Lögberg - 06.05.1926, Qupperneq 4

BlS. 4
LÖGBEKG FIMTUDAGINN,
G. MAÍ 1926.
JJögberg
Gefið út hvem Fimtudag af The Col-
umbia Preu, Ltd., (Cor. Sargent Ave. &
Toronto Str., Winnipeg, Man.
Xalctixnnri M«0327 N-6328
JÓN J. BILDFELL, Editor
Ltanáakrift til blaðains:
THE COLUKIBIH PRESS, Ltd., Box 3172, #mnip*g.
Utanáakrift ritstjórans:
£0lT0R LOCBERC, Box 3172 Winnlpog, N|an.
The “Lögberg” ls printed and publlshed by
The Columbia Press, Llmited, in the Columbia
Building, 6 8B Sargent Ave., Winnipeg, Manitoba.
Áhrif orðanna.
Ekkert afl, sem mennimir eiga yfir aS ráða, er
máttugra en orö. OrÖ, vel notuð, hafa unniö krafta-
verk og þau geta unniÖ þau til daganna enda. Þau
eru kterkasta afli'ð i lifinu til góðs og líka til ills. A-
hrif orþanna ertt margvísleg og mismunandí eins og
gefur a'ð skilja og fer það að miklu leyti eftir þvi
hvemig þau eru brúkuS og hvaða lag að sá, sem talar
hefir á því, að ná til annara með þeim. En orðin og
hugsanirnar, sem þeim eru samfara hafa þó mest áhrif
á þann sem talar og kemur þá fyrst til greina innræti
]>e»s eða hins, sem í hlut á. Gamalt íslenzkt máltæki
segir: “Af gnægð hjartans mælir munnurinn.” Það
er að af eöli manna og innræti stjórnist hugsanir
jæirra og orð — að það sé aflstöð sú, er framleiði
orðin og hugsanirnar, rótin, ,sem lífsávextir mannanna
spretta á, hvort heldur að þeir eru góðir eða vondir.
Ef menn eru hneigðir fyrir lastmælgi — ef þeim er'
eðlilegra að tala ljót orð, en falleg þá er það af því,
að eðli þeirra er ríkast af þeirri tilfinningu. Þeim er
!það ef til vi.Il ósjálfrátt, — fæddir með aflþró þess,
sem ilt er í sálu sinni og gjöra sér ekki grein fyrir hve
óholt það er sjálfum þeim og öðrum.
En þeim mönnum, eins og öllum öðrum er í sjálfs-
vald sett að hefta eðlishvatir sínar, að takmarka
smátt og smátt, það sem þeim sjálfum er til tjóns og
öðrum til armæðu. Þeir geta lika látið þær 'leika
lausum hala unz þær hafa gegnsýrt líf þeirra og til
þess eru Ijót orð betur fallin en nokkuð annað.
1 hvert skifti, sem lastmæli fer út af vörum
manna þá er ekki aðeins að hið illa í eðli þeirra þrosk-
ist hvort heldur þau orð eru töluð í heyranda hljóði
eða hvíslað í eyru manna heldur, heldur hið verkandi
afl þeirra áfram ómótstæðilegt og óbætanlegt þeim,
sem talaði til bölvunar og öðrum til angurs, eins og
skáklið enska kemst að orði:
“Every word has it’s own spirit,
true or false, that never dies;
every word man’s lips have uttered
echoes in Gods skies.”
Hvílíkt bergmál í himni Guðs munu orð þeirra
manna vekja, sem a'ldrei geta opnað munn sinn nema
til lastmæla og hvílík hrygðarmynd þeirra eigin sál
hlýtur að vera, eftir að hafa laugast í dýki lastmælanna
lifið út.
Robert Burns segir á einum stafr: “Oh, wad some
power the giftie gie us to see oursel’s as other see
us!” Vér segjum “ó að eitthvert afl gæfi oss mátt til
að heyra orð vor eins og þau koma óðrurn fyrir eyru.”
Þá gæti verið að fleiri skömmuðu^t sín en nú gera.
En á þessu máli eru til tvær hliðar eins og á flestum
öðrum málum. Það er til hin ljóta og skaðlega hlið
sú, sem vér höfum nú verið að minnast á og önnur,
sem er fögur og gagnleg. — Afl hinna fögru orða
og hugsjóna, sem sprottið er af hreinu og heil-
brigðu eðlisupplagi manna. En þau orð og þær hugs-
anir þó hvorutveggia sé gott, eru ekki einhlít til þess
að ná hámarki afls þess sem orð af þeim stofni geta náð ,
nema að þeim fylgi vegvísir sá, sem nær til hjartna
annara, en það er í fyrsta lagi góðvild, svo orðaval, því
ef menn vilja að af!l fylgi orðum sínum, þá stendur
engan veginn á sama hvaða orð eru notuð. Upplagið
getur verið gott, velvildin einlæg og orðin samt faljið
áhrifalaus ef hugsanirnar eru ekki klæddar þeim bún-
ingi sem nær til hjartna manna. Þessvegna verða þeir,
sem vilja, að afl fylgi orðum, að kunna málið, læra
orðin svo þe'r geti gripið til þeirra réttu þegar þeir
þurfa á þeim iað halda.
Það er sagt að orðaforði alþýðumanna sé frá 6oo
—8oo orð, mentamanna frá 1800—2000, en mál allra
þjóða á mörg þúsund orð. Sagt er að Woodrow Wil-
son, Bandarikjaforseti hafi haft fleiri orð á valdi sínu
en nokkur annar maður í opinberri stöðu á vorum
díögum, forði hans er talinn að hafa verið 60,000 orð,
endá var Wdodrow Wllspn flestum samtíðarmönnum
sínum snjallari í framsetningu máls. Ti3 þess því að
geta beitt aflinu. sem málið leggur mönnum upp í hend-
ur, er eitt af aðal atriðunum að læra svo mörg orð, að
maður geti gripið til þeirra orða sem bezt klæða hug-
myndir þær, sem menn vilja setja fram, svo ylur orð-
anna, Jist framsetningar flytji þær inn að hjartarót
annara manna og samtímis Jyfti þeim, sem talar og
hugsar í æðra veldi, því eins og sagt hefir verið, þá
hafa orðin ekki tpinni áhrif á þann, sem talar — hafa
ekki minni áhrif inn á við til hans eða þeirra,'en út á
við á þá, sem hlusta og áhrifin eru undantekningar-
laust tvenn — góð, eða ill. Áhrif sem lyfta mönnum
annaðhvort upp í æðra veldi, fegurri og sólrikari lönd,
eða þrýsta þeim ofan í hverfi þeirra, sem í skugga last-
mælanna búa.
Enn er eitt atriði, sem rnikil áhrif hefir í þessu
sambandi og það er málrómurinn sem skapast mjög af
eðlisupplagi hvers eins, straumum þeim' er um sálu
hans leika og skilningi á samrænii orða og hljómfalls.
En þá eru orð manna áhrifamest þegar ylur kærleikans
er i orðunum, fegurð í framsetningu og algjört sam-
ræmi á milli orðanna og róms þess er talar.
Hjónaskilnaðir.
Eitt af vandamálum nútimans, sem hið aukna
frelsi og sjálfsafneitunarleysi hefir í för með sér, eru
hjónaskilnaðir.
Fyrir tiltölulega fáum árum þótti það undrum
sæta ef að hjón skiWu. Nú eru það orðnir daglegir
viðburðir, sem ná víðar og víðar um lönd og hafa deyft
svo tilfinningu manna fyrir því sem áður þótti óhæfa,
að mönnum finst ekki meira til um það, en að hafa
fataskifti.
Þessi orð eru ekki rituþ til þess að mæla fram með
hinum þrengri og eldri skilningi manna á hjónaband-
inu, né heldur til þess að lasta lausung þá er nú er
komin á.' Heldur til þess að vekja menn til umhugs-
unar um breytingu þá, sem orðin er.
Menn munu nú niáské segja að breyting sé orðin
á öllu iífi mánna frá ]>ví sem var fyrir svo sem fimtíu
árum og er það satt. En spursmál er, hvort nokkur
breyting sem á hefir orðið á sér eins djúpar rætur og
eins víðtekna byltingu, eins og hugsunarháttur sá, er
gjörir fólki mögulegt að ganga í hjónaband í dag og
segja í sundur með sér á morgun. Hjónabandið er
hornsteinn heimilisins og heimilið aftur þjóðfélagsins.
Ef annað er eyðilagt, þá er hitt dauðvona, svo eru
þessar tvær stofnanir mannfélagsins náknýttar hvor
annari.
Það er því engin furða þó mannfétagsfræðingar
og aðrir, sem bera velferð þjóðfélagsins í heild fyrir
brjósti Hti svörtum augum á los það, sem komið er
á hjónabandið hjá flestum þjóðum, og^það sem óhjá-
kvæmilega fer á eftir, þjóðfélagið.
En hvað skal segja? Frelsið býður fólki því, sem
í hjónaband hefir gengið og mætt þar vonbrigðum, og
það eru flestir, sem það gjöra, á einn eða annan hátt,
lokkandi faðminn og 'lausn frá böndum þeim, sem
þvinga og þrengja svó að enginn þarf lengur að líða,
þola, eða sætta sig við það, sem þeim þykir sér mis-
boðið með í sambúð við annan.
Um virðingu fyrir helgi hjónabands er nú naumast
að tala. Hinn veraldlegi og síngjami hugsunarháttur
þefir algjörlega slegið eign sinni á þá stofnun. Guðs
’blessun er orðin þýðingarlaus. En eigin hagsmunir og
eigin vilji almáttugur.
Hvers má það þjóðfélag vænta sem byggja þarf
velferð sína andlega og verakllega á slíkri undirstöðu?
Það hlýtur að fara fyrir því eins og húsi, sem bygt
er á svikinni og ótryggrj undirstöðu. Það hrynur
þegar minst varir.
Það er því ekki án orsaka þó menn séu orðnir hug-
sjúkir út af losi því, sem i þessu landi og öðrum er
kominn í hugsun manna í sambandi við hjónabandið og
líti kvíðafullir fram á veginn, þar sem algjört virðing-
arleysi bíður manna í sambandi við [»á stofnun ef
lengra er gengið en nú er komið. Hættan þessi er öll-
um hugsandi mönnum auðsæ, svo Ijós, að enginn getur
lokað augum fyrir henni. Rétt nýlega lásum vér aug-
lýsingu þar sem verið er að benda ferðamönnum á land-
svæði er öðrum héruðum og öðrum löndum sé fegra
\ og þar sem náttúran bjóði ferðamönnum margbreyttari
fegurð en þeir geti annarsstaðar notið, því eins og
rnenn vita fer sá flokkur manna vaxandi með hverju
ári, sem þarf að eyða tima sínum á einhvern hátt ann-
an en að vinna fyrir sér og hefir því tekið upp á þvi
að eyða honum í ferðalög, vetur og sumar. band þetta,
eða hérað er í Mexico og heitir “Yucatan.” Eftir að
búið er að telja þau hlunnindi, sem ferðafólkið getur
öðlast þar og fegurð landsins, er eitt sérstaklega talið
því til ágætis og ferðafólkinu til hægðarauka, en það
er, hve auðvelt þar sé að fá hjónaskilnað. Hann fæst
þar innan þrjátíu daga. Hlutaðeigandi tekur gistingu
á gestgjafahúsi og skrásetur númerið á giftinga-
leyfis'bréfi sínu á bæjarskrifstofunni ásamt Skriflegri
kæru á hendur hlutaðeigandi manni eða konu, borgar
$300 og bíður svo rólegur eða róleg í 30 daga, að þeim
tíma liðnum, þarf hlutaðeigandi að leggja fram eiðfest
vottorð urn að verjandi skilnaðarmálsins ætli ekki að
færa fram vörn í málinu og er þá öllu lokið og skiln-
aðurinn veittur.
Ekki er langt síðan að stjórnin í “Yucatan” kom
auga á þetta aðdráttarafl, endá hefir það reynst að
vonum. Fjöldi Bandaríkjamanna hafa þegar notað
sér þetta tækifæri til þesis að llosast við maka sinn á
þægilegan og auðveldan hátt og nokkrir Bretar, en svo
er þetta aðeins byrjun. Heimurinn hefir ekki vitað
af þessu tæk-ifæri, en ábyggilegar fréttir frá “Yucatan”
segja að menn skuti ekki vaða í villu og svima um þessi
frelsisfyrirbrigði lengur, því hótelhaldarar, verzlunar-
menn, skipafélögogaðrir fésýslumenn í því landi séu nú
farnir að auglýsa gleði'boðskap þennan um öll lönd og
eigi von á fólksstraum stórkostlegum til þess að láta
lögin í “Yucatan” losa sig úr hjónabands þrælkuninni
og vonast ríkið og fésýslumennimir eftir því að græða
miljónir á öllu sa.man.
Margt höfum vér séð áður, sem siðmenningu
vorra tima er til lítilJar upi>byggingar, en þó hefir ekk-
ert borið fyrir augu vor, sem betur sýnir siðferðishug-
sjónir þessarar ’kynslóðar en ]>essi hjónaskilnaðar-
verzlún í Yucatan.
--------- J
Hver vill skýra?
Umboðsmenn frá tuttugu og fimm sveitafélögum
í Ontariofylki komu saman á þriðjudaginn 27. apríl
í borginni Toronto til þess að ræða um möguleika á
að f/lytja kol frá Alberta til Austurfylkjanna. Á þeim
fundi voru líka mættir forsætisráðherrar, Ferguson
frá Ontario og Brownlee frá Alberta. Á fundi þess-
um var skýlaust lýst yfir því, að það sé Austurfylkj-
unum áhugamál að ná til sín kolum frá Alberta, —
að þau hefðu verið reynd all-mikið á síðastliðnum
vetri og að fólk hefði verið ánægt með þau. En að í
veginum stæði að jámbrautarfélögin segðu að þau
gætu ekki flutt kolin að vestan fyrir það verð, sem
mætt gætá verði því, er kol frá Bandarikjunum væru
boðin fyrir. Fundarmenn samþyktu því að fara þesí
á leit við ríkisstjórnina að greiða járnbrautarfélögun-
um fé úr ríkissjóði tíl þess að mæta þeim halla er fé-
ilögin biðu éið að flytia kolin fyrir verð, sem mætt gæti
verðinu á Bandarikjakolunum. Með öðrum orðum að
járnbrautafélögin flyttu kolin sér i skaða en að sá
skaði yrði borgaður úr ríkissjóði. Afleiðingarnar af því
fyrirkomulagi yrðu þær, að fólkið í Ontario fengju
kolin fyrir tiltölulega lágt verð frá Alberta, en úr fjár-
hirzlu ríkisins yrði borgaður mismunurinn á miJli hag-
kvæms og óhagkvæms flutningsgjalds.
Eins og tekið var fram í Free Press fyrir fáum
vikum síðan þá fáum vér ekki skilið þessa afstöðu
hinna góðu og gömlu afturhaldsmanna í Ontaric* Fólk-
ið í Ontario vill árlega fá kolabyrgðir frá Alberta sökum
þess að án þeirra verður það að vera komið upp á
Bandaríkin með kolaforða sinn. En það óttast verk-
föll og ótal tafir þar syðra og vill þessvegna heldur
geta reitt sig á kolaframleiðslu í sínu eigin landi, og
Alberta-menn eru líka áfram um að selja því kol sín,
því nóg er af þeim.
Ef Ontario-menn vilja á annað borð auka kola-
framleiðsluna i Canada, sem öll er utan takmarka
fylkis þeirra, hví gjöra þeir það þá ekki eftir rök-
fræðilegum reglum sjálfra sin. Vegurinn fyrir þá til
þess að hagnýta sér kol frá Alberfa samkvæmt fyrir-
komulagi því, sem ,þeir sjálfir hald’a fram, er að leggja
ríflegan toll á kol frá Bandaríkjunum, segjum frá
þrjá til f jóra dollara á tonnið. Það mundi stoppa inn-
flutning á kölum þaðan alveg, og opna og þroska
markað fyrir kolin frá Alberta í Canada. Ef það
væri gjört og ef Ontario-menn keyptu öll sín kol frá
Alberta þá meinti það aukna atvinnu í kolanámunum.
Meiri flutning fyrir járnbrautarfélögin og það mundi
halda peningunum í Canada sem nú ganga til Banda-
ríkjanna fyrir kol.
Aðal atriðið í sambandi við það fyrirkomulag er,
að það er einfalt og auðveit að starfrækja það. Þar
sem að, ef borga ætti járnbrautafélögunum úr rikis-
sjóði þá gæti sá kvittur risið upp að reikningar félag-
anna til stjórnarinnar væru ekki sem ábyggilegastir og
tilhneiging koma í ljós hjá þeim til að sýna að kostnað-
urinn við að flytja koiin f?rá Alberta væri meiri en
hann í raun og sannleika er, og eftir að 'búið væri að
koma járnbrautarfélögum ppp á það góðgæti, þá væri
rnáské til ofmikils mælst að þau sleptu þeim hlunnind-
um nokkurn tima aftur. Þjóðin væri því að leiða
í gikli það, sem líklegt yrði til þess að verða varanlegt.
Tollur af þremur til fjórum dollurum á tonnið
af Bandankjakolum væri því hagkvæmari samkvæmt
hagfræðis hugsjónum Ontario-manua og svaraöi til-
ganginum betur, en ríkisstyrkur járnbraut-
arfélaganna. Það er að eins hugsanlegt að
einstaka maður í Ontario óttist að fjögra dollara toll-
ur á Bandaríkjakolum meini að verðið á Alberta kol-
unum verði fært upp um fjóra dollara tonnið i Ont-
ario. Það gæti haft áhrif á suma. En þá rnenn
ætti að vera hægt að sannfæra um, að ótti þeirra væri
ástæðulaus. 'Ef að þeir sömu menn óttast að
tollur á Bandaríkja-kolum hleypi verðinu nokkuð fram
í Canadá, þá ættu ]>eir að hafa tal af Hon. Arthur Meig-
hen, sem opinberlega hefir staðhæft að hækkun tolla
hafi engin áhrif á verðhækkun vara Jæirra, er almenn-
ingur þarf á að halda. Mr. Meighen og vinir hans
hafa verið mjög ákveðnir í því atriði. Sérstaklega í
ræðum þéim, er hann flutti í Vestur-Canada og ef það
er satt í þeim parti landsins þá hlýtur það Hka að vera
satt í Ontario. :
Ef einhver efi leikur á þessu í huga Ontario-
mánn þá erum vér vissir um að Mr. Meighen muni
leiða þá úr myrkri efasemdanna í sannleiksfullviss-
una. Eða ef Mr. Meighen skyldi ekki vera heima
þá gætu þeir átt tal við Mr. Manion þingmann frá
Fort William. Mr. Manion mun nema í burtu úr huga
þeirra og hjarta allan kyíða. Mr. Manion mun segja
þeim alt, sem Mr. Meignén hefði sagt þeim og dálítið
meira. ,
Hvað er á móti því að leggja þriggja eða fjögra
dollara toll á Bandaríkja-kol? Við Vesturfylkja-bú-
ar bíðum eftir svari frá bræðrum vorum og systrum
í Ontario. Oss þætti vænt um að þeir létu til sín heyra
nú, eða þegðu hér eftir — sérstaklega í næstu ríkis-
kosningum. 1
MANITOBA FREE PRESS.
Verkfallið á Bretlandi.
Það er engin sérleg nýjung þó verkfall sé hafið í
þessu eða hinu landinu, i þessum eða hinum lands-
hlutanum, sem veldur meira eða minna f jártjóni og at-
vinnumissi, sökum þess að verkföllin eru orðin svo tíð
og menn eru fyrnir að venjast við þau, eins og hvert
annað óumflýjanlegt böl, sem þola beri og verði að
vera. Verkföll eru ávalt stríð í eðli sínu — innbyrðis
stríð á milli vinnuveitenda og vinnuþiggjenda út af
atriðum, sem hlutaðeigendur geta ekki sæzt á. Atriði
þau eru vanaiega talin að vera þrjú. Ósanngjamlega
♦
lágt kaupgjald; of langur vinnutími og ill aðbúð verka-
fólks við vinnu. öll þessi atriði eru þes's eðlis, að þau
krefjast hluttekningar og velvildar almennings, þegar
þau hafa við nokkra sanngimi að styðjast og em því
verkamenn oft sigursælir i kröfum sínum.
Þessi skilningur manna í sambandi við verkföll-
in er orðinn svo rótgróinn að fjöldinn álítur sjálfsagt
að ástæður verkfalla stafi frá einhverri þeirra. En það
er með þessi verkföll og ástæðurnar fyrir þeim að þau
eða þær standa ekki í stað — að þeim miðar áfram
eða að þau fara aftur á bak. Ástæður verkfallanna eru
nú orðið bygðar líka á rétti manna til eigna og af-
rakstrar eða rneð öðrum orðum á þjóðlífs fyrirkomu-
lagimi ejns og það nú er.
^Verkfallið mikla, sem nú er hafið á Bretlandi
krefst breytingar á framieiðslu og eigna. fyrirkomulagi
í sambandi við kolanámur og kola framleiðslu á Bret-
landi. Verkamennirnir neita með framkomu sinni rétti
þeirra' manna sem námurnar eiga til að njóta arðs af
þeim, sem þeim finst ósanngjarnlega hár í samanburði
við það sem þeir sjálfir hera úr býtum, og þeirri kröfu
sinni framfylgja þeir með þessu verkfalli, sem nú er
hafið með aðstoð verkamannasamtaka frá
sameinuðum verkamannafélögum í tuttugu og þremur
löndum.
Vér sjáum því með þessu verkfalli á Bretlandi
hafið stríð á milli tveggja stefna i þjóðfélagsmálum,
fyrst og fremst. Annars vegar er sljómin brezka mál-
svari séreignastefnunnar, þess fyrirkomulags í mann-
félagsmálum, sem verið hefir. Hins vegar þjóðeigna-
stefnan eins og socialistar hafa haldið henni fram og
bolshevikar í Rússiandi. Hér er því ekki aðeins um *
lítilsháttar kauplækkun að ræða sem stafar af því, að
stjórnin brezka hættir að leggja á borð með kolafram-
leiðslunni ákveöna upphæð eins og hún hefir gjört ár-
lega undanfarandi og námaeigendurnir segjast ekki
geta bætt úr með neinu öðru en lengri vinnutíma, held-
ur það hvort megi sín meira á Bretlandi, verkalýðuf-
inn og málsvarar hans eða sá partur þjóðarinnar, sem
einstaklings eingarréttar-stefnunhi vill fylgja. Að
þetta sé ekki draumur, sem til er orðinn í huga rit-
stjóra Ivögbergs má sjá af yfirlýsingu, sem commun-
istar gjörðu í Moscov á mánudaginn var og hljóðar
þannig: “Með sívaxandi hrylling hefir auðvaldinu
•skilist hið yfirvofandi fall brezka ríksins og hefir ver-
ið að Jeitast við að sporna á móti þeim broddum, sem
óumflýjanlegir eru, með því að eyðileggja félag náma-
manna, — fremstu brjóstfylkingu verkalýðsins á
Bretlandi.”
ÞEIR SEM ÞURFA
LUMBER
KAUPl HANN AF
The Empire Sash& Do orCo.
Limited
Office: 6th Floor Bank ofHamilton Chambers
Yard: HEIMRY AVE. EAST. - - WlNNIPEG, MAN.
VERÐ og GŒDI ALVEG FYRIRTAK
Lil 11111111 Í.11111111111111111111111111! 11111111111 m 111111111111111111111111111111111111111111111111 i 11 !£
REYNIÐ OSS
| ef þér ætlið að byggja heimili í vor, |
| eða ef þér þarfnist efnis til viðgerðar, |
E Vér getum með Iitlum sem engum fyrirvara E
= fullnægt þörfum yðar, E
Winnipegpaint
&Glass cs
imited
= 179 Notre Dame East Phone A 7391 E
Ei1111111111111m11111111lll11111111111111í 111 i 1111111111111111111111111 i 11111111111lllm 1111111111mr:
Ánœgja
Hæsta verð greitt
pemngarmr sendir um
Sendið rjóma yðar beint til
SASKATCHEWAN CO-OPERATIVE CREAMERIES
V/INNIPEG, - - - MANITOBA |
éHWHS<H><HKH><HKH><H><H><H><H*<H><HKH?<H><H}<HWH><H><H><H><HKH><H><H><B«
hæl.
CæWEMEKlEHEKlKKiSIKISHEKEKlKMHKISSKIKMKMKKl&HKHEKlEKlEKiEKIEMaKEMæCa
Er3
E
GB
SS
Kl
K
M
SS
H
%
63
Þér þurfið Steele Briggs fræ fyrir garðinn.
Steele, Briggs Fræið hefir ekki verið valið hugsunarlaust, eða
af neinni tilviljun, heldur eftir fimtíu ára nákvæma reynslu.
Það er miklu betra að geta treyst þeim, sem fræið selur, og
borga fyrir það sanngjarnt verð, héldur en að taka afleiðing-
um af því að kaupa lélegt fræ.
SwppT Steele, Briggs iSuperb Spencer Mixed, pakki
UWCCl 1 Cd3 10c., ounce 30c., pd. 90c.
Swppfr Ppa« Sambland af 12 Superb Spencer tegundum.
kjwcci 1 cao Sérstaklega hentugt fyrir sýningar, $1.00.
I o \ajn ÍIthcc Pf»« 1 fia fif 17 ^uieð eða án White Dutch
L.dWIl urdbb, r rdine UliyCiover), sem framleiðir þetta
mjúka, og fallega gras, sem
ölíum líkar 70c, 10 pd. $6.50.
Wblfrp Hllfrrb f InvAY ÁKætt fyrir grasfleti, $1.00 pd.
TT llllc 1/UlLU VlUVcr gérstök tegund, 90c. pundið.
Allar tegundir af bezta blómafræi, svo sem Gladioli, Dahlias,
Lilies, Begonias, Dielytra eða Bleeding Heart, Lilies of the
Valley, o. s. frv. Fræ, Garðávextir og Blóm. — Vorar vörur
eru beztutegundar, sérstaklega ætlaðar Vestur-Canada.
Verðlisti sendur frítt ef óskað er. í apríl og Maí verður búðin
opin þangað til kl. 5 á laugardögum.
Steele Briggs Seed Co., Limited
139 Market St.. East, Winnipeg Sími A-8541
J<HKHKHKH><HÍ<H><HKHWHKBKHmH><HKH><HKH><H><H>^'niíHÍ<H><HÍ<«í
Til yðar eigin hagsmun?.
Allar rjómasendingar yðar, œttu að vera merktartil vor; vegna þess að vér
erum eina raunverulega rjómasamvinnufélag beenda, sem starfrœkt er í Winni-
peg. Vér lögðum grundvöllinn að þessu fyrirkomulagi, sem reynsthefir bœnd-
um Vesturlandsins sönn hjálparhella.
Með því að styðja atofnun vora, vinnið þér öllum rjómaframleiðendum
Ve8tUrlandains ómetanlegt gagn, og byggið upp iðnað, sem veitir hverjum $
hónda óháða aðstöðu að því er snertir markaðs 8,kilyrði.
Æfilöng œfing vor í öllu því er að mjólkurframleiðslu og markaði lýtur g
tryggir yður ábyggilega afgreiðslu og hagvænlega. 5
Manitoba Co-operative Dairies Ltd. |
844 Sherbrook Street, - Winnipeg, Man.
&a<HKH><HÍ<H?<H><H3<HKHKH><HKHMH><H><HKHS<H«HÍ<H><H><H><HKH><H><H><HS«
Jón Goodman.
Fæddur 15. marz 1861.
Dáinn 2. janúar 1926.
Jón iGoodman málari, eins og
hann var vanalega nefndur, var
einn af hinum eldri ísendingum í
Winipeg, sem flestir landar könn-
uðust vel við og þektu að góðu
einu. í 40 ár átti hann heima í
IWinnipeg og mun hann næstum
alla þann tíma hafa stundað hús-
málningar og það annað, sém að
þeirri iðn lýtur, lengst af fyrlr
eigin reikning. Reyndist hann í
því, eins og öllu öðru, áreiðanleg-
ur og trúr og varð honum því gott
til vinnu og hafði oftast nóg að
gera. Hepnaðist honum að hafa
jafnan vel og heiðarlega ofan af
fyrir sér og sínum, þó ekki græddi
hann mikið fé, eða yrði efnamaður.
Jón Goodman var fæddur á
Brúsastöðum í Vatnsdal í Húna-
vatnssýslu 15. marz 1861. Þar
ólst hann upp hjá foreldrum sín-
um, sem voru Guðmundur ólafs-
son og Þorbjörg Steingrímsdóttir.
Jón misti föður sinn ungur ojr
giftist móðir hans aftur manni,
sepi Jóhann hét. Var Jón eftir
það með móður sinni og stjúpa
þangað til hann fór að vinna fyr-
ir sér í vinnumensku hjá öðrum.
Gerði hann það í nokkur ár og
síðustu tvö árin hjá Hjörleifi
prófasti Einarssyni á Undirfelli.
Þar kvæntist hann hinn 17. júní
1885 ungfrú Helgu Magnúsdóttur.