Lögberg


Lögberg - 06.11.1924, Qupperneq 4

Lögberg - 06.11.1924, Qupperneq 4
£1*. 4 LOtíBERG, ffMTUDAGÍNN 6. NÓVEMBER. 1924. ð Kosniagarnar á Bretlandi, Þær fóru fram eins og til stóð 29. síöastl. mánaS- ar, og úrslit þeirra eru orðin alþjóð kunh. Og hefir liklega fáum dottið í hug, að þau yrðu eins ákveðin- og raun er á orðin. Margir þóttust sjá, aS íhaldsflokkurinri, “Tory"- flokkurinn á Englandi, mundi eflast að einhverju leyti í kosningunum, en að hann mundi ganga af hólmi með 206 þingsæti um fram alla aðra flokka í þing inu, það hefir vist fáum dottið i hug. Þessi feykilega breyting, sem svona snögglega hef- ir komiS yfir stjórnmálin á Englandi, hefir margt at- hugnarvert í för meS sér. Fyrst þaS, að þjóðin hefir auðsjáanlega verið orðin dauðþreytt á minnihluta- stjórn og öllu því makki, sem slíku fyrirkomulagi er samfara, og því risið upp og hrist þaS af sér, og er slík vakning í sjálfu sér virðingarverð og sýnir, að í stjórnmálunum eru Bretar betur vákandi, en fíestar aðrar þjóðir. Að þaS var íhaldsflokkurinn, sem varð fyrir val- inu, hefir enga sérstaka þýðingu út af fyrir sig. Frfáls- lyndi flokkurinn á Bretlandi var búinn aS fara svo meS sig, að vonlaust var að hægt væri að koma honum til valda. En verkamanna flokkurinn, undir stjórn MacDonalds, var búinn að eySileggja sig svo í heima- málum, að engin von var til, að þjóðin i heild mundi veita honum fylgi, og þess vegna var það íhalds-flokk- urinn, sá eini sem viðlit var að sameina sig um i fram- kvæmd. En alls ekki það, aS þjóðinni væri íhalds- stefnan kærari í stjórnmálunum, en frjálslynda stefnan. Það, sem gerSi tækifæri frjálslynda flokksins á Bretlandi að engu við síðustu kosningar, var þeirra eigin dygS. Sú dygS, sem var misskilin,—að styðja verkamanna flokkinn til valda á kostnað sinna eigin hugsjóna, til þess að verkamanna flokkurinn fengi að sýna, hvað í honum bjó í Sambandi við stjórnmálin, vitandi það, aS áform verkamanna flokksins og vaxt- arvon var eyðilegging frjálslynda flokksins. í öSru lagi spilti það fyrir frjálslynda flok'knum, að hann gekk í nokkurs konar bandalag við íhalds- flokkinn gegn verkamanna flokknum viS kosningarn- ar, og i þriðja lagi skorti framsókn og áræði i málum þeim, sem þjóSin lét sig mestu varSa heima fyrir. Afleiðingarnar af öllu þessu voru þær, að frjáls- lyndi flokkurinn kemur út úr þessum kosningum tvístraSur og sundurflakandi, með foringja sinn fall- inn og aS eins fjörutíu og einn fylgismann á þingi. Verkamanna flokkurinn hafSi 192 fylgismenn á þingi, þegar gengið var til kosninga. Nú hefir hann I52—tapað 40 þingsætum í kosningunum. Óefað hefir það verið áform þingflokkanna í brezka þinginu, og leiðandi manna á Bretlandi, að lofa verkamanna flokknum að sýna sig viS stjórnmála- störfin, og ef MacDonald stjórnin hefði staðið á verði í vandamálum þjóðarinnar, svo aS þjóðin hefði séð á- hugamálum sinum borgiS í hans hendi og stjórn hans, þá hefði ekki verið komið fyrir henni eins og raun er á orðin. En það kom brátt í ljós, að verkamanna- mannastjórnin lét mál, sem þjóðinni í heild var ógeð- felt, hafa meira vald á sér en góðu hófi gegndi. Það fyrsta, sem varð á vegi hennar heima fyrir, var hið svó nefnda Campbell mál. Campbell var maS- ur, sem kærður hafSi verið um æsingar gegn hinu forna stjórnarfari og stofnunum. Manni þeim var slept án dóms og laga. Annað var lánsamningur við Soviet-stjórnina á Rússlandi, þar sem brezka stjórnin gekk inn á ,að lána rússnesku stjórninni stóra fjárupphæð til vorukaupa. En þaS tiltæki mætti ákveðinni mótspyrnu á þingi og kosningarnar sýna, að það hefir verið allri þjóðinni ógeSfelt, eða að minsta kosti stórmiklum meiri hluta hennar. Hefir víst þótt nóg að vera í verzlunarsam- bandi við Rússa, sem hvað eftir annaS hafa reynt að auka á óeirðir á Bretlandi, þó þeir færu e'kki að lána þeim stórfé til þess að troða kommúnista kenningum sínum með enn meira afli inn hjá brezku þjóðinni, eða hjá pörtum af henni. í heimamálunum hefir MacDonalds stjórnin þótt þróttlítil og hikandi, og afskifti hennar af þeim hefir verið nefnt kák af blaðinu Westminster Gazette, og tilfærir biaðið æfskifti . hennar í ellistyrksmálinu, ekknastyrksmálinu, málinu um fátækra löggjöf og fleirum. En aftur kemur flestum saman um, aS Mr. Mac- Dor.ald hafi farið vel meS utanríkismálin, og einn af nafnkúnnari mönnum Englands, sem ekki tilheyrir hans flokki, komst svo að orði um Mr. MacDonald, sem sjálfur hefir farið með þau: “Þó engir sakni MacDonald stjórnarinnar, ef hún fellur við kosning- arnar, þá saknar utanrikisskrifstofan hans.” Frá voru sjónarmiði hefir hann sótt fram á sviði Utanríkismálanna, að undanteknu láninu til Rússa, meS einbeittni, hreinleika og auðsærritþrá til þess að bæta ástandið hi5 óskaplega, sem átt hefir sér stað í Ev- rópu undanfarandi, og þaS er vo'r meining, að vitnis- burður sögunnar muni staðfesta þann vitnisburð, að hann hafi farið vel með vald sitt á því sviði þann stutta tíma, sem hann fékk að beita því. Eitt er það, sem á er vert að benda í sambandi við stefnu verkamanna flokksins heima fyrir, og það er, að hann hefir uppihaldslaust prédikaS þjóðinni, aS frjálslyndi flokkurinn á Bretlandi ætti aS hverfa úr sögunni, og gert sitt ýtrasta til þess að eyðileggja hann, þrátt fyrir það, að það var að eins þeim flokki að þakka, að verkamanna flokkurinn fékk tækifæri á að sýna stjórnvizku sína. — I þessu kemur fram ó- heyrileg eigingirni. Verkamanna flokknum finst, að frjálslyndi flokkurinn standi í vegi fyrir sér á valda- brautinni, og eigi þess vegna aS hverfa, þó skarð þaS, sem hann skildi eftir í lifi þjóðarinnar, yr9i aldrei fylt, — þó skaði sá, sem þjóSinni væri með því gerð- ur, yrði aldrei bættur. Tala stuðningsmanna flo'kkanna á þingi er nú þannig: íhldsmenn (Toriesý, 411. Verkarnenn, 152. Erjálslyndi flokkurinn, 41. Aðrir flokkar, 11. James E. Ferguson Fyrir tuttugu og fjórum árum var það óþekt nafn. En nú á síðari árum hafa blöð þessa lands flutt það frá einu landshorni til annars. Um eöa fyrir árið 1899 kom óbrotinn verkamað- ur vestan frá Kyrrahafsströnd og til Texas, þar sem hann tók sér land og fór a5 yrkja það, Þessi maður var James E. Ferguson. Vestur við Kyrrahaf haföi hann unnið á járnbrautum og farið á mis við alla skólamentun. En þó hann hefði ekki skólamentun, þá samt hafði hann fengið allmikið af lífsreynslu, og hann átti mikið af hugrekki og áhuga til þess að komast á- fram. Þó lofaði framtíðin þarna í Texas ekki miklu fyrst í staö. En svo kom fyrir atvik i lífi hans, sem breytti útsjón hans á lífinu. Hann kyntist þar ungri og glæsilegri stúlku, sem Miriam Wallace hét. Var hún dóttir, landeiganda þar í grend við bújörð hans. Stúlka sú þótti ágætur kvenkostur. Hún var hvers manns hugljúfi, sem þekti hana, fríö, gáfuö rík og af góðu fólki komin, og hafði hlotið háskólamentun. Þessari stúlku giftist James E. Ferguson árið 1899, og settu þau bú saman á bújörð þeirri, sem Ferguson hafði valið sér. Kona þessi hin unga og glæsilega var bókhneigð og hefir hana því tekið allsárt til þess, hve maður hennar hafði oröiö afskektur mentunar tækifærum lífsins; en í staðinn fyrir að ávíta hann eöæ liggja honum á hálsi fyrir þaö, tók hún að kenna honum, án þess þó að slá hið minsta slöku við heimilisverkin, og það var ekki langt þangað til, að Ferguson var farinn að lesa lög. En hvorugt þeirray4ló samt slöku við bústörfin og efnahagur þeirra blámgaðist ár fram af ári, og ekki leið á löngu áöur en James Ferguson var orðinn leiö- andi maðurinn í sinu héraði. Eftir að þau höfðu bú- iö þarna í 15 ár, eða 1914, var James Ferguson búinn að ná svo miklu áliti, hjá samborgurum sinurn, að þeir útnefndu hann til ríkisstjóra og náði hann kosningu mest fyrir það, að hann lofaði að létta útgjöld leigu- bænda. Ferguson hjónin- skiklu nú við bújörð sína, þar sem þeim haföi að öllu leyti vegnað svo vel, og fluttu til Austin, þar sem viðtökurnar vóru fremur kuldalegar. Bæjarfólkið leit niður á þau bæði og því fanst, að það vera niðurlæging fyrir ríkið, að Velja bónda fyrir rík- isstjóra. Það gekk að því sem sjálfsögðu, að hjón þessi mundu ekki geta notið sín í hinum glitrandi fé- lagsskap Ixejarins. Að hann, einfaldur, réttur og sléttur bóndi, mundi geta fallið inn í félagsskap með prófessórum, dómurum, lögfræðingum, biskupum, læknum—yfir höfuð mentafólki bæjarins, þaö fanst blessuðu fólkinu ekki geta með nokkru móti átt sér stað. Og hún, ríkisstjórafrúin, sem búin var að mjólka kýr, strokka smjör, þvo gólf og ganga í öllum ófinum landverkum, hvernig í ósköpunum áíti hún að geta verið með fínu frúnni í silkikjólnum/ sem var svo vel að sér í öllum hinum fínu bæjarsiðum? Á meðan herrarnir og frúrnar í bænum voru að bollaleggja um þetta í kaffi-veizlum, á dansleikjum. í klúbbum og á spilafundum, þá gengu Fergusons- ■hjónin hreint og látlaust til verks og létu sig engu skifta hvað sagt var. Hann til ríkisstjóra starfanna, en hún til húsmóðurstarfanna, því hún er húsmóöir og móðir fyrst og síðast. Svo liðu þrjú ár, að alt gekk vel. En árið 1917 fór að syrta í lofti, því Ferguson hafði verið bæði ein- beittur og óvæginn og með því aflað sér óvina, einkum þó hjá félagi því, sem Ku Klux Klan nefnist, og gekk óvild sú svo langt, að til vandræöa horfðist. Fergu- son var klagaður og fundinn sekur um smávægilegt brot. Árið 1918 sótti Ferguson enn um ríkisstjóra- embættið til þess að reyna á þana hátt að hreinsa sig undan áburði þeim, sem á hann hafði verið borinn, og tók þá kona hans Miriam sitt síðasta cent til þess að hjálpa honum. En alt kom fyrir e’kki, því hann varð undir í kosningunni með yfirgnæfandi meirihluta, og efldist óvildin á milli hans og Ku Klux Klan félags- ins nú enn meir en áöur. Eyrir tveimur árum síðan sótti Ferguson um Senators stöðu á móti manni, sem Earl B. Mayfield heitir, og gjöröi athafnir Ku Klux Klan félagsins að' aöal atriði í kosningunni, og náði hann þá svo miklu fylgi, að Senatið í W'ashington er enn að reyna að ráða fram úr því, hvort það sé nú heldur Mayfield eða Ferguson, sem sætið eigi. Svo kom tækifærið í haust eða sumar fyrir Fergu- son aö hreinsa sig og nafn sitt af áburði þeim, sem á hann hafði verið borinn. Hann bauö sig enn á ný fram til ríkisstjóra í Texas, viö undirbúnings kosn- ingarnar. En svo var það dag einn, að Ferguson kom heim til konu sinnar í þungu skapi, og tilkynti henni, að dómstólarnir hefðu úrskurðað að enginn maður, sem væri undir kæru, gæti sótt um opinbera stöðu í Texas. Hér var því komið í hið mesta óefni. Efni þeirra hjóna gengin til þurðar í aö reyna aö hreinsa nafn Fergusons undan akæru þeirri, sem yfir jhonum hékk, og svo voru öll sund lokuð nú. Sagan segir, aö þau hafi bæði setið all-langa stund steinþegjandi og næstum niðurbrotin, þar til Mrs. Ferguson rauf þögn- ina og mælti: “Jim” (þannig nefnir frúin mann sinnj, “eg skal segja þér nokkuð. Það eru engin lög til í veröldinni, sem banna mér að sækja um ríkisstjóra- embættið, og berjast fyrir því að hreinsa nafn okkar.” Ferguson leit upp, horfði á konu sína örstutta stund og mælti svo: “Og það er ekkert afl á jörðu, :em getur aftrað því að þú vinnir.” Þarna var þá teningunum kastað. Mrs. Ferguson bauð sig fram undir merkjum Demókrata flokksins cg náöi útnefningu. ,Svo byrjaði kosningahríðin. Þau Fergusons hjónin feröuðust fram og aftur um ríkið. Hann dró að sér þúsundir með mælsku sinni, og hún vann aðdáun allra með sinni látlausu en einbeittu framkomu. Kosningahríðin snerist öll um Ku Klux Klan félagsskapinn, og mitt í eldinum stóð þessi kona, djörf, óhikandi og einbeitt, sem kastaði sér út í hann til þess að vernda nafn mannsins síns, og hún var kosin með yfirgnæfandi meirihluta og hefir því ekki aö eins heiðurinn'af að hafa unnið hiö grimmasta kosningastríð, sem háð hefir veriö í Bandaríkjunum i lengri tíð, heldur líka að vera fyrsta konan, sem skip- ar ríkisstjórastöðu í því landi. Heimili Fergusons hjónanna i Temple í Texas, er fyrirmyndar heimili, þokkalegt, en íburðarlaust. Inn- anhússmunir eru smekklegir, en íburðarlausir, og ber alt húshaldið vott um hógsemi, hreinlæti og smekk. Þau hjón eiga tvær dætur. Giftist önnur þeirra, þegar hún var seytján ára, og á einn dreng fjögra ára gamlan; hin er ógift. Mrs. Ferguson er 47 ára gömul, og dætur hennar segja, aö hún sé enn fallegasta og elskulegasta konan, sem þær hafi séð. Og það eru ekki að eins þær, sem segja, að hún sé elskulegasta konan—það gera allir, sem hún kynnist. Hún er ávalt glöö í bragði, hefir aldrei annað en gott um aöra aö segja, og gjörir sér aldrei mannamun. Á hennar heimili er vikadrengn- um og verkamanninum sýndur jafn mikill sómi og alúð, eins og prestum og bankastjórum, eða dómar- anum. — Mrs. Ferguson er ákveðin trúkotta og heyr- ir til prótestantisku Episcopal kirkjudeildinni,) og hefir þar sem annars staðar unnið sér tiltrú og virð- ingu með framkomu sinni. I klæðaburði er Mrs. Ferguson jafn hógvær og á öðrum sviðum. Hún hefir mesta ógeö á öllu skarti. Klæði hennar eru ávalt hrein, fara vel, en eru aldrei íburðarmikil. Crows Nest málið. Eins og getið hefir verið um í blöðunum, þá er dómur járnbrautamála nefndar ríkisins fallinn í þessu máli, og er þannig, að fjórir af sex nefndarmanna hafa komið sér saman um, að ónýta samninginn, og þá líka þau hlunnindi, sem samningur sá átti aö tryggja íbúlim Vestur-fylkjanna, og voru þau af þeim tekin 27. október síðastliðinn og flutningsgjöld þau, sem samningurinn snerti, færö upp þann dag, svo aö þau eru nú eins og þau voru áð\ir en samningurinn kom í gildi 7. júlí síðastl. Dómsúrskurður þessi hefir, eins og að líkum lætur, mælst afar illa fyrir í VeSturfylkjunum, því því er ekki að neita, að erfiðásta viðfangsefnið, sem íbúar þeirra hafa við að stríða, er hið afar háa járjibrauta- flutningsgjald. Og.þar við bætist það, að menn hafa það alment á tilfinningunni, að með þessum dómi hafi á þeim verið brotin lög og réttur. Þessi Crow’s Nest samningur er þannig til orðinn, að óánægja all-ákveðin átti sér stað í Vesturlandinu um og fyrir árið 1893, út af ósanngjarnlega háu flutningsgjaldi á vörum með Canada Kyrrahafs- brautunum í Vesturlandinu. Út af þeirri óánægju skipaði stjórnin í Ottawa nefnd til þess að athuga flutningsgjöldin og gera tillögur í sambandi við það mál. Sú nefnd lagði fram álit sitt, og á því áliti bygði stjórnin frumvarp, sem hún lagði fyrir þingið 1897. Þau lög taka fram, að Canada Kyrrahafs brautarfé- laginu skuli vera borgað $11,000 á hverja mílu af járnbraut, sem það var þá að byggja inn í Crow’s - Nest héraðið, með þeim skilmálum, að félagið lækk- aöi flutningsgjald á vörum, sem fluttar voru meö brautum þess, hvar sem þær væru í Canada, hvort heldur að félagið ætti brautirnar sjálft, eða leigði þær, og eins á vörum, sem fluttar væru bæði með skip- um og járnbrautum til Vesturlandsins. I lögum þess- um eða samningi, sem gerður var á milli Canada Kyrrahafs brautarfélagsins annars vegar, en stjórn- arinnar í Canada hins vegar, var á meðal annars tekið fram, að færa skuli niður flutningsgjaldið á öllum nýjum ávöxtum um 33 1-3 af hundraði; á steinolíu um 20 af hundraði; á bindaratvinna, akuryrkju verkfær- um og stykkjum úr þeim, járni, nöglum stórum og smáum, hestajárnum, járnvír, gluggagleri, bygginga- pappir, þakefni, kössum, máli, hráolíu, lifandi pen- ingi; munum, sem búnir eru til úr tré, og innanhúss- munum um 10 af hundraði. Þar stendur og: “Félagið (það er Canada Kyrrahafs félagið) skal alclrei setja hærra flutningsgjald með brautum sínum, en hér er tekið fram, og skal lækkun þessi ganga í gildi fyrsta janúar 1898.” Enn er tekið fram: “Félagið skal færa niður flutningsgjald á korni og hveitimjöli á aðal brautum sinum og hliðarbrautum fyrir vestan Fort William og Port Arthur, og á öllum járnbrautum sínum í Austur Canada, um þrjú cent á hverjum hundrað pundum, og gekk sú breyting i gildi sem hér segir: Eitt og hálft cent fyrsta dag septembermánaöar 1898 eða fyrir þann dag, og annað cent og hálft á hverjum hundrað pundum fyrsta dag septembermánaðar 1899, eða fyrir þann dag, og hærra flutningsgjald má ekki setja frá stöðvum þeim, sem hér um ræðir á þeim vörum, sem á er minst.’' En fyrir þessi hlunnindi borgaði Canadastjórn Canada Kyrrahafs brautarfélaginu í peningum $3,404,720.00. Lögin sett til síðu. Þessi lög eða samningur hélzt óhaggaður, þar til stríðið skall á. Árið 1916 fóru járnbrautarfélögin fram á, að flutningsgjald með járnbrautum þeirra yrði hækkað sökum ófyrirsjáanlegrar hækkunar a kaupi, aðgerðum og öllu, sem til þeirra heyrði, sökum stríðsins, og var þeim þá leyft að setja það upp um fimm af hundraði. í marz 1918 fengu þau aftur leyfi til að hækka flutningsgjöldin um fimtán af hundraði, og í júlí það sama ár um tuttugu og fimm af hundr- aði, til þess að mæta samskonar hækkun, sem'þá var gerð á járnbrautum í Bandaríkjunum. Fn þessa síð- astnefndu hækkun var ekki hægt að gera alment sök- um ákvæða Crow’s Nest samningsins, og til þess að komast fram hjá þeim, samþykti stjórnin í Canada á stjórnarráðsfundi 27. júlí, að Crow’s Nest samning- arnir s'kyldu vera settir til siðu samkvæmt heimild “W,ar Measure” laganna. Þetta stjórnarráðs ákvæði var i gildi þar til árið 1919, þegar að lög voru sam- þykt í 'Ottawa þinginu að sameina og auka járnbraut- arlöggjöfina. Auka grein við 325. kafla þeirra laga hljóðar þannig: “Þrátt fyrir það, sem fram er tekið í þriðju grein þsesara laga, sem hljóðar um vald það, sem veitt er til þess að ákveða, lögleiða og fram- fylgja sanngjarnri hækkun á flutningsgjöldum i sam- ræmi við breytilegar kringumstæður, sem skapast frá ári til árs, þá heinúla þau ekki að breytt sé að nokkru leyti ákvæði laga þeirra, sem þau atriði snerta og sem löggjafarvald ríkisins hefir i gildi leitt, hvort heldur fram á það er farið af járnbrautarfélögum í heild, eða sérstökum félögum og járnbrautanefndin skal ekki ljá fylgi sitt, eða -ákveða neina ósanngjarna prísa á flutningsgjöldum eða gjöra sér manna mun með það í huga, að slikt sé leyfilegt, eða skylda samkvæmt nokkrum samningum, sem gjörðir hafa verið við fé- lögin. Aukagrein þessi skal vera í gildi fyrir þriggja ára timabil að eins.” EDWARDSBURG CQRNSYRÐP pekt um alla Canada, fyrir hve hreint, auð- melt og ljúffengt það er. Skrifa eftir EDWARDSBURG Recipe bók.cw The CA.VADA STARCH CO., IAMITED, - Montreal. AFriend o/the Famíiy Viðauki þessi mætti megnri mót- spyrnu í þinginu og i sambandi við þær umræður tók járnbrautamála- ráðherrann, sem þá var, Hon. J. D|. Ried það fram, að viðaukinn væri fram borinn til þess að kom- ast fram hjá erfiðleikum þeim með flutningsgjöldin, ér stæðu i sam- bandi við Crow’s Nest samninginn og samninginn á milli Canadian Northern félagsins og stjórnarinn- ar í Manitoba, og til þess að veita járnbrautarnefndinni leyfi til þess að hækka þau frá því er fram væri tekið í þeim samningum. Umræð urnar um þetta frumvarp urðu miklar í þinginu. Mönnum fanst, sem með þessu væri verið að nema samninga þessa úr gildi og sam- komulag náðist ekki í því, fyr en Sir Robert Borden lagði það til,. að þessi viðauka grein skyldi vera í gildi að eins þrjú ár. Umræður þessar bera það ber- lega með sér, að stjórnin og þingið litu svo á, að ekkert gæti numið Crow’s Nest samninginn eða lög gjöfina úr gildi, nema sérstök lög- gjöf löggjafarvalds þess, sem lög- in leiddi í gildi í byrjun, og er það óefað rétt á litið, og að það væri bindandi eftir þenna þriggja ára tíma hvaða ákvæði sem járnbraut- arnefndin kynni að gera í því. Árið 1920 fóru járnbrautarfélög- in fram á hækkun á ný, sem napi fjörutíu af hundraði í Austur- Canada, en þrjátíu og fimm af hundraði í Vesturfylkjunum. í sambandi við þá hækkun á flutn- ingsgjöldum fórust Mr. Carvell, formanni járnbrauta nefndarinnar. þannig orð: “Vald okkar (járnbr. mála nefndarinnarj til þess að veita hækkun á flutningsgjaldi á vissum járnbrautum í Vesturland- inu, byggist eingöngu á viðauka þeim, sem gerður var við 325. kafla járnbraufarlaganna 1919, sem fell- ur úr gildi í júlí 1922. Flutnings- gjöld þau, sem nú eru ákveðin, geta ^því ekki varað nema fram að þeim tíma, nema að þingið í vísdómi sín- um sjái sér fært að framlengja á- kvæði laganna 1 þessu efni. Þess vegna skal það skýrt tekið fram, að flutningsgjalda hækkun sú, sem hér um ræðir, skal ekki ná nema til fyrsta dags júlímánaðar 1922.” Með þessu, sem hér er sagt, tók Mr. Carvell það skýrt fram, eins og fyrirrennarar hans höfðu gert, að Crow’s Nest samningurinn væri eins bindandi og löggjöf og væri því bindandi fyrir járnbrautanefnd- ina og hún hefði þess vegna ekki vald til þess að breyta því, sem þar er tekið fram um flutnings- gjöldin. í maí 1922 bar Hon. W. C. Kennédy, þáverandi járnbr.mála- ráðh.,- fram uppástungu í Ottawa- þinginu um að nefnd sé sett til þess að athuga þennan Crow’s Nest samning og iðnaðarástandið í land- inu. Við það tækifæri rakti hann upp sögu Crow’s Nest samningsins og tók fram, að með viðuakanum við 325. kafla járnbrautalaganna hefði járnbrautarnefndinni verið gefin heimild til þess að setja til síðu Crow’s Nest samninginn í þrjú ár, frá því sá viðauki gekk í gildi. Að því er sjálfan Crow’s Nest samninginn snertir, þá hefir járn- brautarnefndin ekkert vald til þess að breyta honum sökum þess, að hann var afgreiddur sem lög frá þinginu og þingið eitt hefir vald til þess að breyta honum. Aðal verk- efni nefndar þeirrar, sem sett var, var að athuga, hvort að framlengja skyldi frekar undanþáguna undan samningnum. Afturhaldsflokkurinn barðist á móti því, að nefndin væri sett. Krafðist þess, að stjórnin bygði framkvæmdir sínar í málinu á til- lögum járnbrautar-nefndarinnar. Bændaflokkurinn snerist líka á móti því, að nefnd væri sett og kröfð- ust, að samningurinn gengi tafar- laust í gildi aftur. En stjórnin hafði sitt mál fram og nefndin var sett. Þegar hér var komið sögu málsins, fóru umboðsmenn járn- brautanna á kreik. í hópum komu þeir til Ottawa til þess að benda stjórninni á, hvað hún ætti að gera í málinu—sem var að gjöra nýjan samning. Þeir létu í ljós, að þeir væru fúsir á að lækka flutnings- gjald á korni, timbri og öðru bygg- ingaefni, járni og ýmsu fleiru, en samt var tilboð þeirra miklu hærra, en Crow’s nest samningurinn tekur fram og því ekki sint. Það var ékki mikið um sam- komulag að ræða í þessari nefnd og eftir marga fundi og marg ít- rekaðá tilraun nefndarinnar að komast að sameiginlegri niður- stöðu, klofnaði nefndin, en for- maður hennar feldi kröfu bænda- flokksins um að samningurinn gengi tafarlaust í gildi með at- kvæði sínu. Út af því varð svo mikil óánægja, að nefndin var beð- in að athuga málið aftur. Því reiddust afturhaldsmenn þeir, sem i nefndinni voru, svo að þeir neit- uðu að koma á fúndi í nefndinni. Að síðustu lagði netndin það til i sambandi við samningana, að á- kvæði þeirra um flutningsgjöld á korni og hveitimjöli skyldu ganga tafarlaust í gildi, en önnur atriði samningsins skyldu framlengd í eitt ár og að ríkisstjórinn í samráðí við stjórnarráðið skyldi hafa rétt til þess að framlengja undanþágu undan þeim atriðum samningsins annað ár, ef honum fyndist þá, að kringumstæðurnar krefðust þess. Umræður um þessa tillögu nefndarinnar urðu miklar í þing- inu og kom það berlega fram í þeim öllum, að það var skilningur þingsins, að þingið eitt hefði vald til þess að setja Crow’s Nest samn- ingana til síðu; á meðal þeirra, er þann skilning létu í ljós, var Sir Henry Drayton, sem sjálfur var einii sinni formaður járnbrauta- málanefndarinnar. Að síðustu var tillaga nefndarinnar samþykt, og stjórnin lagði svohljóðandi frum- varp fyrir júngið: “Þrátt fyrir það, sem tekið er fram í fimtu við- aukagrein við 325. kafla járnbrauta laganna, skal ákvæði það, sem þar er tékið fram haldast í gildi til fyrsta júlí 1923, og endurnýja má það í annað ár samkvæmt fyrir- skipunitm ríkisstjórans í samráði við stjórnarráðið, og skal slíkt á- kvæði auglýst í Canadian Gazette. En ekki skulu neinar slíkar breyt- ingar ná til ákvða Crow’s Nest Pass samningsins um flutnings- gjald á korni og hveitimjöli.” Samkvæmt þessari heimild, þá var undanþága undan öllum öðrum atriðum Crow’s Nest Pass samn- ingsins, en þeim, sem kveða á um flutningsgjald á korni og hveit'- mjöli, veittur járnbrautarfélögun- um til júlí 1923. Fn ári síðar, í júlí 1924, var engin undanþága veitt og komu samningarnir því í gildi í heild sinni 6. júli 1924. SPARAÐ FÉ SAFNAR FÉ Ef þér liafi’ð ekki þegar Sparisjóðsreikning, þá getið þór ekki breytt hyKftilegar, en að leftKja peningtt yðar inn á eitthvert af vor- um nu'stu ÚtiInium. par bíða þeir yðar, þesar rétti tíminn kemur til að nota þá yður tii sem mests haffnaðar. Union iiank of Canada hefir starfað í 58 ár og hefir á þeim tíma komiö upp S45 útiliúum frú strönd tii strandar. Vér bjóðum yður llpra og ábyggilega afgreiðslu, hvort sem þér gerið mikil eða lítil viðskifti. Vér lijóðum yður að heimsækja vort næsta Útibú, ráðsmaðurinn og starfsmcnn lians, munu finna sér ljtift og skylt að leiðbolna yður. f'TIIiC VOR EllU A Sargent Ave. og Sherbrooke Osborne og Corydon Ave. Portage Ave. og Arlington Iiogan Ave og Sherbrooke Portage Ave. og Good St. og 9 önnur útibú í Wtnnipeg. A» AESKJRIFSTOFA: UNION BANK OF CANADA MAIN aml WILIAAM — — WINNIPEG 9

x

Lögberg

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.