Lögberg - 17.07.1924, Qupperneq 3

LöGBERG FIMTUDAGINN.
17. JÚLÍ. 1924,
Bls. 9
SOLSKIN
Fyrir börn og unglinga
IBlBlgiSlglllSHSlSlllSlaliaSlliaiEl
aiaigaBiiaRiB’aE
Lapp
í.
Lappi lá fyrir utan dyrnar á litla (bjálkakofan-
um, hans Jóns og- Ihennar Margrétar og horfði með
'vakandi auga á alt, sem að Ihreyfðist í skóginu’m í
kring, og Ihlustaði eftir öllu sem að fram fór í kring
um hann, með opmu eyra.
Lappi var stór sivartur hundur, en Ihvítur á fót-
um og brjósti. Hann var orðinn gamall, og hafði
Jón oft sagt að toest væri að fara að lóga toonirm, en
faðir Jón, Helgi vildi það ekki. Helgi var ihjá syni
sínum og ihafði komið með Lappa *með sér.
Jó nog Margrét áttu einn dreng [þriggja ára.
Honum þótti ósköp vænt um afa sinn og var alla
daga með honum, og Lappi var alla jafnan með iþeim
og þótti litla Helga gaman að leika sér við hann og
hafði iMargrét oftar en einu sinni komið að honu'm
sofandi með höfuðið á hálsi Lappa og gamla Hélga
sitjandi einhverstaðar nálægt með toros á vörum, að
sjá Ihina tvo litlu vini sína svo isamrýtnda. “Eg vil
eklki ihafa að hann Lappi sé látinn vera svo mikið
með barninu” hafði Margrét oft sagt, en litla Helga
var nú farið að iþykja vænt um Lappa svo að það
var nú ekki svo gott að aðskilja þá, og svo reyndi
gamli Helgi ekki hel'dur neitt til iþess.
pað var seint í Septe*mber og laufin voru farin
að falla af trjánum og grasið sölnað Og niðurliggj-
andi. Allir voru önnum kafnir í ávaxtagarðinum, og
gamli Helgi var þar með að reyna að hjálpa. En
litli nafni hans varð að vera einn.
Helgi litli hafði verið að leika isér við Lappa
allan morguninn og fram að miðdegisverðartíma, en
þá sást Helgi litli hVergi', og var jþá farið að leita
að honum, og fanst hann þá sofandi hjá Lappa
undir heylön skamt frá húisinu.
“Eg vil ekki hafa að toarnið sé látið vera svona
með hundinum legnur” sagði Margrét er hún vissi
hvar Helgi litli hafði verið, og skipaði Jóni að (binda
Lappa það sem eftir væri af deginum, svo að ihann
væri ekki með Helga.
Það fóru svo alíir að vinnu sinni eftir að þeir
voru búnir að toorða. Tveir menn voru að vinna hjá
Jóni til að Ihjálpa Ihonum í garðinum, og sagðist
Margrét ætla að reyna að tojálpa þeim, þar til að
hún iþyrfti að fara að ibúa til eftirmiðdags-kaffið, ef
að hún gæti flýtt eitthvað fyrir og var hjálp ihennar
fljótlega þegin, því að það var orðið áliðið og frosta
von á nóttuvn svo að garðáVextir lágu undir skemd-
um, svo að hvert mannsliðið var vel þegið.
Litli Helgi var nú skilinn eftir einn, einu sinni
enn og sagt að fara elkki neitt í tourtu og lofaði hann
því með sinni toarnslegu einlægni. Hann fór isvo að
leika sér við hitt og þetta svo sem kartöflur úr
garðinum og smásteina og spýtur og svo framvegis
en hann varð torátt leiður á iþví og fór að kalla á
Lappa, sem að hann kallaði Appa, en Appi hans
gegndi honum nú ekki og seinast kallaði mam'ma
hans til hans og isagði honum að hann mætti ekki
lengur leika sér við Lappa því að hann væri svo
gamall og ihonum gæti stafað hætta af því og sagðist
hún hafa, látið fbinda hann svo að hann væri ekki
með honum.
En ‘Helgi litlií var nú ekki á því að kasta vini
tínum svo fljótlega í tourtu frá isér. Hann fór af
stað að leita að Lappa, og fann hann bundinn við
stórt tré. Hann reyndi fyrst að losa hann en gat
það ekki, svo að (hann fór að gráta en eftir litla
stund hætti hann að gráta, og þurkaði tárin úr aug-
um sér á erminni sinni og lagði handleggina um háls-
inn á Lappa og sagði við hann: “Eg ætla ekki að
fara langt en eg ætla að fara og sækja þér brauð.”
En Ihann komst nú aldrei heim eftir brauðinu ihanda
Lappa. Hann var ekki kominn nema fá spor er hann
sá lítinn fugl fljúga og setjast niður í grasið rétt
fyrir framan fætur hans. Helgi læddist eirns stilt
og íhann gat, en litli fuglinn iheyrði nú samt til hans
og flaug upp og settist í smáhríslu skamt frá.
Helgi Var nú alveg toúinn að gleyma hvert hann ætl-
aði og fór að fylgja fuglinum á eftir sem að færði
sig altaf lengra og legra út í skóginn og að síðustu
var hann kominn svo langt að Helgi sá ekki húsið
lengur. En nú var fuglinn svo nærri að Helgi ihélt
að hann myndi geta komist að ihonum, og var nú
líka svo nærri honum að það sýndist vera að litli
fuglinn ætlaði að toíða eftir honum, en er Helgi átti
ékki nema ,svo sem tvo fet að honum þá flaug hann
og I þetta sinn flaug hann vo langt að Helgi gat ekki
séð hvar hann settist og fór svo að leita.
Eftir að ihafa leitað uin langa stund, sá Helgi
að hann gat ekki fundið hann, og ætlaði nú að fara
heim. Hann fór nú í þá átt sem ihann hélt að húsið
væri og hljóp eins hratt eins og litlu fæturnir gátu
toorið hann.
Eftir að hafa hlaupið um stund fór Helgi að
þreytast og hætti að hlaupa, en 'hann gekk hratt því
að hann vildi nú komast Iheim sem fyrst. Hann
mundi nú eftir Lappa og torauðinu. Hann fór að
kalla Appi, Appi” í öðru og þriðjalhverju spori.
En hann vissi ekki að hann var nú þegar kominn
svo Iangt að Lappi heyrði ekki lengur til hans.
Lappi hafði gelt og strengt á hlekkjunum, eins
lengi og hann gat séð eða -heyrt til Helga, en er
hann gat ekki heyrt til Ihans lengur, settist hann
niður og ýlfraði og hljóðaði eins og hann fyndi
einlhverstaðar til. En svo að lokuvn lagðist hann
niður hryggur og lúpulegur. Það var sem að hann
hefði einhverja ihugmynd um að einhver hætta lægi
fyrir Helga, hann hafði alla tíma passað að hann
færi ekki langt í Iburtu frá ihúsinu þegar að hann
var laus en nú héldu hlekkirnir honum niður avo að
hann gat það ekki. Hann beit utan um hlekkina, sem
að voru festir í ólina um háisinn á honum og lágu
yfir annan framfótinn á ihonum, eins og hann væri
að reyna hvort hann gæti ekki náð þei'm í sundur,
en þeir voru of harðir fyrir tennurnar og að sið-
ustu gaf hann það alveg upp, en hann lá og ihlust-
aði eftir hverri toreyfingu, og hann toorfði stöðugt í
þá átt, sem Helgi hafði farið síðast í.
Helgi litli hafði ekki séðst í langan tíma ,en
enginn virtist veita þv,í neina eftirtekt, þar Itil
Margrét ætlaði að fara toeim til að hita kaffið, og
hún fór að kalla á toann. En hann gegndi ekki. Fyrst
Ihélt toún að hann væri inni, svo að toún toljóp heim,
en er toún kom inn ivar Helgi ekki þar og fór toún nú
að leita alt í kring um toúsið, en fann 'hann hvergi.
Hún 'kallaði nú til Jóns og veifaði Ihonum að koma,
og er Ihann ko*m, sagði toún honum að toún gæti
Ihvergi fundið Helga. Þau fóru nú íbæði að leita að
íhonum en það varð jafn árangurlslaust.
Gamli Helgi kom nú tolaupandi Iheim og menn.
irnir báðir á eftir toonum og leitin var nú hafin fyrir
alvöru. pað var sent í næstu toús í kring og farið að
safna fólki til að leita.
það var leitað alt sem að eftir var af deginum
en árangurs’laust. Það var orðið nær því dimt, en
Helgi var ennþá ófundinn og var Margrét orðin
utan við sig af toræðslu. Helgi ga’mli kom nú tií
toennar og fór að reyna að huglhreysta ihana, þó að
hann væri nú lítið toetri sjálfur.
Engum hafði dottið Lappi í toug þó að toann
ýlfraði og gelti og -strengdi á tolekknum alt sem Ihann
gat og reyndi að gera fólkinu það skiljanlegt
að hann vildi taka þátt í lfeitinni. En loks var samt
sem Helgi gamli vaknaði af draumi og toann var
toissa á isjálfum isér, að sér skyldi ekki hafa dottið
það í hug fyr. Hann greip í Ihendi Margrétar í ákefð
sinni og mælti; “Við skulurn leysa Lappa.” Eg er
alveg Ihissa á því að mér skildi ekki detta það í toug
fyr.”
Margrét var nú eins á'fram með að láta leysa
toann, einis og að toún var að láta toinda hann.
“Farðu og leystu toann strax” mælti hún alveg eins
áköf og toann Ihafði verið.
i
Lappi strengdi á tolékkjunum alt sem að hann
gat Og stökk) í loft upp geltandi er toann sá Helga
koma til sín ,og er toann var orðinn laus, þaut toann
strax af stað ií áttina þangað sem að toann Ihafði séð
Helga litla fara, er (hann sá toann síðast. Hann toélt
trýninu fast niður við jörðina og þefaði en toann
var ekki viss um tovert toann átti að fara því að toann
gat ekki 'rneð visisu fundið ispor Helga, því að það var
búið að ganga svo oft yfir þar sem að þau lágu, af
þeim sem að toöfðu verið að leita. Helgi gamli )g
Margrét ætluðu að fylgja Lappa á eftir, en þau
gátu það pkki, því að toann fór of hart yfir til þess.
Lappi var lengi að leita eftir sporum litla Helga
og honum gekk erfitt að fylgja þeim þegar að hann
fann þau, af því sem að spor fólksinisi urðu alt af
fyrir hlomum. Oft varð toann að snúa til baka aftur
til þess að geta Ihaldið förunum, en seinast komst
toann samt út fyrir þann toring sem að fólkið toafði
farið og eftir það gekk toonum ferðin greiðlega, því
að toann þekti of vel sporin ilitlu til þeisls að geta
ekki rakið þau.
iNóttin kom og það varð of dimt til þess að sjá
lengur til' að leita, en það var samt ekki toætt það
var farið út með ljós og svo var leitinni toaMið á-
fram alla nóttina en enginn varð neitt var við Helga
litla.
Helgi toafði toaldið áfram þar til að hann var
orðinn alveg uppgefinn og settist þá niður. Hann
fór nú að verða toræddur því að toann sá ekki neitt
annað en dimman skóginn í kring um sig, en tovergi
toúisið sitt eða Lappa, og eftir að toafa setið um langa
stund og reynt að tougsa um tovemig að gæti staðið
á því að toann fyndi ekki toúlsið sitt, s'ettist að toonum
(hræðsla meiri og alvarlegri en toann toafði fundið til
áður*. Hann lagðist niður og fór að gráta og grét
þar til hann sofnaði.
Hann vaknaði aftur við það að volg og blaut
tunga straukst yfir andlitið á (honum og hendur og á
nælsta augnabliki voru tvær litlar toendur réttar út og
luktust um hálsinn á stórum iog loðnum toundi, og
barnsleg rödd sagði í toálfum Ihljóðum :“Appi! ó,
Appi!” og Svo féll litla og þreytta toófuðið aftur
niður í grasið og augun luktust aftur þvi hann toafði
fallið í sætan svefn með hendurnar utan um toáls-
inn á Lappa, sem lagðiist niður við tolið toans.
Lappi toafði ekki legið lengi áður en toann fór að
verða órólegur. Hann tovesti augun í allar áttir, og
eyrun voru á einlægri toreyfing, eins og að toann
byggist við að toeyra eitthvað, en Itoann vildi sjáan-
lega ekki vekja toinn litla vin sinn því að toann var
orðinn svo vanur við að toann sivæfi tojá toonu'm, svo
hann hreyfði ekki nema bara eyrun.
Lappi reis upp altí einu og toendurnar litlu, sem
að toöfðu ihvílt máttvana um toálts toans féllu ofan í
grasið. En Lappi var ekki svefnlegur, það var eins
og að toann tútnaði allur út, toárin risu á hálsi toans
og (hnakka. Eyrun stóðu toeint upp og toreyfðust
lítið eitt, kjaftinn opnaði hann við og við eins og
toann vildi sýna á sér vígtennurnar, se*m ennþá voru
skaprar og Ihann istarði sífelt í áttina til skógarinS.
og isteinþagði. Nokkrum sinnum1 reyndi toann að
vekja Helga en toann gat það ekki. Helgi aðeins rétti
út hendina og toylti sér til og svaf svo eins fast og
nokkru isinni áður. Kraftar toanis voru að
þrotum komnir, líkaminn litli orðinn svo máttvana,
að sofa var það eina sem að toann gat gert. Svo að
Lappi gaf upp að síðustu að reyna að vekja toann, en
toann stqð yfir toonum tiillbúinn að verja sínum
seinustu kröftum í toans þarfir ef að til þess kæmi.
Og sem að ekki beið nú heldur lengi að yrði.
Undirviðurinn við skóginn sveigðiist hægt til
toliðar og fra'm úr toonum kom grár toaus og skrokk-
ur. pað toefði ekki yerið gott fyrir neinn mann að
aðgreina í myrkrinu, tover skepnan var, en Lappi
toafði nú séð of marga úlfa og fundið lyktina af
þei'm til þess að þekkja ekki úlf tovort sem toeldur var
á nótt eða degi. Þegar að úlfurinn átti ekki nema
nokkur skref til þeirra, flýtti toann sér að komast á
milli litla Helga og toans.
Úlfurinn reyndi að komast á allar hliðar, þar
sem Lappi var ekki, því að honum þótti ihann ekki
neitt fallegur á svip að sjá og var ekki viss ura
nema að Lappi mætti ibetur ef að til þess kæmi. En
tovar sem að úlfurinn reyndi að ko*mast að var Lappi
þar fyrir og að síðuistu leiddist úlfinum þófið og af-
réð að ráðast á Helga hvað sem að Lappi segði.
Lappi stóð og toorfði á úlfinn og hvert Ihár stóð upp á
toálsi toans og baki og hann urraði lágt, og það skein
í Ihvítar og stórar tennurnar. Svo þegar að úlfurinn
ætlaði að ganga meðfram tolið Lappa og að Helga
réðst Lappi á hann án nokkurs fyrirvara og læsti
tönnunum á kaf í toálsinn á úlfinum, en úlfurinn tók
á móti og veltust þeir um stund fram og til baka 1
grasinu.
Þegjandi. sóttust þeir á, en tönnum
var toeitt a alefli á ,báðar hliðar. Lappi
var of reiður til að gefa nokkurt toljóð af sér þó að
hann fyndi tennur úlfsins læsast í háls sér og fæt-
ur. En það er eðli úlfsins að hefja sína atlögu há-
vaðalaust.
Lappi var orðinn sem óður, toann fann að vísu að
toann var farinn að þreytast ,en það var sem toonum
yxi móður við það. Hann tók hald á kverkum úlfs-
ins og Isesti tönnunum á kaf inn í toálsinn og ’hélt
því taki tovernig sem að úlfurinn reyndi að slíta sig
lausann.
Fram að þessu toafði Lappi getað afstýrt því að
úlfurinn kæmist mjög nærri Helga þar sem toann lá
en er úlfurinn fann toverju taki Lappi toafði tekið
gaf toann upp vörnina og ætlaði að slíta sig lausann
og flýja, en tennur Lappa voru eins og stál fleinar
í Ihálsi hans og toann gat nú ekki losað
sig og varð ;því ofsalega toræddur
og braust um með meiri ákefð en nokkru sinni áður
og í þeim ryskingum féllu báðir ofan á Helga. pað
greip Lappa meiri toræðsla og reiði en nokkru isinni
áður, er toann fann að úlfurinn var kominn ofan á
Helga, og virtist það gefa honum tvöfalda krafta,
toann lyfti úlfinum í loft upp og kastaði toonum til
jarðar aftur, en toann ko*m niður nokkur fet frá
Helga og fleygði Lappi sér ofan á toann og gaf
toonum ekki tækifæri á að rísa á fætur aftur og
slept hann ekki takinu fyr en lðngu eftir að úlfurinn
var hættur að toreyfast. En brátt varð toann þó sann-
færður um að hann væri alveg dauður og skildi við
toann og dróg sig til Helga.
Helgi toafði vaknað, er úlfurinn féll ofan á
toann, fen toann hafði aðeins toaft tíma til að opna
augun og rétta upp hendina, en þá var úlfurinn kom-
innn ofan af toonum aftur og lá hreyfingarlaus i
grasinu. Heilgi fór ekki að sofa aftur, hann settist
upp og fór að líta í kringum sig, en sá ekki neitt
nema myrkrið og gat ekki heyrt neitt ne'ma þruskið í
grasinu ihjá sér, er Lappi var að dusta úlfinn til.
Helgi reyndi ekki til að standa á fætur, en kall-
aði lágt, “ma*mma, mamma!”' eins og hann gæti ekki
áttaði sig á því að toann væri ekki í rúminu toeim
hjá sér. En itorátt mundi toann þó eftir því öllu sem
að fyrir Ihann toafði komið, þó að það væri óljóst í
fyrstu.
Hann ætlaði að fara að gráta aftur en rétt í
því fann toann að eitthvað loðið straukst við vanga
sér og á sama augnabliki mundi toann eftir Lappa.
“Appi,” sagði toann og rétti fram toáðar hendurnar
og var strax rétt út velþekt Og mjúk tunga og
straukst mjúkt og tolýlega yfir toinar ‘litlu og toálf-
köldu toendur hans
En nú var Lappi búinn að gera alt se*m toann gat
hann fleygði sér niður máttlaus og titrandi við
hlið Helga. Hann toafði tovorki fundið til þreytu né
sársauka á meðan Ihann var á vígvellinum, en nú er
a toonum, var ko'mið og ihonum fór að renna reiðin
og hræðslan, fann toann að ihann var toæði þreyttur
og særður, toann lá toreyfignarlaus og dróg þungt and-
ann, en isvaf þó ekki, hendurnar litlu toöfðu verið
lagðar um toáls toans aftur og gerði það toann ró-
legri.
Dagurinn rann upp Ibjartur og fagur og sólin
kom upp og sendi tojarta og tolýja geisla yfir alt. En
Lappi lá eins toryeingarlaus eins og þegar toann fyrst
fleygt sér niður., Helgi litli toafði sofnað aftur við
tolið Lappa en er geislarinnar fóru að koma inn á
milli trjánna og falla á andilit toans, vaknaði hann
og !í þetta isilnn langaði hann ekki ttl þes;s að
fara að isofa aftur, og fellu augu toans nú fyrsta
sinn á úlfinn, sem að lá í grasinu skamt frá toonu'm.
Hann varð í fyr'stu hræddur og ætlaði að
rjúka á fætur og flýja en um leið féll Ihendi hans á
toinn tolóði storkna toáls Lappa og var það þá fyrst að
'hann visisi af því að vimur hanis var særður. En er
hann sá (blóðið á toálsi og fótum Lappa, var úlfurinn
strax gleymdur og Ihann grúfði sig ofan yfir Lappa
og sagði: “Aumingja Lappi, toeit úlfurinn þig?”, og
fór því næst að gráta yfir Lappa sem að hann vissi
að toann gat ekki neitt tojálpað. En brátt varð isamt
önnur hugsun ofan á. Hann þurkaði tárin af augum
sér og spratt á fætur og þreif upp spýtu og fór að
úlfinum og öll toræðsla var á augnabliki (horfin úr
touga hans, og toarði hann tovert toöggið á fætur
öðru af öllum kröftum í skrokk úlfsins.
Lappi reyndi fyrst að rísa á fætur líka en toann
var svo sár og istirður að toann gat það ekki, hann
aðeimál reisti upp toöfuðið, en svo var sem að toann
myndi eftir að úlfurinn var dauður og það var eng-
in Ihætta fyrir Helga. Svo hann bara toorfði á toann
þar sem að 'hann stóð og barði úlfinn af alefli, eins
og hann skoðaði það sem leik einn og toann hálf-
lokaði augunum. En Itoann lauk þeim samt upp aftur,
hann heyði nafn sitt kallað tovað eftir annað og
toann (heyrið að það var Jón isem að kallaði, toann
reyndi á ný að rísa á fætur en það varð jafn árang-
urslaust eins og í fyrra skiftið, en toann vissi að það
var verið að leita að honum og Helga, svo toann
vildi láta vita af því tovar þeir væru. Hann reyndi
að gelta, en toann gat ekki gelt nema lágt. En það
(
Framh. ábls. 6
Professional Cards
DR. B. J. BRANDSON
21 «-220 MKDICAIj ARTS BliDG.
Cor. Graham and Kennedy Sta.
Phone: A-1834
Oíflce tlmar: 2—3
Helmili: 77« Victor St.
Phone: A-7122
Winnipeg, Manitoba
DR. 0. BJORNSON
216-220 MEDIOAIi ARTS BLDG.
Cor. Graham and Kennedj Sts.
Phone: A-1834
Office tlmar: 2—3
Heimili: 764 Victor St.
Phone: A-7586
Winnipeg, Manitoba
THOMAS H. JOHNSON
og
H. A. BERGMANN
ísl. lögfræðingar
Skrifstofa: Room 811 MeAitfeta
Bulldlng, Portage Ave.
P. O. Box 1656
Phones: A-6849 og A-684«
DR. B. H. OLSON
216-220 MEDIOAIj ARTS BI.DG.
Cor. Graham and Kennedj Sta.
Plione: A-1834
Oflfice Hours: 3 to 5
Hehnííi: 723 Alverstone St.
Winnipeg, Manitoba
DR J. STEFANSSON
216-220 MEDICAIi ARTS BXiDG.
Cor. Graham and Kennedy Sts.
Stundar augna, eyrna, nef og
kverka sjúkdóma.—Er aC hitta
kl. 10-12 í.h. og 2-5 e.h.
Talsími: A-1834. Heimili:
373 River Ave. Tals. F-2691.
DR. B. M. HALLDORSSON
401 Boyd Building
Oor. Portage Ave. og Edmonton
Stundar sérstaklega berklaaÝkl
og a6ra lungnasjúkdöma. Er aC
flnna á skrifstofunni kl. 11—12
f.h. og ?—4 e.h. Sími: A-3521.
Helmill: 4 6 Alloway Ave. Tal-
eími: B-3158.
DR. A. BLONDAL
818 Somerset Bldg.
Stundar aérataklega kvenna tg
barna sjúkdóma.
Er að hitta frá kl. 10—12 t h.
3 til 5 e. h.
Office Phone N-6410
Heimili 806 Vlcter Str.
ðimi A 8180.
DR. Kr. J. AUSTMANN
848 Somerset Blk.
Viðtalstími 7—8 e. h-
Heimili 469 Simcoe,
Office A-2737. res. B-7288-
DR. J. OLSON
Tannlæknir
216-220 MF.DICAIj ARTS BIjDO.
Cor. Graliam and Kennedy Sts.
Talaimi A 8521
Heimili: Tals. Sh. 8217
W. J. I-IVDAIj, J. H. I.INDAIj
B. STEFANSSON
Islenzklr lögfræCingar
S Home Investment Bulldlng
468 Main Street. Tals.: A 4968
feir hafa einnlg skrifstofur aC
Lundar, Rlverton, Gimll og Piney
og eru þar aC hltta 1 eftlrfylgj-
andl tlmum:
Lundar: annan hvern miCvlkudac.
Riverton: Fyrsta flmtudag.
Gimliá Fyrsta mlCvikudag
Plney: þriCJa föstudag
1 hverjum mánuCl
J. G. SNÆDAL.
Tannlæknir
614 Samerset Block
Cor. Portage Ave. og Donald St.
Talsími: A-8889
Vér leggjum sérstaka áherzlu á að
eelja meðul eftir forskriftum lækna.
Hin beztu lyf, sem liægt er að fá eru
notuð eingöngu. . pegar þér komið
með forskrliftum til vor inegið þjer
vera viss um að fá rétt það sem lækn-
irinn tekur tll-
COLCLEBGH & CO.,
Notre Dame and Sherhrooke
Phones: N-7659—7650
Giftingaleyfisbréf seld
Munið Símanúmerið A 6483
og pantitS meCöl yCar hjá oss. —
SendiC pantanir samstundis. ‘Vér
afgreiCum forskriftir meC sam-
vizkusemi og vörugæCi eru ðyggj-
andi, enda höfum vér magrra ára
lærdómsrika reynslu aC baki. —
Allar tegundir lyfja, vindlar, is
rjðmi, sætindi, ritföng, tðbak o. fl.
McBURNEY’S Drug Store
Cor Arlington og Notre Dame Ave
J. J. SWANSON & CO.
Verzla með fasteignir. Sjá
um leigu a nusuir.^ Annast
lán, eldsábyrgð o. fl.
808 Paris Bldg.
Phones. A-6349—A-6310
Giftinga og i | /
Jarðarfara- °*om
með litlum fyrirvara
Birch hlómsali
616 Portage Ave. Tals. B720
ST IOHN 2 RING 3
ARNI ANDERSON
ísl. lögmaður
' í félagi við E. P. G&rland
Skrifst.: 801 Electric Rail-
way Ohambers
Talsiml: A-2197
A. G. EGGERTSSON LL.B.
ísl. lögfræðmgur
Hefir rétt til að flytja mál
bæði í Man. og Sask.
Skrifstofa: Wynyard, Sask.
Phon«: Garry 2614
JenkinsShoeCo.
689 Notre Danrv*
Arenue
A. S. Bardal
84» SHerbrooke St.
S.Iui líklcistur og annait um útfarir.
Allur útbúnaður s6 bezti. Enafrem-
ur selur hann alskonar minnisvarCa
og legsteina.
Skrifst. taisiitU N 6.08
Heimills tatsámi N «307
EINA ÍSLENZKA
Bifreiða-aðgerðarstöðin
í borginni
Hér þarf ekki aC bíCa von flr vlti.
viti. Vinna Cll ábyrgst og layst af
henöi fljðtt og vel.
J. A. Jóhannsson.
644 Burnell Street
F. B-8164. AC baki Sarg. Fire Hal
Dr. AMELIA J. AXFORD
Ohiropractor
516 Avenue Blk., Winnipeg
Phone: Office: N-8487
House: B-3465
Hours: 11-12, 2-6
Consultation free.
JOSEPH TAVLOR
LÖGTAKBMAÐUR
Heámillstals.: St. Jobn 1844
Skrifstofu-Tals.: A 6557
Tekur lögtakl bsCl húsalelguelrulA^
veCskuldlr, vtxlaskuldlr. AfgraWír 41
sem aC lögum lýtur.
Skritstofs 255 Mnin Street
Verksftofn Tivls.: Heima Tals..
A-8383 A-9384
G I- STEPHENSON
Plumber
Allskonar rafmagnsáhöld, svo sesn
straujárn vira, allar tegundlr »f
glösum og aflvaka (batterlee)
Verkstofa: 676 Home St.
Endurnýið Reiðhjólið!
Iiátið ekki lijá lfða að endiir-
nýja reiðhjólið yðar, áðnr en niestu
annimar byrja. Komið með |>að
nú |x‘{?nr og: látið Mr. Stebbins
gefa yðnr kostnaðar áiictlun. —
Vandað verk ábyrgst.
(Maðurinn sem allir kannast við)
S. L. STEBBINS
634 Notre Damo, Winnipeg