Lögberg - 19.06.1924, Blaðsíða 4

Bls. 4
LtkíBERG, í ÍMTUDAGINN 19. JYNÍ 1924.
4

ecg
Gefið át hvem Fimtudag af The Col-
Bmbia Press, Ltd., (Cor. Sargent Ave. &
Toronto Str., Winnipeg, Man.
T.lniraan N-6327 06 N-6328
JÓN J. BILDFELL, Editor
Litanáskrift til biaðsins:
THE tOLUN|BIH PHE8S, Ltd., Box 3171, Winnlpog.
Utanáakrift ritstjórans:
CDlTOfl LOCBERC, Box 3171 Wlnnlpog, ^an.
The “Lögberg” is printed and published by
The Columbia Press, Limited, in the Columbia
Building, 695 Sargent Ave., Winnipeg, Manitoba.
Efri málstofan í Canada. 5T
í fleiri ár hafa menn fundiö til þess, að fyrir-
komulag þaö, sem á sér stað með efri málstofu
þjóðþingsins í Canada, sé alls óþolandi — að gamlir
karlfauskar, sem lítið hafa sér til ágætis annað en að
hafa verið auðsveipir þjónar annars hvors stjórnmála-
flokksins í Canada, skuli geta ráðið örlögum þýðing-
armikillar löggjafar eftir vild, án þess að þjóðin, sem
undir löggjafarúrskurði þeirra á að búa, geti átt nokk-
urn þátt i skipun þeirra í þetta lífstiðar embætti, eða
áhrif haft á gjörðir þeirra með atkvæði sínu.
En þó oft hafi verið ljóður á ráði þessara þing-
manna efri málstofunnar í Canada, þá hefir sjaldan
eða aldrei komið eins átkanlega fram eins og á þessu
þingi, hve óhæfir þessir menn eru til þess að vernda
hag og velferð þjóðarinnar gegn áreitni og yfirgangi
einstakra auðfélaga.
Mönnum er enn í fersku minni, hve óeðlileg fram-
koma efri málstofu þingmannanna var í sambandi við
ósk Sir Henry Thornton og samþykt King-stjórnar-
innar um framlengingu á járnbrautum þjóðarinnar í
Vesturlandinu. Sir Henry bað um rúmar 20 miljónir
dollara til þess að byggja álmur út úr aðalbrautinni,
þar sem þess þyrfti nauðsynlega með, eða framlengja
þær, sem þegar voru bygðar, og átti sú fjárveiting að
nægja til þriggja ára. En efri málstofu þingmennirn-
ir, það er að segja þeir af þeim, sem hvað mest standa
fyrir þrifum og framförum, og það er meiri hluti
þeirra, eins og nú standa sakir, drápu frumvarpið, svo
ekkert var hægt að gjöra í þessu sambandi í heilt ár.
Aðal ástæðan fyrir þessari synjun sögðu þeir að
væri sú, að öllu þessu verki væri slengt saman, án þess
að fram væri tekið, hvar byggja ætti hina einstöku
járnbrautaspotta, eða hvað mikið fé 'hver þeirra ætti
að kosta, og voru þau atriði, sem i fljótu bragði virð-
ast hafa nokkuð sér til málsbóta, miklu þyngri á meta-
skálum þessara manna, en þörfin hin brýna, sem bænd-
ur og aðrir höfðu á því að þessir járnbrautaspottar
væru bygðir út frá aðalbrautunum til bygða, sem yfir
langan veg áttu að sækja með afurðir sínar, til þess að
ná til járnbrauta. Og það voru ekki að eins þeir,
blessaðir öldungarnir, eða efri málstofu menn, sem
þannig litu á málið, heldur urðu það og allmargir
af flokksmönnum þeirra, sem í sama strenginn tóku
viðsvegar um landið, og það jafnvel sumir af þeim,
sem verst voru leiknir með falli frumvarpsins.
En Sir Henry, formaður þjóðeignajárnbrautar-
innar í Canada, var ekki af baki dottinn fyrir þetta.
Hann bar fram kröfur sínar á ný í byrjun þings þess,
sem nú stendur yfir, og til þess að stranda ekki á sama
skeri og i fyrra, þá er tekið fram í frumvarpi stjóm-
arinnar, hvar hverja af þessum nýju járnbrautarspott-
um eigi að byggja, þörfina fyrir þá, hvað hver um sig
eigi að kosta og hve mikils flutnings sé úr þessu eða
hinu umhverfinu að vænta.
Nú fór að vandast málið fyrir efri málstofu þing-
mönnunum, sem þjóðeignabrautum eru fjandsamleg-
ir. Þeir gátu nú ekki borið fyrir sig sömu ástæðuna
til þess að fella þetta frumvarp og þeir gerðu í fyrra,
svo til nýrra ráða varð að taka, og þau nýju ráð voru,
að grandskoða hverja brautarálmu, er leggja átti, út af
fyrir sig, og rannsaka svo, hvort kröfur Sir Thorntons
væru virkilega á rökum bygðar.
í fljótu bragði virðist þetta nú ekki vera óskyn-
samleg aðferð, fyrst að þessir herrar treystu ekki Sir
Henry til þess að gjöra það eitt sem rétt var og þarft
í þessu efni. ÞaS má jafnvel segja, að þetta hafi verið
skylda þeirra. Én hvernig framkvæma svo þessir
herrar skyldu sina? Til hverra leita þeir eftir upp-
lýsingum? Flestir i þeirra sporum myndu hafa leit-
að til Sir Thornton, eða einhverra af sérfræðingum
þeim, sem bera hag Canadian National brautarinnar
fyrir brjósti. En hvað skeður? Fyrir nokkrum dög-
um voru þessir menn að ræða um, hvort leyfa skyldi
að byggja járnbrautarspotta inn hérað eitt í Vestur-
landinu, og þurftu blessaðir efri málstofu þingmenn-
irnir, en þó einkum nefnd sú, sem um málið var að
fjalla, að fá sérstaklega ábyggilegar upplýsingar í því
máli, svo þeir sendu eftir ábyggilegasta og trúverðug-
asta manninum, sem þeir gátu htigsað sér. Og hver
haldið þér að hann hafi verið? Sir Thornton? Nei,
ónei. Það var E. P. Flintoff, aðal lögfræðingur Can-
adian Pacific járnbrautarfélagsins. Hann brá við hið
fljótasta og kom með sérfræðinga sina og sýndi járn-
brautarnefnd efri málstofunnar fram á, að inn í þetta
hérað væri ekki þörf að leggja neina járnbraut, því að
Canadian Pacific brautin hefði bygt járnbraut þangað
og að það félag gæti komist yfir að flytja alt, sem
flytja þyrfti þaðan og þvi væri ljúft að sjá um það, að
öllu leyti, og þess vegna væri engin þörf á að byggja
braut þangað. Nefndarmennirnir kinkuðu kolli til
samþykkis, og þegar varaforseti Canadian National
brautarinnar, Mr. Ruel, sem þarna var lika staddur, fór
að sýna fram á réttmæti kröfu síns félags með að fá
að byggja þangað inn, veitlu þeir honum varla á-
heyrn og hreyttu í hann ónotum.
Fréttaritari einn, sem viðstaddur var, segir svo
frá því, sem fram fór:
“Tvö eða þrjú frumvörp voru rædd; það skiftir
minstu hvernig eða á hvaða hátt. Það sem vakti
mesta eftirtekt þeirra, sem viðstaddir voru, var, að
þarna væri að fara fram nokkurs konar ásökunar-
dómur. Nærvera sérfræðinga Canadian Pacific fé-
lagsins, athygli sú, er öllu því, sem þeir sögðu,
var veitt; ásökunaryrði eins af efri málstofu þing-
mönnunum í sambandi við starfrækslu Canadian Na-
tional brautarinnar. Staðhæfing annara þingmanna úr
þeirri sömu deild, að drepa ætti þetta eða hitt frum-
varpið, sem fyrir lægi, þar sem um væri að ræða járn-
brautarbyggingu inn í héruð, þar sem Canadian Pac-
ific félagið hafði áður bygt. Hið óvingjarnlega við-
mót sumra nefndarmannanna í garð Mr. Ruels, þeg-
ar þeir voru að spyrja hann. Þetta voru atriði, sem
mest bar á við þá yfirheyrslu eða rannsókn.”
Það hefir verið á vitorði margra, að Senatorarnir
i Canada væru hollari í ráðum sínum einstökum auð-
mönnum og auðmannafélögum heldur en þjóðinni. En
að þeir myndu ganga eins langt í þeirri iðn sinni eins
og hér kemur fram, hefir vist fáum komið til hugar—
að ganga í berhögg við það þjóðþrifa fyrir-
tæki þjóðarinnar, sem hún hefir lagt meira fé í en
nokkurt annað og meira er i húfi ef illa fer, en hægt
er í fljótu bragði að gjöra sér grein fyrir, er ekki að-
eins óvingjarnlegt heldur blátt áfram óhæfa, og ekki
sizt af þeim mönnum, sem þjóðin launar til þess að
vernda hag sinn og vaka yfir velferð mála sinna, og
svo verður hún að horfa á þenna.n ófagra leik með
hendurnar bundnar.
------0-------
Crow’s Nest samningarnir.
Eitt er það mál, sem meiri eftirtekt vekur hér í
Vesturlandinu, en flest önnur, um þessar mundir, en
það er málið um Crow’s Nest samningana svonefndu.
Samningar þessir voru gerðir árið 1897 á milli
Canadian Pacific járnbrautarfélagsins annars vegar
og þjóðþingsins í Canada fyrir hönd þjóðarinnar hins
vegar.
Ástæðan til þessara samninga var sú, að Canadi-
an Pacific járnbrautarfélaginu var veittur styrkur af
opinberu fé til þess að byggja hina svo nefndu Crow’s
Nest járnbraut í Alberta og British Columbia, og í
stað þeirra hlunninda gjörði járnbrautarfélagið þenn-
an samning, sem nefndur er Crow’s Nest samningur,
við, stjórnina í Ottawa, eða réttara sagt Canada-
þjóðina.
í samningum þessum er tekið fram, hvað flutn-
'ngsgjald skuli vera á vörum, sem félagið flytur á milli
Austur og Vestur Canada og til ýmsra staða í báðum
landspörtunum.
Samningur þessi hélzt umtalslaust í gildi og var
haldinn af félaginu unz að félaginu var veitt undan
þága undan ákvæðum samningsins á stríðsárunum.
Þegar striðinu lauk átti samningurinn að ganga i gildi
aftur, en þá framlengdi stjórnin undanþáguna um tvö
ár á öllum nauðsynjavörum nema hveiti, og eru þau
tvö ár, eða sú framlengin, liðin 6. júlí n.k. og hefir
stjórnin í Ottawa tvimælalaust látið það í ljós, að eng-
in undanþága verði veitt eftir þann dag, heldur komi
samningurinn þá i gildi að fullu. Það hafa og allir
íbúar landsins vestan stórvatnanna talið sjálfsagt.
En Canadian Pacific félagið lítur öðruvísi á mál-
ið, og bæði járnbrautarfélögin í Canada. Þau líta svo
á, að þessir samningar eigi aldrei framar að ganga í
gildi, heldur eigi Ottawa þingið að nema Crow’s Nest
samninginn alveg úr gildi—sópa honum úr vegi með
öllu, en gefa aftur í vald járnbrautarnefndar ríkisins
að ákveða um flutningsgjald frá ári til árs.
Þessa kröfu sína hafa járnbrautarfélögin nú sent
til stjórnarinnar og má nærri því geta, að þau muni
ekki láta neitt tækifæri ónotað til þess að koma þeirri
kröfu sinni fram, ef þess verður nokkur kostur, sem
vonandi verður ekki.
Þessar stympingar járnbrautarfélaganna hafa
vakið afar mikla eftirtekt hér í Vesturfylkjunum, og
hafa félög verzlunarmanna hvert á fætur öðru sent á-
skoranir til stjórnarinnar í Ottawa um að virða þessa
árás járnbrautarfélganna á hag og réttindi fólksins,
að vettugi, og Manitoba og Saskatchewan fylkin hafa
í félagi fengið einn af nafnkunnustu lögfræðingum
Winnipegborgar, H. J. Symington, til þess að líta eftir
hag og rétti fólksins í þeim fylkjum i sambandi við
þetta mál.
Á hverju að menn mega eiga von, ef járnbrautar-
félögin fá sínu framgengt i þessu efni, sýnir eftir-
fylgjandi skýrsla, sem tekin er úr skýrslum járnbraut-
arfélaganna sjálfra um þetta efni, og sýna flutnings-
gjaldið undir hver hundrað pund í fullu vagnfermi
frá Toronto og til ýmsra staða í Vesturlandinu, undir
Crow’s Nest samningunum, og fyrirkomulagi þvi sem
er og verið hefir síðan C.P.R. félaginu var veitt und-
anþága undan þeim samningum.
Flutningsgjald frá Toronto, undir vagnfermi af
hveitifcandi, járnvöru, þykku gluggagleri búnu til í
Canada, járnþynnum, járnpípum, nöglum stórum og
smáum, þakefni, farva, olíu og viðarvöru:
Cr. Nest samn. Gj. Nú Hækkun
Winnipeg $0-74 $1.14 54%
Portage la Prairie .. .84^ 1.22 444
Brandon .. .. 9i 1,32 45-i
Regina i-55 39-0
Swift Current , •• •• I.20J4 1.71 41.9
Saskatoon. . . . I-36 1.68 23-5
Lethbridge .. •• •• 1 -35 1.92 42.2
Med. Hat. . .. • • •• '&'A 1.83 42.2
Red Deer .. .. •• •• 1-5754 2.03 28.9
Calgary .. .. • • •• 1-3954 2.00 43-4
Edmonton. . .. . . .. 1.66# 2.00 20.1
Á jarðyrkju verkfærum:
Til Winnipeg. . . . . . $0.68 .82H 20.4
Port. la Prairie • • • - -7454 .88^ 18.8
Brandon 80 •9754 21.9
Regina 97 1.28 32.0
Swift Current . . .. 1.06]/2 1.4214 33-8
Saskatoon . . . . x-3954 19.7
læthbridge . . . i.6?y2 34-o
Med. Hat .. .. 1.15y2 x-54/4 33-8
Red Deer • .., 1.41 I.6954 20.2
Calgary .. .. x.25y2 1.66y2 327
Edmonton 1.66% 12.5
Mismunurinn er svipaður á öðrum vörutegundum,
nema hvað hann er dálítið meiri á húsbúnaði, nýjum
ávöxtum og steinolíu. Auðsætt er þvi, að hér er mik-
ið í húfi og ættu allir, sem á nokkurn hátt geta haft
áhrif í þessu máli, að leggja fram krafta sína til þess
aö sjá um að réttur alþýðunnar verði' varðveittur og
að við Crow’s Nest samninginn verði haldið eins og
sanngjarnt er og réttlátt í alla staði.
Illyrði,
Það eru fáar dygðir, sem fegurri eru, í fari
mannanna, en orðprýðin.
Menn geta verið prúðir í framgöngu, prúðbúnir
og prúðmannlegir útlits, en samt verið vargar í véum.
Menn geta verið ráðvandir i viðskiftum, atorku-
samir í hversdagslífinu, en samt óþolandi í sambúð
og samveru.
Menn geta verið óaðfinnanlegir að ytra útliti og
athöfnum, en samt verið hugsana- og samvizkulausir
í orðum.
Það er ekki hægt að þekkja neinn mann eða
neina konu til hlítar fyr en þau fara að láta til sín
heyra. Orð og hugsun er hinn eini óyggjanlegi próf-
steinn á manngildi og upplagi kvenna jafnt sem karla.
Það er að segja, orðin eins og þau koma af vörum
manna og kvenn óþvinguð og eðlileg.
Menn hafa talað um það, sem að er hjá oss mönn-
um—um stríð og styrjöld, um yfirgang og ófarir, um
heift og hégóma, um hugsunarleysi og hálfvelgju, og
hvaða böl að alt slíkt og annað því líkt hefir valdið
fyr og síðar í heiminum. En það er eins og menn
veigri sér við að tala um ljótu orðin, sem fólk dags-
daglega hreytir út úr sér, full heiftar og hefnigirni. Þó
er vafasamt, hvort nokkuð er til í heiminum, sem
meiri skaða gerir, en þau, eða nokkuð, sem spillir
frekar sambúð og lífsánægju þess.
Menn geta þolað efnalega erfiðleika, án þess að
örmagnast undir þeim; menn geta barist við fátækt og
sjúkdóma og sigrast á þeim, en sár þau, sem ill orð og
ógætilega töluð veita, gróa aldrei. Þau eru í sál mann-
anna, eins og átumeinið í likarna þeirra, sívaxandi
ólyfjan.
Náttúran i kring um okkur, á sólbjörtum sumar-
degi, er fögur, og þar sem fuglakliðurinn fyllir loftið
og veitir mönnum ósegjanlegt yndi, þar sem blómin
og grösin grænu vagga sér í morgunblænum, er sólin
sendir geisla sína yfir láð og lög, en þó leynist eiturbit
nöðrunnar og höggormsins á meðal blóma vallarins.
Eins eru orðin ljótu í lífi mannanna. Þau læsa
sig um hin fegurstu vonarblóm þeirra, spilla friði
þeirra og sálarró.
Á þessum tímum er læknisfræðin að gjöra sitt
ítrasta til þess að einangra sóttkveikj.ur ('bakteríurý,
svo að hægt sé að ráða niðurlögum þeirra og upp-
ræta þær.
. Sóttkveikjan mesta og skaðlegasta í sambúð og
félagslífi mannanna er og hefir verið ljótu orðin, sem
út af vörum manna ganga, og læsa sig svo eins og
eldur í sinu frá einni mannssál til annarar, unz þau hafa
sýkt og sært út frá sér, i allar áttir.
Það er sjálfsagt ekki létt verk að einangra þá
sóttkveikju—ekki létt að útrýma illmælgis bakterí-
unni.
En mikið má gera í þá átt, ef menn vilja, sem
oss finst ekki ótrúlegt að flestir geri, ef þeir á annað
borð geta komið auga á óskunda þann, sem illu orð-
in og illmælgin gjörir á öllum sviðum lífsins.
*
Oft hefir verið bent á, að þegar menn vilja
göfgva hugsun sína, þá sé heillavænlegt og gott að
lesa bækur eftir góða höfunda og lesa þær með svo
mikilli eftirtekt, að fegurð í hugsun og orðfæri fest-
ist í huga manns. Og sá sannleikur er haldgóður
enn á dag.
Bóklestur er ekki ósvipaður gullnáma grefti.
Það er til ósköpin öll af námum, sem menn geta
grafið í og eru að grafa, og geta haldið áfram til
eilífðar að grafa í, án þess að verða gullsins varir.
Og það eru til námur, sem endurgjalda gullneman-
um þúsundfalt erfiöi hans og áreynslu.
Menn þurfa að læra að lesa þær bækur að eins,
sem göfgva hugann og fegra orðin. Þá er lesturinn
ekki einskis virði, og þá er þeim tíma, sem maður
eyðir til hans, vel varið.
Minnist þess öll, að það bezta, sem lífið hefir
að veita,, á ekkert skylt við hrak, eða illyrði, en aftur
á móti kýs sér orðblíðu og fegurð að förunaut.
Minnist þess einnig, að stundin hér er svo stutt,
að það er hægt að nota hana til annars, sem þarfara
er, en að særa méðborgara sína með orðum óað-
gætni og heiftar. Og að eilifðin er munarblíð og
fögur. Og að þú getur aldrei með illum orðum eða
illum hugsunum komist einu hænufeti nær henni.
Skyldu það ekki annars verða illu orðin, sem
mennirnir hafa mælt, og slúðrið, sem þeir láta út úr
sér hér í garð annara manna, sem þeir hafa mestu
ástæðu til þess að vanvirða sig fyrir í návist guðs?
Peningar yðar
á Englandi
Ef þér eigið peninga í gamla landinu,
sem þér vilduð nota í Canada, þá mun
framkvæmdarstjóri vor með ánægju skýra
yður frá hvað flutningurinn kostar mikið.
Oll útibú vor munu annast um undir-
búninginn fyrir yður gegnum London-
skrifstofu vora, þar sem geyma má pen-
ingana á innstæðu þar til flutningur þeirra
fer fram.
THE ROYAL BANK
O F CANADA
Höfuðstóll og viðlagssj. .. $41,000.000
Allar eignir............$580,000,000
Grœnlandsmálið vestan-
hafs.
Eftir Einar Benediktsson.
Eg hefi nýlega fengið bréf frá
einum merkasta blaðamanni og
stjórnmálamanni meðal Vestur-ís-
lendinga, sem eg, i von um að hinn
heiðraði bréfshöfundur virði mér
það á betri veg, leyfi mér að birta
hér, með þvi að það er stórmerki-
legur viðburður um það hvernig
litið er á þrætuna um Grænland af
framsýnum löndum vorum vestra,
enda ekki vanþörf á því að álit al-
mennings hér á landi fái þann
stuðning sem unt er í þessu máli,
gagnvart strjálbýli voru og fámenni,
bernsku fullveldisins íslenska og
ýmsum sögulegum tildrögum, sem
alt veitir miklar torfærur í fram-
sókn fslands um kröfuna til hinnar
gömlu nýlendu- að ógleymdu því
meginatriði, að vér eigum enga er-
indreka um þetta mál erlendis.
Meginkafli bréfsins, sem ræðir um
Grænlandsmálið, er þannig:
“Það gleður mig að sjá að skrið
er komið á Grænlandsmálið þar
'heima í ættlandinu og líka það, hve
góðar undirtektir það fær, þó hjá-
róma raddir kunni að heyrast jafn-
vel þar i þessu velferðarmáli, því
vart er að búast við að allir geti
séð, eða þá vilji sjá af ýmsum á-
stæðum þann feykilega mikla hag,
sem íslandi getur stafað frá því,
að fá eignar og umráðarétt yfir
Grænlandi. En þó íslendingar gætu
nú orðið einhuga—allir eitt um að
krefjast réttar síns til þessarar
fornu nýlendu, þá er spilið engan
vegin unnið. Danmörk og Noregur
láta það aldrei úr greipum sér
ganga, nema að þau megi til. Það
eina afl, sem megnar að hjálpa
ykkur er alþjóðaálit, eða eins og nú
standa sakir The League of Nat-
ions, og því verðið þið, sem berjist
fyrir málinu að ná á svo ótviræðan
hátt að hinar þjóðirrtar fái ekki
raskað.
Þú fyrirgefur mér þótt eg héðan
úr fjarlægðinni dirfist að leggja til
þessara mála — eg geri það ekki af
neinum slettirekuskap, heldur af
einlægum velvilja til þjóðar minnar
og þeirra manna, sem fyrir málinu
berjast fyrir hennar hönd.
Eg býst við að þingið setji nefnd
í Grænlandsmálið á þessu ári og eg
býst líka við að sú nefnd beini at-
'hygli sínu að fornum rétti íslend-
inga til landsins gegn Dönum og
Norðmönnum. En athafnir ykkar
þurfa að vera víðtækari. Þið þurf-
ið að ná stuðningi einhverrar stór-
þjóðar í málinu, heldst Breta. En
vegurinn til þess er í gegnum Vest-
ur-íslendinga. Heldurðu ekki að
það væri gott fyrir ykkur þar heima
þegar þið veljið nefnd til þess að
færa fram kröfur ykkar í málinu
að fá einn eða tvo úr hópi Vest-
ur- íslendinga, segjum N. N. til
þess að vinna að þei’m málum með
ykkur útávið?
Hann er líklegri maður til þess
að geta haft heillavænleg áhrif á
málsmetandi menn á Englandi og í
gegnum þá, á League of Nations
heldur en nokkur annar Islending-
ur, sem eg veit um og ef það tækist
þá væri mikið unnið málinu til úr-
lausnar.
Eg slæ þessu fram fyrir þá skuld
að mér persónulega er ant um mál-
ið, þvi þó íslendingar gætu aldrei
bygt Grænland og staðið straum af
því stjórnarfarslega nema i skjóli
sér sterkari þjóðar þá samt væri
þeim stórhagur að því að fá það,
því eg er sannfærður um að þeir
gætu selt það nær sem þeir vildu
fyrir stórfé, sem nægði til þess að
borga allar þeirra skuldir og meir
en það/’
Þetta bréf bregður ljósri birtu
yfir alment álit um Grænlandsmál-
ið vestra, því höf. mun kunnugri
flestum um þær undirtektir er mál-
ið mundi fá þar, ef því væri hreyft
héðan á þann hátt sem réttur og
skylda íslendinga er til. En eðli-
HEIM.
fOrt til Halldórs Hermannssonar prófessors, við
heimför hans til íslands vorið 1923.)
Með vorfuglum norður þú heldur á haf,
til heillandi draumlandsins bjarta,
sem fegursta minninga-gullið oss gaf,
er glitrar í.sonanna hjarta.
Far vel yfir sædjúpsins freyðandi geim,
hver för verður létt, þegar stefnan er: heim.
Eg veit, að hún fóstra mun fagna þér vel
og faðminn sinn móti þér breiða,
nú skartar hún blómum um móa og mel,
frá 'mar upp til f jalla og heiða,
og fríð er hún sýnum um sólríkan dag,
í sumarskis skrúða—með drotningar brag.
Og fríð er hún sýnum um sólbjarta nátt,
er særinn i logninu glitrar,
en heiðskírt er loftið og blikandi ’blátt,
á blómunum daggperlan titrar.
En fossinn á berghöru leikur sitt lag
og lofar í söngvum hinn eilífa dag.
Sú fegurð þín biður á feðranna strönd
og fornar þar minningar vaka,
þó farið sé viða um fjölskrýddri lönd,
er fegurst að horfa til baka,
til landsins, sem ól þig á brjósti sem barn,
þó blási þar tíðum og næði um hjarn.
Far vel, yfir sæinn, og heilsaðu heim,
frá honum, sem vakandi dreymir
um “eyjuna hvítu” í úthafsins geim,
og ylur i minningum streymir.
Hann blessar í anda hvern 'ibæ, hverja sveit,
hvert blómstur, sem dafnar í ættjarðar reit.
Richard Beck.
nitiiiiiimmimmmtmnammiammmctmwmKtmmmmOTtmimmmm.1