Lögberg - 18.12.1930, Blaðsíða 6

Lögberg - 18.12.1930, Blaðsíða 6
Bls. 14. LÖGBERG, FIMTUDAGINN 18. DESEMBER 1930- Fréttabréf að heiman Borgarfirði, 2.—4. nóv. 1930. Kæru Borgfirðingar og landar vestan hafs, heilir og sælir! Það eru einkum missiraskiftin, sem minna mi!g á það, að senda ykkur línur, því á tímamótunum verður manni á, að líta til baka og rifja upp það, sem gerst hefir síðasta áfangann. Ekki efast ég um það, að öllum íslendingum hefir hig liðna sum- ar fært einhverja blessun, en flest- ir hafa þó undan einhverju að kvarta, því engin alsæla er hér fremur en annars staðar í þess- um heimi. Einkum var það veðr- áttan, sem fylsta ástæða var til að kvarta undan í sumum héruð- um þessa lands. Fyrstu sumar- mánuðina var hér þurt og blítt veður, en síðari hluta júní fór loft að þyngjast af ískðldum steypi-| skúrum og dimmviðrum. Eíg var | búinn að hlakka til þess, fyrir| hönd Vestur-íslendinga, sem heim komu í sumar, að þeir fengju að líta íslands jökla af hafi, gulli-. roðna af skini júnísólarinnar, en^ &ú von brást, því einmitt þá daga, j rem skipin flutu hér að landi með hina þjóðræknu gesti, var fóstur- jörðin ekki með því gleðibragði, sem æskilegt hefði verið. En ekki leið þó á löngu, að hún hýrnaði á svipinn við o'g við. Máttu gest- irnir, að vestan, taka sér í munn þessi orð Stgr. Thorsteinssonar: ^ “Og hér eg finn þig, fósturjörð,! rneð fjölbreyttasta lyndi. Með, brosin ljúf og hótin hörð, með há- tign, strangleik, yndi. Hið efra helfríð, hrikavæn, þú hreyfir votrarkífi. En neðra sólblíð, snn>- argræn, þú svellur öll af lífi. — Þessi lýsing átti vel við veðurfar- ið, sem var um Þingvallahátíðina og fleiri daga þessa síðastliðna sumars. Ekki höfum við, Bor’gfirðingar, ástæðu til þess að kveina undan heyskapartíðinni, því þótt þurkar væru stuttir, náðust mestðll hey óhrakin og sæmilega þurkuð. Gras- vöxtur var nokkuð misjafn á tún- um, en víðast voru þau með bezta! móti sprottin. Varð því heyleng- ur víðast ágætur hér um allar, bygðir Borgarfjarðar. Frá ýms- um öðrum héruðum landsins eru' fréttirnar dapurlegri í þeim efn-J um. í alt haust hefir veðráttan verið^ ljómandi góð. Svo að segja hverj dagurinn öðrum blíðari og bjart- ari og túnin skrúðgræn alt til vet-^ urnátta. Nú er veturinn farinnj að láta landið skifta um klæði. Það er nokkuð í fyrra lagi. Eru nú frost og hælgviðri.. í fyrra sumar, var Kaldidalur gerður fær fyrir bifreiðar. Hef- ir það valdið þeim breytingum, að mikill meiri hluti ferðafólks, sem fer að og frá Reykjavík, að sum- arlagi, fer nú á bifreiðum um Kaldadal. Má nú telja það fólk í þúsundatali, sem hefir farið þessa leið í sumar. Meðan sunnlenzka kaupafólkið var, áður fyr, að róla yfir Kaldadal á mögrum drógum, en svo nefndi það öll léleg hross, hvers kyns sem voru, þá genigu oft þrír sólarhringar í það að kom- ast frá Reykjavík að Húsafelli; en bifreiðar fara nú þá sömu leið á 4—5 klukkustundum. — Kaldi- dalr var ætíð kallaður mesta veðra- víti, meðan ekki var um önnur farartæki að tala en hestana. Nú hafa bifreiðarnar leyst hann und- an þeim ámælum, því fólkið, sem ferðast í mjúkum sætum og skjól- góðum húsum, lætur sig það litlu skifta, hverju rignir, svo lengi sem vegir ern færir. f þessu þurkalitla sumri má það merkilegt heita, að Kaldidalur hefir alt af verið vel fær og það fram yfirj miðjan októbermánuð í haust. Síðasta bifreiðin fór yfir hann' 18. okt. Þótt bifreiðar séu fljótvirk og hæg farartæki, þá missa þó þeir, sem með þeim ferðast, af þeim mikla unaði, sem því er samfara, að ferðast á góðum hestum. Af baki er betra næði til þess að virða fyrir sér og dást að mikilleik og fegurð landsins. Og á hestum má leíggja leið sína inn í alla króka og kima afdalanna, bæði bygða og óbygða. Eg er að bera þessi far- artæki saman í huga mínum með það fyrir augum, hvort Vestur- íslendingum hefði ekki orðið ferð- m enn þá eftirminnilelgri, ef þeir hefðu ferðast meira á hestum, heldur en á bifreiðum. Með því bjóðast miklu fleiri tækifæri til næðissamra heimsókna á sveita- bæjum, sem ekki standa við al- faraleiðir,. Yfir tuttugu Vestur- íslendingar heimsóttu mig í sum- ar, en flestir voru þeir á bifreið- um, og fyrir það fóru slíkar heim- sóknir fram í svo miklu skyndi, að maður hafði lítinn tíma til við- tals. En þótt slíkar heimsóknir yrðu ekki annað en að heilsast og kveðjast, þá minnist eg hinn^ hlýju handtaka og einlægu vin- mæla allra þeirra, er hér komu, eða sem eg náði til að heilsa á öðrum stöðum. Vil eg nú nota þetta tækifæri til þess að þakka öllum sem bezt fyrir þá vinsemd og alúð, sem var samfara þessum heimsóknum, þótt þær yrðu að vera á þeim tíma, sem heimtar all- an hug og alla krafta sveita- manna til heyannanna, ef vel á að fara. Þetta sjá og skilja flest- ir og taka því ekki hart á því, þótt viðtökurnar yrði ekki á þann hátt sem æskilegast hefði verið. Ekki geta borígfirzkir bændur kallað hér neitt veltiár, þót veð- urfar um sláttinn og heyfengur mætti teljast gott. Sauðfé reynd- ist Iakara en í meðallagi, en vinnu- laun hærri en að undanförnu. Af því leiðir, að arður búanna dug- ar ekki í öll þau gjöld, sem bú- skapnum eru samfara. Aftur á móti má verkafólk una hag sínum, því vinnan er borguð vel. Það eru símalagningar, vegabætur, síld- ver og sveitabúskapur, sem togast á um verkalýðinn. Fólkið, sem vill leggja erfiðið á sig, er færra en svo, að það geti fullnægt allra þörfum. Þeir sem reka arðvæn- legustu -fyrirtækin, geta boðið 1 æst, svo sepi fiskiútvegsmenn og máske bændur, sem ráða yfir nógu véltæku landi. Þá þarf ekki að skera tilboðin við neglur, þegar verið er að reisa byggingar á kostnað ríkisins. Það eru sveita- bændurnir, sem enn þá búa við lítt ræktuð eða óræktuð lönd, sem búa á hakanum. Verða þeir að velja um tvo kosti, að vinna ein- ir eða að bjóða hærra kaup, en það svari til arðsins af vinnunni. Eru þeir bændur að verða fleiri og fleiri, sem vinna einir með konu sinni og börnum, ef nokkur eru. Hið almennasta kaup um sláttinn voru 60 krónur um viku fyrir karlmenn. Nokkrir settu upp hærra kaup, en fáir lægra. Er það auk fæðis, jafnt virka og helga daga. — Fáir hafa nú ástæðu til þess að kvarta undan einangrun hér um slóðir, þar sem bifreiða- brautir liggja um héraðið þvert og endilangt. Sumstaðar eru líka óðum að fjölga. Nú er verið að opna nýjar símastöðvar á Skarði, Lundi og Brennu í Lunda- reykjadal, og Fitjum í Skorradal. Símastöð var opnuð í Reykholti í sumar. Þá er búið að flytja staura í símalínu frá Síðumúla að Gilsbakka. Álmur frá þeirri línu verða lagðar suður yfir Hvítá, að Stórási o g Húsafelli. — Verða einkastöðvar á hverjum bæ í Hvít- ársíðu frá Síðumúla að Gilsbakka. Þá eru víðboðstæki að þjóta hér upp á mörgum bæjum. Þarf því sízt að kvarta und-an ellibragði að fréttunum, þegar þær berast í eyru manna. í Reykholti hefir verið unnið i sumar að byggingu mikils skóla- húss. Er það nú komið undir þak og verður fullgert á þessum vetri. Sýslufélög Mýra og Borg- arfjarðar hafa lagt 60 þús. krón- ur til þessarar byggingar, sam- bönd unglingafélaga i héraðinu hafa lagt til 20 þús. krónur, en að öðru leyti verður byggingin kost- uð af ríkissjóði. Alt verður húsið raflýst og hitaleiðslur um það frá hverum. Yfirsmiðir við þessa byggingu eru Magnús Jakóbsson bóndi á Snældubeinsstöðum og Kristján Björnsson bóndi á Stein- um. Allar þessar framfarir í nér- aðinu: skólar, brýr, vegir, símar og víðboð, bendir til þess, að hér- aðsbúar ættu að una hag sínum betur og betur og kyrrast við óð- ul sín og áthaga, en ekkert sézt samt benda í þá átt. Reykjavík og önnur nærliggjandi sjóþorp skína bjartara í augum margra og bjóða upp á fínna líf og fleiri þægindi. Verða nú hinir gömlu sveitarvin- ir að sjá af fleiri og fleiri æsku- mönnum, bæði konum og körlum, scm verða hyltir af því glæsta og góða, sem borgirnar hafa að bjóða. Reykjavík er nú í hinum rnesta uppgangi, og þar líður eng- inn maður skort né örbirgð, svo teljandi sé. Þangað er líka kom- inn mikill fjöldi úrvalsmanna þjóðarinnar. Eg er sveitavinur og elska sveitalífið, en vil þó láta Reykjavíkurlíffið njóta sannmæl- is. Fólkið þarf að skipa sér þann veg niður á landið, að jafnvægi haldist milli sjós og sveita. Eg met mikils alla þá menn, bæði karla og konur, sem styðja hér sveitarækt og sveitamenningu. Hefi eg jafnan ánægju af þvi, að minnast lofsamlega á verk slíkra manna. i I Þau heimili eru nú orðin mörg, sem bera augljós merki endur- bótamanna, sem unnið hafa af út- sjón og samvizkusemi að húsa- og jarðabótum. Bjarni Pétursson á Grund í Skorradal, var einn af prýðilegustu bændum þessa hér- aðs. Þar hefir lengi verið gest- kvæmt og heimilið mjög aðlað- andi. Hefir nú iPétur Bjarnason tekið þar við bústjórn með móð- ur sinni, eftir lát föður síns. Hann er maður vel mentaður, greindur og glæsilegur. Er hann hrepp- stjóri Skorrdælinga. Þykir það nú gleðiefni, hvar sem synir geta tekið við óðulum feðra sinna og sýnt þeim ekki minni rækt en feð- ur þeirra gerðu.—Jakob á Varma- læk var einn meðal mestu um- bótamanna á sinni tíð. Eru nú undir tuttugu ár síðan hann lézt, en Herdís kona hans hefir haldið þar áfram búsýslu síðan, með mestu rausn og höfðingsskap. Synir hennar tveir, Jón og Sig- urður, standa þar sem einn mað- ur fyrir búi hennar. Þeir eru líka ekki einungis bræður, helrur líka tvíburar. Þar eru nú framkvæmd- ar miklar jarðabætur í tún- rækt úr blautum mýrum. Sigurð- ur er oddviti í Andakílshreppi. Ekki ber Varmalækjar heimili nein merki vonleysis um framtíð sveitanna, því þar er unnið með óskiftum hug að því, að gera alt slægjuland vel ræktað og véltækt. — Þá má telja Jón Hannesson í Deildartungu einn af mestu um- bótamönnum í túnrækt. Mun hann nú fá nálægt eitt þúsund tððuhesta af ræktuðu landi. Jón > Hannesson hefir stærst bú allra bænda í Borgarfjarðarsýslu. Hef- ir hann þó mörgum opinberum störfum að sinna auk bústjórnar- (Framh. á bls. 15.) ALDREI BREGST HLUTVERKI SÍNU Þeim sem útskrifast af honum lánast líka það sem þeir gera D. F. FERGUS0N Prasidmnt and Manager Með _hverju ári fjölgar þeim háskóla- og miðskóla- stódentum, sem innritast í þennan mikla skóla. Margir þeirra koma frá öðrum fylkjum en Manitoba, svo sem British Columbia, Alberta, Saskatchewan, Ontario, North Dakota og Minnesota. Meiri hluti þeirra, sem ganga á verzlunarskóla í Winnipeg, ganga í Success skólann, vegna þess, að vorir stúdentar verða betur hæfir fyrir viðskiftalífið, bæði hvað snertir mentun og persónulega framkomu. Einnig vegna ráðningaskrifstofu vorrar, því að frá henni fá 2,000 félög í nágrenninu skrifstofu- fólk sitt. W. C. ANGUS, C.A. Principal rTKE BEAUnrUÍ HOM£ or snocess estionToet eiOGK -J%ltt£NTMNCí tfAR&lS CrTtiE riNISH Coileoe Qffich tSENI0P. TYPEWRTTTtKj DEPAP.THENT - THEIAJQB57Itt CAHADA —^tTOFS. THAN500 DAYSCHOOL SIUDENTS.ItiMnjAl ATTSMVAHCE, ASSEMSZfO INTHE COILEOE ■“ , J AODITORIUM FOR AIECTUXE VEUVERíO SYEDVJARO FSYNtl.AH OTHCIAL Of THE GRjATtlOFJHEFN RAIlMAY^ -‘BOOKKEEPINO &■ ACCOUtmtlG DEPARTFlSttT ^ ^ENGÍISH DEPARTPUNT -r tONE OF OUR. EIOHT SHOF.THAND JZOOtfS'L : r~>COtlP70n£TER 6-MACHINE CALCULATINQ DEPARTtlENT L „ ‘SPEED DtCTATlON, SHOR.THMW DEPAR.TMEHTc \T ' ■■ 1 1 M- 1 *1 Innritist snemma Mytt kenslu-timabil byrjar Mánudaginn 5. Janúar Ef þér getið ekki innritast strax, þá getið þér gert það nær sem er. Vér lítum persónulega eftir hverjum stúdent, og sjáum um að hann byrji á upphafi hverrar námsgreinar. Gestir eru oss kærkomnir Skrifstofa vor verður opin á hverjum degi milli jóla og nýárs, þó ekki á jóladag né nýársdag. Komið tímanleiga, svo þér getið byrjað 5. janúar. SKRIFSTOF TÍMI : ■ Jólavikuna: Á daginn—kl. 9 f.h. til kl. 6 e.h. Á kveldin—Mánudaga og Fimtudaga frá kl. 7.30 til 10. Sími 25 843 eða 25 844 '/ Cor. Portage Ave. and Edmonton Street Að norðanverðu á Portage Ave. Miðja vegu milli Eaton og Hudson Bay búðanna. Dagskóli og Kveldskóli

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.