Lögberg - 02.09.1926, Side 2

Bls. 2
LÖGBEKG PrMTUDAGINN,
2. SBPTEMBER 1926.
Frú Jakobína Johnson
væntanleg austur.
Einhvern veginn hefir það kvis-
ast, að' vestur-íslenzka skáldkon-
an okkar, frú Jakobína Johnson,
hafi í hyggju að “taka sig upp” í
haust, og ferðast um bygðir Is-
lendinga hér eystra. Fylgir það
sögunni, að hún muni verða fáan-
leg til þess, að lesa eitthvað af
ljóðum sínum, væri það almenn-
ings—eða alkvenna—vilji.
Mér finst það ganga þjóðrækni
næst, að hvert einasta íslenzkt
kvenfélag í Ameríku legði drög
fyrir það, að frú Jakobína læsi
Ijóð sín í bygð þess eða bæ.
%
Að vísu er engin vissa fengin
fyrir því, að frú Jakobína sé stór-
skáld, eða góðskáld—engin vissa
frá þeim ensku! — En hafi hún
ekki gripið sum beztu kvæðin sín
út úr íslenzka móðurhjartanu,
liggur mér við að spyrja
mínar — þessar ágætis
skáldþjóðarinnar: Hvað er “Gest- j menn segja á ræðupalli, núna
ur” og “þú leizt hann”? Eða haf- fyrir kosningarnar. Eg-hefi heyrt
óíóamann, er tók með sér sjö sér
verri, svo ekki að furða, þó snurða
kæmi á samkomulagið; þeir hafa
verið áfram um, að bægja Lindal
frá, því hann var liberal. En úr
því samkomulagið var svo á milli
bændasinna, því þá ekki að hjálpa
Lindal, því það var jafnræði á
milli hans og Hannessonar, og eg
er alveg viss um, að Lindal hefði
fengið meira fylgi en þessi mað-
ur sem útnefningunni náði. Hann
er bara til að hjalpa Hannesson,
sem nú er viss að ná sætinu. Nú
eru því góð ráð dýr. Hafi nokk-
urn tíma verið þörf á að taka í
taumana við afturhaldið, þá er
það nú. Því það er auðsjáanlega
augnamið Meighens, að stíga á
hálsinn á okkur, Vesturfylkjun-
um. Fyrst að eyðileggja Hudsons
flóa brautina, svo óg öll velferð-
armál Vesturlandsins.
Mér þykja dauf hjá ykkur ís-
lenzku blöðin. Þið ættuð að þýða
löndur meira úr góðum ritum, bæði úr
dætur blöðunum, og svo því sem merkir
Óska allrar blessunar öllum
löndum, er minnast vilja gamla
Islands. Með vinsemd.
* R.
ið þið aldrei lesið þessi kvæði?
Eða þekkið þið ekki ykkar mesta
og bezta, þegar það er komið í lag
listarinnar? Þessum spurningum
getið þið, vestur-íslenzkar kven-
félagskonur, svarað í verkinu, fari
svo, að frú Jakobína lesi kvæði
sín á opinberum mannfundum hér
1 haust, því þá sést hvaða áhuga
vestur-íslenzkar konur hafa fyrir!
sagt, að ensk blöð væru full af
því, en eg hefi ekkert gagn af því,
en er ekki spentur fyrir öllu þessu
íslendingadags feorti eða samsæt-
is þvogli; hefi meiri ánægju af að
sjá eitthvað um landsins gagn og
nauðsynjar og góða fréttapistla
víðsvegar að.
Þeir hér í Vestur-Canada, sem
greiða atkvæði fyrir Meighen,
því bezta, sem þær hafa til brunns j hljóta að hafa illa sál eða hugsun,
að bera. Þá sést, hvort þær meta því þeir eru að svíkja sjálfa sig
nokkurs viðleitni skáldkonunnar,
sem oft átti við þröngan kost að
og land og þjóð.
Svo brýt eg af með beztu óskum
búa; en í starfi “húsmóður” og til þeirra, sem ekki styðja vont
móður, leysti verk sitt ætíð svo vel
af hendi — eins vel og hver ýkk-
ar hinna! Og samt lifði skáldið—
skáldið, sem skilur ykkur, vestur-
ísl. konur, skáldið sem leið með
málefni.
S.'Js.
Spanish Fork, Utah,
18. ágúst 1926.
ykkur, hugsaði með ykkur, vann ‘ Heiðraði rtistjóri Lögbergs!
með ykkur, hló og grét með ykkur Viltu gjöra svo vel og taka eft-
r—yfir börnunum. Ykkar skáld— j irfylgjandi línur í þitt heiðraða
það eina móðurskáld, sem íslend-! blað?
ingar eiga; ef til vill mesta móð-í Dagurinn 2. ágúst rann upp
urskáldið, sem heimurinn á — bjartur og fagur, og voru landar
þrátt fyrir hið allra nýjasta árla uppi, þar eð nú var upprunn-
skálda-tal. |inn hinn hátíðlegi þjóðminningar-
Svo vel ber til, að mér er dagur íslendinga.
kunnugt um, að frú Jakobína hef-1 Þetta ár var dagurinn þaldinn
ir framúr skarandi hæfileika til í “Oeniva”, 22 mílur frá Spanish
að túlka fyrir áheyrendum ann- Fork, til norðurs. Fólkið var tek-
ara hugsanir, því býst eg varla ið í bifreiðum yfir á skemtistað-
við því, að þessi gáfa hennar. inn. Voru víst flestir komnir
mundi tapa sér í nokkru, flytti þar klukkan 11 f. h.
hún sitt hjartans mál. Eg segi og Formaður dagsins, Wilhjálmur
skrifa: hjartans mál, því hún ann Johnson, setti samkomuna kl. hálf
íslenzkri list öðrum fremur, og tólf f.h. og var byrjað með söngn-
kann tungutakið; enda hefir hún um alkunna, “Hvað er svo glatt”,
aldrei ort með fé og frama fyrir sungið af íslenzka söngflokknum.
augnamið. Ljóð hennar eru eins i undir stjórn Miss Ellen Jameson, “jjér er minna talað um stjórn
Borgarar, sem vanrækja
skyldu sína.
[Eftirfylgjandi grein hefir oss
vérið send frá Mountain, N. Dak.,
og óskað eftir, að hún væri birt í
Lögbergi. Hún er tekin úr blað-
inu “Minneapolis Journal” 8. ág.
þ. á.—Ritstj.]
* * *
Atkvæðagreiðsla í Norðvestur-
landinu gagnrýnd.
Eitt af hinum þýðingarmiklu
atriðum í lífi Bandaríkjaþjóðar-
innar, hvað stjórnmálunum við-
kemur, er það, hve lítið almenn-
ingur notar atkvæðisrétt sinn, eft-
ir að hann er fenginn. Við kosn-
ingarnar 1924 er áætlað, að hér
um bil 45% af atkvæðisbæru fólki
í landinu hafi greitt atkvæði, og
eiga þau hlutföll einnig nokkurn
veginn við Minnesota ríkið. Síð-
aðra framkomu þess, því það hefir
i hvívetna reynst nýtir og góðir
borgarar og áreiðanlega hefir það
hér gefið samborgurum sínum eft-
irdæmi, sem margur innfæddur
Bandaríkjamaður gæti lært mikið
af.
Yfirleitt hefir Pembina hérað-
ið gert vel, því 65% af kiósendum
þar hafa greitt atkvæði.
Eitt af því, sem eg vildi leiða
athygli lesendanna að, er sú stað-
reynd, að hvað Minnesota og N.-
Dakota við kemur, þá er það
sveitafólkið, sem langt um betur
gegnir þeirri skyldu sinni, að
greiða atkvæði, heldur en hitt, sem
býr í bæjum og borgum, sérstak-
lega það, sem býr í stærri borg-
unum. Orsökin til þessa er vænt-
anlega sú, að þar sækist fólkið
meira eftir skemtunum, er hirðir
minna um borgaraskyldurnar, eins
og vinur minn í St. Paul víkur að.
Mór er vel kunnugt, að margt
ágætisfólk býr í borgum þessara
tveggja ríkja, en það er einlæg ósk
mín, að það vildi líta til þeirra,
sem í Thingvalla búa og læra af
þeim, að gera skýldu sína gagn-
vart sjálfum sér og því mannfé-
ustu tvö árin hefir mikið verið
gert í þá átt, að hvetja fólk til að l&gi, sem þeir tilheyra, með því. að
vanrækja ekki þessa borgaralegu útnefna þá, sem þeir treysta bezt
skyldu sína.
Sum blöð, eins og t. d. “The
Journal”, hafa þráfaldlega brýnt
þessa skyldu fýrir almenningi.
Nokkrir prestar hafa einnig leitt
söfnuðum sínum þetta fyrir sjón-
ir. En skólarnir hafa yfirleitt
ekkert látið þetta mál til sín taka.
Þetta er aðfinslu vert, þegar það
er athugað, að það sem gerir skóla-
skattinn réttmætan og sanngjarn-
an, er sá tilgangur með hinni al-
mennu uppfræðslu, að gera ein-
staklingana sem bezt færa um að
gegna skyldum sínum i félagslíf-
inu og þjóðfélaginu.
Enn eru ekki fyllilega ábyggi-
legar tölur fyrir hendi, en þó svo
að maður getur nokkurn veginn
ætlast á um atkvæðagreiðsluna í
þetta sinn. Eftir því sem fram
hefir komið, við undirbúnings-
kosningarnar ('primary elections),
eru það hér um bil 60%, sem at-
kvæði hafa greitt og er það 15%
meira en i fyrra. í Minneapolis
voru það hér um bil 55% af þeim,
er atkvæði áttu, sem notuðu at-
kvæðisrétt sinn, sem er alt of lít-
ið, og í St. Paul að eins 30%, eftir
því sem eg veit bezt, sem er langt-
um minna en ætti að vera.
Einn af þeim mönnum, sem
skrifar mér stjórnmálafréttir,
segir í bréfi frá St. Paul, mánuði
fyrir undirbúnings kosningarnar:
fyrir hvert embættþ og svo að sjá
um, að þeir nái kosningu. Það er
skyjlda þeirra gagnvart bænum,
sem þeir búa í, eða sveitinni, rík-
inu og þjóðinni. Til hvers er að
vera borgari og gera svo ekki
skyldu sína nema til hálfs?
Moorhead, 2. ágúst 1926.
James M. Witherow.
og uppsprettulind, sem safnast
fyrir í íslenzkri einveru fegurðar-
innar. 0g lesi frúin ljóðin síif
hinnar velþektu söngkonu íslend-
inga. Er hún erðin vel þekt víð-
ast Um Utaharíki fyrir sinn inn-
fyrir ykkur, vestur-íslenzkar kon-linndæla söng og ljúfmannlegu
ur, mun ykkur finnast hún rétta | framkomu þar. Eftir að búið var
að ykkur “skál”, sem svalar sálum
ykkar.
Viljið þið gera skáldkonunni
okkar ferðina góða, glaða og arð-
berandi? Eg efast ekki um gáfur
ykkar né góðvilja. En þið, sem
eruð starfandi í íslenzkum kven-
félögum hér vestra, skrifið til:
Mrs. Jakobína Johnson,
2803 W. 65th Str.,
Seattle, Wash., U.S.A
Bjóðið henni heim. Ryðjið veg
hennar, þó hún sé ekki úr Atistur
álfu komin. Minnist þess, að .þið
eigið hana. Vestur-íslenzkar kon-
ur! látið sjá, að þið farið vel með
gestinn, þó hún hafi ekki komið
vestur um ver.
J. P. Pálsson,
Elfros Sask., 23. ág. 1926.
Fréttabréf
Herra ritstjóri Lögbergs!/
Viltu gera svo vel og ljá þessum
fáu línum rúm í blaði þínu?
Héðan er fátt markvert að
frétta. Tíðarfari þarf ekki að
lýsa, því eru allir kunnugir. Vor-
kuldar og þurkur drápu hár allan
gróður, og þó fór hér alt versn-
andi en ekki batnandi i júlí, þess-
ir óskapa hitar dag eftir dag og
þurkur, svo hér brann alt sem
brunnið gat. Alt hálendi gjör-
samlega ónýtt; varð um tíma alt
hvítt, svo skepnur voru farnar að
líða til muna. iNú hefir aftur
rignt i ágúst nægilega, og var það
góð blessuð sending, og er nú
jörð hér orðin algræn; en eg býst
ekki við, að það hjálpi slæjum, og
enn isíður korntegundum eftir
þetta. — Við hér á milli vatn-
anna höfum aldrei þurft að nf/ldra
um of mikinn þurk,
heldur verið á hina
að syngja þrjá íslenzka söngva,
var haldin bæn. Þá var sungið:
“Ó, fögur er vor fósturjörð”, en
þá byrjuðu ræðuhöld.
Prófessor Loftur Bjarnason
hélt ræðu á ensku, var það vel
fiutt erindi. Þar næst flutti
lögmaður Joseph E. Nelson langa
og skörulega ræðu á ensku máli;
mátti sú ræða vel kallast minni
íslendinga, aðallega þó vestan
hafs. Milli ræðanna voru sungn-
ir einsöngar, af Miss Ellen Jame-
son, Mrs. Rose Funk, og fleirum.
Síðasti ræðumaður var séra Run.
Runólfsson, minni íslands, á ís-
lenzku. Allar voru ræðurnar efn-
isgóðar og vel fluttar. Var gjörð-
ur að þeim góður rómur.
Eftir ræðu séra R. var sungið
‘Eldgamla Isafold” og “My Coun-
try tis of Thee”. Þá gengu menn
til borðs og tóku hvíld.
Éftir máltíð komu menn saman
að nýju; var þá prógrammi dags-
ins haldið áfram i tvo klukku-
tíma. Alt fór þá fram á ensku
máli; komu þá á ræðupallinn
stúlkur frá 15 til 20 ára, sem
sungu mjög vel, og í fleiri rödd-
um; einnig léku þær ýmsa leiki.
Þá var og drengja kór á sama
aldri og stúlkurnar; sungu þeir
einnig marga söngva. Alt þeta
unga fólk var vel æft af Miss
Ellen Jameson. Sýndur var
“folke dans”, æfður og stjórnað
af Miss Dorothy íohnson. Var á-
fram haldið með söng og dansi
þar til síðla dags; byrjuðu þá
kapphlaup, boltaleikur, sund o. fl.,
en varð að hætta fljótlega, því þá
kom hellirigning með þrumu-
veðri. Var þá klukkan 5.30 gefið
kaffi öllum er vildu, með ýmsu
góðgæti. Síðan byrjaði unga
mikið af vatni í öll þessi ár, sem
eg er búinn að búa hér.
Það verður víst handagangur í
öskjunni fram að kosningunum,
ekki síður en hJá okkur við hey-
annirnar. Illa þótti mér takast
til með útnefninguna í Teulon.
Það mátti búast við því, þar sem
voru svo margir, er vildu ná í
ögnina. Eg hefi heyrt, að séra
Albert hafi haft með gér stuðn-
ingsmann frá Winnipeg, alþektan
það hefir | fólkið þriðja lið prógramsin^, er
siðuna, ofjendaði kl. 9 e. h. Var þá farið
að dansa til kl. 12 á miðnætti, og
fórum við gamla fólkið að halda
heim, þegar dansinn byrjaði.
Var inndælt veður um kvöldið.
Var þetta skemtilegasti þjóð-
minningardagur nú seinni árin,
enda plássið hið skemtilegasta þar
í grendinni. Vona eg að hinir
ungu landar 1 Utah haldi áfram
að minnast föðurlandsins, einnig
feðra og mæðra um ókomna ára-
tugi.
málin, heldur en nokkurs staðar
annars staðar þar sem eg er
kunnugur. Á hverjum degi mæti
eg mönnum í sporvögnunum, á
skrifstofum og víða annars stað-
ar, sem altaf eru að tala um bíl-
ana sína, hvað þeir eigi að gera
sér til skemtunar yfir helgina, um
leikí og íþróttir, eða “golf” sér-
staklega, og annað því líkt. Fari
einhver að tala um stjórnmál, þá
fræ hann enga áheyrn. Eg veit ekki
hverjar afHeðingarnar verða, en
eg get að eins beðið guð að hjálpa
þeim, sem láta sig svo litlu skifta
sínar eigin borgaraskyldur.”
í þessu sambandi má taka það
fram, að í St. Paul hefir verið út-
nefndur Congressmaður, sem er
mótfallinn vínbannslögunum. Býst
eg við, að það hafi verið vegna
þess, að W.C.T.U. meðlimir, kirkJu-
fólkið og háskólastúdentarnir frá
Hamline og Macalister, hafi of
margir verið fjarverandi að sín-
um leikjum og skemtunum. Þetta
kemur heim við það, sem eg hefi
áður skrifað “The Journal”, að
margt gott fólk lætur sér nægja
að gera yfirlýsingar og halda ræð-
ur, en lofar mótstöðuflokknum að
kjósa þá, sem honum sýnist. Eg
vona, að hið góða fólk, sem býr í
St. Paul, læri að skilja það, að af-
skiftaleysi þess í þessum efnum,
kann ekki góðri lukku að stýra.
Eg segi þetta ekki vegna þess, að
eg hafi nokkuð á móti Mr. Maas,
annað en það, að hann er útnefnd-
ur af þeim, sem eru vínbanninu
andstæðir.
í North Dakota munar miklu á
ýmsum stöðum, hvernig atkvæðis-
rétturinn hefir verið notaður við
þær kosningar, sem hér er átt við,
aHa leið frá Jamestown með 50%
til Bismarck með 80%. Aðrir bæ-
ir með 55, 60 og 70 prct. Þó er
þar ein sveit, sem betur hefir gert
heldur en nokkur önnur í North
Dakota, og líklega betur en nokk-
urt annað kjördæmi í öllu land-
inu. Thingvalla sveitin í Pem-
bina héraðinu hefir 268 nöfn á
kjörlista, og þar af greiddu 267
atkvæði. Vantaði að eins einn. Ef
eg man rétt, þá eru það íslending-
sr, sem þessa sveit byggja, sem
með dugnaði sínum, reglusemi og
ráðvendni hafa komist prýðilega
vel áfram. Einn af þingmönnum,
Mr. Johnson, hefir lengi skipað
sæti sitt á rikisþinginu með sæmd.
Hvernig þetta fólk hefir notað at-
kvæðisrétt sinn, er í samræmi við
Frá íslandi.
Akureyri, 23. júlí 1926.
Frú Kristjana Magnúsdóttir,
ekkja Jóns Chr. Stephanssonar
timburmeistara og Dannebrogs-
rnanns, andaðist að heimili sínu
hér í bænum að morgni þess 16. þ.
m. Hafði hún fengið slag kvöld-
inu áður.
Kristjana sál. var fædd hér á
Akureyri 22. júlí 1855, og voru
fcreldrar hennar Magnús Jóns-
son hafnsögumaður og kona hans
Guðrún Jónsdóttir frá Stóradal í
Húnavatnssýslu., 'Ó1 Kristjana
því nær allan aldur sinn hér á Ak-
ureyri. Árið 1882 giftist hún Jóni
heitnum og var seinni kona hans
Misti hún hann 1911. Dóttir
þeirra er frú Svafa, kona Baldvins
Jónssonar verzlunarmanns og hj
þeim dó hún.
Frú Kristjana var hin ágæt
asta kona og sérlega vinsæl. Gjaf
mildi hennar og hjálpvísi við fá'
tæka, er viðbrugðið. Á yngri ár
um sínum var hún talin kvenna
fríðust. Hún var afburða skemti
leg kona og vel greind. Munu
Akureyrarbúar minnast hennar
með hlýhug og virðingu. — íslend
ingur.
* * *
Tveir bræður hinnar látnu eru á
lífi hér vestra, þeir Páll F. Magn
ússon, bóndi að Leslie, Sask., og
J. W. Magnusson prentari í Win
nipeg. Tvær systur dóu hér
vestra, þær Mrs. Kristín Brown
og Mrs. Ólína Bjarnason.—J.W.M
Réði ekki við tízkuna.
Eftir John MacCormac.
Pangalos hershöfðingi, sem um
tíma var nokkurs konar alræðis-
niaður á Grikklandi, virtist hafa
gaman af því, að leggja löndum
sínum fyrir lífsreglurnar jafnvel
í smámunum. Honum gekk þetta
býsna vel, þangað til hann tók
upp á því, að segja fyrir um, hve
síð pilsin kvenfólksins ættu að
vera, eða öllu heldur hve stutt þau
mættu vera. En það gekk honum
ekki öllu betur, en kónginum forð-
um, sem ráða vildi flóði og fjöru.
Það er ekki langt síðan, að kona
ein í Aþenuborg var tekin föst
og dæmd í tuttugu og fjögra
kl.tma fangelsi fyrir að vera
pilsi, sem samkvæmt reglugerð-
inni, sem þá var ný út komin, var
heilum þumlungi of stutt.
Það hefir verið sagt, að alt
mætti gera með lagaákvæðum,
nema að breyta manni í konu. En
jafnvel alræðismenn eiga erfitt
með að ráða við þá sterku ástríðu
kvenfólksins, að líkjast mönnum.
Við það getur enginn maður ráð-
ið hversu volduguh sem hann er.
Móðurinn verður yfirsterkari hin-
um öflugustu stfórnarvöldum.
Hin gríska kona klæðir sig
engu miður systrum sínum í/oðr-
um löndum. Hún fylgir nákvæm-
lega móðnum frá París og London
og er þar alls ekki á eftir tíman-
um. Hún er ekki ánægð með ann-
að en það nýjasta. Þegar mittið
er fært upp eða niður í París, þá
færist það lika í Aþenu. Þegar
hinar óskiljanlegu öldur móðsins
færast yfir, hvort sem þær koma
frá öðrum stjörnum, eða hvaðan
sem þær koma, sem valda því að
pilsfaldurinn færist frá öklum upp
á kálfa, og frá kálum upp á kné,
þá er svo sem ekki hætt við öðru,
en gríska konan fylgist með systr-
um sínum.
Pangalos hershöfðingja fórst
líkt og konunginum voldug?., sem
hélt ,að hann gæti ráðið flóði og
fjöru. Hvort hann hefir farið eft-
ir ráðum ráðgjafa sinna eða ekki,
er ókunnugt, en nokkuð var það,
að hann skipaði svo fyrir, að
pilsin mættu ekki vera styttri en
svo, að þau væru 12 þumlunga frá
jörðu, þegar konan stæði upprétt.
Fljótlega slakaði hann þó til við
kvenfólkið um tvo þumlunga, og
leyfði að þumlungarnir mættu
vera fjórtán. Þetta átti að hald-
ast um óákveðinn tima.
Reglugjörð þessi gekk í gildi 15.
janúar. Feðrum var gert að
skyldu, að ábyrgjast pils dætra
sinna, þeirra er vaxnar voru, að
þau væru ekki of stutt, en bænd-
um kvenna sinna. Fyrstu fimm
dagana átti kvenfólk, sem bryti
þessa reglugerð, að eins að sæta
áminningu, en eftir það sektum,
er næmu $1.25 til $15.00.
Lögregluliðinu var illa við þetta.
Fyrirliði þess krafðist þess af
sljórninni, að fá konur sér til að-
stoðar. Hann sagði að það væri
ekki karlmanna verk, að mæla
pils kvenfólksins. Hann fékk það
sem hann fór fram á, og tvær
konur voru settar til að líta eftir
þessu.
Jafnframt þessu setti Pangalos
ýmsar fleiri reg'lur, sem þóttu
ganga nokkuð nærri persónulegu
frelsi manna. Danssölum öllum
varð að loka á vissum tímum og
ungum stúlkum og unglingum fyr-
irboðið að vera úti á götunni eftir
kl. 10 á kveldin.
Nú var Aþenumönnum nóg boð-
ið. Þeim fanst lífsreglurnar gangá
fram úr öllu hófi. í París og New
York voru pilsin alt af að styttast.
Hvað áttu konurnar í Aþenu að
gera? Þær réðu það af, að fylgja
móðnum og kæra sig kollóttar um
allar pilsareglugerðir stjórnar-
innár.
Þetta var ekki nema það, sem
lögregluþjónarnir höfðu alt af bú-
ist við, því jafnvel þeir þekkja
lika dálítið til manneðlisins. Þeir
gáfu stuttu pilsunum hornauga,
en létu alt afskiftalaust meðan
þ.eir þorðu. En það jeið ekki á
löngu þangað til þeir sáu, að ekki
mátti svo búið standi/ því alræð-
ismenn láta vanalega hlýða sér, og
þá réðust þeir engan veginn á
þann garðinn, sem lægstur var.
Þeir tóku fasta hefðarmey eina,
sem Vogiatzi heitir og er dóttir
yfirdómarans í Aþenuborg.
Var það bara heimska og fljót-
færni, sem kom lögreglunni til að
velja þessa hefðarmey, sem átti
svo hátt setta og áhrifa mikla að-
standendur? Eða var það eitt-
hvað annað? Hvað sem því líður,
þá hafði nú ungfrú Vogiatzi ver-
díompang.
INCORPORATED 2T* MAY 1670.
ÞRJÁR MILJONIR EKRA
í MANITOBA. SASKATCHEWAN OG ALBERTA
ÁBÚDARLÖND TIL SÖLU
OG BEITILÖND TIL LEIGU
LEYFI TIL HEYSKAPAR og SKÓGARHÖGGS
Sanngjörn kjör Allar frekari upplýaingar gefur
HUDSON'S BAY COMPANY, Land Iýepartment, Winnipeg or Edmonton
a5HSH5E5Z5HSHS2SE5ESH5HSHSESE5E5a5H52S2SESZSES2SE5E5H5HSiaSS5a5E5ESHSE55
1 VÉR ÞURFUM MEIRI RJÓMA!
Vér ábyrgjumst hæzta markaðsverð. skjóta af-
greiðslu og peninga um hæl. Sendið oss dúnk
til reynslu og sannfærist. Vér sendum ókeypis
merkiseðla, þeim er óska. Sendið oss líka egg,
ST. BONIFACE CREAMERY COMPANY
373 Horace Street, St. Boniface, Manitoba.
Q-asasasasasasasasHsasasasasasasasasHsasasasA^sasasasasasasasHsasasasS
ið tekin föst og það hafði verið
gert um hábjartan daginn, og það
hafði vakið töluverða undrun með-
al almennings. Það var engum
vafa bundið, að pilsið hennar var
of stutt, samkvæmt reglugerðinni.
Samt hefði nú kannske verið hægt
að þvæla það töluvert. Pilsið var
ekki úr neitt sérlega góðu efni;
hefir kannske hlaupið. í NeY
York hefði það þótt heldur gam-
aldags, meira að segja. En hvað
um það, lögin höfðu verið brotin
og rétturinn varð að hafa fram-
gang. Ungffú Vogiatzi var tekin
til lögreglustöðvanna og geymd
þar sem fangi í heilan sólarhring.
Hún var svo fundin sek. Það
leyndi sér ekki i réttarsalnum, að
bér var óvinsælt mál á ferðinni.
Heldra fólkið i Aþenuborg fór
ekkert dult með það, að hér þótti
því of nærri sér gengið. Það var
ekki nóg með það að Pangalos
varð óvinsæll af þessu máli —
alræðismenn eru sjaldan vinsælir
— heldur stappaði mjög nærri því
að hann yrði að athlægi.
Staka.
\
Lindir falla lagar til,
Uúfa spjalla óminn.
Sólin fjalla gyllir gil, 1
glóa valla blómin.
Eggert á Hólmi.
Drengjakollurinn.
Undrun vekur ei hjá mér
um þótt sveinar kvarti,
^ð hafi meyjar svift af sér
sínu mesta skarti.
X.
Eftir útsynninginn.
Þegar áttin út frá sjó
upp í norður færðist,
sjónin skerptist, sinnið hló,
sálin endurnærðist.
Eggert á Hólmi.

Vörumerki, sem eru óákveðin í þýðingar mikl-
um atriðum, skýra ekki það sem yður ríður á
að vita. Lesið vörum^rkið og stjórnarmerkið á
^Whisky
Þau skýra mikilvaeg sannindi.

Það sem frjálslynda stjórnin hefir gert
undir leiðsögn Mackenzie King:
Lækkað tekjuskatt af litlum tekjum. /
Lækkað toll á bílum og jarðyrkjuverkfærum
Lagt fyrir þingið lagafrumvörp um ellistyrk og lán til :bænda.
Komið aftur á tveggja centa póstgjaldi.
Afnumið skatt á kvittunum.
Endumýjað Crow’s Nest Pass flutningsgjald á komi og mjöli
Byrjað á að fullgera Hudsons flóa brautina. ,
Það sem íhaldsflokkurinn mundi gera
undir stjórn Arthur Meighens:
Ilækka tekjuskatt aniljónamæringanna.
Hækka toll á bílum og aku ryrkjuv.erk færum.
Afnema Crow’s Nest Pass flutningsgjaldið á korni og mjöli, sem þýðir
$25,000,000 árlegt tap fyrir bænduma í þremur Sléttufylkjunum.
Verða á móti bagkvæmum lánum til bænda.
Verða á mótij ellistyrknum.
Byggja tollgarðinn jafnháan tollgarði Bandaríkjanna.
Tefja fyrir .byggingu Hudsons flóa brautarinnar um óákveðinn tíma.
NOTIÐ ATKVÆÐI YÐAR TIL
STUÐNINGS MACKENZIE KING
OG
Hinni sönnu stjórnmálastefnu Vesturlandsins.