Lögberg - 17.12.1925, Side 2

Bla. 2.
LrtGBERG FIMTUDAGINH
17. DESBMiBET 1925.
Ný starfstðferð.
Eftir séra jóhann Bjamason
Ýmsar nýjungar, 'kirkjulegar,
framhaldandi ákveðið vakningar-
starf.
Hér vestra þyrftum vér að hafa
mann er mætti eingöngu gefa sig
>; við vakningastarfi, bæði með sér-
eru nú á ferðinni í þjóðfélagi stökum mannfundum, og persónu-
voru, bæði austan hafb og vestan. legu tali við menn. Betra væri auð-
Hafa þær verið bornar fram af vitað,,að það væru tveir menn, er
einstklingum og félögum, með því ferðuðust saman, ár út og ár inu,
augðnamiði, að bæta úr einhverri { þessum erindum. Sem vænta má
neyð, er sýnileg hefir verið. Neyð-f yrði starf það æði mikið umfangs
in sú er menn hafa venjulega kom- minna en er þeir ferðuðust saman
ið auga á, er deyfðin í trúarefn-; í þessum erindum þeir Moody og
um, áhugaleysið andlega, dauðinn Sankey, og síðar þeir Torrey og
í kirkjunni, eða öllu heldur dauð- Alexander, er ferðuðust land úr
inn andlegi í sálum mannanna, Iandi, svo árum skifti, um hinn
bæði innan kirkjunnar og utan. | enskumælandi heim og urðu verk-
Ekki þýðir að neita því, að hérifæri { Guðs hendi, að koma þús-
sé um alvarlegt efni að ræða. Á-, undum manna til frelsandi trúar.
hugaleysið andlega feikna mikið.| En verkið hjá oss gæti verið'sömu
Deyfðin í trúarlífi þjóðarinnar al-| tegundar, þó í smáum stíl væri,
veg frámunaleg. Dauðinn í sálum 0g yrgi alveg vafalaust til mikils
mannanna hreint afskaplegur. Ogjgóðs. i>ví þá ekki að reyna þetta.
úr því svo er komið, þá þarf að; sem svo vej hefir gefist, eftir að
finna einhverja lækningu yjð hafa reynt svo margt apnað á-
þessum andlegu meinsemdum þjóð rangurslaust? —
annnar.
Lækningin si er enn ekki nema
að nokkru leyti fundin. Nýjung-
Vel er mér kunnugt um for-
dóma meðal vor gegn þessari
starfsaðferð. Enda skrifa eg ekki
arnar er bæta áttu úr ástandinu grein þessa af því að eg búis( við,
ömurlega, hafa ekki komið að að umtalsefnið sé vinsælt, heldur
haldi. Þær hafa úr engu bætt. Þær af því, að eg er sAnfærður um
kirkjunni.# Þeir vöktu þá öldu, erlað hryggja Heilagan Ánda. Um
rann land úr. landi um helztu fyrirgefning á þessum syndum
þurfum vér víst að biðja. Jafn-
framt því þurfum vér a§ bæta úr
menningarlönd heimsins, og end
urfæddi mannlífíð á jörðunni.
Út úr hreyfing þeirri hinni merki-
legu koma allar kirkjur mótmæl-
enda , sem nú eru til, lúterska
brotum vorum. Og eg sé ekki, að
það verði með nbkkru móti betur
gert, en með því, að alt trúarlega
kirkjan .fyrst, hinar þar á eftir. | Vakandi fólk, heima á ættlandinu
Jafnvel kaþólska kirkjan sjálf tók og hér vestra, taki höndum sam-
stakkaskiftum og batnaði stórumjan, undir náðar handleiðslu Guðs,
fyrir það starf endurfæðingar og að fá komið fram vakning í þjóð-
vakningar, er hafið var af Lúter lífi voru, svo öflugri vakning, ef
og frumherjum þeim, er með hon- auðið er, að þjóð vor geti orðið
um voru. endurfædd til nýs lífs í Jesú
Hví er þá lúterska kirkjan, svo Kristi, Drotni vorum.
merkileg sem hún er, fremur sein- Um mótbárurnar gegn vakning-
lát í vakningarstarfi ? Ástæðan'arstarfi, má eg til að vera fáorð-
helgun, að verða úthelt yfir þjóð
vora.
Þess þurfum vér nú fremur með
en nokkurs annars.
Ritgerð þessi er samin fyrir
jólablað Lögbergs, en kom of séint
til þess að komast í blaðið.
ritstj.
Mussolini.
hafa fremur orðið til ills en góðs.
stundum til mikils ills. Á þessu
þarf enginn, af undra sig, sem
veitt hefir eftirtekt, í hverju nýj-
ungarnar Iiafa verið fólgnar.
í hverju hafa svo þessar nýj-
ungar verið fólgnar? Þær hafa
nauðsynina hina miklu, sem er á
þessu starfi.
“Allar ræður eiga að vera vakn-
in'garræður,” er ein mótbáran.
Mikið rét’t. Þær eiga að vera það.
Hjá sumum er það næstum föst
regla, að ræðurnar séu vakningar-
allar snúist um það, að breytaj ræður. Hjá öðrum er það, því mið-
kristindómsboðskapnum sjálfum.'ur, ekki. En það er ekki aðallega
Rýma úr vegi því er óaðgengilegt; mismunurinn á ræðun“um, er ger-
hefi* þótt, en breyta hinu, svo að;ir árangurinn meiri í einu tilfelli
samþýðst gæti venjulegum skiln-j’en öðru. Eg heyrði Moody einu
ingi manná. Hefir svo þessi breyttij sinni, Dr. Torrey nokkrum sinnum
boðskapur verið borinn fram að og marga aðra vakninga prédik-
mestu eftir þeim reglum er gilt
hafa hjá þjóð vorri öldum saman.
í starfsaðferðinni sjálfri hefir
ekkert verið nýtt. En boðskapur-
inn gjörbreyttur. Eiginlega alt
annar boðskapur, en sá er Kristur
sjálfur og postular hans fluttu.
Og þó að maður kalli þennan
breytta boðskap nýjung, eða nýj-
ara hefi eg heyrt flytja ræður.
Allar þær ræður voru meira eða
minna góðar ræður, svona eins og
maður heyrir hjá heldur góðum
prédikurum. Það var alt og sumt.
En þarna voru samt atburðir að
gerast, sem ekki ber á að gerist
við algengar messur. Fólk er verið
hafði andvaralaust í trúarefnum,
an boðskap, þá er það í raun ogihafði sofið í syndum sínum og
veru ekki rétt. Allar hinar marg- haldið að öllu væri Ihætt, vakn-
aði til meðvitundar um hættuna,
sem yfir vofði, flúði frá glötun-
inni, sem það stefndi í og til Guðs
náðar i Jesú Kristi. Gerði opinber
breyttu og afbökuðu kenningar
nútíöarinnar eru æfar gamlar.
Sumar af þeim miklu eldri en
kristindómurinn ijálfur. Hinar
sér maður, af kirkjugöngunni, að heit um að vera fólk Jesú Krists
hafa verið á flaiki við og við und- V !“J J -
ir ýmsum nöfnum frá tíð postul*
anna og alt til vorra daga. Það heyra og sjá á guðsþjónustufund-
eina, sem þær komu til vegar, var um alment
að vekja óánægju og koma á sundr
ung. Hjöðnuðu siðan niður, eða
hurfu í bili, en komu svo á ný und-
ir breyttu nafni með sama árangri
og fyr þar til þær hverfa aftur,
breytast eða talfa sér enn þá ný
nöfn. Þannig hefir það gengið í , vakningarstarfi, verða nokkurs
allri sögu kirkjunnar, alt -frá konar sérfræðingar í starfi sinu,
fyrstu tíð. Búningur eða gervijog geta béitt aðferðúm með mikl-
villukenninganna hefir verið með um og góðum árangri, sem kann-
ýmsu móti/En þær hafa allar haft: ské mislukkuðust í höndum ann
eitt sameiginlegt. Þær hafa allartars manns, þó aldrei nema að sá
snúist um það, að draga úr dýrðjmaður mætti teljast mikill maður
Jesú Krists og úr þeirri þýðingu og góður i starfi sínu. Hin and-
En því þá ekki að innleiða vakn-
ingaraðferðina í messurnar hjá
oss? Líklega mætti það, ef ekki
væri gamlir fordómar viða á
sveimi. En svo er þess að gæta,
að þeir sem gefa sig eingöngu við
er hann hefir haft fyrir frelsun
mannkynsins á jðrðunni.
Þegar maður svo athugar það,
að nýjungarnar hjá oss eru sömu
tegundar og þær kenningar, er
öldum saman hafa verið að leiða
menn i villu, burt frá Kristi, burt
frá allri trúarvissu, en inn í þoku
efasemda og óvissu, þá er sízt að
undra, þó að árangurinn af hinu
margháttaða trúboði hjá oss, sé
alt annað en glæsilegur.
Hvað á maður þá til bragðs að
taka?
Vér eigum að reyna nýja starfs-
aðferð, eða tilhögun í starfi, sem
er hjá oss, þó vel sé þekt og nokk-
uð gömul orðin hjá sumum öðrum
þjóðum.
Sumir munu nú segja, að vér
hðftim talsvert af nýjum starfsað
ferðum, bæði heima á íslandi og
hér vestra.
Jú, það er að vfsu satt. Þar til
má telja sunnudagsskólana, starf
kvenfélaganna, ungmennafélögin
hér vestra, starf séra Friðriks
Friðrikssonar meðal ungdómsins- á
fslandi, vakningarstarf hr. Gooke's
á Akureyri og viðreisnarstarf það
er eand. theol. Sigurbjörn A.
Gfslason heffr veitt forstöðu. Enn-
fremur mætti og nefna starfsemi
Hjálpræðishersins á íslandi o. fl.
Alt þetta er að einhverju Ieyti
gott. Sumt af þvf hárrétt og hefir
komið miklu góðu tíl vegar. Svo
mikil Iffsöfl hafa störf þessi verið
að hefði þau vatitað með ðllu, þá
væri ástandið kirkjulega hjá oss
talsvert aumara en það þó er.
En í viðbót vfö alt þetta þurf-
um vér að taka úpp enn þá nýja
starfsaðferð, og það er beint, á-
legu mál eru afar viðkvæm, ekki
síður en mörg önnur mikil við-
fangsefni, og útheimta nákvæma
í Daily News b'.rtist nýlega fróð-
leg grein um Mussolini eftir A. G.
Gardiner. Eins og kunnugt er var
Mussolin'i upphaflega ritstjóri og
er, held eg, ofur einföld. Starfsað-: ur, annars verður þessi grein of eldheitur jafnaðarmaður. Gardin-
ferð hennar er mótuð meira af.lðng. Á eina þá helztu hefi eg þó,er )ýsir honum a þeim arum:
þýzkum þjóðaranda og áhrifum, minst, um tilfinninga æsingar, er ‘ Hann afneitaði alln foeur'
6n af nokkrum öðrum öflum.! mótstöðumenn segja að jafnan landsast. ^ öre igarmr mega aldrei
Þýzkaland, lang voldgast, lúterska fylgi þessu starfi, en hafi slæmar fram^r f°rn bloði sinu skurðgði
þjóðfélagið í heimi. Það hefir ver-'afleiðingar. Á aðra mótbáru má föðurlandsastarinnar. sagði hann.
ið fremst og mest í öllu af lútersk eg til að minnast, vegna þess að Hann reðst heiftuðlega a þing-
um þjóðfélögum. En það, sem ein- hún er afar sterk, ef sönn skyldi menn jafnaðarflokksms fyrir að
kennir þjóðarandann þýzka, er reynast. - |hafa. v°ttað ítaliukonungi sam-
þetta seina, hæga og sígandi. Þeir Því er nefnrlega haldið fram af,f/f81 ?ma
vinna ekki sigra sína með skörp- sumum> að líf eða breytni þeirra,ltl.1.I?eðl- .„Tl1 hJ- fvr^r
er við vakninvarstarf fást sé vall Sjuka ^iðkvæmn'i fyrlr orl°gum
er víð vaknmgarstarf íást, sé gall ^^3 höfuða?” sagði hann.
°£!að, ekki hremt, eða a emhvern , J * ...
festu. Þessi seina og hæga fram- hátt Öðru vísi en að á að veraJ .^að %vrir
sókn Þjóðverja, hefir tekið sér yf- Eg verg ag játa, að af þessum lð konungum sinum orlof fyr r
irráð yfir kirkjunni heima fyrir!(læmum þehki eg ekki eitt einasta.|fu * og f’ g 3 h f b 8
um áhlaupum, eins og t. d. Frakk-
ar, heldur með afli þunga
og breiðst út þaðan um önnur En eg vejt um fjöida fólks, sem
enn rækilegar um^ hnútana og
lönd. Þetta jafna og áframhald-
andi starf er auðvitað sjálfsagt.
En tilraunirnar sérstöku til vakn-
... * i • ... beygt þá á höggstkkinn. Slíkar
er yakandi og með vaknmg, er lif- * ir Phafa forgöngu í framför
ír talsvert fullkoninara og betra ... „
lífi en því, er viða alment gjör- m^nnkýnsins-
ingar má heldur ekki vanta. Þær^st Um siífc dæmi, 0g þau mörg, er
hafa oft haft hina stærstu og 0num kunnugt. Persónulega er það
og reynsla mín, að trúar og lífs-
sambandið við Krist, sé hin ðr-
mest þýðingu.
Hjá Bretum, Bandíaríkjamönn-
um (í refbfmeruðu kirkjunni) ogjuggasta og mesta vörn gegn synd
hér í Canada, er hvorttveggja'og ranglæti, er leitast við að kom-
stundað jöfnum höndum, starfið; ast heim til manns. Býst eg við,
venjulega í söfnuðunum og vakn- að þetta sé sú reynsla, er fjöldi
ingastarf. Kirkjulegt líf þeirra manns þekkir. Og sé þetta rétt,
þjóða enda viða mjög blómlegt,
þó víða sé auðvitað ýmislegt að.
Misfellurnar er vitanl. sjálfsagt
að varast, en því þá ekki að taka
til fyrirmyndar það öfluga, vak-
sem eg hvgg að sé alveg vafa-
laust, þá er mótbáran bygð á und-
antekningu, en ekki á almennri
reynslu. Hvílir hún þá ekkt á
föstum rðkum og getur naumast
andi, verklega og starfsama trúar- talist að vera réttmæt.
líf, sem svo víða er til hjá þessum
þjóðum? *
Ekki vil eg lát kalla mig svart-
sýnan, því að það er eg ekki. Eg
Eitt er vert að íhuga. Það er
til hér vestra dálítill hópur leik-
manna, sem vaknað hefir til mjög
ákveðinnar trúar og hafa svo
trúi því'fastlega, að meira gott sé: sterkan áhuga fyrir náðarboð-
nú til í mannlífinu á jðrðinni, enjskap Krists, að þeir hafa lagt út
nokkru sinni fyr. Þykist eg og'í það að prédika orðið, svona um
viss um, að hagur vor íslendinga.lþað bil einð oft og þeim gefst færi.
hinn ytri, hafi aldrei staðið með'Hvar hafa þessir menn vaknað?
eins miklum blóma og einmitt nú.jf söfnuðum vorum hefðu þeir átt
Hins vegar get eg ekki varisLað vakna, en það er lang-oftast
þeirri hugsun, að trúarlífi vorulekki tilfellið. Þeir hafa flestir
sé nú alvarlega hætta búin. Hætt-
an' þó ekki fólgin í því aðallega.
vaknað upp úr áhugaleysis-mókinu
í gegn um sterkar trúvakningar,
að öflin, sem móti stríða vinni sem þeir hðfðu lent inn í hjá ólút-
nokkurn verulegan sigur. Það erskum mönnum. Þó er líklega i
geta þau ekki. Til þess skortirjflestum söfnuðum vorum nokkuð
þau allan mátt og alt líf. Þau eru'af vakandi fólki. En það er með
bygð ú ósannindum og fella sig öðru móti og merkin oft ekki eins
sjálf. En þau eru á ferðinni um greinileg, þó stundum séu þau það.
tíma og láta talsvért yfir sér. Á Þessir brennandi áhugamenn
því yfirlæti villast þeir, er skamt þyrftu að vera fleiri, miklu fleiri,
sjá og lítið skilja. .Sá sljófleiki og þeir.»verða miklu'fleiri, þegar
getur auðveldlega verið í fórum kirkja vor tekur upp þá starfsað-
hvers manns, sem er óendurfædd-; ferð, er kirkjur samtíðar vorrar,
ur og alls eÚci kominn til trúar. þær er þróttmestar eru og bezt lif-
Gildir það jafnt um gáfaða menn andi, nú nota og telja sjálfsagðar
og lærða, eins og um þá, er lítið og alveg ómissandi.
vitrir eru taldir, og ólærðir. Skift-| Flest af þvf, sem eg hefi sagt
ir það minstu, hvort falsaða var-jhér um vakning og með vakning,
an er heimspeki nokkurs konar,! ér bygt á því er eg hefi séð, heyrt
meðferð og eftir þeim lögum sem með kristilegum orðatiltækjum, eða eða kynst hjá öðrum. Og með
hnn siálf ern háö 'TTefir hníi hA nfc KnX n—n Uín.iM-.ríiní »m>í nn. IíHnV.n
þau sjálf eru háð. Hefir það þá
líka reynst skynsamlegt, að skifta
verksvæðum, svo að hver og einn
fái sem vihsasta og nákvæmasta
þekkingu á þvf sérstaka svæði, er
honum hefir verið fengið til
starfs.
Ein mótbáran gegn vakningar-
starfinu er $ú, að fólk komist í
tilfinningaæsing, er aðeins vari
um stund, en verði síðan að kulda
og áhugaleysi, er geri fólk enn ver
stætt en það var áður. Líklega
eru þessi dæmi til. Persónulega
er mér lftið eða ekki kunnugt um
þau. Háns vegar þekki eg marga
sem náð hafa trúarvissu og eiga
hana alla tíð upp frá því. Þeim
snýr enginn til vantrúar. Út iá
villugötur verða þeir ekki leiddir.
Þeir vita sig frelsaða í Jesú
Kristi. Tilboð anþarlegra trúar-
bragða verða þeim einskis virði,
vegna þess.að þeir eiga það sem
að það eru hinöurvitni, annað- vakning gæti eg líklega verið, þó
hvrt frá Filisteum eða Hindúum.jað eg hefði engin Önnur sterkari
En að hætta mikil sé >á ferðum,!rok á að byggja. En það, sem
má marka á því, að fjöldi fólks fremur öllu öðru hefir sannfært
heldur að það sé góður og gildur mig um ágæti vakninga, er mín
kristindómur, sem er enginn krist-j eigin, persónulega reynsla. Eg
irfdómur, eða að það sé samrým- hafði raunar áður en eg kyntist
anlegt við kenning Jesú Krists,j vakningarstarfi, gjört upp þann
sem ekkert á skylt við þann boð-j reikning við Guð og sjálfan mig,
skap, og er honum í raun og veru að kristinn maður skyldi eg vera,
algerlega mótstætt. Slíkur glund- að Kristur og boðskapur hans
roði í andlegum efnum, er hið öm- skyldi vera mín hjálparvon og lífs-
urlegasta tákn vorra tíma. Fyr regla um Ieið. En trúarvissu get
eða síðar opnast þó augu hinna eg ekki sagt að eg hafi eignast
afvegaleiddu og þeir sjá, ’að þeir verulega, fyr en vorið 1902. Set
hafa ^verið herfilega , gabbaðir.1 eg þá framför í trúarlífi mínu í
Getur þá dregist til beggja vona, beint samband við vakningar-
hvort úr verði bætt eða ekki. Sum- fundi, er eg þá sótti. Upp frá
ir komast úr villunni, á rétta Ieið. þeim tíma ásókti mig einhver löng-
og ná frelsun um síðir, þó að þeir un að fá að eiga hlutdeild í boð-
hafi farið á mis við margra ára un Guðs orðs. Varð það beint til-
huggun og blessun, er þeir loksjefni til þess, að eg gjörðist prest-
finna í Kristi og f trúnni á hann. ur. Þegar eg svo var að Iesa lút-
Aðrir lenda út f algjört trúleysi t erska guðfhæði í prestaskólanum
er miklu betra. Þeir eiga vissuna^og gjörsamlegt hirðuleysi um and- og var enn ekki hálfnaður, en var
um blessun frelsunarinnar, sem leg efni, eða verða svarnir óvinir um leið á frábærlega merkilegum
hinir eiga ekki. Og vissuna höfðu Ikristindóms og kirkju. Hér er vakningarfndum, er dr. R. A. Tor-
hætta á ferðum. Falskenningarn-j rey var þá að halda, fékk eg á
ar ýmist seinka frelsun manna,1 undnrsamlegan hátt þá náðargjöf,
eða koma í veg fyrir hana með að fá að vita, að líkamleg upprisa
ðllu. Slfkt verk er nú verið að" Krists og alt annað, sem um hann
vinna af kappi bæði heima á ís- er sagt í nýa testamentin, sé bók-
landi og h4r vestra. Og þó að staflega satt. Það augnablik tel
ýmsir mætir menn og persónulega eg hið merkilegasta, er fyrir mig
góðir drengif séu í þessu verki, þá hefir komið á æfi minni. Þykir
er það jafn ilt fyrir því. Það er mér vænna um það. en allar aðr-
eins með þá og mennina, sem ar stundir sem,’ eg hefi lifað. Síð-
negldu Jesú á Krossinn, að “þeirjan hefi eg éngan vanda með yfir-
vita ekki hvað þeir gjöra." — Það náttúrlega tilkomu Jesú, með
er verið að krossfesta Drottfn á kraftaverk hans, upprisu eða
ný hjá'oss fslendingum, bæði aust- neitt annað. þvf Heilagur Andi
Svona var Mussolini fyrir tólf
árum. En þegar stríðið skall á
varð hann allur annar og barði^t
svo ofsalega gegn hlutleysi ítalíu
í blað>i sínu, að flokksbræður hans
jafnaðarmennirnir, boðuðu hann
á fund til þess að verja sig. Hann
gekk fram mitt á meðal þeirra
með hendurnar í vösunum og dró
enga dul á fyrirlitning sína. Fund-
urinn æpti að honum og varpaði
honum málss þá lyfti hann glasi,
meðan alt var í uppnámi og möl-
braut það á ræðumannsborðinu svo
að brotin skárust inn í hendur
hans. Svo hóf hann blóðuga hena-
ina, krafðist hljóðs, fékk það og
hrópaði með þrumurödd til flokks-
bræðra sinna, meðan blóðið lag-
að1! niður á gólfið: “Þið hatið mig
af því að. lýðurinn elskar mlg og
mun aít af elska mig. Þið hrhkið
mig nú út úr flokknum af því að
þið öfundið mig, en sá tími mun
koma, að eg stend í broddi fylk-
ingar með lýðinn að bakj mér og
flæmi ykkur úr landi!”
Alræðismanninum Mussolini
Iýsir Gardiner á þessa leið:
“Fyrirmynd Mussolinis er Na-
poleon og hann reynir af fremsta
megni að líkjast honum. Augu
hans eru dökk og skörp, undir
svörtum beínum brúnum, — harð-
neskjuleg, óbilgjörn, rannsakandi
og skínandi. Varirnar eru þýkkar,
holdlegar og þrýstast fram, svo
að munnsjipurinn lýsir bundnum
ástríðum. Hakan er mikil og sterk-
leg, hann skýtur ennf fram í mis-
kunnarlausri einbeitni. Hann
gengur lað ræðupalli með viðlíka
viðhafnarbrag sem rómverskur
sigurvegaHi, heimkominn úr frægi-!
legri herferð gegn Pörþum eða
Göllum. Lúðrar eru þeyttir til þess
að fagna honum. Hann gengur
inn, strangur og alvarlegur á svip,
hnnari hendi hefir hann stungið
í barminn, á vísu Napóleons, and-
lit hans minnir á guð, sem er nið-
rrsokkinn í guðlegar hugleiðingar.*
Fascistarnir standa upp og heilsa
honhm þögulir með framréttum
armi, svo sem siður var í Róm til
forna. Hann tekur kveðju þeirra
eins og sphinx myndi taka blóm-
vendi.”
hr. ráðherra, eg er ekki kommun-l r
isti.” Mussolini svaraði hvast:
“Mér hefir þá sikjátlast!” Hol-j
lenskur blaðamaður flýtti sér að
svara: “Eins og svo oft áður.” j
Mussolini leitaði að svari, gerð-j
ist vandræðalegur og sagð'i loks
hóglega, þegar honum gat ekki
dottið annað betra í þug: “Getur
verið.” i
Að svo búnu skundaði hann út
úr hótelinu með fylgdarsveit sinni.
— Framkoma blaðamannanna í
Locarno er ljós vottur þess hve
þungur dómur er l&gður á harð-
ctjórn Mussolini um allan heim.
Málfrelsi og ritfrels'i er afnumið
í ítalíu — cg því eiga andstæðing-
ar Farsscimans einskis annars úr-j
kostí, en að undirbúa byltingu.
Sagan sýnir að harðstjórn hefir
á öllum tímum léitt til blóðsut-
hellinga og borgarastyrjaldar —
og óttast margir að svo fari og í
Italíu, fyr eða síðar.
Vörður.
um
SKÝRSLA
fátækraframfæri í
árið 1924.
Reykjavík
hefir nú verið gef !n út, og er henni
skift í 7 flokka eftir styrkveiting-
um.
I. flokkur: Þurfamenn, sveit-
lægir í Reykjavík. — Styrkve11-
ingar til þeirra hafa numið kr.
295056.41, en árið áður 259606.41.
— Endurgreiðslur kr. 11328.50.
Styrkþegar voru alls 365, en 1923
voru þeir 325 — Styrkþegum hef r
fjölgað um 40’, og styrkurinn hækk,
að um 35450 kr. s
II. flokkur: ómagar, yngri en
16 ára. — Þeir eru 16 talsins, en
árið áður voru þeii* 21. — Styrk-
veitingar námu alls kr. 6,428.50.
Endurgreiðslur voru 520 kr.
III. flokkur: Fjárveitingar til
innansveitarmanna, • skv. berkla-
varnarlögunum. — Hrein útgjöld
í þessum flokki námu kr. 31693.33,
er skiftust milli 70 einstaklinga.
— Árið áður voru styrkveitingar
þessar (hróin útgjöld) kr. 22576.
00, en 54 nutu styrksins. — Styrk-
ur skv. berklavarnarlögunum telst
ekki fátækrastyrkur.
IV. flokkur
innansveitarmanna, skv.
Sex af sjö verð-
launum
unnin af Robin Hood
brauðum.
> í bökunarsamkepn-
inni, sem fram fór í
Calgary, unnu Robin
Hood brauðin fyrstu
og önnur verðlaun. Af
sjö verðlaunum, unnu
Robin Hood brauðin

utanbæjarmanna, skv. lögum nr.
Fjárveitingar til 161. frá 27. júní 1921 (sjá IV. fl.).
ra, skv. Iögum \ —- Fjárveitingar þessar námu alls
nr. 61, dags. 27. júní 1921 (sjúkra- kr. 12675.55. Árið 1923 námu þær
þeir flestir eignast I sambanuí
við eitthvert vakningarstarf.
Engin klrkja mun eiga éins
rækilega og itarlega útlistun
krístilegra sanninda eins og vor
stórmerkilega lúterska kirkja. Þó
á hún ðrðugar uppdráttar en sum-
ar aðrar kirkjudeildir, sem þó
eiga fátæklegri guðfræði og óað-
gengilegri útskýring trúarsann-
indanna en hún. Lúterska kirkjan
er ein af voldugustu kirkjudeild-
unu*n í Bandaríkjunum, sú þríðja
í röðinni af hinum prótestantisku
húss-kostnaður).
iHrein útgjöld skv. þessum l'ið
námu kr. 24779.98. -L Árið áður
voru þau kr. 29338.79. Styrkþegar
voru jafnmargir (62) bæði árin.
Fjárveitíngar skv. lögum þessum
teljast ekki fátækrastyrkur.
V. flokkur: Þurfamenp annara
sveita. — Styrkveitingar til þeirra
námu alls kr. 94632.53, en árið áð-
ur 69025.30. — Endurgreíðslur á
styrk þessum hafa orðið atls kr.
67891.82. .— Styrkþegar voru 244,
en árið áður 208. — Fjölgun 36.
— Styrkurinn hefir hækkað uih
rúmar 25600 kr.
VI. flokkur: Fjárveitnigar til
utanbæjarmanna, samkv. berkla-
varnarlögunum. — Veittar voru
kr. 50531.39 og teljast fjárv. skv.
lögum þessum ekki fátækrastyrk-
ur svo sem áður er ífekjð fram.
Árið 1923 námu fjárveitingar
þessar kr. 49706.00. Endurgréidd-
kr. 16041.15 — Styrkþegar voru
34 árið 1924, eir 40 áríið áður.
)
Frakkland og Grænland.
Tilkynning frá frakkneska ræð-
ismanninumj.
“Fyrir beiðni frönsku stjórnar-
innar hefir danska stjórnin nýver-
ið ve'itt frönskupi þegnum og fyr-
irtækjum ýms sérréttindi á Aust-
ur Grænlandi. Hlunnindi við
þessi réttind'i eru sérstaklega í
því fólgin, að Frökkum veitist að-
gangur að ströndinni og sjónum
innan laddhelgi; einnig veitist
þeim réttur til veiða á landi og
sjó og heimild til afnota jarðar-
innar. — Þessi tilskipun, sem vek-
, „„„„„„„ ,ur stórkostlega athygli franskra
ar.*voru J9242Jir.' on35°8'Goi on i útgerðarmanna, hefir verið stað-
anð aður kr 3008L89. - Styrk-^ 12 þ m. með bréfum milli
þegar voru 99, en 96 næsta ár á franska sendiherrans í Khöfn og
undan.
VII. flokkur:
Fjárveitingar til
utanríkisráðherra Dana.’
Mussolini kom tll Locarno i lok
friðarmálafundarins. Hann bauð
fulltrúum heimsblaðanna á fund
sinn ög ’svaraði þar spurningum
þeirra um ástand>ið á ítalíu. Eins
og kunnugt er hefir hann afnum-
ið prentfrelsi blaðanna í ítalíu og
til þess að mótmæla þessu gjör-
ræði ákváðu amerísku, ensku og
bollensku blaðamennirnir og þorrí
hinna frönsku blaðafulltrúa að
þiggja ekki boð hans. . |
Mussolini tók á móti blaðamðnn-
unum á hóteli einu. Þegar hann
að viðræðum þeirra loknum kom
út í anddyri hótelsins, stóðu þar
í þögulum hóp allir þeir blaða-
menp, Sem ekki höfðu viljað sækja
fund hans. Það var auðséð að
MussoHni rann í skap. Hann vék
sér að fréttartara “Daily Herald,"
og spurði háðslega: ‘,Hvað líður
kommunismanum?” Fréttaritarinn
svaraði rólega: „Það veit eg ekki
GIVE SOMETHING
£ ELECTRICAL
Ekkert getur verið nytsamara
en Rafáhaldá gjöf.
Heimsaekið Hydro sýningarstofurnar og skoðið hið
skrautlega og mikla úrval
AuSveld
nn. Vörurnar
seldar afar
lágn verði
•fborg Winmpeö Hudro.Komið inn
orurnar -L—^
6f. 59
Prinetti St
Otibú:
1419 Main St.
En hún vex ekki með neitt líkt því an hafs og vestan, og bænin ó- hefir sagt mér þetta, og eg veit að
eins miklum hraða og kirkjur j viðjafnanlega, er hann bað, bæn- þetta er algjörlega satt. ^etta er
Meþodista og Baptista, en þær in, er hann einn hafði nógan kær- ekkert mér að þakka, mér var gef-
kirkjudeildir báðar eru feikilega leika til að biðja, þyrfti að vera ið þetta. En eg vona að fólk
duglegar í vakningarstarfi, sér-jbörin fram fyrir þeim, er það skilji, að það sé ekki ástæðulaust,
Fyrir óstyrkar taugar—óregluleg-
an Svefn—Slæma Meltingu
Loksins er ráðið fundið. Það er
undravert, hve fljótt Nuga-Tone
vinnur verk sitt. Þúsundum
batnar á fáum dögum.
Hafi læknirlnn ekki skipaS svo fyr-
ir nö þesrar, þfi. farOu sjá.lfur tii lyfsal-
ana ogr fáðu þér fliisku af Nuga-Tone.
Nuga-Tone færir þfir aftur lif osr fjör
og: styrkir slitnar taugar og vöðva. pað
byggrir upp blóðið, styrkir tauyarnar
og veitir undraverðan mfitt og- dugnað.
Veitir endurnærandi svefn, góða mat-
arlyst, g6Sa meltingu, gröðar hæpðir og f
mikið viljaþrek. Ef þér ilður ekki ai-
veg eins og vera ætti, skyldir þú sjálfs Samkvæmt SÖgU sinni ætti IÚt-
þln vegna reyna meðalið. Pað er þægi- prqv„ „* pr„ fremof a]lr„
iext og þér fer strax að batna Kauptu I ,er , f Klrkjan ao vera iremst aiira
engra eftiriiking-. Reyndu það, i fáeina kirkjudéilda f vakmngarstarfi.
daga og ef þér batnar ekki, Þá skiiaðu Hún er til orðin fyrir og í vakn-
lyfsalanum afganginum og fáðu pen- . x • *,. t. . . .
ingana peir, sem bóa méðalið tii skipa { ing- Leiðtogar hennar hinir
svo fyrir, að endurborga peningana á- fyrstu, hrundu af stað þeirri bylt-
Valt, ef þú ert ekki ánægður. Meðmæli „r qénaði fvr{r „ér falqkenn.
og áhyrgð, og til Bölu hjá öltum lyf- er S0P?01 T-Vrlr ser Ia|, “enn*
söium. iingum og alls konar spilhng í allra kristinna þjóða mest stöðugt Anda blessun,
staklegá í Suðurríkjunum. Væri
vakningastarf rekið með eins
miklum dugnaði nú f lútersku
kirkjunnl, eins og það er stundað
í þessum áminstu kirkjudeildum,
þá er meir en sennilegt, að kirkja
vor, með öllu því heilbrigða og
merkilega, sem hún hefir með-
ferðis, væri nú f meiri uppgangi
en allar aðrar deildir kristinnar
kirkju. i
gjöra. Ef til vill er það eitt af að eg tel vakninga^aðferðina, ekki
því, sem um er beðið, af Kristi að eins leyfilega og þolanlega,1
sjálfum, þar sem hann, í dýrð- eins og sumir gjöra. heldur beint
inni, við hlið Föðursins, biður fyr-jgóða og nauðsynlega. Og sann-
ir oss. jfærinj? mfn er það. að þá fari að
En að fá fyrirgefningu( á rang-j skipast til hins betra í kirkju
læti og bæta síðan úr engu, er ald-j vorri, heima á Islandi og hérí
rei fullnægjandi. Iðrun er ekki vestra, þegar vér, í stað þess að(
sönn, nema umbætur fylgi. Sem hafa fordóma. á móti vakningar-|
þjóð erum vér íslendingar vafa- starfs-aðferðinni, éins og sumir,
laust stór-brotlegir. Vér höfum í hafa, tökum upp þá starfsaðferð,'
háa tíð verið að umsnúa og tæta ipeð því bezta og heilbrigðasta,!
í sundur fagnaðarerindi Guðs. sem sú hreyfing á í sér fólgið:
Sonur hans, konungur dýrnannn- þann aag í dag.
ar, er víða lítils metinn hjá ossí Þá fer held eg áreiðanlega að
og sumstaðar afhrópaður með verða vart við gróður í vingarði j
öllu. Með þeirri aðferð, er eg Guðs hjá oss, náð Guðs í Jesúj
undur hræddur um, að vér séum Kristi að verða metin. og Heilags
í cndurfæðing og'
FARBRÉF FÁANLEG NÚ ÞEGAR
AUSTUR VESTUR Til Gamla
CANADV AD HAFI UANDSINS
F«rbr]»*f neld Fprlirjef Srld VISSA DAGA Farhrjef Srlii Dagrleeatil 5. Jan.
Dagrlegra til 5. J tn. DFS. JAN. FEB.
GILD4 ÞRJÁ MÁ'JUÐI Gilda til 15. Aprí!, 1926 • f ilr’a ? rr ánuði -/ÍJPÍjEðL. »
Svefnvagnar alla leid til W. Saint John
Fyrir Desember fyrir gamla lands siglingar
Allar upplýsingar gefnar viðvíkjandi ferðum gefur
umboðsmaður Canadian Pacifíc Railway
iCANADIANjj
kPACIFICj!
, railwayJ