Lögberg - 15.05.1930, Síða 2

Bls. 2.
LÖGBERG, FIMTUDAC-INN 15. MAÍ 1930.
Um Islendingasögrr.
Eftir Johs. V. Jensen.
Eins og kunnugt er, er ný út-
gáfa af íslendingasögum í undir-
búningi í Danmörku. Eru þeir
aðal hvatamenn útgáfunnar, Johs.
V. Jensen og Gunnar Gunnars-
son. Nýlega var eftir farandi
grein í “Politiken” eftnr Johs. V.
Jensen, er birtist hér í lausl. þýð-^
:ngu. Mun mörgum þykja fróð-j
legt að sjá hverjum augum höf.l
lítur á sögurnar, og gildi þeirra
fyrir Norðurlandaþjóðirnar.
íslendingasögur hafa sérstöðu
í heimsbókmentunum. Allir menn-
ingarstraumar, sem hafa haft
varanlegt gildi í Norðurálfu hafa
komið sunnan að og færst norð-
ur á bóginn, hafa því verið kenn-
ir.gar, andleg steypumót, og áhrif-
in því orðið mismunandi djúpsæ.
En íslendingasögnmar eru eina
undantekningin. Þær koma að .
* ^ , ,, ... j gomlu dagar, og kynsloð þeirra
norðan. Þær eru hold af holdi nor- .,,. ... . , ,
I tima vildi ekki hverfa aftur yfir
rænna manna, syna í lifanda mynd- { ,
, , , , .. 1 sofugt barbari”. Tizkan breytt-
um lif kynstofna, þar sem við, enn! lg?
i tíag, þekkjum okkur sjálfa. Þær ^ <(velgk klæ8.f
Uytja þvi engar framandi kenn-
menningar. Þó Saxi sé þýddur á
dankst nútíðarmál, þá ber hann
ekki keim þess að hann sé dansk-
ur eða af norænum uppruna. Þó
hafa menn ástæðu til að halda,
að fyrir þúsund árum hafi verið
í Danmörku menning, af sama
toga spunnin, ^eins og menning
annar Norðurlandaþjóða á þeim
tímum, þó minjar hennar hafi
ekki varðveizt í tungu eða bók-
mentum. Af hinum fáu rúnaá-
letrunum, sem til eru frá þeim
tíma, geta menn ráðið, að hug-
myndarheimurinn var hinn sami
ineðal allra hinna norrænu þjóða.
Og með því að athuga latneska
| þýðingu Saxa á forndönskum
j sögnum geta menn fundið hinn
norræna kjarna t. d. í frásöfnum
um Starkað, því hann var ótví-
rætt persónugerfi hins norræna
anda. í Ingjaldskvæði er auðséð
að Danir urðu snemma fráhverf-
ii norrænum sið. Þar er kvartað
yfir því, að horfnir séu hinir góðij

HIN NÝJU CANADIAN NATIONAL EIMSKIP,
Canadian National eimskipafélagið, er nú að láta smíða þrjú ný farþega og flutningaskip, sem sigla
eiga milli Vancouver, Victoria, Seattle og ýmsra hinna norðlægari hafnstaða í British Columbia,
auk þess sem þau halda jfnframt uppi ferðum til Alaska. Skipin eiga að heita Prince David, Prince
Henry og Prince Robert.
íngar, þvert á móti, þær lýsa að-
eins, skýra, skýra frá.
í lesbók þeirri, sem kend var í
alþýðuskólum hér í landi fyrir 50
árum síðan, var leskafli úr
Heimskringlu Snorra, þar sem
sagt er frá Þormóði Kolbrúna-
skáldi, að Stiklastöðum og dauða
snemma í Danmörku, þangað
trúðar og
leikarar, er Starkaður tekur svo
ágætlega í lurginn á. En þetta
var ekki annað en forboði þess,
sem verða vildi. í Danmörku
f.ialla fornbókmentimar því um
íráhvarf og hnignun hinnar fornu
menningar. Það getur ekki ver-l
I ið, að návistin við meginlandið
v t. I. ... „ , , „ i °ÉT kristnin séu einustu orsakir
hans. Þetta var eitt af þvi fyrsta, i.Q tt' , ,,,
„ , .. ... ... ’ Þessa- «ér hlýtur og að hafa
a æ mni. ri m af i---------i;, greina einhver stag.| nafni, er kallaður var hinn
egur með allri strandlengju sinni
og England og allar eyjarnar þar
uorður af, Færeyjar og ísland,
Grænland og Vínland, eins og
dularfulur æfintýralieimur, Ame-
ríka í fjarska.
Nprðurlandabúar voru meiri
sæfarar í þá daga, en almenning-
ur gerir sér grein fyrir. Menn
lifðu mikinn hluta æfinnar og dóu
á skipunum. Að lesa sögurnar er
sama og ganga á skipsfjöl. Ogj
hvert sem menn fóru innan þessa j
svæðis, sem áður er greint, hittuj
menn fyrir sér sama Jiugheim
manna, sömu lifnaðarhætti, þjóð-
ir mótaðar af umhverfinu.
í Eglu er sagt frá því, er Egill
Skallagrímsson hittir danskan
1 . . , . . . , „ . I w* fticiua ciunvtr SLHO-
lestn þeim standa mér enn fynr vn ,. , „ * , •-*
. , , i bundin stefna eða þjoðarserkenni
hugskotssjonum, því þau voru u -
• , , , , ,, |€r breytti þvi sem norrænt var í
ein af þessum bernskuáhnfum, ,
þjoðlega danskt. Straumhvarfanna
mann austur í Kúrlandi, Áka aðj
ríki. í
Hann var jóskur. Hann hafðij
herjað þar í víking. Egill leysti ”
hann úr fangelsi. Þannig mætt-jmæta
SÍMASAMBAND Á JÁRNBRAUTARLESTIJM.
Á mynd þessari sézt Sir Henry Thornton, forseti Þjóðbrautakerf-
isins — Canadian National Rail ways, í samtali við Mr. J. C. Burk-
holder, aðal símaverkfræðing Can adian National símasambandsins.
Þar koma þessir menn við
som fylgja manm alt lifið, þrosk-J verður vart . málinu> Manna. 0gl ust Þeir við sömu atvinnu, Egill sögu: Finnur Magnússon, Rasm-
ast með manni’ verða einskonar staganöfn breytast. Á , dögum1 °F Áki> er iifðu iítinu a ^kip^fjöl,'
grundvöllur að andlegum
manns, enda þótt í fyrstu
þroska Valdimaranna var norræna nafn-
* . _ a \ ið Ásbjörn orðið að “Esbern”’
að ems verið um að ræða óljósar ’
| hljoðstafirnir slipast og hvískr-
tilfinningar, sem smatt og smátt „a+ , , ,.
, , , , . ,i ast og su breytmg er enn að ger-
skyrast, þegar maður eldist og „ , , , _ _
þroskast 1 ta mail Hafnarbua. Það er
ems og talmálið flytji sig frá
w á tungubrodd-
i , tungutakið verður mýkra,
............... Jiprara og jafnframt missir mál-
ið kraft og þunga. Stafar breyt-
ing þessi af inniloftinu, þegar
Áhrifin voru gersamlega ga<rn- gómnum
stæð áhrifum þeim, sem önduðu á
móti
Þetta
manni
varð manni
vitaskuld ekki
ínn,
i menn fóru að þrengja sér saman
11 húsum borganna í stað þess að
Ijcst fyrri en mörgum árum síð-
ar, og var þó ekki um að villast. í
Heimskringlu kynnist maður ein-
mana, einstakri þjóð með merki- v_rn ,. ,
, , . „ , V€ra ao staðaldri undir berum
legu hugar jafnvægi, samanborið „„ „ , .
i,- „, ,. ’ , (•himni og a skipum uti? Á Jót-
við hinn aberandi ofsa og hverf- i__j;
. .. _ . i landi hafa norræn nofn verið
lyndi í Piningarsogunm. Seinna ,.*. ,. „
| við lyði alt fram á þenna dag —
meir lærði maður að nota orð, eins
, .*. ,. , | v afalaust eru Jotar natengdari
og heiðinn og stoiskur. En longu .. , . ö
, „„ , islendingasogum en aðrir Danir
þar aður hafði maður fundið mun't>ví >.„* „. , „ , . .... ,'
i _ i ^V1 er pao ao hafa endaskifti a
hins norræna og suðræna, blóðið bliitiinnm +ai • - ,
hufXi +-i , ,, „ i olutunum, að tala um josku ems
hafði runnið til skyldunnar. Vsr og málýsku
eg í engum vafa um, til hverraj
eg teldist. ‘ Með meðfæddum tilfinningum
Eg segi frá þessu hér vegna^ einum ?etam við öðlast skilning
þess, að ekki er hægt að skýra íj a hinu sameiginlega., frumnor-
styttra máli þrótt þann, er í sög-' ræna eðii- Sögurnar eiga rót sína
unum býr og hvernig þær enn í' að reiUa t1! fólks með sérstökum
dag hafa gagngerð áhrif á við-' einiíennum> er verða á vegi manns
horf manna og andlegan þroska har °S Þar- Menn þurfa að þekkja
unglinganna. Kaflinn í lesbók-! i)ændur 0£ hafa verið í Noregi og
rosalegu lífi. Og hvarvetna var
sama sagan. Þessar norrænu sjó-
sóknir stóðu hæst, er Knútur
mikli lagði undir sig England og
norrænir ynenn sigldu skipum
sínum í víking alla leið til Mið-
jarðarhafs. í raun og veru er
hreyfing þessi ekki enn liðin hjá.
Sögurnar og það, sem síðar hef-
ir gerst, gefur mönnum tilefni til
að sjá frá báðum hliðum hvernig^
heiðni og kristindómur mætast áj
us Rask, N. M. Petersen, Oehlens
chláger, Grundtvig, Björnson,
Finnur Jónsson, stofn andlegra
hreyfinga á 19. öldinni.
Hin norrænu fornrit leiddu
menn inn í nýjan hugmyndaheim,
innleiddu annan smekk, þjóðlega
og siðferðislega séð, er hefir
gagntekið huga manna í meira en
heila öld, unz áhrifin, sem bók-
mentastefna nú, hafa mist lífs-
þrótt sinn.
Frá sjónarmiði þjóðfræðinnar
hin nýja siðmenning, stig, sem, hvernig sem á það er.merkilega sjálfbjarga þjóðféagi.j stundað starf þar við banka; (4)
Norðurlanda. Tregar lit.ið, er liður í framþróunarsögu er hélt gömlu frjálsbornu þjóð-
inni gat ekki verið betur valinn,
hann lýsir kjarna þjóðareðlisins,
norrænum kynstofni, gerir grein
fyrir hvað er vort upprunalega
eðli og hvað er ívaf aðfenginna
kenninga. Sögunum kyntist eg
síðar í heild sinni, án þess eg
Svíþjóð, ef menn eiga að skilja
sögurnar.
Sögurnar eru runnar frá menn-
ingu, sem tilheyrir tímabilinu á
undan kristninni. Meða því að
kynnast þeim, geta menn gert
samanburð á norrænni menningu
nokkurn tíma legði sérstaka stund eins og hún var fyrir þúsund ár
á lestur þeirra. Þær urðu fyrirj nln, °g hvað það var, sem fékst
mér annað og meira en nokkurt með kristninni og fengist hefir
venjuegt viðfangsefni, þær urðu síðan. Ekki er hægt hér í þessari
andlegur förunautur minn, part
Norðurlöndum. — Suður Evrópajhafa sögurnar enn sitt fulla gildi
hafði verið kristin í þúsund ár.jÞær sýna norænum þjóðum frum-
áður en
komst til
voru samgöngur í þá daga. En þjóðanna. Glaðsinna guðfræðing-
loksins seildist trúboðið frá Rómjar fluttu eitt sinn þær kenningar,
norður eftir tíund, norður fyrir að n-útímamenn ættu að skoða
alla menning, eftir harðfiski í söguhetjur og heiðna guði, sem
föstumat, grávöru og byggi, í fyrirmyndir til eftirbreytni. Guð-
^ieipar luralegra ólesanda, með fræðingar þessir fundu hetju-
salt í skegginu, strandbúa og blóð í æðum sér, og yfir þeim var
skógarþjóða. En í kjölfarið kom sagnhelgiblær. En nú er öldin
skírnin, frelsi þræla, rómversk^ önnur, og skoðun þeirra á ekki
byggingarlist, og ýmislegt annað upp á pallborðið, því rosamensku
góðgæti, sem vissulega fékst ekki sögualdarinnar óskar enginn eft-
ókeypis. Og af þessu spruttu er- ir aftur.—í þróunarsögunni munu
lend yfirráð, kúgun, sem skeytti menn skoða sögualdarmenninguna
ekki um vilja frjálsborinna sem millistig milli siðmenningar
manna. Valdið rann til kirkjunn-J og siðleysis. Einmitt sem stig,
ar og konungdæmisins af Guðsjer forfeður okkar hafi staðið á,
náð, er komst á hástig með ein- kemur söguöldin okkur við. Á
veldinu. Siðótin lagði alt í Guðs sama stigi standa allir norrænur
nafni samanbetlað, klausturgóss menn, einhvern tíma á æfinni, á
og einkaréttindi, undir hinn inn- uppvaxtarárunum, duggarabands-
lenda konung. Og komið var fram áfunum. 1 íslendingasögunum
undir vora daga, eftir margra lærum við að þekkja part af okk-
alda ófrelsi og yfirráð að sunnan,; ur sjálfum, því sannasta í okkur,
er Islendingasögur endurfundust uppruna okkar og stefnu.
og með þeim sannanir fyrir nor-|
frelsis, manndóms, framgirni; þar
ríkti æskuþróttur, sem heimurínn
fær aldrei aftur að sjá; en fengið
hefir annað víðtækara form í
þjóðflutningunum miklu vestur
um haf, og landnámi Ameríku. —
Sömu eðlishvatir, sömu hugmynd-
ir ríkjandi, enda sömu þjóðir, sem
eiga hlut að máli.
Sögurnar eru á annan hátt að-
alsbréf íslendinga, þær geyma
tildrögin til hins íslenzka land-
náms, uppruna hins íslenzka rík-
is og hinna íslenzku bókmenta;
frelsið gróðursett í fjallaeynni í
Atlantshafi, eftir að það varð
iandrækt í Noregi. Af þessu
ALBERT SAMÚELSSON.
14. sept. 1856—31. jan. 1930.
Mjög sviplega bar að lát þessa
vel metna bændaöldungs að heim-
hans í Garðarbygð þann 31. jan.
síðastl. Hafði kent lasleika og
verið í afturbata, en sló niður og
þurfti þá skamt að bíða dauðans.
Dauðameinið var hjartabilun.
Albert Samúelsson var fæddur
14. sept. 1856, að Hvítadal í Dala-
sýslu. Foreldrar hans voru þau
Samúel Eiríksson og kona hans
Guðlaug Brandsdóttir, er bæði
létust í Gardarbygð fyrir löngu
siðan. Var Samúel einkennilega
spakur maður og fróður í mörgu,
og Guðlaug vajinkunn og góðsöm
kona. Nutu bæði verðskuldaðs
álits. Var Guðlaug hálfsystir
Jóns heit. Brandssonar í Garðar
bygð. Frá Hvítadal flutti Albert
með foreldrum sínum að Máskeldu
í sömu sveit og þar var hann til
heimilis þar til hann og þau
fluttu til Ameriku 1883.
Árið 1888 kvæntist Albert El-
izabetu Jónsdóttur frá Bræðra-
örekku í Strandasýslu. Reistu þau
bú í Garðarbygð og farnaðist vel.
Var Albert þar í fremstu röð
bænda, þar til hann fyrir nokkr-
um árum seldi bújörð sína og
bygði sér þægilegt heimili skamt
fyrir austan þorpið Garðar og bjó
þar síðan. Þeim Albert og Eliza-
betu varð 12 barna auðið. Létust
sex í æsku, en sex lifa: (1) Ein-
ar, við verzlan að Garðar; (2)
Mrs. L. A. Davis, nálægt Grafton,
N.D.; (3) Ólöf, nýlega gift Ro-
bert Flanagan að Garðar, hefir
skipulagi; af hinu íslenzka lýð-
vcldi geta menn lært að notfæra
sér stjórnarhætti, sem fyrst ný-
lega, eftir margra alda kóngakú-
un, urðu nothæfir í Evrópu.
FRA ISLANDI.
Blíðviðri er nú á degi hverjum,
og snjór sá, er niður rak í stórhríð-
inni um dagin, að mests horfin af
laglendinn. Nú heyrist hafís ekki
nefndur á nafn.—Dagur 24. apr.
Guðjón, lyfsli í Turtle Lake, N.
Dak.; (5) Helga, hjúkrunarkona
í Grand Forks, N.D., og (6) Mar-
grét, við miðskólanám í Park Riv-
er, N. Dak. Auk þessa tóku þau
til fósturs og ólu upp Ingu Sig-
urðsson, er nú er til heimilis í
Wynyard, Sask.
Af systkinum Alberts er að-
eins einn bróðir á lífi, Kristján,
er frá landnámstíð hefir verið
búsettur í Garðarbygð. Systur
þeirra, Ingveldur, Sigríður Mar-
grét og Guðrún, allar búsettar í
; sömu sveit, eru látnar. Má með
sanni segja, að Þau Albert og El-
izabet kona hans voru bæði kom-
in af mjög grandvöru og vel-
látnu fólki, og það er ekki of-
sagt, að hjá þeim hafi komið fram
í ríkum mæli hin góðu einkenni
fólks þeirra. Hjá þeim fór sam-
an dugnaður, fyrirhyggja og
ráðdeild, enda blómgaðist hagur
þeirra svo að heimili þeirra varð
fvrirmynd að hýbýlaprýði og
rausn. En þar var líka góðsemi
í ríkum mæli, velvild til manna
Gg málefna og sönn ræktarsemi
við dygðugt líferni í hvívetna.
Enda má fullyrða, að þau nutu
\irðingar og velvildar samferða-
n anna sinna í lífinu í mjög rík-
um mæli. Þau bygðu upp sitt
eigið, lögðu rækt við að koma
börnum sínum til manns, en mint-
ust einnig þeirrar skyldu að láta
gott af sér leiða í almennum mál-
um.
Albert var lágur maður vexti,
en þrekvaxinn. Svipur hans var
góðlegur og hreinn, og viðmótið
þýtt og ijing’jarnlegt. Hann var
íastur í lund og tryggur í eðli,
og því aldrei eitt í dag og annað
á morgun. Hann átti í fari sínu
bæði ákafa dugnaðarmannsins og
gætni þess, er vill sjá fótum sín-
um forráð. Hann var aldrei hálf-
ur í neinu, er hann tók fyrir eða
léði fylgi, því allur tvískinnung-
ur var honum mjög fjarlægur. í
skoðunum var hann ákveðinn, en
sótti ekki á aðra. Hann var var-
kár í orðum og lagði ekki öðrum
til. Brjóstgóður og hjálpsamur
var hann mjög, og þeir eru marg-
ir, er geta vottað hve tryggur .
vir.ur og raungóður hann var.
Skyldurækni og orðheldni voru
samgrónar eðli hans. Um heim-
ili sitt annaðist hann með stakri
prýði, og kona hans, börn og
fcsturdóttir minnast hans sem
ástriks heimilisföður, sem bar
hag þeirra ætíð fyrir brjósti.
Hann var trúmaður af alvöru og
einlægur stuðningsmaður kr*isti-
legra starfsmála. Hann var einn
af þeim ábyggilegu mönnum, sem
i hverju mannfélagi er mest lið
að. Hann var yfirlætislaus og
hógvær í framkomu, en skilur eft-
ir minningu góðs drengs í hví-
vetna.
Þeir eru margir, auk ástvin-
anna, sem minnast hans með virð-
ingu og kærleika. K. K. Ó.
Br óviðjafnanleKt við
Eczema - Kýlum
Kuldabólgu, Sárum, Skurð-
um og Brunasárum alls-
Vonar.
Hringormi, Gylliniæð,
ígerð og Eitruðum Sárum.
grein að skýra frá því, hvað það rænum
ur af sjálfum mér. # er, sem glatast hefir og unnist verurétti-
Damr geta ekki kynst sögunum hefir á þessu tímabili, þareð rás
nema að krókaleiðum þýðinganna j hinna sögulegu viðburða verður
og þó rennur andlegi skyldleikinn eici{1 rakin hér. En það er feng-
upp fyrir þeim. Sögurnar eru ur í því, að gera samanburð á
þjóðareigji íslendinga, enda erj ýmsum stigum menningarinnar,
tungan þar þvínær óbreytt frá því °£ sjá hvernig sá samanburður
En ræturl varpar ljósi yfir mannlífið. —
að þær voru skráðar.
eiga þær í Noregi, því þaðanj Fyrst eru goðsagnir og guðaheim
tygðist ísland, enda eimir eftir ur fornþjóðanna, sem aftur kom
af anda þeirra í norskum málýsk-j t11 sögunnar á Renaisance tíman-
um enn í dag. Og í sænsku nú- um> síðan norræna goðafræð-
tíðarmáli er meira af norænu en in> sem menn fundu í gömlum
dcnsku. íþida þótt norðurlanda-1 skinnhandritum, er kom af stað
malið eitt sinn hafi heitið “dönsk ÞV1 roti> er endaði með því, að
tunga”, er nútímadanskan svo' ieysa Evrópu úr viðjum andlegr-
frábrugðin fornmálinu, að aðeins ar harðstjórnar kirkjuvaldsins, er
málfræðingar einir geta lesið sög-* fiTÚft hafði yfir álfunni öldum
urnar á frummálinu. Þessi sér- saman. Einkennilegur samruni
staða hádönskunnar stafar af því hefir sézt, þegar boðuð var hér í
að Danmörk er næst meginland- landinu, sem lífsskoðun, sambland
inu og menningarstraumunum að Ásatrúar og kristindóms.
ounnan. Snemma bar á sérstöðuj Ef menn sökkva sér niður í að
pessari. Var hún orðin áberandi lesa sögurnar, eins og færu þeir
um það leyti, sem sögurnar voruji ferðalag aftur í tímann, blasir
s 'ráðar, enda kemur Danmörk heimur og sjóndeildarhringur sögu
þar minna við sogu, en hin Norð-| aidarinnar við manni, og er hvort
Elztu bókmentir okkar tveggja í sííín, í nálægð og langt
í umbúðum hins lat- í fjarska; strandir og skipaleiðirj að gera grein fyrir
orðskrúðs Saxa gamla.j um Eystrasalt og Norðursjó, Jót-
'brotasilfur með kýmnisfrásagna-j land 'og Eyjarnar inn í Botniska
blæ, er ber að skoðast sem af-| flóann, og upp hin skipgengu
sprengi evrópisíkrar klaustur-j rússnesku fljót, Svíþjóð og Nor-
urlöndin.
Dana eru
neska
MiIIi eðlis og uppeldis verður
uppruna, menningu og til-|a8 haldagt jafnvægi. Annara fer
alt í mola fyrir manni. Þess vegna
1 Noregi skella menn skuldinnij hafa sögurnar enn sitt gildi fyrir
á Dani, fyrir fjögra alda ófrelsi.1 menn, þess vegna eru þær sígild-
En menn ættu þar að athuga hið ar.
sógulega samhengi og senda síðan
umkvartanir sínr til Róm. Það
var ekki misþyrging frá hendi ná-
grannaþjóðar, sem bældi Norð-
menn á þessu möldum, það var
kyrkingur í þjóðlífinu sjálfu, sem
hin erlenda, alóskylda menning
hafði orsakað. Með því að athuga
og samlíkja Eglu og Sverpissögu
geta menn gert sér grein fyrir
því, hve kristindómurinn breytti
snemma skapgerð norrænna
manna. En Norðmenn fundu
sjálfa sig, með þvP að líta aftur
í tímattn; hrestu sig og þjóðlíf ing.u
sitt með tilstyrk sagnanna, hristujgerð. bændur
af sér slenið, því enn
voru þar
uppi menn, með anda fortíðarinn-
ar, í sögustíl, menn eins og Björn-i
stjerne Björnson, sem með til-
styrk sagnanna, endurvakti
r.orska þjóðarsál, þjóðarmeðvit-
und og sjálfstæði.
Það er verkefni út af fyrir sig,
! o.\j gcio isicm því, hvaða
áhrif Edda hefir haft og íslend-
ingasögur á lífsskoðun manna á
Norðurlöndum. Það verður frá-
sögn um langa leit andlegra verð-
Ef menn lesa sögurnar með það
íyrir augum að athuga eðli, stig
og skoðanir þeirra manna, sem
þar koma fram á sjónarsviðið, þá
kemur það í ljós, að nútímamenn
hafa nýlega tekið upp lífsskoðun
þá,- sem þar er, hafa tekið upp
þann þráð, sem lengi lá niðri, þá
iífstefnu, sem lengi var horfið
frá. í stuttu máli, menn eru eft-
ir langt innikóf, aftur komnir
undir bert loft. Frjálsborinn
andi, var grunntónn norrænnar
skapgerðar í fornöld, í mótsetn-
við hinn kristna aga, sem
og sveitafólk að
j trédrumbum og tálguspítum. Ný
j frelsisöld er runnin. Heimurinn
stendur opinn. — Fornmenn voru
| íþróttamenn. Nút'ímamenn eru,
orðnir íþróttamenn, þó þeir hafi
ekki tekið þann sið upp úr sögun-j
um, heldur fengið hann eftir
krókaleið — eftir “enskum stíl.”
Nær standa menn sögunum nú,
en menn gera sér grein fyrir. Þeir
höfðu mikið olnbogarúm á sögu-
öldinni, hvar sem þeir fóru, á sjó
og landi, og í sögunum ríkti andi
Meiri
betri
/ / iV
agooa
gefa þessar
GIRÐINGAR
Gróðar girðingar á bújörð yðar, greiða vexti
með auknum tekjum af uppskerunni og skepn-
unum og meira verðgildi bújarðarinnar.
I
“OJIBWAYM Zinc Insulated girðingar til
notkunar á bændabýlum, eru áreiðanlega beztu
girðingamar fáanlegar. Fullkomin ábyrgð, Þær
eru gerðar af sérfræðingum og úr bezta efni,
og endast og reynast allra girðinga bezt.
Til vinstri er mynd af Banner Steel Fence
Post, eitt af margskonar “OJIBWAY” fram-
leiðislu, sem er alþekt að gæðum. Breiðir að
ofan og þannig útbúnir, að sérstaklega auðvelt
er að koma vírunum í það horf, sem æskilegt
þykir. Þessar girðingar eru að vissu leyti
lagðar á sama grundvelli og járnbrautir eru
bygðar, eins og útlit þeirra ber með sér.
Skrifið kaupmanninum, sem þér skiftið við,
eða beint til vor eftir frekari upplýsingum.
CANADIAN STEEL CORPORATION, Limited
Verktmiðjur og aðalskrifstofa: OJIBWAY, ESSEX, COUNTY, 0NTARI0
Vöruhús: HAMILTON and WINNIPEG
I