Lögberg - 16.10.1930, Qupperneq 4

Bls. 4.
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 16. OKTÓBER 1930.

Xögberg
GefiS út hvern fimtudag af
THE COLUMBIA PRESS, LTD.,
Cor. Sargent Ave. og Toronto St.
Winnipeg, Manitoba.
Talsímar: 86 327 og 86 328
Einar P. Jónsson, Editor
Utanáskrift blaðsins:
The Columbia Press, Ltd., Box
Winnipeg, Man.
Utanáskrift ritstjórans:
Editor Lögberg, Box 3172, Winnipeg, Man.
Verð $3.00 um árið. Borgist fyrirfram.
The "Lögberg” is printed and published by
The Columbia Press, Limited,
695 Sargent Ave., Winnipeg, Manitoba.
+----------------------------------
Arabiskt konungsríki
verður til á svipstundu
+■— -------------------------------—+
Konungsríki nokkurt er nefnt Transjórdania
(landið fyrir handan Jórdan). Saga þess er
svo einkennileg að jafnvel ótrúlegustu skáldsög-
ur taka henni ekki fram.
Þótt þetta litla land sé svo að segja eintóm
eyðimörk, er það mjög þýðingarmikið fyrir
brezka ríkið. Þar situr að völdum arabískur
konungur 0g eru laun hans jöfn launum Banda-
ríkja forsetans. Konungur þessi heitir Emir
Abdullah. Bróðir hans, sem Feisal heitir, er
víðþektari; hann er í Iraq.
Stjómarfyrirkomulagið í Transjórdaníu er
lítið þekt, en lagalega er landið undir vernd
Breta fvrir hönd Palestínu (landsins helga).
Það var af tilviljun einni að Transjórdanía
komst undir yfirráð Breta.
Abdullah fór herferð í því skyni að hefna
fyrir móðgun, sem honum fanst að Feisal bróður
sínum hefði verið sýnd. Þegar Feisal varð kon-
ungur yfir Sýrlandi 1919, réði hann einnig yfir
því héraði, sem nú er nefnt Transjórdanía. Þeg-
ar Frakkar ráku Feisal frá völdum, fengu Bret-
ar honum Bagdad til yfirráða. Milli Bagdad og
Damaskus var eyðimerkur hérað 20,000 fermíl-
ur á stæið; var það nefnt Transjórdanía, og þá
undir yfirráðum konunglegrar herdeildar frá
Frakklandi.
Þegar minst varði kom Abdullah í bæinn
Amman, sem nú er höfuðborg Transjórdaníu;
liafði hann með sér flokk manna, sem hann kall-
aði “herlið.” Kvaðst hann vera á ferð til
Damaskus til þess að hefna fyrir Feisal bróður
sinn. 1 raun réttri hugsaði hann sér að verða
sjálfur konungur í Damaskus. Þetta þótti Bret-
um varhugavert og alvarlegt.
Sir Herbert Samuel var staddur í Jerúsalem
þegar þetta skeði. Hann vissi að Winston
Churchill var á ferð í Cairo 0g komst tafalaust
í samband við hann. Þessir tveir brezku stjóm-
málamenn buðu Abdullah að vera kyr þar sem
hann var í Amman og ráða þar yfir litlu og lag-
legu konungsríki. Abdullah félst á þetta; settist
að í Transjórdaníu og hefir verið þar síðan á-
nægður í alla staði, eftir því sem fréttir flytjast.
Þetta land veitir Bretum einkar þægilegt
samband við Bagdad; þeir ráða landinu í raun
og sannleika, því Abdullah er undir vald þeirra
gefinn; hald þeirra á Transjórdaníu er eitt aðal-
atriðið í fótfestu þeirra þar eystra.
Landið er eins 0g öxi í laginu; byrjar það þar
sem Palestína endar. Axarhöfuðið nær niður til
Akaba og Kauðahafsins, en skaftið veitir Bret-
um greiðan veg yfir hina miklu eyðimörk til
Bagdad.
Höfuðborgin Amman er þar sem axarhöfuð-
ið 0g skaftið mætast. Transjórdanía er í raun
réttri stjórnað undir umsjón yfirræðismannsins
í Jerúsalem.
Ibúatala þessa einkennilega lands er nálægt
300,000; eru þeir flestir Arabar og kunna fæstir
að lesa eða skrifa.
1 landinu var aldrei neitt sjálfstjómar fyrir-
komulag fyr en Bretar komu til sögunnar. Settu
Bretar þar á stofn nýja stjóm með löggjafar-
valdi; er hún að nokkra skipuð gömlu stjóminni
ásamt framkvæmdarvalds mönnum; í henni eru
níu Múhameðstrúarmenn, þrír kristnir menn og
tveir Circassíumenn; era þessir allir kosnir úr
flokki búsettra landsmanna; en þar að auki era
í stjóminni tveir úr flokki hjarðmanna.
+•----------------------——*-------—•—•+
Brazilíu-sambandið
+—■—----------------------------------+
Blóðsúthellingar þær hinar ægilegu, er fram
hafa farið í Barzilíu undanfarnar vikur, hafa
að sjálfsögðu vakið alþjóða athygli, og jafn-
framt beint hugum manna að því, hve mikið er
á seiði, þar sem önnur eins stórþjóð á í hlut.
Brazilía, sem í rauninni saman stendur af
allmörgum smáríkjum, er lang-umfangsmesta
ríkið í Suður-Ameríku; alls er ríki þetta 3,285,-
319 fermílur að stærð, en íbúatalan nokkuð á
fertugustu miljón. Strandlengja landsins nem-
ur 4,106 mílum, en hin fræga höfuðborg ríkis-
ins, Rio de Janeiro, telur eina miljón og tvö
hundíuð þúsundir fbúa.
Norðurhluti landsins, liggur meðfram Ama-
zon fljótinu, sem er lengsta fljót í heimi; era '
þar risavaxnir skógar og feikileg timburtekja.
1 austur- og suðurríkjunum, er fjöllótt mjög, og
streyma um þau margar stórár, með fallþung-
um fossum; inn á milli fjallanna liggja fagrir
og frjósamir dalir, er gefa af sér feikna auð.
Landið er afar auðugt af málmi og víða gróð-
ursælt; meðal annars má benda á það, að í
fjóram ríkjum innan ríkjasambandsins, eru
ra'ktaðir fjórir fimtu hlutar af öllu því kaffi,
sem framleitt er í veröldinni; auk þess er mikið
framleitt af togleðri, baðmull og sykri. Yfir höf-
uð að tala, er akuryrkja landsins sérlega arð-
vænleg, og er þó ekki nema tiltölulega lítill
hluti landsins undir rækt.
Verksmiðjuiðnaður í Brazilíu, er kominn á
næsta hátt stig; munu verksmiðjurnar vera
nokkuð á fjórtánda þúsund. /
Mörg þúsund skip, hlaðin varningi, sigla ár-
lega til megin-hafnanna og frá þeim, svo að
segja frá öllum þjóðum heims. Jámbrautar-
kerfi þjóðarinnar nemur um tuttugu þúsund
mílum, og er það að miklu leyti þjóðareign. Bíl-
vegir þjóðarinnar nema freklega ]>rjátíu og
fimm þúsund mílum. Arlegur straumur mn-
flytjenda til landsins er-feikna mikill, bæði frá
Evrópu og Asíu. Arið 1926, nam innstæðufé
eftirgreindra þjóða í landinu þeim upphæðum,
er hér seglir: Bretar 284,265,268 sterlings-
pund; Frakkar, 2,217,561,800 frankar; Banda-
ríkin, $417,000,000, en aðrar þjóðir, $300,000,-
000. Af þessu, er sýnt, að ítök þau, er hinar
ýmsu stórþjóðir eiga í Brazilíu, era hreint ekk
ert smáræði.
Stjórarfar Barzilíu er sniðið eftir fyrir-
komulagi Bandaríkjanna, og hefir þjóðin búið
við lýðveldisstjóm síðan 1891.
+--------------------------------1-----+
Afstaða stjórnanna til
landbúnaðarins
---------------------------------------*
Fátt mun það vera, er um þessar mundir
veldur stjómum hinna ýmsu þjóða þyngri á-
hyggju, en núverandi ásigkomulag landbúnað-
aiins; era horfurnar víðsvegar svo alvarlegar,
að með einsdæmum má telja. Misjafnlega hef-
ir stjórnum tekist tiJ í þessu efni, sem revndar
er engin furða; þó eru tilraunir þeirra yfirleitt
næsta virðingarverðar.
Núna fyrir skemstu, hefir stjómin brezka
samið framvarp til laga, er leggjast á fyrir
næsta þing, er það hefir að markmiði, að skifta
landinu niður í einskonar sölu-umdæmi, er út-
vega skuli og annast markað fyrir þær vöra-
tegundir, sem framleiddar era á því svæði'; yfir-
umsjón með þessum samlags nýjungum, skal
vera í höndum allsherjar markaðsnefndar, er
framleiðendur sjálfir kjósa. Samningar þeir,
er bændur í téðum umdæmum gera, era bind-
andi fyrir ákveðið tímabil, eins og gildir um
samninga meðlima hveiti samlagsins hér í
landi. Sé um umdæmi að ræða, er eigi vilja
sætta sig við þetta nýmæli, er á þau skorað að
tilkvnna slíkt landbúnaðarráðgjafanum vafn-
ingalaust.
Gert er einnig ráð fyrir í framvarpi þessu,
að skipuð skuli jafnframt nefnd lír hópi þeirra,
sem framleiðsluna kaupa, er athuga skuli
gaumgæfilega stefnu og strauma samlagssöl-
sölunnar, íhuga umkvartanir, er koma fram, og
leggja síðan álit sitt fyrir hlutaðeigandi ráð-
gjafa.
1 viðbót við það, sem nú hefir nefnt verið,
stingur stjómin upp á því, að stofnaðir verði
sjóðir samlagssölu fyrirtækjum þessum til efl-
ingar. Upphæð þess sjóðs, er nota skal á Eng-
landi sjálfu, er ákveðin tvær miljónir og fimm
hundi uð ])úsundir dala, en á Skotlandi skal höf-
uðstóll slíks sjóðs nema sex hundrað tuttugu og
fimm þúsund dölum.
Hin nýju sölu-umdæmi geta fengið lán úr
sjóðum þessum vaxtalaust í tvö ár. 1 vissum
tilfellum, má veita lán til lengri tíma; en til
þe&s, að slíkt fáist, þarf meðmæli sérstakrar
nefndar, er skipuð skal samkvæmt fyrirmælum
framvarpsins. Komi til þess, að einhver íbúi
sölu-umdæmisins gerist sekur úm smyglun, það
er að segja selji vöru sína utan vébanda hlut-
aðeigandi samlags, skal sá rækur ger úr félags-
skapnum. Framleiðslutegundir þær, er sam-
lagið grípur yfir, era mjólk, ull, jarðepli, korn,
ostur og búpeningur.
Við byrjun yfirstandandi árs var 35,400
samlagsstofnunum í Þýzkalandi steypt saman
í eina heild. Er þetta afleiðing af margra ára
tilraunum Þjóðverja í þá átt, að koma samlags-
sölu fyrirkomulaginu á fastan grandvöll. Er
þess vænst, að margt gott muni af samsteypu
þessari hljótast landbúnaði þjóðarinnar til við-
reisnar.
Árið 1928 afgreiddi þýzka þingið lög, er það
höfðu að markmiði, að greiða fyrir sölu bún- •
aðarafurða; lutu ýms ákvasði þeirra laga að því,
að koma hinum ýmsu samlagsstofnunum í það
horf, að þær fengi sem mestu um ráðið, hvenær
hinar ýmsu framleiðslutegundir skyldu seldar,
eða hvenær væri hentast að selja þær. Auk þess
er með lögum þessum ákveðin margfalt strang-
ari flokkun framleiðslutegunda, en áður hafði
gengist við. Gert er ráð fyrir því í löggjöf
þessari, að stjórnin hlutist til um fjárhagsleg-
an stuðning hinum ýmsu samlagsstofnunum til
handa; þó oigi með beinum fjárframlögum úr
ríkissjóði, heldur með ábyrgð við þær peninga-
stofnanir, er einkum og sérílagi hafa gefið sig
við að lána bændum fé.
Þessi nýja samlagssölu samsteypa á Þýzka-
landi, nær yfir áttatíu og sjö gamlar, samstarfs-
stofnanir.
Bílferð upp vm örœfi
Síðastliðinn sunnudag var far-
ið í bíl upp að Hvítárvatni. Fóru
það tveir menn af vegamálaskrif-
stofunni,Ásgeir Ásgeirsson og Jón
J. Víðis og Einar Magnússon
kennari, en bílinn átti Sigurður
Jónsson frá Lauig og stýrði hon-
um sjálfur. Var farið af Gullfoss-
vegi skamt fyrir neðan Gullfoss
og komið á veginn er liggur upp
að Hvítárvatni (Kjalveg) lítið
eitt neðan við Selhaga, farið nokk-
urn spöl eftir veginum en beygt
svo í vestur og onrður og farið yf-
ir Sandá á að gizka 3 km. ofan
við vaðið. Frá Sandá var stefnt
á Sandvatnshlíðar og haldið norð-
ur með þeim og fyrir Grjótárdrög
og upp á Skjálpahraun og komið
að suðvesturhorni Hvítárvatns.
Á heimleið var farið vestur að
Sandvatni og komið þar að, er
Sandá rennur úr vatninu. Þaðan
var að sjá greiðfært norðan vatns-
ins vestur í áttina að Hagavatni.
Frá Sandvatni var haldið niður
með Sandá o'g yfir hana á svipuð-
um stað og áður. Þaðan var svo
haldið vestur að Árbrandsá, en
hún á upptök sín í Sandvatni eins
og Sandá. Niður með Árbrandsá^
var farið nokkra km., én þar eð
. ekki varð komist vestur yfir hana
var snúið við og haldi austur und-1
ir Selhaga og þaðan niður á Gull-
fossveg. *
Veður var fagurt á fjöllunum
um helgina. Á sunnudag ymist
hægur austan andvari eða logn,
en hiti mikill af sólu um miðjan
daginn. Skygni var ágætt og
mátti af hæðunum sunnan Hvítár-!
vatns sjá norður allan Kjöl alt
norður á Illviðrahnúka norðvest-
an í Hofsjökli. Á Tjarnheiði aust^
an Hvítárvatns mátti vel greina
sæluhúsið er Ferðafélag íslands
hefir látið reisa þar. — Ekki virð-
ast næturfrost hafa komið enn
þarna upp frá, því að ber voru
óskemd. — Víða eru greiðfærir
kaflar á þessari leið, sléttir, harð-!
ir melar, en sumstaðar eru mel-j
arnir stórgrýttir og milli þeirra
grýttar vatnsrásir illfærar bílum.|
Einna ógreiðfærust er leiðin upp
undir Selhaga, 0g á köflum norð-!
an við Grjótárdrög. — Með til-
tölulega litlum kostnaði mætti
ryðja þessa leið alla og gera bíl- *
færa upp að ferjustaðnum ú Hvít-I
á, og ef þar væri sett lítil bíl-j
ferja (eins og sett var á Eldvatn-
ið eystra í sumar), mætti að öllum
líkindum með litlum umbótum á
Kjalvegi komast alla leið norður
á Hveravelli. — Vísir 12. sept.
í meir en þriðjung aldar hafa
Dodd’s Kidney Pills verið viður-
kend-ar rétta meðalið við bakverk,
gigt, þvagteppu og mörgum fleiri
sjúkdómum. Fást hjá öllum lyf-
sölum, fyrir 50c. askajn, eða sex
öskjur fyrir $2.50, eða beint frá
The Dodds Medicine Co., Ltd.,
Toronto, ef borgun fylgir.
Aðal-aðsetur (leiðangursmanna
er 40 mílur sunnan við Angmag-
salik, við fjörð nokkurna, sem nú
hefir hlotið nafnið Quest-fjÖrður,
þar eð hann var nafnlaus áður.
Quest mun fara héðan tii
Grænlands 26. þ. m. og verða á á-
kvörðunarstaðnum þ. 30. þ. m.
Skipið dvelur að eins einn dag
í Quest-firði, meðan verið er að
afferma það, en heldur að því
búnu til Noregs:—Mgbl. 21. sept.
Grœnlandsfarið aQuest,,,
lEimskipið Quest, Grænlands-
farið, sem rlutti ensku flugleið-
angursmennina til Grænlands í,
sumar, kom hingað í gær, til þessj
ar taka hér ýmsa hluti og vörur,
sem leiðangursmennina vanhag-
aði um. En þeir ætla að hafa
vetursetu í Grænlandi, svo sem
almenningi er kunnugt.
Með skipinu hingað kom CozensJ
flugliðsforingi. *
Hann segir svo frá, að nú þeg-
ar hafi allmerkilegar flugrann-
sóknir verið leystar af henai og
engir sérstakir örðugleikar orðið
því til hindrunar.
SKÝRING.
“Viðbætir við bréfið.”
“Ekki má ég vera svo líðilegur,
að minnast ekkert á mig. Og þá
er bezt að vísa til þíns skarp-
skygna álits.” *
Eg er nefnilega mjög svipaður
því, er eg var síðast, er þú sást
mig, nema hvað Mrs. Elli tekur
einlægt með ári hverju heilmik-
inn skerf af þreki og þrótti. Hún
er að gjöra skyldu sína, kerlingar-
greyið, en gjörir það alt mjög
vægilega, og má ég vera henn!
mjög þakklátur fyrir það, því að
margan leikur hún hart, og tek-
ur hörðum tökum, — að ég ekki
tali um, þegar blessuð sjónin,
heyrnin, málið og minnið, eitthvað
af þessu bilar, það er alveg ótta-
legt, 'að mér finst. Og því var það,
að ég skrifaði litla kveðju-bréfið
í Lögberg; ef að slíkt mótlæti eða
annar missir krafta kynni að koma
fyrir mig, — fanst mér eins og of-
urlítið gaman, eða uppbót á því,
að vera búinn að kveðja vini mina.
En ég hefi gjört það máske held-
ur snemma, ef að nokkuð “heldur
of isnemma” er hægt að tala um í
þeim sökum, — því að ég hefi tek-
ið eftir því, að ýmsir menn, bæði
mér kunnugir og ókunnugir, hafa
horft á mig eins og rannsakandi,
og spurt mig nokkuð nákvæmara
en oft áður, hvernig mér liði, o.s.
frv. Og einnig í bréfum hefi eg
verið spurður að því síðan. ý,æt
eg því þennan litla kafla úr bréfi
til vinkonu minnar leysa úr þeim
efa, eða misskilningi, sem hið á-
minsta litla bréf mitt í Lögbergi
hefir ollað. Og þakka ég glaður
fyrir þann hluttekningarvotty og
segi við ykkur öll: Rólega og frið-
sæla nótt! Og góðan, bjartan og
gleðiríkan dag. J. Briem.
Þenna viðbætir við nú nýskrif-
að bréf, bið eg yður, herra rit-
stjóri, að taka í blaðið Lögber'g.
Með vinsemd. J. Briem.
Eftirfarandi tilkynning frá verzlunarráðu-
neyti Bandaríkjanna, gefur ljóslega til kynna
auknar athafnir hinna ýmsu þjóÖa á sviði sam-
vinnunnar landbúnaðinum til eflingar.
Stjórnirnar í Ungverjalandi, Jugoslavíu og
Rúmeníu, hafa ákveðið að beita sér fyrir, í sam-
ráði við ýms verzlunarsamtök meðal þessara
þjóða, að koma á stofn allsherjar hveitisamlagi,
er annast skuli um sölu þess hveitis, er þessar
þrjár þjóðir hafa til útflutnings. Dr. Elemer
Staub, framkvæmdarstjóri þeirrar stofnunar, er
yfirumsjón hefir haft með vöruútflutningi frá
Ungverjalandi, er eindreginn stuðningsmaður
þssarar nýju hreifingar, og hið sama er um
búnaðarráðgjafa Rúmeníumanna að segja.
Með það fyrir augum, að hrinda nýjung
þssari í framkvæmd, hefir verið ákveðið að
stofna hlutafélag með $528,000 höfuðstól. Er
gert ráð fyrir, að stjómir hlutaðeigandi ríkja
megi leggja fram 90 af hundraði hlutafjárins.
1 stjórn fyrirtækisins skulu eiga sæti landbúnað-
ar og verzlunarráðgjafar þessara þriggja þjóða;
stofnun þessi skal með öllu undanþegin skatti.”
Nú hefir það einnig flogið fyrir, að Pólland
vilji gjaman gerast meðlimur í þessu nýja
hveitisölusamlagi, sem telja má, ef af fram-
kvæmdum verður, fyrsta, alþjóðlegt hveitisölu-
samlag í heimi.
Grein þessi er að mestu tekin upp úr tíma-
riti hveitis^mlagsins í Manitoba.
i-------------------------—— --------------+
Flug
+------------------------------------------*
Reglubundnar flugferðir í Canada, era að
verða eitt af lífsskilyrðum þjóðarinnar, eigi að-
eins til póstflutninga, heldur og til fólksflutn-
inga líka. Svo hratt hefir flugmálunum skilað
áfram sunnan landamæranna, að hin canadíska
þjóð getur undir engum kringumstæðum setið
hjá og hafst ekki að; enda er nú sem betur fer,
áhuginn fyrir þessu mikilvæga máli, jafnt og
þétt að fara í vöxt.
Um þessar mundir munu iiðin vera ellefu ár,
eða svo, síðan farið var til þess fyrir alvöru, að
gefa gaum flugmálunum hér í landi; var það
upphaflega sambandsstjómin, er fékk í þjónustu
sína nokkur loftför í því skyni, að liafa eftirlit
með skógareldum, kynna sér högun þeirra og
afstöðu, þannig, að hægra yrði um vik að fyrir-
bvggja útbreiðslu þeirra. Að árangurinn hafi
orðið góður, verður eigi um deilt.
Nú er svo komið, að stjórnin er búin að beita
sér fyrir stofnun flugsambanda til póstflutninga
um landið þvert og endilangt, auk þess sem hún
og þessi flugfélög halda uppi reglubundnum far-
þegaflutningi.
Margt og mikið er um það ritað og rætt, hver
feikna háski sé flugferðunuih samfara, og ber
því sízt að neita; nægir í því efni að benda á
flugslysið nýafstaðna, er felmtri sló og hrylling
svo að segja á allan hinn mentaða heim. En
hvað er um bílana ? Tæpast tekur maður sér svo
blað í hönd hér í borginni, að ekki mæti auganu
fregnir af einu bílslysinu á eftir öðru. Mundi
nokkur heilvita maður láta sér til hugar koma,
að fólk ætti að hætta við bílana fyrir það. Slys-
in era ekki ávalt fartækinu að kenna, heldur
þeim, sem gálauslega stýrir því.
Samgöngur í loftinu, eru að vissu leyti á til-
rauna stigi, enn sem komið er, þótt mikið hafi að
vísu unnist á. Og þó mörg hörmuleg slys hafi
átt sér stað, þá munu þau samt sem áður vera
tiltölulega færri, en við hefir gengist um notkun
annara nýrra fartækja.
Flugið hefir aldrei verið lagt fuglinum til
ámælis. Hví ekki að láta það sama gilda um
manninnl
-------------------------------*
Kveður við annan tón
+—------------------—-------—■+
Þeir, sem hæzt létu í síðustu sambandskosn-
ingum og digurbarkalega töluðu um útflutn-
ing fólks liéðan og suður yfir landamærin, hafa
skift um liljómblæ núna upp á síðkastið; nú á
þetta, sem vitaskuld flest annað, að vera að
fullu læknað eða því sem næst, sökum ráðdeild-
ar og fyrirhyggju Bennett-stjórnarinnar.
Meðal þeirra málgagna afturhaldsliðsins,
en einna mest úthúðuðu King-stjórninni í síð-
ustu kosningum, var blaðið Toronto Mail and
Empire; meðal annars fordæmdi blaðið Mr.
King 0g stjórn hans fyrir það, að hafa ekki
ráðstafanir gert til þess að hindra útstreymi
canadiskra borgara suður til Bandaríkjanna.
Vitanlega var hér aðeins um heilaspuna og
blekkingu að Tæða, sem svo oft er gripið til,
Jtegar í rökþrot er komið. Sannleikurinn er sá,
að einmitt þau árin, er frjálslynda stjórnin fór
með völd, einkum hin síðustu, kom fleira can-
adiskt fólk heim til búsetu sunnan úr ríkjum,
en þangað flutji; vanalega þetta á milli þrjátíu
og fjörutíu þúsund. Að sjálfsögðu er fólk af
canadiskum upprana enn að koma til baka, sem
leiðir af því, að öldungis án tillits til stjórnar-
skiftanna, er ástandið í mörgum tilfellum
drjúgum betra og framtíðarhorfurnar lífvæn-
legri hér með oss, en sunnan við landamærin.
Að þakka Bennett-stjórninni slíkt, væri í raun-
inni ekki annað en hin mesta fjarstæða, að
henni gersamlega ólastaðri.
Það gerir engin stjóm kraftaverk á fáum
mánuðum. Það nær því engri átt, að þakka
Bennett-stjórninni enn sem komið er, fyrir
nokkuð annað, en lækkunina á hveitiverðinu, ef
það er þá þakkarvert. Hvað ætli margir bænd-
ur syngi henni lof 0g dýrð í því sambandi? Á
þetta hafa málgögn Mr. Bennetts gersamlega
gleymt að minnast.
HeILBRIGÐAR grurfdvallarreglur og sú fasta
stefna, að færa jafnan út kvíarnar, era ástæðurnar
fyrir Iiinum stöðuga vexti þessa banka um sextíu
ára skeið.
Nú er hann ein af hinum mestu og öflugustu
bankastofnunum í heiíni, og sinnir öllum bankavið-
skiftum innanlands, auk forystu í utanlands við-
skiftum.
The Royal Bank
of Canada