Lögberg - 06.05.1926, Side 7

LÖGBERG FLMTUDAGINN,
6. MAÍ 1926.
BIb. 7.
^Oc askian
Kja lyfsolum
Karlmenn Vita
AÐ krafturinn verðuY magnlaus
gegn sýkingarhættu, sé skurfuri'
og sprungur vanræktar *
AÐ blóðeitrun veldur sársauka —
orkuþroti, — vinnutapi.
AÐ Zam-Buk drepur og útilokar
smittandi sjúkdómsgerla.
AÐ í viðbót við að vera sóttverj-
andi, má ávalt reiða sig á Zam-
Buk við sviða og húðgræðslu.
AÐ engin meðul, sem innihalda
fitusmeðju, jafnast á við Zam-
Buk við húðsjúkdómum.
ram-Buk
SKURÐLÆKNIR í TVEGGJA ÞUMLUNGA ÖSKJU
Kínverskur Hrói Höttur
Það er rússneskur mentamaður,
P. V. Shkurkin að nafni, sem frá-
sögu þá, er hér fer á.eftir hefir
skrifað af þeim einkennilega manni,
sem sagt er frá.
Það var fyrir sérstakt aö eg var
nokkra daga um kyrt í litlum þæ,
sem Silinghe heitir. Komst eg þar
í kynni viS einstaklega vinsamleg-
an byggingameistara frá Rússlandi
Mr. M. að nafni. Þegar hann komst
að því að eg hafði mikinn áhuga á
því, að kynnast sem flestum þjóð-
flokkum og sérstaklega þeim, sem
þar austur frá er nefndur “hunhuz”,
sagði hann viS mig: '
“Ef þér viljið skal eg koma yður
í kynni \úð Kinverja, sem lengi
hefir veriS foringi nokkurs konar
ræningjaflokks. Hann er nú orð-
inn of gamall til að leggja það fyrir
sig. Bn hann er enn svoj mikill
höfðingi að orð hans gilda sem lög
á mörg hundruð mílna svæði enn
í dag. Hann á heima hér í nágrenn-
inu og hann heimsækir mig oft.
Það varð fyrir alveg sérstakt atvik
að við urðum vinir. Kínverjamir
eru of hræddir við hann til að
hegna honum fyrir afbrot sin og
vorum mönnum dettur aldrei í
hug að skifta sér af honum. Ef þeir
kynnu einhvemtima að verða svo
slysnir að gera það, þá væri járn-
braut vor og alt sem vér eigum hér
i mikilli hættu. Ef þér viljið skal eg
bjóða Fa-Fu að koma hér i kveld.”
Eg spurði hvort þessi Fa-Fu
væri ræningja-foringinn sem svo
mikið hefði verið talað um og allir
væm hræddir við og fékk eg að vita
að svo væri.
Auðvitað ibað eg þennan vin
minn, sem eg ætlaði að borða hjá
miðdagsverð, að senda sem fyrst
eftir þessum ræningja-höfðingja.
Tveimur tímum seinna, þegar eg
kom á heimili þessa vinar mins, sá
eg þar roskinn Kínverja sem eg
sá ekkert einkennilegt \#5. Hann var
í gömlum silkislopp. Það var ek’ki
gott að geta til umi aldur hans. Gat
verð fimtugur maður, en gat líka
verið alt að 65 ára gamall. Stór
maður með grófgert, grátt hár. Við
fyrsta álit, virtist hann svipaður
hverjum öðrum efna-bónda í Man-
churiu, sem hafði komið ár sinni
heldur vel fyrir iborð með þvi að
stunda vel ibúskapinn'og sem séð
hafði vel fyrir sér og sinum. En áður
en eg hafði séð í augu hans^duld-
ist mér ekki að hér hafði eg hitt
mann, sem var töluvert frabrugðinn
þvi, sem fólk er flest. Mér duldist
ekki að þessi maSur hafði hlotið
óvanalega mikið andlegt atgerfi.
Augun voru afar einkennileg og
lýstu í senn miklum gáfum og ó-
stýrilátu skapferli.
Þrátt fyrir það, að gamli maður-
inn talaði sæmilega rússnesku, var
hann þó heldur fámáll þangað til
hann fékk að vita að eg kunni kín-
versku. Þá var eins og hann lifn-
aði allur við. Hældi mér á hvert
reipi og þegar eg sagði honum að
mig langaði lil að kynnast hvernig
hann og félagar hans höguðu lífi
sínu, bauð hann mér að fara með
str til aðalstöðva eins þessara flokka
sem þar ýæri ekki langt í burtu. Eg
þakkaði honunr fyrir en þó hálf-
hikandi, því það sýndist naumast
vel viðeigandi fyrir yfirmann 5
rússneska hemum að leggja einn
út í slíkan leiðangur. En Mr. M.
leysti úr þeim vanda með því að
bjóðast góðfúslega til að koma með
okkur.
Næsta morgun fámm við af stað
og lentum fljótlega inn í skóg, sem
var svo þykkur og þéttur, að þar
sást ekki einu sinni fuglinn fljúg-
andi. Mér fanst eitthvað svo dular-
fult við jænnan skóg, eins og þar
byggju einhverjir ókunnir guðir og
eg var í svo mikilli óvissu um alt,
að eg man ekki til ,að þannig hafi
nokkurntíma verið ástatt fyrir mér,
siðan eg var bam. Það var jafnvel
e ns og hestamir hefðu einhvern
beyg af því, að fara eftir þessum
þröngu skógargötum sem smá-
gremdust í ýmsar áttir og hurfu
lnkt með öllu.
Stórkostleg Hjálp Fyrir Tauga-
Veiklað Fólk — Nýtt Heil-
Brigðislyf.
Læknar, sem hafa mikla reynslu,
segja að þetta meðal sé sam-
sett samkvæmt vísindalegri
reynslu og sé undursam-
leg hjálp við tauga-
veiklun.
Þeir sem þetta lesa, munu kom-
ast að því, að betta nýja meðal
hjálpar ótrúlega mikið og það
á fáum dögum. Þú ættir að reyna
það, ef þú finnur til þreytu. slapp-
leika og tauga óstyrks. Ef þú átt
bágt með svefn og ef þú nýtur
ekki hvíldar, þá reyndu þetta nyia
meðl, Nuga-Tone. Ef þú þjáfst
af meltingarleysi og öðrum maga-
sjukdómum, verður ilt af því sem
þú borðar; ef tungan er óhrein,
óbragð í munninum og þér líður
yfirleitt illa, og þú ert þreyttur
strax á morgnana, bá farðu beint
lyfsalans og fáðu flösku af
NugaTone.
Et ir að við höfðum þannig hald-
ið áfram um stund, en þó ekki all-
lengi leit fylgdarmaðíurinn aftur
og baö okkur að riða ekki hver á
eftir öðrum, heldur dreifa úr okk
ur. Hafði eg áður heyrt að jætta
væri siður jjessara manna jíegar
þeir nálguðust heimkynni sin og
væri hann gerSur til jjess aS óhægra
væri að rekja slóðina að kofanum
jæirra. Sagan segir, að jænnan sama
sið höfðu Austurálfu menn, sem
fyrir mörgum öldum síSan herjuðu
á Rússland.
Bftir svo sem hálfan tíma kom-
umst við þt úr skóginum og komum
þar að á og á bakkanum hinum
megin var skóglaust svæði og voru
l>ar byggingar, langar og lágar
lögun og við J>ær stóSu nokkrir Kín-
verjar á verði. Þeir höfSu sjáan
lega búist við okkur, því strax jæg-
ar við komurn út úr skóginum, kom
einn jæirra á móti okkur,- sagði okk-
ur velkomna og bálið ókkur að gera
svo vel og koma inn. Þegar viS
komum inn voru þar fyrir svo sem
fimtíu menn. sem allir stóðu á fæt-
ur og heilsuðu okkur hæversklega.
Kofinn var lágur og sótugur að
innan alveg e)jns og; aðrir veiði-
nrannakofar í jreirn hluta Kínaveldis,
nema hvað hann var töluvert rúm-
betri. Ekkert loft var i þessu húsi.
Bekkir voru fram meS veggjunum
og voru heydýnur lagðar á
þá. Matúrinn var soðinn í tveimur
stórum pottum. En kofinn bar það
með sér að ekki var vel um þaS
búið að reykurinn kæmist greiðlega
út, því alt var þar svart af sóti og
reyk, nema vel fægSar byssur, sem
héngu jrar í einu horninu. Á veggn-
um til hægri handar, var stór mynd
af herguðinum Huah-Dil máluS á
paj>pír með sterkum litum. Framan
við hana stóð Iborð og á því brunnu
tvö Ijós í kertastjökum. /Þar stóð
einnig reykelsis ker aS austurlensk-
um sið og gerði það reykjarlykt-
ina nokkuð þolanlegri. Þar inni var
borð, sem þar er nefnt “borð hinna
átta anda”, en í }>etta sinn var þaS
notað handa fjórum gestum.
Þessi hávaxni Kínverji, sem
nrætti okkur við húsdyrnar var for-
ingi þeirra, sem þar héldu til. Hann
bauð mér og Mr. M. til sætis við
borðið og kynti okkur fjórSa mann-
inn, sfern við borðið sat en það var
sá, senr næst gekk honum sjálfum
aS virðingu og völdum. Eg hirði
ekki að lýsa máltíðinni. Það sem
eg var fyrst og fremst að hugsa um
var það, sem þessi útilegumanna-
foringi sagði mér af ser og félög-
úm sínum rneSan við vorum að
borða.
Þessi félagsskapur er nokkurs
kónar bræðraíájag, sem bygður er
á hemaðarreglum. Hver félagi
verður að hlýSa yf-irmanni ’SÍnum
skilyrðislaust og ekki að eins hon-
um heldur einnig aðal leiðtoganum,
sem aldrei býr meS jressum útilegu-
flokkum. Þeir kalla hvfer annan
“bróður” og ]>að er skylda ]>eirra
hvers um sig, að verja félaga sinn
ef hann kemst i hættu, jafnvel j>ótt
hann þurfi að hætta lífi sínu til
þess. Það kemur mjög sjaldan fyr-
ir að þessar föstu reglur séu brotn-
ar, enda er dauSinn vís hverjum,
sem það gerir. Kvenfólk er aldrei
á þessum stöðum og áfengir drykk-
ir eru mjög hóflega um hönd hafð-
ir. Verði nokkrum “bróður” það
. ........ Taktu það Tnn sam- ,á ,aS segja nókkrum út í frá, af
kvæmt forsktift. o*r þiy mun PV1 fenj genst hja þeim, þá er hann
furða, hve fliótt þér fer að batna
Nugra-Tone veitir eadurnærandi
fýefn, góða matarlyst, styrkir lifr-
vægðarlaust tekinn af lífi.
Þessi félagskapur er mjög víð-
ina íækur f faf ma,lír^[ Ttra °g
reglu á öll maltingarfærin. Það
er sannfæring vor, að ekkert með-
m ?é eins gott eins og Nugá-Tone.
Þeir, sem búa bað til, þekkia svo
vel verkanir þess, að þeir leggja
híl n flmíu „ ít X 1__•
lög og reglur hyers' fIokks fyrir sig
eru mjög svij>aðar. Allir flokkarn-
ir á stóru svæði, hafa einn aðal
höfðingja sem vanaléga á heima í
það fyrir alla lyfsala, að ábyrgj-; stórum bæ og er í miklum metum
ast meðalið ocr skila aftur pen- og að flestra áliti strang-heiðarleg-
mgunum ef bú ert ekki ánægður. ur borgari. Engum manni dettur
PU getur fentrið mánaðar forða : j. „ * at W0n<r eða Mr Chmp-
fynr hér um bil $1.00. Meðmæli, Lmi?V _ g . • _- , a?f ’
heldri menn er ástæðan fyrir því,
að ræningjaflokkarnir vita jafnan
nákvæmlega um það, hvar fengs er
að vænsta ; vita um fyrirætlanir og
framkvæmdir efnamannanna. Og
það sem e'kki varðar minstu, þá fá
I>eir frá jæssum höfðingja að vita
um alt, sem lögreglan er að hafast
að og vita þvi fyrir fram hvað }>eir
þurfa að forðast frá hennar hálfu.
Fæstir þessara manna hafa nokk-
urntíma heyrt eða séð þennan huldu
höfðingja, sem J>eir nefna “da-ýeb.”
Aðeins örfáir fyrirliðar vita nokk-
uð hver hann er og J>aS eru engin
dæmi til að J5eir hafi brugðist þess-
um “da-yeh” .sínum eða komið upp
um þá.
Á leiðinni heim dró Mr. M. at-
hygli mínu að hestunum, sem við
riðum. Þeir voru gráir að lit og svo
líkir ab þeir þektust varla hver frá
öðrum. Sagði hann mér þá }>essa
sögu af hestunum og ræningja-for-
ingjanum Fa-Fu.
“Nokkru eftir að eg settist hér
að og var orðinn kunnugur Fa-Fu,
sátum við einu sinni eftir miðdags-
verð og vorum að tala saman. Sagði
hann J>á við mig: “ Heyrðu, kaf-
teinn, láttu mikið af gulli á borðið;
opnaðu gluggann alveg; engiií
hætta; gullið verður ekki tekið.”
“Því ætti eg að gera j>etta,”
spurði eg, og hélt eg satt að segja
að vínið, sem hann hafði drukkið
hefði kannské runnið honum í koll.
“Ekkert verður snert, sem þér
heyrir til, því nú ert þú bróðir
minn.
Skömmu síðar kom maður, sem
gætti hestanna til mín einn morgun
og yar 'honum sjáanlega mikið niðri
fyrir. Sagði hann mér að jæssum
tveimur gæðingum hefði verið stol
ið um nóttina. Eðlilega féll mér
jætta mjög illa og sendi menn í all-
ar áttir til að leita að þeim. En það
varð árangurslaust. Hestamir fund-
ust ekki og eg komst að jæirri nið-
urstöðu að ræningjamir hlytu að
hafa stolið ]>eim. Næst jægar eg
fann Fa-Fu sagði eg við hann að
hann skyldi láta ógert að segja mér
að félagar bans snertu við engu,
sem mér tilheyrði, því nú hefðu
þóir stolið tveimur bestu hestun-
um minum.
Þó eg hefði rekið í hann glóandi
járn mundi honum ekki hafa orðið
ver við. •
“Mínir menn? AkLtei! aldrei.
Það eru Rússarnir þinir. Minir
menn þora ekki að snerta við
nokkru, sem þú átt. —
Það var ekki langt frá að eg
legði trúnað á j>að sem maðurinn
var að segja. Hann virtist svo sem
sannfærður im> að hann hefði sjálf-
ur rétt fyrir sér. Eg hélt áfram
leitinni, en árangurslaust, og eg
leitinrti, en árangurslausifc, og var
orðinn viss um eg mundi aldrei sjá
þá aftur. En um kveldið kemur Fa-
Fu ínn 1 skriifstofun rhína og var
heldur en ekki gustur á honum og
skeytti hann í jætta sinn engum
heimsóknarreglum. Sagði hann mér
að hestarnir væru fundnir og nú
skyfldi eg láta hesthúsið vera ólok-
að yfir nóttina og sjá um að þar
væri nóg handa hestunum að éta
þegar þeir kæmu. En eg ætti ekk-
ert að njósna um jætta frekar. Hann
rauk burt áður en eg gat nokkru
svarað. En eg gerði eins og fyrir
mig var lagt.
Snemma morguninn eftir kom
hestamaður inn og var honum mik-
ið niðri fyrir og hrój>aði hann upp
yfir sig að nú væru hestarnir komn-
ir. Reyndist það rétt að vera.
Slæptir voru þeir að visu nokkuð,
en að öðru leyti jafngóðir. Þegár
eg hafði skoðað hestana og kom út
úr hesthúsinu, rakst eg á Fa-Fu.
Hann var i mjög æstu skapi og j>að
var eins og eldur brynni úr augun-
um,
“Hefir þú, byssu? spurði hann
mjög hvatlega.
“Já, þú hefir séð hana sjálfur,”
svaraði eg.
“Taktú byssuna og komdu með
mér.”
“Staldraðu við,” sagði eg, “hvað
er eiginlega um að vera?”
“Komdu,” eg skal segja þér það
á leiðinni.”
Mér þótti nóg um; sótti samt
byssuna og við fórum á stað. En
svo hratt gekk hann að eg gat naum-
ast fylgt honum.
“Vilt þú nú segja mér, hvað alt
þetta á að þýða?” spurði eg.
Hann sagði mýr þá, að eg hefði
haft rétt fyrir mér. Tveir nýliðar
hefðu stolið- hestunum minum án
ann er.áurtók sömu orðin. Þá féllu brautum, og heyið kemur inn í þá væri hann hengdur; þeir kváðu
þeir á kné fyrir okkur, beygðu höf-j loftinu í stórum körfum, og vatnið gera það þarna úti á Englandi að
bunar inn um f jósvegginn, ef snú- j hengja fólk lgvo sögðu Þeir> a6
ið er krana. — Það er frágangur
uðin til jarðar og sögðu hvað eftir
annað: “Da-yeh! Da-yeh!” Svo
stóðu þeir upp og hurfu inn í
skóginn.
Fá-Fu snéri sér að mér og sagði:
"Vertu ekki reiður, þetta var mín
skuld,” og svo fór hann í sömu átt
og hinir tveir ungu menn höfðu
farið.
All-lengi hafði eg áhyggjur út af
því 'hvernig fara mundi fyrir þess-
um tveimur unglingum. En Kíp-
veijar se,m eg var kunnugur sögbu
mér, að Fa-Fu hefði ekki hegnt
j>eim og hefði hann sagt að hann
hafi lofað mér þvi að gera það
ekki.
Frá Islandi.
Seyðisfirði, 24. marz.
Mokafli á Austfjörðum síðustu
viku, eins og áður. Á Hornafirði
fá bátar að jafnaði 5—16 skpd.
Einn bátur fékk síðasta mánudag
21 skpd. Varð þar af að koma 6
á annan bát, en flaut sjálfur með
15. Netabáturinn Sæfarinn kom
á mánudag til Eskifjarðar með
12,000 af stórfiski. Var það viku-
veiði. Á Djúpavogi á land komið
síðustu viku 292 skpd., alt hand-
færaveiði. Til dæmis fékk á laug-
ardagin einn vélbátur með fjórum
mönnum 9 skpd.. Á Fáskrúðs-
firði fá bátar í róðri 12—15 skpd.,
alt á handfæri. Á Norðfirði fengu
tveir vélbátar í gær 9 skpd hvorj
á • nýveidda loðnubeitu þar. Á
Seyðisfirði og Norðfirði hafa róð-
rarbátar orðið fiskvarir síðustu
viku; alveg óvenjulegt um þetta
leyti; fengið 1—2 rúm af góðum
göngufiski.
Sólskin og sumarblíða hér dag-
lega síðan um fyrri helgi, en næt-
urfrost. Heilsufar gott, nema
mislingar útbreiðast, eru vægir.—
Reykjavíkur útvarpið heyrist hér
illa, segja móttökutækjaeigendur,
og eru óánægðir,—iHænir.
Gamansögur
þess að yfirmaður þeirra vissi um
það og hefðu þeir falið hestana í
skóginum. Þessir ólánssömu, ungu
menn, hefðu ekki hirt um að kom-
ast eftir því, að Fa-Fu var vinur
eigandans.
“Flýttu þér nú,” sagði Fa-Fu.
Þeir bíða hinum megin við hæðina.
Bíöa J>ess að við komum og skjót-
um þá.”
Mér fór ekki að verða um sel.
Þetta vildS eg ekki með nokkru
móti. Eg bað hann að slepj>a j>essu
og sagði honum að eg væri alveg
ánægður j>ar sem eg hefði nú feng-
ið aftur hestana mína.
Rétt handan við hæðina sátu
tvrir ungir menn. Þeir voru ó-
bundnir og þar var enginn til a!5
hta eftir þeim. Þeir sátu skamt
hvor frá öðrum og struku knén.
Þegar þeir komu auga á okkur
stukku j>eir upp og stóðu þráðbein-
ir og héldu sjálfsagt að nú væri
þeirra síðasta stund komin. Fa-Fu
sagði ejitthvað við þá með þrum-
^v.ucn , .... an<h rödd. Þeir störðu á hann og
og ábyrorð o<r tilV söíu hjá öUum1 seu 1 raun °S vern ræningjahöfð- það var eins og þeir gætu ekki átt-
góðum lyfsölum. ingjar. En sambandið við j>essa 'að sig á hvað hann væri að segja.
Frh. frá 2. bl«,
“ójú, það er sitt af hverju í
þeim, eins 0g vapt er," segir hús-
bóndinn. "En eg hefi ekki lesið
þau öll enn þá, og sízt allar aug-
Iýsingarnar.”
Já, það er nú ekki að marka
enn þá,” segir karl. ‘‘Það getur
þá máske verið einhver merkileg
auglýsing í þeim, sem þér eruð
ekki búinn að kynna yður. Eg
vænti að þér hafið ekki rekið yð-
ur á neitt frá drotningunni á
Englandi?”
ónei! Ekki hefi eg nú gert
það. Það getur verið eitthvað um
hana talað I þessum nýkomnu
blöðum fyrir því. _ Hafa dreng-
irnir verið að tala um hana við
þig núna nýlega eða síðan að
blöðin komu?”
Já, blessaðir drengirnir, þeir
vilja mér vel; þeir sögðu mér
strax, þegar blöðin voru komin,
að drotningin á Englandi væri að
auglýsa eftir yfir umsjónarmanni,
og til sannindamerkis sýndu þeir
mér mynd af drotningunni og mér
Ieizt bráðvel á hana. Þetta er
reffilegasta kona, forrík ekkja,
ekki ósvipuð henni Björgu á Bala,
nema hvað drotningin hefir 'eins
og grind á höfðinu.”
“Eg held að þú sért farinn að
hugsa upp á drotninguna á Eng-
landi, Jón gamli,” segir húsbónd-
inn, “en það er ekki til neins fyrir
þig. gamlan og tannlausan fausk-
inn.”
“ónei, ekki er það nú beint
svoleiðis, þó maður viti nú raun-
ar aldrei sinn næturstað, eins og
mig minnir að meistari Jón segi
einhversstaðar. — En — eg vil
vera fjósamaður ihjá henni. Og
nú er eg satt að segja kominn tfl
að biðja yður að hjálpa mér, og
skrifa drotningunni fyrir mig, og
sækja um embættið fyrir mína
hönd. Eg hugsa að hún taki bréf
frá yður til anleiðingar. Dreng-
irnir eru búnið að setja mig inn í
alt þetta. Og satt að segja hafa
þeir ýtt undir mig að tala um
þetta við yður—”
“Ja, þessu trúi egvel; þetta er
svo sem eftir þeim,” segir hús-
bóndinn.
“Jú, þetta er eftir þeim,” segir
Jón, “því að þeir eru kátir og góð-
ir drengir; þeir eru búnir að lýsa
þessu öllu fyrir mér; sunnan-
drengirnir eru svo dæmalaust
kunnugir þessu öllu. Fjósið kvað
vera fjarska stórt — mikið stærra
en allar Bakkabúðirnar — og eg
á bara að vera yfirmaður og “re-
gera” yfir öllu fólkinu; standa
á háum palli í fínni “múnder-
ingu” með hlaðna pístólu í hend-
inni; mér er nú raunar hálfilla
yið hana, ef skotið færi úr henni
og yrði einhverjum að slysi. Þeir,
sem moka flórinn, kváðu vera kol-
svartir eins og líkkistsr, og eru j
öðruvísi litir og heita Hott—Hott
— Hott—”
“Ekki vænti eg að þeir heiti
Hottentottar?” greip húsbóndinn
framá.
“Jú, satt er orðið”, svaraði Jón,
“Hottentottar” heita þeir. Svo er
allri mykjunni ekið út með járn-
á þessu. •— Og svo er mataræðið
og viðurgerningarnir! — Hún
kvað kaupa alt saltkjötið, sern
flutt er út úr landinu; þar fær
einhver góðan bita; og hún kvað
taka til sín alt rjómabússmjörið,
Sem strokkað er hér á landi; ekki
þarf kannske að eta þurt.”
Svona Iét karlinn dæluna ganga
og kom móður á hann, þegar hann
mintist á kjötið og smjörið, að ó-
gleymdu kaupinu, sem hann sagði
að væri vegið í gulli í pundatali.
Loks þraut húsbóndann þolin-
mæðina, og segir hann þá við Jón:
“Æ, hættu þessum lestri heilla-
karl! Eg skil ekki hvernig pr.lt-
arnir hafa getað látið þetta alt
tolla í þér. Farðu nú niður til
húsmóðurinnar og skilaðu frá
mér, að hún eigi að gefa þér góð-
an skyrspón og kaffi á eftir. Og
hérna er í nefið.” — Auðséð var,
að karli þóttu þetta slæm málalok,
en lét þó við svobúið standa. Hús-
bóndinn beiddi pilta sína að reyna
að plokka þessa drotningarflugu
úr höfðinu á Jóni gamla, og hétu
þeir góðu um það.
Nú liðu nokkrir dagar, og er Jón
í daufara lagi í dálkinn; gerir
hann hvorki að tóna, syngja né
halda tölur; en fundarhöld eru í
fjósinu í hverju rökkri. Loks
kemur Jón eitt kvöld inn fyrir til
húsbónda síns og er þá sýnilega
glaður í bragði.
“Eg er alveg hættur að hugsp
um Englandsdrotningu,” segir
karl, “hún er ekki mitt meðfæri;
þeir lásu aðra grein í blöðunum
útlendu, drengjagreyin, og þar
stóð að ef fjósamaðurinn gerði
ekki sína “pligt” óaðfinnanega,
það stæði í blöðunum, að orð léki
á, að Negrarnir og Hottentottarnir
í drotningarfjósinu mundu þar að
auki og í ofanálag hafa jetið sein-
asta fjósamanninn. Hún hefir
haft vit á, sú gamla, að setja það
ekki í auglýsinguna sjna. — Þetta
er auðsjáanlega opinber lífsháski.
Eg er á sama máli og drengimir,
að það er of seint að hætta við
þetta, þegar máske er búið að
hengja mann og éta’.’
Þar með var fjósamenskan hjá
drotningunni á Englandi úr sög-
unni. Jón tók aftur gleði sína,
söng og prédikaði að venju mikið
um kvöldið. Frh.

INCORPORATED 2T® MAY 1670.
ÞKJAR MlLJONIR tKRA
i MANIIOBA, SASKATCHEWAN OG ALBERTA
ÁBODARLÖND til sölu
OG BEITILÖND TIL LEIGU
LEYFI TIL HEYSKAPARog SKÖGARHÖCGS
Sanngjörn kjör Allar frekari upplýsingar gefur
HUDSON’S BAY COMPANY, Land Department, Wínnipes or Zdn\*
CanadianPacific
getur sjed um ferd ydar
Y Fl R n a Fi D /
til Bretlands og annara landa
med hvada gufuskipi sem er
Ákveðið í tíma
Upplýsingar fúslega gefnar af
E. A. MoGuinness, T. Stookdale*
City Ticket Agent, Winnipeg. Depot Ticket Agent, Winnipeg
eða 663 Main Street, Winnipeg, Man.
Hin Eina Hydro
St e iv 111 H eated
BiFRElDA HREINSUNARSToD
í WINNIPEG
I
Þar sem þér getið fengið bílinn yðar þveginn, það er að segja hreinsaðannogolíubor-
inn á örstuttum tíma, meðan þér standið við, ef svo býður við að horfa, eða vér send-
um áreiðanlegan bílstjóra eftir bíl yðar og sendum 'yður hann til baka, á þeim tíma
er þér æskið, Alt verk leyst af hendi af þaulvönum sérfræðingum, Þessi bifreiða \
þvottastöð vor er á hentugumstað í miðbænum, á móti King og Rupert Stréet.
Prairie City Oil Co. Ltd.
Laundry Phone N 8666
Head Office Phone A6341
EXCURSIONS
Farbréf seld frá
15. Maí
til
30. Sept.
AUSTUR ad Hafi
Alla leið á braut eða vatnaleið að parti
Vestur ad Hafi
THE TRIANGLE TOUR - ALASKA
JASPER NATIONAL PARK
MT. ROBSON PARK
Gilda til afturkomu
alt að
31. Október
1926
VORAR
EIGIN EFTIRLITS-FERÐIR
koma sér vel fyrir
Kennara, Iðnaðarmenn,
Starfsmálamenn og Konur
Ferðir í Júlí til
BRETLANDS og
MEGINLANDSINS
PRINCE EDWARD ISLAND
og KYRRAHAFSINS
Skemtanir lagðar til á eftirtekta-
verðum stöðum á leiðinni.
Beina leið frá Vestur Canada til
Eucharistic Congress,Chicag-o
20.—24. Júní 1926
Leitið upplýsinga hjá
Umboðsm. Can. National Railways
Eða skrifið
W. J. QUINLAN.
District Pass. Agent,
Winnipeg, Man.