Lögberg - 02.01.1930, Síða 1

LANO&BOKASAFN
JS'4 1271(16
fsr ANtíS-
"r JUNk: HCJl)
Se'"m Line&
vo&P
Rti
^;iííS
d
v>v^o>'¥
CoT*
For
Service
and Satisfaction
ef ö.
43 ARGANGUR
WINNIPEG, MAN, FIMTUDAGINN 2. JANÚAR 1930
NÚMER 1
Gjafir frá íslandi til
Jóns Bjarnasonar skóla
Eitt af því, sem vakti athygli
mína á ferðalagi mínu á íslandi
síðastl. sumar, var, hve glöggur
skilningur þar ríkir alment á
ástæðum Vestur-íslendinga. Það,
sem ósanngjarnt hefir verið sagt
í vorn garð af einstökum m«nn-
um, hefir ekki fest rætur hjá
mörgum. Hefir þar samúð og
hleypidómalaus dómgreind komið
að liði. Þó að bréfaskriftir séu
ekki eins tíðar á milli og æskilegt
væri, og þó að blöðin héðan að
vestan eigi ekki að fagna almennri
útbreiðslu á ættlandinu, þá eru
þar furðu margir, sem fylgjast
með í því, sem hér er verið að
gera og þykir vænt um alt, er þeir
frétta af frændum sínum hér
vestra, er ber vott um framsókn
þeirra og menningarlegan þrótt.
Og vægt fanst mér vera tekið á
því, sem að er hjá okkur Vestur-
íslendingum. Miklu; meiri til-
hneiging til að meta en dæma.
Eðlilega er þar sérstaklega gef-
inn gaumur því, sem fréttist héð-
an um félagsmál okkar og rækt-
arsemi við feðra-arf og tungu.
í Norðurálfunni er nú víða mik-
ill áhugi á íslenzkunámi. Fjölda
margir Þjóðverjar, Englendingar
og Skotar Ieggja sig nú eftir að
læra íslenzku, og eru alls ekki
hikandi með tilliti til þess, að það
hafi gildi. Um þetta þykir íslend-
ingum eðlilega vænt, og er þá ekki
furða að þeir hafa gát á því með
Vestur-íslendingum, sem bendir
til að þeir einnig telji það menn-
ingarlegan gróða, að halda' við
sem lengst íslenzku máli' og sam-
bandi við íslenzkar bókmentir og
íslenzka þjóð. íslendingum þykir
vænt um menn eins og próf. Gor-
don, kennara í íslenzku eða forn-
norrænu við háskólann í Leeds á
Englandi, sem, þrátt fyrir það, að
hann er upprunninn frá British
Columbia í Canada og var Rohdes
verðlaunamaður þaðan, er slíkur
áhugamaður um alt íslenzkt, að
hann talar íslenzku lýtalaust
sjálfur og vekur nú sterka hreyf-
ingu á Englandi í þá átt að styðja
að íslenzkunámi á þeim grund-
velli meðal annars, að þekking á
íslenzku sé nauðsynleg hverjum
manni, er læra vill ensku til hlít-
ar, en líka vegna þess gróða, sem
það veiti að kynnast þjóðinni og
bókmentum hennar á eigin máli.
En ekki síður er það kært ístend-
ingum að vita, að Canadamenn og
Bandaríkjamenn af íslenzkum
ættum séu áhugmenn um íslenzkt
mál og íslenzka menning Sú
trygð snertir meir í hjartastað,
þar sem bræður eiga í hlut. Enda
fann eg til þess, að eftir öllu þess-
háttar var spurt með þeim áhuga,
er gaf greinilega til kynna, að
mönnum stóð ekki á sama um
hverjar fréttirnar væru.
Ekki hefir farið fram hja ís-
lendingum heima sá mikli þáttur,
er kirkjan og kirkjulegt starf
hefir átt í því meða Vestur-íslend-
ingum, að halda við íslenzkri
tungu, og sambandi við alt ís-
lenzkt. Með því er ekki verið að!
gefa í skyn, að margir heima ekki j
hafi sjón á þýðingu kirkjulega;
starfsins frá annari hlið, en hinni
þjóðernislegu. En um það eru
tæpast tvískiftar skoðanir, að
kirkjan hefir átt í því veigamest-
an þáttinn, að halda við íslenzk-
unni fram að þessu. Enda hefir
það farið saman í flestum tilfell-
um, að forgöngumenn hins kirkju-
lega starfs hafa verið menn, er
líka hafa verið sérstakir áhuga-
menn um íslenzkan þjóðararf og
tveimur hugsjónum, sem hér hef-
ir verið bent til — ræktarsemi við
kristna trú og íslenzkt þjóðerni.
Er það Jóns Bjarnasonar skóli
Þó stofnunin sé lítil og fátæk og
eigi örðugt uppdráttar, þá hefir
hún viljað halda hátt merki trú-
mensku við hvorutveggja. í sextán
ár hefir skólinn rekið starf sitt
í kyrþey, hvort sem vel hefir
gengið eða illa, og hefir hann náð
með áhrifum sínum til nokkur
hundruð ungmenna. Að mæla
slík áhrif eða gildi þeirra, er ekki
auðvelt, því þau eru greipt í
man-nssálir og bera ávöxt í kyrþey.
Hafa þeir, sem að skólanum
hafa starfað, þurft að sá í trú á
það, að verkið muni bera ávöxt,
þó í bili komi eigi hinn fulli árang-
ur í ljós. Er þeim því hinn mesti
styrkur að allri uppörfan, sem til
þeirra berst frá þeim, er sjón hafa
fengið á því, sem verið er að leit-
ast við að gera.
Það er mér hið mesta gleðiefni,
að hafa nú tækifæri til að skýra
frá mjög uppörfandi viðurKem,-
ingu, sem viðleitni skólans hefir
fengið frá ágætismönnum heima
á ættjörð vorri. Um leið vil eg
geta þess, að eg fann hjá mðrgum
<öðrum en þeim, sem hér verða
nefndir, hinn mesta hlýhug til
skólans og trú á því, að hann sé
EFNIN HLJÓTA AÐ RÁÐA
Fyrir jólin féll svo mikill snjór
í Chicago, að ekki hefir annar
eins snjór komið þar síðan 1918.
Þá gat Chicago borg látið moka
snjóinn af strætunum og flytja
hann burtu, og hafði þá til þess
fjögur þúsund mönnum fleiri en
nú. Nú hefir borgarstjórnin svo
litlum peningum yfir að ráða, að
hún hefir ekki efni á að láta
hreinsa snjóinn af strætunum og
OFVIÐRI OG SKIPSKAÐAR FRÁ OTTAWA
Enn berast fréttir frá Brerandi j Hon. T. A. Crerar hefir verið
og fleiri löndum í vesturhlutaj tekinn inn í ráðuneytið, og lagði
Evrópu um óvanalega langvinn hann af embættiseið sinn á þriðju-
og þráiát ofviðri, sem gengið hafaj daginn í þessari viku. Hann er
þar nú æði lengi á sjó og landi.lnú járnbrauta ráðherra. Hefir
Skipskaðar hafa orðið margir oglHon. Charles Dunning þjónaði
mannskaðar æði miklir. því embætti áfram til þessa, síð-
an hann fyrir skömmu var skip-
aður fjármála ráðherra. Sama
dag var Hon. Robert Forke gerð-
nóveinber ur að Senator og losnar þar með
þingsæti í Brandon. Fara kosn-
ingar þar fram 12. febrúar og
verður Mr. Crerar þá vafalaust
Hon. Charles Stewart,
105 Lauga-I innanríkis ráðherra, gegnir fyrst
um sinn embætti því, sem Mr.
Forke hefir þjónað, en hann hef-
um eða innan við tvitugt. ir ^erið innflutninga ráðherra,
MORÐ FRAMIÐ I REYKJAVÍK
Aðfaranótt hins 30.
kunna Chicagobúar því þó illa, að: sí6astL> var mor6 framið i Reykja-
þurfa að vaða -snjóinn og bleyt-l vii{ ga sem myrtm- var> Rét Jón
una þegar þiðnar. Bera kaupmennj Ejrilsson; og var m€ðeigandi að
sig illa og segjast verða fyrir| bílabúð þeirra bræðra, Sveins og í kÍöri-
miklu tjóni daglega, vegna Þess,Jóns (K^ilssona, að
að umferðin sé svo lítil af því að|Veg_ ga sem verkið framdi, heit-
færðin sé svo vond. Sumstaðar í’
borginni er færðin svo slæm, að ma6ur>
ekki hefir verið hægt í marga Hafði ’hann unnið þarna áður, ogjsem kunnugt er. Haft er eftir
ir Egill Hjálmarsson, unglings-
A Prayer for the Kíev? Year
By Richard Beck.
Not for riches do I ask,
But for guidance on the way;
For the rest which labor earns
At the close of every day.
Not for glimpse of unseen stars,
But for vision do I pray,
Which sees Beauty’s hidden face
In the common tasks each dav.
daga að flytja burtu matarleifar
og annan slíkan úrgang. En þetta
er ekki það- eina, sem bendir á, að
borgarstjórnin í Chicago hafi lít-
il peningaráð, því blöðin fluttu
þær fréttir fyrir skömmu, að ekki
hefði verið hægt að borga kenn-
urunum við alþýðuskólana laun
sín á réttum tíma, vegna penmga-
leysis.
KVIKNAR í HVÍTAHÚSINU
Á aðfangadag jóla kviknaði
skrifstofum forsetans, sem
að inna af hendi þýðingarmikið| nokkur hluti hinnar mikiu bygg-
verk í þarfir þeirra hugsjona, er
hann á að þjóna. En hér skal
nefna tvær mjög merkilegar gjaf-
ir og höfðinglegar, er skólinn
hlýtur frá ættjörðinni uu um
þessar mundir og eru talandi
vottur um hlýhug til hans.
Fyrst og fremst hefir ríkisstjórn
íslands, fyrir hönd forsætisráð-
herra, hr, Tryggva Þórhallsson-
ar, sent skólanum að gjöf sex ís-
lenzkar landslagsmyndir, til að
prýða stofuveggi skólans, minna
nemendurna á ættland feðra þeirra
og koma þannig að liði við kenslu
um ísland. Ber þess að geta, að
séra Friðrik Hallgrímsson á sam-
kvæmt bréfi frá forsætisráðherra,
góðan þátt í því að hafa vakið at-
hygli á, að slík gjöf mundi koma
sér vel, og mátti þess af honum
vænta. En annars er þessi gjöf
greinilegur vottur um þann vel-
vilja og hlýhug, sem forsætisráð-
herra ber til skólans og þeirra
hugsjóna, er hann vill þjóna, eins
og líka til Vestur-íslendinga yf-
irleitt, um leið og hér kemur fram
andi og hugarþel íslenzku þjóð-
arinnar túlkað af hennar eigin
stjórn. Og er eg þess fullviss, að
stjórnin kemur hér fram mjög í
anda íslenzkrar alþýðu. Hjá henni
andar ekki kalt að Vestur-íslend-
ingum — og í þessu efni einnig á
það við, að alþýðan er þjóðin
Þær undantekningar, sem kunna
að vera til, sanna aðeins regluna.
Myndirnar, sem skólanum hafa
verið sendar, eru þessar:
1. Áning á Laugarvöllum,
konungskoman 1921.
Dyrhólar í Mýrdal.
Dverghamar á Síðu.
Fjársmölun við Gaukshöfða
í Þjórsárdal.
Bæjarstaðaskógur í Austur-
Skaftafellssýslu — öræfa-
jökull í baksýn.
Almannagjá — Arnarfell í
baksýn.
Myndirnar eru allar ljósmynd-
ir af vönduðustu gerð, teknar af
hr. Ólafi Magnússyni, konungleg-
um hirðljósmyndara í Reykjavík.
Er hann meðal annars mjög nafn-
kendur, einmitt fyrir listfengi sitt
2.
3.
4.
5.
6.
var því kunnugur. Hefir hann
| játað á sig glæpinn. Eftir því,
sem Morgunblaðið 1. og 3. desem-
ber skýrir frá, hefir hann orðið
með þeim hætti, að Egill Hjálm-
arsson komst inn í fyrnefnda búð,
í þeim tilgangi vafalaust, að stela
þar peningum, er geymdir voru
í peningaskáp í skrifstofu þar í
byggingunni. Út frá Iskrifstof-
unni er svefriherbergi, og þar svaf
Jón Egilsson. Þurfti Egill að fara
þangað inn, til að ná lyklinum að
peningaskápnum. Hepnaðist hon-
um það, opnaði skápinn og náði
peningunum, á þriðja þúsund
ingar í Washington, sem Banda- kr6num En þegar hann ætiaði
ríkjamenn kalla “Hvítahúsið”, og, út> rakgt hann á stól og gerði þar
er eins og allir vita, bústaður for-| með nokkurn hávaða. Lítur út
setansv Gerði eldurinn allmikinn
usla, en þó naumast stórskaða
og mun áríðandi skjölum öllum
hafa verið bjargað. Mun veitast
heldur auðvelt að bæta skaðann,
sem varð á húsinu sjálfu og hús-
munum.
Mr. King, að meiri breytingar
verði í ráðuneytinu áður en langt
líður.----------——
FLUGUMAÐUR
í Brussels hefir nýlega verið
tekinn fastur ítalskur kommún-
isti, Bierni að nafni, og er sagt
að hann hafi játað, að erindi sitt
Ásg. Ásgeirsson alþm. sköruleya I staðar í borginni, en vitanlega
ræðu. síðan söng Garðar Þor-j kostar þetta töluverða peninga.
steinsson stud. theol nokkur lögj Mörg heimili eru þar svo fagur-
með aðstoð Emils Thoroddsen.
Hlutu þeir beztu þakkir áheyr-
enda, því að hvort tveggja tókst
aðdáanlega. Kristján skáld Guð-
laugsson las upp fallegt kvæði
til Belgíu hefði „verið það, aðl eftir sig, og gekk síðan
Tómas
myrða ítalska dómsmálaráðherr-| Guðmundsson fram og mælti
nokkur orð til að hressa upp
skapið, því að honum er það á-
ann, prófessor Rocco. Enn lrem-
ur hefði það verið ætlun sinna
GANDHI KREFST FULLS SJÁLF-
STÆÐIS FYRIR INDLAND
Nationalistarnir á Indlamfi, með
Mahatma Gandhi í broddi fýlk-
ingar, krefjast nú afdráttarlaust
og þegar í stað, fulls sjálfstæðis
og sjálfstjórnar fyrir Indland.
Til þess að framfylgja þessari
stefnu, heldur Gandhi að bezta
ráðið sé fyrir Indverja, að taka
engan þátt í stjórn landsins, með-
an þeir ekki fá kröfum sínum
framgengt. Gandhi hefii avalt
verið andstæður þeirri stefnu, að
grípa til vopna, og það er hann
enn. Hins vegar vill hann knýja
fram þær umbætur, sem hann tel-
ur réttmætar og nauðsynlegar,
með því að hafast ekki að. Ekki
að brjóta lögin, heldur að fram-
fylgja þeim ekki. Ekki ofbeldi
heldur aðgerðaleysi.
fyrir, að Egill hafi ætlað út sömu
leið og hann kom, gegn um svefn-
herbergið, en þá hafi Jón verið
vaknaður og vilja varna honum
útgöngu. Þar i' svefnherberginu
fanst lík Jóns Egilssonar , morg-
uninn eftir, hræðilega útleikið, að
því er blaðið segir. Skammbyssu
hafði morðinginn ekki, en vann á
mótstöðumanni sínum með kop-
arstangar stykki, sem hann ann-
að hvort hafði með sér, eða fann
þar í byggingunni. Hvort heldur
hefir verið, verður ekki séð af
þeim fréttum, sem enn hafa bor-
ist.
félaga, að sprengja upp jarn-l skapað, að hann er aldrei leiðin-
brautir, sem flyttu belgísku kon-j legur. Drap hann á ýmislegt í
ungsfjöskylduna til ítalíu, til að j þjóðféla,gslífi voru, sem betur
vera viðstödd giftingu þeirra mætti fara, og taldi hann upp
Marie José prinsessu og Humbert
konungsefnis Itala. Sagði hann,
að alt þetta hefði átt að gerast í
þeim tilgangi, að koma í veg fyr-
ir þessa fyrirhuguðu giftingu,
sem fram á að fara 8. janúar.
HEIMKOtálNN FRÁ LONDON
Hon. Ernest Lapointe, dóms-
málaráðherra, kom heim til Ott-
awa frá London rétt fyrir jólin.
Hafði hann setið þar á fundi með
nokkrum öðrum helztu lögfræð-
ingum frá flestum eða öllum
löndum brezka veldisins. Hann
hafði ekkert um þafi að segja,
hvað þar hafði gerst, og það
hefði enginn af þeim, sem þar
hefði verið, þangað til að fundar-
skýrslan yrði gefin út.
MIKLAR NÝJAR BYGGINGAR
I WINNIPEG
Á árinu 1929 hefir meiri pen-
ingum verið varið til bygginga
í Winnipeg, heldur en á nokkru
einu ári síðan fyrir stríðið, eða
síðan 1912. Það ár komust bygg-
ingaleyfi upp í $20,'000,000, og var
þó þá miklu ódýrara að byggja
heldur en nú er orðið, svo af því
má sjá, hve langt um. meira þá
hefir verið bygt, heldur en árið
sem leið. í vikunni sem leið voru
byggingaleyfin komin upp í hér
um bil tíu og hálfa miljón, og hef-
ir líklega eitthvað bæzt við síðan
og nú því gera ráð fyrir, að bygg-
ingaleyfin nemi alls á árinu sem
næst ellefu miljónum, og er það
dálítið meira en í fyrra, þó ekki
muni miklu. Aldrei á einu ári
hafa í Winnipeg verið bygð eins
mörg íbúðar stórhýsi (Apart-
ments) eins og 1129, alls 28 slík-
j ar byggingar.
ýmsa af mörgum ókostum bann-
laga, skemtanafyrirkomulags o. s.
frv. Beindi hann undir lok ræðu
sinnar að hugsjónum stúdenta,
lega skreytt með alla vega litum
rafljósum, að manni getur naum-
ast annað fundist, að það sé
hreint og beint listvaerk.
Haft er eftir ferðamönnum, sem
hér hafa verið síðustu dagana, en
sem viða hafa farið, að þeir hafi
aldrei séð nokkra borg eins fall-
ega ljósum skreytta eins og Win-
nipeg er nú. Sjálfsagt er það öll-
um Winnipegmönnum gleðiefni,
að vita sína borg skara fram úr
öðrum borgum í hverju því, sem
fallegt er, eða nytsamt.
Óþarfi! Hégómi! Einhverjir
kynnu að hugsa sem svo, án þess
að gera sér verulega grein fyrir
skýrði þær fyrir áheyrendum ogj hvað þeir vru að segja.
lýsti ágæti þeirra. Að ræðu hansj Engum dettur í hug að segja,
lokinni las Haraldur Björnsson að náttúrufegurðin sé óþarff eða
upp forleikinn að “Lygaranum”,
eftir Jóh. Sigurjónsson. Hlaut
hann óspart lof láheyrenda fyr-
ir hina alkunnu snild sína. Þeg-
ar hér var komið, voru Ijósin
slökt í salnum, og sviðið ljómaði
bláleitu ljósi. Dansaði ungfrú
Ásta Normann undir tónum hinna
unaðslegu tónsmíða Chopins —
hégómi, eða að það hafi verið ó-
þarfi, að gefa manninum þá hæfi-
leika að geta séð hana og notið
hennar.
Það er alveg ómögulegt annað^
en sá sem náttúrufegurðina skóp,
með öllu hennar afar íburðar-
mikla skrauti, líti með velþóknun
á þá veiku tilraun mannanna, að
“ÍNocturne”. Loks söng Benedikt skreyta heimilin sín og bæinn sinn
Bjarnasonar skóla og vestur-ís-f Eru þessar gjafir
mjög kær-^ Rafmagnsþráður féll niður a
lenzkt mannfélag. Verður það til-'komnar skólanum og öllum að- j Grundarstíg og snerti konu, sem
kynt í íslenzku blöðunum, þegar^ standendum hans, og þá ekki þar var á gangi. Lenti í vafn
myndirnar verða komnar upp á sízt vegna þess, að þær eru vott-j ingum fyrir fólki, er að kom, að
veggi í skólanum og almenningi ur ekki einungis um hugarþel slíta þráðinn og losa konuna ur
Elfar sðngvari nokkur lög og
hlaut ágætar viðtökur.
Happdrætti stúdenta og Stú-
dentablaðið var selt allan daginn
og kom inn nokkuð fé, þó meira _
hefði getað orðið, ef veður hefði
ekki verið slæmt og fáir á göt-
unum. Nokkrir rituðu nöfn sín
í Selskinnu, en miklu fleiri hefðu
átt að gera það, en gerðu.
Kl. 9 hófst dansleikurinn. Hann
byrjaði — eins og allir dansleik-
ir — fyrir alvöru um miðnætti,
þegar of seint var orðið að fara
út — ef ætlunin var að koma inn
aftur. Fór hann hið bezta fram
og lauk honum um fimmleytið í
gærmorgun. — Mgbl.
með ljósum á jólunum.
Ur bænum
Jólaljósin í Winnipeg
Mr. Lyngdal, kaupmaður frá
Gimli, Man., var staddur í borg-
inni í vikunni sem leið.
Mr. Tryggvi Ingjaldsson, frá
Árborg, Man., var staddur í borg-
inni um miðja fyrri viku.
Mr. Jón Halldórsson frá Lund-
ar var í borginni á mánudaginn
og þriðjudaginn.
Mr. P. N. Johnson, frá Elfros,
Sask., var staddur í borginni
fyrripart vikunnar.
veittur aðgangur að sjá þær.
Aðra gjöf til skólans frá
landi, ber mér einnig að tilkynna.
Meðan eg var gestur í Reykjavík
a minn;
tungu. Til að nefna einungis hinají sambandi við landslagsmyndir.
framliðnu, má benda á menn eins ’Er hér því að ræða um mjög
og dr. Jón Bjarnason og séra Frið- verðmæt listaverk, sem þola sam-
rik Bergmann, sem báðir voru anburð við það bezta hjá öðrum
kunnir að því, ekki síður heima álþjóðum á þessu sviði, auk þess að
ættjörðinni en hér, að vera for-| myndirnar eru mjög gott sýnis-
í sumar, gerði sér ferð
fund prófessor Eiríkur Briem ij
Viðey, skólabróðir og aldavinurj
dr. Jóns Bjarnasonar. Er séraj
Eiríkur nú 83 ára gamall, hvíturj
fyrir hærum, en teinréttur, höfð-
inglegur á svip, en hinn
mannlegasti og með óskert
þessara ágætu manna, heldur líka
vottur um anda, sem viða ríkir á
i fslandi í garð Vestur-íslendinga
| og stofnana þeirra.
Kristinn K. Ólafson.
—Sameiningin.
Frá Islandi.
Næsti fundur Taflfélagsins
verður haldinn fimtudagskvöldið
rafmagnssambandinu. Hún meidd- Aldrei fyr hefir Winnipegborg 2. janúar, j Jóns Bjarnasonar
öngviti er verið eins “PP1-)0111115 eins fall'|skóla. Byrjað verur að tefla um
ega ljósum skreytt, eins og um Halldórsons bikarinn. Þeir í B-
ist talsvert og var í
hún var losuð frá þræðinum.
í Selfossi rauf þak af hey-
hlöðu.
Frá Siglufirði var símað i gær,
að þar hafi fiskitökuskip Kveld-
úlfs, “Áslaug”, verið nærri því
strandað; varð með naumindum
bjargað. Þök fuku af mörgum
útihúsum og einnig skemdust í-
búðarhúsaþök í bænum. Eitt i-
búðarhús skemdist talsvert við
Reykjavík, 3. des. 1929.
í fyrrinótt skall á mikið ofviðri
ljúf-jaf austri og hélzt fram eftir deg-
and- inum í gær. Náði veðrið yfir alt
legt atgerfi. Var erindi hans við, landið. Var loftvog óvenjulág^ það, að þak af öðru húsi féll á
mig sérstaklega það, að hann vildi'yfir öllu landinu; í Vestinanna-j það. Nokkrir hjallar fuku avleg.
gefa Jóns Bjarnasonar skóla ein-jeyjum komst hún t. d. niður á ca.j Símslit urðu víða á Norður-
tak af Guðbrandar biblíu ogj 690 m.m. og Rvík niður á 697 landi; einnig varð sambandslaust
“Ættartölur Snógdalíns”, sem m.m. Upp úr hádegi fór loftvog-
eru skrifaðar. Hér er því að ræða in ört stígandi.
um mjög dýrmæt rit, sem gef-j Á hafinu fyrir vestan land,
in eru skólanum af hlýhug og var norðan hvassviðri. Á Halan-
löngun til þess að hann mættF um var NA ofviðri, en togarar
verðir ísler.zkunnar um leið og horn íslenzkrar náttúru og lands-l varðveita sem allra mest af ís-|munu flestir eða allir hafa verið
þeir voru kirkjulegir leiðtogar. lags. Hvort sem því er litið ájlenzkum verðmætum og vera mið- komnir upp að landi, því að Veð-
við Vík í Mýrdal.—Mgbl.
Hátíðahöldin 1. desember.
Kl. hálf eitt á sunnudag söfn-
uðust stúdentar á Kirkjutorgi og
þessi jól. Mest ber á þessu vit-
anl«»ga, þar sem umferðin er mest
og þar sem hin daglegu viðskifti
fara aðallega fram. Þar er ljósa-
skrautið! langmest. “Auglýsing-
ar!” mun fólk hugsa og segja.
Getur vel verið, en það eru þá að
minsta kosti fallegar auglýsingar.
Byggingar ýmsar í borginni eru
svo að segja alsettar ljósum að
utan. Þar á meðal er bæjarráðs-
byggingin, og í garðinum eru tvö
stór og falleg jólatré, skreyct ó-
teljandi rafljósum. Mun
deildinni, sem keppa
sig fram það kveld.
vilja, gefi
Perdue dómari segir
af
ser.
Yfirdómari Manitobafylkis,
Hon. William Edgerton Perdue,
hefir lagt niður embætti sitt sem
yfirdómari, sem hann hefir þjón-
að í ellefu ár. Á föstudagmn í
siðustu viku komu hinir dómar-
þessijarnir og mikill fjöldi lögmanna,
bygging einna mest og fallegastj saman í dómhúsinu, til að kveðja
skreytt, af öllum byggingum í hann og sýna honum virðingar-
borginni. Á það vel við, að bæj- merki. Tóku þar til máls, Mac-
arstjórnin gangi þar á undan. ! donald yfirdómari, Hon. W. J.
En jólaljósin og jólaskrautið er Major dómsmálaráðherra, C. P.
ekki aðeins á hinum fjölförnustu
Eðlilega hefir því kirkjan og ís-1 ræktarsemi þá, sem er\að baki
lenzk þjóðrækni verið taldar sam-þessari gjöf, listagildi myndanna
ferða hér hjá löndum okkar.sjálfra, eða þýðingu þeirra fyrir
heima á ættjörðinni. íslenzka mentastofnun í Vestur-
Nú er það ein stofnun meðalheimi, þá verður ekki of mjög gert
Vestur-fslendinga, sem beint ger-úr verðmæti þeirra. Er þetta hinn
ir kröfu til að vera reist á þeimverulegasti fengur fyrir Jóns
gengðu þaðan í skrúðgöngu um! strætum, svo sem Portage Ave. og
Lækjargötu, Austurstræti og Að- Main Street, og það eru ekki að-
stöð, þar sem geymast mættí sem urstofan sendi stormfregn á alstræti að Alþingishúsinu. Lé^c
mest af minjum íslenzkrar menn- laugardagskvöldið. | lúðrasveit Reykjavíkur ýms lög á
ingar. Eru rit þessi í bráð í Hér í bænum urðu nokkrarj undan, en kl. 1 gekk Magnús al-
geymslu á Landsbókasafni ís-fSkemdir á húsum, og þó ekki1 þm. Jónsson fram á svalir þing-
lands. Vel sé hinum aldna höfð-
ingja fyrir þessar rausnarlegu
gjafir.
stórvægilegar, losnuðu þakhellur
af nokkrum húsum og einstaka
reykháfar brotnuðu.
hússins og flutti ræðu.
Kl. hálf þrjú hófst
skemtun
eins opinberar byggingar, sem
skreyttar eru og verzlunarbúðir.
Fullerton dómari, A. E. Hoskins,
K.C. og H. A. Bergman K.C., for-
seti málfærslumannafélags Mani-
toba fylkis. Allir töluðu þeir með
virðingu og góðvild til hins aldna'
Jólaljósin eru út um alla borg-^ dómara, sem nú er nálega átt-
ina, og þó sérstaklega í suður-j ræður að aldri og öllum kemur
hluta hennar. Kemur það sjálf-j saman um, að jafnan hafi staðið
sagt til af því, að þar býr fleira' með miklum sóma í sinni vanda-
stúdentanna í Gamla Bíó. Flutti, af efnuðu fólki heldur en annars vandasömu stöðu.