Lögberg - 01.07.1926, Side 3

LÖGBEIÆ FIMTUDAGINN.
1. JÚLl 1926.
Bls. S.
Sumarliði Sumarliðas n.
Þegar eg hugsa um jefiferil sumra
merkra Vestur-íslendinga, dettur mér
stundum í hug hár fjallgaröur, sem
atSskilur tvo djúpa dali. Veran á ís-
landi er.annar dalurinn, en dvölin hér
vestra hinn, og menn hér vestra vita
oft lítið um það, sem gjörst hefir i
hinum dalnum. Hái fjallgarðurinn
hylur það líf og starf sjónum manna.
Ekki verður það talið til hins auðveld-
asta á lífsleiðinni fyrir menn, sem
þegar hafa lokið miklu og göfugu
æfistarfi' á íslandi, að byrja lifið að
nýju hér i framandi landi, leggja með
slitnum kröftum grundvöllinn að nýju
farsældarhýsi, samhliða þeim, sem
ekkert hafa áður reist og kæra sig
ekki um að vifa neitt um afreksverk
framkvæmdarmannsins. Það er einn
liður í sannri íslenzkri þjóðrækni
Vestur-íslendinga, að leitast við að
gjöra sér grein fyrir þeim mönnum,
meðal vor, sem leyst hafa af hendi
göfugt æfistarf, hér í álfu og engu
síður á íslandi.
Sumir Vestur—íslendingar, sem eiga
merka sögu á Islandi, koma hingað
þrotnir að kröftum, og sporin þeirra
hér, eru að eins undirbúningur fyrir
dauðann. Það var ekki tilfellið með
Sumarliða sáluga. “Þegar hann kom
hingað vestuur,” segir séra Friðrik J?
Bergmann um hann í ritgjörð, er
minst er á siðar, “átti hann þegar
langa og söguríka æfi að baki.” En
framkvæmdirnar voru ekki allar íj
dalnum hinu megin fjallgarðsinsj
heldur skapaði hann sér nýja sögu
framkvæmda 5 dalrwfn hérna meginl
fjalls, svo starfsferill hans liggur í,
dölunum báðum.
Brot úr æfisögu Sumarliða, samið
af honum sjálfum, þá blindum, en|
ritað af dóttur hans, Mrs. Halldóru
Lewis, birtis i Almanaki Ólafs Thor-
geirssonar ásamt nokkurri umsögn
séra Friðriks, árið 1917. Það er bæði
fróðlegt og skemtilegt og varpar ekki
litlu ljósi yfir lifið á Vestfjörðum á
Islandi á þeirri tið. Þeim, sem bet-j
ur vildu kynnast honum en kosturj
gefst með þessum linum, vil eg benda
á þessa ritgjörð í Almanakinu.
Uppvaxtarárin. x
Sumarliði var fæddur 23. feb. 1832,
í Skálholtsvík^ i Hrútafirfði í Stranda-
sýslu. Hét faðir hans Sumarliði
Brandsson, og bjó hann að Kollabúð-
um i Þorskafirði. Var þar þingstað-
ur Vestfirðinga fjórðungs í fornöld.
Voru þar einnig haldnir merkir þjóð-
málafundir um miðbik 19. aldarinn-
ar. Nýfæddum, eða mjög ungum, var
Sumarliða komið til fósturs til hjón-
anna Gisla Jónssonar og Sigríðar
Bjarnadóttur, er bjuggu að Bakkaseli
i Hrútafirði. Hjá þeim var hann hátt
á fjórða ár. Dó þá fóstri hans, en
ekkjan fluttist með drenginn að Kolla-
búðum. Þar var hann hjá föður
sínum^til fullorðinsára.
Þar nam Sumarliði það, sem fá-
tækur en gáfaður sveitadrengur átti
þá kost á að nema. Átta ára gamall
var hann vel læs. Fyrsta bókin, sem
hann eignaðist, var “Hryggjar-
stykkja” (^Noregskonungasögur) og
þuldi hanp hana með mikilli ánægju,
en níu vetra hafði hann numið barna-
lærdóminn. Snemma fór hann að
bera það við að draga til stafs.
Ferðamaður gaf honum stafrófið, og
t'ir þvi skorti ekki tilraunir, þó ekki
væri annar pappír fáanlegur, en ó-
skrifuð sendibréfabrot, og pennar
ekki aðrir en fjaðurpennar, sem hann
sjálfur skar.
Er Siunarliði var 14 vetra, fékk
hann mislinga. Var hann eftir þá
lengi lasburða sökum þess, að hann
þurfti of snemma að fara að gegna
störfum. Leiddi það til þess, að hann
lá rúmfastur 8 vikur og var lengi að
ná fullri heilsu.
Næsta vor fór hann í ver með
fiskimönnum, og hepnaðist honum
það starf sérstaklega vel. Stundaði
hann fiskiveiðar með köflum eftir
það, og kendi þar sama hagleiks sem
í öðrumi störfum hans. Hve góður
sjómaður hann varð, segir séra Matt-
h'r^s Jochumsson frá í bók sinni:
“Sögukaflar af sjálfum mér”: “Frá
kaupstaðnum tók eg flutning út til
Æðeyjar. Þar bjó Sumarliði gull-
smiður, fóstbróðir minn. Hann skaut
mér upp til Ármúla; veður var hvast
og braut allan voginn upp að bænum
og þótti, happasigling hjá Sumarliða,
að stýra svo vel, að við hefðum ekki
slys, enda var hann í mörgu snilling-
ur eins og hann var valmenni.”
Drengurinn var óefað sérstaklega
hæfur til náms, en þegar á barnsaldri
varð honum það ljóst, að skólanám
væri sér með öllu bannað. Bæði
vegna þess, að þar voru dyrnar ]ok-
aðar og þó enn meir vegna hins; að
hann fann hjá sér sterka löngun, á-
samt hæfileikum, til smíða, varð það
ákvörðun hans, að þar skyldi starfs-
svið hans vera. Barn að aldri, í föð-
urgarði, hafði hann smíðað ýmislegt,
sem ótvírætt sýndi það, sem í honum
bjó. Það gefur nokkta hugmynd um
erfiðleikana, að hann varð að smíða
sjálfur mikið af verkfærunum, sem
hann þurfti að nota. Fyrsta lærdóm
sinn i silfursmíði fékk hann hjá Jóni
Eyjólfssyni i Svefneyjum á Breiða-
firði. Var hann dánumaður og af
merku fólki kominn. Fé til þess að
borga fyrir sig við þetta smíðanám,
hafði Sumarliði unnið sér inn við
fiskiveiðar. Hann var þarfia frá jól-
um til páska og hagnýtti sér tímann
hið bezta, enda var þetta einí lær-
dómstíminn hans á íslandi í þessum
efnum, nema það, sem hann sifelt
lærði af eigin athugun.
' Næstu sjö árin var hann hjá föður
sínum og gekk að vanalegum heim-
ilisstörfum, en stundaði jafnframt
smiðar fyrir sjálfan sig, og tókst
honum á þenna hátt, að vinna sér inn
ekki svo lítið fé, eftir mælikvarða
þeirra tima. Á seinni hluta þess
timabils, var hann jafnvel farinn að
kenna smíðar.
Við bóknám sló hann heldur ekki
slöku. Hann setti sig aldrei úr færi
með að fræðast af bókum, og mönn-
um Fróðleiksþorstinn var afar-
sterkur hjá honurn alla æfi. Dönsku
lærði hann á þann hátt, að Jokkum,
faði-r séra Matthíasar skálds, gaf
honum nýja testamentið á dönsku.
Með samanburði við íslenzka text-
ann tókst honum að komast nokkuð
niður í málinu. Á þessum tíma var
hann lika farinn að skrifa greinir i
blöðin. Á allan hátt leitaði andi
hans þroska. Og nú streymdi hugur-
inn út í heiminn.
Utanför.
Til Kaupmannahafnar fór hann ár-
ið 1806 og dvaldi þar næstu þrjú ár-
in. Var aðal tilgangurinn eflaust sá,
að læra sem mest um þær smíðar, sem
hann hafði þegar lagt sérstaka stund
á; en það lítur ekki út fyrir, að hon-
um hafi nægt að verða lærisveinn
einhvers eins meistara, Ijúka fyrir-
skipuðu námi og að því loknu fá
sveinsbréf og hverfa svo til Islands.
Hann var í raun og veru meistarinn
yfir sínu eigin námi alt af. Hann var
kominn til að læra og rannsaka alt,
sem unt var. Hann var því ekki á-
nægður með einn Iærimeistara, held-
ur fór hann frá einu verkstæðinu til
annars,— en aldrei án þess að vera
áður búinn að athuga með nákvæmni
það, sem lært varð á hverjum stað
fyrir sig. Hann notaði timann frá-
bærlega vel, var ávalt að læra og
rannsaka, aðhyltist sumt, sem hann
sá, en hafnaði öðru. Samtímis grædd-
ist honum mikil æfing og leikni í
smíðinu, því stöðugt var hann vinn-
andi. .
Tómstundum sínum varði hann
vel engu siður en vinnustundum.
Þannig notaði hann af kappi bóka-
söfn og gripasöfn, sótti fróðlega fyr-
irlestra og valdi sér þann bezta fé-
lagskap, sem hann gat fengið. Mörgu
ágætu fólki kyntist hann á þessum
árum, enda var það eitt einkenni
hans, á æfileiðinni allri, að eiga auð-
velt með að ná hyllt ágætra manna.
Þar komu til greina frábær myndar-
skapur, bæði í anda og framkomu og
enn fremur löngunin til að læra.
Meðal annara komst hann á þessurn
árum í náin kynni' við Jón Sigurðs-
son og naut gestrisni og vinsemdar
hans, enda var heimili Jóns griða-
staður fvrir íslendinga í Kaup-
mannahöfn unt margra ára skeið.
í lok þessara þriggja ára var hann
í þroskaður maður, frábærlega vel bú-
inn undir nytsamt æfistarf, gæddur
I nákvæmri þekkingu og miklum hag-
! leik í aðal starfi sínu. Þar að aukii
i hafði hann fræðst og auðgað anda^
I sinn á mörgum sviðum, og hugsjóna-
I eldurinn hrann með ósviknitm loga í
i sál hans.
ið Bakkusar-bölið, sem þá eitraði
mannlífið við ísafjarðardjúp eins og
víðast á íslandi, um þær mundir.
1 VESTURHFIMI.
Til Bandaríkjanna flutti Sumarliði
árið 1884. Áður en hann lét i haf,
heiðruðu ísfirðingar hann með skiln-
aðarsamsæti, mæltu fyrir minni hans
og fluttu honum kvæði. Samferða
honum vestur var Friðrik J. Berg-
mann, þá guðfræðanemi frá háskól-
anum í Kristjaníu ('Osloj, síðar prest-
ur. Var það byrjun til vinskapar milli
þessara manna, sem hélzt síðan.
Mátu þeir hvor annan mjög mikils.
Þegar vestur kom, settist Sumar-
liði að, með fjölskyldu sinni, í Garð-
ar-þorpi í Norður-Dakota. Tók hann
þegar að stunda smíðar. Eftir 4 ára
dvöl þar flutti hann til Milton-bæjar,
sem er 11 mílur frá Garðar. Þar
var hann tólf ár, stundaði iðn sína í
bænum og hafði jafnframt búgarð,
skamt frá bænum, þar sem hann bjó.
Sérstaklega meðan hann var á Garð-
ar,'tók hann nokkurn þátt í félags-
lífi landa sinna, kom þar meðal ann-
ars á fót lestrarfélagi. Á Milton var
hann fjær íslendingum og gat þar því
ekki beitt sér fyrir í félagsmálum, en
hann var ávalt ákveðinn stuðnings-
maður kirkjustarfsins.
Árið 1900 flutti Jjölskyldan til Se-
attle, og þar bjó Sumarliði í 10 ár,
stundaði iðn sína eins og áður, þó nú
væri árin að færast yfir hann, studdi
íslenzkan félagsskap og var einn
hvatamaður þess, að stofna þar í bæ
islenzkan. Iúterskan söfnuð. Einstöku-
sinnum flutti hann opinber erindi.
Báru þau ávalt vott um mikla skarp-
skygni, stefnufestu og víðtæka þekk-
ingu.
Að þejum tíu árum liðnum, flutti
hann til Tumwater í Washington-ríki,
settist að á nokkrum ekrum af landi,
fimm mílur fyrir sunnan höfuðstað
ríkisins, Olympia. Með þvi hefst síð-
asti kapítulinn í starfssögu Sumarliða.
Þá var hann kominn hátt á áttræðis-
aldur, starfstíminn orðinn mjög lang-
ur og hann búinn vel að vinna fyrir
ir því, að hann gæti fengið að hvílast
það sem eftir væri æfinnar. Að síð-
ustu fékk hann hvíldina á þessum
stað, en það var síður en svo, að
fyrstu árin af þeim sextán, sem hann
var þar, væru hvíldartimi. Fátt af
því, sem fram kom á æfi hans, sýnir
betur en þessi fyrstu ár þar, hvílíkt
andlegt mikilmenni hann var. Það
var eins og hann yrði ungur í annað
sinn. Með áhuga vísindamannsins og
elju hins unga, gaf hann sig við bú-
skapnum og lagði sérstaka stund á
aldinarækt og var vakinn og sofirin í
því a*ð gjöra, i þeirri grein, rann-
vanalegum gáfum, frábærum hagleik til að fræðast af lestri, heyrn og at-
sem smiður og ágætum hæfileikum til hugun, enda var hann kunnugur höf-
annars náms.. Þegar hann var dreng-1 undum á nokkrum tungumálum. Hann
ur í einum efri bekkjum barnaskól-j las urn öll möguleg fróðleiksefni:
ans, smíðaði hann ofurlítið sýnishornj vísindi, trúarbrögð, félagsfræði, bú-
af gufuvél, sem gjörði verk sitt að1 skap og fleira. Hann var fjarlægur
öllu leyti eins og fullkomin gufuvél. | því, að gleypa við öllu því sem hann
Var hún til sýnis í Seattle og þótti las. Hugsun hans var frumleg, djörf
furðuverk af ungum skóladreng. j og skýr. Þó hann væri fjölhæfur og
Þegar hann lézt var hann kominn viðlesinn, voru þó skoðanir hans
langt á veg með að verða mannvirkjaj grundvalláðar og fastar. Sína löngu
fræðingur (civil engineerj, hafði æfi var hann rannsóknarmaður á
unnið fyrir stjórnina í fjögur ár, og
tvö þeirra verið formaður fyrir hópi
landmælingamanna. ÍÞað var átakan-
legur missir, þegar þessi ungmenni,
eitt eftir annað, voru að tinast burtu.
Bæði í sorg og gleði var ástmenna-
hópurinn á heimilinu sameinaður og
samtaka. “Mínar eru sorgirnar þung-
ar sem blý”, hafði það oft ástæðu til
að segja, þegar farg sjúkdóms og
dauða hvíldi yfir því, en það treysti
Drotni og barðist hinni góðu baráttu
með trúarþreki og fórnfýsi. Heimil-
isfaðir og húsmóðir nutu einlægrar
ástar og djúprar virðlngar barnanna
og fram til hins siðasta hefir Helga
verið Sumarliða hin ágætasta kona,
siem hugsast getur.
Vinskapur við séra Matthías
J ochumsson.
Professional Caras
ýmsum sviðum, sí og æ leitandi hins
sannara og betra.
Ef til vijl hefir ekkert betur einkent
anda hans, en trúmálaskoðanir hans.
Þar var hann bæði djarfur og fastur.
Nýmælunum mörgum á þeim sviðum,
fylgdist hann með, vildi láta breyta
játningarritunum sumum, en fyrir
nýja testamentinu bar hann djúpa
lotningu og varði grundvallaratriðin
með verulegum eldmóði. Það var eins
og hann hefði hugsað út í æsar hvert
mál, er hann talaði um, ekki sizt trú-
arbrögðin. Það var heldur ekki tóm
vitsmunatrú, sem hann átti, heldur
einnig hjarta — kristindómur.
Á stjórnmálum íslands og öðru, sem
laut að framförum landsins, hafðij
hann hréinar og ákveðnar skoðanir. |
Byggi eg þetta á því, sem eg hefi
séð eftir hann ritað. Honum verður,
Þeir voru nágrannar og leikbræð-! ef til vill, ekki betur lýst, á því sviði,
ur í uppvextinum, Sumarliðl á Kolla- en með því að segja: hann var is-
búðum, en Matthías á næsta bæ, Skóg- lenzkur Islendingur. Hann hafðij
um. Vinátta tókst með þeim, sem Htlar mætur á þessum danssinnuðui
ekki slitnaði. Um það atriði segiri “löndum. ’ Eg hygg að Sumarliði
séra Matthías i “Sögukaflar af sjálf- ðafi verið búinn að mynda sér á-,
um mér”: “Á Kollabúðum bjó Sum- kveðnar skoðanir um ísland sem
arliði Brandsson, skynsamur maður.j sjálfstætt Islenzbt ríki, þegar all-1
og'bjó vel. Hann fóstrraði Ara bróð-j margir, jafnvél mentaðir íslendingar,
ur minn i vináttuskyni. Hans helztij voru inni í dönsku þokunni. Sérstak-
sonur var Sumarliði gullsmiður, sem iega var honum ant um það, eins <yg
síðar flutti til Vesturheims. Hann Einari Þveræing forðum, að ísland
var hinn mesti framfara og þroska-j færi ekki að bindast neinum samning-
maður á uppvaxtarárum, og tók okk-( um- sem Iæi* *. ser afsaI sjálfstæðis
ur þá öllum fram, fóstbræðrum sín-
um. Hann var þjóðhagi snerama, og
DF. B. J. BRANDSON
ftl6-2£0 Medlcal Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sta.
Phone: A-1834
Offtce tímar: 2_3
Heimili: 776 Victor St.
Phone: A-7122
Winnipeg, Manitoba.
Vér leggjum sérstaka áherzlu & aC
selja meCul eftir forskriftum lækna.
Hin beztu lyf, sem hægt er a8 fá_ eru
notu8 eingöngu. pegar þér komiS
me8 forskrlftina til vor, meglS þér
vera viss um, a8 fá rétt þa8 sem
læknirinn tekur til.
Notre Daine and Sherbrooke
Phones: N-7658—7660
Vér seljum Giftingaleyfisbréf
fyrir alda og óborna.
Útför.
Á beimili hin's látna fór fram stutt
húskveðja, mánudaginn 29. marz.
Voru þar saman komnir, auk ekkj-
unnar, nokkrir nánustu ættingjar, ná-
grannar og vinir. -Fór sú athöfn
fram bæði á íslenzku og ensku, og
Starfsár á Istandi.
Þegar til tslands kom, var ærið að|
•starfa, endá hafði Sumarliði brenn-;
andi áhuga á því, að ko'ma að umbót-
um á ýmsum sviðum og verða mann-i
félaginu að verulegu liði, enda var
hann, til hárrar elli, frumlegur hug-
sjónamaður, með þyrstum rannsókn-
aranda, og starfseljan var hraust og
heil.
Hann settist að við ísafjarðar djúp
og átti þar heima öll árin, sem liðu
þangað til hann fór til Vesturheims;
eh hann var ekki ávalt á sama stað.
Fyrst var heimili hans í ísafjarðar-
kaupstað, siðan i Vigur og síðast í
Æðey. Aðal starf 'hans var ávalt
smíðar, en hann lagði einnig stund á
fiskiveiðar og jarðrækt og eina verzl-
unarferð fór hann norður á land.
Á þessu timabili fór hann, að minsta
kosti tvær ferðir til Norðurlanda, og
i seínna sinnið var hann heilan vet-
ur i Kaupmannahöfn, Fyrri ferðina
fór hann að áeggjan meðbræðra sinna
í ísafjarðarsýslu, til að sækja milli-
þjóða fiskiveiða sýningu í Björgvin 4
Noregi. Að bæta fiskiveiða aðferð-
ir íslendinga var Sumarl’iða sérstakt
áhugamál. Var honum því einkar
kært, að takast þessa ferð á hendur.
Til þeirrar farar var hann kosinn á
opinberum málfundi ísfirðinga og fé
var honum heitið til að standast ferða-
kostnað o% til nauðsynlegra kaupa.
Af því ferðinni þurfti að hraða, átti
að senda féð: til Björgvinar, en lítið
mun hafa orðið úr efndum á því; en
stjórnin i Kaupmannahöfn stvrkti
þetta fyrirtæki að nokkru og aðrir
drcnglyndir vinir utanlands hlupu
undir bagga með hjálp, svo að hann
gat keypt á sýningunni nokkur tæki
til fiskiveiða, sem hann taldi að helzt
mættu að liði verða.
Ferðin var, að flestu leyti, hin á-
nægjulegasta. Mikið var til að sjá
og um margt að hugsa. I heiðurs-
samsæti var íslendingunum boðið í
synmgarlok. Þar voru ýmsir tignir
gestir, meðal annara Ole BuII, fiMu
rnttT, Sumarlitfi
flMti þar rreCu og tal.íi 4(aml
oðru um viðreisn hins norska þjóð-,
armals. Var að máli hans gerður1
hinn bezti rómur. Mörgum öðrum á-|
gætismönnum kyntist hann í þessari!
ferð. Má þar til nefna Kristján' ní-,
unda Danakonung. Átti Sumarliðij
skemtilegt samtal við hann nokkra
stund.
Fyrir nokkrum vonbrigðum varð
Sumarliði óefað út af þessari ferð, er
heim kom. ísfirðingar þökkuðu á-
huga hans og elju síður en skyldi, og
endurbótavonir í sambandj við dansk-
an kattpmann þar, Hammer að nafni,
brugðust einnig.
Sumarliði var 1 ár í Æðey, stund-
aði þar smíðar, hafði nokkurn bú-
skap, kendi piltum, og hafði stundum
sjávarútveg. Fjórtán ár var hann í
sýslunefnd ísafjarðarsýslu.
1 ýmsu var hinn frumlegi, hrausti
andi hans ósamþykkur samtíð sinni, en
sárast af öllu mun honum hafa svið-
hinn vinsælasti; hafði hann og sér-
staka elsku á mér, enda hélzt vinátta
okkar og viðskifti þangað til að hann
kvaddi Iand. Bar fundum okkar sam-
an á Óðinshæð í Norður-Dakota
1893; varð þar fagnaðarfundur og á
margt að minnast. Nú býr hann vest-
ur við hafið kyrra og hans lið, í samaj var framkvæmd af séra Rúnólfi Mar-
bæ og sonur minn Gunnar, og hefirj teinssyni, presti Hallgríms safnaðar í
minn gamli fóstbróðir orðið honum Seattle. Var líkið svo flutit til Se-
góður ráðunautur.” í síðasta bréfi, I attle, og var þar höfð aðal-útfararat-
sem séra Matthías skrifaði Sumarliða,j höfnin fimtudaginn 1. apríl, í Ballard
dags. á Akureyri 1. sept. 1909, segir( First Lutheran Church, og líkið svo
hann meðal annars þetta: yEru nú um greftrað í Pacific Lutherari graf-
60 ár, síðan æskuvinátta okkar stóð reitnum. 1 kirkjunni talaði, auk séra
með mestum blóma, og betri eða Rúnólfs, Rev. O- L. Haavik, prestur
jafngóðan og ósérplæginn vin eign-j safnaðarins, sem á þá kirkju. Var
aðist eg aldrei né þekti. en, þig á margt fólk saman komið og kistan
yngri árfim.” Undirskriftin, “Matth-j skreytt mikilli blómadýrð.
sóknir og umbætur. Starf hans í þeim ías frá Skógum” minnir líka á æsku- Þrent bað hinn láíni um, að væri
efnum komst til eyrna hins heims- stundirnar. | lagt með líkama sínum í kistuna: |
fræga visindamanns, Luther Bur- Eftirfylgjandi orð eru höfð eftir Passíusálmar, Nýja Testamentið, sem
banks. Var Sumarliði gjörður að gömlum manni á Vesturlandi: “Eg Jokkum, faðir séra Matthíasar, hafði (
heiðursmeðlim í Burbanks félaginu þektj þrj4 unga Qg efnilega menn, en gefið honum, og dálítið Bandaríkja-j
og sæmdur verðlaunum. Birtist rit-i þa$ eru þejr séra Matthías Jochums- flagg ur silki, sem hann hafði lengij
gjörð um þetta í einu Olympia blað-j son Björn r;tstjóri Jónsson og Sum-1 a«- Ber síðasta vott um ást^
anna og enn fremur var all-ítarlegaj arljði gullsmiður Sumarliðason. Hinn han5 t;l kjörlands síns. Honum var
skýrt frá þessu í blaðinu Heims-' síðastnefndi var þciiTa elztur og hon- IJóst, að þetta var framtíðar-j
kringlu. um var það að þakka, að þeir Matthí-' Iand afkomenda hans, og fyrir þá
Ekki hvarf hann algjörlega fráj as Björn stigu fyrsta sporið til þekkingu, sem hann hafði aflað sér,
smiðum, þó hann flytti sig út á þenn-| ægrj skólamentunar.” Þessa getur bar hann sjálfur virðingu fyrirj
an búgarð. Þau urðu hér um bil sex' ~
starfsárin þar. Þá tók forsjónin fram
í fyrir eljumanninum og sagði, að
nóg væri komið, enda hafði hann þá
fjóra um áttrætt. Sjónin tók að
bar hann
Sumarliði j áminstu æfTsögubroti Bandaríkjaþjóðinni og imni henni afj
sínu. Hann safnaði meðal ungra’ h'arta- Himr tveir hlutirmr, Passíu-j
manna dálítilli fjárupphæð til að' sálmarmr og Nýja Testamentið, sýna.
styrkja Björn; en um hitt atriðið erj ótvírætt, hvað honum bjó inst í hjarta.j
það að segja, að Brynjólfur Bene- Þaí5 var ósvikinn kristindómur, sem
þverra og ekki leið á löngu, að hannj fljktsen, kaupmaður í Flatey, kostaðii Þar hafí5i naS haldi-
yrði steinblindur. Þau voru nærri
tíu árin, sem hann sat í dimmunni;
en andlegu hæfileikarnir voru fyrst
um sinn lítið bilaðir. Bókamaður
mikill hafði hann verið alla æfi, Ias
bækur, auk íslenzkra, á Norðurlanda-
málunum, þýzku og ensku. Nú var
sami hugurinn að fylgjast með þvi,
sem var að gjörast í heiminum; varð
því að lesa fyrir hann eins mikið og
unt var.
Þrjú síðustu árin, sem hann lifði,
var dofinn, andlegi og líkamlegi, að
færast yfir hann. Hann var smátt og
smátt að færast inn í rökkrið, enda
var hann þá kominn á tíræðisaldur.
Fótaferð hafði hann samt nokkra á
hverjum degi. Laugardagspiorgun-
inn, 27. marz, fór hann á fætur eins
og hann var vanur, borðaði dögurð
og var eitthvað meira á fótum. Næstu
nótt fékk hann ákaft slag, en féll svo
í dá, og á mánudagsmorgun ('29.
marzj leið hann út af.
Heimilislíf.
Sumarliði var hinn skemtilegasti
heim að sækja, mjög alúðlegur og
ræðinn. Á heimili hans var gest-
kvæmt, ekki sízt hér í Seattle. Það
var' þar verulegur þáttur í félagslífi
íslendinga. Þangað var ætíð hlýlegt
og gott að koma. Ungum mönnum
var Sumarliði sérstaklega ráðhollur
og hjálpsamur.
Sumarliði kvæntist þrisvar sinnum;
fyrst Mörtu Kristjánsdóttur frá Vig-
ur; þeirra sonur, Erlendur, dó í N.-
Dakota. Þá Maríu Kristjönu Þórð-
ardóttur; þeirra börn: Sigríður, dáin
fyrir ári síðan; Árni Sigurður, Sum-
arliði Branz, báðir til heimilis í Se-
attle; og síðast Helgu Kristjánsdótt-
ur frá Tungu í Dalamynni í ísafjarð-
Matthias í skóla, en í þann sjóð lagði
Sumarliði fyrstu 50 spesiurnar af sínu
eigin fé. Eg læt hér' svo fylgja um-
mæli Steingríms læknis, sonar Matth-
íasar, um þetta höfðinglega tillag
Sumarliða:
Það væri gæfuauki fvrir Vestuf-
íslendinga, að læra að þekkja sem
hezit “klettinn, sem þeir eru höggnir
af.” Æfi Sumarliða sýnir efnið.
Bezt fer á því, að niðurlag þessara
minningarorða sé vers gamaít, sem
Sumarliði hafði oft yfir. Má skoða
Ahnanaki það sem einkunnarorð æfi hans. Með
Sumarliða, því versi kvaddi hann
“Nýlega las eg grein
Vestur-íslendinga, eftir Sumarliðaj því versi kvaddi hann dóttur sína,i
gullsmið Sumarliðason. Segir hapn Mrs. Fredrickson, í síðasta sinni, er'
þar, meðal annars, að hann hafi fyrst-; hún sá hann lifandi.
ur lagt skerf sinn til, og fengiðj “Hafðu Guð í huga og minni,
Brvnjólf Benediktsen, að faðir rninm
yrði kostaður til ‘skólalærdóms. Enj
þessi skerfur var 50 spesiur, og var
það rausnarleg gjöf á þeim tímum.
Aldrei heyrði eg föður minn minnast
á þetta, og hygg eg það stafi af því,
að hann hafi ekki vitað það. En þetta
finst mér vel þess vert, að sé á lofti
haldið. "Þeir voru æskuvinir, faðir
minn og Sumarliði og heyrði eg
pabba minn oft minnast hans með
mesta hlýleik.”
hafðu Guð fyrir augum þér;
hugsaðu um Guð í hverju sirini,
því heyrir Guð og til þín' sér.
Virtu Guð í velgengninni;
þú veizt, að hann þinn herra er.”
R. M.
Nokknr Minningarorð um Sigríði
Nokkrar athugascmdir.
Sumarliðason.
Eins og þegar er minst á í því, sem
sagt hefir verið um Sumarliða Sum-
, . , arliðason, dó elz<ta dóttir hans, Sig-
Ef e'tthvað kynm á þessum lmum rigur> fyrir Hgugu 4r; sigan vi]ja
að vera að græða, eru menn nú þeg-j aðstandendur hennar ekki láta hjá-
ar bunir a® fa n°kkra hugmynd um ]iSa aS geta H€nnar aís nokkru> nú I
manninn Sumarliða. Sérhver maður þegar föður hennar er minst. Hún'
svmr sig, a ein'hverju leyti, í því, andaÖist á heimili hans, nálaegt Olym-
sem hann vmnur. Sé því sagt nokk-j pia 20 febr 1925 eftir þriggja 4ra
uð ítarlega frá störfum sérstaks sjukdómsstríð.
manns, hefir um leið verið dregin Sigríður var fædd á Islandi 29. júní
nokkur mynd af mannmum sjalfum. I 1874 Móður sína misti hún, er hún
Sumarhði er engin undantekning í var 4 barnsaldri og var hún svo alin
þessu efm. í æfistarfi hans sjáum upp hj4 föðursystur sinni, þangað til
vér mynd af honum. | hún yar fl 4ra f]uttjst hún ,qjeð
Það, sem sagt verður um hann íj föður sínum og stjúpu til * Vestur-|
viðbót, hefir þá öðru fremur þann til- heims. Mjög takmarkaðrari skóla-
gang, að bæta upp fullkomleika þessa mentunar naut hún í frumbýlings-
ritsmíðis. | Hfinu í Norður-Dakota. Á fullorð-l
Hann var, eins og séra Matthías insárunum stundaði hún ‘kjólasaum,]
segir, þjóðhaga smiður, reglulegurj 0g náði hún, bæði fyrir upplag og æf-(
arsýslu. Af börnum Sumarliða ogj snillingur. Hann var það bæði vegna ingu, háu stigi í þeirri iðn. Til Se-
Helgu eru nú að eins tvær dætur á þess, að það var hans upplag og lika attle kom hún árið 1900. Stundaði
lífi: þær Maria S. Fredrickson, giftj vegna þess, að hann hafði aflað sér hún þar iðn sina í 19 ár.- Varð þar,
Karli Fredrickson i Seattle, og Mrs. | svo'5far mikiliiar þekkingar og æfing-l deildarstjóri hja félagin einu, er hún
Halldóra Lewis, ekkja, umsjónarkonaj ar í þessari iðn. Verk hans vakti al-1 vann fyrt<, og aðstoðar umsjónar-
DR O. BJORNSON
216-220 Medlcal Arts Bld*
Cor. Graham og Kennedy Sta.
Phone: A-1834
Offlce tlmar: 2—3.
Heimili: 764 Victor St.
Pftone: A-7586
Winnipeg, Manitoba.
DR. B. H. OLSON
216-220 Medlcal Art.s Bldg.
Cor. Graham og Kennedy 8ta.
Phone: A-1834
Offlce Hours: 3—5
Helmtli: 921 Sherburne St.
Winnipeg, Manitoba.
DR. J. STEFANSSON
216-220 Medical Arts Bldg
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone: A-1834
Stundar augna, eyrna nef og
kverka sjúkdóma.—Er a8 hltta
kl. 10-12 f.h. ogr 2-5 e. h.
Helmili: 373 River Ave.
Tals.: F-2691
Dr. K. J. Backman
464 Avenue Block
Lækningar með rafurmagni,
Rafmagnsgeilsum (ultra violet)
Radium, o.s.frv.
Stundar einnig hörtmdskvilla.
Office tímar 10-12, 3-6, 7-8
Phone, office A-1091. H. N8538
DR. A. BLONDAL
818 Somerset Bldg.
Stundar sérstaklega Kvenna og
' Barna sjúkdóma.
Er a8 httta frú kl. 10-12 t. h.
og 3—5 e. h.
Office Phone: N-6410
Heimili: 80'6 Victor St.
Siml: A-8180
DR. Kr. J. AUSTMANN
724% Sargent Ave.
Vi8talstlmi: 4.30—C e.h.
Tals. B-6006
Heimili: 1338 Wolsley Ave.
Simi: B-7288.
DR. J. OLSON
Tannlæknir
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sta.
Phone: A-3521
Heimili: Tals. Sh. 3217
DR. G. J. SNÆDAL
Tannlæknir
614 Somerset Block
Cor. Portage Ave og Donald St.
Talslmi: A-8889
Giftlnga- og Jarðarfara-
Blóm
með litlum fyrirvara
BIRCH Blómsali
616 Portage Ave. Tals.: B-720
St. John: 2, Rlng 3
A. S. BARDAL
848 Sherbrooke St.
Selur llkkistur og annast um út-
farir. A.lur útbúna8ur s4 beztl.
Enn fremur seiur hann allskonar
minnisvarBa og legsteina.
Skrifst. Talsíml:
Heimilis Talsímt:
87-6607
J-8302
yfir kvennadeildinni j Cheney kenn-
araskólanum, og er hann einn með
helztu mentastofnunum í Washington
ríki. Nú sem stendur stundar hún
nám við Colunlbia háskólann, í New
York.
Afar þungt mótlæti varð þetta
heimili, hér vestra, að reyna. Fimm
af börnum síðasta hjónabandsins, öll
komin á legg, sum fullorðin, öll hin
mannvænlegustu, sum gætíd frábær-
um hæfileikum, urðu dauðanum að
bráð. Þau eru: Kristín, Markús
Kristján, Júlíus Adolf, Benjamín
Franklin og Alfred Magnús. Benja-
MRS. SWAINSON
að 627 SARGENV Ave., Whmipeg,
hefir ávaTt fyrirliggjandi úrvols-
hdrgðir af nýtízku kvenhöttum.
Hún er eina ísL konan, sem slíka
verzlun rekur í Winnipeg. fslend-
ingar, látlð Mra. Swainson njóta
viðsklfta yðar.
THOMAS H. JOHNSON
H. A. BERGMAN
ísl. lögfræðlngar.
Skrifstofa: Room 811 McArthur
Building, Portage Ave.
P. O. Box 1666
Phones: A-6849 og A-6846
W. J. Lindal. J. H. Lindal
B. Stefansson.
lslenzklr lögfræðingar.
708-709 Great-West Perm. Bld*
356 Main St. Tals.: A-4963
Peir hafa einnig skrifstofuT a8
Lundar, Riverton, Gimll og Piney
og eru þar a8 hitta 6. eftlrfylgj-
and tlmum:
Lundar: annan hvern mlSvlkudag
Rlverton: Fyrsta flmtudag.
Glmli: Fyrsta miBvlkudag.
Piney: PriBJa föstudag
1 hverjum m&nuSl.
A. G. EGGERTSSON
fsl. lögfræðingur
Heflr rétt til a8 flytja mál b®8!
1 Manltoba og Saskatchewan.
Skrifstofa: Wynyard, Sa.sk.
Seinasta múnudag I hverjum mtn-
u8i staddur 1 Churchbrldge
Athygli!
Komið með næstu lyfjaávísun-
ina yðar til vor. Þaulæfðir sér-
fræ6ingar annast um alla lyfja-
samsetningu.
INGRAM’S DRUG STORE
249 Notre Dame Ave.
Gagnvart Grace kirkjunni.
A. G. JOBNSON
»07 Confederation I.ife Bldg.
WINNEPEG
Annast um fasteignir manna.
Tekur að sér að ávaxta sparifé
fólks. Selur eldsábyrgð og bif-
reiða ábyrgðir. Skrjflegum fyr-
irspurnum svarað samstundi*.
Srlfatofusfml: A-4263
Hússlml: B-MM
J. J. SWANSON & CO.
Selur bújarðir. Látið það félag
selja fyrir yður.
611 Paris Buildlng, Winnipeg.
Phones: A-6349—A-6310
STEFAN SOLVASON
TEACHER
of
PIANO
Ste. 17 Emily Apts. Eniily 8t.
Emil Jolinson
SEJRV'IOE EI.ECU’KIC
Rafmagnð Contracting — Allt-
kyns rafmagsnáliöld seld og við
þau gert — Eg sel Moffat og
McClary Eldavélar og héfi þœr
til sýnis á verkstœöi minu.
524 SARGENT AVE.
(gamla Johnson's byggingin ri8
Young Street, Winnlpeg)
Verskst. B-1507. Heim. A-7286
Vorkst. Tals.:
A-8383
Heima Tals.:
A-9384
G. L. STEPHENSON
PLUMBER
AUskonar rafmagusáhöld, svo
straujám, víra, allar tegnndir af
glösum og aflvaka (batteries)
VERKSTOFA: 676 HOME ST.
Sími: A-4153. fsl. Myndastofa
NewLyceum Photo Studio
Kristín Bjarnason eig.
290 Portage Ave, Winnipeg
Næst við Lyceum leikhúsið.
staðar, þar sem það sást, bæði í Ame- l^ona var húri þar sem hún vann síð-,
ríku og á íslandi, hreina aðdáun.' ast í borginni að þessu verki. Frá:
Maður, sem hefir mjög gott vit á^ arðsamri virðingarstöðu hvarf hiún,1
smíðum, greinir frá þessu atviki, er til þess að hjúkra veikum bróður sín-j
Sumarliði var 78 á{a: “Fyrir nokkr- um, sem þá var í Arizona. Stundaði 1 1 - =
um vikum kom eg inn í verkstofu hún hann þangað til hún sjálf veikt-j fólki gaf hún 23 ár af æfi sinni og
hans, og var hann þá nýbúinn að ist, en það voru tvö ár. Síðustu tvö yann heim meg 4str;ki og ösérhlífni
smíða gullhring, settan demanti.l árin, sem hún lifði, var hún á heim- , , , , . o-mj'
Hrmgurinn var snildarlega gjorður. 1I1 foður sins og stjupu. ’ .... ,
Sem andans maður, var Sumarliði Sigriður var meðal kvenmaður að dauhi veittu heimilinu hvert voðasar-
litlu eða engu minni, en- hann var sem hæð, frið sýnum, með bjartan hör-j ið eftir annað. Áformum sínum til
Islenzka bakaríið
Selnr , beztu vörur fyrir lægsla
verð. Paniantr afgreiddar IwefH
fljótt og veL Fjölbreytt úrvai.
Hreln og lipur viðskiftl.
Bjarnason Baking Co.
676 SARGENT Ave. Wlnntpeg.
Phone: B-429S
smiður. Ber þar einna mest á ó-
slökkvandi fróðleiksþorsta og hug-
sjónaatiði. Alla æfi, frá ómálga barns-
undslit, blá augu og inikið glóbjart
'hár; bar hún því ótviræð einkenni
hir.s norræna kvnstofns. f lund var
tið fram á tíræðisaldur, voru allar hún gamansöm, hugprúð
mín Franklin var gæddur alveg ó- stundir, sem til þess fengust, notaðar höfðingi. Heimili föður
og mesti
síns og
eigin hagsmuna, fórnaði 'hún fúslega
og lagði fram alla krafta sína og
mestan arð vinnu sinnar, til þess að
hjálpa foreldrunum í baráttu þeirra
við ofurefli van'heilsunnar, sem tók
börnin þeirra burt, hvert eftir annað.
Stef úr islenzku ljóði, minnir á æfi
Sigriðar, þó fórn hennar sé þar ekki
nægilega táknuð:
“En ástin er björt sem barnsins trú,
hún blikar í ljóssins geimi;
og fjarlægð og nálægð fyr og nú,
oss finst þar í eining streymi.
Frá heli til lífs hún byggiv brú
og bindur oss öðrum heimi.”
D, R. M.