Lögberg - 18.09.1930, Side 1

43. ARGANGUR
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 18. SEPTEMBER 1930
NUMER 38
Frá Betel
Sunnudagurinn 7. september var
einn af hinum ánægjulegu dðgum
okkar á Betel. Ekki er það ó-
vanalegt á sumrin, að hér sé gest-
kvæmt. Ber oft margt góðra 'gesta
hér að garði, sem færa með sér
“sólskin inn í bæinn” okkar.
Að aflíðandi hádegi þennan á-
minsta dag, óku margar bifreiðar
heim í hlað. Fluttu þær hingað
kvenfélag Árdalssafnaðar ásamt
nokkrurti fleiri gestum frá Ár-
Komu konurnar með kaff
veitin'gar, aldini og brjóstsykur,
og veittu heimilisfólki og gestum
eins og siður er við slíkar heim-
sóknir hér. Var fólki svo boðið til
stofu, þar sem séra Sigurður Ól-
afsson hafði tekið við stjórn.
Voru sungnir íslenzkir söngvar og
ræður fluttar. Talaði veizlu-
átjóri fyrst, mintist heimilisins,
vistfólks og stjórnenda mjölg fall-
ega, og þakkaði árin, sem hann
hafði verið í samverki með þeim
sem prestur heimilisins. Afhenti
svo að endingu fimtíu dala gjöf
frá kvenfélaginu í Árborg og
mintist hlýhugar o!g blessunar-
óska er gjöfinni fylgdu. — Einn
af vistmönnum á Betel þakkaði
fyrir heimsókina á mjög fallegan
hátt, mintist hann að hann hefði
lifað í myrkri í fjórtán ár og
hvernig kærleikur sem þessi væri
sem ljósbrot, er lýsti í því myrkri,
Maðurinn heitir Lárus Árnason.
Einnig talaði Mrs. Hinriksson,
cnnur forstöðukona heimilisins,
þakkaði gjöfina og heimsóknina
með mjög velvöldum orðum. Osk-
aði hún eftir, að ein kona úr hópi
gestanna tæki til máls og talaði
fyrir heimilisins hönd, þar sem
hún og maður hennar hefðu í
mörg ár verið vinir heimilisins.
Var það Mrs. S. ólafsson frá Ár-
borg. Eftir ræðu Mrs. ólafsson
voru sungnir nokkrir sálmar.
Svo talaði ein af konum heim-
ilisins undur fallega um trúar-
reynslu sína; hefir hún verið blind
í mörg ár, og var eftirtektarvert,
hve bjart var yfir henni og hve
örugg og sæl hún var í trúarvissu
sinni. Bað hún um að sálmurinn:
“Eg heyrði Jesú himneskt orð”
yrði sunginn að endingu.
Fór svo þessi vinarhópur að
kveðja og fara af stað heim til
sín.
Rétt þar á eftir komu aðrir vin-
ir, Dr. og Mrs. B. J. Brandson með
börn sín frá Winnipe[g. Eins og
kunnugt er, er hann nýkominn úr
íslandsför sinni, og kofn að heilsa
upp á vini sína á Betel. Safnaðist
gamla fólkið saman til að heilsa
þessum vinum og velgjörðarmönn-
um, sem hafa á margan hátt sýnt
svo frábæran kærleika til heimil-
isins og allra þeirra er þar búa.
Svo síðast að kvöldi þessa dags
kom þriðji hópurinn, nokkrir úr
Salvation Army, er komu til að
hafa sálmasöng o!g guðsþjónustu í
stofu heimilisins; höfðu þeir beð-
ið um leyfi til að syngja þar guði
lof.
Fór svo sá hópur einnig burt,
og heimilisfólkið leit til baka yfir
daginn og hugsaði um hinar
margvíslelgu myndir, er fyrir aug-
un höfðu borið, og þakkaði tilgang
allra þessara heimsókna, þakk-
aði dugnaðinn, >sem þurfti til að
koma þeim í framkvæmd, og bað
guð af hjarta að blessa gestina
alla.
Ekki Sekur
í vikunni sem leið, kom fyrir
rétt í Saskatchewan, enn eitt
kærumál gegn Harry Bronfman,
binum auðulga vínbruggara frá
Montreal. Hefir hann verið kærð-
ur þar fyrir lagabrot í sambandi
við vínsölu sína. í þetta sinn var
hann kærður fyrir að hafa reynt
að hafa áhrif á framburð vitna,
sér £ hag. Fór þetta mál þannig,
að kviðdómurinn komst að þeirri
rtiðunstöðu, að hann væri ekki sek-
Ur og voru allir kviðdómararnir
Þar á einu máli.
Bændur Kærðir
Fyrir Samningsrof
Einir ellefu bændur í Manito-
ba hafa verið kærðir fyrir að
selja hveiti til hveitikaupmanna
í staðinn fyrir að fá hveitisam-
la!ginu það í hendur, til að selja
það, eins og samningarnir ákveða.
Eru samningarnir milli samlags-
ins og samlagsbændanna þannig,
að bændur skuldbinda sig til að
afhenda því alt það hveiti, sem
selja, meðan samningarnir eru 1
gildi. Sagt er, að sumir bændur
fari þannig í kring um þessa
samninga, að þeir selji sonum
sinum lönd isín, í orði kveðnu, sem
engum samningum eru bundnir
við hveitisamlagið, en þeir selji
svo uppskeruna hverjum sem
þeim sýnist. Málið kemur fyrir
rétt á föstudaginn kemur.
Mr. Massey Segir af Sér
Áður en Kingstjórnin fór frá
völdum, hafði hún skipað Hon.
Vincent Massey umboðsmaður Can-
ada á Bretlandi (Hi!gh Commis-
sioner), og átti hann að taka við
því embætti nú í haust. Hefir
Mr. Massey undanfarin ár verið
sendiherra Canada í Washington
og getið sér ágætan orðstýr. Þeg-
ar stjórnarskiftin urðu, og Mr.
Bennett kom til valda, sagði Mr.
Massey af sér þessu virðulega og
ábyrgðarmikla embætti. Mun það
hafa komið til af því, að Mr. Ben-
nett lítur svo á, að þeir einir ættu
að skipa slík embætti, sem eru
pólitiskir vinir stjórnarinnar, en
það er Mr. Massey ekki og getur
ekki verið meðan núverandi stjórn
situr að völdum. Hinsvegar er það
talinn mikill skaði fyrir þjóðina,
að missa hann frá þessu vanda-
sama embætti.
St. Lawrence Skipaleiðin
Umbætur á skipaleiðinni eftir St.
Lawrence fljótinu, er geri fljótið
fært hafskipum alla leið til Stór-
vatnanna, er mál sem mikið hefir
verið talað um. Snertir það bæði
ríkin, Canada og Bandaríkin. Hafa
stjórnirnar að nokkru leyti safti-
ið um þetta mál sín á milli, en
nokkur atriði eru iþar ókláruð,
sem eitthvað þykja erfið viður-
eignar. Hefir ekki verið átt við
þetta mál síðan 1928, þangað til
nú að stjórnin í Washington hef-
ir 'gert fyrirspurn til stjórnarinn-
ar í Ottawa um það, hvort hún
sé til þess búin að byrja aftur á
þessum samningum, og leggur til
að hvor stjórnin um sig skipi
nefnd manna til að semja um mál-
ið. Mr. Bennett hefir svarað því,
að hann sé tilúinn að semja um
málið, að afstöðnum samveldis-
fundinum í London.
Hveiti Lækkar í Verði
Hveitiverðið er alt af að lækka.
Frá 5. til 12. þ.m. lækkaði verðið
um 3—4 cents og var No. 1 North-
ern þá komið ofan í 80 cents mæl-
irinn. Lítið af því keypt nema
það, sem þarf að nota svo að segja
daglega. Nokkurn velginn hið
sama er að segja um aðrar korn-
tegundir, að þær hafa flestar
eða allar verið að lækka í verði
undanfarna daga.
Manitoba Háskólinn
Nú lítur út fyrir að ekki muni
líða á löngu, þangað til byrjað
vérður á nýrri háskölabyggingu í
sambandi við búnaðarskólann.
Hefir fylkisstjórnin og háskólaráð-
ið afráðið að leita nú þegar eftir
tilboðum í verkið og er ætlast til,
að byrjað verði á því nú fljótlega
og haldið áfram með það í vetur.
á þessi býgging að vera fjórar
hæðir og rúma um sex hundruð
nemendur.
, Uppskeran 1 930
Hagstofan í Ottawa !gerir ráð
íyrir, að hveitiuppskeran í allri
Canada verði þetta ár 347,769,000
mælar, þar af í Sléttufylkjunum
þremur 262 milj. mælar.
Norður yfir Dofrafjöll
Eftir Skúla Skúlason.
í Dofralestinni 27. ágúst.
Fyrir 900 árum var Þrándheims-
fjörðurinn tíðum inngönguhlið ís-
lendinga, sem til Noregs fóru.
Þeir réðu þá margir sjálfir ferð-
um sínum og áttu knörrinn sjálf-
ir. Og ferðinni var heitið á höfð-
ingja fund, konungs s^m þá sat
tíðum í Þrándheimi, eða til jarl-
anna á Hlöðum.
Nú liggur leið íslendingsins
arinnar var endurheimt árið 1814.
jafnan fyrst til Ber!gen, á hvaða
stað sem balda skal til í Noregi,
og jagnvel þó ferðinni sé heitið
til Þrándheims til þess að sjá með
eigin augum hvernig Norðmenn
minnast 1900 ára dauðadægurs
þess konungs, sem þeim hefir orð-
ið hjartfólgnastur, ólafs helga.
Því að nú er það Bergenske Damp-
stipsselskab, sem ræður ferðinni.
Og við því er sízt að amast, því
að “Lyra” lofar ekki meira en
hún efnir o!g heldur prýðilega á-
ætlun, þó á móti blási. Um “mót-
blástur” var þó ekki að ræða í
þetta sinn, veðrið var hið prýði-
legasta alla leið, en ekki var laust
við hliðarsjó, isem bakaði ýmsum
farþegum leiðindi og gerði þeim
dagana langa, einkum kvenfólk-
inu. En karlmennirnir áttu flest-
ir góða daga og gerðu hinum á-
gæta mat brytans beztu skil. Mat-
urinn á “Lyru” ætti skilið sér-
staka lofgerð einhvers matfróðs
manns og maður kennir í brjósti
um þá sjóveiku, sem ekki fá notið
hans. Og þjónusta öll er þar í
bezta lagi, enda eru Norðmenn
rómaðir fyrir alla umgengni á
skipum þeim, er þeir eiga í far-
þegasiglinlgum til annara landa.
— Þegar til Bergen er komið, er
um tvær leiðir að velja til Þránd-
heims. Önnur er sú, að fara með
strandferðaskipi norður; er það
þriggja daga ferð og komið við á
ýmsum stöðum á Mæri og víðar.
Er víða fö!gur fjallasýn á þeirri
leið, þó lítt sjáist hið innra af
fjörðunum, með því að farið er
sem beinast milli andnesja. Hin
leiðin er með járnbrautinni aust-
ur yfir fjall til Osló og þaðan aft-
ur með járnbraut um Heiðamörk
og eftir Guðbrandsdal endilöng-
um, yfir Dofrafjöll og til Þránd-
•heims.
íslendingarnir, sem á “Lyra”
voru, gerðu ýmist. Biskupinn, dr.
Jón Helgason, valdi sjóleiðina, en
fulltrúi guðfræðisdeildarinnar,
Ásmundur Guðmundsson háskóla-
kennari, landleiðina. Gestir ung-
mennafélaganna norsku, þrír alls,
þ. á. m. Guðbjörn Guðmundsson
prentsmiðjustjóri, fóru víst enn
aðra leið, því þeirra beið, er þeir
stigu á land í Bergen, mikil ferð
og skemtileg, ekki aðeins til Þránd-
heims, heldur og um þveran Noreg
og endilan!gan að sunnanverðu.
— En þessa dagana liggja allar
leiðir til Þrándheims. Þangað
mæna allir augunum, hvort held-
ur eru staddir norður á Finn-
mörk eða suður á ögðum. Laug-
ardaginn 26. júlí nota ríkisjárn-
brautirnar alt, sem notað verður
af vögnum og eimreiðum, eim-
skipafélögin miða ferðir sínar við
upphaf ‘kirkjuvikunnar í Þránd-
heimi og bifreiðarnar bjóða ó-
dýrt far á sama áfanga.
Eg legg upp frá Osló lau'gar-
dagskvöldið fyrir hátíðina, til
þess að lenda ekki í mestu þvög-
unni morguninn og kvöldið eftir.
Á stöðvarhlaðinu standa tvær
farþe!galestir, hvor með 14 far-
þegavö&num. Útlendu boðsgest-
irnir, sem frá Osló koma, fara
með annari þessari lest; þar er
sægur af andlegrar stéttar mönn-
um og þingmönnum, þar er for-
sætisráðherrann, Mowinkel, And-
ersen-Rysst hervarnarráðherra og
flestir aðrir ráðherrar. Hasund
kirkjumálaráðherra situr í næsta
klefa við mig, og sambýlismaður
minn í svefnvagninum er unfgur
prestur frá norsku sjómannakirkj-
unni í New York, sem segir mér
margt frá starfinu meðal skandi-
naviskra sjómanna þar í borg. —
Rafmagnsvögnum er beitt fyrir
lestirnar, tveimur fyrir hvora, en
í smábæ þar skamt frá, hverfa
þeir og eimreiðar koma í staðinn.
Norðmenn hafa aðeins náð að
koma raforkuleiðslum handa
járnbrautunum á stutta kafla hér
og hvar og þá fyrst og fremst á
nágrenni höfuðborgarinnar, til
þess að lokna við kolsvækjuna frá
eimreiðunum þar sem umferðin
er mest. En jafnframt hafa þeir
á síðustu árum tekið að nota
mótorvagna á járnbrautarteinun-
r.m, þar sem umferðin er lítil, og
þykir að þessu bæði sparnaður og
þægindi.
Næsti áfanlgastaður, sem vert
er að nefna, er Eiðsvöllur, hinn
merki samkomustaður Norð-
roanna; þar sem sjálfstæði þjóð-
Stjórnarskrá Noregs, sem undir-
rituð var á Eiðsvelli, er nú meðal
sýningargripa á ríkissögusýn-
ingunni í Þrándheimi, og halda
tveir hermenn íklæddir einkenn-
isbúningum þeirra tíma, vörð um
hana alla ndaginn.
Á Hamri (Hamar) tóku flestir
á si’g náðir, enda var þá komið að
miðnætti. Lestin er stödd í
miðju Gósenlandi Noregs, Heiða-
mörk; hér eru fjöllin í fjarska, en,
nágrennið nærri samfeldur akur
yfir að líta með reisulegum býl-
um, en skógurinn hefir orðið að
lúta í lægra haldi fyrir ásókn
plógsins. Við Fáberg, skamt fyr-
ir norðan Litlahamar, hefst svo
Gu,brandsdalurinn, hinn breið-
asti og blómlegasti allra norskra
dala, og liggur járnbrautin eftir
honum endilöngum, fram hjá
ýmsum frægum stöðum, svo sem
Hundorp, bústað Dala-Guðbrands
og Steig. Leiðin þessi norður yfir
Dofrafjöll er kölluð hin forna kon-
ungaleið Noregs. Þrándheimur
og Osló voru vf')()hafasetur og
réði tíðum sinn konungurinn á
hvorum stað, en þegar sami mað-
urinn réði ríkjum á báðum stöð-
unum, mátti oftast heita að einn
konungur réði öllu landinu.
í ofanverðum dalnum fer land-
ið að hækka mjög og nálgast maður
nú ríki Dofra hröðum skrefum.
Stöðin Dombaas var þangað til
fyrir níu árum endastöð þessarar
brautar, sem upprunalega var
bygð vegna Guðbrandsdæla fyrst
og fremst, en járnbrautarsamband
Osló við Þrándheim lá þá um
Austurlal og Röros; er sú braut
enn til, en er spormjórri en braut-
ir þær, sem nú eru víðast bygðar
í Noregi og lítið notuð af þeim,
sem fara norður yfir Dofrafjöll,
enda er leiðin lengri. En árið
1921 var járnbraut lögð yfir
Dofrafjöll, frá Dombaas til Stör-
en, Dofrabrautin svonefnda; og
opnaðist þá hið beina samband
við Þrándheim, sem nú er mest
notað. Er leiðin milli Osló o’g
Þrándheims all® /553 kílómetrar
og fer hraðlestin hana á 13—14
tímum. Hæsta stöðin á þessari
leið er Hékinn, sem er rúmum
1000 meturum yfir sjó. Er jurta-
gróður fremur fátæklegur þar um
slóðir, enda leysir snjó seint.
Landslag er þar mýrlent nokkð, en
þurlendið líkist mjög fjallaheið-
um hér á landi. í vestri sér á
snævi þakin fjöll., Snjóhettu; leys-
ir þar aldrei snjó.
En nú fer að halla undan fæti
og Ieiðin liggur niður eftir Drífu-
dal, þaðan um Orkadal og niður
Gauldal. Nú er skógurinn kom-
inn í algleyming aftur, eftir hinar
lendur Dofrafjalla og brátt opn-
ast hinar víðlendu og frjósömu
bygðir Þrændalaga, bygðir þeirra
manna, sem jafnan áttu erfiðast
með að sætta sig við valdið allra
þeirra norskra manna, sem eftir
sátu í Noregi, þegar heimaríkustu
höldarnir í sjávarbygðunum vest-
anlands hurfu vestur og bygðu ís-
land. Á þessum slóðum gerist ým-
islegt það merkasta, sem fornsaga
Norðmanna hermir frá, hér er
miðdepill sögu ólafanna tveggja
og Hlaðajarla. Og hér gerast
merkir þættir úr íslendingasögu.
iSólin er komin hátt á loft, þeg-
ar lestin brunar fram úr dala-
þrengslunum niður í alla frjósem-
ina. Hér eru “bleikir akrar og
slegin tún” og bændur hafa hirt
töðuna, því hér hefir þerririnn
verið nægur. Sunnnanfjalls var
rosi Og mikið úti í gær, — allar
flesjur þungar í gulnuðu heyi. Það
er komin hreyfing á farþegana
og lestargluggarnir svo ósleiti-
lega notaðir, að vandi er að fá
rúm við þá. Allir stara fram á
við, allir vilja verða fyrstir til að
sjá Niðaróskirkjuna.
Og svo opnast sýnin. Borgin
blasir við á bökkum Niðar, Þar
sem Ólafur Tryggvason markaði
henni stað fyrir nær hálfri tíundu
öld. Áin er sem silfurband í sól-
inni, en yfir öllum mannanna verk-
um gnæfir eitt, háturn kirkjunn-
ar miklu, sem Jón Birgisson erki-
biskup tók að reisa um miðja 12.
öld, en Eysteinn Erlendsson skóp
þann búning, að hún varð veg-
legasta guðshús Norðurlanda. —
í dag stendur hún endurreist í
þeim búningi, sem menn ætla að
næst komist hinum forna og á
morgun verður hinn endurbygði
hluti hennar vígður.-------
Lestin blæs og nemur staðar.
Við erum í Þrándheimi. Nei, Nið-
arós heitir borgin. En nánar um
það í næstu grein. — Vísir.
Þingkosningai' á Þýzka-
landi
Á sunnudaginn var fóru fram
almennar þingkosningar á Þýzka-
landi. Voru þær sóttar með afar-
miklu kappi og lenti sumstaðar í
skærum. miklum milli stjórnmála-
flokkanna, svo jafnvel leiddi til
meiðinga og manndrápa og fjöldi
manna voru teknir fastir vegna ó-
eirða. Það merkiegasta við þess-
ar kosningar er það, að kommún-
istunum hefir aukist mjög fylgi,
og eru nú 76, en voru ekki nema 54
á síðasta þingi. Alls eru þing-
menn 573. Mest fylgi höfðu þeir
í Berlín og hlutu þar fleiri at-
kvæði en nokkur annar flokkur.
Þá er það ekki síður eftirtektar-
vert, hve Fascistum hefir fjölgað
snögglega á þinginu við þessar
kosningar. Voru að eins 12, en
eru nú 107. Sýnist hér kenna mjög
tveggja öfga. Þrátt fyrir þetta
eru þó Socialistarnir enn mann-
flestir á þinginu, en eru þó ekki
nema 143. Hvernig fara muni um
stjórnina, er enn óvíst, hvort sama
stjórnin situr að völdum, eða ný
stjórn verður mynduð, og þá
hvernig, eða af hvaða flokkum.
Þóttist Ekki Fá Nóga
Peninga
Ræningjar tveir réðust inn í
lyfjabúð eina í Chicago fyrir
nokkrum dögum, til að ræna þeim
peningum, sem lyfsalinn kynni að
hafa í búðinni. Auk lyfsalans voru
tveir menn í búðkmi, er ræningj-
amir ráku inn í herbergi aftan við
búðina og annar ræninginn hélt
skammbyssu yfir lyfsalanum, með-
an hinn tók peningana. En þegar
til kom, voru bara fjöfutíu og fimm
clalir í peningakassanum og af því
peningarnir voru svona litlir, varð
ræninginn annar svo reiður, að
hann skaut lyfsalann til dauðs.
Varð hann því að láta lífið fýrir
þær einar sakir, að ihann hafði
minni peninga, en ræningjarnir
voru ánægðir með.
Mikil Uppskera
J. P. Gordon, bóndi í grend við
Marsden, Sask., hafði í sumar ekki
nema 78 ekrur undir hveiti. Af
þessum bletti fékk hann 4,641 mæla
hveitis, alt bezta hveiti. Landið
var ekki alt undirbúið á sama veg
og heldur ekki sáð samskonar
hveiti í það alt. Mismunurinn er
líka töluverður á uppskerunni, eða
frá 54 til 63 mælar af ekru, en
meðaltalið verður 59% mælir af
ekrunni, af þessum 78 ekrum. Ná-
grannar þessa manns fengu 30 til
40 mæla af ekrunni, sem að vísu
er ágæt uppskera, en mismunur-
inn sýnist afar mikill, sem vafa-
laust kemur til af þvi, að þessi
maður hefir farið einhvern veg-
inn öðru vísi að heldur en alment
gerist.
Segir að Bændur
Þurfi Ekki að Óttast
Harðar Kröfur
R. P. Jollett, forseti Dominion
Mortgage and Investment félags-
ins, sem er afar mikið lánfélag,
sagði nýlega á ársfundi félagsins,
sem haldinn var í Vancouver, að
bændur þyrftu ekki að óttast, að
mjög hart yrði gengið eftir skuld-
um í haust, þar sem heldur mundi
vera hart í búi hjá bændum yfir-
leitt, vegna þess hve hveiti er nú í
lágu verði og reyndar búsafurðir
yfirleitt. Félag þetta á afar mik-
ið fé í lánum víðsvegar í Canada og
þar á meðal hér í Sléttufylkjunum
Virðist þetta félag, og þá væntan-
lega önnur félög líka, ætla að verða
vel við þeirri áskorun frá Brack-
en forsætisráðherra, hveitisam-
laginu og fleirum, að ganga ekki
harðara eftir skuldum í þetta
sinn, heldur en nauðsyn krefur.
Háar Sektir
Andrew Rak heitir maður hér í
Winnipeg, og á heima að 268 Duf-
ferin Ave. Hann hefir lengi
stundað áfengissölu og hvað eftir
annað komist í kast við lögregl-
una og kynni við dómarana. En
í vikunni sem leið var hann
dæmdur í 27 mánaða fangelsi og
sektaður um þúsund dali þar að
auki. Lögreglan þarf nú ekkert
fyrir honum að hafa fyrst um
sinn.
Ungur Ferðamaður
f vikunni sem leið var sjö mán-
aða gamall drengur sendur frá
Hamilton, Ont., til Glasgow á
Skotlandi, með Cunard linu skipi
frá Montreal. Er þetta í fyrsta
sinn, sem svo ungt barn hefir ver-
ið sent eitt síns liðs frá Canada
til Evrópu. En í raun og veru er
drengurinn ekki einn síns liðs. því
flutningsfélagið tekur hann að sér
og sér um hann alla leið yfir haf-
ið. Fargjaldið er ekki nema $5.50,
en félagið tekur $25.00 þar að
auki, til að borga stúlku fyrir að
líta eftir honum á leiðinni.
Aukaþingið
Af því er ekki mikið að segja, enn
sem komið er, annað en það, að
stjórnin fór -þegar fram á tuttu'gu
miljón dollara fjárveitingu til að
bæta úr atvinnuleysinu. Hefir
þessi fjárveiting lítilli eða engri
mótstöðu mætt, en ekki er stjórn-
in til þess búin að skýra þinginu
frá hvernig hún hugsi sér að verja
þessu fé, að öðru en því, að því
verði varið til opinberra verka.
Fer því stjórnin eiginlega fram á
það, að sér sé fengið þetta fé í
hendur og hún verji því til at-
vinnubóta, eins og henni þykir
henta. Segir Bennett forsætisráð-
herra, að þetta sé að eins til að
bæta úr atvinnuleysinu í bráð, en
aðal lœkningin sé tollhækkun.
Yerða breytingar á tolllögunum
aðallega gerðar á næsta reglulegu
þingi,.en á þessu aukaþingi ætlar
stjórnin að hækka toll á eitthvað
180 vörutegundum, og segir hún
að allar þær breytingar miði að
því, að auka atvinnu í 1 andinu.
Þessi tollhækkun mætir heilmik-
illi mótstöðu og þykir því líklegt,
•að þingið muni standa yfir leng-
ur en til var ætlast. Getur þá svo
farið, að Mr. Bennett geti ekki
sótt samveldisþingið í London, um
næstu mánaðamót, en sjálfur hef-
ir hann sagt, að hann fari ekki
fyr en aukaþingi þessu sé lokið.
Eftirfylgjandi nemendur Miss
Helgu Olafson, að Riverton, Man.,
luku ný^keð prófi við Toronto Con-
servatory of Music. —
Intermediate Piano — Sigurlaug
Jónasson, honors.
%
Primary Piano — Agnes Sig-
urðsson, honors.
Elementary Piano — Pauline
ólafson, pass.
Tntrod. Piano — Árni Árnason
og Loreley McLennan, honor, og
Rannveig Olafson, pass.
Ur bænum
+■—•--------------------*
Dr. Tweed tannlæknir, verður í
Árborg, miðvikudag o!g fimtudag,
þann 24. og 25. þ. m.
Jón Runólfson skáld, andaðist
á Almenna sjúkrahúsinu, hér í
borginni, hinn 12. þ. m. Jarðar-
förin fer fram frá útfararstofu
A. S. Bardal, í dag, fimtudag, kl.
2 síðdegis,
Laugardaginn 6. sept., voru þau
Alfred L. Paine, læknir frá Rose-
town í Saskatchewan, og ungfrú
Theodís Marteinsson, hjúkrunar-
kona frá Winnipeg, dóttir séra
Rúnólfs Marteinssonar og frú Ing-
unnar konu hans, gefin saman í
hjónaband af Rev. Davies í Taber-
nacle Lutheran Church, á Spruce
St., í Philadelphia, í Pennsylvania
ríki. Dr. Paine er útskrifaður af
læknaskóla Manitobafylkis, en er
að stunda framhaldsnám og lækn-
ingar við Pennsylvania Hospital
í Philadelphia. Brúðhjónin verða
fyrst um sinn þar í borg.
Séra Rúnólfur Marteinsson fór
norður til Mikleyjar á miðviku-
daginn í vikunni sem leið. Á
laugardagskveldið flutti hann þar
fyrirlestur, “Panamaferð”, og á
sunnudaginn prédikaði hann í
kirkju Mikleyjar safnaðar, tók
fólk til altaris og skírði börn. Báð-
ar voru samkomurnar vel sóttar af
eyjarbúum. Mr. Marteinsson sagði
oss, að skógareldar miklir hefðu
að undanförnu verið í eyjunum
norðan og austan við Mikley og
flestir vinnufærir menn þaðan
hefðu verið þar að slökkva eld-
ana. Var því lokið á laugardag-
inn og komu þeir þá heim. Haust-
vertíð er rétt að byrja, en enn
engin reynsla fengin fyrir því,
hvernig hún muni reynast. Mr.
Marteinsson kom heim á mánu-
daginn.
Mannfagnaður
Á miðvikudagskveldið í vikunni,
sem leið, komu saman á heimili
Mr. og Mrs. Fred. Friðfinnsson-
ar, Guy Str., St. Vital, um þrjátíu
vinir þeirra hjóna. Var heim-
sóknin gerð í tilefni af því, að þau
hjón eru fyrir skömmu flutt í nýtt
og fallegt hús, er þau hafa komið
sér upp.
Ritstjóri þessa blaðs, hafði orð
fyrir gestum, og afhenti iþeim Frið-
finnsonar hjónum þrjá húsmuni
að gjöf fyrir viðstaddra vina
hönd. Þakkaði Fred heimsóknina
og gjöfina fyrir hönd sína, konu
sinnar og barna, með hlýjum og
velvöldum orðum.
Kveldstundin var hin ánægju-
legasta; skemti fólk sér við spil
nokkuð fram eftir og naut hinna
beztu veitinga.
ICELANDIC CHORAL SOCIETY
OF WINNIPEG.
Fyrsta æfing verður haldin á
á þriðjudagskveldið, 23. sept., /í
fundarsal Fyrstu lút. kirkju, und-
ir umsjón Mr. Björgvins Guð-
mundssonar, A.R.C.M.. — Með-
limir félagsins, komið stundvís-
lega kl. 8 e. h., — og þeir, sem
óska eftir því að gerast meðlimir.
VEITIÐ ATHYGLI !
Hinn góðkunni landi vor, hr. Jón
Ólafson, fyrrum kaupmaður að
Glenboro, Man., hefir nú gengið
í þjónustu Halliday Bros., kola-
verzlunarfélagsins að 342 Portage
Ave., hér í borginni. Er verzlun
þessi ein af hinum elztu og ábyggi-
legustu verzlunuin slíkrar tegund-
ar í Winnipeg, og hefir á sér al-
mennings orð fyrir lipurð og á-
reiðanleg viðskifti.
Jón ólafssom er velþektur og
mikilsmetinn meðal íslendinga hér
í fylkinu og má þess vænta, að
landar hans láti hann njóta við-
skifta sinna. Selur hann allar
tegundir kola, jafnt í heildsölu
sem smásölu, svo að viðskifti hans
ættu að ná jafnt til Islendinga
utanborgar, sem innan. — Síma-
númer Jóns er á skrifstofu Halli-
day Bros., 25 $37, en heima 31 783.