Lögberg - 22.01.1931, Page 7

LÖGBBRG, FIMTUDAGINN 22. JANÚAR 1931.
Bls. 7.
Kirkjuferð á Jólum
Það fólk af nútíðarkynslóðinni,
sem elur aldur sinn í bæjum
olg kauptúnum, þar sem kirkjur
hafa verið reistar, getur varla gert
sér hugmynd um þá erfiðleika,
sem því hafa verið olg eru sumstað-
ar enn samfara í sveitum lands-
ins, að sækja guðshús að vetrin-
um, ekki sízt í skammdeginu. í
sveitum eru að jafnaði snjóalög
uiiklu meir en við sjó, vegir víð-
ast enlgir eftir að fara, ár, lækir
o& g-il víða á leiðinni, og við þetta
bætast svo vegalengdir, frá sum-
um bæjum tveggja til þriggja
stunda !gangur, og oft í skamm-
deginu myrkur á heimleiðinni. —
Allar kirkjuferðir voru á fyrri ár-
um jafnframt gönguferðir. Þeg-
ar eg kom fvrst í sveit, var hrepp
stjórinn eini maðurinn þar, sem
hafði hest á járnum að vetrinum,
uuk mín. En talsverð breyting
varð á þessu á mínum prestskap-
arárum, svo að síðast voru þau
heimili orðin fá, er ekki höfðu
járnaðan hest, ef á þurfti að
halda. Enginn átti þá nokkra kápu
eða verju fyrir regni; og á fótun-
um var ekki um annað að tala en
íslenzka skó. Ef ri'gning var,
komu því allir meira og minna vot-
ir í kirkjuna og sátu í því meðan
á messu stóð; kólnaði þá mörg-
um, því allir komu heitir af gangi.
Víðast mun flestalt fólk hafa
fengið einhverjar góðgerðir, helzt
kaffi, á kirkjustöðunum að vetr
inum, og oft kom það fólk, sem
lenlgst átti, við á einhverjum bæ í
heimleiðinni. í þessar kirkjuferð-
ir fóru oft 5—7 stundir, af bæjum,
sem langt áttu að sækja, og af
sumum meira. Um skepnur þurfti
svo að hugsa og hirða, bæði áður
en farið var að morgninum, og
þelgar komið var aftur. En ekk-
ert af þessum erfiðleikum, þreytu
og vosbúð, setti gamla fólkið fyr-
ir sig.
Það hefir tíðum ekki verið gert
mikið úr trú- og kirkjurækni ís-
lendiinga, en einhverja þrá og
dug, ekki síður hiá konum en
körlum, þarf til þess að fara frá
heimili sínu langar leiðir, oft í
vondri færð, tvísýnu útliti o!g
skammdegismyrkri, og eiga bæði
fyrir og eftir að gegna, oft erfið-
heimilisstörfum. Og aldrei
virtist þessi þrá hafa verið sterk-
ari, aldrei meira kapp lagt á að
komast í guðshús, en einmitt þelg-
ar myrkrið hjá oss er mest, í sjálfu
skammdeginu um jólin.
Ef trúa mætti sögusögnum, sem
út af þeirri venju hafa spunnist,
þá hefir alt heimilisfólk sópast af
bæjum til kirkju á aðfangadags-
kvöld jóla, nema þá einhver einn
maður, sem látinn var vera heima,
til að gæta húsa og hirða skepnur,
Kirkjufólkið kom svo ekki heim,
fyr en seinni part nætur, það, sem
langt átti, olg er líklegt, að þetta
næturgauf hafi ekki orðið nein
skemtiför, er illa viðraði, og heldur
hefir jólanóttin verið ömurleg og
einmanaleg fyrir þann, sem heima
sat.
Hvenær þessi venja hefir lagst
niður, veit eg ekki, en sjálfsagt er
lanlgt síðan, og Iiefir líklega orðið
smátt og smátt, þó munu stöku
sveitaprestar, einkum þar sem
þéttbýlt er, hafa við og við haldið
kvöldsöng á aðfangadagskvöld,
þegar bjart var af tungli og stilt
í veðri. —
Þó eg væri prestur í hálfan
fjórða tu!g ára, hefi eg aldrei flutt
ræður í kirkju á aðfangadags-
kvöld, og ekki man ég nú til, að
prestar í nágrenni við mig gerðu
það, að minsta kosti ekki að jafn-
aði. — Eg hefi sjálfur litið svo á,
að viðsjárvert og ekki áhættu-
laust Igæti verið að draga fólk að
hirkju, ef til vill um langar leiðir,
að kvöldi til í skammdegi vetrar-
ins, og hins vegar fanst mér varla
sanngjarnt, að búast við því, að
fullorðna fólkið, einkum karl-
menn, er líklegastir væru til að
sækja kvöldsöng, og sem ekki
kæmu heim fyr en í vökulok,
mundu aftur sækja kirkju á jóla-
da'ginn; en það sem mestu réð, var
sú skoðun mín, að jólakvöldið á
fyrst og fremst að vera heimilis-
Fyrir Fólk, Sem Hefir
Slæma Meltingu.
Sé matarlystin slæm, meltingin í
ólagi, eða ef þú hefir gas í maig-
anum og uppþembu, eða höfuð-
verk og svima, eða lifrarveiki, sem
alt orsakast af hægðaleysi, eða ef
þú ert að megrast og missa krafta,
þá ættir þú að reyna Nuga-Tone
og á fáum dögum
mikla bót á heilsu þinni.
Nu!ga-Tone er reglulegur orku
Gróðrarskálinn rafhitaði
í Fífilgerði í Byjafirði.
Eftir
Stgr. Matthíasson, lækni.
sjá, hvernig Bíldsáin má verka svo anlegri. Kjöt af rollum, beljum'
furðulega hluti og ég samgladd- 0g hrossum, má þá einvörðungu1
ist Jóni. Þarna hefir hann riðið nota handa tófunum og til há-
á vaðið og eftir kunna að fyl'gja karlabeitu.
allir bændur á íslandi, þegar fyll-! ______________
hátíð, og þá ekki sízt heimilishá-'og heilsugjafi. Það gerir blóðið
rautt og heilbrigt, gefur þeim
tíð fyrir börnin; en til þess að veikburðá eru, styrkir
þessi helgasta kvöldstund krist- taugarnar og vöðvana, læknar nýr-
inna manna geti verið það, þarf un og blððrusjúkdóma o!g kemur
helzt alt fólkið í hinum litla heimi S^^ndi ^efJí® Þú geíuí
sveitaheimilanna að vera til stað-; fengið Nuga-Tone allstaðar þar
ar. Öðru máli er að gegna með sem meðul eru seld. Hafi lyfsal-
varla inn ÞaÓ ehhl vló hendina, þá láttu
, 'hann útvega það frá v.«íi»»«Rin.
Þar húsinu.
ing tímans er komin, þ. e. þegar
Eg hafði lofað að skrifa grein- hin .stóru orkuver eru fullgjörð
munt þú fá j arkorn í Hlín (því hver getur neit-10g rafmagnið streymir svo að
að Halldóru, þegar hún biður segja ókeypis inn á hvert kot á
mann vel), en svo var ég í vanda landi voru eins og vatnið ofan úr
um hvað ég ætti að skrifa. Þá fjallinu, eða máske það fljóti um
vildi svo til, að ég var sóttur til loftið víðvarpað eins olg hver vill.
Tvö fréttabréf
fyrri árum hafa búist við að hing-
að mundu leita, og á sinn drjúga
þátt í að styrkja bæði þjóðerni og
kennara söðlasmiðs. Eitt af því eft'r fylRJa-
sem honum var til lista lagt, var | Það var
það, að hann var ágætur söng-
maður, og komu þar saman á heim-
ili hans, er þetta fór að verða
þetta í kaupstöðum, þar sem , h—-vtveffa bað frá heild8ölu
er steinsnar til kirkjunnar;
getur fólk bæði veitt sér þá ánægju
að ganga í guðshús, og svo haldið
heimilishátíðina á eftir, með börn-
um sínum og fólki á heimilinu.
Frá því eg fyrst man eftir, var
svolítið jólatré á heimili foreldra
minna; voru þau búin til úr spýt-
um og skreytt lyngi, .. sem vafið
var utan um stofna o'g greinar;
þessu msið hélt eg, eftir að eg
kom í sveit og til þessa, án þess
að nokkurt ár hafi fallið úr, og
sjálfur hefi ég enga jólanótt ver-
ið ahnars staðar en á heimili
mínu. En nú hefi eg sagt held-
ur mikið. Eg man nú eftir einu
jólakvöldi, sem eg af nýjunga-
girni barnsins mat annað jólatré
meira en það, sem heima var.
Þetta var á jólunum 1869; eg var
þá níu ára gamall. Fékk eg þá í
fyrsta sinn að fara á kvöldsöng
fram að Görðum. Jörð var þá
auð, kolamyrkur báðar leiðir, en
hægð á veðri. Úr Firðinum fór ó-
vanalega margt til kirkju þetta
kvöld; það hafði sem sé kvisast,
að spila ætti á harmoniku með
söngnum í kirkjunni þá um kvöld-
ið. Sá, sem það gerði, var Ólafur
Ólafsson söðlasmiður frá Sveins-
stöðum, er þá var nýfluttur að
norðan í Fjörðinn, og bjó þar í
húsi því á mölinni, er Guðmundur
sál. Halldórsson bjó.síðar í um
mörg ár. Ólafur sál. var mesti
snyrtimaður, prýðisvel að sér, og
margt til lista lagt. Um mentun og
menningu var þá lítið í Firðinum.
Eg var þá kunnugur á flestum
heimilum þar og vissi eg hvergi af
neinum bókakosti nema hjá Árna
Hildibrandssyiii járnsmið, föður
þeirra Kristínar og Helgu móður
Árna Jónssonar timbursala. Eru
þær systur báðar hér á lífi, há-
aldraðar, en furðu ernar, og svo
var eitthvað af bókum til hjá móð-
urbróður konu minnar, Árna J.
Matthiesen og fáum heimilum
öðrum. Skóli var þá enginn í, .... „ ,. „ , ,,
. ... 1or,. 'gjofum og sællgæti. Og þetta
Firðinum, fyr en eftir 1870, að _______________u_í;
faðir minn hafði skóla á heimili
sínu, fékk til hans kennara Odd-
gíir Guðmundsson frá Litlahrauni,
sjúklings í Fífilgerði. Þegar mínu gn sleppum nú öllum stærri
embættisverki var lokið, þá sýndi draumum í bráð. Hér var það
Jón garðyrki Rögnvaldsson mér’ Bíldsáin. Hún hafði frá land-
gróðrarskálann, sem hann nýléga^ námstíð verið lítilsmetin af bænd-
hefir rei,st þar á hlaðbrekkunni. um, jafnt í Fífilgerði sem Kaup-
Það var hvorttveggja, gaman og angi, 0g jafnan haft óorð af að
reyndist mér einnig slík hug- spýta mórauðu, bæði aur og stein-
vekja, að eg gat í einum rykk'skriðum ut á túnin og engjarnar,
skrifað þessa grein, þegar ég kom 0g sundurgrafa og brjóta spildur
Úr Mýrasýslu er skrifað:
Veðráttan hefir verið æði rysj-
ótt í haust. Snjóaði um vetur-
nætur og gerði nærri haglaust.
Er einsdæmi, að vetur leggist að
svo snemma hér við sjóinn. Elztu
menn hér muna það ekki. Nú er
aftur snjólaust (1. des.) fyrir
nokkru og hægt veður undanfarna
daga, en í dag er hafsunnanrok og
rilgning með köflum, nú við kvöld-
ið él. — Fénaðarhöld hafa verið
Læknið þennan f
HÓSTA i
Bezta lækningin við hóata,
jkvefi, sárindum í há lsi og
lungnapípum er að láta
Peps töflu leysast upp í
munninum. Hin gt æðandi
og styrkjandi efni í töfl-
unum leysast upp og kom-
ast inn i hálsinn og
lungnapípurnar og losa
burt >á óhollustu, sem þar
hefir sezt að og læknar
þennan ákafa hösta.
PEPS
/fow 25c.ABox
DANARFREGN.
Halldór Stefánsson, aldraður
heim.
Þessi Igróðrarskáli
er einkar-^ jega hafa haft gagn af þessari ár-
tungu einmitt á þeim slóðum, sem|sn°tur- Þegar inn í hann er kom-j Sprænu, nema ég giska á, að Jón
reynslan hefir áður sýnt oss, að en sérstaklega eftirtektar-j Rögnvaldsson muni, þegar hann
þessu er mest hætta búin af út-’j verður fyrir það, að hann er raf- var drengur, hafa skemt sér við
lendum áhrifum. j hitaður, og mun vera fyrsti raf- að fjeyta eftir hen
En eg sný mér nú aftur eftirjhitaði gróðrarskálinn á land voru.j kög<glum og gorkúlum
þennan krók til nafna míns sál. og En efalaust munu afar-margir áj krökkum er títt. En
I hann þá hafa rent grun í, að sú
ót1, bíldótta mundi seinna geta lagt
úr túnunum. Enlginn mun veru-
fremur góð yfirleitt. Bráðapest maÖur, ættaður frá Hvammi í
gerði víða vart við sig í haust, en Lóni í Austur - Skaptafellsýslu,
allir bólusettu fé sitt, svo pestin I andaðist að heimili Mr. og Mrs.
gerði ekki neitt verulegt tjón. —j Þórarinn Stefánssoii í Framnes-
Margir hafa reynt íslenzka bólu-|hygð, þann 9. jan. þ. á.
hrossatað.s-
eins og
lítt mun
norðangjóstur
voru búnir að kaupa það, vegna naut þar ágætrar
“jnonum lið til að yrkja ítalskan
Úr Dýrafirði er skrifað:
Tíðarfar hefir verið umhleyp-
er vetri,,
ýfrost mikil og snjór,
nokkru (bréfið skrifað
þetta kvöld og þes,s vegna einkar|honum
þægilelgt að koma inn í hlýindin íj gróður í hlaðvarpanum og verða
skálanum og athuga þar hin j fyrirmynd framtíðaraldinræktunar, af ^vl’ sem bolusett var
hljóðbært, nokkrir yngri menn til möfgu blóm og suðrænu jurtir og j stórum stíl á landi voru, sem
að læra söng. Or'gel var þá ekkert j trjáplöníur, sem þarna undu svo jðngurti hefir verið talið helgrind
til í Firðinum, en ólafur átti af-, vel ha8 sínum. Því ekki vantaði, arhjarn. Qg enn meira. Með raf- .
ar mikla harmoniku með víst 3 a* vel væri um alt hirt og öllu magnsylnum 0g birtunni okkar ln8asam - a sem a
nótnaröðum. Hafði aldrei annað; snyrtilega niður raðað. En í miðj-j mætti uppfóstra og koma á legg
eins hljóðfæri sézt fyr á þeim um þessum litla aldingarði óx lít-. ýmiskonar trjáplöntum frá fjar-
slóðum. Það var vízt ekki sízt lð tré- sem mér fanst öllu öðru lægum löndum til að gróðursetj-
löngunin til að hlusta á hljóðin í 'girnilegra til fróðleiks. Það^ var ast út um hlíðar og haga og klæða
þessari harmoniku, og svo vonin| ítlóaldin tré eða appelsínuviður, jandið skógi. — Margskonar æti-
um venju fremur betri söng, marg-|°8 mer f,u8u 1 huE ví.suorðin eft- jurtir útlendar voru þarna i skál-
raddaðan, sem studdi að því, að, ir Goethe:
óvanalega margt fólk gór til; “Þekkirðu land, þar feul sítr-
kirkju að Görðum þetta áminsta ónan grær,
aðfangadagskvöld, þrátt fyrir, og gulleplið í dökku laufi hlær?”
þess að eitt númer reyndist of, Hingað til lands
sterkt, drap á einum bæ helminlg heitinn stuttu eftir
Halldór
efnið, en ekki er hægt að segja heitinn var hálfbróðir Þórarins
um það enn, hvort það reynist eins bónda, og hafði verið á vist með
vel eða betur en það danska. Ýms-j Þeim hjónum o'g börnum þeirra
ir hættu líka við að nota það, sem,meir en tuttugu og fimm ár, og
aðhjúkrunar.
kom Halldór
aldamót, þá
aldraður maður. Hann var fædd-
ur í Hvammi í Lóni, voru foreldr-
ar hansStefán Jónsson og Vil-
borg Ketilsdóttir. Sonur hins
látna manns er Jón Hall, velþekt-
en fyrir ur Winnipeg íslendingur. Hall-
27. nóv.) dór hafði lengst af verið vinnu-
hláka og leysti þá snjó að mestu. maður í ahnara þjónustu, o'g þótti
Stormasamt og oftast margir einkar dyggur og trúr, var og
botnvörpungár inni i firði. — hraustmenni og áhugamaður.
Helztu mannalát eru, að í sumar j Allmargt af nágrönnum og sveit-
þ. 21. júlí lézt Kristín ólafsdóttir.| ungum söfnuðnst saman við jarð-
gömul kona í Haukadal, systir, arför hans, sem fram fór frá heim-
Fyrir fáum árum síðan veittist
ur sýndi Jón mér, sem á
tíma höfðu skotið fram greinum
og laufum. En einkum leizt mér
vel á litla útgáfu af risafurunni
gigan-
Stefánson f jölskyldunnar í
anum, svo sem rætur og kálhöfuð,
tómötur o. fl. Og ýmsar trjáplönt-
stuttum Þeirra Jóhannesar hreppstjora og m
Matthíasar fyrv. alþinlgismanns. j Framnes-býgð þann 12. jan.
Var hún ekkja eftir Hákon Jóns-
son bónda í Haukadal, merkis
kona. Börn þeirra eru ólafur
mrkur olg bleytu. Og mér er óhætti
vonbrigðum ITlniTfór^ánægð-' mér iSÚ ánægja að sjá Þessháttar| frá Kaliforníu, “Sequoia
ir heim aftur Og nú var jólatréð tré 1 allri SÍnnÍ dýrð SUður á PÚH-; tea” heitir hún, og verður hæst h6náí 1 Haukadal og Ingibjorg for-
ir heim aítur. ug nu var joiatreo , ^ K stöðukona spítalans hér. —- Þá lézt
11. okt. aldraður maður, Jón Jóns-
son, faðir Steins Ágústs, verzlun-
jEg ók fram hjá aldin'garði, þar, allra trjáa> eða 450 fet> og 8undl_
svignuðu undir
og jólafögnuðurinn framundan.
En meðan eg var að fara úr votu sem gremarnar »vi8i.uuu ““““ ar alla fugla, sem á hana setjastý
eftir ferðina, var mér sagt að ^1.81”"”'“ !Í €ÍnS °g Gröndal mundi sagt hafaJ
er þá var nýlega útskrifaður af
prestaskólanum og var síðast
prestur í Vestmannaeyjum, og
andaðist þar fyrir nokkrum árum. el u
Tók faðir minn nokkur börn í
skólann, auk okkar systkinanna,
sem þá vorum fjögur hin elztu
komin á námsár. Með ólafi söðla-
smið kom sveitamenningin ofan á
sjávarbakkann þar í Firðinum, og
svo mun síðar hafa átt sér stað,
að hans líkar hafa borið með sér
ofan á ströndina menningu sveit-
anna, sem þar hefir orðið upphaf
meiri menningarbrags á ýmsan
hátt. Það eru ýmsir, sem gert
hafa heldur lítið úr hinni svo-
nefndu sveitamenningu, menn-
ingu þeirri hinni fornu, sem lifað
hefir fram til fjalla og dala í
Zimsen, verzlunarstjóri Knudsons-|
verzlunar þar í Firðinum, mætur
maður og fortgöngumaður þar um
alt, sem til gagns og framfara
horfði, öll þau ár, sem hann dvaldi
þar, hefði gert þau boð, að eg kæmi’
á jólatré.heima hjá þeim góðu
hjónum þá um kvöldið. Svo góðu
boði mátti ég ekki og Igat ekki neit-
að, þótt mig langagi til að vera
heima. Eg fór því auðvitað, hafði
mestu ánægju af, sá þar miklu til-
komumeira jólatré en heima, og
kom heim með alla vasa fulla af
er
;|eina jólakveldið, sem eg hefi ekki
verið á heimili mínu og horft á
jólatréð þar.
Ó. Ó. f. H.
klifra yfir grindurnar til að ná gum s]Skra trjáa eru jafngömul armanns í Flatey og þeirra syst-
mér í nokkrar, en ég lét mér nægja
með ánægjuna af að fá að líta þá
sömu fögru sjón; sem varð Goethe
svo eftirminnileg, að öll dýrð ít-
alíu- var í huga hans við hana
bundin. En nú var ég í Fífilgerði
og ég sá í huga, að áður en langt
um líður, megum við vænta að
Abraham, ísak og Jakob, ef þeir
eru enn á lífi hinumegin.'
kina. Var Jón heitinn dugnaðar-
og sæmdarmaður í hvívetna. —
Prestafélag Vestfjarða hélt aðal-
Jón fékk fræið frá kunningja1 fund sinn hér þ 7 _g sept g h>
í San Francisco fyrir tveimur ár- að viðstoddum söfnuði, er tók þátt
um síðan, og setti hann það í j umræðum um eitt af málum
blómsturpott. Það kom upp eftir fundarins Var það játningarmál-
nokkurn tíma, en hefir þó fyrst ið Er prestfélagið ungt og virð.
Þorvaldur og eg
Eftir C. Mackay.
Sig Júl. Jóhannesson þýddi.
jafnvel langt uppi í afdölum á Þllflst vel 1 gróðurskálanum, og igt æt]a að færa nýtt fjðr
er nú komin þar spaimadöiig kirkjulífið hér vestra, Gefur það
fura, prýðisfalleg. Eg vil nú óska út ársritið .<Lindin» sem þegar
______________________ , _ blessaðn furunni, að þegar hún hefir h]otið vinsældir, Kirkjusókn
ur annar gróður fagur og nyt- fer a® leka S1^ UPP unclir þakið, er géð viðast á Vestfjörðum.
voru ísa- kalda -landi, verði komn-
ir gróðrarskálar, þar sem “gull
eplið í dökku laufi hlær”, og marg-
samlegur, sem fáa hefir hingað til
dreymt um. —
Það var hún Hulda Garborg,
sem hreif mig með sinni hrifn-
ingu af framtíðarmöguleikum
garðyrkjunnar á íslandi. Hún
kom til Akureyrar fyrir 27 árum
t New York
fleiri talsímar heldur en í
London, Paris, Berín, Leniiigrad j ]augarnar og sá í anda þá sjón,
sem síðan er orðin raunveruleg
standa síðast berskjölduð á hlað-
síðan og pabbi minn fór með hennijlnu 1 Fífilgerði, þegar Jón lýkur
suður að Reykhúsum. Þar sá hún æfl Slnni 1 harrl elli «g saddur
lífdaga. Skemtilegur væri hon-
skjóli einveru og fjarlægðar frá
hávaða lífs o!g glaumi, en auðvelt
mundi að sýna og sanna, að fólks-
flutningur frá betri heimilum til
bæja og kaupstaða við sjó, er meira
en lítið andvægi gegn straumum
þeim ýmsum, er þangað liggja úr
öðrum áttum, sem fáir munu á
og Róm að samanlögðu. Þar eru
fimm stærstu brýr heimsins. Þar
eru rúmlega 2000 leikhús og kvik-
myndahús, og rúmlega 1500 kirkj-
ur. 300,000 gestir koma til borg-
arinnar á hverjum de'gi. 52. hverja
sekúndu kemur þangað farþega-
lest. 13. hverja mínútu eru hjón
gefin saman. 6. hverja mínútu
fæðist barn. 10. hverja mnútu fjolskyldur
er stofnað nýtt firma, og 51. hverja j gróðrarskálum
mínútu er nýtt hús fullsmíðað.— með mokolum.
suður á Reykjum í Mosfellssveit,
og máske víðar, þar sem hverir og
laugar eru — sem sé gróðrarskála,
þar ,sem rækta má allskonar æti-
þá megi Jón gjöra henni annað, Almennur áhugi fyrir útvarps-
stærra og hærra það-og selnast málinu og samþykt .sveitar hér
megi hann sjá hana vaxa upp úr , að setja upp tæki j þinghúsi
því þaki einnig, og verði hún Þá hreppsins ofe gæti ,svo almenning-
orðm f*r um að þola allan ís-j Ur gafnagt þar saman sér ti] fróð.
lenzkan kulda og illviðri, og ]eiks og menningarauka, til að
hlusta á það, sem menn vona að á
boðstólum verði, nfl. hið bezta af
andlegri framleiðslu þjóðarinnar.
Hér er mentamálum sýnd mikil
rækt. Stofnaður var unglinga-
skóli í haust og starfar i keslu-
stofum barnaskólans. Nemendur
um sá minnisvarði um
hans í að klæða landið.
viðleitni
Eg gríp það nú ekki alveg úr
lausu lofti, að rækta megi suðræn-j 21. Enn fremur var stofnuð kenslu
an gróður í kaldri, íslenzkri mold deild fyrir börn innan tíu ára ald-
jurtir og blóm. — Seinna sá ég, o'g útilofti, því eg man eftir epla-j urs, eru þar seytján börn. Auk
ritgerð eftir Huldu um ferðalag trénu hennar Jónínu heitinnar þess eru hér í hreppi ágætir barna
til eyjanna Jersey og Guernsey í
Ermarsundi. Þar sá hún hvernig
Möller. Hún sáði eplakjarna í skólar, annar hér, en hinn í Hauka-
blómsturpott af rælni. Upp spratt dal. Skólastjóri barnaskólans hér,
Lesb.
lifðu eingöngu á lítið eplatré, og ár eftir ár óx það ólafur Ólafsson, hefir að undan-
í stofunni, þar til stofan varð of^förnu legið mikið veikur, en er á
lág og lítil. Þá var þvi plantað batavelgi. — Vsir,
úti í garði vestan undir húsgafl-
sínum, hituðum
Þær seldu garð-
afurðirnar til Lundúna og París-
arborgar.
Þá mintist frúin hinna guðum-
S P A U G.
— Heyrðu, hvað eru góðir siðir? kæru íslendinga, sem fengu ókeyp
— Það er sá hávaði, sem þúlis hita frá iðrum jarðar.
mátt ekki gera, þegar þú borðar
súpu.
—Heyrði konan til þín, þegar
þú komst heim í nótt?
— Þú getur getið því nærri!
Hún er svo laussvæf, að hún heyr-
ir þegar loftvogin fellur.
MACDONALD’S
Ftite Qii
Bezta tóbak í heimi fyrir þá, sem
búa til sína eigin vindlinga.
haldið saman myndaseðlunum
279
inum, og þar óx það og blómg-
aðist ágætlelga og bar ávöxt með
stöðuglyndi. Epli komu á hverjuj
Það er nú orðið öllum ijóst, hví-
líkur búhnykkur er að hafa laug-
ar og hveri á jörðum sínum, og
meðal annars hagnaðar má alls-
staðar koma sér upp gróðrarskál-
um, þar sem við slík hlunnindi er
að búa. En nú vitum við, að með
rafhita má hið sama takast, og
þetta hefir Jón Rögnvaldsson sýnt
okkur fyrstur í Eyjafirði. í fyrst-
unni ætlaði hann að koma sér
upp skála suður í Kristnesi, en
þelgar faðir hans og nágrannar,
bændurnir á Króksstöðum og
Leifsstöðum, í sameiningu beizl-j
uðu Bíldsána og fengu frá henni
ljós og hita, þá datt Jóni í hug ^ð
nota rafmagnið til að hita með
því gróðrarskála.
Skálinn er lítill, enn sem komið
er — aðeins 10x314 metrar —j
með skjólgóðum steinsteypuvegg
að norðan, en að sunnan er hann
mestallur úr gleri og loftið í hon-
hausti og voru að vísu lítil og súr ?
á bragðið — en stækkuðu ár frá S a ann ’
— Eruð þér nú alveg viss um
það, að ein flaska af þessu meðali
nægi til þess að rækta á mér
um sömuleiðis. Tveir kílóvatts-
ofnar eru nægilegir til að hita
hann svo, að “gul sítrórian grær”
o. s. frv.
Það gladdi mig ósegjanlelga að
ári og voru síðast orðin á stærð
við útsæðiskajrtöflu,- Allir dáð-
ust þó me,st að trénu á vorin, því
þá var það alsett inndælum fann-
hvítum blómum. — Enginn veit,
hve eplin hefðu orðið ljúffeng, ef
tréð hefði mátt lifa, en því var sá^
aldurtili skapaður, að það eyddist
í húsbrunanum mikla þe'gar Hð-
epfnershúsin brunnu. Sic tran-j
sit—. En það er mín trú, að
mörgum suðrænum trjám mættii
takast með kærleika og hirðingu
að koma á legg til að þola útivist
á íslandi. Til þess hjálpi oss all-
ar vættir, ráðherrar og rafur-
magn.
Og að endinlgu skal ég kveða upp
þá trúarjátningu, að sé stefnunni
rétt haldið, muni mega vænta, að
niðjar vorir geti ræktað hér hvers-
konar brauðkorn og aldini og miðl-
að jafnvel öðrum þjóðum af
gnægð sinni. Og geta þá allir
landar hér farið að dæmi guð-
spekinga og gjörst gróðurneytend-
ur eingöngu, og orðið fyrir það
máske hreinhugaðri og guði þókn-
— Já, það held ég — að minsta
kosti hefir það aldrei komið fyrir
að neinn maður hafi keypt meira
en eina flösku.
Þorvaldur á ótal akra,
ekki nokkra ég;
Þorvaldur á háar hallir,
hreysi byggi ég.
Þorvaldur á allskyns eignir,
ekki krónu ég.
Fátækt lífs þó hlotið hefir
hann, en ekki ég.
Þorvaldur á land—já, landið,1—
landsins fegurð ég;
yndisleik þann engu verði
öðrum seldi ég.
Þorvaldur er súr á svipinn,
sæll og glaður ég;
skrautföt á hann, ull ég kíæðist
—ánægðari er ég.
Þorvaldur er fjöldans fangi,
frjáls sem blærinn ég;
hann má auðga ótal lækna,
engan sæki ég;
áhylggjur og auður sliga’ hann—
— eilífð hræðileg; —
glöðum dauðinn mér skal mæta,
miklu sælli’ er ég.
Þorvald ekkert háleitt heillar ,
heiðblóm elska ég;
engir lífsins trúir tónar
til hans finna veg.
Raddir foldar, hafs og himins
heyri stöðugt ég.
Heims við drotna hver vill skifta
högum? — ekki ég.
SMÁVEGIS.
— Piparsveinn er bölsýnis-
maður.
— Já, og giftur maður v a r
bjartsýnismaður.
Veiðimaður á Edge-eyju fann
nýlega rauðviðarkassa með á-
höldum í og er talið að hann geti
verið úr “ltalía”-loftfarinu, sem
ætlaði að fljúga til pólsins.
Rosedale Kql
MORE HEAT—LESS ASH
Exclusive Retailers in Greater Winnipeg
Lump $12.00 Egg $11*00
Coke, all kinds, Stove or Nut $15.5Jn
Souris, for real economy, $7.00 per ton
Poca Lump — Foothills
Canmore Bricquets
Credit to responsible parties
THOS. JACKSON & SONS
370 Colony St. Phone 37 021