Lögberg - 06.11.1924, Side 2

Lögberg - 06.11.1924, Side 2
fela. 2 LÖGBERG, FIMTUDAGINN 6. NÓVEM0ÐR. 1924. Lækoingakuklið. Mér er sagt að margsitfonar lækningakukl gangi nú fjöllunum hærra bæði í Reykjavík og víðar á landinu. Hér kvað t. d. einn maður stunda feuglækningar. — Hann “hugsar til sjúklinganna og vatnslækningar Þórðar Sveinsson- ar læknis til “náttúrulækninga,” þó hann noti einnig ýms lyf, svo sem aðrir iæknar. Svipaðar að- ferðir voru notaðar fyrrum erlend- Skarlatssótt — 74—90— Náttúrubatinn reynist yfirleitt svo góður, í samanburði við lækn- ingaaðferðir þeirra tíma, að fræg- ur læknir (íSkoda) sagði: “Vér getupi þekt sjúkdóm, lýst honum|is, en tíðkast nú helst í Ameríku. og skilið gang hans, en vér skulum: Ekki hafa þær fengið alment fylgl ekki láta oss detta í ihug, að vér hjá læknum; en reynslan ein get- þá batnar þeim. Annar læknar með j getum læknað hann.” [ ur skorið úr, að hvaða gagni þær einhverjum íslenskum grösum,” og| Margt hefir breyst frá dögum koma. Því miður er erfitt að fá það ætti að vera snjallræði í dýr- þessa læknis, en síðan menn fengu tíðinni, því ekki eru þau keypt frá fulla þekkingu á náttúrubatanum, útlöndum. Þriðji fer höndum um hafa menn miðað áhrif allra lækn- sjúklingana og fylgir því svo mik-j ingaaðferða við hann. Þær einar ill kraftur, að hverskonar mein- þykja nokkurs virðií sem gera semdir verða undan að. láta. Fjórða kvað vera kona, ,sem lækn- ar augu manna, svo að steinblind- ir verða alsjáandi. SVona ganga sögurnar og er sagt, að fjöldi manna streymi til þessara nýju “lækna” engu síður en stúlkunn- betur að áliti þeirra fræðimanna, sem best kunna að meta atvik öll og ástæður. Því miður er það oft- ast ótrúlega mikill vandi, að dæm^ um áhrif lækninga-aðferða, jafn- vel þó þær hafi verið notaðar við ógrynni sjúklinga og nægir að ar í Eyjafirði, sem er í einhverju ■ minna á það, að enn er deilt um týgi við huldumann. Hitt vita allir,! á’hrif bólusetningar við bólusótt að fjöldi manna hefir hér ýmist og blóðvatnslækningar við bairna- svelt sig eða þambað vatn, og tal- veiki, þó auðsæ sýnist þau. Fáein- ið þetta allra meina bót. j ir sjúklingar sanna venjulega Eg held að það sé ekki fjærri, ekkert. meðan þessar undra’lækningar eru Náttúrulækningar. Þess var get- móðins, að minnast lítið eitt á ið í síðustu Heilbrigðistíðindum, hana næga hér á landi vegna fá- mennis. Fáein dæmi sanna lítið I þessum efnum. Draglækningar. Þannig nefni Vér ættum því aldrei að þreyt- ast á því að gera alt, sem í voru valdi stendur, til að koma mönnum vorum á framfæri, hvenær sem tækifaíri gefst. Nú eru orðin mörg ár síSan vér höfum átt mann í bæjarráðinu. Arngrímur Johnson sótti um full- trúastöðu fyrir fáum árum síðan, en náði ekki kosningu. Og í fyrra sótti Victor B. Anderson, og náði ekki heldur kosningu í það sinn. Er grunur minn sá, að íslendingar hafi ekki staðið sem bezt að baki þessara tveggja síðastnefndu. Væri eg í einu lagi margar lækningaað- j slikt illa ^ farið, ef íslendingar ferðir, sem tíðkast hafa hér víðs- g’eymdu smum furua metnaði svo, , , n , iao peim yroi sama hvermg: þeirra veirar um land, svo sem allskonar 1 J .AA. c ö K K ’ _ , monnum reiddi af 1 framsoknar- dragplástrar, dragmsyrsl, hankar, baráttu þessa lands að setja baunir, kollusetning o. fl. Flestar af þessum lækningum evu frá þeim tímum, þegar læknar töldu fjölda af sjúkdómum stafa af ilium vessum eða óhollustu í blóðinu, sem “draga mætti út” á Nú sækir Victor B. Anderson á ný undir merkjum Hins óháða verkamanna flokks (The Indepen- dent Labor Party). V. B. Anderson er maður á bezta aldri, fríður sýnum, hár og þennan hátt. Læknum er það nú | fremur grannur, jarpur á hár. Vel fyrir löngu kunnugt, að þessi kenn- ing er að mestu röng, og að miklu leyti hafa þeir lagt þessar aðferð- skýr og sjálfmentaður. Starfar við prentiðn og vinnur hjá Columbia Press, Ltd. Hann er orðinn vel ir niður; en þæ,r lifa áfram <hjá al- Þektur meðal íslendinga og þó engu menningi, líkt Og annað lækninga-1 siður meðal enskumælandi manna. ------- — .......— ------ ---- -j— - -------- -------°-----------m. , . • _• jHann er buinn að td'heyra Ohaða lækningakukl að fornu og nýju, að náttúrulækningastefnan notaði KuK1- Mer heIIr ; uu Verkamannaflokknum í mörg ár og þó ekki verði rækilega um það loft og ljós, vatn, hita og kulda, j ae fjö dl es a var[hefir áunnið sér þar bæði hylli og skrifað nema í heilli bók. j matarhæfi o. þvl., til lækninga, en bankaður, vegna þess, sú regn i traust Hann er vel máli farinn, Trúin á lækningarnar. Fátt teldi lyf gagnslítil, eða skaðleg. Einn af fyrstu forkólfum hennar hafði borist, að eg hefði ráðlagt það við kvilla, sem þá gerði vart er rótgrónara í hugum menna en ^ kur bóndi> priesgnitz ag við sig á hestum. Mér hefir auð- að lækn’a þu.rfi flesta sjukdoma og nafni Hann ]æknaði allar mein. j vitað aldrei komið það til hugar, jafnve , a y joti a vera i serndir meg köldu vatni og matar- við öllum kvillum, ef menn aðeins hæf._ yið ,hann eru kendir eing þektu þau Þegar einhver sykist konar vatnsbahstrar> ,sem læknar og fer að liða iMa ’ finst monnum, nota> gn þeir munu yera það he]gta sem vonlegt er að svo buið megi gem læknisfræðin hefir af honum ekki standa, og hefjast þvi handa ]ært Annar lbóndi samtímis honum a ei^hvern ihatt. Sumir leita þa gchroth að nafni> gerðist 0 lækn_ læknis og fa oftast emhver lyf hja honum, aðrir nefna einhver hús- ráð o. þivíl., og batni sjúlingn- um, er það nálega ætíð þakkað þeim aðgerðum, sem reyndar voru. ir, en læknaði öll mein með sulti og vatnsfö'stu eða þorsta. Síðan hefir hver komið af öðrum, aukið og bætt við allksonar aðferðum, ^ , . , , _ 'ljós-, loft- og vatnsböðum, alls- Þessi tru kemur ollum að goðu kQnar matarhæfisreglum> raf_ gagm, sem við lækmngar fast, og ma,gnslækningum ,0. fl. ,0. fL> en ]y{ ekki sist læxnunum; en ekki eiga notuðu þessir ]æknar Ktið sem þeir ætið það lof skilið, sem þeir gkki fá fyrir ‘lækninguna.’ Eg lét , ' , . ... ■ Það er eitthvað þanmg eitt smn úti lyf handa og ekki sízt á ensku, en talar samt góða íslenzku, þó hann hafi minni æfingu á því máli, þegar til ræðu- halda kemur . Hann er eindreginn og að svo miklu leyti sem mér er j verkamanna vinur, sem meinar al- kunnugt, koma hankar sjaldan að í þýÖuvinur, og er reglulega stál- gagni, hvort sem er á mönnurn eða !?!egmu 5 Þeml fræ8um, sem þar að skepnum. Þó flest af þessum gömlu lækn- ingum sé frekar til ills en góðs, valdi oft þrautum, geti leitt til bólgu o. þvl., þá koma þær stund- um að gagni og eru notaðar enn. lúta. Nú er það uppástunga mín, sem eg hér með legg fyrir almenning, að íslendingar geri alt, sem i þeirra valdi stendur, til að aöstoða hann viÖ næstu kosningar, bæði með því að greiða honum atkvæði og eins i Sem dæmi iþess má nefna sinneps-jöðrum efnum, bæði í ráði og dáð, plástur við lungnabólgutaki, kollu- eftir þvi sem kringumstæður fram- setning og jafnvel bruna við stöku sjúkdómi. Þó er þetta eins og ekk- ert hjá því sem áður var. Hnykklækningar. (iGhiropractice) ast leyfa. Það hefir margt breyzt nú á seinni árum. Meðal annars það, að nú snúa mál vor þannig, að það er að eins um tvær stefnur að ræða í hafa veitt Rússum slíka viðurkenningu. Virðist tið- indum þessum hafa verið al- ment fagnað á Rússlandi, en a Frakklandi munu skoðanir manna vera ærið skitftar. SkilyrAi þau, er til grundvallar liggja fyrir viður- kenningunni af hálfu Frakka, eru enn eigi kunn. En ein fyrsta af- leiðingin er búist við að verði sú, að kveðja til fundar með fulltrú- um beggja þjóða í þeim tilgangí að reyna að komast að samning- um um endurgreiðslu þess fjár, er Frakkar þykjast eiga hjá Rússum síðan á tímum keisarastjórnarinn- ar, en sú upphæð nemur að sögn $4,500,000,000'. 'Gengið er út frá því sem gefnu, að allmiklum erfið- leikum muni það verða bundið, að fá núverandi stjórn Rússlands til að ganga inn á endurgreiðslu, því hún hefir áður íhvað ofan í annað þverneitað að hún bæri nokkra ábyrgð á skuldinni. En stjórn Frakka kveðst á hinn ibóginn ekki munu slaka til á kröfum þe’ssum minstu vitund. Eins og þegar er kunnugt, veitti Mac Donaldstjórnin ibreska Soviet- stjóminni á Rússlandi viðurkenn- ingu fyrir nokkru, og er fullyrt, að Herriot hafi flýtt fyrir samskon- ar viðurkenningu af hálfu hinnar frömsku stjórnar, með það fyrir augum, að slíkt kynni að koma | verkamannastjórn Breta að j nokkru haldi í kosningum þeim, sem nú eru nýafstaðnar. Zam-Buk er vissasti vcgurinn til þess a<5 fá e|nu si.rni emi heilbrÍKt lúirund. Zam-Buk er fræffasta meðaltð vlð húðsjúkdómum, sökum hinna merkilesu lækningajurta, er það ér samsett af. pessi friegrn sótthreinsandi smyrsl eyði- l«KKja á svipstundu alla eýkingargerla, er komist hafa rnn í hörundið, gra-ða sár, sprungur og hnifur og skapa lieil- brigt hiirun. Kru ólík venjul. smeðjukendu smyrslunum. KCZKMA á Höndum—Mr. J. K. Cusick, að 3 94 Wilsooi St., Hamilton (Ont.), skrifar: “A hverjum vetri fékk eg út- brot á handarbökin. KláSinn og sárindin voru það mikil, ' að eg gat ekki stundað vinnu mina. Jafnvel reynsluskerf- ur af Zam-Buk, kom að góðu þaldi. Eg keypti þyí sam- stundis meira. An persónulegrar reynslu hefði mér ekki til hugar komiS, að ZamBuk gætu eins rækilega læknað. BKUXA-SÁR—Mr. E. Webster, að 519 Seigneurs St., Mont- real, segir: “Er eg var að lyfta pönnu af stónni kom 1 Eddie sonur minn hlaupandi, hvolfdi pönnunni og brendl sig alvarlega á hálsinum. Við reyndum Ýms svo nefnd meðöl án árangurs. En Zam-Buk var ekki lengi að draga rtr sviSann og lækna hið hræðilega brunsár Eddie míns. KITUR í Höndum—Mrs. Geo. Boorman, 906 ’Selkirk Ave., Winnipeg, segir: “Eg skar mig á skærum 1 'vmrtn 1dend- ina. Blóðið fossaði úr skurðinum, svo eg óttaSist að hata skorið sundur llfæðina. Hendin bólgnaði og þumalfingur- inn varS blár af blóðeitrun. Zam-Buk dró úr sviSann og læknaSi sáriS brátt.’’ Notið ávalt smyrslin 50e. askjan W i vöruhúisi, þar sem hvorki var um Vanrœkt viðskiftasvið. j dagsljós né raflýsing að ræða. Þó finst oss það undarlegt, hve mjög kalla eg lækningaaðferð, seTn i bæjarmálum, sem eru: hagsmunir aðlaðandi við tíðkast Ameríku og vænt-! alþýgu a at5ra hlið og yfirgangur j ..* “** hessa stefnu ekki síst fvrir bá anlega flyst hingað, þegar minst:og sérplægni auðmanna á hina. konu og ungu ba.rni, og höfðu £ . ’ meðalasrutyj alþL’ vonum varir, eins og flest annað.!X æri því ekki nema eðlilegt, þó ís- | bæði meltingarkvilla . Jafnframt . g . , , ? , 'T, Hún hefir þar svo mikið fylgi, að lendingar vfirleitt stæðu alþýðu- gaf eg nákvæmar reglur um alt Un”:‘‘' -t™* & \*.þar eru hnykklæknaskólar og minn megin og reyndu á þann hátt að ’ matarhæfi. Nú fór'svo, að maður- rað*ð vlð það’ °«>°-er grundvoll-; ^ mj að‘ þeir, sem útskrifast af gæta sinna eigin hagsmuna i þess j inn gaf konunni barmsins meðöl ur ennar ersyni ega íangur. a jþ „ hafi fu]t lækningaieyfj; en um bæ, og tækju saman höndum er gengið að (þvi gefnu, sannana-1 L... ______auðvitað runnin fráivið hiua enskumælandi alþyðu, sem barninu gaf hann konunnar laust’ að lyf séu ga*uslaus eða skaðleg; en reynslan motmælir þessu algerlega, ef lyfin eru skyn- I samlega notuð. ýms þeirra eru i sannkölluð læknislyf, og f joldi og varð henni ekki meint við þau, en meðöl, og þau þo.ldust illa svo hann hætti fljótlega við þau. Þó brá svo við að báðum batnaði fljótt og vel, hvort isem það var aðeins náftúr- , unni að þakka eða matarhæfinu. I íeulur að ,b/stu n0tum’ ef vel er Ekki var þó maður konunnar á því haldlð a’ Með einni eða tveimur að batinn væri þessu að þakka. I af sterku iun 5 Hann vildi ekki annað heyra en að bloðlð’ ma b d’ allækna suma “meðölin Ihefðu bersýnilega átt hættu ega sJukdoma- Að lyf séu við,” þó ibýttað ihefði verið um gagnS aUS f kredda ein’ sem ekk' ert tillit tekur til reynslunnar. þau, og var mer mjog þakklatur; 3 fyrir lækninguna. | Um hin úrræðin, sem náttúru- Batinn “af sjálfu sér.” Læknar læknar nota’ má segja’ að læknis- hafa lengst af verið litlu betri en 1 fræðln notar allar lhinar sömu að' alþýðan, hvað snertir fcrúna á lytf ferðlr’ að m'eira eða minna leytl’ og lækningar. AJIskonar fræði-1 °* fer bar aðeins eftir ^ví’ sem kreddur spruttu snemma upp, sem!best hefir reynst’ b° lyf’ handlækn studdu þá skoðun, að sjúkdómana þyrft að reka burtu með harðri hendi með einthvers konar lyfjujn eða -aðgerðum, blóðtöku og þvíl. Læ'knarnir voru svo mikil foörn isíns tíma, að þeir þorðu ekki að I þau lög eru iháttvirtum kjósendum, en ekki ih€rst af úHum' mætti á 'ínóti harð „ , „ , . , , , 1 stjórn og yfirgangi þeirra ríku. læknum. Helsta kennmg hnyklc- QJ eg vht> aö faðSer þeim yfirleitt læknanna er einfold og auðskilin. j bæfj; eð]ilegt og jjúft. En áhuga- Þeir segja að öll manna mein leysi Qg 5kunnugleiki á almennum stafi af því að hryggjarliðir j malum kemur sumum kannske til skekkist, vindist eða gangi á ein-1 ag draga sig í hlé, án jæss aö þeir hvern hátt af göflunum, og lækn- ;meini aS skaSa sjálf sig eSa aSra ingin er þá jafnframt sjálfsögð, nefnilega að koma hryggjarliðun- um í rétt lag aftur. Þetta er gert með áhugaleysi sinu. Látum oss nú taka upp fornan metnaS og fylkja oss á bak viS ingar o. fl. sé nötað líka. Annars kvæmni á Röntgenmyndum, en á með hnykkjum og ’handtökum, sem)Þeuua íanda vorn og sýna þaS, að , , , J. f i vér eigum til matt, þegar ver reyn- læknarþess.r nota. Ekki erþað nu ,iim J ^ þann líklegt t. d. að lus eða klaði 'stafi af i ^ðal ]i$ur í stefnuskrá Verka** því, að hryggjarliðirnir séu gengn-jmannaflokksins> er þjóöeign á ir úr lagi; en hvað er það ekki, sem j framleiSslu tækjum almennings, telja má fólkinu trú um. Annars[SVo sem ljósi, og vatni og aflstöS, vill svo vel til, að alt rask á hryggj. flutningstækjum og fleira, sem arliðum má sjá með mikilli na-jsnertir heill bæjarbúa. Og meS þvt fer því fjarri ,að böð, sultuir, hiti og kuldi o. s. frv. séu ætíð áhrifa- litlar aðgerðir og ihættulausar. Þær eru svo foest hættulausar að góð þekking á sjúkdómum og yfir- móti kenningum frægra1 !eitt. l*kuisfr*ðikum til. Að þessu leyti er stefna þessi miklu vara- samari en hómopatían og hættu- I leg í höndum fáfróðra. ganga a fræðimanna. Þeim vildi að lokum það happ til, að hómopatían gaus upp og fékk mikið fylgi (skömmui , . , „ , .. eftir 1800). Það kom þá í ljós, að,,^9' ,+stefna heflr ?ert furðu- sjúklingum hómopatanna reiddi- í1 ’ .J! V’ s’n er a landl> en engu miður af, eða jafnvel betur, i ko,mið,.fra™ 1 allskonar myndum en lærðu læknanna. Sumir vildu erlendis’ Ef td Vl11 muua sumir lítið úr þessu gera, og töldu það, tilviljun eina, en aðrir læknar; voru svo samviskusamir pg frjáls- lyndir, að þeir fóru að rannsaka þetta nánar. Þeir reyndu hómO- patalyfin á dýrum og mönnum, en gátu ekki fundið að þau hefðu nein áhrif. Þeim kom þá til hugar að ef til vill batnaði sjúkliiígun- eftir vatnslækningum Kneipps fKnæpp) prests, sem mikið var talað um um aldamótin. Kneipp notaði bakstra, vatnsböð, kaldar og heitar vatnssteypur, en ekki síst að ganga berfættur einkum í vatni og votu, jafnvel í snjó, en þetta taldi Kneipp flestra meina bót. Út úr lækningum Kneipps varð . „ , mikið írafar um tima, svo allir um svona að sjalfu ser og að gomlu „;1j„ „„„ „ , , ... . ... . ____ ___ * ., vildu ganga berfættir og þottust hafa hið mesta gagn af því; en ekki stóð þetta mörg ár. Nú minnist aðferðirnar, sem þá tíðkuðust (|blóðtaka, uppisölulyf,) kynnu jafnvel að spilla. Leiddi þetta til þesis, «að spítalalæknar í Wien og víðar, hættu öllum aðgerðum og j. „ - ,. , , .. _ . _ ,, lyfjanotkun við fjölda sjúklinga hæ^ veðn, heldur hvað sem fólkið sagði, en létu auð-j “ ‘ ta^°U’ ulðbrou^u’ Prikhæ a' vitað hjúkra sjúklingunum, seJ^^ZV ^ ** best og gefa þeim sem hentasta enginn á Kneipp og er það þó sjálfsagt miklu skárra að ganga þeim er sjaldgæft að finna slík missmíði. ’Hnykklæknar hafa þvi vil’jað leggja aðalá’hersluna á, að liðafoöndin slitnuðu eða tognuðu, og það sést ekki á Röntgenmynd- um. Læknar hafa athugað þetta við uppskurð á fjölda af líkum, og ekki orðið varir við neitt af þessu. Það hefir og komið í Ijós við til- raunir, að foöndjn eru sterkari en sjálfir hryggjarliðirnir. öll þessi kenning er því áreiðanlega loft- kastali einn, að því fráskildu, að , , „ . ... .... iisiega sKyiau, ao Koma isienuingi í rask a hryggjarliðum vill steku bæbrstjórnina. Viljinn dregur hálft - *- -- 1 0 1 n gllii w, I liw I •' ■> u koma í veg fyrir einokun stórfélaga eða einstaklinga. Alþýðan á að ráða sér sjálf, kjósa menn sem fúsir eru að vinna að almennings heill. Ágóði fyrir- tækjanna á að lenda í höndum lýSs- ins. Skattar eiga aS vera eins lágir og hægt er, og allir aS bera þá jafnt," hlutfallslega eftir efnum. StórgróSafélög eiga ekki aS geta þrifist á svitadropum þeirra fá- tæku. íslendingar! Réttið landa yðar hönd viS komandi bæjarkosning- una. SkoSiS þaS ySar þjóörækn- islega skyldu, aS koma íslendingí Um það hefir allmikið vörið tal- að í seinni tíð, hve miklum erfið- leikum það væri bundið fyrir Strandfylkin, að fá markað fyrir afurðir sínar. íbúar Vesturlands- ins kaupa tiltölulega lítið þaðan og viðskiftum við New England hefir verið settur stóll fyrir dyr, sökum fco'llverndunarmúira. Er framleiðsla þqssara austurfylkja þó; hreint ekkert smáræði, hvað viðkemur afurðum landbúnaðar og fiski- veiða. Talsverð viðskifti hafa þau þó gert við vöstur indversku eyj- arnar, en hvergi nærri eiris mikil og ella hefði getað verið, ef vel foefði verið um hnútana búið. Menn hafa lengi verið þeirrar skoðunar, að ekki væri alt með feldu í þessu sambandi og sú skoð- un hefir fremur styrkst en veikst við ranmsókniir þær, er H. J. Logan isambandsþingmaður fyrir Cumb- erland kjördæmið í Nova Scotia foefir gert, en hann er sem kunn- ugt er nýlega kominn heim úr leið- angri frá téðum eyjum. Mr. Logan fer ekki dult með það, þótt hann sé einn af stuðningsmönnum nú- verandi stjórnar, að hún hefði vel getað sér að meinalausu stigið fáein spor nokkru fyr í þá átt, að greiða fyrir auknum viðskiftum milli þesisara tveggja aðilja. Fyrir nokkrum dögum flutti Mr. Iiogan ræðu í canadiska klúbbnum í Halifax, þar sem honum fórust þannig orð: “Eftir að hafa leitað lengi að canadiskum viðskiftaráðunaut á Vestur Indversku eyjunum, fann eg að lokum einn slíkan í lélegri kompu uppi á efsta lófti í gömlu j að Bandaríkin auka árlega við- skifti sín á þessum stöðvum. Nema þau nú biljón dala um árið en okkar eigi nema $54,000',000 og blaktir þó ríkiisfáni vor yfir megin- hluta eyjanna. Hvernig getum vér látið oss til hugair koma að vér getum aukið viðskitfi vor á þessum stöðvum eða öðrum, nema því að- eins að fyrir hendi séu Ihin allra nauðsynlegustu umboðssambönd? Á síðastliðnu ári, juku Bandaríkin viðskiftaveltu á eyjunum um 491» 000,000, en þjóð vor um aðeins segi og skrifa, sexhundruð þú's- undir dala. Mr. Logan kvað íbúa eyja þess- ara, vera miög átfram um, að auka viðskifti sín við Canada. I sambandi við foinn canadiska verslunar erindreka, er Mr. Logan loks tókst að hafa upp á, kemst hann þannig að orði: “Maður þessi var í alla staði hinn viðkunnan- legasti, en eg efast stórkostlega um, að Shann ihafi haft sérlega mikla þekkingu á staðháttum og framleiðsluSkilyrðum Strandfylkj- anna, með því að þangað hafði hann aldrei stigið fæti. Eg spurði hann hvort ekki myndi heppilegt að útbýta nokkru af þeim cana- disku blöðum er foonum bærust í hendur á milli þess fólks, er mesta hefði löngun til að fræðast um Canada. En þá kom í ljós, að hon- um voru engfti önnur blöð send, en Montreal Gazette og Halifax Her- old. Canada hefir þar um þessar mund ir, að nafninu til, aðeins tvo versl- unarerindreka, en Banadríkin sjö- tíu. Viðiskiftavelta Bandaríkjanna jókst á eyjunum árið 1923, 38 af hundraði, borið saman við árið þar á undan, en aukning canadiskra viðskifta á sömu svæðum, jókst um tæplega '8 af foundraði.” Af þessu er sýnt, að við svo búið má ekki standa. Canada þarfnast aukinna og bæfctra markaðsskilyrða og stjórnin má ekkert tækifæri láta ónotað, er orðið getur til þess, að greiða verslun þjóðarinnar götu. Frá Islandi. Allmikð Ihefir verið rætt hér undanfarið um 2 dómkirkjuprests- embættið, sem nú er laust. Hefir ýmsa undrað, að svo virtist stund- um, isem enginn ætlaði að verða til að isækja um það, og var því um kent, að það þætti umfangs- og annamikið, en launalítið (föstu launin eru um 3COO kr.). Til dæmis um störf dómkirkjuprestanna má geta þess, að g-. 1. sunnudag flutti séra Bjarni 2 guðsþjónuistur, 1 fyrirlestur og framkvæmdi 4 s'kirn- ir. — Nú hefir þó einn umsækjandi komið, séra Friðrik Hallgrímsson Sveinssonai1 biskups, sem undan- farin ár hefir þjónað meðal landa í Vesturheimi. Höfðu nokkrir menn í söfnuðinum foér fooðist til þess að kosta för hans heim hing- að, ef foann vildi sækja og yrði kosinn. Aðrir hafa ekki sótt ennþá. Fiskafli er áframhaldandi góð- ur á mótorbáta og árábáta segir nýkomið skeyti frá Seyðisfirði. Hefir aldrei í manna minnum ver- ið jafngóður af'li á árabáta og 1 sumar. fæðu. Við þetta brá svo, að miklu færri dóu en undanfarið og enn; færri en hjá sjálfum foómopötun- um. Eitthvað í þessa áttina var sú I hafði batnað. sinnum til, eins og öllum læknum er kunnugt, þó sjaldgæft Sé það. Tvent er það, sem gefiw slíkum fáránlegum kenningum vind í seglin: að þau geta verið gróða- vegur, og trúgirni almennings, sem oft dæmir eijtir bata eins eða tveggja sjúklinga. Þannig fer jafn vel skynsömustu mönnum stöku sinnum. Einu sinni kom t. d. til mín merkur íslendingur, sem dval- ið hafði í Ameríku, og vildi endi- lega senda lækni þangað vestur, til þess að læra hnykklækningar. Eg spurði hann hversvegna hann hefði fengið svona mikla trú á þeim, og hún var þá öll sprottin af því, að einum ættingja hans hlass. Ef þér vekið upþ viljann, getiS þér orkað mikils. Sameig- inle£ orka getur flutt fjöll. S. B. BenecDictsson. kredda, að ganga berhöfðaður, sem fluttist hingað fyrir nokkrum árum. Hún átti sérstaklega að Varð þetta til þess, að menn Vf™a .skalla'°^ bárroti' Var sa^» n«ni árei«nnl0n.0 I að harln þyrftu Ijos Og loft eins Og jurtirnar, og auk þess hindraði höfuðfatið ‘blóðrásina í hársverð- inum. Nú vex hár á öðrum stöðum líkamans, sem ljós og loft leikur ekki mikið um að jafnaði, og ekki ■verða menn sköllóttir þar; en blóð- rásin í hársverðinum er meiri en sVo, að jafnvel harður hattur hindri foann. Mér sýnist það mest- ur kostur við þessa meinlausu TPlZlMh kreddu, að ljún sparar höfuðföt- LL/r |w| fl po_eer!r enet!11' 1U — og Þau eru dýr a þesum dög- G. B. Morgunblaðið. --------o---- fengu áreiðanlega vissu fyrir því, hve mörgum batnar að meðaltali í helstu sóttum, án allra Iyfja og að- ferða. Skulu hér nefnd örfá dæmi: Lungnabólga foatnar 76—80% Taugaveiki — um 80— Mislingar um 94___ Hettusótt — 99__100___ Kígfoósti — 85—93 Pú g-erir enga til- raun út I blá-tnn meC þvt ai! nota Dr. Chase’s Ointment viC Eczema og ÖSrum húSsJúkdSmum. PaS <ræSir undir eins alt þeaskonar. Eln askja til reynslu af Dr. Ch&se's Oint- ment send frí gegn 2c frímerki, ef oafn þeesa blaðs e$ nefnt. 60c. askj- an I öllum lyfJabúSum, eSa frá Ed- ■saneon. Motes & Co . IAd.. Toronto. Bæjarkosningar í nánd. Það var hérna á árunum, að ís- lendingar höfðu svo mikinn metn- að í sér, að koma íslendingi í bæj- arstjórnina. Og það fór með það eins og í flestum öðrum tilfellum, að þegar samvinna er góð, má miklu koma til leiðar. Það eru mörg ár síðan, að Árni Friðriksson sat í bæjarráði Winni- pegborgar. Árni var vinsæll mað- ur meðal allra, er hann Jrektu, og var þjóð sinni jafnán til sóma, hvar sem hann kom fram. um. Helsti ókosturinn mun það Slðan 'hafa bæði Árni Eggertsson veve °S Jou Vopm setið i bæjarstjorn- ínni, og með myndarlegri fram- vera, að vatni steypir lítt af foöfð- inu í rigningu, en ónotalegt, ef það rennur niður hálsinn. Skall- anum býst eg ekki við að foún breyti Verulega. Ef til vill má telja sultar- og komu hinni aukið vorri þjóð álit og vinfengi. Höfum vér ávalt grætt, en aldrei tapað á framkomu íslend- inga í opinberum málum í þessu landi. Frakkar viðurkenna Sovietstjórnina. Stjórnarformaður Frakka, Ed- ouard Herriot, hefir opinfoerlega veitt ríkjasamfo. rússneska fulla við urkenningu samkv. lögum. Er það í fyrsta skiftið síðan að Kerensky var forundið úr völdum að Frakkar Cooard Canadiskt PRIBJA FARRÝ.MI Tli, EVRÓPU G68ar og miklar mó.ltí8ir. Agæt rúm, me8 síhreinum rekkjuvöðum og koddaverum. Eitt það fegursta vi8 Cunard- Canadian ferðalögin er hi8 hrlf- andi útsýni meS fram St. Lawr- ence fljótinu, ásamt hinum stór- frægru sögustötSvum. Stærstu farþegaskip í heimi “Car- mania” og “Caronia” (20 þús. smái.) frá Quebec til Queens- town og Ijiverpool. The “Andania”, “Antonia” og “Ansonia” (15. þús. smál.) frá Montreal til Plymouth, Cher- bourg og L/ondon. , Finnií Cunard umboðsmann eSa skrififc til The CUNARH STKAM SHIP OO., Llmited 270 Main St., Winnipeg, Man. Canadian Packing Fjelagid er nú hluti af hinu mikla Samvinnufjelagi Bœnda. SASKATCHEWAN Co-operative Creameries, Limited, með aðal-skrifstofu í Regina, hafa tekið í hendur sínar til starfrækslu viðskifti Canadian Packing fél^gsins í Winnipeg. Alt starfsfólk Canadian Packing rjómabúsins verður kyrt á staðnum, að eins skift um viðskiftastefnu og nafn félagsins. Árum saman hafa bændur í Saskatche- wan notið hlunnindanna«af því að selja mjólkur afurðir sínar gegn um þeirra eigin félagsskap, og nú gefst Manito- bændum kostur á hinu saima, sem sé að verða aðnjótandi hinna happa- drjúgu ávaxta af samvinnu 1 kaupum og sölum. Á víð og dreif um Saskatchewan og Manitoba, er nú að finna 27 Saskat- chiewan Co-operative rjómakaupa- stöðvar og frystihús fyrir alifugla, smjör og egg, einhver af þeim eru í nágrenni við yður, og með því að senda þangað, sparið þér peninga, fyrst og fremst í flutningsgjöldum út af fyrir sig. Vér viljum fá RJÓMA, ALIFUGLA, SMJÖR, EGG og OST Markaður vor krefst meiri afurða og það er yður fyrir beztu, að skifta við yðar eigin bændastofnun. Skrifið næsta útibúi og spyrjið um verð. Bændur, sem hafa Canadian Packing merkiseðla, geta notað þá á- fram, því að allar sendingar til Canadian Packing félagsins verða af- hentar oss á viðskiftastöð þess félags í Winnipeg. Reynið viðskifti við oss — þér munuð sannfærast um, að oss er á- hugamál að gera yður ánægða. SASKATCHEWANfQ.OPF.R ATIVF.CREAMERIES LTD. Aðal-Skrifstofa: REGINA, SASK. Aðala-stöðvar í Manitoba: WINNIPEG, MAN. Rircli llills Cudworth ConqueHt Invermay Kelliher Kerrobert LanKonburjf l.aiiitca n l.loydminster M elfort Melvllle Prewevllle Moo«omin Kadville North Kattleford HeKina Oxbow Kawkatoon Hhellhrook Tantallon TÍHdale Unity Wadcna Wawota Weyburn WlnnipeK Yorkton Sendið til næstu stöðvar. sparið flutningsgjald og slit á rjómadúnkunum.

x

Lögberg

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.