Lögberg - 06.11.1924, Page 7

LÖGBERG. FIMTUDAGINN, 6. NÓVEMBER. 1924.
Bl». 7
Um leið og þér látið Pepstðflu
leyisast upp í munni yðar, þrýstist
sérstök lækningargufa inn í
fjarstu parta lungnanna, >ar sem
enginn lyfjavökvi getur átt að-
gang að. Þessi Peps gufa í raun-
inni ibaðar innan öll ðndunarfær-
in, nemur á brott sárindi og bólgu
og léttir manni fyrir brjósti.
Lyfjavökvi rennur ávalt beint í
magann og getur því ekki unnið
eins gagngert á lungun og Peps
gera.
Þótt það kosti mikið að !búa til
Peps, þá er eftirspurnin orðin svo
mikil, að reynst hefir kleift, að
LÆKKA VERÐIÐ 1 25c ÖSKJUNA
Fást ’hjá öllum lyfsölum ,eða
ibeint frá Peps 'Co., Dupont St.
Toronto.
V.,
Skýrsla
til landsstjómarinnar um ferð til
útlanda frá maí til júlí 1924 frá
Árna Jónssyni frá Múla.
lEg íór frá Reykjavfic með e. ®.
Lagarfoss 17. maí og kom til Leitíh
23. s. m. Erindi mitt var fyrst og
fremst að grenslast eftir skilyrð-
um fyrir innflutningi lifandi sauð
fjár til Bretlands, Belgíu og ef til
vill annara landa.. Ennfremur að
athuga markaðsskilyrði fyrir
kældu og Æosnu ísl. kjöti.
Eg hefi styrk til ferðarinnar af
fé því, sem heimilað er á þessa áns
fjárlögum til útbreiðslu ísl. mark-
aðar erlendis, og vegabréf frá
landsstjórninni.
Frá Leith hélt eg til Newcastle
og dvaldi þar nokkra daga. Fékk
eg þar ýmsar góðar upplýsingar
hjá konsúl vorum Hir. Zöllner en
hann hefir eins og kunnugt er
haft viðskifti hér í 40 ár. Er hann
manna kunnugastur öllu Iþví sem
lýtur að innflutningi isauðfjár til
Englands. »
Innflutningur lifandi sauðfjár
var, eins og kunnugt er, alfrjáls
þangað til árið 1896. Til þess tíma
var heimilað að geyma féð í land-
inu ;svo lengi, sem óskað var og
slátra því syo smátt Og smátt. Cal
þetta verið til mikilla þæginda
þegar jafn mikið barst að af fé
og þá. Árið 1896 var t. d. flutt héð-
an um 60. þús. fjár til Bretlands.
Það ár gengu í gildi ný lðg um inn-
flutning fénaðar frá útlöndum.
Var þar hert á ýmsum ákvæðum.
T. d. var bannað að hafa féð í
landinu nema fáa daga áður en
því var slátrað. Innflutningur
fhé'llst þó til Englands alt fram til
ársins 1904. Á þeim tíma voru að
gerast gagngerðar breytingar á
búnaðahháttum vorum. Saltkjöts-
verkun var bætt. Cóður markaður
fékst fyrir léttsaltað lambakjöt i
Danmörku. — Mikil isamkepni
hinsvegar á breska markaðnum.
Bændum þóttUborga sig betur, að
láta ærnar ganga með dilkum,
héldur en færa frá og hafa sauði.
Sauðaeignin rýrnar því stórkost-
lega. títflutningur lifandi Sjár
helst þó við, en nú er féð flutt til
Belgíu, alt þar til ófriðurinn hófst
og lokaði þeim markaði. Eftir það
hverfur sauðaeignin að mestu úr
sögunni og er hljótt um þetta út-
flutningsmál. Saltkjötsmarkaður-
inn var líka isæmilega góður á
þessum árum og þó enkum árið
1915 og 1919. En árið 1920 fellur
kjötið stórkostlega og eftir það
fara menn að vakna til umhugs-
unar um, hvort ekki sé tiltækilegt
að fá betri markað fyrir fé okkar
en þann, sem við eigum við að búa.
Það er þó ekki fyr en haustið 1922
að nokkur rekspðlur kemst á þetta
mál. Þá gangaist nokkrir menn hér
fyrir austan fyrir því að hrinda
því áleiðis. Eins og þegar er-sagt
var sauðaeignin að mestu úr sög-
unni. Eina vonin til þess að koma
út fjárfarmi var sú, að bændur
bindust samtðkum um að hafa
nokkuð af ám sínum geldar og
flytja þær svo út. Nokkurri mót-
stöðu mætti þessi tilraun, og það
jafnvel manna, isem áhugasamir
teljast um málefni bænda. En
þekkingarleysi mun váldið hafa.
Fprgðngumennirnir hér skrif-
uðu nokkrum útfilytjendum, þar á
meðal Sambandi íislenskra sam-
vinnufélaga og skoruðu á þá að
beitast fyrir um úttflutnign tíl
Belgíu eða Englands. Árangurinn
varð sá, að Sambandið fór fyrir
alvöru að vinna að þéssu máli og
seldi Ihaustið eftir einn farm til
Belgíu með viðunanlegu verði. Var
auðvitað engin fyrirstaða um
kaupendur þar. og þó fyr hefði
verið. Farmur þessi reyndist mjög
ve'b Móttakandi farmsins, Poels
kaupmaður í Antwerpen, sem
fengið íhefir marga fjárfarma frá
íslandi, sagði mér, að þetta værl
besti tfarmurinn, sem hann hefði
nokkurntíma fengið. Var þó ekkl
nema 14 hlutinn sauðir, hitt ungar
ær. Aðgætandi er þó að árið sem
leið var fé óvenju vænt. —
Það sem vakti fyrir forgöngu-
mönnum þessa máls hér austan-
lands var ekki einungis það, að
hærra verð fengist fyrir hverja
kind, isem flutt væri út lifandi,
heldur en hina, sem slátrað væri
til söltunar, heldur hitt að létta á
Noiregsmarkaðinum og bæta með
þyí móti verðlag á íslensku kjðti
yfirleitt. Því víðtækari sem mark-
aðurinn er því betra. — Þótt nú
markaður þessi sem fékst í Belgíu
í fyrra sé fyllilega samkepnisfær
við norska markaðinn, að því er
verðlag. snertir, þá getur leikið
hætta á að hann yrði fljótlega
of þrðngur, ef flytja ætti út lif-
andi fé í stórum gtíl. Það er víst
öllum ljóst að ákjósanlegra væri
að koma fénu á hinn nærtæka og
víða markað í Bretlandi. En menn
hafa hingað til verið þeirrar skoð-
unar alment að sá markaður væri
algeþlega lokaður. Nú var aðaler-
indi mitt einmitt að grenslast eftir
skilyrðum fyrir innflutningi lif-
andi fjár til Bretlands. Þykir mér
því rétt að geta þeirra ákvæða
gildandi innflutningsreglugerðar,
sem mestu máli skifta.
1. iSkipið, sem féð flytur má
ekki í 28 daga áður en það fermir
hafa flutt fénað frá landi eða með
landi, sem innflutningur til Bret-
lands er foannaður frá. Það má
heldur ekki í 21 dag foafa komið
í hðfn á þeim löndum.
Lönd þéssi og landshlutar eru:
Argentína, Austurríki, Belgía,
Bolivia, Bhasilía, Suður-Afríka,
Chile, Columfoia, Danmörk, Eq|ua-
dor, Fra'kkland, Þýskaland, Gífor-
altar, 'Grikkland, Guiana, ítalía.
Malta, Mexico, Montenegro, Mor-
okko, Natal, Niðurlönd, Noregur,
lðnd Tyrkja, Paraguay, Peru,
Portugal, Grænhöfíðaeyjar, Mad-
eira, Asoreyjar, Rúmenía, Rúss-
land, Serfoía, Spánn, Kanarísku-
eyjar, Svíþjóð, Uraguay, Venezu-
ela. —
2. Fénu er skipað upp við sér-
stakar bryggjur á hðfninni, sem
það er flutt til (Foreign animals
wharf). Má ekki skipa fénu upp
fyr en tfengið er leyfi til þess frá
umfooðsmanni lanbúnaðairráða-
neytisins. Sérstakir menn sjá um
rekstur á fénu af skipsfjöl í rétt-
ir, sem eru á bryggjunni. Þar er
féð rannsakað og má það ekki
koma saman við annað fé fyr en
þeirri rannsókn er lokið. Rann-
sóknin fer fram við dagsljös.
Strangar reglur eru settar um það
að allir sem vinna við móttöku
fjársins sótthreinsi föt sín, áður
en þeir fari frá uppskipunarstöð-
unum. Ennfremur er sóttvarnar-
efnum helt yfir allar fóðurleyfar
og þessháttar, sem eftir verður á
þryggjunni, áðuir en það er flutt
burtu.
3. Móttakandi er skyldur að sjá
um að fénu sé slátrað innan 10
daga eftir að það kemur á land
Cað undanteknum uppskipunar-
degi.) Má foyrja slátrunina fove-
nær sem er eftir uppskipun að
fengnu leytfi landbúnaðarráða-
neyiisins. Getur hann og fyrir-
skipað að slátrunin foyrji á tiltekn-
um tíma. Eftir að foyrjað er skal
slátruninni flýtt svo sem hægt er.
4. Umfooð'smaður ráðaneytisins
skipar svo fyrir að skepnu sé
slátrað tafarlaust ef honum þykir
ástæða til t. d. vegna sjúkdóms.
En sjúkdómar á innfluttum fén-
aði eru taldir: Nautapest, smit-
andi lungafoólga í nautum, munn
og klaufnaveiki, fjárbóla, fjár-
kláði g svínasótt.
5. Meðan féð bíður slátrunar
skal því séð fyrir nægilegu fóðri
og vatni.
6. Þá eru í reglugerðinni ýms
ákvæði viðvíkjand'i tflutningnum
á fénu og útfoúnaði ,skipanna. T. d.
má ekki flytja fé á 3 þilförum,
nema með sérstöku leyfi, ekki má
heldur flytja það á lestarhlerum
þar sem aðrar skepnur eru undir,
og ekki á lestarhlerum sem eru
meira en 18” yfir þilfari. Féð má
ekki vera til hindrunar daglegum
störfum skipverja, né svo, að ó-
foægt sé að komaist að skipsfoátun-
um. Féð á að vera í foásum. Eng-
inn foás má vera meira en 11 fet
á lengd og 9 fet á breidd. Rimar
’skulu festar í gólf svo féð renni
síður. Skal fooirið undir féð, sandur
mylsna eða þessháttar. —
Auðvitað verður að sjá um að
féð hafi ljós og 'loft og fóður svo
sem þörf er á,og að mannúðlega
sé með það farið á leiðinni. Skal
sérstakur maður eða menn, auk
skipshafnar, sjá um að ekki sé
VETRAR-FERDA
EXCURSI0NS
Austur
Canada
TIL SÖLU
Daglega allan Desember og
þar til 5. jan. 1925.
3 mánaða dvalartími.
Vestur ad
Kyrrahafi
TIL SÖLU
Sérstaka daga í Desember
Janúar og Febrúar
Dvalartími til 15. Arpíl 1925.
Til Gamla
Landsins
TIL SÖLU
Daglega allan Desember og
þar til 5. Jan. 1925 til strand-
siglingastaða.
(St.Johns, Halifax, Portland)
SJERSTAKAR LESTIR og Svefnvagnar
LÁTIÐ
Til skipshliðar í St. Johns fyrir þá sem t'ara í Desember.
CANADIAN PACIFIC
Haga ferð yðar
vikið frá settum reglum við gæslu
fjársins á leiðinni.
> Eitt af því sem f undið er foreska
markaðinum til foráttu er það, að
fénu skuli slátrað innan 10 daga
eftir að það kemur á land (að frá-
dregnum uppskipunardegi). Mefin
foafa álitið að fita þyrfti féð svo
og svo lengi áðuir en því er slátr-
að. En þetta ákvæði gerir hvorki
til né frá eins og nú standa sakir.
Eftirspurn eftir nýju kindakjðti
hefir aldrei verið eins mikil og
nú. Suður-Ameríka, sem árlega
flutti út kynsta-in 'öll af sájða-
kjöti, hefir breytt framleiðslu
sinni í það foorf, að nú er það mest-
megnis nautfénaður, nautkjöt, sem
þaðan flyst. En þetta foefir haft
þau áforif, að kindakjöt hefir hækk-
að stórum í verði í Englandi og
annarstaðar þar sem það stendur í
tiltölulega miklu hærra verði en
annað kjöt. Það er því engin hætta
á því að kjötið gangi ekki út.
Hitt að fita þufri féð er líka
misskilningur. Farmur sá sem fór
til Belgíu í fyrra var tekinn til
slátrunar ^egar eftir móttöku og
reyndist ágætlega eins og áður er
sagt. Er þó ekkert iþví til fyrir-
stöðu að flytja féð út á merkur og
fita það þar. En það foorgar sig
ekki. Fyrstu einn eða tvo mánuðina
meðan féð er ekki hagvant, heldur
það áfram að leggja af. Eftir þann
tíma er hægt að fita það allmikið.
En það er mjög kostnaðarsamt og
þegar sá tími er kominn lækkar
sauðakjöt oft í verði við innan-
lands framfooð. Þá fer að kólna í
veðri og hinir innlendu foændur
fara iþá að losa sig við sitt full-
orðna fé, sem þeir ætla að slátra.
Er það álit þeirra manna, sem
reynslu hafa í þessum enfum, að
foeppilegast sé, að fénu sé slátrað
sem fyrst eftir að það kemur á
land. Af sjúkdómum þeim sem
taldir eru í reglugerðinni er hér
ekki um neinn að ræða nema kláð-
ann og verður auðvitað að foafa
gott eftiirlit með, að ekki séu
fluttar út kláðakindur. Annars
veit eg ekki til að ákvæði þessar-
ar reglugerðar sé í neinu verulegu
breytt frá iþví sem verið hefir síð-
an 1896 og hélst þó útflutningur
héðan um mörg ár eftir það, eins
og áður er sagt. Ætti því ein,s að
vera hægt að flytja þangað fé nú
eins og fyrir 2C' árum síðan.
Eftir þessu sé eg ekki, að á enska'
markaðnum séu neinir þeir al-
mennir annmarkar sem útiloki inn
flutning af íslensku fé þangað.
Verðið hlýtur hér eftir að skera
úr því að fovorum markaðnum
verði hallast, þeim foelgiska eða
enska. Eg get ekki að svo stöddu
fullyrt neitt um hvort heppilegra
muni verða. En ýmislegt virðist
mér breski markaðurinn hafa
fram yfir hinn:
1. Breski markaðurinn er miklu
víðari en sá belgiski.
2. Vegalengdin til Bretlands
(Liverpool) er mun styttri en til
Antwerpen. En þar af leiðir tvent:
lægri farmgjöid og minni rýrnun á
fénu.
3. Bretar standa miklu foetur að
vígi um allan innflutning vegna
hins háa gangis á peningum
þeirra. Belgar eiga að foúa við
lágengi.
Það er enginn vafi á því að við
eigum að jöfnu verði að snúa
okkur að breska markaðinum. Þar
er heimsins besti kjötmarkaður.
Engum getum þarf að því að
leiða að kjötið okkar muni falla
Bretum vel í geð. Fyrir því er
gömul reynsla. íslenska sauðakjöt-
ið hefir sinn sérkennilega fjalla-
keim (mountain taste), sem Bretar
sækjast mest eftir. Samskonar
keim hefir kjötið frá hálendunum
í Skotlandi og Wales, og er það
ætíð verðhærra en kjöt af fé því,
sem alið er á mörkum á láglend-
inu.
Frá Englandi fór eg til Belgiu
og var þar nokkra daga. Átti eg
þar einkum tal við Mr. Poels, sem
er með stærstu gripa- og fjár-
kaupmönnum Norðurálfunnar, og
hefir skrifstofur og sambönd víða
um lönd. Hann taldi allmiklar
líkur til þess, að hægt væri að
flytja inn íslenskt fé til Frakk-
land,s. Ætlar hann að rannsaka
það mál, en bjóst við að dregist
gæti að fá endanlegt svar frönsku
stjórnarinnar í því. Ef sá mark-
aður opnaðist einnig, tel eg máli
þessu komið í sæmilegt horf, þar
sem þá væri altaf um 3 lönd að
gera, England, Belgía og Frakk-
land.
Frá iBelgíu fór eg aftur til Eng-
lands var þar nOkkra daga að nýju.
Hélt svo þaðan til Noregs. Eg, átti
tal við nokkra stærstu innflytj-
endur þar um Ihugsanlegar endur-
foætur á íslenska saltkjötsmarkað-
inum, sérstaklega hvort ekki mundi
foægt að fá gott verð fyrir mjög
létt saltað lamfoakjöt, sem ætlað
væri til notkunar strax að haust-
inu. En ekki voru þeir á því, að
það væri .til neins.
Norðmenn virðaist vera ánægðir
með kjötið, hvort sem því valda
gæði þess, eða verð, nema hvort-
tveggja sé. Eg spurðist fyrir um
hvort fullorðna ærkjötið mundi
ekki hafa slæm áhrif á markaðinn,
og voru skoðanirnar skiftar um
það. Á Vesturlandinu er gerður
glöggur munur áíslensku “Lamme-
köd” og íslensku “SFaareköd.” En
í Kristjaníu gengur kjötið undir
nafninu “Isl. Faareköd”, hvort
sem það er af dilkum eða full-
orðnu. Einn stór innflytjandi
hafði orð á því að leitt væri að nú
sæust ekki íslenskar rullupylsur j
í Noregi. Taldi hann afbragðs
markað fyrir þær. Alt kjöt sem
flutt foafði verið til Noregs í fyrra
var upp selt þegar eg var þar, það
kjöt, sem þá var til, var flutt inn
frá Danmörku. Lítur út fyrir að
Danir séu algerlega að gugna við
ísl. kjötið þeir torga ekki þessum
fáu tunnum, jSem til þeirra fara.
Dánir hafa enn þá meginið af öll-
um vöruinnflutningi til þessa
lands,* en kaupa þó varla kjöthnútu
eða fiskbröndu af íslendingum til
neytslu. — Og ekki nóg með það.
Framboðin frá hnni fjölmennu
dansk-íislensku kaupmannastétt í
Kaupmannahöfn eiga eflaust sinn
drjúga þátt í því, að ihalda kjöt-
verðinu niðri. $
Þá grenslaðiist eg ennfremur
eftir því, hve mikið færi af ís-
lensku kjöti til skipa, en fékk þær
upplýsngar að það mundi Vera
sáralítið. Norðmenn hafa mest
saltað argentinskt nautakjðt á
skipum sínum nú .Það er ódýrara.
Aftur komst eg að Iþví, að norsku
bændurnir eru farnir að kaupa
kjöt okkar, en selja svo sitt eigin
kjöt nýtt á markaðinn, auðvitað
miklu ihærra verði.
“Höfuðverkur og magnleysi nú úr
sögunni”
Mrs. John Ireland, Noblcton, Ont., skrifar:
“Eg þjáðist lengi og alvarlega
af höfuðverk og magnleysi. Og
eg reyndi árangurslaust fjölda
meðala, þar til mér var ráðlagt
að nota Dr. Chase’s Kidney-Liver
Pills. Þser læknuöu mig svo
skjótt, að nú er eg eins og önnur
manneskja. Eg er Dr. Ohase’s
meðölum mjög þakklát fyrir það,
sem þau hafa gert mér til bóta og
vil gjarna láta sem flesta vita af
því.”
Dr. Chase’s Kldney-Liver PIlls
35 cents askjan af 35 ptllum, JRdmanson, Bates & Co., Iitd., Toronto.
un fyrir þetta eða umfooðslaun.
Gott væri ef einliver útflytjandi
vildi sinna þessu. Utanáskriftin
er:
Baldvin Einarlsson,
Berlin, Lichterfelde, Ferdin-
antstr. 13.
Hvað kældu og frystu kjöti við-
víkur virðast litlar eða engar tak-
geti tekist í stórum stíl svo að vel
sé er það, hve. litlu er hægt að
slátra á hverjum stað og hve tím-
inn Sem slátrunin fer fram á er
tákmarkaður. Eg iheld það mundl
nægja okkur til að gera fullkomna
tilraun um þann markað, ef hægt
væri að tfá á leigu lítið skip svo
sem 400f—500 tonn með kæliútfoún-
markanir fyrir því, hvað hægt sé a®*- veit ekki hvort það hefir
að koma út á þeim markaði. Okkar verið reynt.
framleiðsla þar er ekki nema eins
Útflutningur lifandi fjár og út-
þjóðir framleiða af þeirri vöru. T.
i d. flytur Ástralía árlega út um 45
þúsund tonn af sauða- og lamba-
kjöti. Mefet atf þessu kjöti fer til
í Kaupmannahöfn hafði eg tal. Englands. Þá er einnig stó.rkost-
af nokkrum ^nnflytjendum. Var \ legur innflutningur á frosnu kjöti
mjög dauft í þeim hljóðið viðvíkj-jtn Þýskalands og Belgíu.
andi saltkjötinu, en kælt kjöt eri
eflaust hægt að selja þar góðu | Nú er vaknaður mikill áhugi
verði, þó líklega ekki foetra en í fyrir frystiskipi hér á landi og er
Englandi. Einn kaupmaður vildilþað gleðilegt tákn þess, að menn
kaupa 1000 dilka til útflutnings I í vilja ekkHengur sætta sig við að
kælirúmi seint í júlí eða fyrst i| láita Norðmenn eina um að ráða
ágúst. — Vegna þess hve tíðin j verðlaginu á aðalútflutningsvöru
hefir verið stirð hér, þótti mér ekki' landfoúnaðarins. Aðalannmark-
ráðlegt að efna til slíkra viðskifta i arnir á því að slíkur útlutningur
nú. Það er mjög hættulegt þegarj
um nýungar í viðskiftum er að ....--..................=
ræða, að kaupendur' fái lélegar j
•vörur í byrjun. En eins og sumarið,
hefir verið var ólíklegt að lömbin
væru foúin að ná neinum veruleg-
um þroska á þessum tiltekna tíma.
Og engin vissa fyrir því að kaup-
andinn gæti boðið svo hátt verð,
að það foorgaði sig fyrir seljanda!
að láta lömfoin svo snemma af
hendi.
Það var ætlun mín að fara til
Þýskalands. Hafði eg meðmæli til
hr. Baldvins Einars.sonar í Berlín.
Maður þessi er eins og nafnið
bendir til af íslenskum ættum,
sonarsonur Baldvins Einarssonar.
Hefir hann mikinn áhuga fyrlr
að efla viðskifti milli Islands og i
Þýskalands. Skrifaði eg honum j
þegar eg kom til Hafnar. En hann!
hafði verið fjarverandi, fékk ekki
bréf mitt fyr en þrem dögum áður
en eg fór frá Höfn, og eg fékk ekki
svar hans fyr en kvöldið áður en
eg fór frá Höfn. Hann telur skil-
yrðin fyrir kjötinnflutningi sér-
lega góð. Nú sé eg ekki lengur um
neinar tálmanir að ræða, allar dyr
opnar og gengið fast. Sé þegar
hafinn mik,ill innflutningur á
frosnu nautakjöti frá Aregntínu,
og auk þess flytjist þ^ðan lítið
eitt af frosnu kindakjöti. 'Sé nú
hægt áð fá gott fryst kjöt í öllum
stórborgum við lágu verði. Hann
segist hafa trú á því að hægt sé
að útvega' góðan markað fyrir ís-
lenskt kjöt. Sé það komið undir
gæðum þess og verði.
Um íslenskt saltkjöt sé þó ekki
að tala, hafi hann gert tilraun með
það 1914 en reynst illa. Þjóðverj-
ar kaupi ekki foart, saltað og þurt
kjöt þegar ihægt sé að fá ódýrt
fryst kjöt. Aftur telur hann að
selja megi nokkuð af hangikjöti
(lærum) ef farið sé með það á
réttan hátt. Kjötið eigi að liggja
ca. 12 daga í þurru salti (ekki
pækli) áður en það sé foepgt upp.
Kjötið verði við það meyrara og
safamikið. iSegir hann að þessi
aðferð sé notuð sumstaðar í sveit-
unum í Þýskalandi og sé kjötið
etið hrátt. í foorgum sé hangið
kjöt ekki þekt en hönum þykir lik-
legt að útvega megi markað fyrir
það ef farið sé með það á réttan
hátt og séð um að það líti vel út,
þurfi að sauma gisið léreft (Gaze)
utan um hvert stykki áður en það
sé hengt upp og skera utan af þvi
alla lauslega fitu. Þá telur hann
ráðlegt að gera tilraun með nið-
urlsoðið lamibakjöt, sem þyki gott,
en sé þó full feitt, og kæfu í dós-
og dropi í hafinu þegar miðað er;flutningur á kæ]du Qg frystu
við það, sem aðrar fjárræktar- lam)1>akjQti getur vel haldist í
hendur. Það er nokkuð undir stað-
háttum komið hvernig það borgar
sig að hafa sauði. Þar sem útibeit
er góð en heyfengur rýr eins og
víða er á Norður- og Austurlandi
ættu bændur að mínu áliti að
snúa sér aftur að sauðaeigninni,
hvort sem það yrði að jafnmiklu
leiti og fyrrum. Reynslan verður
að skera úr hvað heppilegast er i
því efni.
Vopnafirði 22. júlí 1924.
Árni Jónsson.
Vörður 6. sept. ’24.
Stráðu blómum á braut þeirra
er lifa.
Stráðu blómum á braut hvers, sem þjáist af þraut,
]jó að karfan þín sé ekki troðin og full.
Það er hjartanu kært, sem að frið getur .fært,
þó það fái’ ekki ölmusu—silfur og gull.
Að eins bros, sem er milt, getur fögnuði fylt
hjarta ferðlúins, þurfandi beininga manns.
Það er geisli, sem nær frá þvi hjarta, sem hlær,
inn í hálf-dimt og kuldalegt sálardjúp hans.
Að eins orð, sem er hlýtt, getur gremjuna þýtt,
sem aö grær þar, sem samúð og vinsemd ei fæst,
verið sætleikur sál, hjartnæmt huggandi mál,
eins og himindögg þeim, sem er örvilnan næst.
Að eins handtak, sem ber eitthvað hlýlegt með sér,
getur heillað þá sál, sem að vináttu kýs,
hlýjað huga og önd, skapað bræðralags bönd,
brætt úr hjartanu vonleysis kulda og ís.
Að eins örlítið ljóð, vekur volduga þjóð,
verður skínandi geisli á þjóðlífsins braut.
fTefir lífgandi mátt til að lyfta því hátt
^yfir lamandi hugleysi, kvíða og þraut.
Ef þú átt eitthvað til, sem að ljós, líf og yl
getur leitt inn í hjarta þins samferðamanns,
skaltu fórna því meir, því ef maðurinn deyr,
verða margir, sem blómskreyta kistuna hans.
Pétur Sigurðss'on.
Nuáa-Tone
Afangurá 20
dögum eða pen-
ingunum skilað.
Að endingu tjáir foann sig fús-
an til að vinna að útbreiðslu is-
lensks kjöts á Þýskalandi. Óskar
hann að fá sem sýnishorn, lítið
kartel af saltkjöti, nokkur reykt
læri og niðursoðið kjöt í punds
dósum. Kjötið ætti að vera merkt:
1. Islandilscfoes Lammfleiscfo.
2. “Kaifa”.
Fertiger Aufschnitt aus island-
ischen Lammfleisch.
pegar heilsa ySar er hilutS, og þér er-
uö þreyttir á að taka metiöl, sem ekkert
gagn gera, þá skuluS þér reyna Nuga-
Tone, meSali©, sem styrkir liffærin og
hjálpar náttörunni til aö lá.ta þau
starfa eins og vera ber.
Nuga-Tone hefir þau áhrif íi inn-
ýflin, aS hægðirnar ganga fyrir sér á
eðlilegan hfitt, italóSrásin ört'ast og
matarlystin eykst. Gasólga í magan-
um hverfur meö öllu, tungan hreins-
astog andardrátturinn léttist. Lækn-
ar einnig höfuíSverk og húSsjökdóma,
sem stafa af slæmri meltingu. Itcyn-
ið það í nokkra daga og finnið hinn stór-
kostlega mlsnrun.
Nuga-Tone inniheldur sérstök sambönd
af járni, er styrkja blððið til muna. það enrí
járnefnin, sem skapa fagran litarhátt
veita vöðvunum mátt. Nuga-Tone innihalda
einnig PHOSPHO'RUS—efni; sem hefir stðra
þýðingu fyrir taugakerfið og allan líkamann.
AS auki hefir Nugo-Tone inni að halda sex önnur lækningaefni, sem notuð
hafa verið af beztu læknum um víða veröld til þessa að aðstoða náttúruna
við starf hennar mannslíkamanum til viiðhalds.
Nuga-Tone er óyggjandi læknis forskrift, sem hann heflr notaS í 35 ár.
púsundir karla og kvenna lurla Nuga-Tonc, og ekki meira en ein manneskia
af 300 hefir beðið um peninga sína til baka. Hvl? Vegna þess, að melöalið
hefir veitt þeim heilsu og hamingju. Nugsi-Tone inniheliur beztu læknislyf
og verður að sanna yður gildi sitt, eða það kostar yður ekki neitt
Vor endurgreiðslusauinÍDgur! ar U oo tollfrí og pðsfri.
Sérhver flaska inniheldur 90 töflur—mánaðar lækningaskerf. þér getið
fengið 6 flöskur fyrir $5.00. Takið Nuga-Tone I 20 daga, og ef þér eruS ekki
ánægðir, þá sendið þér pakkann aftur með því, sem eftir er, og peningunum
verður skilað. N'uga-Tone fæst einnig hjá lyfsölum gegn sömu skilyrðum.
Lesið samningana á pakkanum.
20-DAGA ENDURGREIÐSLU ABYRGÐARSEÐILL.
NATIONAU LABORATORY, Dept. M-l, 1018 S. Wabash Ave., Ohicago, in.
HBRBAR:—iHér fylgja með $...., er nota skal fyrir .. flösk-
ur af Nuga-Tone, pðstfrítt og tollfritt. Eg ætla að nota Nuga-Tone í 20 daga
og ef eg er ekki ánægður, sendi eg afganginn, en þér skilið aftur peningunujrn.
Nafn....................................................... _
Utanáskrift..................................................
Auðvitað yrði foann að fá þókn- Bær..............................Pylki
I