Lögberg - 05.04.1934, Blaðsíða 7

LÖGBEÍRG, FIMTUDAGINN 5. APRIL 1934
7
ŒFIMINNING
Sveinn (Swan) Johnson
Látinn
Sveinn var sonur Jóns Sveinssonar Benediktssonar prests
að KálfafellsstaÖ í Skaftafellssýslu. Var Jón albróÖir Bene-
dikts sýslumanns á HéSinshöfSa. Móðir Sveins, en fyrri kona
fööur hans, var Helga Grínjsdóttir pósts frá Fjalli í Sæmundar-
hlíð. Er sú ætt upprunnin í Húnavatns- og Skagaf jarðarsýsl-
um. Helga þessi var systir Margrétar konu Magnúsar Jóns-
sonar frá Fjalli.
Sveinn fæddist að Hafsteinsstöðum í SkagafirSi þann 14.
marz, árið 1861. Á æskuskeiSi fluttist hann í fóstur til Friðriks
Jónssonar er þá bjó að Kimbastöðum í Borgarsveit. Var Frið-
rik sá bróðir Einars á Sauðá, er allir eldri Skagfirðingar munu
kannast við. Þegar pilturinn var 11 eða 12 ára flutti hann með
fósturforeldrunum að Brúnastöðum i Fljótum og dvaldi þar
unz hann hvarf til föður sins, er þá átti heimili í Mjóafirði.
Góðrar aðhlynningar mun hann hafa notið í uppeldinu, enda
mintist hann fóstra síns og fóstru æfinlega með ást og virðingu
Gerði hann sér ferð heim til ættlandsins árið 1914, til að heim-
sækja þau, og oft mun hann hafa sent þeim glaðning nokkura
er þau gerðust öldruð og f járvana.
Sveinn mun hafa vérið yfir tvítugt er hann fór austur til
föður síns og gerðist sjómaður á útvegi hans í Mjóafirðinum.
Fáum árum seinna slóst hann í ferð með norskum sjómönnum
og hvarf til Noregs. Stundaði hann þá sjó við Noreg um nokk-
ur ár, en fluttist seinna vestur um haf. Lenti hann þá á stórbúi
því er “Grandy Farm” nefndist og vann þar sveitarvinnu í tvö
ár. Til íslenzku nýlendunnar í Norður Dakota kom hann
skömmu fyrir aldamótin og réðist til bús með ekkju þeirri, er
Ragnhildur heitir Johnson. Voru ]?á börn hennar sum í æsku,
og aðstoðaði Sveinn hana við uppeldi þeirra. Þau eignuðust
eina dóttur saman er Olavia hét. Hún andaðist i spönsku veik-
inni árið '1918. Harmaði Sveinn hana mjög, þótt lítið bæri á,
því hún var efnileg stúlka.
Skömmu seinna seldi hann lönd sín og bústofn. Var hann
þá upi stund á lausum kili ýmist í Canada eða Norður Dakota.
Árið 1923 flutti hann hingað vestur á Ströndina og giftist
ári síðar Mrs. Þorbjörgu Berg úr Mjóafirði í Suður-Múlasýslu.
Reistu þau bú nálægt Everson í Washingtonríki, en er heilsa
hans var að þrotum komin fluttu þau aftur til Blaine. Stundaði
konan hann með hinni mestu alúð í meir en tvö ár, en er veikin
tók að magnast, varð að flytja hann á sjúkrahús nálægt Belling-
ham borg og þar andaðist hann á jóladaginn síðsta. Hann var
jarðsunginn frá íslenzku lútersku kirkjunni í Blaine þann 30.
des. af Séra V. J. Eylands.
Enginn hávaðamaður var Sveinn og lét sér félagsmál manna
lengst af litlu skifta, samt var hann hinn þarfasti þegn. Hann
var hygginn og ötull búmaður meðan heilsunnar naut við. Vakti
það talsverða undrun hjá ýmsum hversu miklu jafn smávaxinn
maður fékk áorkað.
Meðal nágranna sinna var hann einkar vinsæll, enda greið-
vikinn og velviljaður. Atti hann vini marga, en óvini enga, og
var þó þessi frændi minn talsvert íastur á sinni skoðun og lét
ekki auðveldlega hlut sinn fyrir öðrum. Yfirleitt virtist hann
máske nokkuð hrjúfur svona á yfirborðinu, en átti sér þó sam-
líðunarsamt og viðkvæmt hjarta, er lýsti sér hvað helst í góðri
meðferð á málleysingjum og hjálpfýsi til þeirra er minni máttar
eru.
Það er eitt aí öfughneigðum aldarfarsins að saka einstakl-
inginn fremur en heildina um allskyns misgáning. Eðlið er þó
arfgengt og lífsskólinn slikur sem kringumstæðurnar skapa.
Hversu sá skóli muni hafa reynsf unglingnum, sem á þroska-
skeiöi yfirgefur heimiHÖ og ræðst til sjávar með útlendum
sjómönnum, geta greindir menn getið sér. En það þarf þrek
og staðfestu til að breyta rótgrónum lífsvenjum, en það gerði
Sveinn, er allan síðari hluta æfinnar var stakasti reglumaður.
Mjög ábyggilegur reyndist hann jafnan í öllum viðskiftum
og töldu margir orð hans betri en skrifaðar skuldbindingar frá
ýmsum öðrum.
Hann hvarf að jólum til jólavistar í betri veröld. Margir
munu minnast hans eirts og læknirinn, er stundaði hann í bana-
legunni: “He was a fine man.”
Auk eiginkonu og stjúpdóttur, Miss Alice Berg, eftirskilur
hann f jögur hálfsystkini: Kristján og Brynjólf Sveinssyni að
Árborg, Man., Mrs. Sigurlaugu Vincente, Sask. og Mrs. Sig-
urðsson að Baldur, Man.
Ekkjan kveður ástvin sinn með þessu stefi:
F'ar þú í friði,
friður guðs þig blessi;
hafðu þökk fyrir alt og alt;
gekst þú með guði,
guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
KAUPIÐ ÁVALT
LUMBER
THE EMPIRE SASH & DOOR CO. LTD.
HENRY AVENUE AND ARGYLE STREET.
WINNIPEG, MAN. PHONE 95 551.
Bylting á Parísargötum
Eftir Knut Hamsun.

hU
H. E. Johnson.

Það leið að kveldi.
Nú hrópuðu stúdentarnir:
—Hrækjum á Lozé!
Lozé var lögreglustjórinn. Og nú
skipuðu menn sér í gríðar mikla
fylkingu, sem fara átti í heimsókn
til lögreglustjórans, og “hrækja” á
Lozé. Fylkingin hélt af stað. En
þær þúsundir manna, sem eftir
urðú, héldu spellvirkjunum áfram.
En svo, þegar út leit fyrir, að
ekki yrði öllu meira á að glápa þenn-
an dag, hélt eg aftur til matsölu-
hússins og borðaði og komst svo
loks aftur heim til mín, eftir að hafa
tekið á mig langan, langan krók. . .
En dagarnir liðu og upphlaupin
héldu áfram. Strax og maður koni
út úr herberginu sínu og niður á
götuna, sá maður og heyrði óvænta
hluti. Eitt kvöldið ætlaði eg, sem
oftar, að fara til matsöluhússins
míns og fá mér að borða. Það
rigndi dálítið, svo að eg tók regn-
hlíf með mér. Miðja vega var eg
stöðvaður af flokki manna, sem var
að bisa við að brjóta niður grindur,
sem settar höfðu verið til bniða-
byrgða við götuna, til þess að fólk,
sem um gengi, dytti ekki niður í
gryfju, sem var þarna. Grindurn-
ar voru gerðar af borðum og bjálk-
um. Eg var nú fastlega kvaddur til
þess að hjálpa til að brjóta grindurn-
ar, eg leit út fyrir að vera rammur
að afli og geta orðið hér að liði. Eg
vissi, að ekki stoðaði að skorast
undan, og sagði, að það væri mér
hin mesta ánægja að geta hjálpað
þeim. Svo fórum við að rykkja í
grindurnar. Ekkert gekk. Við vor-
um víst um fimtiu saman, en urðum
ekki samtaka og unnum ekki á grind-
unum. Þá fór eg að kyrja norskan
grjótnámusöng. Það dugði. Brátt
tók að braka í bjálkunum og eklci
leið á löngu þangað til grindurnar
fóru um koll. Þá grenjuðum við
húrra!
Nú ætlaði eg að halda áfram til
matsöluhússins. Þá kemur tötra-
legur maður aðvífandi og tekur
orðalaust regnhlífina mína, sem eg
hafði lagt frá mér, og labbar burtu
með hana, sagði, að það væri sín
regnhlíf. Eg tók félaga mína við
grindurnar til vitnis um það, að eg
hefði haft þessa regnhlíf með mér,
þegar eg kom til þeirra.
—Rétt er það, sagði maðurinn.
En hvernig er það, er eklci bylting?
Þá slumaði í vitnunum og þau
létu, eins og maðurinn hefði á réttu
að standa.
En það vildi eg samt ekki láta
mér lynda, eg tók regnhlífina af
manninum með valdi, og þegar það
gekk ekki með meiri lempni en svo,
að við veltumst báðir flatir á göt-
unni, þá kallaði maðurinn á hjálp.
Félagarnir komu nú aftur til sög-
unnar, og þegar maðurinn fór að
kvarta yfir því, að eg hefði ráðist
á sig, svaraði eg:
—Rétt er nú það, en er ekki líka
bylting ?
Og svo tók eg regnhlífina og fór
mína leið . . .
Þegar eg hafði lokið dagsverki,
gekk eg oft á kvöldin, til þess að
athuga uppþotin, svona í hæfilegri
fjarlægð. Það var æði dimt á göt-
unum, því nær allar götuluktirnar
j voru brotnar, og lítil götulýsing,
önnur en birtan, sem lagði úr búð-
argluggunum, en gluggaljó^in þorðu
kaupmennirnir ekki að slökkva af
ótta við, að búðirnar yrðu rændar.
Lögreglumenn komu ríðandi eftir
eangstéttunum, stóru hestarnir
þeirra litu út eins og forynjur í ó-
edöggri birtunni, hófar glömruðu við
asfaltið og hrynur óaldarflpkkanna
kváðu við í hliðargötunum.
Nú höfðu stúdentar—þegar þeir
sáu, hvernig ólætin mögnuðust —
gefið út yfirlýsingu um það, að þeir
vísuðu frá sér allri ábyrgð á eyði-
’.egging þeirri og hryðjuverkum, sem
orðið höfðu. Nú voru það ekki
lengur stúdentarnir, sem mótmæltu
háttalagi lögreglunnar á dansleikn-
um í Rauðu myllnunni, heldur skrill
Parísarborgar, og stúdentar skoruðu
á hvern og einn að hætta. Ávarp
þetta var gefið út í mörgum eintök-
um og fest upp á trén á boulevard-
anum.
En skynsamleg orð ávarpsins
höfðu vitanlega ekki minstu áhrif
f ramar.
Múgurinn vildi ná sér niðri á
lögreglúnni. Menn héldu áfram að
fara í stórum fylkingum til lög^
reglustjórans og “hrækja” á hann;
menn grýttu lögregluna og skutu á
hana, hvar sem færi gafst, og kvöld
eitt, þegar lögregluþjónn nokkur
ætlaði yfir eina Seinubrúna i erind-
uin sínum, réðist flokkur manna á
hann og kastaði honum í ána. Hann
rak upp daginn eftir, langt fyrir
neðan Frúarkirkju, og var fluttur
inn í líkhúsið.
r>y
Kvöld eitt varð atburður á St.
Michel-boulevardanum, sem vakti
enn meiri athygli. Lögregluþjónn
hafði vilst einn síns liðs inn í mann-
þröngina á gangstéttinni. Þá dreg-
ur maður nokkur upp hjá sér langa
einvígis-skammbyssu og skýtur lög-
regluþjóninn formálalaust. Lög-
regluliðið kom strax á vettvang, er
það heyrði skotið, og hér var spurt
og svarað i skyndingu og nokkrir
menn handteknir. En sökudólgur-
inn fanst hvergi. Þegar morðinginn
var búinn að hleypa skotinu úr
skammbyssunni, hopaði hann sem
hraðast nokkur skref aftur á bak
og mannhringurinn laukst saman
yfir slóð hans og hann hvarf ger-
samlega. En þetta var riddari af
heiðursfylkingunni, það sáu þeir,
sem næstir stóðu. Og það leit út
fyrir, að þeir vissu líka, hver þetta
var, þótt þeir vildi ekki framselja
hann — nafnkunnur maður i allri
Parísarborg, öllu Frakklandi, og
auk heldur víða um lönd—maðufinn
hefir því á þessu kvöldi viljað
fremja manndráp'. Morðhvöt og
byltingahugur Frakklands vaknaði í
honum og braust út í ljósum loga . . .
Kvöld eitt var eg settur í það, að
mölva upp asfalt. Eg kom labbandi
í hægðum minum eftir götu og sá,
að hópur manna var þarna eitthvað
að sýsla. Þegar eg var kominn
nógu nærri, var kallað á mig, mér
var fenginn haki og skipað til starfa.
Flokkur af þjóðvarnarliðinu stóð á
verði skamt frá, og átti að banna
umferð um götuna, og að þvi er
mér skildist, var það ætlunin að nota
asfaltmolana til þess að grýta liðs-
flokkinn niður og brjótast inn í
þessa lokuðu götu. Þetta var sví-
virðilegasti þrældómur, sem eg lenti
þarna í, og eg sársá eftir því að
hafa ekki heldur farið aðra leið. En
nú var ekkert undanfæri með það,
eg varð að mölva upp asfalt. Og eg
var svo sem ekki einn, hér voru
margir hakar á lofti og tók hver
maður við af öðrum. Þarna stóð
%
skríllinn og var hinn gleiðasti og
spjallaði um það, hvernig nú myndi
tara fyrir þjóðvarnarliðinu: Æ,
liað myndi fara illa fyrir liðinu, það
myndi ekki standa margir uppi af
liðinu!
Þá heyrum við alt í einu að skip-
að er:
—-Áfram með byssustingina!
Og þarna kom sveitin beint á móti
okkur.
Þá fleygðum við hökunum bleyði-
mannlega frá okkur og tókum til
fótanna. Hamingjan góða, hvað
við hlupum! Við létum óvinunum
eftir öll okkar skeyti, alt okkar á-
gæta asfalt, og flýðum. Nú kom
mér það heldur en ekki að liði, að
eg var háfættur og kunni að neyta
fótanna eins vel og nokkur héri, og
ef eg á að segja sjálfur frá, þá hefi
eg ekki enn séð þann mann, sem
kunni jafn ágætlega að flýja og eg.
Eg minnist þess enn, að eg hljóp
á dálítinn Fransmann, svo hann
þveittist á vegg með þeim afleiðing-
um að hann veltist um og það korr-
aði í honum. Auðvitað var eg einna
fremstur á flóttanum, og loks þeg-
ar þeir fremstu námu staðar, þá
notaði eg mér þann glundroða, sem
orðinn var á liðinu, og laumaðist
burtu frá þessari asfaltþrælkun.
Og þangað kom eg aldrei aftur.
Eftir hálfan mánuð fóru ólætin á
götunum að réna, og eftir þrjár
vikur voru Parísarbúar orðnir jafn
löghlýðnir og áður. En skemdirnar
á götunum báru lengi síðan vott um
eyðileggingarnar í síðustu frönsku
st j ór narbyltingunni.—Dvöl.
Enskur brugghúseigandi, Sir Wil-
liam Dupree hefir stofnað sjóð með
10,000 sterlingspundum, sem verja
á til þess að halda opinber skákmót
fyrir ungt fólk og efla áhuga þess
fyrir skák. Sir William var bláfá-
tækur í uppvextinum, en er nú milj-
ónamæringur og segist eiga allan
viðgang sinn j lífinu skákinni að
þakka. -------
Kennarinn: “Því mennirnir verða
að vinna og konurnar að gráta.”
Hver er meiningin i þessum orðum,
Tommi ?
—Það er meiningin, að mennirn-
ir verða að vinna til að eignast pen-
inga og kvenfólkið að gráta til þess
að fá þá hjá þeim.
GEFINS
Blóma og matjurta fræ
UTVEGIÐ EINN NÝJAN KAUPANDA AÐ BLAÐ-
INU EÐA BORGIÐ YÐAR EIGIÐ ÁSKRIFTAR-
GJALD FYRIRFRAM.
Frœið er nákvæmlega rannsalcað
og ábyrgst að öllu leyti.
TAKIÐ ÞESSU KOSTABOÐI!
Hver garaall kaupandi, sem borgar blaBið fyrirfram, $3.00 áskrift-
argjald til 1. janúar, 1935, fær að velja 2 söfnin af þremur númerum,
1., 2, og 3. (I hverju safni eru ótal tegundir af fræi eins og auglýsingin
ber með sér).
Hver, sem sendir tvö endurnýjuð áskriftargjöld, $6.00 borgaða
fyrirfram, getur valið tvö söfnin af þremur nr. 1. 2. og 3 og fær nr. 4
þar að auki.
Hver, sem útvegar einn nýjan kaupanda og sendir áskriftargjald
hans, $3.00, fær að velja tvö söfnin úr nr. 1. 2. og 3., og fær nr. 4. þar
að auki. Hinn nýi kaupandi fær einnig að velja tvö söfnin nr. 1., 2.
og 3., og fær nr. 4. þar að auki.
Aliir pakkar sendir móttakanda að’ koslnaðarlausu.
NO. 1—ROOT CROP COLLECTION
Note The Ten Big Oversize Packets
PARSNIP, Early Short Round
(Large Packet).
RADISH, l'rench Breakfast
(Large Packet).
TURNIP, Purple Top Strap
Leaf. (Large Packet). The
early white summer table
turnip.
CURNIP, Swede Canadian Gem
(Large Packet).
ONION, White Pickling (Large
Packet).
BEETS, Half Long Blood
(Large Packet)
CABBAGE, Emkhuizen (Large
Packet)
C A R R O T, Chantenay Half
Long (Large Packet).
ONION, Yellow Globe Danvers,
(Large Packet).
LETTUCE, Grand Rapids. This
packet will sow 20 to 25 feet
of row.
NO. 2.—ANNUAL FLOWER COLLECTION
Large Size Packets
ASTERS, Queen of the Market.
BACHELOR S BUTTON, Fine
Mixed.
COSMOS, New Early Crowned.
CLIMBERS, Fine Mixed.
EVERLASTINGS, Fine Mixed.
CALIFORNIA POPPY, Fine
Mixed.
MIGNONETTE, Fine Mixed.
MATHIOLA, Evening Scented.
Stock.
POPPY, Shirley Mixed.
PETUNIIA, Choice Hybrids.
SURPRISE FLOWER
GARDEN.
SNAPDRAGONS, New Giant
Flowered.
SPENCER SWEET PEAS —
Mixed.
NO. 3—SPENCER SWEET PEA COLLECTION
6 — Big Packets — 6
Here are six splcndid Spencer Sweet Peas that will hold their
own either in the garden or on the show bench. Conceded by
experts to be six of the best in their respective color class.
DEEP PINK, Pinkie — SALMON, Barbzara — CRIMSON Crim-
son King — LAVENDER, Austen Frederick Improved—BLUE,
Heavenly Blue — MAROON, Warrior.
NO. 4 — WINTER VEGETABLE COLLECTION
BEETS, Detroit Dark Red (Ounce). The best round red Beet.
Ounce will sow 100 fet of drill.
CABBAGE, Danish Ball Head (Large Packet). This packet will
grow 1,000 lbs. of as good cabbage as you ever tasted.
CABBAGE, Red Rock Pickiing (Large Packet). This packet will
easily produce over 300 heads.
CARROT, Chantenay Half Long (Ounce). Ounce will sow 250
feet of drill.
PUMPKIN, Sweet or Sugar (Large Packet). Packet will sow
10 to 15 hills.
ONION, Yellow Globe Danvers (Large Packet). Will sow 25
to 30 feet of drill.
PARSNIP, Half Long Guernsey (Ounce). Ounce enough for
250 feet of drill.
SQUASH, Imported True Hubbard (Large Packet). Sufficient
seed for 12 to 20 hills.
VEGETABLE MARROW, Long White Vining (Large Packet).
Packet will sow 20 to 25 hills.
TURNIP, Purple Top Swede (Ounce). Will sow 300 feet of row.
Sendið áskriftargjöld yðar í dag
(Notið þennan seðil)
To THE COLUMBIA PRESS, LIMITED, Winnipeg, Man.
Sendi hér með $.......sem ( ) ára áskriftar-
gjald fyrir “Lögberg.” Sendið póst fritt söfnin Nos. :
Nafn
Heimilisfang
Fylki .......