Lögberg - 06.02.1930, Page 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 6. FEBRÚAR 1930.
Bls. 7.
Árið 1930
Á ISLANDI.
Vetur var afbrig’ða góður um
alt land, svo að hann jafnaðist
fullkomlega við hina beztu vet-
ur, er koanið hafa nær því hver af
•óðrum síðan 1920. Frost voru
nær engin og snjólétt eða autt í
by;gðum. Fannalög voruj og lítil
í fjöllum og óbygðum.
(Hestur gekk af undir Arnar-
felli, fundu fjárleitamenn í fjall-
göngum um haustið, kafloðinn og
sílspikaðan, og svo styggan, sem
aldrei hefði mann séð.)
Sumar var í betra lagi og hey-
fengur mikill í flestum héru'ðum.
Þó var veðrátta ójafnari um land-
ið, en verið hefir sum síðari árin.
Fannir leysti gersamlega úrl
fjöllum, þar sem áður höfðu ver-J kapps um
ið langlægar. Hurfu t. d. allar beim-
fannir úr Esju, þar er til sést úr
Heykjavík. Hvorki sá heldur á
bvítan díl í Súlum eða S!kjald-
breið1 úr Þingvallasveit, er á leið
sumar.
Veðrátta spiltist snemma að
hausti og komu fannalög mikil
um Þingeyjar- og Múlaþing og
viða ijm Norðurland. Varð allvíða
jarðlaust fyrir veturnætur. Síðan
gerði rigningar lang-stæðar
Uyrðra, eyddi snjóum, en ilt var
til jarðar. Veðurfar var rysjótt
nokkuð, það er eftir var árs.
Hlutust skaðar af brimum og
ofviðri, einkuim í Siglu'firði;
braut þar bryggjur og skip. Þrjá
vélbáta braut eða sleit upp í
Húsavík, heyskaðar urðu undir
Eyjafjöllum og víðar.
Fiskafli var góður í flestum
Veiðistöðum, einku/m á litla vél-
báta. Vel veiddist og á lóðagufu-
ship, en miður á togara, nema í
aPrílmánuði, var afli þeirra þá í
bezta lagi; seldu margir þeirra
vel ísfisk sinn um haustið í Eng-
iandi. Þó mun “stórútgerðin”
Varla hafa borið sig fram yfir
Wieðallag safkir aukinis útgerðar-
hostnáðar og lágs verðs á salt-
fiski, einkum framan af ári. En
fiskiverkun gekk ágælega og rætt-
lst vel úr uþi söluna, er á leið.
Síldveiði var meiri en nokk
Uru sinni áður framan af venju-
i®gum veiðitíma. En um 20. ág.
fók algerlega fyrir veiðina, sakir
^iikillar smokkfiaksgöngu,
fældi alla síld á ibraut.
Laxveiði var í lakara lagi víða.
Hyggj
fyrir framrás einnar kvíslar
fljótsins, og hafði þar tugum ára
saman orðið uppistöðuvatn all-
mikið, og það rauf jökulstifluna,
ruddi fram jökum og stórbjörgum
með feiknar afli og dynkjum;
flóði síðan víða vegu og olli tjóni
á engjum og heyjum um stór
svæði beggja megin árinnar í
bygð.
Síldarverksmiðjan
á Austurlandi.
Eysteinn Helgi Eyjólísson
Verzlun lagast ár frá ári, eink-
um að því leyti, að siglingar bein-
ast meira og meira þangað, er
hagfeldast er og eðlilegast. —
Fjölgar seigt og fast ferðum
beint til Hamborgar og eins til
ýmissa hafnarborga á Englandi.
Er þetta að þakka framtakí og
efling Eimskipafélags íslands.
Verð landafurða hefir verið ó-
hagstætt. Er þó mjög kostað
að hafa þá meðferð á
kaupöndum megi sem
‘bezt líka.
Meinlegur hnekkir er það
verzlun landsmanna og þar með
hagsmulnum stofnana og einstak-
linga, 'hversu bankavextir eru hér
grimmilega háir. Ef fregn kem-
ur um vaxtahækkun snöggvast í
Englandsbanka, eða vestan hafs,
þá er óðara rokið í það að topp-
hækka ofurvexti þá, sem þjaka
landslýðinn. En þótt vextir lækki
erlendis, kemur það aldrei fyrir
að þeir sé lækkaðir að sama skapi
á íslandi. Þessi óáran hefir ver-
ið með lakasta móti liðið ár.
Landstjórnin sendi austur
þýzkan verkfræðing, hr. Schret-
zenmeier, til að athuga stað íyrir
síldarbræðslustöð. Vegna þess,
að alment er álitið, að Vestdals-
eyri við Seyðisfjörð sé hentugust
fyrir slíka stöð, athugaði hann|
þann stað vandlega. — Er haftj
eftir honum, að skilyrði séu þar|
öll hin beztu til að koma upp|
stöðinni se<m ódýrast. Nóg bygg-
ingarefni fast við hendina og
vinnukraftur sömuleiðis. — Eyr-
in liggur austanvert við hið mikla
og góða ’hafnarstæði Seyðisfjarð-
ar. Aðdýpi er þar goit fyrir
bryggjur, eyrin er rennislétt og
góð til bygginga, og vatnsmikill
foss fellujr þar beint niður, svo
að yirkjunarskilyrði eru þar hin Þann 22. sept. síðastliðinn vildi
akjósanlegustu. það gjyg tij j sundi því, er liggur
Sagt er, að Seyðfirðingar muni milli Mikleyjar og meginlands-
sækja það fast, að ifá þessa|inst að vestan verðu og “Grassy
‘bræðslustöð sem fyrst, því hún Narrows” nefniist, að 'Eysteinn
yrði liður í viðreisn kaupstaðar-1 Eyjólfsson, bóndi á Húsabakka í
ins. Þeir segja, að frá þeim tíma!grend við Riverton, Man., féll út
að ISeyðisfjörður fékk kaupstaðar-1 af flatbát og druknaði. Stóð
réttindi, hafi bærinn reynt eftir! þannig á, að hann, ásamt nokkr-
megni lað bera natfn stt sem höf-Jum öðrum mönnuin, var að hjálpa
uðstaður Austurlands með réttu til að draga út af grynningum
og lagt þar í margvíslegan kostn-| mótorbátinn “Fisherman” frá
að. En síðan hafa allid kraftar Riverton, er hafði strandað í
þvikið og lagst á þá sveif að draga grend við Mikley að norðvestan-
kraftinn frá kaupstaðnum, þótt verðu. Hafði tilraunin tekist að
ekki sjái þess stað, að nokkur fleyta bátnum. Að því verki loknu
“Islendingar viljum við I>ær hafa aldrei
allir vera”
brugðist mér enn
Nýársdagur rann upp fagur og Þetta Segir Kona í Saskatchewan
1 Um Dodd s Kidney Pills.
ii, Sigujrlaugu Jóns- .
. ... . fagnandi. Allir, sem vetlingi gátu ^ _____
Ste anl ene 1 ssynl vaj^jg( komu gangandi, akandi | Mrs. G. R. Morrow Reyndi Þær
Enginn vildi missa| Við Verk í Bakinu.
við íslendinga-
eða keyrandi. ........—, __ c
.... . , Big River, Sask., 5. februar —
af anægjustundmm, sem var SU>1 (einkas;keyti)—
að hlujsta
' ljóða,
I voru á
á 'framsögn íslenzkraj
systur smm,
dóttur, og
bónda á Bakka
fljót.
Fyrsta vetur eftir giftingu sina
divöldu þau Eysteinn og Sigurlaug
kona hans á Hóli, en fluttu í
maímánuði næsta ár að Húsa-
bakka við íslendingafljót, reistu
þar bú, og bjuggu þar ávalt síðan.
Þau eignuðust ifimm börn, dóu , . ,, . ,,. „„„ ^**^* *>**»*‘iw »-»» -------- -
lífi eru: anda arl’ dyrkar og dair’ svo lengl,þakka eg Dodd’s Kidney Pills.
‘’Eg hefi oft notað Dodd’s Kid-
af munni barna,, sem fædd ney Pills og þær hafa aldrei brugð-
amerískri grund, höfðu jstr mér>” segirMrsG. RMorrow.
i ‘‘Mer var akaflega ílt 1 bakinu fyr-
aldrei séð ísland, en fundu samt sv0 sem £rj síðan> Eg fékk þrjár
til
ánægju að læra ljóð, sem öskjur af Dodd's Kidney Pills og
þjóðin, er nú heldur hátíð á kom-Jtók úr þeim öllum Síðan hefii eg
Jekki fundið til bakverksms. Það
sem íslenzk tunga er töluð.
ið velkomið
inni; svona
var ávarpið til þess; svona raun
sannarlega íslenzkt vanalegu sjúkdóma, svo sem gi_gt,
. bakverkur, lumbago, blöðrusjúk-
, • ».. * - «• Idómar og hjartasjúkdómar. eiga
verulega mrntist þygðm, hatiða- jrót g,na ti] þegg að að nýr-
ársins, sem hlýtujr að treysta un eru veik.
meira en nokkru sinni áður hversu j Ef þú ert taugaveikuír. eða átt
saknað. Hann var agætur djúptæk ættjarðarástin er í hug- ar strax “ílodd
« he,ta aldri. Var uTn pkkar Vestur.íslendinga. Ikidney Pills
Kvenfélag Melanktons gqfrgS.1 _______ ________________.
ar í Upham , N. Dakota, setti sérl . , „
, . , .„ , , . * „ ... læra og skilja ermdm. Sum born-
það markmið i haust, að efna tili ___ 5 » f;i vill
hafi haft gagn af þvi. — Mgbl.
Ræktun landsins fleygir fram
«
meir en áður, einkujm við sum
kauptún norðanlands og í Vest-
mannaeyjum. Rteynast dráttar-
vélar til yrkingar stórvirkastar;
fjölga þær óðum víða um land.
Bifreiðar afkasta og miklu við
flutning áburðar í plóglöndin.
Virðist þessi grein landbúnaðar
vors loks vera byrjuð að þróast
svo, að líkja megi við viðreisn
sjávarútvegarins, þá er íslending-
ar tóku fyrst upp botnvörpuveið-
ar að hætti Englendinga.
Meðal dæma um framkvæmd
landbúnaðarmála skal getið
Mjólkurbús Flóamanna, er tók
til starfa fyrir jólin. Sláturfélag
Suðurlands kom og upp mikilli
niðursuðustöð í Reykjavík.
tjón varð á vetrarvertíð og vor-
vertíð. Þó urðu nokku,r slys og
eiga þeir um sárt að binda, er að
fóru þefr féílagar heim|leiðis til
Riverton, með bátinn er strand-
að hafði og flatbát í togi; vildi
i slysið til á heimleiðinni.
I Eysteinn Helgi, svo hét hann
Samgöngur fara batnandi á sjó
og landi. Bifreiðarnar hafa beint
sem valdið bylting í þeim héruðum, er
þær hafa up teknar verið. í sum-
um afskektujm bygðum fara nú
a menn mestu þar um valda bifreiðar heim á hvern bæ og
35 ár voru jafnan vatnslitlar.| sumstaðar flytja þær alt hey heim
um. Verður nú víða sagt
um hrossin, að þau “þektu ekki
klyf né klafa.’ Er þá af sem áð-
. ^ ur var.
( ‘fljótandi stöð”> var á sveimi Á síðasta sumri var farið á bif-
^anuðum saman fyrir Vesturlandi reiðum um ísland miklu víðar en
hafði smærri báta til veiða. áður. Víða voru vegir bættir, t.
kutu þeir fjölda hvala og náðu,| d. ruddur vegur um Kaldadal endi-
en nokkra fundu hérlandsmenn og langan. Hófust þá bifreiðaferðir
f>uttu til lands, suma rak á fjör- að staðaldri milli
ur.
Ekki all-Iítið var flutt af frystUjm' af engj
iaxi eða kældum ti.1 Englands og
Seldist hann vel. Það varð til ný-
iundu, að norskt hvalaveiðaskip
stóðu. Er þar að nefna sviplega! fulllu| nafni’ var fæddur 6’ júní
druknun þriggja manna öndverð-1 1886’ á 11011 við íslendingafljót.
’ I I
an septembermánuð við bryggju
í Reykjavík. Vélbáur fórst og í
tvö þeirra nýfædd, en á
Stefán Þorsteinn,
Lilja Margrét, og
Una Sigurrós (er hún þríburi,
en tvö systkini hennar dóu ný-
fædd).
Með Eysteini sál. er til graf-
ar genginn maður, sem að sárt
er
starfsmaður á bezta aldri. Var
hann að> almannadómi atorku-
maður m'ikill, viur og hygginn til
verklegra framkvæmda.
Að dómi þeirra, er vel þektu til, rúttæ,krar minningar, er væri í
var .hann óvenjulega athugull um samræTni við hátíðahaldið heima
vellíðan manna og málleysingja í d Fróni. Þessi framsögn var
þjónustu hans. | fyrsi;a Sporið að því markmiði.
Stiltujr var hann og prúður í( Samkoman fúr fram að aflok-
framkomu, glaður og gott með hon- innj messu ^ nýársdaginn. Börn-
um að vera. Hann var yfirlætis-^ unum haifði verið skift í fjórar
laus, trúaður maður; meðlimur deiidir> eftir aldri. Reynt hafði
Bræðrasafnaðar í Riverton, verið eftir megni, að velja kvæði
ágætur styrktarmaður hans í allri yið hæfj skiinings og næmi barn-
merkingu. | anna> svo ag kýæðin, einu sinni
Atohku hans og hagsýni gætti iærg, yrðu nemendanum töm og
sérílag: í allri umgengni á heim- J gleymdust seint. Tvenn verð-
ilinu, bæði úti og inni, i smáu og iauþi voru veitt í hverri deild, og
stóru. Ber hið myndarlega heim- fara hér á eftir nöfn þátttak-
ili og íbúðarhús á Húsabakka og enda.
Það
þess hvernig
er vegna
Svona ánægjulega var ár,S b.J
Mouse River bygð-
sem húsmeðal. Margir hinna
* Foreldrar hans eru hjónin Þor-
steinn Eyjólfson,, bóndi á Hóli,
Skutulfirði með áhöfn og Lilja Halldóttir kona hans. Er
haust úr
allri. Og ýms fleiri slys hafa
orðið hér á sjó og landi, þó að
hér verði eigi talin.
Skaðar á bryggjum og skipum
hafa helzt orðið í Siglufirði og
Húsavík. Loks er að telja brot ’
‘‘Þórs’’ á Sölvabakkaskerjum við fjarðarsyslu
Skagaströnd. Skaði af eldi hefir
mestur orðið í Bíldudal, þar sem
brunnu mörg hús.
Heilsujfar mun verið hafa í
betra lagi. Engar skæðar far-
sóttir gengið. Þó hafa margir
nýtir drengir, karlar og konur,
látist, sem, langt yrði að telja. I
Þorsteinn bóndi ættaður frá Una-
Ósi í Norður-Múlasýslu, bróðir
Gunnsteins heitins Eyjólfssonar
skálds, og þeirra systkina.
Lilja kona hans er ættuð frá
Hjaltadal í Skaga-
Búa þau hjón á
Hóli, ásamt börnum þeirra, sem
'heima eru.
Eysteinn heitinn var elztur af
þrettán börnum þeirra hjóna, eru
níu af þeim á líifi, og eru sem
hér segir
(1) Magnús, bóndi í grend við
Riverton, kvæntur.
(2) l Mrs, Sigriður Johnson,
Reykjavík er til að nefna tvo «kkja Stefáns heitins Johnson á
þjóðkunna menn, Sighvat Bjarna-1 Hólmi í Argyle-bygð.
son fyrrum bankastjóra, og Ei-
rík prófessor Briem.
í Noregi hafa látist tveir á-
gætir íslandsvinir og merkismenn.l Riverton.
(3) Sigurjón ógiftur heima.
((4) Emily, einnig heima.
(5)| Stefán, kvæntur, býr við
öndvert vor lézt Jóhannes Lavik
í Björgvin, fyrrum ritstjóri blaðs-1 sínum.
ins “Gula Tidend”, er jafnan^ (?) Friðrik,
studdi málstað-’íslands, einkum að Riverton.
(6) Una, heima hjá foreldrum
kvæntur, býr í
Nýtt mark'um
Reykjavíkur
og Akureyrar.
Slímalagningar
voru mestar
frgrv,. , , , . vaxaudi dað og| gerðar j skaítafellssýslu. Náðist
ramtak íslendinga mun réttilega
lengi talin verða “Gottuförin”
til
‘Ýmis-eyjar” á Franz Jóseps-
firði í Grænlands óbygðum. Tókst
fdrin að öllu vel og giftusamlega.
Eru
nú liðnir langir tímar síðan
til
íalendingar sigldu skipi sínu
innar frægu nýlendui sinnar,
rænlands, er þeir höfðu fyrrum
^tið fuij fimm hundruð ár. —
auðnauta-flutningurinn hepnað-
1
’ en hald þeirra miður. Fell-
Ur sjaldan tré við fyrsta högg.
samfelt símasamband sunnan-
lands um haustið. IEn iSkeiðarár-
hlauþið hnekti lengi fullri fram-
kvæmd verksins.
kans
Jarðskjálfti kom 27. júlí. Varð kirkj
lns vart víða u)m land, líklegaj
e'nna mest í Brennisteinstfjöllum|
Heykjanesi. Nokkuð snarpur'
Var v>
. nann og í Reykjavík, einkum
v ^hiðbsenum, en fregnir um hann
. u mjög orðum auknar, einkum
erlendum blöðum.
^Hlaujp kom í sumar í Skeiðará,
est nær miðjum sandi. Hugðu
^ nn stafa af eldsumbrotum.
f]jóiínikið hlaup kom og í Tungu-
hj„,_ 1 Árnessþingi. Og kom
tan^ í*að af ^vi’ að skriðJökuIs-
kl ór Langjökli hafði sigið
Miklum tíðindum þótti það
sæta, er kardínáli Van Rossum
kom hingað til lands í sumar
með harla virðulegu föruneyti til
þess að vígja hina dýrlegu Landa-
kotskirkju. Jafnframt vígði hann
til biskups að Hólum fyrrum pre-
fectus Meu(!enberg, en að þeim
stóli hefir enginn ibiskup almennu
unnar setið síðan Jón bisk-
up Arason var af lífi tekinn.
Var mikið um dýrðir þessa
vígsludaga; þótti og þjóðlandi
voru mikil virðing sýnd og frétt-
ist atburður þessi um heim allan.
Byrjað var að reisa héraðsskóla
Borgfirðinga í Reykholti. Aukinn
var og skó'linn að Lauigarvatni að
húsum og efldur að fleiri um-
bótum.
marki 1908, þegar mest lá við.
Hann var malfræðingur og marg-
fróður um stjórnmál heimsins.
Hann dvaldist hér um tíma sum-
arið 1928. — Síðla árs lézt Thor-
leiv Hannaas prófessor í Björg-
var einn
(8) Sesselja. gift.
(9) Gunnnar, heima í föður-
garði.
Eysteinn ólst upp hjá foreldr
um sinum og var þeim ástfólginn
og umhyggjusamur sonur, studdi
fremsta megni, er
vin. Hann var einn af fremstu|hann þau af
forvígismönnum norskrar tungu'honum óx aldur og þrek. Um 8
og talaði hana manna bezt. Hann1 ára bil starfaði hann á “dredge”,
hafði tvisvar komið til íslands og' dýpkunarskipi í þjónustu stjórn
átti her marva víní „„ arinnar.
Þann 23. nóv. 1912, kvæntist
hann Sigurlaugu Guðríði Sigurð-
ardóttur. Var Sigurður faðir
hennar sonur Jóns í Njarðvík í
Norður-Múlasýslu. Móðir hennar
var Hansína Jóhannsdóttir, ætt-
uð af Ströndum. Ung var Sigur-
laug tekin til fósturs af föður-
c marga vini og kunn-
ingja. Var hann jafnan boðinn og
búinn til þess að gera íslending-
um og íslandi gagn og sóma.
Slys og skaðar urðu í minsta lagi
á þessum missirum. Mun eins-
dæmi mega heita, hve lítið mann-
6
((
usiness Education Paus
ESPECIALLY
SUCCESS TRAINING”
■ cientitically directed individual instruction and a high
andard of thoroughness have resulted in our Placement
epartment annually receiving more than 2,700 calls—a
ecord unequalled in Canada. Write for free prospectus
> courses. Train in Winnipeg, Western Canada’s largest
employment centre.
SUCCESS BUSINESS COLLEGE
PORTAGE AVE. at Edmonton St.
Winnipeg, Manitoba.
u)ngr» of Rvliance School of Commerce, Rcgina)
Margt hefir komið út nýrra bóka
á þessu ári, flest fyrir skemstu.
Er þar margt skáldrita, eftir
gamla höfunda og unga, forna og
nýja, sumt í ljóðum, sumt í ó-
bundnu máli. Eigum vér flest af
þessu enn þá ólesið.
Meðal annara merkilegra bóka
skal nefna 1. bindi hinnar miklu
bókar um Jón Sigurðsson eftir
Pál Eggert Ólason prófessor, stór-
virkasta og margfróðasta sagna-
ritara fslendinga aldir gegnum.
Þá er og út komin Saga Reykja-
víkúr eftir Klemenz Jónsson,
fróðlegt rit, prýðilega út gefin
að öllum frágangi. Einna frum-
legust er þó Alþýðubókin eftir
Halldór Kiljan Laxness, safn
ýmissa ritgerða, margbreytt að
efni og sízt) háð erfðakenningum
kynslóðanna, þeirra bóka, er ís-
lendingar hafa lesið langa hríð.
En Nýall eftir dr. Helga PétuVss
hefir því miður ekki borið oss
fyrir sjónir, þegar þetta er ritað.
öll minnismerki, sem 'þar eru
eftirskilin, þess ljósan vott, að
hagvirk mund, og einbeittur vilji
þeirra hjóna til framsóknar, hef-
ir þar að verki verið. Má með
sanni segja, að stórt skarð er við
fráfall hans orðið í bygðarlagi
hans, meðal jafnaldra og starfs-
bræðra, og í fjölmennum frænda-
hópi.
Óbætanlegt er fráfall hans öldr-
uðum foreldrum og ástkærum
systkinujm, þó sérílagi konunni
hans og börnunum, sem nú eru
munaðarlaus eftir skilin við svip-
legt fráfall hins ástríka eigin-
manns og umhyggjusama föður.
En drottinn gefur styrk þreyttum
jarðarbörnum. er kenna sárt til
þess„ hve byrði lífsins er þung,
Jarðarför Eysteins heitins fór
fram þann 26. sept., var kveðju-
athöfn á heimilinu; að viðstöddu
fjölmenni, og svo frá kirkju
Bræðrasafnaðar, fjölmenti fólk
þar mjög. Sorg yfir fráfalli
hans, og samúð með syrgjendun-
um, streymdi frá hjarta til hjarta
og tengdi mannfjöldann helgum
böndum, mun sú stund mörgum
seingleymd. Var hann svo lagð-
ur til hvíldar í grafreit Riverton-
bæjar, og ausinn moldu af þeim,
er þessar línur ritar.
Sig. Ólafsson.
(2.
Þ AKKARÁ V ARP.
öllujm þeim, er sýndu okkur sam-
úð og hluttekningu með hlýleika
sínum, blómagjöfum, eða vottuðu
okkur kærleika sinn á einn eða
annan hátt, við hið sorglega frá-
falll okkar elskaða eiginmanns,
jsonar og bróður, Eysteins Helga
Eyjólfssonar, vottum við okíar
hjartans þakklæti, og biðjum guð
að launa.
Mrs. Eysteinn H. Eyjólfsson.
Mr. og Mrs. Thorsteinn Eyjólfsson,
og systkni hins látna.
í fyrstu deild, börn 6 og 7 ára:
Jón Arason Westford.
Anna María Goodman (2. vl.)
Guðrún Valdína' Benson.
Helen Helga Freeman.
Evelyn Goodman (1. verðl.),
Aldis Sverrisson.
í. 2. deild, börn 8 og 9 ára:
Ásmundur Benson.
Allan Goodman (1. verðl.)
Jessie Sigurdson.
Esther Guðbjörg Freeman
verðlaun).
Lillian Davíðson.
Anna Kristjánsson.
William Sverrison.
Gunnar Benediktsson.
í 3. deild, börn 10 og 11 ára:
Björg Davíðson.
Dorothy Solveig Freeman.
Erlingur Freeman.
Emilía Sverrisson (2. verðl.).
Kristinn Benson.
Friðrik Westford.
Morrice Freeman.
Olafur G. Goodman.
Alexander V. Goodman (1. vl.)
Ruby Benediktsson.
Jakob C. Hillman.
Samkoman fór fram prýðilega.
Voru sungnir islenzkir þjóðsöngv-
ar, annað slagið á milli, og á
þann hátt tóku bæði ungir og
gamlir þátt í minningunni. Það
var unun að sjá, hve ljúft börn-
unum var að taka þátt í þessu; hve
vel þau höfðu lagt sig fram að
in, sem nota íslenzku ef til vill
lítið daglega, höfðu lært fleiri
erindi og fluttu þau; rösklega.
Sýnir það glögglega. að ensku-
mælandi æska, getur numið ís-
Ienzk ljóð, hvað svo sem þröng-
sýnir þulir telja hana innfæddum
ofurefli.
Næsta framsöign fer fram I
marzmánuði, og taka þátt í henni
unglingar frá 12 til 18 ára ald-
urs. Hin siðasta minning fer fram
í júní eða júli, og er til ætlast, að
þar verði lesnar ritgjðrðir um
ísland og þjóðina, bæði á ensku
og íslenzku; einnig lagðir fram
upprættir af íslandi, gjörðir af
íslenzkum unglingum. Verðlaun
munu gefin þeim, sem fram úr
skara í sinni deild. Þannig ætl-
ar Mouse River bygðin islenzka,
að minnast þúsund ára hátíðar-
innar. Gjöri aðrir betur.
Vér íslendingar hér vestra vit-
um gjör en nokkrir aðrir, hvað
ást til ættjarðarinnar er samgró-
in eðli voru, “því enginn veit
hvað átt hefir fyr en mist hefir”.
Við finnum fyrst, hve ísland er
okkufc* kært, eftir að við höfum
flutt á brautu. Og þótt við á
stundum sýnum þessa lítil merki,
þá megum við ekki láta hjá líða,
nú á þessu ári, að standa við, mitt
í önnum og Vstraumiðu hinnar
hraðfleygu samtíðar, og rifja upp
sumt af því, sem er okkur hjart-
fólgnast af íslenzkum bókmenta-
perlum. Bókmentif hverrar
þjóðar, eru spegill sálarlífs henn-
ar. Þær getum við flutt með okk-
ur, hvert sem við förum. íslenzk-
ar bókmentir standa öðrum bók-
mentum fyllilega á sporði. Látum
okkur, sem ekki berum gæfu til
þess að gleðjast með .frænduói og
■vinum á Þingvelli í sumar kom-
andi, gjöra alt sem við getum til
þess, að minnast sem bezt íslands
og íslenzks þjóðernis, íslenzkra
bókmenta, sögu og lista. “ísRnd-
ingar viljum við allir vera”. Sýn-
uim það í verki.
Egill H. Fáfnis.
Skammdeg'ið hefir þótt venju
dimmra, þungt í lofti og skulgga-|
legt. Með líkum hætti þykir held-1
ur “þokudrungað loft” yfir hug-|
um manna. Vita fáir, hvað fram'
undan er, því að hvorttveggja er|
til, að “ekki verður það alt að|
regni, er rökkur í lofti” og svo
hitt, að “oft kemur æðiregn úrj
dúsi.” — Vísir. )
Er eg týndur?
Er ég týndur ættjörðinni?
Á það minnast sízt ég vil.
Þó er eins og eitthvað inni
á það bendi raun og sinni,
Ef ég aðeins kostum kynni
komast feðralandsins til.
Er ég týndur ættjörðinni?
Á það stara sízt ég vil.
Árin mín i útlegð minni
oft því ná að móðga hug.
iHvar er friður fornu sinni,
feigur, gaanall sit ég inni,
að sólarlag í sigri finni
sál mín á þar engan bug?
Árin mín í útlegð minni,
oft þó ná að veikla hug.
Bergmál lands, sem barn ég
unnin,
batt sinn óð í huga minn,
þá eg stóð sem barn að brunni,
bæn þar móðir sagði af munni,
hjarta mild í hugum kuhni
háleitust við drenginn sinn.
Bergmál lands sem barn eg unni
ber sinn óm í huga minn.
Lát mig geyma hæst í huga
háleitast þitt guðamál,
og sem manni djarft að duga
dáð að auka, göfga huga,
eiða — rofið ávalt — buga,
óttast hvorki frost né stál;
Lát mig geyma hæst í huga
helgast bundið ,feðra mál.
Bg vil heilsa móður minni,
mætupt henni geras.kil, —
þó ei auðna að því hlynni,
orka, þróttur, von i sinni.
Ef eg aðeins kostum kynni
komast heimalandsins til!
Eg vil heilsa móður minni,
Miðla henni öllu í vil.
Ó, mér veittu, Guð minn góður,
gæfu til að sjá mitt land,
svo ég verði frænda fróður,
fýrrum var hann mér svo góður,
hönd er bærði ríkur, rjóður,
reyndi halda vinfast band.
Ó, mér veittu, Guð minn góður,
gæða ríkast sjá mitt land.
Erl. Johnson.

r
* aUg\ýsipe
igiet a tn
^ et ye\ feV
SCog Went
0v>
BREWED IN
WESTERN
CA NADA
FOR OVER
40 YEARS
STOCK
ALE
SHEAS WINNIPEG BREWERY LIMITED