Lögberg - 13.08.1931, Qupperneq 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 13. ÁGÚST 1931.
Bls. 3.
Afnám pósthúsa
Fyrir nokkrum dögum frétti e'g,
að stjórnin hefði ákveðið að
leggja niður “Framnes pósthús-
ið’’ hér í Bigröst-sveit, frá 1.
ágúst, eða með öðrum orðum, að
það væri lagt niður í dag. Bif-
röst pósthúsið austur af Árborg
var lagt niður fyrir fáum árum,
og s.l. vor var Marvin pósthús
lagt niður, sex mílur suðvestur
af Víðir. — Framnes pósthúsið
hefir verið starfrækt af ísilend-
ingum nú um 30 ár, og nú látið
hætta.
Hver er ástæðan fyrir því, að
pósthúsin eru lögð niður hvert
af öðru inni í þéttbygðum héruð-
um? Stjórnin leggur algerlega
áherzluna á frímerkjasöluna í
pósthúsinu. Nái hún ekki vissri
dollara upphæð á ári (í kring um
$35.00 á ári), er pósthúsið lagt
niður. Nú vita allir, að fólk
skrifar eins mikið eða meira en
það gerði hér fyrr um, sendir
meiri peningasendingar tiil verzl-
unarfélaga, en það gerði á með-
an pósthúsin stóðu sig vel; samt
fer frímerkjasalan alt af mink-
andi, í pósthúsunum út um bylgð-
irnar.
Hver er ástæðan? Hún er
þessi: Að fólk má aldrei hafa
fyrirliggjnadi frímerki á heimil-
unum, heldur þarf að kaupa frí-
merki á hvert bréf um leið og það
e'' skrifað. Svo á það ferð í bæ-
inn. Ekur svo í hundruðum til-
fella fram hjá sínu eigin póst-
húsi með bréfin, tiil að kaupa
frímerki á þau í þorpinu eða bæn-
um; jafnvel sumir ganga svo
langt til að fá sitt eigið pósthús
lagt niður, að þeir biðja póst-
meistarann hér í Víðir, þegar
hann er á leið með póstinn til
Árborgar, að taka af sér ófrí-
merkt bréf og kaupa á þau frí-
merki í þorpinu, afgan'ginn af
peningunum geti hann skilið eft-
ir þar á pósthúsinu, því það kaupi
þar frímerki seinna fyrir þá.
Sumir eru svo aðdáanlega utan
við sig, að þeir halda að ómögu-
legt sé að geyma frímerki á heim-
ilunum á annan hátt en setja þau
í bækur, og þess þykkri og stærri
sem bókin væri, þess betur var
álitið að þau geymdust; en af-
leiðingin af þessari ágætis-
geymslu varð sú, að frímerkin
límdust í bókina og sátu þar.
Þá var hætt að kaupa frímerki
öðru vísi en á hvert bréf um leið
og skrifað var.
Eins er með pantanirnar til
verzlunarfélaganna; þær má
sjaldan senda með ábyrgðarbréfi
frá þeirra eigin pósthúsi, sem
eykur frímerkjasöluna mikið, ef
svo væri gjört. Nú er eins ódýrt
að senda peninga í ábyrgðarbréfi,
eins og að kaupa ávísun í stærri
pósthúsunum. En það er svo
mikið meira í munni að kaupa
það í bænum, og svo er það gert,
og svo er þessi sterka löngun hjá
íslendingum, að hlynna alt af
meira að þeim, sem fjarst er, en
gan!ga fra mhjá þeim, sem næstir
eru. Pósthúshaldarinn hefir dá-
litlar prcentur af frímerkjasöl-
ur.ni, og sá sem hefir pósthúsið í
hverri bygð og alla snúninga við
það og er nágranni allra þeirra,
sem hafa pósthúsið, hann má ekki
fá prócenturnar af frímerkjasöl-
unni, en hinn, sem býr nógu langt
í burtu, hann er velkominn að
þeim. O. jæja, svo er nú það.
Víðir P. O. verður nú líklelga
næsta pósthúsið, sem lagt verður
niður, enda hafa bygðarbúar ó-
beinlínis unnið að því og svo yrði,
síðan þorpið Árborlg myndaðist.
Enda fer frímerkjasalan stöðugt
minkandi, t. d. minkaði hún um
fulla 20 dolíara árið sem leið
0930), en um 12 dollara árið
1929; svo ef hún minkar um aðra
20>—30 dollara þetta ár, þá er
pósthúsið farið.
Eg verð líklega eini maðurinn,
sem þætti verra að Víðir P. O.
legðist niður; eg verð að beygja
mig undir vilja fjöldans, en
sjaildan held ég að ég fái póstinn
í gaddhörkum á veturna, ef ég
þarf að fara eftir honum 12
mílur.
Áður en eg sendi þessar línur,
skal e!g geta þess, að hér í Víðir-
bygð eru örfáar fjölskyldur, sem
kaupa mestöll sín frímerki hér á
pósthúsinu, og eiga þær fjöl-
skyldur ekkert í þessari grein.
Viðir P. 0., 1. ág. 1931.
August Einarsson.
Miðaldra umferðasali: Má ég
I ekki sýna yður þetta áhald, sem
! sparar mikið erfiði og er óbrigð-
ult, enda notað í flestum pynd-
ingarsöðum.
BÖRN!
Sex ástæður fyrir því að þér ættuð að drekka eingöngn
“MODERN DAIRY MILK’’
(Gerilsneydd)
Aðferð vor við að hreinsa mjólkina eyðir algerlega
öllum bakterium og skaðlegum gerlum.
2.
Ein mörk af “MODERN DAIRY MILK” hefir
næringargildi á við þrjú egg.
3. “MODERN DAIRY MILK” er með afbrigðum
auðug af holdgjafa efnunum “A” og “B”.
4. Hver drengmr og stúlka ætti að drekka pott af
“MODERN DAIRY MILK” daglega og safna
lífsorku.
5. Prófessor Kenwood frá London University mælir
með fulkomnum myndugleika, með gerilsneyddri
mjólk.
6. AÐVÖRUN! Mjólk, sem ekki er gerilsneydd, er á-
reiðanlega hættuleg. 1 henni eru ótölulegar þúsund-
ir af hættulegum gerlum.
MODERN DAIRY LTD.
Canada’s Most Uþ-to-Date Creamery
Phone 201 101
A Thorough School!
The “Success” is Canada’s Largest
Private Commercial College, and the
finest áhd best equipped businéss train-
ing institution in Western Canada. It
conducts Day and Evening Classes
throughout the year, employs a large
staff of expert teachers, and provides
sufficient individual instruction to per-
mit every student to progress according
to his capacity for study.
In twenty-one years. sinee the fotipUíng of the “Sucoess”
Business Colleee of Winnipe- in 1909, appi’oxiinateiy 2500
IcelandJc stuclents have enrolied in thls Collefte. The deoided
preíerence for “Success” trainins is sisnificant, beoausc
leelanders hare a kcen sense of educational values, and pnch
year tlic numbcr of our Icelandic stiulents shows an incrcase.
Day and Evening Classes
Open all the Year
The SUCCESS BUSINESS COLLEGE, Ltd.
PORTAGE AVENUE AT EDMONTON STREET.
PHONE 25 843
EFTIR
ALICE DUER MILLER
“Eg hélt, að þér hefðuð gjaldkera,” sagði
hún liæglátlega, “en eg gæti kannske verið að-
stoðar-gjaldkeri. ”
“Hún er vafalaust ánægð með að segja af
sér,” sagði forstöðukonan stillilega, en Lydíu
fanst það þó liggja í orðunum, að núverandi
gjaldkeri segði af sér, hvort sem hún væri nú
ánægð með það eða ekki.
Þær fóru báðar út saman og fengu sér að
borða. Því meir sem þær töluðu um þetta fé
lag og starfsemi þess, því ánægðari varð Lydía
með að vinna fyrir það. Það mundi verða
henni til mikillar blessunar. Eftir að þær voru
aftur komnar inn í skrifstofuna, fór Iiydía að
minnast á Evans. Hvað gat hún gert og hvað
þurfti hún að gera?
“Við skulum nú sjá til,” sagði Mrs. Galton.
“Þér voruð aðal vitnið á móti henni, býst ég
við. Þér verðið að tala við dómarann og sak-
sóknarann, sem við málið höfðu að gera.”
Lydíu leizt ekki á bilkuna. “O’Bannon!”
sagði hún.
Nei, ekki liélt Mrs. Galton að saksóknarinn
héti því nafni. Hún kallaði á stúlku og sagði
lienni að gmta að hver væri saksóknari í Prin-
cess County. Hún hélt svo áfram að tala um
málið, meðan stiilkan var að gæta að þessu, en
hún kom fljótt aftur og sagði, að maðurinn héti
John J. Hillver-
“Eruð þér vissar um það!” spurði Lydía.'
“Eg hélt hann héti O’Bannon.”
Stúlkan sagði, að hann hefði sagt af sér
fyrir nærri tveimur árum.
“Við verðum að fá hans undirskrift, bvst
ég við,” sagði Mrs. Galton.
Hún og stúlkan töluðu um þetta aftur og
fram og höfðu ekki hugmynd um hvaða vand-
ræði þær voru að koma Lydíu í. Hún gat ekki
beðið O’Bannon u(m nokkra hjálp. Henni
fanst hún vera að missa allan áhuga á sínu
nýja verki. Það var óttalegt til þess að hugsa,
en satt var l>að nú samt, að heldur vildi hún
láta Evans vera kyrra í fangelsinu, en biðja
O’Bannon að hjálpa sér til að fá hana leysta
þaðan. Það var undarlegt, að það var eins
og þessi maður væri henni allstaðar þröskuld-
ur í vegi, hvernig senr hún reyndi að umflýja
hann. Hún stóð á fætur til að fara og þakkaði
þeim fyrirhöfnina. Það var svo umtalað, að
hún byrjaði að vinna næsta mánudag.
Það var rétt að segja kominn tími til að
drekka eftirmiðdagskaffið, þegar liún kom
lreim- Bobby var kominn og Pierce-hjónin og
May Swayne komu inn rétt á eftnr með kola-
kaupmanninn auðuga.
Fyrst í stað þótti Lydíu vænt um að sjá
þetta fólk, en hún fann fljótt, að hún hafði lítið
við það að segja, og fanst henni það þó undar-
legt. Sannleikurinn var sá, að hún hafði ekki
lengur gaman af félagslífinu með sínum fyrri
vinum. Nú varð hún að hafa annað fyrir
stafni heldur en að heimsækja fólk og taka á
móti gestum. Sú var tíðin, að hún gerði lítið
annað.
Það leið ekki á mjög löngu, þangað til Miss
Bennett veitti því eftirtekt, að Lydía var orðin
þreytt á gestunum og þegar þeir voru farnir,
fór hún strax upp og fór í rúmið.
Daginn eftir fór hún tll Wide Plains til að
finna Homans dómara. Hann var enn í réttar-
salnum, þegar hún kom, og var henni vísað inn
í skrifstofu hans. Hún hafði búist við, að sér
mundi falla illa, að sjá aftur dómihúsið og alt
það nágrenni, en svo var ekki. Eftirlitsmað-
urinn, sem vísaði henni inn í skrifstofuna, var
einstaklega kurteis og vinsamlegur. Hún mundi
svo vel eftir honum, sérstaklega þegar hann
hafði staðið upp við hurðina, svo enginn kæm-
ist út eða inn, meðan dómarinn var að ávarpa
kviðdóminn.
Eftir nokkra stund kom dómarinn inn í
skrifstofuna. Hann var alveg eins óg hann
hafði verið fyrir tveimur árum, þegar mál
hennar stóð vfir. Lydía stóð á fætur- Honum
hafði sjáanlega ekki verið sagt, hver komin
væri, því hann vissi ekki hver liún var. Eftir
litla stund kannaðist hann þó við hana.
“Komið þér sælar, Miss Tliorne,” sagði
hann vinsamlega. “Hvenær komuð þér lieim?”
Hann settist niður og bauð henni að setj-
ast og var hinn vinsamlegasti og henni fanst
eins og hún hitti þarna gamlan vin sinn. Hann
sagði, að það gleddi sig innilega að sjá hana.
Ilonum þótti ekkert undarlegt, að hún skyldi
koma á sinn fund. Það var ekkert óvanah'gt,
að fólk, sem var nýkomið xrr fangelsi, ka>mi á
fund dómarans. IJann fór að spyrja hana um
ýmislegt og talaði frekar við hana eins og ung-
ling, nýkominn heim úr skóla.
“Hvað lærðuð þér nú, að baka og sauma
og ýmislegt fleira? Var það ekki gaman?”
Hann talaði við liana svo blátt áfram og
vinsamlega, að henni var hægra að tala við
hann um fangavistina heldur en nokkurn ann-
an, sem hún hafði hitt, síðan hún kom heim.
Fyrir honum þurfti hún ekki neitt að skýra
það, að það stæði öðruvísi á með sig, en aðra,
sem lentu í tugthúsinu. Frá hans sjónarmiði
var hún bara ein af þessum ótal mörgum lög-
brjótum.
Þau sátu þarna heilan klukkutíma og töl-
uðu saman og nú þótti henni hann ekki leiðin-
legur, eins og áður. Það leið ekki á löngu, þang-
að til hún var farin að spyrja hann um nokk-
uð, -sem henni hafði lengi legið þungt á hjarta.
Það var Alma Wooley, sem hún hafði í huga-
Hún vildi eitthvað fyrir hana gera, en hún
l bjóst ekki við, að Alma vildi nokkuð af sér
þiggja, þar sem —
Dómarinn lagði höndina á handlegg liennar.
“Hafið þér engar áhyggjur út af hemri,” sagði
liann. “Alma er gift ungum og Jaglegum
manni, sem vinnur á skrifstofu saksóknarans,
Foster lieitir hann, og nú eiga þau barn, allra
laglegasta krakka. Eg var rétt að segja við
föður hennar í gær, að Foster væri henni miklu
hentugri maður, heldur en—”
Meðan dómarinn var að segja þetta, fór
Lydía að liugsa um þennan Foster. Hún mundi
eftir því, að henni liefði fundist hann vera á-
líka fylgisamur O’Bannon eins og tryggur
hundur. Nú gat liún fyrirgefið lionum alt,
fyrst hann hafði orðið til þess, að gera þessa
stúlku ánægða. Það var miklu fargi af lrenni
létt.
Loks bar hún fram erindið, en tók það þó
töluvert nærri sér, en það var að fá Evans
leysta úr fangelsi. Hún var við því búin, að
dómarinn, eins og O’Bannon, mundi minna sig
á að hún hefði sjálf getað varnað því, að Evans
væri dæmd til fangavistar, ef hún hefði gert
það meðan tími var til, en Homan dómari gerði
það ekki, hvort sem hann mundi eftir því eða
ekki.
“Lofið þér mér að hugsa mig um,” sagði
dómarinn. “Það mun hafa verið O’Bannon,
sem sótti þetta mál, eða var það ekki?” Jjydía
sagði, að svo hefði verið og dómar.inn liélt á-
fram. “Aumingja O’Bannon! Eg sakna hans
ósköp mikið. Hann sagði af sér, eins og þér
hafið kannske heyrt, um það leyti að Mrs.
O’Bannon dó. ”
“Var hann giftur?” spurði Lydía, og liún
gat jafnvel sjálf heyrt, að hún talaði óeðlilega
hátt.
“Nei, ” svaraði dómarinn. “Það var gamla
konan, móðir hans.” Hann hélt svo áfram að
segja Lydíu hve vel sér hefði fallið við
O’Bannon, og hvað góður drengur og góður
lögmaður hann væri. “Það tvent fer nú ekki
æfinlega saman,” bætti dómarinn vig. Hon-
um fanst víst ekki, að gestinum líkaði allskost-
ar það sem. hann hafði verið að segja.
Lydía stóð á fætur. Henni þótti fyrir því,
sagði hún, að hún mætti ekki vera lengur, en
yrði nú að fara lieim. Dómarinn lét á sig lina,
svarta hattinn sinn og fylgdi henni út að bíln-
um.
“Keyrið þér ekki sjálfar?” spurði hann.
Hún hristi höfuðið. Hún ætlaði aldrei aft-
ur að keyra bíl. Dómarinn tók vinsamlega í
hendina á henni og sagði henni að koma aftur,
lofa sér að vita hvernig henni liði. Hún lof-
aði að gera það. Hún fann, að það var eitt-
livað í mannlegu eðli, sem tengdi þau saman,
liana, sem hafði brotið lögin, og liann, ’sem
hafði dæmt hana til hegningar fyrir það.
Ilún fór heim, glaðari og öruggari. Ekki
aðeins hafði hún fengið dómarann til að lofa
því, að tala við O’Bannon og fá hann til að gera
það sem hann gæti gert, til að fá Evans leysta
úr fangelsi, lieldur hafði hún nú líka fundið,
að hún gat heyrt nafn O’Bannons nefnt, án
þess að verða æst í skapi.
XVII. KAPITULI.
Það leyndi sér ekki, þó enginn virtist reynd-
ar veita því eftirtekt, að svo sem mánuði eftir
að Lydía fór að vinna með Mrs. Galton, voru
allir nánustu vinir hennar farnir að gera eitt
hvað fyrir þá ,sem í fangelsi voru. Bobby,
Miss Bennett, Elinóra og Wiley voru öll farin
að halda, að þetta væri eitthvert allra mesta
velferðarmál þjóðarinnar og jafnvel alls
heimsins. Þetta var auðskilið. Járnvilji sá,
sem Lydía hafði þegið í vöggugjöf, varð nú enn
miklu sterkari, ]>egar honum var beitt til góðs,
heldur en hann hafði nokkurn tíma verið, með
an honum var öllum beitt í þarfir sjálfselsk-
unnar og eigingirninnar-
Lydía fékk dálitla skrifstofu út af fynr
sig, álíka eins og þá, sem Mrs. Galton hafði,
og hún var þar klukkan níu á hver.jum morgni.
Miss Bennett hafði lengi haft áiiyggjur mikl
ar út af því, að Lydía lifði óreglulegu lífi og
tæki sér ekkert þarflegt fyrir hendur, en nú
hafði hún enn meiri áhyggjur út af því, að hún
legði of mikið á sig og færi of snemma á
fætur.
“i\rrs. Galton hefir áreiðanlega ekkert a
móti því, ” sagði hún svo að segja á hverjum
morgni, “þó þú komir ekki fvr en klukkan liálf
tíu, eða jafnvel klukkan tíu. Það er ekki gott
fyrir þig, að fara út svona snemma þessa köldu
morgna.”
Lydía sagði henni, að hún færi ekki svona
snemma til að þóknast Mrs. Galton, enda kæmi
hún sjálf ekki fvr en seint á morgnnna. Hún
byrjaði snemma vegna þess, að það væri svo
núkið að gera og félagið þarfnaðist nauðsyn-
lega meiri peninga. En sannleikurinn var sá,
að henni féll verkið vel. Hún vildi hafa nóg
að gera og helzt meira en nóg, og nú hafði hún
það og það vantaði lítið á, að hún væri ánægð.
Elinóra liafði áreiðanlega gert ]iað, sem
Lydía bað hana, ]»ví það var engu líkara, en
O’Bannon hefði alveg hoifið úr þessum heimi.
Hann var aldrei nefndur á nafn, og eftir því
sem vikurnar liðu, ein eftir aðra, virtist Lydíu
sjálfri, að hún væri á góðum vegi að gleyma
iionum. Sá tími mundi kannske koma, að hún
gæti jafnvel séð hann, án þess að láta það hafa
mikil áhrif á skapsmuni sína- Það eina, sem
olli henni áhyggju nú, var það, að Evans var
ekki leyst úr fengelsi. Það drógst undarlega
lengi. Lydía naut ekki frelsisins, nema Evans
mætti njóta þess Hka. Bænarskrá, með fjölda
undirskrifta, hafði verið send ríkisstjóranum,
En hann sýndist alls ekki sinna þessu máli.
XTrs. Galton stakk upp á því við Lydíu, að hún
færi sjálf til Albany, nema hún þekti einhvern,
sem gæti haft áhrif á ríkisstjórann. Jú, hún
þekti einn mann, sem sjálfsagt gat það. Það
DR. B. J. BRANDSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Grahara og Kennedy Sts.
Phone: 21 834 Offiee timar: 2—3
Heimili 776 VICTOR ST.
Phone: 27 122
Winnipeg, Manitoba
DR. O. BJORNSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone: 21 834 Office tfmar: 2—3
Heimili: 764 VICTOR ST.
Phone: 27 586
Winnipeg, Manitoba
DR. B. H. OLSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone: 21 834 Office timar: 3—5
Heimili: 5 ST. JAMES PLACE
Winnipeg, Manitoba
DR. J. STEFANSSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone: 21 834
Stundar augna, eyrna, nef og kverka
sjúkdöma.—Er aO hitta kl. 10—12
f. h. og 2—6 e. h.
Heimill: 373 RIVER AVE.
Talsimi: 42 691
Dr. P. H. T. Thorlakson
205 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham and Kennedy
Phone: 21 213—21144
Heimili: 403 675
Winnipeg, Man.
DR. A. BLONDAL
202 Medical Arts Bldg.
Stundar sérstaklega kvenna og
barna sjúkdöma. Er aO hitta frft
kl. 10—12 f. h. og 3—6 e. h.
Office Phone: 22 296
Heimili: 806 VICTOR ST.
Simi: 28 180
Dr. S. J.JOHANNESSON
stundar lækningar og yfirsetur
Til viOtals ki. 11 f. h. U1 4 e. h.
og frá kl. 6.—8 aö kveldinu
532 SHERBURN ST. SÍMI: 30 877
Drs. H. R. & H. W. Tweed
Tannlœknar
406 TORONTO GENERAL TRUST
BUILDING
Cor. Portage Ave. og Smith St.
PHONE: 26 545 WINNIPEG
Dr. A. B. INGIMUNDSON
Tannlœknir
602 MEDICAL ARTS BLDG.
Sími: 28 840 Heimilis: 46 054
DR. A. V. JOHNSON
tslenzkur Tannlœknir
212 CURRY BLDG., WINNIPEG
Gegnt pósthúsinu
Síml: 23 742
Heimilis: 33 328
1
títvarpsstjórinn: Þér verðið að
hósta tvisvar sinnum, þegar þér
lesið veðurfréttirnar.
Þulur: Eg get það varla, eg er
ekki kvefaður.
— Það er sama, þér verðið að
gera það, því þá veit konan mín,
að eg kem ekki heim fyr en klukk-
an tvö.
H. A. BERGMAN, K.C.
tslenzkur lögfrœðingur
Skrtfstofa: Room 811 McArthur
Bullding, Portage Ave.
P. O. Box 1656
PHONES: 26 849 og 26 840
W. J. LÍNDAL og
BJÖRN STEFÁNSSON
islenzkir lögfrœðingar
6. öOru gólfi
325 MAIN STREET
Talslmi: 24 963
Hafa einnig skrifstofur a0 Lundar og
Gimli og eru þar a6 hitta fyrsta miö-
vikudag I bverjum mánuði.
J. T. THORSON, K.C.
tslenzkur lögfrœðingur
Skrifst.: 411 PARIS BLDG.
Plione: 24 471
J. Ragnar Johnson
B.A., LL.B, LL.M. (Harv.)
islenzkur lugmaður
910-911 Electric Railway Chambers.
Winnipeg, Canada
Sími 23 082
Heima: -71 753
G. S. THORVALDSON
B.A., LL.B.
Lögfrœðingur
Skrifstofa: 702 CONFEDÉRATON
LIFE BUILDING
Main St. gegnt City Hall
Phone: 24 587
E. G. Baldwinson, LL.B.
tslenzkur lögfrœðingur
809 PARIS BLDG, WINNIPEG
Residence
Phone: 24 206
Office
Phone: 89 991
J. J. SWANSON & CO.
LIMITED
601 PARIS BLDG., WINNIPEG
Fasteignasalar. Leigja hús. Út-
vega peningalán og eldsábyrgö
af öllu tagi.
Phone: 26 349
A. C. JOHNSON
907 Confederation Life Bldg.
WINUIPEG
Annast um fasteignir manna.
Tekur að sér aO ávaxta sparifé
fólks. Selur eldsábyrgO og bif-
reiOa ábyrgOir. Skriflegum fyr-
irspurnum svaraö samstundis.
Skrifstofus.: 24 263—Heimas.: 33 328
DR. C. H. VROMAN
Tannlæknir
505 BOYD BLDG., WINNIPEG
Phone: 24 171
G. W. MAGNUSSON
Nuddlœknir
91 FURBY ST.
Phone: 36 137
VlOtals tlml klukkan 8 til 9 a0
morgninum
A. S. BARDAL
848 SHERBROOKE ST.
Selur Ukkistur og annast um út-
farir. Allur útbúnaður sá bezO
Ennfremur selur hann allskonar
mlnnlsvaröa og legsteina.
Skrlfstofu talslmi: 86 607
Heimilis talslmi: 58 302
SIGURDSSON, THORVALDSON
GOMPANY, LIMITED
General Merchants
Útsölumenn fyrir Imperial Oil, Limited
Royalite Coal Oil, Premier Gasoline,
Tractor and Lubricating Oils
Phone 1
var Albee.
KAUPIÐ ÁVALT
LUMBER
hjá
THE EMPIRE SASH & DOOR CO. LTD.
HENRY AVE, EAST. - - WINNIPEG, MAN.
Yard Office: 6th Floor, Bank of HamiJton Chambers.