Lögberg - 19.05.1932, Side 3

LÖGBERG, FImiGDAGINN 19. MAÍ 1932.
Bls. 3.
SOLSKIN
Sérstök deikl í blaÖinu
Fyrir börn og unglinga

Dísa gamla
Eftir Sig. Júl. Jóhannesson.
(Framh.)
Þau vildu öll láta Badda vita, að þau skör-
uðu fram úr í einhverju. — Svo þegar koff-
ortið hans kom í land og hann opnaði það, þá
þyrptust þau öll utan um liann til þess að sjá
hvað í því væri; og þau sáu þar margt fallegt.
Baddi hafði keypt ýmiskonar leikföng í
Beykjavík til þess að gefa krökkunum. Jóni
gaf hann dálítinn lúður, Gvendi skip, Árna
vasabók, Siggu brúðu o. s. frv. — öllum eitt-
hvað. Þau réðu sér ekki fyrir kæti yfir þess-
um skrautgripum og þeim þótti verst að geta
ekkert gefið Badda í staðinn.
“Eg ætla að biðja hann pabba að lána þér
liann Bauð til þess að ríða út á sunnudag
inn,’’ sagði Jón.
“Já, og við skulum öll fara með lionum,’’
sagði Gvendur, “nema hún Sigga; hún verður
að vera heima, því hún er svo ónýt að ríða
— við verðum að fara hart!”
“ónei — ei — ei!” sagði Sigga. “Eg fæ
hana gömlu Bleik hjá honum pabba, og eg
get riðið henni.
Svona ræddu þau saman fram á kvöld, þá
kvöddu þau Badda og fóru heim.
Næsta sunnudag fór hann að finna prest-
inn og talaðist þá svo til, að hann yrði hjá
honum um sumarið. Eg nenni ekki að segja
þér alt, sem við bar um sumarið.
Þegar liðið var langt fram í september-
mánuð bjóst B'addi til þess að fara í skól-
ann aftur og presturinn flutti hann suður.
Svona leið skólatíminn hans; hann var hjá
prestinum á hverju sumri og honum gekk
námið ágætlega. Nú var hann kominn í
fjórða bekk og liafði til þessa tíma alt af
verið stakur reglupiltur.
Það var bindindisfélag í skólanum; hann
hafði farið í það fyrsta árið og alt af verið
í því. Þeir sem þóttust vera of miklir menn
til þess að ganga í bindindi, sögðu að það
væri svo gott að fá sér í staupinu eftir próf-
’in. Það gekk yfirleitt þannig til, að neðri-
bekkingar voru í bindindisfélaginu, en fóru
úr því þegar þeir komust hærra í skólanum.
Þeir gerðu sumir gys að ‘busunum’ (fyrstu-
bekkingum) og reyndu að fá þá til þess að
drekka með sér, enda tókst þeim að leiða
suma þeirra afvega, þótt hamingjan hefði
enn þá vemdað hann Bjarna minn frá því.
Nú þótti þeim það óhæfa, að hann skvldi
ekki fara að “vera með”, þegar hann væri
kominn upp í fjórða bekk. “Það var svo
“busalegt”, sögðu þeir. Hann svaraði þeim
engu öðra en því, að hún mamma sín hefði
svo oft beðið sig að bragða aldrei vín, og
þess vegna mætti hann ekki gera það.
“Skammastu þín ekki, að vera kominn- í
fjórða bekk, og vera enn eins og busif’ sögðu
skólabræður lians. “Þú verður alrei maður
með mönnum, ef þú lærir ekki að ‘vera méð’,
þú þykist ætla að verða embættismaður, og
getur samt ekki verið í félagsskap mentaðra
manna! Sérðu það samt ekki, að embættis-
mennirnir og yfir höfuð flest fínt fólk,
drekkur núna? Mér þykir líkliegt, aÖ þú
hættir að hugsa um sérvizkuna, sem kerl-
ingarnomið hún mamma þín vill láta þig
fylgja.! Svo er liún uppi í sveit, og veit
ekkert hvað gerist héraa.”
“Það er sama,” svaraði Bjarni; “eg lof
aði að gera það alrei og guð veit og sór ef
eg svík það. Það er ljótt að vera svikari.
Presturinn okkar sagði einu sinni, að það
væri bezti kostur, sem nokkur maður hefði,
ef óhætt væri að trúa því, sem hann segði;
en hann sagði að það hlyti að koma. hverj-
um manni á kaldan klaka, ef ekki mætti reiða
sig á loforð lians. Eg hefi lofað því, að
bragða ekki vín, og eg geri það aldrei.”
Þeir hlógu að honum, gáfu honum langt
nef og yfirgáfu hann í þetta s-kifti; en þeir
hættu ekki við hann, þótt fyrsta tilraunin
tækist svona.
“Þeir hafa margir verið tregir til fyrst,”
sögðu þeir, “og fastir við kerlingakredd-
urnar úr sveitinni, en þeir hafa smám saman
lært að ‘vera með’, og við skulum sjá, hvort
Bjarni lagast ekki líka!”
“Nú verð eg að fara fljótt yfir söguna,”
sagði Dísa. “Eg vili helzt ekki segja meira
af henni.”
Hún fór að gráta. Eg þurkaði tárin fram-
an úr henni með hendinni og fór líka að
gráta.
“Loks—loksins,” sagði hún, “tókst þeim
að ginna. hann. — Þeir — þeir höfðu feng-
ið hann til þes.s að “verða með”, og upp frá
því gætti hann sín ekki. Hann hætti að skrifa
mér, nema einstöku sinnum, og eg frétti
ýmislegt um hann. Eg bað liann eins vel og
eg gat í bréfum mínum, að lialda áfram að
vera siðsamur drengur, en hann svaraði því
fáu. Það var auðvitað á nokkuð löngum tíma,
sem hann var að verða svona, en eg get ekki
sagt það nákvæmar; eg verð að flýta mér
með söguna..”
Eg klappaði henni Dísu minni og sagði
henni að hætta að gráta.
“Loksins lagði hann lag sitt við ýmsa
slarkara,” sagði hún, “og strauk svo ein-
hverju sinni með frönsku fiskiskipi. — Guð
hjálpi honum og mér. — Eg hefi aldrei séð
liann síðan.; hamingjan má vita, livort hann
er lífs eða liðinn.”
Nú datt mér alt í einu í hug vísa, sem
Dísa mín söng oft í rökkrinu, þegar hún
var að mala; vísan er svona:
“Hver minsti blær, sem berst um lög
að storð,
þó bærist ei svo liart að nokkur finni,
mé'r klökkur flytur einhver dularorð,
sem ávalt strengi snerta í sálu minni.”
Nú skildi eg þessa vísu; eg liafði aldrei skilið
hana áður.
“■Er langt síðan Baddi fór?” spurði eg.
“Fimtán ár,” svaraði Dísa.
Nú skildi eg líka hveraig á því stóð, að
hún Dísa mín var sveitarkerling, þótt eg
hefði aldrei getað trúað því áður, og þó eg
yrði alt af vondur við strákana, þegar þeir
kölluðu liana það. — Það var víninu að
kenna.
Svo leið heilt ár; mér þótti enn þá vænna
um Dísu, eftir að hún hafði sagt mér ait
þetta — og liugsaði oft um söguna hennar
og um drenginn hennar.
Næsta sumar var það einn sunnudag, að
veðrið var óvenjulega gott. Það var barið
að dyrum. Eg fór út, og við dyrnar stóð
fremur ungur maður, laglegur og vel bú-
inn.
“Er ekki héraa kona, sem Þórdís heit-
ir?” spurði hann.
“Jú,” svaraði eg.
“Eg er héraa með bréf til hennar,” sagði
maðurinn. “Eg var beðinn að fá henni það
sjálfur; get eg fengdð að finna hana?”
“ Já,” sagði eg, hljóp inn og sagði Dísu
minni fréttirn-ar.
Hún varð alveg hissa á því, að nokkur
maður skyldi skrifa henni. Það var svo
langt síðan hún hafði fengið bréf, og hún
þekti svo fáa. Hún staulaðist fram. Mað-
urinn heilsaði henni, virti hana nákvæmelga
fyrir sér og fékk henni brefið.
“ Verið þér sælar,” sagði hann svo jafn-
skjótt; “eg lofaði að fá yður bréfið sjálfur,
en er á hraðri ferð og verð því að halda
áfram. ”
“Guð fylgi yður,” )sagði Dísa og virli
fyrir sér bréfið.
* Eg horfði framan í hana og tók eftir því,
að hún skifti litum. Það var auðséð, að hún
komst í sterka geðshræringu þegar hún sá
brófið.
Eftir -að hún hafði horft á það stundar-
kora, reif hún það upp og byrjaði að lesa.
“Staddur í Krít*), 22. maí 18—
*) Krít er eyja í Miðjarðarhafinu.
Elskulega móðir mín!”
Þegar Dísa sá hvernig bréfið byr'jaði,
fletti hún því við og sá að neðan undir því
stóð “Baddi”. Hún varð glaðari, en frá
verði sagt og hélt áfram að lesa:
“Það eru liðin mörg ár síðan eg sá þig
seinast; þú hefir sjálfsagt búist við, að eg
væri dáinn fyrir löngu; eða að minsta kosti
að þú sæir mig a-ldrei oftar eða fréttir til
mín. Eg vona nú sapit, að ekki verði langt
þangað til eg finn þig, ef guð gefur mér líf
og heilsu.
Eg var þér slæmur sonur, þegar eg var
heima; svo slæmur, að eg skammast mín að
láta þig sjá mig aftur; en samt ætla eg að
koma, áður en langt líður, og eg skal lofa
því að verða þér góður sonur hér eftir. Eg
á það guði og góðum mönnum að þakka, að
eg sneri aftur af þeirri braut, sem eg hafði
vilzt út á og eg vona að hugsunarlausum
gárungum takist aldrei að leiða mig út á
hana aftur. Eg er nú orðinn reglusamur
maður, og eg verð að segja þér hvernig á
því stóð, að eg varð það.
KVIKMYNDIRNAR OG BÖRNIN
London í marz 1932.
Um allmörg ár hefir verið mik-
ið rætt á meðal almennings hvort
börn verði fyrir slæmum áhrifum
af kvikmyndasýningum og hvort
ástæða væri til að banna börnum
aðgöngu að kvikmyndahúsum.
Margir hafa verið þeirrar skoð-
unar, að áhrif kvikmyndanna á
börnin séu slæm, og leiddi það til
þess, að London County Council
tók þetta mál til ítarle'grar og víð-
tækrar athugunar. Athugað var,
hver áhrif kvikmyndir höfðu á
21,280 börn á aldrinum 3—14 ára.
Árangurinn af þessum athugun-
um hefir nýlega verið birtur í
skýrslum London County Council.
Ahuganirnar leiddu í ljós, að af
hverjum 100 börnum fara níu á
kvikmyndasýningu tvisvar í viku,
þrjátíu einu sinni á viku, fjörutíu
og átta endrum og eins og þrettán
aldrei.' Mörg börn fará með full-
orðnu fólki á sýningar, þegar að-
eins eru sýndar myndir? sem tald-
ar eru við fullorðinna hæfi. At-
huganirnar leiddu í ljós, að börn
eru yfirleitt hrifnust af svo köll-
uðum cowboy-kvikmyndum, hern-
aðar og æfintýralegum myndum.
Þar næst eru taldar leynilögreglu-
kvikmyndir og skopmyndir. En
fréttamyndir, náttúru og land-
fræðismyndir, ferðalaga og dýra-
myndir, meta fá börn mikils, og
flest þeirra hafa óbeit, einkanlega
drengir, á kvikmyndum um ásta-
líf, Talmyndum eru börnin yfir-
leitt hrifnari af en þögulum
myndum.
í skýrsluni er þeirri skoðun
haldið fram, að engar alvarlegar
ástæður séu til að óttast, að kvik-
myndir hafi slæm áhrif á sið-
ferði barna. Athuganir hafa leitt
Þœr hjálpa enn kon-
unum undursamlega
Kona í Saskatchewan Segir Frá
Því Gagni, Sem Dodd’s Kidney
Pills Hafi Gert Sér.
Miss N. V. Harper Mælir Með^
Dodd’s Kidney Pills Við Alla,
Sem Hafa Nýrnaveiki.
Winton, Sask., 19. mai (Einkaskeyti).
“Eg heti haft slí^man verk í vinstra
nýranu í hér um bil ár," segir Miss N.
Vr. Harper, sem hér á heima “pegar
eg var búin að taka úr sex öskjum af
Dodd’s Kidney Pills, var verkurinn al-
veg horfinn. Eg mæli með þeim við
alla sem hafa nýrnaveiki.”
Bakverkur, sárir verkir, svimi, lystar-
leysi, höfuðverkur og máttleysi, er alt
merki þess að nýrun séu veik, þó það
sé oft misskilið. pað er jafnan hætt við
gigt og blöðrusjúkdómum. Strax þeg-
ar þig grunar að nýrun séu veik, þá
taktu strax Dodd’i Kidney Pills og mun
þér batna.
Dodd’s Kidney Pills hafa fengið hið
mikla álit vegna þess að fólki hefir
batnað af þeim. Vertu viss um að fá
sömu Dodd’s Kidney Pills eins og ná-
grannar þínir hafa. P-9
í ljós, að ýms atriði í kvikmyndum,]
sem ætla mætti að hefði slæm á
hrif á börnin, fara vanalega fram
hjá þeim eða eru þeim til leið-
inda. Hættan liggur ekki í áhrif-
unum af kvikmyndunum, segir í
skýrslunni, heldur í því, að það
kunni að vera börnunum óholt frá
heilbrigðissjónarmiði að sækja títt
kvikmyndasýningar. 1 skýrslunni
segir, að það sé vert áð rannsaka
það atriði sérstaklega. Börn, sem
hafa verið á kvikmyndasýnin'gu
kvarta oft yfir því, að þau séu
þreytt í augunum og hafi höfuð
verk. Börnin þurfa að leika og
skemta sér, segir í skýrslunni, og
helzt að hafa eitthvað að starfa,
sem bæði er til gagns og gamans.
Mætti vafalaust draga úr kvik-
myndalöngun barna með því að
léggja enn meiri áhrezlu á það en
Rafkæliskápur
sparar peninga
með þvl að fyrirbyggja úrgang.
Hann verndar jafnframt heilau
fjölskyldu yðar gagnvart skemdri
fæðu.
KomiO t syningarstofur hjá
Hydro og skoOiö þessa kœliskápa,
eöa simiö 848 134, og mun um-
þoösmaöur vor þá heimscekja
yöur.
VÆGIR
BORGUNARSKIDMÁLAR
Myndin að ofan sýnir hinn nýja
GENERAL ELECTRIC
KÆLISKAP
Gfty of WftmQjeg
PRlMCaS«*BT.
gert hefir verið, að sjá börnunum
fyrir leikvöllum og leikskálum og
vinnustöðvum í sambandi við þá.
-Vísir.
PROFESSIONAL CARDS
DR. B. J. BRANDSON 216-220 Medical Arts Bldg Cor. Gr&hom og Kennedy Sts. Phone: 21 834 Office tlmar: 3—3 Heimili 776 VICTOR ST. Phone: 27 122 Wlnnipeg, Manltoba Dr. L. A. Sigurdson 216-220 Medical Arts Bldg. Phone 21 834. Office tímar 2—4 Heimili: 104 Home St. Phone: 72 409 H. A. BERGMAN, K.C. tslenxkur lögfrasðingur Skrifstofa: Room 811 McArthur Bulldlng, Portage Avs. P.O. Box 1656 PHONES: 26 849 og 2« 340

DR. O. BJORNSON 216-220 Medlcal Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sta. Phone: 21 834 Office tfmar: 2—8 HeimlU: 764 VICTQR ST. Phone: 27 686 Winnipeg, Manitoba Drs. H. R. & H. W. Tweed Tannlasknar 406 TORONTO GENERAL TBUST BUILDING Cor. Portage Ave. og Smlth St. PHONE: 26 546 WINNIPEG W. J. LÍNDAL og BJÖRN STEFaNSSON islenzkir lögfrœðingar & öðru gólft 325 MAIN STREET Talsimi: 24 963 Hafa einnlg skrifstofur að Lundar og GimU og eru þar að hitta fyrsta mið- vlkudag i hvorjum m&nuðL

DR. B. H. OLSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone: 21 834 Offlce timar: 3—6 Helmlll: 6 ST. JAMES PLACE Winnipeg, Manitoba Dr. A. B. INGIMUNDSON Tannlaeknir 602 MEDICAL ARTS BLDG. Siml 22 296 Heimilis 46 064 J. T. THORSON, K.C. tslenzkur lögfrœðingvr Skrifst.: 411 PARIS BLDG. Phone: 24 471

DR. J. STEFANSSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone: 21 834 Stundar augna, eyrna, nef og kverka sjúkdóma.—Er að hitta kl. 10—12 f. h. og 2—6 e. h. HeimlU: 373 RIVER AVE. Talslml: 42 691 DR. A. V, JOHNSON tslenzkur Tannlasknir 212 CURRY BLDG., WINNIPEG Gegnt pósthúsinu Siml: 23 742 HeimiUs: 33 338 J. Ragnar Johnson B.A., LL.B., LL.M. (Harv.) islenzkur lögmaöur 606 Electric Railway Chambers Winnipeg, Canada Simi 23 082 Heima: 71 753

Dr. P. H. T. Thorlakson 206 Medical Arts Bldg. Cor. Graham and Kennedy Phone: 21 213—21144 Heimlli: 403 675 Winnlpeg, Man. A. S. BARDAL 348 SHERBROOKE ST. Selur Ukkistur og annast um út- farir. AUar útbúnaður sá besti Ennfremur selur hann allakonar mlnnlsvarða og legsteina. Skrlfstofu talsimi: 86 607 Heimllis talslml: 58 803 G. S. THORVALDSON B.A., LL.B. Lðgfrctöingur Skrlfstofa: 702 CONFEDERATON LIFE BUILDING Maln St. gegnt City Hall Phone 24 587

DR. A. BLONDAL 602 Medical Arts Building Stundar sérstaklega kvenna og barna sjúkdóma. Er að hltta frá kl. 10—12 f. h. og 3—6 e. h. Office Phone: 22 29« HeimiU: 806 VICTOR ST. Slmi: 28 180 A. C. JOHNSON 907 Confederation Life Bldg. WINNIPEG Annast um fasteignir manna. Tekur að sér að ávaxta sparlfé fólks. Selur eldsábyrgð og bif- reiða ábyrgðir. Skriflegum fyr- lrspurnum svarað samstundls. Skrifstofus.: 24 263—Heimas.: 33 333 E. G. Baldwinson, LL.B. tslerutkur tögfræöingur 808 PARIS BLDG., WINNIPEG Residence Office Phone 24 206 Phone 89 991

Dr.S. J.JOHANNESSON
stundar Ueknlngar og yfirsetur
Tll viðtals kL 11 f. h. U1 4 s. h.
og frá kl. A—8 að kveldinu
532 SHERBURN ST. StMI: 30 87T
G. W. MAGNUSSON
Nuddlœknir
41 FURBY ST.
Phone: >8 137
Stmið og semjið um samtalstíma
J. J. SWANSON & CO.
LIMITVD
«01 PARIS BLDG., WINNIPEO
Fastelgnasal&r. Leigja hús. Ct-
vega pening&lán og elds&byrgð
af öllu tagi.
(Framh.)