Eg verð að bæta iþví við, að systir mín fór ekki aftur heim til föðurbróður síns, því að fyrir 4 mán- uðum, vann eg það mál, sem >eg átti í við hann, og tók föðurleifð mína, sem mér bar með réttu. Fjár- haldsmaður systur minnar hefir ihöfðað nýtt mál gegn mér, til að þrýsta mér til að skila aftur systnr minni, og flytja hana til hans; en gamli lávarðurirn er dáinn fyrir nokkrum dögum úr niðurfallssýki, og ’mágur minn lýsti því yfir, að systir mín væri þegar «ift sér. Við það féll málið niður, og nú e" ekki lengur ástæða til að draga dulur á fæðingu barns- *ns- Foreldrarnir eru komnir hingað með mér til sækja barnið sitt, og er eg kominn hingað til að sæhja yður og dætur yðar, ef þér formsmáið ekki þetta boð mitt. Meðan á málinu stóð, sem eg átti í, losnaði það prestakall, sem ætt mín hefir rétt til að veita, og var ekki skipaður prestur í það. Eg á nú að veita þetta brauð, og eru árlegar tekjur þess vneir en tvö hundruð pund sterling. Þér hafið mist yðar litla embætti, og teldi eg *mig lánsmann, ef þér vilduð þiggja prestakallið og flytja í nágrenni mitt.” 'Guð einn veit, hvernig mér varð við að heyra þetta; augu mín fyltust fagnaðartárum; eg rétti báð- ar hendur að þessum velgjörðamanni, sem Guð hafði sent mér, og faðmaði hann upp að mér. Þar eftir faðmaði Polly hann með fagnaðarópi, og Jenny tók með hýru bragði í hönd hans. Hann isleit sig laus- an, auðsjáanlega klökkur, og fór burt. Dætur mínar voru enn að faðma mig, frá sér numdar og grátandi af gieði, þegar ibaróninn kom aftur inn til okkar, en nú kom hann ekki einsamall, heldur með mági sínum, Sandom lávarði og frú hans. Hún, sem er ung og óvenjuelga ifríð kona, gaf sér ekki tí'ma til að heilsa okkur, heldur gekk beinlínis að vöggu barnsins, kraup þar niður, kysti Alfred litla og grét hástöfum. Lávarðurinn reisti hana á fætur og huggaði hana; beiddi hún okkur þá að fyrirgefa sér þann skort á kurteisi, sem hún hefði sýnt okkur, og þakkaði mér fyrst innilega og þá Polly fyrir meðferðina á Alfred litla. En Polly kvaðst ekki eiga þetta þakklæti skilið, benti á Jenny, sem hafði geng- ið út að iglugganum, og sagði: “Systir mín, sem þarna stendur, hefir gengið barninu í móður stað.” Frú Sandom gekk nú til Jenny og horfði á hana nokkra stund; var það auðséð, að henni leizt vel á hana, iþví að hún leit brosandi framan í bróður sinn og faðmaði Ihana innilega. Jenny var svo auðmjúk, að ihún þorði numast að líta upp. “Eg er yður óvenjulega skuldbundin,” sagði frú- in, “og mér er ómögulegt að endurgjalda yður þá góðvild og ástríki, sem þér hafið auðsýnt mér . . . leyfið mér því að vera systir yðar, elskulega Jenny, því að systur eiga ekki að fara í svo strangan reikn- ing hver við aðra!” Meðan þær voru að faðmast og kyssast, gekk baróninn til þeirra: “Hér stendur vesalings bróð- ir minn,” mælti frúin; “ef þér eruð nú systir mín, þá hlýtur hann líka að verða yður hjartkærari; má hann eiga von á því?” Jenny roðnaði og sagði: “Hann er velgjörða- niaður föður míns.” En frúin svaraði: “Vilduð þér þá ekki gjöra v.el til vesalings bróður míns? Lítið þó vingjarnlega ^il hans! . . . ef þér vissuð, hve heitt ihann elskar yður!” Nú tók baróninn í höndina á Jenny, kyí og sagði, þegar Jenny ætlaði að draga han Ætlið þér þá að gjöra mig ófarsælan? og fái eg ekki að halda þessari hendi.” h I- slnu lofaði Jenny honum nú en inni. Þá leiddi baróninn Jenny til mí mig mnilega að gefa sér hana. Jenny!” nvælti eg , “það fer fyrir þé yrir mér; við spyrjum okkur sjálf, hvort «kki draumur?” ‘<Ætli þú getir e]skað h. iskalt raða þér sjálf.” jjún lyfti þá auguni oaromnn, sem stóð ihjá henni órór og áhyg, öncl i12111® að hjarta sínu og mælti held að þetta sé Guðs vilji blessaði >au nn bæði og féllust ; • m og. Alt í einu hljóp Polly hJæjandi uppumhálsinn á mér ° þarna hefir draumurinn minn, ræzt! 5 faðir minn góður, mítrið kom þó, og með XeTÍtli. á fætUr —ril” Við þetta Gr ehki,tJ1 neins fyrir mig að reyn tilfinnmgum mínum iá þessum fagnaðardeí bæði er eg frá mér numinn af gleði, og fæ til að skrifa fyrir ástvinum mínum. Lofaður sé Guð, sem gjörir alla hluti 1 Sagan af Fertram og Isól björtu. (Framh.) Leið nú svo, að engin tíðindi urðu, þangað til kóngur kom heim úr leiðangri; fór þá drotning að tala um, að bezt mundi vera að fresta eigi Jengur giftingu Fertrams og ísólar kóngsdóttur. Kóngur tekur því vel, og lætur þegar stofna til ágætrar veizlu, oig var þangað boðið mörgu stórmenni. En þann sama morgun, sem veizlan átti að vera, kemur dóttir drotingar til móður sinnar og segir, að nú væri komið í óefni fyrir sér, því nú væri kcrmið að þeirri istundu, að Ihún skyldi ala 'barn það, er hún gengi með, og hinn gaml þræll þerra, Kolur ætti. “Eg kann gott ráð við því,” sagði drotning, “hérna í koti skamt frá er stelpa, sem Næfrakolla heitir; farðu og biddu hana að setjast á brúðarbekkinn fyrir þig.” “Ætli ihún sé ekki kjöftug?” segir ísól. Drotning kvaðst skyldí. sjá um það, að hún talaði ekki meira en hún vildi. Fór hún síðan af stað og í kotið, og fann þar Næfrakollu og bað hana fara fyrir sig og sitja 'brúðkaupið, því hún gæti það ekki sjálf. Næfrakolla hét því og fór heim til borgarinn- ar og fann drotningu. Fór hún þá að færa hana í brúðarskrautið; en þegar hún fór að draga á hana reiðermarnar, mællti Næfrakolla: “Vel sóma ermar eiganda aivni.” • Drotning sagði, að það vissu allir, að hún hefði saumað þær sjálf. pví næst voru ’benni fengnir hanzkar; þá sagði hún: “Þekta eg fingur þá forðum gjörðu.” Sagði Drotning enn sem fyrri, og að hún þyrfti ekki að vera að klifa á því sama. Síðan var riðið út á skóg, að skemta sér. En þegar fólk kom að læk nokkrum, mælti Næfrakolla: “Nú er eg komin að þeirri lind, sem þau Fertram og isól bjarta bundu sína trú, og vel mun hann halda hana nú.” Riðu 'menn þá llengra, þangað til komið var að gryfjunni; þá mælt Næfrakolla aftur: “Hér liggja Eyja og Meya, 'báðar mínar skemmumeyjar gekk eg upp á gullskærum móður minnar.” iNú sneri það heim aftur; hestur 'brúðarinnar hljóp á undan; hún mælti þá: “Skaktu þig, skaktu þig, Skurbeinn, einn muntu sofa í nótt og isvo mun ungi kóngurinn verða.” Síðan héldu menn til borgar. Isól var þá kom- in heim; höfðu þær klæðaskifti, Næfrakolla og hún, og vissi enginn af því, nema drotning sjálf. Hún spurði dóttur sína, hvað hún hefði gert af barninu. “Eg át það, móðir mín”, mælti ihún. “Það var rétt, dóttir mín,” mælti drotning. En er kvöld var kom- ið, fóru menn að hátta; brúðguminn var háttaður og ibrúðurin ætlaði að fara að afklæða sig. Brúð- guminn spurði ihana þá, hvað hún hefði sagt, þegar ermarnar hefðu verið dregnar á ihana. “Eg held eg hafi ekki sagt mikið, og man eg ekki eftir því,” segir 'ísól; “en eg get spurt drotninguna, hvað það hafi verið.” Nú fór hún og spurði, hvað stelpusköm'min hefði sagt, þegar ermarnar voru dregnar á hana, þegar hún reið út. Drotningin sagði henni, að hún hefði sagt: “Vel sóma ermar eiganda armi.” Fór Ihún þá inn með þetta, og sagði brúðgum- anum. Hún fór smám saman að reita af sér fötin. Hann spurði hana enn, hvað hún hefði sagt, þegar hún tók við hönzkunum. “pað man eg ekki, það hef- ir fráleitt verið svo merkilegt,” sagði ihún. “pú verg- ur sa'mt að segja mér það,” mælti hann, “annars færðu ekki að fara upp í.” Hún fór þá og spurði móður sína, hvað það ihefði verið, sem stelpan hefði sagt, þegar hún tók við hönzkunum. Hún sagði “pekta eg fingur, þá forðum gjörðu.” Nú fór hún með þetta til hans, og sagði honum það. Þá fór hún úr meiru; hann spurði hana þá í þriðja sinn, hvað hún hefði sagt, þegar hún kom að 'lindinni og gryfjunni, og í þriðja lagi, þegar ihestur hennar hljóp á undan heim. “Það man eg ekki,” sagði hún; “eg held það hafi ekki verið mikið.” — “Þú verður nú samt að segja 'mér það,” mælti hann. Hún hljóp enn til 'móður sinnar og spurði hana að því. Hún sagði henni það; þegar hún kom að lind- inni, sagði hún: “Nú er eg komin að þeirri lind, sem,F«rtram og ísól bjarta bundu sína trú, og vel mun hann halda hana nú.” Þegar hún kom að ^ryfjunni, sagði íhún: “Hér liggja Eya og Maya, báðar mínar skemmumeyjar, gekk eg upp á gullskærum móður minnar.” Þriðja var, þegar hesturinn hljóp á undan, þá sagði hún: “Skaktu þig, skaktu þig, Skurbeinn, einmmuntu sofa í nótt, og svo ‘mun ungi kóngurinn verða.” Nú fór hún með þetta og sagði honum það ailt, og ætlaði upp í. Hann tók þá sverð upp hjá stokkn- um, og lagði hana í gegn, og sagði, að það skyldi verða, að Ihann svæfi einn þá nótt. 1 því kom drotn- ing og sá, hvað um var að vera; varð hún þá að flagði, en hann lagði hana jafnskjótt með sverðinu, og fékk Ihún af því 'bana. Var þá sent eftir Næfra- kollu, og varð hún að segja hið sanna frá öllu þessu. Gladdist kóngur þá mjög, er hann var frelsaður frá flagði þessu. Veizlan var nú aukin að nýju: Þar var á borðum: pipraðir páfuglar saltaðir sjófiskar, mimjam og timjam, og multum salve. Þar var drukkið: Primet og Klaret og vínið Garganus, gullkistur um gólf dregnar, og gjafir ‘mönnum gefnar; þeir fóru þaðan fullríkir, sem þangað komu fátækir. Svo varð Fertram kóngur þegar hann dó; þau áttu börn og burur, grófu rætu og muru, ( og svo kann eg ekki þessa sögu lengri.” (Ath.—Þessi ljóð eru nokkurs konar eftirmáli, sem vant er að hafa við niðurlag margra slíkra sagna, og þó ýmislega; er sumt í eftirmálanum tek- ið eftir niðurlaginu á Krimgilnefju-kvæði, en sumu hér þó slept.jsem vant er að ihafa, til dæmis þessu: “Köttur úti í mýri setti «íþp á sér stýri, úti er æfin- i týri. Smérið rann, roðið brann; sagan upp á hvern [ mann, sem hlýða kann. Brenni þeim í kolli baun, sem ekki gjalda mér sögulaun, fyr í dag en á morgun.”) — pjóðs. J. Á. \ Frá Fornmönnum. prasi pórólfsson og Loðmundur.—Þrasi bjó í Eystri-Skógum, sumir segja á Þrasastöðum, skamt austur frá iSkógafossi; Skógar eru nú austastur bær í Rangárvallasýslu. pá bjó Loðmundur í Sólheim- um, næsta bæ fyrir austan Sólheimasand, og voru þeir því nágrannar. Þeir Þrasi og Loðmundur voru báðir fjölkunnugir mjög. Á sú féll milíi landa þeirra, er Fúlilækur 'hét, en síðan Jökulsá á Sól- heimasandi. pessari á veittu þeir hvor á annars land, sem Landnáma segir; því hvorugur vildi hafa hana nærri sér. Af þessum veitingum og vatna- gangi varð sandur graslaus, sevn Sólheimasandur heitir, og sér þar enn marga farvegi, isem áin hefir runnið um í það og það skiftið. Loks sáu þeir, ná- grannarnir, landauðn þá, sem af þessu varð. Svo hagar til, að austan megin Jökúlsár gengur háls einn í Sóllheimheiði frá fjallinu fram með ánni, og heitir hann Loðmundarsæti; en vestan megin árinn- ar þar á móts við í neðanverðu Skógafjalli, er kall- aður prasaháls. Felluij svo áin úr gljúfrum milli þessara hálsa fra‘m á sandinn. Á þessum stöðvum segja menn, að þeir Þrasi og Loðmundur hafi hafst við, meðan þeir veittust vötnum á, enda segir bæði Landnáma og munnmælin, að þeir hafi sæzt þar við gljúfrin á það, að áin skyldi þaðan í frá renna þar um sandinn, sem styzt væri til sjávar, og það varð. En isvo þykir, sem alla jafna sé öfugstreymi í á þess- ari, og falli önnur bára að neðan, andstreymis, þeg- ar hin fellur að ofan, forstreymis, og segir sagan, að sú ónáttúra árinnar sé komin af viðureign þeirra Þrasa og Loðmundar. — Frá því hefir enn verið sagt um Þrasa, að ihann hafi komið kistu sinni fulliri af gulli og gersemum undir Skógafoss, og að fyrmeir hafi sézt í annan kistugaflinn út undan fossinum. Yísu kunna menn enn, sem einhvern tívna hefir ver- ið kveðin um þetta, og er hún þannig: ‘'Praáaúíista auðug er, undir fossi Skóga, hver sem þangað fyrstur fer, finnur auðlegð nóga” Svo er sagt, að einhverju sinni hafi verið 3 menn í Skógum, og hafi þeir verið synir Ámunda Þormóðs- sonar lögréttumanns (1639-1671 eða lengur. peir ætluðu að ná prasa-kistu undan fossinum. Varð þeim þá litið heim til bæjarins, og sýndist þeim hann standa í björtu báli, og sneru við aþð 'heim; en þar var reyndar enginn voði á ferðum. Seinna fóru þeir aftur, og ætluðu að ná kistunni, og ilétu engar mis- sýningar tæla sig. Komust þeir þá svo langt, að þeir gátu krækt í hring, sem var í kistugaflinum, sem á sást. En þegar þeir ætluðu að draga að sér kistuna, kiptist hringurinn úr gaflinunm, og höfðu þeir svo ekki meira af kistunni. Sagt er, að sá hring- u rsé nú í kirkjuhurðinni í iSkógum. Herjólfur og Vilborgj—Sagan segir, að í fyrnd- inni hafi maður nokkur, að nafni Herjólfur, búið í dal þeim í Vest'mannaeyjum, sem síðan er nefndur Herjólfsdalur. Er dalur sá á þrjá vegu umkringdur háum fjöllum, og veit móti haflandsuðri, vestan til á Heimaeynni, isem svo er kölluð; bær Herjólfs stóð 1 dalnum vestanverðum, undir háu og snarbröttu ha'.nrafjalli. Hann var sá eini af eyjarbúum, sem hafð gott vatnsból nærri bæ sínum, og komu því margir þangað til að leita vatns; en hann vildi eng- um unna vatns, nema við verði. Sagt er, að Herj- ólfur hafi átt dóttur eina, er Vilborg hét, og var hún að skapferli ólík föður sínum, og þótti henni hann harðdrægur, er hann seldi nábúum sínum vatnið. Einhverju silnni bar svo við, að Vilborg sat úti ná- lægt bænum, og var að gjöra sér skó. Kom þá hrafn til 'hennar og tók annan skóinn, og fór burt með thann. Henni þótti fyrir að missa skó sinn, stóð upp og fór á eftir hrafninum. En er hún var komin spöl- korn frá bænum, féll skriða undra mikil niður úr fjallinu, og yfir bæ Herjólfs, sem þá var í bænum og varð undir skriðunni. En Vilborg átti hrafnin- um líf sitt að þakka; en það, sem bar til þess, var að ihún margsinnis hafði vikið hröfnunum góðu, og voru þeir því orðnir henni svo handgengnir. Síðan segir sagan, að Vilborg hafi reist sér bæ, þar sem nú heitir á Vilborgarstöðum, og mælt svo fyrir, að tjörn ein, s?m nú er suður undan bænum, skyldi “Vilja-’ heita, og skyldi engum verða meint af vatni úr “Vilpu”, þó það væri ekki sem fallegast útlits og er hún alment vatnsból frá bæjum þeim, er næst henni liggja. Það er að sögn manna, að vestan til í Vilborgarstaðatúni sé Vilborg grafin, og er þar enn í dag kallað Borguleiði. 1 Herjólfsdal við ofanverða grjóthrúguna, sem féll á bæinn, er enn tær vatns- lind, sem aldrei þrýtur, þó alstaðar annars staðar verði vatns skortur. Skamt frá hrúgunni er tjörn, og liggur að henni austanverðrii vatnsrás, er út lít- ur að séu mannaverk, og sé í mynni hennar, þar sem hún irennur út í fjöruna. Líkt og ólíkt. Börnin sitja í hverfingu, eins og áður, og hvíslar hver að þei'm, sem situr til hægri íhandar nafni einhvers (kunnugs) manns, en að þeim sem situr til vinstri handar nafni á einhverjum hlut lifandi eða dauðum. Síðan verður hver að finna hvað líkt er með ‘manninum og hlutnum, sem að hon um hefir verið hvíslað, og líka ihvað er ólíkt með þeim,—þegar allir hafa hugsað sér þetta, segja þeir það eftir röð upphátt. T. d. „Eg féltík Guðmund fjósamann og kartöflu hvorttveggja 'mórautt að lit Kartaflan verður aðallega notuð til þess að étast. en Guðmundur til þess að éta”. Eða “Mér hefir hlotnast Rósa kaupakona og köttur, þau taka bæði til fótanna, þegar þau sjá mús. Rósa undan henni, en kötturinn eftir henni. Leikurinn er góð æfing fyrir hugann. Goðatindur. Fyrir ofan Hof í Álftafirði er ákaf- lega há fjallagnýpa, sem heitir Goðatindur. Uppi á tindinum á að hafa verið líhif eitt mikið, og því var bærinn kallaður Hof. Þar sjást nú steinar ferhyrnd- ir, og þykir ei ólíklegt, að þeir hafi verið í húsvegg eða hleðslu. Það var eitt í he3gisiðum þeirra, er hof- ið sóttu, að þeir áttu að ganga upp á tindinn ber- fættir. Profession , ial Cards DR. B. J. BRANDSON 216-220 MEDICAIi ARTS BIiDG. Oor. Graham and Kennedy Sts. Plione: A-1834 Offlce tlmar: 2—3 Heimili: 776 Victor St. Phone: A-7122 Winnh>eg, Manitoba THOMAS H. JOHNSON og H. A. BERGMANN ísl. lögfræðingar Skrifstofa: Room 811 MoArthnr Building, Portage Ave. P. O. Box 1656 Phones: A-6849 og A-6846 DR. 0. BJORNSON 216-220 MEDICAL ARTS BIiDG. Cor. Graham and Kennedy Sts. Phone: A-1834 Office timar; z—3 Heimili: 764 Victor St. Phone: A-7586 Winnipeg, Manltoba W. J. LINDAD, J. H. IiINDAIi B. STEFAN SSON Islenzkir lögfræðlngar 3 Home Investment Biiildlng 468 Main Street. Tals.: A 4968 þeir hafa einnig skrifstofur aS Lundar, Riverton, Glmli og Piney og eru þar aS hitta & eftirfylgj- andl timum: Lundar: annan hvern miBvikudag Riverton: Eyrsta íimtudag. Gimliá Fyrsta miSvikudag Piney: þrlSja föstudag I hverjum mánuSl DR. B. H. OLSON 216-220 MEDICAL ARTS BLDG. Cor. Graham and Kennedy Ste. Phone: A-1834 Office Hours: 3 to 5 Hetaiili: 723 Alverstone St. Winnipeg, Manitoba ARNI ANDERSON ísl. lögmaður í félagi við E. P. Garland Skrifst.: 801 Electric Rail- way Ohambers Talsíml: A-2197 dr j. stefansson 216-220 MEDICAL ARTS IVIiDG. Cor. Graharn and Kennedy Sts. Stundar augna, eyrna, nef og kverka sjökdðma.—Er aB hitta kl. 10-12 f.h. og 2-5 e.h. TaLsími: A-1834. HeimiU: 373 River Ave. Tals. F-2691. A. G. EGGERTSSON LL.B. 1 ísl. lögfræð*ngur Hefir rétt til að flytja mál bæði í Man. og Sask. Skrifstofa: Wynyard, Sask. DR. B. M. HALLDORSSON 401 Boyd BuUding Oor. Portage Ave. og Edmonton Stundar sérstaklega berklasýki og aBra lungnasjúkdðma. Er aB finna á skrifstofunni kl. 11—12 f.h. og 2>—4 e.h. Sími: A-3521. Heimili: 46 Alloway Ave. Tal- sími: B-3158. |m I Phone: Garry £616 i JeiikinsShoeCo. 639 Notre Damt Arenue DR. A. BLONDAL 818 Somerset Bldg. Stundar aérstaklega kvenna eg barna sjúkdóma. Er að hitta frá kl. 10—12 f. h. 3 til 5 e. h. , Office Phone N-6410 Heimili 806 Victor Str. Sími A 8180. A. S. Bardal 843 Sherbrooke St. Selui líkkistur og annatt um útfarir. Allur útbúnaður sá bezti. Ennfrem- ur selur hann alskonar minniavarða og legsteina. Skrifst. taisinoi N 6eð8 Heimilis utlsími N C367 DR. Kr. J. AUSTMANN • 848 Somerset Blk. Viðtalstími 7—8 e. h- HeimMi 469 Simcoe, Office A-2737. res. B-7288- EINA ÍSLENZKA Bifreiða-aðgerðarstöðin í burginni Hér þarf ekki aS blSa von úr vltl. viti. Vinna öll ábyrgst og leyst af hendi fljðtt og vel. J. A. Jóhannsson. 644 Burnell Street F. B-8164. AS baki Sarg. Fire Hal DR. J. OLSON Tannlæknir 916-220 MEDICAL ARTS BIJJG. Cor. Graliam and Kennedy Sts. Talsími A 8521 Heimili: Tals. Sh. 3217 Dr. AMELIA J. AXFORD Ohiropractor * 516 Avenue Blk., Winnipeg Phone: Office: N-8487 House: B-3465 Hours: 11-12, 2-6 Consultation free. J. G. SNÆDAL Tannlæknir 614 Somerset Block Cor. Portage Ave. og Donald St. Talsími: A-8889 Vrér leggjum sérstaka áiierzlu á að selja meðul eftir forskriftum la'kna. Hin be7.tu lyf, sem hægt er að fá eru notuð eingöngu. . pegar þér komlð með forskrliflum til vor megtð þjer vera viss um að fá rétt það sem lækn- irinn tekur til. COIiCIíEt)GH & CO., Notre Dame and Sherbrooke Phones: N-7659—7650 Giftingaleyfisbréf seld ralsímar: Skrlfstofa: N-6225 Heimili: A-7996 HALLDÓR SIGURDSSON General Contractor 808 Great West. Perm. Loan Bldg. 356 Main St. : Munið Símanúmerið A 6483 1 'Og pantitS meSöi ySar hjá oss. —:; ; SendiS pantanir samstundis. Vér ; ; afgreiSum forskriftir meS sam- > \ vizkusemi og vörugæBi eru ðyggj-> ; andi, enda höfum vér magrra ára > [ lærdðmsrlka reynslu aS baki. —; ( Allar tegundir lyfja, vindlar, Is-; ! rjðmi, sætindi, ritföng, tðbak 0. fl. McBURNEY’S Drug Store : Cor Arlington og Notre Dame A.ve; JOSEPH TAYLOR LÖGTAKSMAÐUR Heimilistals.: St. John 1844 SkrUstofu-TaU.: A «557 Tekur lðgtaki hæSi húsaleiruskuidtj veðskuldtr, víxlaskuldLr. AfgralSlr ai eem aS lögum lýtur. Skrilstofa 255 Main 8trw* J. J. SWANSON & CO. Verzla með fasteignir. Sjá um leigu á húsum. Annast lán, eldsábyrgð 0. fl. 808 Paris Bldg. Phones. A-6349—A-6310 Verkstofu Tnls.: Heima Tals. A-8383 ' A-9384 G- L. STEPHENSON Plumber Allskonar rafmagnsáhöld, svo sem straujárn vtra, allar tegundir a» glösum og aflvaka (batteriee) Verkstofa: 676 Home St. í sambandi við viðarsölumína veiti eg daglega viðtöku pöntun- umfyrir DRUMHELLER K0L, þá allra beztu tegund, sem til er á rcarkaðnum. S. Olafsson, i Sími:N7152 619 Agnes Street Uittinga 0? 11/ Jarðarfara- t”0111 meÖ litlum fyrirvara Birch blómsali 616 Portage Ave. Tals. B720 ST IOHN 2 RING 3

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.