Lögberg - 06.03.1924, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 6. MARZ 1924
Bls. 9
gl[H]l«][Kll»llHliSilK:iHiigl[g]|giIg!lg:[gIg;i«ll«l[51^1fHlígll«H«l[KllH1IHH«¥HllgiíSllH¥giiHll«ffg^llKl«!ISBgllgllHBgll»llKllnl^l|gll«ll»llgllgBll«lEa[glia^gTlKH«llgBHllg!KEagllg!lgaBaslia
0 ►!* 5i.fi
SOLSKIN
jitj __Í5?l
iSiaS^ISíSMHl’KrKliHllg'n iri: itiíiisaisii:” g;; ii|^:'g«rMH%gBlW|glwai8asaBiaWMl8awWBlHBlgl8IBIgba»œœ«mi«te<gwa>»md>a»a«b<M»di4»>IW»iMW»<MM><IWMB|gtellati8BE3BBHHBBBSaBBI^i8BaB^^^8B!18Blai.8i3^^S^
ALT VERÐUR J?EIM TIL GÓÐS, SEM
GUÐ ELSKAR.
Nokkur orð úr minnisbók fátæks prests
á Englandi.
“Eg beiti ekki Fleetmann, heldur er eg ‘barón
Cecil Fayrford. Við systir mín höfum í mörg ár átt
í máli við föðurbróðir okkar, sem studdist við tor-
tryggilega eldri samninga og ihélt fyriir okkur öllum
þei'm eignum, sem við áttum að erfa eftir föður
okkar, þ,egar hann dó, svo við urðum að lifa aum-
lega af þeim litlu fjármunum, er móðir okkar Ihafði
látið eftir sig. Jafnframt varð systir mín að ]þola
mikið af harðstjórn hans, því hann var fjárhalds-
maður 'hennar. IHann hafði sem sé ásett sér að gifta
hana syni vinar síns, einhvers hins ríkasta manns;
en systir mín hafði heimulega gefið trú sína ung-
um Iávarði, sem iheitir Sandom, en faðir hans var
þá lifandi og stóð í gegn þessum ráðahag. Samt
sem áður áttust þau heimulega, án þess föðurbróðir
hennar eða hinn gamli lávarður vissi af jþví, og á-
vöxtur þessa hjónabands er Alfred litli. Með þeirri
viðbáru, að systir mín þyrfti að taka sjóböð til að
ná aftur iheilsunni, tókst mér að fcoma henni burt
úr húsi fjáríhaldsmanns hennar. pegar hún hafði
alið barnið, var okkur mest um það hugað að koma
því fyrir hjá góðum fósturforeldrum, án þess nokk-
urn grunaði hvaðan það kæmi. Um þetta leyti vildi
svo til, að eg iheyrði getið um eitthvert góðverk að-
stoðarprestsins hér i bænum, isem lýsti miklu dreng-
lyndi hans, og að hann var sannur mannvinur. Til
að ganga úr skugga um þetta, fór eg hingað sjálfur,
og þœr viðtektir, sem þér veittuð mér, sannfærðu
mig um að orðrómurinn var sannur.
'Eg verð að bæta iþví við, að systir mín fór ekki
aftur heim til föðurbróður síns, því að fyrir 4 mán-
uðum, vann eg það mál, sem >eg átti í við hann, og
tók föðurleifð mína, sem mér bar með réttu. Fjár-
haldsmaður systur minnar hefir ihöfðað nýtt mál
gegn mér, til að þrýsta mér til að skila aftur systnr
minni, og flytja hana til hans; en gamli lávarðurirn
er dáinn fyrir nokkrum dögum úr niðurfallssýki, og
’mágur minn lýsti því yfir, að systir mín væri þegar
«ift sér. Við það féll málið niður, og nú e" ekki
lengur ástæða til að draga dulur á fæðingu barns-
*ns- Foreldrarnir eru komnir hingað með mér til
sækja barnið sitt, og er eg kominn hingað til að
sæhja yður og dætur yðar, ef þér formsmáið ekki
þetta boð mitt. Meðan á málinu stóð, sem eg átti í,
losnaði það prestakall, sem ætt mín hefir rétt til að
veita, og var ekki skipaður prestur í það. Eg á nú
að veita þetta brauð, og eru árlegar tekjur þess
vneir en tvö hundruð pund sterling. Þér hafið mist
yðar litla embætti, og teldi eg *mig lánsmann, ef þér
vilduð þiggja prestakallið og flytja í nágrenni mitt.”
'Guð einn veit, hvernig mér varð við að heyra
þetta; augu mín fyltust fagnaðartárum; eg rétti báð-
ar hendur að þessum velgjörðamanni, sem Guð hafði
sent mér, og faðmaði hann upp að mér. Þar eftir
faðmaði Polly hann með fagnaðarópi, og Jenny tók
með hýru bragði í hönd hans. Hann isleit sig laus-
an, auðsjáanlega klökkur, og fór burt.
Dætur mínar voru enn að faðma mig, frá sér
numdar og grátandi af gieði, þegar ibaróninn kom
aftur inn til okkar, en nú kom hann ekki einsamall,
heldur með mági sínum, Sandom lávarði og frú hans.
Hún, sem er ung og óvenjuelga ifríð kona, gaf sér ekki
tí'ma til að heilsa okkur, heldur gekk beinlínis að
vöggu barnsins, kraup þar niður, kysti Alfred litla
og grét hástöfum. Lávarðurinn reisti hana á fætur
og huggaði hana; beiddi hún okkur þá að fyrirgefa
sér þann skort á kurteisi, sem hún hefði sýnt okkur,
og þakkaði mér fyrst innilega og þá Polly fyrir
meðferðina á Alfred litla. En Polly kvaðst ekki eiga
þetta þakklæti skilið, benti á Jenny, sem hafði geng-
ið út að iglugganum, og sagði: “Systir mín, sem
þarna stendur, hefir gengið barninu í móður stað.”
Frú Sandom gekk nú til Jenny og horfði á hana
nokkra stund; var það auðséð, að henni leizt vel á
hana, iþví að hún leit brosandi framan í bróður sinn
og faðmaði Ihana innilega. Jenny var svo auðmjúk,
að ihún þorði numast að líta upp.
“Eg er yður óvenjulega skuldbundin,” sagði frú-
in, “og mér er ómögulegt að endurgjalda yður þá
góðvild og ástríki, sem þér hafið auðsýnt mér . . .
leyfið mér því að vera systir yðar, elskulega Jenny,
því að systur eiga ekki að fara í svo strangan reikn-
ing hver við aðra!”
Meðan þær voru að faðmast og kyssast, gekk
baróninn til þeirra: “Hér stendur vesalings bróð-
ir minn,” mælti frúin; “ef þér eruð nú systir mín,
þá hlýtur hann líka að verða yður hjartkærari; má
hann eiga von á því?”
Jenny roðnaði og sagði: “Hann er velgjörða-
niaður föður míns.”
En frúin svaraði: “Vilduð þér þá ekki gjöra
v.el til vesalings bróður míns? Lítið þó vingjarnlega
^il hans! . . . ef þér vissuð, hve heitt ihann elskar
yður!”
Nú tók baróninn í höndina á Jenny, kyí
og sagði, þegar Jenny ætlaði að draga han
Ætlið þér þá að gjöra mig ófarsælan? og
fái eg ekki að halda þessari hendi.”
h I- slnu lofaði Jenny honum nú
en inni. Þá leiddi baróninn Jenny til mí
mig mnilega að gefa sér hana.
Jenny!” nvælti eg , “það fer fyrir þé
yrir mér; við spyrjum okkur sjálf, hvort
«kki draumur?” ‘<Ætli þú getir e]skað h.
iskalt raða þér sjálf.” jjún lyfti þá auguni
oaromnn, sem stóð ihjá henni órór og áhyg,
öncl i12111® að hjarta sínu og mælti
held að þetta sé Guðs vilji
blessaði >au nn bæði og féllust ;
• m og. Alt í einu hljóp Polly hJæjandi
uppumhálsinn á mér °
þarna hefir draumurinn minn, ræzt! 5
faðir minn góður, mítrið kom þó, og með
XeTÍtli. á fætUr —ril” Við þetta
Gr ehki,tJ1 neins fyrir mig að reyn
tilfinnmgum mínum iá þessum fagnaðardeí
bæði er eg frá mér numinn af gleði, og fæ
til að skrifa fyrir ástvinum mínum.
Lofaður sé Guð, sem gjörir alla hluti 1
Sagan af Fertram og Isól björtu.
(Framh.)
Leið nú svo, að engin tíðindi urðu, þangað til
kóngur kom heim úr leiðangri; fór þá drotning að
tala um, að bezt mundi vera að fresta eigi Jengur
giftingu Fertrams og ísólar kóngsdóttur. Kóngur
tekur því vel, og lætur þegar stofna til ágætrar
veizlu, oig var þangað boðið mörgu stórmenni. En
þann sama morgun, sem veizlan átti að vera, kemur
dóttir drotingar til móður sinnar og segir, að nú
væri komið í óefni fyrir sér, því nú væri kcrmið að
þeirri istundu, að Ihún skyldi ala 'barn það, er hún
gengi með, og hinn gaml þræll þerra, Kolur ætti.
“Eg kann gott ráð við því,” sagði drotning, “hérna í
koti skamt frá er stelpa, sem Næfrakolla heitir;
farðu og biddu hana að setjast á brúðarbekkinn
fyrir þig.” “Ætli ihún sé ekki kjöftug?” segir ísól.
Drotning kvaðst skyldí. sjá um það, að hún talaði
ekki meira en hún vildi. Fór hún síðan af stað og
í kotið, og fann þar Næfrakollu og bað hana fara
fyrir sig og sitja 'brúðkaupið, því hún gæti það ekki
sjálf. Næfrakolla hét því og fór heim til borgarinn-
ar og fann drotningu. Fór hún þá að færa hana í
brúðarskrautið; en þegar hún fór að draga á hana
reiðermarnar, mællti Næfrakolla:
“Vel sóma ermar eiganda aivni.” •
Drotning sagði, að það vissu allir, að hún hefði
saumað þær sjálf. pví næst voru ’benni fengnir
hanzkar; þá sagði hún:
“Þekta eg fingur þá forðum gjörðu.”
Sagði Drotning enn sem fyrri, og að hún þyrfti ekki
að vera að klifa á því sama. Síðan var riðið út á
skóg, að skemta sér. En þegar fólk kom að læk
nokkrum, mælti Næfrakolla:
“Nú er eg komin að þeirri lind,
sem þau Fertram og isól bjarta
bundu sína trú,
og vel mun hann halda hana nú.”
Riðu 'menn þá llengra, þangað til komið var að
gryfjunni; þá mælt Næfrakolla aftur:
“Hér liggja Eyja og Meya,
'báðar mínar skemmumeyjar
gekk eg upp á gullskærum móður minnar.”
iNú sneri það heim aftur; hestur 'brúðarinnar
hljóp á undan; hún mælti þá:
“Skaktu þig, skaktu þig, Skurbeinn,
einn muntu sofa í nótt
og isvo mun ungi kóngurinn verða.”
Síðan héldu menn til borgar. Isól var þá kom-
in heim; höfðu þær klæðaskifti, Næfrakolla og hún,
og vissi enginn af því, nema drotning sjálf. Hún
spurði dóttur sína, hvað hún hefði gert af barninu.
“Eg át það, móðir mín”, mælti ihún. “Það var rétt,
dóttir mín,” mælti drotning. En er kvöld var kom-
ið, fóru menn að hátta; brúðguminn var háttaður
og ibrúðurin ætlaði að fara að afklæða sig. Brúð-
guminn spurði ihana þá, hvað hún hefði sagt, þegar
ermarnar hefðu verið dregnar á ihana. “Eg held eg
hafi ekki sagt mikið, og man eg ekki eftir því,” segir
'ísól; “en eg get spurt drotninguna, hvað það hafi
verið.” Nú fór hún og spurði, hvað stelpusköm'min
hefði sagt, þegar ermarnar voru dregnar á hana,
þegar hún reið út. Drotningin sagði henni, að hún
hefði sagt:
“Vel sóma ermar eiganda armi.”
Fór Ihún þá inn með þetta, og sagði brúðgum-
anum. Hún fór smám saman að reita af sér fötin.
Hann spurði hana enn, hvað hún hefði sagt, þegar
hún tók við hönzkunum. “pað man eg ekki, það hef-
ir fráleitt verið svo merkilegt,” sagði ihún. “pú verg-
ur sa'mt að segja mér það,” mælti hann, “annars
færðu ekki að fara upp í.” Hún fór þá og spurði
móður sína, hvað það ihefði verið, sem stelpan hefði
sagt, þegar hún tók við hönzkunum. Hún sagði
“pekta eg fingur, þá forðum gjörðu.”
Nú fór hún með þetta til hans, og sagði honum
það. Þá fór hún úr meiru; hann spurði hana þá í
þriðja sinn, hvað hún hefði sagt, þegar hún kom að
'lindinni og gryfjunni, og í þriðja lagi, þegar ihestur
hennar hljóp á undan heim. “Það man eg ekki,”
sagði hún; “eg held það hafi ekki verið mikið.” —
“Þú verður nú samt að segja 'mér það,” mælti hann.
Hún hljóp enn til 'móður sinnar og spurði hana að
því. Hún sagði henni það; þegar hún kom að lind-
inni, sagði hún:
“Nú er eg komin að þeirri lind,
sem,F«rtram og ísól bjarta bundu sína trú,
og vel mun hann halda hana nú.”
Þegar hún kom að ^ryfjunni, sagði íhún:
“Hér liggja Eya og Maya,
báðar mínar skemmumeyjar,
gekk eg upp á gullskærum móður minnar.”
Þriðja var, þegar hesturinn hljóp á undan, þá
sagði hún:
“Skaktu þig, skaktu þig, Skurbeinn,
einmmuntu sofa í nótt,
og svo ‘mun ungi kóngurinn verða.”
Nú fór hún með þetta og sagði honum það ailt,
og ætlaði upp í. Hann tók þá sverð upp hjá stokkn-
um, og lagði hana í gegn, og sagði, að það skyldi
verða, að Ihann svæfi einn þá nótt. 1 því kom drotn-
ing og sá, hvað um var að vera; varð hún þá að
flagði, en hann lagði hana jafnskjótt með sverðinu,
og fékk Ihún af því 'bana. Var þá sent eftir Næfra-
kollu, og varð hún að segja hið sanna frá öllu þessu.
Gladdist kóngur þá mjög, er hann var frelsaður frá
flagði þessu. Veizlan var nú aukin að nýju:
Þar var á borðum:
pipraðir páfuglar saltaðir sjófiskar,
mimjam og timjam, og multum salve.
Þar var drukkið:
Primet og Klaret og vínið Garganus,
gullkistur um gólf dregnar,
og gjafir ‘mönnum gefnar;
þeir fóru þaðan fullríkir,
sem þangað komu fátækir.
Svo varð Fertram kóngur þegar hann dó;
þau áttu börn og burur,
grófu rætu og muru,
( og svo kann eg ekki þessa sögu lengri.”
(Ath.—Þessi ljóð eru nokkurs konar eftirmáli,
sem vant er að hafa við niðurlag margra slíkra
sagna, og þó ýmislega; er sumt í eftirmálanum tek-
ið eftir niðurlaginu á Krimgilnefju-kvæði, en sumu
hér þó slept.jsem vant er að ihafa, til dæmis þessu:
“Köttur úti í mýri setti «íþp á sér stýri, úti er æfin- i
týri. Smérið rann, roðið brann; sagan upp á hvern [
mann, sem hlýða kann. Brenni þeim í kolli baun,
sem ekki gjalda mér sögulaun, fyr í dag en á
morgun.”) — pjóðs. J. Á. \
Frá Fornmönnum.
prasi pórólfsson og Loðmundur.—Þrasi bjó í
Eystri-Skógum, sumir segja á Þrasastöðum, skamt
austur frá iSkógafossi; Skógar eru nú austastur bær
í Rangárvallasýslu. pá bjó Loðmundur í Sólheim-
um, næsta bæ fyrir austan Sólheimasand, og voru
þeir því nágrannar. Þeir Þrasi og Loðmundur
voru báðir fjölkunnugir mjög. Á sú féll milíi landa
þeirra, er Fúlilækur 'hét, en síðan Jökulsá á Sól-
heimasandi. pessari á veittu þeir hvor á annars
land, sem Landnáma segir; því hvorugur vildi hafa
hana nærri sér. Af þessum veitingum og vatna-
gangi varð sandur graslaus, sevn Sólheimasandur
heitir, og sér þar enn marga farvegi, isem áin hefir
runnið um í það og það skiftið. Loks sáu þeir, ná-
grannarnir, landauðn þá, sem af þessu varð. Svo
hagar til, að austan megin Jökúlsár gengur háls
einn í Sóllheimheiði frá fjallinu fram með ánni, og
heitir hann Loðmundarsæti; en vestan megin árinn-
ar þar á móts við í neðanverðu Skógafjalli, er kall-
aður prasaháls. Felluij svo áin úr gljúfrum milli
þessara hálsa fra‘m á sandinn. Á þessum stöðvum
segja menn, að þeir Þrasi og Loðmundur hafi hafst
við, meðan þeir veittust vötnum á, enda segir bæði
Landnáma og munnmælin, að þeir hafi sæzt þar við
gljúfrin á það, að áin skyldi þaðan í frá renna þar
um sandinn, sem styzt væri til sjávar, og það varð.
En isvo þykir, sem alla jafna sé öfugstreymi í á þess-
ari, og falli önnur bára að neðan, andstreymis, þeg-
ar hin fellur að ofan, forstreymis, og segir sagan, að
sú ónáttúra árinnar sé komin af viðureign þeirra
Þrasa og Loðmundar. — Frá því hefir enn verið
sagt um Þrasa, að ihann hafi komið kistu sinni fulliri
af gulli og gersemum undir Skógafoss, og að fyrmeir
hafi sézt í annan kistugaflinn út undan fossinum.
Yísu kunna menn enn, sem einhvern tívna hefir ver-
ið kveðin um þetta, og er hún þannig:
‘'Praáaúíista auðug er, undir fossi Skóga,
hver sem þangað fyrstur fer, finnur auðlegð nóga”
Svo er sagt, að einhverju sinni hafi verið 3 menn í
Skógum, og hafi þeir verið synir Ámunda Þormóðs-
sonar lögréttumanns (1639-1671 eða lengur. peir
ætluðu að ná prasa-kistu undan fossinum. Varð
þeim þá litið heim til bæjarins, og sýndist þeim hann
standa í björtu báli, og sneru við aþð 'heim; en þar
var reyndar enginn voði á ferðum. Seinna fóru þeir
aftur, og ætluðu að ná kistunni, og ilétu engar mis-
sýningar tæla sig. Komust þeir þá svo langt, að
þeir gátu krækt í hring, sem var í kistugaflinum,
sem á sást. En þegar þeir ætluðu að draga að sér
kistuna, kiptist hringurinn úr gaflinunm, og höfðu
þeir svo ekki meira af kistunni. Sagt er, að sá hring-
u rsé nú í kirkjuhurðinni í iSkógum.
Herjólfur og Vilborgj—Sagan segir, að í fyrnd-
inni hafi maður nokkur, að nafni Herjólfur, búið í
dal þeim í Vest'mannaeyjum, sem síðan er nefndur
Herjólfsdalur. Er dalur sá á þrjá vegu umkringdur
háum fjöllum, og veit móti haflandsuðri, vestan til
á Heimaeynni, isem svo er kölluð; bær Herjólfs stóð
1 dalnum vestanverðum, undir háu og snarbröttu
ha'.nrafjalli. Hann var sá eini af eyjarbúum, sem
hafð gott vatnsból nærri bæ sínum, og komu því
margir þangað til að leita vatns; en hann vildi eng-
um unna vatns, nema við verði. Sagt er, að Herj-
ólfur hafi átt dóttur eina, er Vilborg hét, og var hún
að skapferli ólík föður sínum, og þótti henni hann
harðdrægur, er hann seldi nábúum sínum vatnið.
Einhverju silnni bar svo við, að Vilborg sat úti ná-
lægt bænum, og var að gjöra sér skó. Kom þá hrafn
til 'hennar og tók annan skóinn, og fór burt með
thann. Henni þótti fyrir að missa skó sinn, stóð upp
og fór á eftir hrafninum. En er hún var komin spöl-
korn frá bænum, féll skriða undra mikil niður úr
fjallinu, og yfir bæ Herjólfs, sem þá var í bænum
og varð undir skriðunni. En Vilborg átti hrafnin-
um líf sitt að þakka; en það, sem bar til þess, var
að ihún margsinnis hafði vikið hröfnunum góðu, og
voru þeir því orðnir henni svo handgengnir. Síðan
segir sagan, að Vilborg hafi reist sér bæ, þar sem
nú heitir á Vilborgarstöðum, og mælt svo fyrir, að
tjörn ein, s?m nú er suður undan bænum, skyldi
“Vilja-’ heita, og skyldi engum verða meint af vatni
úr “Vilpu”, þó það væri ekki sem fallegast útlits og
er hún alment vatnsból frá bæjum þeim, er næst
henni liggja. Það er að sögn manna, að vestan til
í Vilborgarstaðatúni sé Vilborg grafin, og er þar enn
í dag kallað Borguleiði. 1 Herjólfsdal við ofanverða
grjóthrúguna, sem féll á bæinn, er enn tær vatns-
lind, sem aldrei þrýtur, þó alstaðar annars staðar
verði vatns skortur. Skamt frá hrúgunni er tjörn,
og liggur að henni austanverðrii vatnsrás, er út lít-
ur að séu mannaverk, og sé í mynni hennar, þar
sem hún irennur út í fjöruna.
Líkt og ólíkt. Börnin sitja í hverfingu, eins og
áður, og hvíslar hver að þei'm, sem situr til hægri
íhandar nafni einhvers (kunnugs) manns, en að þeim
sem situr til vinstri handar nafni á einhverjum hlut
lifandi eða dauðum. Síðan verður hver að finna
hvað líkt er með ‘manninum og hlutnum, sem að hon
um hefir verið hvíslað, og líka ihvað er ólíkt með
þeim,—þegar allir hafa hugsað sér þetta, segja þeir
það eftir röð upphátt. T. d. „Eg féltík Guðmund
fjósamann og kartöflu hvorttveggja 'mórautt að lit
Kartaflan verður aðallega notuð til þess að étast.
en Guðmundur til þess að éta”. Eða “Mér hefir
hlotnast Rósa kaupakona og köttur, þau taka bæði
til fótanna, þegar þau sjá mús. Rósa undan henni,
en kötturinn eftir henni.
Leikurinn er góð æfing fyrir hugann.
Goðatindur. Fyrir ofan Hof í Álftafirði er ákaf-
lega há fjallagnýpa, sem heitir Goðatindur. Uppi á
tindinum á að hafa verið líhif eitt mikið, og því var
bærinn kallaður Hof. Þar sjást nú steinar ferhyrnd-
ir, og þykir ei ólíklegt, að þeir hafi verið í húsvegg
eða hleðslu. Það var eitt í he3gisiðum þeirra, er hof-
ið sóttu, að þeir áttu að ganga upp á tindinn ber-
fættir.
Profession , ial Cards

DR. B. J. BRANDSON 216-220 MEDICAIi ARTS BIiDG. Oor. Graham and Kennedy Sts. Plione: A-1834 Offlce tlmar: 2—3 Heimili: 776 Victor St. Phone: A-7122 Winnh>eg, Manitoba THOMAS H. JOHNSON og H. A. BERGMANN ísl. lögfræðingar Skrifstofa: Room 811 MoArthnr Building, Portage Ave. P. O. Box 1656 Phones: A-6849 og A-6846

DR. 0. BJORNSON 216-220 MEDICAL ARTS BIiDG. Cor. Graham and Kennedy Sts. Phone: A-1834 Office timar; z—3 Heimili: 764 Victor St. Phone: A-7586 Winnipeg, Manltoba W. J. LINDAD, J. H. IiINDAIi B. STEFAN SSON Islenzkir lögfræðlngar 3 Home Investment Biiildlng 468 Main Street. Tals.: A 4968 þeir hafa einnig skrifstofur aS Lundar, Riverton, Glmli og Piney og eru þar aS hitta & eftirfylgj- andl timum: Lundar: annan hvern miBvikudag Riverton: Eyrsta íimtudag. Gimliá Fyrsta miSvikudag Piney: þrlSja föstudag I hverjum mánuSl

DR. B. H. OLSON 216-220 MEDICAL ARTS BLDG. Cor. Graham and Kennedy Ste. Phone: A-1834 Office Hours: 3 to 5 Hetaiili: 723 Alverstone St. Winnipeg, Manitoba

ARNI ANDERSON ísl. lögmaður í félagi við E. P. Garland Skrifst.: 801 Electric Rail- way Ohambers Talsíml: A-2197

dr j. stefansson 216-220 MEDICAL ARTS IVIiDG. Cor. Graharn and Kennedy Sts. Stundar augna, eyrna, nef og kverka sjökdðma.—Er aB hitta kl. 10-12 f.h. og 2-5 e.h. TaLsími: A-1834. HeimiU: 373 River Ave. Tals. F-2691.

A. G. EGGERTSSON LL.B. 1 ísl. lögfræð*ngur Hefir rétt til að flytja mál bæði í Man. og Sask. Skrifstofa: Wynyard, Sask.

DR. B. M. HALLDORSSON 401 Boyd BuUding Oor. Portage Ave. og Edmonton Stundar sérstaklega berklasýki og aBra lungnasjúkdðma. Er aB finna á skrifstofunni kl. 11—12 f.h. og 2>—4 e.h. Sími: A-3521. Heimili: 46 Alloway Ave. Tal- sími: B-3158.
|m
I Phone: Garry £616 i JeiikinsShoeCo. 639 Notre Damt Arenue

DR. A. BLONDAL 818 Somerset Bldg. Stundar aérstaklega kvenna eg barna sjúkdóma. Er að hitta frá kl. 10—12 f. h. 3 til 5 e. h. , Office Phone N-6410 Heimili 806 Victor Str. Sími A 8180.

A. S. Bardal 843 Sherbrooke St. Selui líkkistur og annatt um útfarir. Allur útbúnaður sá bezti. Ennfrem- ur selur hann alskonar minniavarða og legsteina. Skrifst. taisinoi N 6eð8 Heimilis utlsími N C367

DR. Kr. J. AUSTMANN • 848 Somerset Blk. Viðtalstími 7—8 e. h- HeimMi 469 Simcoe, Office A-2737. res. B-7288-

EINA ÍSLENZKA Bifreiða-aðgerðarstöðin í burginni Hér þarf ekki aS blSa von úr vltl. viti. Vinna öll ábyrgst og leyst af hendi fljðtt og vel. J. A. Jóhannsson. 644 Burnell Street F. B-8164. AS baki Sarg. Fire Hal

DR. J. OLSON Tannlæknir 916-220 MEDICAL ARTS BIJJG. Cor. Graliam and Kennedy Sts. Talsími A 8521 Heimili: Tals. Sh. 3217

Dr. AMELIA J. AXFORD Ohiropractor * 516 Avenue Blk., Winnipeg Phone: Office: N-8487 House: B-3465 Hours: 11-12, 2-6 Consultation free.
J. G. SNÆDAL Tannlæknir 614 Somerset Block Cor. Portage Ave. og Donald St. Talsími: A-8889

Vrér leggjum sérstaka áiierzlu á að selja meðul eftir forskriftum la'kna. Hin be7.tu lyf, sem hægt er að fá eru notuð eingöngu. . pegar þér komlð með forskrliflum til vor megtð þjer vera viss um að fá rétt það sem lækn- irinn tekur til. COIiCIíEt)GH & CO., Notre Dame and Sherbrooke Phones: N-7659—7650 Giftingaleyfisbréf seld ralsímar: Skrlfstofa: N-6225 Heimili: A-7996 HALLDÓR SIGURDSSON General Contractor 808 Great West. Perm. Loan Bldg. 356 Main St.
: Munið Símanúmerið A 6483 1 'Og pantitS meSöi ySar hjá oss. —:; ; SendiS pantanir samstundis. Vér ; ; afgreiSum forskriftir meS sam- > \ vizkusemi og vörugæBi eru ðyggj-> ; andi, enda höfum vér magrra ára > [ lærdðmsrlka reynslu aS baki. —; ( Allar tegundir lyfja, vindlar, Is-; ! rjðmi, sætindi, ritföng, tðbak 0. fl. McBURNEY’S Drug Store : Cor Arlington og Notre Dame A.ve; JOSEPH TAYLOR LÖGTAKSMAÐUR Heimilistals.: St. John 1844 SkrUstofu-TaU.: A «557 Tekur lðgtaki hæSi húsaleiruskuidtj veðskuldtr, víxlaskuldLr. AfgralSlr ai eem aS lögum lýtur. Skrilstofa 255 Main 8trw*
J. J. SWANSON & CO. Verzla með fasteignir. Sjá um leigu á húsum. Annast lán, eldsábyrgð 0. fl. 808 Paris Bldg. Phones. A-6349—A-6310 Verkstofu Tnls.: Heima Tals. A-8383 ' A-9384 G- L. STEPHENSON Plumber Allskonar rafmagnsáhöld, svo sem straujárn vtra, allar tegundir a» glösum og aflvaka (batteriee) Verkstofa: 676 Home St.

í sambandi við viðarsölumína veiti eg daglega viðtöku pöntun- umfyrir DRUMHELLER K0L, þá allra beztu tegund, sem til er á rcarkaðnum. S. Olafsson, i Sími:N7152 619 Agnes Street
Uittinga 0? 11/ Jarðarfara- t”0111 meÖ litlum fyrirvara Birch blómsali 616 Portage Ave. Tals. B720 ST IOHN 2 RING 3