Lögberg - 27.08.1925, Blaðsíða 3

LÖGBERG FIMTUDAGINN,
27. ÁGÚST 1925.
Stormur gamli og vinir hans,
Frh.
Eftir þetta var Stormur venjulegur gestur
mæðranna á kveldin. Hann sat þá oft í gamla hæg_
indastólnum þeirra út við gluggann með ánægju
svip á gamla f góðlátlega gráskeggjaða andlitinu
sínu, og sagði ^>eim gamlar og nýjar sögur. Sög^
urnar yoru lika jafngóðar ög hann sjálfur, og styttu
mæðrunum oft stundir, þegar þær grúfðu sig af
kappi ofan í sauma sína, án þess að gefa sér tíma
til að líta upp úr þeim. Stormur gamli tók eftir því
mjög áhyggjufullur að unga konan varð með hverj-
um degi fölari á vangann. Hann fór því að ráð—
gera skemtiferðir út í skóginn og talaði um sólskin
og söngfugla; en hún hristi *höfuðið og sagði, að
hún hefði engan tíma til að skemta sér.
Einn morgun mætti Stormur gamli Maríu litlu
frammi í ganginum. Hún kom þá heim með körf-
una fulla af Iblómum, og honum sýndist hún ætla
að iskjótast inn hjá sér. Hann stöðvaði hana og
spurði:
“Hvað gengur að þér, barnið mitt? Þú hefir
ekki sett upp venjulega andlitið'þitt í morgun. Því
kemur þú aftur með öll blómin þín?”
“Blómasalinn vildi þau ekki. Hann sagðist fá
meira en hann gæti selt.”
“En það flón! Hann hugsar sig sjálfsagt um
aftur.”
“Nei, hann sagði eg þyrfti ekki að koma oftar
í sumhr.”
María litla hafði eins og hetja haldið niðri í sér
grátinum, en gat nú ekki stilt isig lengur, heldur fór
að hágráta,
“Hvað er nú þetta?” sagði gamli maðurinn hálf
hissa og ráðalaus, er þetta hún María mín, sem alt
í einu er orðin svona kjarklaus. Það verða víst
einhver ráð með að láta selja blómin.”
“En mamma er veik,” sagði^ María grátandi.
Hún hefir lengi verið hálf-lasin, en nú er hún
lögst mjög veik. Ó, hvað á eg nú að taka til bragðs.
“Það fer alt saman vonandi vel,” sagði Storm-
ur gamli hughreystandi, “Guð snýr því öllu til hins
besta. Farðu inn til mömmu þinnar. Eg slftl senda
þér einhvern til að hjálpa þér.”
Hann ýtti henni inn úr dyrunum og flýtti sér
yfir í sín herbergi; þar tók hann hatt sinn og staf
og fór svo út úr húsihu. Litlu seinna kom gömul
kona inn í svefnherbergið, þar sem María sat við
rúm' móður sinnar og hélt í -brennheita hendina á
henni. ✓
“Vertu nú bara róleg, telpa mín,” sagði hún,
“við skulum bráðum koma henni mömmu þinni aft-
ur á fætur. Læknirinn kemur undir eins; Storm-
ur fór sjálfur að isækja hann.
Ekki leið á löngu áður en Stormur gamli kom
með lækninn og foeið hann kvíðafullur frammi í
ganginum, þangað til læknirinn kom fram.
“Er hún hættulega veik?” spurði Stormur gamli
þegar læknirinn kom fram.
“Það vona eg að hún sé ekki, en hún verður að
fá góða hjúkrun og fullkomið næði, ef hún á að ná
sér aftur. Það .lítur út fyrir, að hún hafi lagt1 of
mikið á sig.”
“Já,eg hugsaði það, og vissi það fyrir víst,”
tautaði Stormur gamli. Hann tók lyfseðilinn, sem
læknírinn hafði fengið honum, og flýtti sér að sækja
lyfin í lyfjabúðina. Þegar hann kom aftur gát hann
varla talaíf fyrir mæði.
“Vertu nú óhrædd, María mín,” isagði hann,
“nú fer alt að lagast aftur, það sagði læknirinn.
Hér fer mixtúran, sem mamma þín á að taka inn
annanhvern klukkutíma, eina matskeið í einu, og
svo hafa ró og næði. Láttu hana önnu gömlu sjá
um alt, hún veit hvernig alt á að vera.
Það voru sorgardagar sem nú komu á eftir fyr-
ir litlu stúlkuna, og hugsaði oft um, hvað bágt hún
hefði átt ef hún hefði ekki átt sinn gamla góða vin
að. Hún var honum mjög þakklát fyrir alla hjálp
hans. Og þegar móðurinni var farið mikið a&
batna vegna hjúkrunar og umhyggju gamla manns-
ins, þá sagði María oft að hún vissi ekki, hvernig
hún ætti að geta launað ihonum hjálpina og alla
peningana, sem hann hefði borgað fyrir þær.
“Og það er ekkert að tala um,” sagði iStormur
gamli. “En heyrðu! hvað ætlarðu nú að gera með
öll fallegu blómin þín? Þau fölna og deyja engum
manni til gagns.”
“Já, það er satt,” sagði Maríá, “en nú er eg að
hugsa um að binda úr þeim blómvendi, og selja þá
svo hvern út af fyrir sig, ef yður líst á það.”
“Já, það er gott ráð,” sagði hann, “nú skulum
vð fojálpast að.” María kom með* fulla körfu af
blómum.'og úr því bundu þau blómvendi, sem María
flýtti sér svo með til að selja. Hún var kvíðafull
og hafði* hjartslátt, þegar hún lagði á stað inn í
fyrsta húsið til að bjóða vöru sína, en árangurinn
var langt fram yfir vonir hennar, því bæði voru
Ivendiirnir fallegjV, og svo vildu margir gjarnan
kaupa við litlu fallegu stúlkuna, svo hú% hafði á
stuttum tíma selt alla blómvendina og fengið þá svo
vel borgaða, að henni fanst hún vera stórauðug,
þegar hún kom aftur til hins gamla vinar síns.
“Sjáðu nú til, nú færðu eitthvað svolítið betur
iborguð blómin þín, en áður hjá blómasalanum,”
sagði Stormur gamli. “Á morgun skulum við gera
þetta aftur.”
Eftir nokkra daga var María búin að fá sér
fasta kaupanauta, sem hún- færði á Kverjum morgni
blómvönd úr lifandi folómum og fékk það vel borg-
að. Hún hlakkað mjög til að hún gæti bráðum feng-
ið mömmu sinn dálitla peningaupþhæð, sem hún
hefði sjálf unnið fyrir. Einu1 sinni, þegar hún var
að flýta sér á stað með f)lómakörfi\na sína, talaði
óikunnugur sjómaður við hana, og bað hana að selja
sér einn folómvönd.
“Já, gerið þér svo vel, herra góður,” sagði hún
og rétti honum blómin.
Sjómaðurinn tók við þeim, en starði svo und-
arlega á hana að hún varð hálhrædd við hann.
“Hvað heitir þú?” spurði foann.
“María Holm,” sagði hún.
Honum brá við og spurði svo aftur: “Hvað
heitir móðir þín?” Hún heitir Eiízabet . . . en hvað
er þetta þér fölnið alveg upp?” “Og faðir þinn?
Var hann stýrimaður .... stýrimaður á skipinu
“Þrír bræður,” sem fórst fyrir níu árum?”
“Já,” sagði María, og horfði hissa á manninn
sem stóð gagnvart henni titrandi af geðshræringu.
‘Guði sé æfinlegt lof,” sagði sjómaðurinn, og
óðar en María leit við, þá hafði hann tekið hana
upp í faðminn og sagði: “Góða, litla María mín,
vertu ekki hrædd. Þú ert alveg eins óhult og hjá
henni móður þinni. Finnur þú ekki að þú hvílir við
forjóst föður þíns?”
“Ó, pabbi, pabbi,” hljóðaði María fagnandi upp
yfir sig. Karfan datt niður og öll blómin úr henni
sitt í hverja áttina, en hvorugt þeirra tók eftir því
“Ó, hvað mamma verður nú glöð!” “Já, nú skulum
við fara heim til hennar,” sagði hann.
Og nú gengu þau heim svo hart, að María varð
altaf að hlaupa.
“Mamma, mamma, pabbi lifir og er kominn
heim,” sagði húrt. Þá rak móðirin upp fagnaðar óp
og hné hálf-meðvitundarlaus í faðm síns aftur
fundna sárþreyða manns.
Um kveldið var drepið hljóðlega að dyrum og
Stormur gamli leit inn. Andlit hans var glaðlegt
eins og éólskin og hann spurði: “Má maður koma
inn?”
“Já, skyldi nú það,” sagði Maria frá sér numin
og dró hann inn. “Jú það held eg, vinur minn,”
sagði hún og þrýsti honum ofan í hægindaStólinn.
Þar sat foann nú, og sá hvað Holm stumraði um-
hyggjulega yfir konu sinni og lagaði koddana undir
höfðinu á henni. Hún hafði ekki viljað hátta fyr
«n hún hafði séð gamla vin sinn og hjálparmann.
Hún lá nú ánægð í sófanum og maður hennar sat
hjá henni. Maria kom nú inn með toddy glas á
bakka, og í þetta sinn hafði Stormur gamli ekkert
vá móti því.
“Að hugsa sér þetta,” sagði gamli maðurinn
loksinisi og skelti á lærið á sér, “að hugsa sér að
stýrimaðurinn ferst með* skipinu, er álitinn dauður
og lifir innan um seli og sjávárotra, tvö ár á eyðiey
eins og nokkunskonar nýr RoFinson þangað til skip
rekst þangað og tekur hann með sér og flytur hann
víðsvegar um heiminn, svo að hann getur ekki
fundið konuna sína eða barnið, þegar hann kemur
loksins heim. En þá dettur hann um dáltla stúl'ku
sem er lifandi eftirmynd konunnar hans; og þá er
hann líka orðinn skipstjóri .... Það er alveg dá-
samlegt.”
“Og að hugsa sér,” sagði móðir Maríu brosandi
“að aumingja mamma og litla telpan hennar finna
svo góðan vin, að hann leggur alt í sölurnar fyrir
þær og hleypir sér í skuldir þeirra vegna og . . . ”
“Hvaða vitleysa,” sagði Stormur gamli, “það
er nú ekkert til að tala um.”
“Jú þvi gleymum við aldrei, gamli vinur,”
sagði Holm, og tók í hönd honum, og ef þér viljið
sem við, þá skulum við aldrei skilja framar. Gerið
þén,. það nú gamli maður, fylgið okkur þegar við
iflytjum okkur búfeflum. Annars vantar okkur
mikið til að geta verið ánægð.”
“Og annars verð eg hér eftir í Álaborg,” sagði
María eiribeitt.
“Jæja,” sagði hann brosandi, “látum svo vera,
vinir mínir.”
Efst uppi á vindhananum á húsburstinni sat
ofurlítil grátitlingur og gægðist inn um gluggann,
sem kveldsólin glampaði á. Þar inni sá hann glaða
og ánægða fjölskyldu. —
Fyrsta sjóferð mín.
Það var óttalegt þrumuveður um nóttina. Við
sumargestirnir hjá honum Salómon gamla úti í
Verinu höfðum %kki einu sinni háttað. Við stóðum
oftast yst úti á nesinu og horfðum út yfir sjóinn.
Ýmist var koldimt, eða þá að hafið var að sjá eins
og í ljósum loga; þrjú eða fjögur segl sáuist blika í
brennisteinsbláum loga. En eldingunni hafði
slegið niður í tveimur stöðum uppi á landi, og rauð-
um fojarma sló á loftið alt í kring.
Nú var óveðrinu slotað, og morguninn og foless-
uð dagsbirtan komin. Við sátum inni í hinum þægi-
legu sjómannahýbýlum hans Salómons og drukkum
morgunkaffið það þaut í stóru trjánum úti í garð-
inum, því nú var komin stinnings-gola eftir óveðr-
ið. Hvert fiskiskipið á fætur öðru forunaði fram
hjá; en við sáum ekkert af þeim, nema glampa á
seglinu ií gegnum laufið á trjánum. Nú var alt
bjarti aftur og gleðilegt útlits.
Við vorpm bara fjórir sumargestirnir: Kon-
súllinn, frú hans og sonur og isvo eg.
Konsúllinn hefir verið sjómaður; er gkki svo?”
spurði eg. “Jú, það hefi eg verið,” sagði hann og
leit á drenginn sinn og stundi Jítið eitt við,” hann
þarna á nú líka foráðum að fara af stað til reyrtslu.”
“Segið okkur einhver æfintýri af sjónum,"
sagðf eg. ,
“Einfaldar isjómannasögur.” ,— “Já, einfaldar
sjómannasögur langar mig mest til að heyra. Ein-
mitt eins og alt gengur til. Við erum því ö'llu svo
•ókunnug hérna uppi í dölunum. Mér finst það vera
svo langt á miili okkar. Sumir eru sýslumenn, sum-
ir eru prestar, sumir yrkja jörðina og sumir yrkja
sjóinn. (Hver hefir iaitt iböl að, foera.” “Já, sjómað-
urinn hefir nóg af því,” sagði konsúllinn og leit
á drenginn aftur.
“Æ, segðu okkur frá fyrstu ferðinni þinni
pafofoi, það er sjálfsagt( svo mikið gaman,” sagði
drengurinn. ^‘Gaman, drengur minn? Getur verið
—i á eftir.” Já fyrsta ferðin mín. Eg man vel eftir
henni, og þó eru nú 30 ár síðan.
Undir eins og eg kom út á skipið, sagði stýri-
maðurinn við mig: “Þú verður að sjóða baunir í
dag, Gabríel,” og samt átti eg ekki að vera nema
léttadrengur. Eg sem aldrei hafði fengið að vera
í eldhúsinu heima svo mikið fimm mínútur í einu.
Og nú átti eg að sjóða foaunir og saltkét í þeifti.
Það var alt sótugt og óhreint kringum eldistóna, eg
skúraði og skúraði og tárin runnu úr augunum
bæði af grátnum og reyknum. iSíðan isauð eg mat-
inn svo vel sem eg gat, en hann varð samt ekki góð-
ur eins og þið getið nærri. “Þetta er víst soðið í
ryði og söltum tárum,” sagði bátsmaðurinn, — en
samt var eg ekki barinn.”
Daginn eftir kom skipstjórinn út á skipið. Hann
var orðlagður fyrir að vera ágætis sjómaður, en
foarður í horn að taka. Um kveldið kallaði hann á
mig aftur á skipið og sagði: “Mér lízt vel á þig,
Gabríel, en riú skal eg segja þér nokkuð: Skrökvaðu
aldrei að mér, og vertu röskur strákur. Farðu þrifa
lega með það sem þú lætur á borðið; eg á stækkun-
argler, og í því sé eg hvert einasta fys, sem er á
matnum eða ílátunum. Og svo er eitt enn; eg er
fljótur að reiðast, og þá á eg bágt með að stjórna
mér. Þá gæti mér ef til vill orðið að berja þig til
| óbóta, en það vil eg ekki, því mér fellur heldur vel
við þig. Búðu þér til fylgsni, drengur minn, sem
enginn maður veit um, og þegar þú sérð að það ætl-
ar að fjúka í mig,. þá skaltu skríða þangað. Kærðu
þig ekkert um, þótt eg kalli á þig, komdu ekki fyrir
það. Góða nótt, Gabríel.” . v.
Fyrsta verkið mitt næsta morgun var að búa
mér til fylgsni. Það var líka auðgert, því mið-þil-
farið var alveg íult af kjöttunnum, og síðan undir-
stýrimaðurinn var rekinn burtu, gekk þar enginn
um nema eg. Þar voru líka smjörkvartel, brauð-*
pokar og kartöflupokar, og þar bjó eg mér til fylgsni
og setti stóra kjöttunnu fyrir framan.
Á skipinu var líka annar drengur, sem hét
Eiríkur og átti líka að vera léttadrengur. Hann var
í fyrstu ekki mjög hugaður, og skipstjórinn hafði
lofað móður hans að láta hann ekki fara upp í
reiðann.”
— Uss — en sú geit,” sagði Sverrir sonur kon-
súLsins. _
Einu sinni sátum við Eiríkur aftur í farrými
skipstjórans og drukkum kaffi. Við sátum sinn
hvorum megin við borðið, hvorugur okkar var nú
sérlega stöðugur á fótunum, en héldum okkur svo
vel sem við gátum. Við höfðum gleymt að setja
rugglistann á borðið. En svo vitum við ekkert af
fyrr en borðið fer alveg á aðra hliðina og dregur
loftvogina, sem hékk á þilinu með sér. En Eiríkur
og alt sem var á borðinu kastaðist alveg inn undir
rúmið skipstjórans. Þarna lá hann og skældi innan-
uni kaffikönnuna, bollapörin, kandíssykurinn og
kvikasilfrið úr loftvoginni. Þá hugsaði eg: “Nú
skaltu fela þig Gabríel, því nú dregur upp óveðrirs-
bliku.” Rétt á eftir er eg kominn í músahöluna
mína fyrir innan kjötunnuna. Það leið ekki á löngu
áður en eg heyrði skipstjórann vonskast uppi á
þilfarinu. “Gabríel”! kallaði hann. Eg svaraði ekki.
“Hvar ertu V* Steinhljóð. “Eg þarf a$ tala við
þig.” Dauðaþögn.” En nú kom hann ofan á miðL
þilfarið og stóð rétt fyrir framan kjöttunnuna mína'.
* “Þú ert líklega að hugsa um, hvað eg sagði þér
fyrsta kvöldið, isem þú varst hérna. En nú skal eg
segja þér nokkuð. Éf þú kemur ekki undir eins, þá
skal eg brjóta í þér hvert bein.” En þegar hann
hafði sagt þetta, þá var eins og honum hefði dottið
eitthvað í hug; hann snéri sér við og fór. Löngu
seinna vogaði eg mér upp, og sá fyrsti, sem eg hitti
á þilfarinu var einmitt skipstjórinn. Hann gekk
hægt á móti mér. “Hvar hefir þú verið altaf,”
isagði hann. “Skipstjórinn sagði að eg skyldi fá
mér fylgsni. “Heyrðir þá ekki að eg kallaði á þig?”
“Jú, en skipstjórinn sagði að eg skyldi ekki koma
þegar hann kallaði svona.”v Hann horfði á mig
stundarkorn. — “Það var gott að þú komst ekki,
dre'hgur minn,” sagði hann og gekk aftur á s'kipið.
En þá var eg hræddur.
Framh.
MUSTERI GUÐS.
Guðs sál í hverju folóma auga foýr,
því bros þess huga manns til lífsins snýr,
að.vitum sálar foikar sætleilks ber,
og foýður þér að dýrka Guð með sér
í hreinleik, fegurð, heilagleikans værð,
í hrifning andans upp til Guðs þú nærð,
frá blómadýrð að ljóssins björtu braut,
þú berst 1 sæludraum í föðurskaut.
Þá verður rjóðjir runnur kirkjan þín,
á rósablöðin fegurð lífsins skín.
Og fórnin þín er ekki grafið gull,
en guðelsk, barnsleg sál af lotning full,
og hörpuspilið blær, sem leikur blítt
um bjartan sal, en undur milt og hlýtt
í blómakórnum kvakar fuglinn smár.
Þú klökknar lofar, biður, féllir tár.
iSá fórnarilmur — angan blóma sæt,
er alföðurnum þóknanleg og mæt.
Þín krýpur önd og finnur helgann frið,
þér finst þar vera opið himins hlið,
og englastigann upp til himins ná
þitt auga trúar hlýtur þar að sjá,
og kærleiksfaðminn opinn öllu því,
sem eins og foarnið felui’ sig þar í.
Pétur Sigurðsson.
(ort í rósarunni)
---------o----------
Sérstö k deild í blaðinu
SOLSKIN
Fyrir börn og unglinga
ai®gigiisig!iaikiB«a®te;rg!!aiaig)igiisBií
R>« S
DR. B. J. BRANDSON
2X6-220 Medlcal Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone: A-1834
Oífice tlmar: '2_3
Heimili: 776 Victor St.
Phone: A-7122
Winnipeg, Manitoba.
Vér leggjum sérstaka áherzlu á aS
selja metiul eftir Jiorskriftum lækna.
Hin beztu lyf, sem hægt er aS fá. eru
notuS eingöngu. pegar þér kómiS
meS forskriftina til vor, megi® þér
vera viss um, aS fá rétt þaö sem
læknirinn tekur tfl.
COLCLEUGH & CO.
Notre Dame and Slierbrooke
Phones: N-7659—7650
Vér seljum ' Giftingaleyfisbréf
DR O. BJÓRNSON
216-220 Medical Arts Bldg
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone: A-1834
Office tímar: 2—3.
Heimili: 764 Victor St.
Phone: A-7586
Winnipeg, Manitoba.
DR. B. H. OLSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phóno: A-1834
Office Hours: 3—5
Heimili: 921 Sherburne St.
Winnipeg, Manitoba.
DR. J. STEFANSSON
216-220 Medical Arts Bldg
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Plione: A-1834
Stundar augna, eyrna nef og
kverka sjúkdóma.—Er áö hitta
kl. 10-12 f.h. og 2-5 e. h.
Heimili: 3-73 River Ave.
Tals.: F-2691
DR. A. BLONDAL
818 Somerset Bldg.
Stundar sérstaklega Kvenna og
Barna sjúkdóma.
Er að hitta frá kl. 10-12 f. h.
og 3—5 e. h.
Office Phone: N-6410
Heimili: 806 Victor St.
Simi: A-8180
DR. Kr. J. AUSTMANN
724 <4 Sargent Ave.
ViÖtalstlmi: 1.30—2.30 e.h.
Tals. B-6006
Heimlll: 1338 Wolsley Ave.
Slmi: B-7288.
DR. J. OLSON
Tannlæknir
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Keiftedy Sts.
Phone: A-3521
Heimili: Tals. Sh. 3217
DR. G. J. SNÆDAL
Tannlæknir
614 Somerset Block
Cor. Portage Ave og Donald St.
Talslmi: A-8889
Dr. H. F. THORLAKSON
Phone 8
CRYSTAL, N. DAK.
S^taddur að Mountgin á mánud.
kl. 10—11 f. h.
Að ðardar fimtud. kl. 10-11 f. h.
Munið símanúmerið A 6483
og pantið meðöl yðar hjá oss.—
Sendið pantanir samstundis. Vér
afgreiðum forskriftir með sam-
vizkusemi og vörugæði eru óyggj-
andi, enda höfum vér margra ára
lærdómsrika reynslu að baki. —
Allar tegundir lyfja, vindlar, Is-
rjómi, sætindi, ritföng, tóbak o.fl.
McBurney’s Drug Store
Cor. Arlington og Notre Dame
Giftinga- og Jarðarfara-
Blóm
með litlum fyrirvara
LIRCH Blómsali
16 Portage Ave. Tals.: B-720
St. John: 2, Ring 3
.....
A. S. BARDAL
848 Sherbrooke St.
Selur likkistur og annast um út-
farir. Allur útbúnaður sá bezti.
Enn fremur selur hann allskonar
mtnnisvarða og legsteina.
fekrifst. Talsími:
Heimilis TaLsími:
N-6607
J-8302
THOMAS H. JOHNSON
O g
H. A. BERGMAN
ísl. lögfræðingar.
Skrifstofa: Room 811 McArthur
Building, Portage Ave.
P. O. Box 1656
Fhones: A-6849 og A-6840
JOSEPH TAYLOR
IÁigtaksinaður
Heimatalsimi: St. John 1844
Skrifstofu-Tals.: A-6557
Tekur lögtaki bæSi húsaleiguskuld-
ir, veðslculdir og vlxlaskuldir. — Aí-
greiðir alt, sem að lögum lí'tur.
Skrifstofa 255 Main St.
W. J. Lindal. J. H. Lindal
B. Stefansson.
fslenzkir lögfræðingar.
708-709 Great-Westi Perm. Bldg.
356 Main St. Tals.: A-4963
Peir hafa einnig skrifstofur að
JLundar, Riverton, Gimli og Piney
og eru þar að hitta á eftirfylgj-
and timum:
Lundar: annan hvern miðvikudag
Riverton: Fyrsta fimtudag.
Gimli: Fyrsta miðvikudag.
Piney: priðja föstudag
I hverjum mánuði.
A. G. EGGERTSSON
fsl. lögfræðingur
Hefir rétt til að flytja mál bæði
I Manitoba og Saskatchewan.
Skrifstofa: WjTiyard, Sask.
Seinasta mánudag i hverjum mán-
uði staddur I Churehbridge
J. J. SWANSON & CO.
Verzla með fasteignir. Sjá
um leigu á húsum. Annast
lán, eldsábyrgð o. fl.
611 Paris Bldg.
Phones: A-634IL—A-6310
STEFAN SOLVASON
TEACHER
of
PIANO
Ste. 17 Eniily Apts. Emlly St.
KING GEORGE HOTEL
(Cor. King og Alexander)
Vér höfum tekið þctta ágæta
Hotel á leigu og veitum við-
skiftavtnuin öll nj'tízku þæg-
indi. Skemtileg herbergi tU
leigu, fjrir lengri eða skemri
tíma, fyrir mjög sanngjamt
verð. petta er eina hótolið í
Winnipeg’-borg, sem fslendtng-
ar stjóma.
TH. BJARNASON
Emil Johnson. A. Thomas
SERVICE ELECTRIC
Rafmagns Contraetlng — AUs-
kyns rafmagnsáhöld seld og við
þau gert — Seljnm Moffat og
McClarj’ Eidavélar og höfum
þær til sýnis á verkstæði vom.
524 SARGENT AVE.
(gamla Johnson’s byggingin vtð
Young Street., Winnipeg.
Versltst. B-1507. Heim. A-7286
Verkst. Tals.:
A-8383
Helma Tals.:
A-9384
G. L. STEPHENSON
PLIJMBER
AUsltonar rafmagnsáhöld. svo sem
straujám, víra, allar tegundir af
glösum og aflvaka (batteries)'
VERKSTOFA: 676 HOME ST.
Sími: A-4153. fsl. Myndastofa.
Walter’s Photo Studio
Kristín Bjamason, eigandi.
290 PORTAGE Ave., Winnlpcg.
Næst bið Lyceum leikhúsið.
Islenzka bakaríið
Selur beztu vörur fyrir iægsta
verð. Pantanir afgrelddar bæði
fljótt og veL Fjölbrejdt úrval.
Ilreín og Iipur viðskifti.
Bjarnason Baking Co.
676 SARGENT Ave. Wlnnlpeg.
Phone: B-4298
MRS. SWAINSON
að 627 SARGENT Ave., Winnipeg,
hefir ávaTt fjrirliggjnndi úrvais-
birgðir at nýtízku kvenhöitttim.
Hún er eina ísl. konan, sem slfka
verzlun rekur í Winnipcg. fslend’-
ingar, látið Mrs. Swainson njóta
viðsklfta yðar.
LINGERIE YERZLUNIN
\
625 Sargent Ave.
pegar þér þurfið að láta gera HEM-
STITCHING, þá gleymið! ekki að
koma í nýju búðina á Sargent. Alt
verk gert fljótt og vel. Allskonar
saumar gerðir og þar fæst ýmislegt,
sem kvenfólk þarfnast.
MRS. S. GUNNJjAUGSSON, Elgandi
Tals. Ií-7327. Winnipcg