Lögberg - 04.12.1924, Síða 3

Lögberg - 04.12.1924, Síða 3
LöGBEUG FIMTUDAGINN. 4. DESEMBER. 1924. Bla. S SOLSKIN Fyrir börn og unglinga Föðurhjartað. Aldrei getur neitt jarðneis'kt g|efið fulkomna mynd af Guði, og Iþó eru pmá atvik í daglega lífinu oft til þess að þau á mjög svo skýran hátt benda á breytni Guðs. Það er sagt um prest nokkurn og Ihinn fjórtán ára gamla son, hans. Dag nokkurn kom kennari drengsins heim til prestsins til þess að tala við hann. ‘iEr sonur yðar veikur?” ispurði kennarinn. “Nei, hvers vegna spyrjið (þér um það?” “Hann íhefir ékki komið á skólann í dag.” "Er það mögulegt?” “Hann var ekki íheldur þar í gæir.” “Hvað segið þér?” “Gg ekki heldur í fyrra dag.” "En “Eg hélt að hann væri veikur.” • “Nei, hann er ekki veikur.” ‘VJæja, eg mátti til að segja yður þetta.” Faðirinn þakkaði ih'onum fyrir og kennarinn fór. Prestur sat lengi og gruflaði út í þetta. Þá heyrði hann að dyrnar opnuðust. Hann visísi, að það var drengurinn, sem kom og hann fór fram til þess að mæta honum. Filippus las undir eins á andliti föðuir síns, að hann visisi alt um þessa þrjá daga. “Komdu með mér inn á skrifstofuna, Fiiippus.” iSlonurinn fylgdi honum og dyrunum var lokað. “Filippus,” sagði faðirinn og var málrómurinn rólegur. “Kennalfi þinn kom hér áðan. Hann isagði mór, að Iþú hefðir ekki komið á skólann í dag, ekki í gær og ekki héldur í fyrra dag. Móðir þín og eg höfðum Ihaldið, að þú værir þar. Þú hefir haldið okkur í þeirri trú. Eg ihefi borið traust til þín sonur minn. Og hérna hefir þú verið lifandi lýgi í heila þrjá daga. Eg get ekki lýlst því, hvað iþetta hryggir mig.” Það var Filippusi mjög svo erfitt, að hlusta á þessa mildu ávítun og sjá jsorg föðutr síns. Hefði hann að eins fengið kröftuglegan reiðilestur eða Ihýðingu, því það mundi hafa verið auðveldara að þiggja eitt- hvað þess háttar. Faðirinn hélt áfram. “Við skulum nú krjúpa á kné og 'biðja.” — Þetta var Ihér um ibil nóg til að yfirbuga Filippus. Hann óskaði aHs ekki eftir að biðja Guð um neitt einmitt núna. — Flestar mann- eskjuir Iíkjast Filippusi í þesisu. Þeir krupu á kné hlið við hlið. Faðirinn tæmdi hjarta sitt með brennandi bæn, meðan sönurinn hlust- aði á. Þegar faðirinn bað, fékk hann að sjá sjálf- an sig. Hann er undarlegur og á sama tíma óvið- kunnanlegur þessi spegill, sem sýnir manni öll verk hans og hinar huldu hugrenningar hans komu í Ijós. Faðirinn og sonurinn stóðu upp frá bæninni. Augu presþsins voru full af tárum og ekki heldur voru augu Filippusar þur. Faðirinn greip hönd sonar síns og sagði: ‘l‘Dreng- ur minn til er náttúrulögmál, sem segir að syndinni fylgi hegning. Þar sem einhver verður að þola hegn- ingu, hefir synd gengið á undan. Og þar sem synd er má ibúast við ihegningu. Þú hefir breytt illa Filippus. Og hér á heimili mínu stjórna eg, eins og Guð gjörir í heiminum. Heyrðu nú, hvernig vór eig- um að hafa það. Þú verður að fara upp á loftið og þar verður búið um þig á gólfinu. Á ákveðnum tímum munum vér færa þér mat og þú verður að vera þair eins lengi og þú hefir verið lifandi lýgi — þrjá daga og þrjár nætur.”’ Filippus sagði ekki orð. Þeir fóru báðir upp á loftið. Það var búið um hann í einu horni og faðir- inn yfirgaf dreng sinn. Kveldmaturinn hafði verið borinn á borð, faðir- inn og móðirin höfðu tekið sæti sin, en gátu ekkert borðað. Það var eims og maturinn festist í munnin- um og það var hér um bil ómögulegt að kyngja hon- um. Þau gengu inn í framstofuna. Hann tók dagblað og hún sauma sína. En hann sá ekki stafaskil. Það var auðvitað gleraugunum að kenna. Hann tók þau af og þurkaði þau vandlega, og var það aðeins til þess, að finna á eftir, að hann hafði isnúið iblaðinu öfugt. Hún reyndi að sauma, en þráðurinn rann út af nálar- auganu, og var hún ekki fær um að þræða nálina aftur. Klukkan sló tíu. Það var hinn vanalegi hátta- tími þeirra; en þetta kveld sýndi hvoirugt þeirra til- hneigingu.til að fara að hátta. “Hugsar þú ekki um að fara að sofa?” spurði hún. “Eg held ekki enn. En ætlar þú ekki?” “Nei, eg ætla að bíða dálítið.” Klukkan sló ellefu. Hún nálgaðist tólf. Þá fóru þau og lögðust út af, en þau gátu ekki sofnað. “Hversvegna sefur þú ekki,” spurði hún. ‘IHvernig gaistu vitað að eg svaf ekki? Hvers- vegna sefur þú ókki?” “Eg get ekki—eg hugsa svo mikið um Filippus ?” “Já, það gjöri eg líka.” Klukkan sló eitt, tvö, og enn þá kom ekki dúr þeim á auga. ‘®lskan,” sagði hann að lokum, “ eg get ekki haldið þetta út lenguir. Eg ætla að fara upp til Fil- ippusar.” Hann tók koddann og gekk hljóðlega út úr her- berginu. Hljóðalaust gekk hann upp loftstigann, til þess að vekja ekki drenginn ef hann skyldi vera sof- andi. Hann gekk á tánum yfir að horninu hjá glugg- anum. Þarna lá Filippus glaðvakandi, með eitthvað glitrandi í augunum og eitthvað blautt á koddanum. Faðirinn skreið undir ábreiðuna og lagðist við hlið drengsins. Tár annars féllu á kinn hins. Drengurinn lá í örmum föður sín|s. Um háttatíma næsta kveid sagði faðirinn: “Góða nótt, elskan mín, eg verð hjá Filippusi í nótt líka. Bæði aðra og þriðju nóttina var ihann h'luttakandi í hegningu sonar síns. Þessi isami drengur er nú orðinn fulltíða maður, •sem fooðar fagnaðairerindið í innri hluta Kínaveldis- ins. Faðir Filippusar er Ihin besta jarðneska mjmd, sem eg nokkurn tíma hefi fundið að Guði. Guð gat ekki numið syndina burt. Vér höfðum drýgt hana og það var ekki mögulegt að istrika hana út, nema með þjáningum. Þá kemur Guðs eiginn sonur og tekur sjálfur stöðu mannanna. Þetta er guðdómleguir kær- leikur. Hann kemur og setur líf sitt við hlið þ'íns lífs og míns og reynir að koma oss til að forðast hið illa og fá oss til að llifa sem hlýðin og hrein börn Guðs. — Stjarnan. Bróðurást. Hinn nafnfrægi enski Iherforingi Elliot gat kom- ið því til leiðar 1786, að fjórtán Englendingar voru látnir lausir í Algier, isem árinu áður voru herteknir af ræningjum, fluttir þangað og seldir þar í þræl- dóm. iEinn þeirra, isem hét Jón Vilhjálmur, tók fyrir sig áður en hann fór þaðan, að skoða hin mörgu þrælahús, sem v»ru í þessari ræningjaborg, og fann hann í einu þeirra eldri Ibróður sinn, sem ihann hélt fyrir löngu dáinn. Það var mikill fagnaðarfundur, þegar þessir bræður hittust. En eldri bróðirinn hafði verið tíu ár ií þrældómi, og á þessu tímabili mist krafta og heilsu af stritvinnu og of mikilii áreynsiu. Yngri ibróðiirinn gat nú ekki fengið af sér, að yfir- gefa Ihann í þessu hans aumkunarverða ástandi, og honum þótti lítið til frelsisins koma, þegar bróðir ihans átti svtona bágt. “Heyrðu, bróðir minn!” sagði jhann við hann, “eg er ungur og sterkur, og fær um að þola þennan lifnðarhátt nokkuð lengur. Far þú aft- ur til Englands í minn stað ,en eg ætla að verða hér eftir sem þræll. Ef Guð gefur þér efni eða góða vini, þá er eg viss um, að þú annast um, að kaupa mig úr þrældómi.” Hinn veiki )bróðir færðijst lengi undan; en fyrir bænastað bróður síns lét hann þó.loksins til leiðast. En er hann ikom heim til Englands, leið eklci á löngu, þangað til hann leysti bróður sinn úr ánauð- inni. Galeiðuþrællinn. Stórlhertogi nokkur í Toscana fór einhverju sinni út á galeiðu eina, til þess að sjá aflbrotamenn, sem voru dæmdir til að þrælka þar í hlekkjum. Þegar hann sá þessa aumingja, sem voru tötralega búnir og urðu að róa þungum árum dag og nótt, hrærðist hann -*il meðaumkvunar, og ásetti sér að minnast kosti að gefa einn þeirra lausan, en vildi þó fyrst komast eftir, hver þeirra mundi vera þesg maklegast- ur. Hann spurði þá því hvern á eftir öðrum, hvað kæmi til þess, að þeir hefðu ratað í þepsa eymd. Þeir tóku þá allir til að kveina og kvarta, og fcver um isig þóttist vera frómur, ráðvandur og saklaus, og sðgðu að vondir menn hefðu dregið sig fyrir dómarann, og að sér væri ranglega hegnt. Hver um isig/bað því stórhertogann að líkna sér og leysa sig úr ánauð. Loksins kom stórhertoginn til ungmennis noMcurs, og ispurði hann: "Hvað hefir þú aðhafst, að þú ert kom- inn Mngað?” “Mildasti herra!” svaraði hann, “teg er óguðlegur og andstyggilegur maður; eg var óhlýð- inn foreldrum mínum, og strauk frá þeim, og hefi lifað illa, og bæði svikið aðra og stolið. Þessvegna vil eg gjarnan þola hegninguna, því að eg veit að eg ihefi unnið til hennar.” Stórhertoginn vissi, að allir þræl- arnir Ihöfðu unnið til hegningar sinnar; þessvegna sagði hann ihálf-feronandi: “Hvernig er þá þetta ótæti Ikomið hingað innan um svo ráðvanda menn? Takið hlekkina af honum og rekið hann burt, svo hann leiði ekki hina afvega.” Síðan voru teknir af honum hlekkirnir og hann var látinn laus, en Ihinir, sem þóttust vera saklausir, urðu að sitja kyrrir á galeiðunni. Konunguriön og ráðgjati hans. 1 austuriöndum komu tveir kaupmenn til kon- ungs nokkurs, og sýndu Ihonum hesta, sem þeir höfðu til sölu. Konungi leist vel á hestana, keypti þá, og borgaði kaupmönnunum 20C',000 kr. meira en hest- arnir voru virði, um leið og hann feað þá að koma með fleiri hesta til sölu úr átthðgum sínum. Að þyí búnu fóru kaupmennirnir leiðar sinnar. Svo bar við nokkru síðar einn dag, þegar vel lá á könungi, að hann sagði vlð æðista ráðgjafa sinn: “Skrifa þú fyrir mig upp nöfnin á öllum þeim heimskingjum, sem þú þekkir.” Báðgjafinn svaraði: “Það hefi eg þegar gjört og efst á blaðinu hefi eg sett nafn yðar.” Konuiiguir spurði, ihvers vegna íhann hefði gjört það. Rágjafinn svaraði: “Af því að þér gáfuð ka'upmönnunum fé til þess, að flytja hingað hesta, án þess að láta þá setja nokkuð veð, og án þess að vita, hvar þeir áttu heima; því þetta er fheimskulegt.” Þá mælti konungur: “En ef kaupmennirnir koma með hestana, hvað þá?” “Ef þeir koma með hestana, svaraði ráðgjafinn, “þá ætla eg að draga nafn yðair út af listanum, og setja nðfn kaupmannanna í staðinn.” ------o------- Dvergabrúðhjónin. f #borginni Boiston í Vesturheimi voru nýlega gefin saman í hjónaband dvergahjónaefni sem alment ganga þar undir nöfnunum: “prins Lúðvík” og Elísa- bet Roy.” Þau eru 3 fet á hæð; þau hafa bygt sér hús og fengið sér í það 'húsgögn, sem alt á við þeirra hæfi. Kvað það vera einkennilegt og um leið spaugi- leg sjón að sjá þessi litlu, en þó hamingjusömu hjón í brúðuhúsinu sínu. Vantar síst heimóknir, en löglega eru þau afsökuð, þó ekki geti þau boðið inn öllum, sem að gerði ber. Ríki greifinn og fátæka konan. Ríkur greifi í Bæheimi, sem var Ihershöfðingi hjá keisaranum, hafði wo mikið gaman af hestum, að hann á einum herragarði sínum hélt mikið stóð- hrossasafn, og varði til þess ærnu fé. Þessvegna átti enginn þar í landi eins góða og fallega hesta eins og Ihann. í hinum miklu Iharðindum 1771 komust hafrar í afarmikð verð, og allir réðu greifanum til að farga hestum sínum. En það gat hann ekki fengið af sér, heldur ihafði mikla skemtun af iþví, að fara á hverjum morgni og skoða sína fa'llegu hesta, þar sem þeir stóðu í iskrautlegum hesthúsum. Einhvern dag, er hann kom þaðan og var á leiðinni til hallar sinnar, gekk fátæk og skinlhoruð kona í veg fyrir hann, féll honum grátandi til fóta og sagði: “Æ, herra! gott væri nú að vera hestur.” Greifinn varð Ihálfhissa og mælti: “Því þá, kerling sæl?” “Æ,” svaraði hún, “hestar yðar fá á ihverjum degi nóg að éta og eru heiillbrigðir, feitir og sællegir, þar sem eg með veik- um manni og þremur börnum er hálfdauð í sulti.” Greifinn komst við af þessum orðum, gaf konunni gullpening, og gekk hugsandi heim til sín. Honum þótti isvo vænt um hesta sína, að hann átti í nokkru stríði við sjálfan sig, en þó bar mannelskan sigur úr býtum, svö hann ásetti sér að selja alla hesta sína, nema tvo reiðhesta, til þess því betur að glta hjálpað landisetum sínum. Þetta drenglundaða áform fram- kvæmdi hann líka. Hestarnir voru allir seldir nema tveir, og sömuleiðis þær miklu feeybirgðir, sem hann nú ekki þurfti lengur við, en andvirðinu varði hann nauðstöddum til hjálpar. Hafrana seldi hann ekki, heldur útfoýtti þeim til brauðgjörðar meðal fátækra. Af þessu göfuglyndi sínu hafði hann þá gleði að enginn landseti hans dó úr harðrétti. Ekki leið langt um, áður en hallærið fór ®vo í vöxt, að bændur gjörðu uppreist annarstaðar í Bæheimi. Þeir sveimuðu nú flokkum saman um landið, rupluðu og rændu, og forendu borgir tiginha manna. Einn af þessum óald- arflokkum feraust inn í hérað það sem greifinn átti og skoraði þar á bændur, að hjálpa sér til að ræna og brenna feorgir han(S. En þeir höfðu ekki gleymt vel- gjörðum hans, heldur þrifu ljái heykvíslir, og ráku uppreistarmennina feurtu þaðan. Um þessar mundir var greifinn staddur í Vínarborg í herþjónustu hjá keisaranum, og er hann spurði þessi tíðindi, gat hann ekki tára bundist fyrir fagnaðar sakir, og mælti: “Mikið á eg gömlu konunni, að þakka, sem á s vo ihjartnæman hátt sagði mér frá bágindum sínum henni er það að þakka, að margir landsetar mínir hafa haldið lífi, og fasteignir mínar sloppið hjá rán- uifl og húsbrunum.” Og tíl að sýna þakklæti sitt í verki, setti hann fé á leigu, henni til viðurværis, með- an hún lifði. Svarti þrællinn. Svartur þræll í Lovísíanna í Vesturlheimi, sem hafði keyþt stolna fjármuni, var dreginn fyrir rétt eins og þjófur, og isamkvæmt lögunum dæmdur til hýðingar. Hann kvartaði yfir þessum dómi, og sagðist ekki hafa stolið sjálfur, haldur einungis keypt stolna fjármuni; en dómarinn sagði honum, að þetta væri öldungis hið sama, og að það lægi sama hegning við . hvorutveggja. “En,” sagði þrællinn, “eru þá hinir hvítu menn líka flengdir þegar þeir kaupa stolna fjármuni.?” “Vissulega eru þeir það,” svaraði dóin- arinn. “Þá er best,” mælti þrællinn, “að fara undir eins og flengja ihúsfoónda minn, því hann hefir keypt mig, þó hann vis®i, að mér hafði verið stolið úr föð- urlandi mínu.” ANDV ÖKUSTEF. Heyr þú mitt kvein, eg Ihrópa til þín og foið, heyr þú mitt kvein og veit mér aumri lið. Alein eg líð hér langá vökunótt, líknsami Jesús, gef mér frið og þrótt. Þú hefir fyrri heyrt mitt harmakvein, er hjartað var þreytt og .ráð eg vissi’ ei nein, og þú ert hinn sami gegnum ár og öld, aldrei þín náð né miskunn á sér kvöld. V. E. Góðgjörðasemi. Prestur nokkur í Wurtenfoerg að nafni Flattich, var óvenjulega góðgjörðasamur, og lét engan synjandi frá sér fara. Þegar hann ekki hafði peninga, gaf hann fátækum eitthvað af fatnaði sínum. Þetta féll konu hans illa því hann gaf burt skyrtur og sokka, þótt hún væri búin að setja mark og tölu á það. Einu sinni sá preistskonan, að tötralega búinn iðnaðar- maður kom með glöðu yfirbragði út frá manni hennar og fór Ihún því undir eins að líta eftir í skothaldi því, sem hún geymdi í léreft og nærfatnað. Hún sá feráð- um, hvað vantaði og sagði við mann sinn: “Nú hefir þú, gæskan mín, aftur gefið burt eina sokka þína og það af góðu sokkunum.” Ójá, hjartað mitt,” svaraði presturinn blíðlega; “slæma sokka hafði iðnaðarmað- urinn sjálfur.” Professional Cards DR. B. J. BRANDSON 216-220 MEDIOAL ARTS BU)G. Oor. Grabam and Kennedy Sta. Phone: A-1834 Offlce ttmar: 2—2 Helmlli: 776 Victor St. Phone: A-7122 Winnipeg, Manitoba Vér legKjum sérstaka ðiierzlu & aS selja meðul eftir forskriftum Lekna. Hin beztu lyf, sem liægt er að fá eru notuð einKÖngu. . pegar þér komið með forskrliftum til vor megið þjer vera viss um að fá rétt það sem la-kn- triiin tekur til. COLCLECGH & OO., Notre Dame and Sherbrooke Phones: N-7659—-765» Glftingaleyfisbréf seld DR. O. BJORNSON 216-220 MEDIOAL ARTS BLDG. Oor. Graham and Kennedy Sta. Phone: A-1834 Offlce tfmar: 2—8 Heimlll: 764 Vlotor St. Phone: A-7586 Wlnnlpeg, Manitoba DR. B. H. OLSON 216-220 MEDIOAIi ARTS BLDð. Oor. Graham and Kennedy sta. Phone: A-1834 Office Hours: S to 5 Heimili: 921 Sherburne St. Winnipeg, Manltoba DR J. STEFANSSON 216-220 MEDICAIi ARTS BLDG. Cor. Graham and Kennedy Sta. Stundar augna, eyrna, nef og kverka sjúkdóma.—Er að hltta kL 10-12 f.h. og 2-5 e.h. Talsíml: A-1834. Heimili: 373 River Ave. Tals. F-2691. DR. B. M. HALLDORSSON 401 Boyd Buildlng Oor. Portage Ave. og Edmonton Stundar sérstakiega berklaaýkl og aCra lungnasjúkdóma. Er að flnna & skrifstofunni kl. 11—12 f.h. og 9—4 e.h. Siml: A-3521. Heimili: 46 Alloway Ave. TaJ- eimi: B-8168. DR. A. BLONDAL 818 Somerset Bldg. Stundar sérstaklega kvenna 6g barna sjúkdóma. Er a8 hitta frá kl. 10—12 f. k. S til 6 o. h. Office Phone N-6410 606 Victor 2Mmi A 8180. DR. Kr. J- AUSTMANN Viðtalstími 7—8 e. h. Heimili 469 Simooe, Sími B-7288. DR. J. OLSON Tannlæknir 216-220 MEDIOAL ARTS BiiDG. Cor. Graham and Kennedy Sta. Talaími A 8621 Heimili: Tals. Sh. 8217 J. G. SNÆDAL Tannlæknir 614 Somerset Block Oor. Portage Ave. og Donald 8t Talsiml: A-8889 Munið Símanúmerið A 6483 og pantitS meCöl yCar hjA oss. — SendiC pantanir samstundie. Vér afgreiCum forskriftir meC sam- vizkusemi og vörugseCi eru óyggj- andi, enda höfum vér magrra ára lærdómsríka reynslu aC bakl. — Allar tegundir lyfja, vindlar, Is- rjómi, sætindi, rltföng, tóbak o. fl. McBURNEY’S Drug Store Cor Arlington og Notre Dame Ave J. J. SWANSON & CO. Verzla msð fasteignir. Sjá um leigu a nusurr.. Annast lán, eldsábyrgð o. fl. 611 Paris Bldg. Phones. A-6349—A-6310 THOMAS H. JOHNSON H. A. BERGMANN ísl. lögfræðingar Skrlfstofa: Room 811 MoArthni Bnilding. Portage Ave. P. O. Box 165« Phones: A-6849 og A-684* W. J. IiINDAL, J. H. LINDAL B. STEFANSSON Islenzklr lögfræðlngar 708-709 Great-Wost Perm. Bldg. 356 MjUn Street. Tals.: A-4963 >elr hafa elnnig skrlfstofur aC Lundar, Riverton, Oimll og Ptner og eru þar aC hitta á •ftirfytgj- andl tlmum: Lundar: annan hvern mlCvlkudag * Rlverton: Fyrsta flmtudag. Gimllá Fyrsta miCvikudag Piney: þrlCja föstudag i hverjum mánuCi ARNI ANDERSON ísl. Iögmaður í félagi við E. P. G&rland Skrifst.: 801 Electric RaU- way Ohambers Talsfml: A-2197 A. G. EGGERTSSON LLJB. ísl. lögfræðingur Hefir rétt til að flytja mál bæði í Man. og Sask. Sikrifstofa: Wjmyard, Sask. Seinasta mánudag i hverjum mán- uCi ertaddur 1 Churchbridge. FOOTE & JAMES Ljósmyndasmiðir nmrgra ára sérfræðlngar Sérstakur afsláttur veittur stúdentúm. Síml: A-7649 282 MAIN St. Cor. Graham Ave. Winnipeg Man. A. S. Bardal 641 Sherbrooke 8t. Selur liklaiatui og annast um útfarú. Allur útbúnaCur sá bezti. Ennfretn- ur selur hann alskonar minnisvarCa og legateina. Skriíst. talsiiai N M«l Heimllis talstral N MH EINA ISLENZKA Bifreiða-aðgerðarstöðin í borginni Hér þnrf ekkl aC blCa von úr VllL yitl. Vinna öll ábyrgst og leynt af hendi fljótt og vel. J. A. Jóhannsatm. \ «44 BurneU Street F. B-8164. AC baki Sarg. Fire Hal Tekur lðgtakl b»Cl veC.kuldlr, vlxlMkuldir. nm aC lögum Iftur. Bkrltgtote 266 Mnln JOSEPH TAYLOR LÖGTAKHMAÐU* Heimlliatela.: 8t. lMd Verkatofn Tals.: Heima Tala.: A-8383 A-93S4 G L. STEPHENSON Plumber HllBkonar rafmagnsáhöld, srro •» Btranjárn vira, aliar teifimdhr mi (lösum og aflvaka (batteptes) Verkstofa: 676 Home St. Endurnýið Reiðhjólið! Látið ekki hjá llða að endnr- nýja relðhjólið yðar, áður en mestu annimar byrja. Komið með það ná þegar og látið Mr. Stebbins gefa yður kostnaðar áætlun. — Vandað verk ábyrgst. (MaCurinn sem allir kannast vtC) S. L. STEBBINS 634 Notre Dame, Winnipeg Giftinga og M, Jarðarfara- Dlom með litlum fyrirvara Birch blómsali 616 Portage Ave. Talt. B720 ST IOHN 2 R(NG 3 1 • Guðm. Björnson landlæknir 60 ára. Mönnum sárum ljúflingslag 'lékstu, — dárum níddur; sextíu ára ertu í dag æðri lárvið skrýddur. J. S. Bergmann. 675 Mc Dermot. Wpeg.

x

Lögberg

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.