Lögberg - 06.05.1937, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 6. MAÍ, 1937
5
sætlega lof í hjörtum sínum. Vér
eigum lika í Nýja testamentinu
dæmi frumkristilegra sálma, svo
sem eins og í fyrstu kapítulum Lúk- *
asarguÖspjalls, lofsöng Maríu: Önd
mín miklar Drottin, Magnificat, eða
spádóm Zakaria: LofaÖur sé Drott-
inn, GuÖ ísraels, Benedictus, eða
bæn Símonar: Nú lætur J>ú herra,
Nunc dimittis. ViSa bregÖur og
fyrir svipuðu, eins og í lofsöng
englanna:
Dýrð sé Guði í .upphæðum
og friður á jörðu
og velþóknun yfir mönnunum.
Þá má.og finna hrynjandi í mörg-
um ummælum Jesú, eins og sælu-
boðunum Fjallræðunnar og vei-
hrópum refsiræðunnar. Og á f jölda
mörgum stöðum eru hliðstæðurnar
eða andstæðurnar, sem einkenna
hebreskan skáldskap, svo skýrar og
skarpar, að enginn efi er á því, að
þar er um rím að ræða.
Þá þarf ekki að lesa Pálsbréf
lengi til þess að sjá, að hann er
sjálfur stórskáld. Alkunnastur er
lofsöngurinn nafntogaði, um kær-
leikann og hans dásamlegu áhrif á
manninn, í i. Kor. 13:
Þótt eg talaði tungum manna og
engla
en hefði ekki kærleika,
ENJOYtheRICH nuttv flavor
OF HOME GROWN CELERY
Golden Supreme
The new, outstand-
ing variety bred by
Ferry-Morse and of-
fered for the first
time. A main crop
variety for use wher-
ever a larger Dwarf
Golden Self-Blanch-
ing is wanted. Many
critical growers and
buyers who watched it grow to maturity,
harvested and packed, pronounced it prac-
tically perfect. rostpaid: Pkt. (1/16-oz.)
15e; 2 pkts. 25c; y2-oz. $1.10; 1 oz. $2.00.
23 New Varieties of Vegetables, grown on our
own Seed Testing Plant Breeding Farm, re-
ceived the Market ííardenerH’ Award of Merit
1930. McFayden’s Seed List also cotitains the
All American Flower Awards. Keep your
garden up to date.
bu
In additlon to the newest varieties, not yet
in full production and necessarily sold at
higher prices McFayden’s Seed Company
offer thcir regular stocks, tried and tested on
tbeir own Plant Iireeding and Seed Testing
Farm, at 3c to 4c per packet postpaid. Bir
ove*’«ize packetn, too. Every packet dated
day packed and guaranteed to full amount
of purchase price. Individual cultural direc-
tions, for Canadian conditions, on every
packet.
HUY YOUR SEEDS DIRECT—It is impos-
sible for us to give in any Commission
Cabinet the «.wide assortment to choose from
found in our Seed List, contaíning 281 varie-
ties of vegetables and over 500 varleties of
flowerw.
IF—McFayden Seeds were sent out to
Stores in Commission Boxes, we would prob-
ably have a lot of seed on our hands at the
end of the season.
If this seed was thrown away it would be
a total loss, and we would have to charge
more for our seeds, or put less seed in a
packet to make up for it.
If, on the other hand, we did not throw it
away, but kept it over and sent it out in
packages again, the tendency would be for
us to accumulate a lot of old seed.
We, therefore, sell direct to you only—NOT
through Commission Boxes — TESTED
SEEDS, and glve you the benefit of the sav-
ings made in this way.
M?FAYDIN
SEEDS
On’tsiiePadeh
'y3f'4íPM
'McFAYDENS FAM0US
l);,^ VEGETABLE C0UECTI0N
■S&.25*
10
—and you get your 25c
back on next order
Ten regular, full-size 5c and lOc packets,
25c postpaid, and you get the 25c back on
your first order of $2.00 or more by means
of a refund coupon good for 25c sent with
thls collection. Money order preferred to
coin or stamps. Makes a nice glft. Costs so
little. Grows so much.
Order NOW. You will need seeds anyway.
McFayden’s Seeds have been the foundation
of good gardens since 1910.
Collection contains one regular full size
packet each of the following:
BEETS—
Detroit Dark Red. The best all
round Red Beet. Sufficient
seed for 25 ft. of row .
CARR0TS—
Half IiOng Cliantenay. The
best all round C a r r o t .
Enough seed for 40 to 50 ft.
of row.
Early Fortune. Pickles,
niniMRFR— sweet or sour, add zest
LULUITIULIV to any meal. Sufficient
for 25 ft. of row.
Grand Rapids. Loose Leaf
I FTTIirF—• variety. Cool, crisp, green
LLI 1 UUL lettuce. This packet wlll
sow 20 to 25 ft. of row.
nNinNa—i Yellow Globe Danvers. A splen-
did winter keeper.
0NI0N—
White Portugal. A popular
white onion for cooking or
pickles. Packet will sow 15 to
20 ft. of drill.
_ . Half Long Guemsey. Suf-
PARSNIP— ficient to sow 40 to 50 ft.
of drill.
French Breakfast. C o o 1,
DAniQU______ erisp, quick-growing variety.
This packet will sow 25 to 30
ft. of drlll.
________ White Summer Table. Early.
URNIP— quick-growlng. Packet wlll
sow 25 to 30 ft. of drill.
Mnvnwn ____ Canadian Gem. %-
SWEDE TURNIP—°«nee sows 76 ft
of row.
Í200°.°Cash PrizesttOOS?
in our Wheat Estimating Contest, open to
our customers. 54 prizes. Full particulars in
McFaj’den’s Seed List, sent with above seed
collection, or on request.
FREE—Clip this advertisement and get
*«arge I’acket Beautiful Flowers FREE (L.)
Worth-While Savings on Club
Orders described in Seed List.
McFAYDEN SEED CO.
WINNIPEG - TORONTO
Fru Ragnheiður Þórveig Sigurðsson
A þriðjudagskvöldið þann 21. apríl síðastliðinn, lézt að heim-
ili sínu 894 Banning Street hér í borginni merkiskonan frú Ragn-
heiður Þórveig Sigurðsson, ekkja Sigurðar heitins Sigurðssonar
frá Rauðamel. —
Frú Ragnheiður var í heim þennan borin þann 21. dag ágúst-
mánaðar árið 1859, að Brekkukoti í Reykholtsdal. Foreldrar
hennar voru hin mikilhæfu hjón, þau Þórður Þorsteinsson og
Rannveig Kolbeinsdóttir, er bjuggu stórbúi að Leirá i Melasveit
í Borgarfjarðarsýslu; þar giftist hún elju og athafnamanninum
alkunna, Sigurði Sigurðssyni frá Melakoti í hinni sömu sveit;
lézt hann hér í borg fyrir því nær sex árum.
Þau Ragnheiður og Sigurður byrjuðu búskap að Stóra-Fjalli
í Borgarhreppi í Mýrasýslu; skömmu seinna fluttu þau að Svigna-
skarði og bjuggu þar um nokkurt skeið stórbúi, og varð heimili
þeirra brátt landfrægt fyrir risnu og höfðingsskap. Síðasti bú-
staður þeirra á Islandi var Rauðimelúr i Hnappadalssýslu, en
þaðan fluttust þau hingað til lands 1901. Er vestur kom var sezt
að norður við Manitobavatn, sknmt frá Lundarþorpi. Eins og
að líkindum ræður, urðu viðbrigðin mikil og landnámssporin
fyrstu harla þung. En sameinuð elja hefir mörgu Grettistakinu
lyft, og sannaðist það ofur ljóst á þeim Ragnheiði og Sigurði.
Eindrægni anda og handar varð þess valdandi, að hvar sem leiðin
lá sköpuðust sjálfstæð lifsskilyrði, þannig, að þau voru veitandi
alla æfi. Heimili þeirra var jafnan i þjóðbraut og bar með sér
raunverulegan höfðingsbrag, hvort heldur það stóð í sveit eða í
þessari borg, þar sem dvölin varð lengst.
Þeim Ragnheiði og Sigurði var ellefu barna auðið; af þeim
eru sex á lifi, og eru þau þessi: Halldór, Sigurþór, Randver og
Rannveig í Winnipeg; Sigurður í Detroit, Mich., og Jón, búandi
við Eriksdale þorp hér í fylkinu. Öll eru systkinin hin mætustu;
hjá því gat heldur ekki farið, þar sem jafn ágætan stofn var um
að ræða í bæði kyn og hér varð raun á. Tvo bræður lætur Ragn-
heiður eftir sig, þá Vigfús, búsettan að Oak Point við Manitoba-
vatn og Kolbein, sem dvelur í borginni Oakland í Californíuriki;
margt gildra og göfugra frænðmenna lætur hún jafnframt eftir
sig á íslandi.
Frú Ragnheiður Sigurðsson var kona heillynd og hibýlaprúð;
viðmót hennar vakti þegar traust, er náði því sterkari tökum sem
viðkynningin varð nánari. Börnin hennar, aðrir nánir ástvinir og
vinir, kveðja hana með heitum söknuði og ljúfri þökk; umhverfið
verður tómlegra um hríð; þannig er það ávalt, er á lampanum
sloknar, og “sál hússins’’ flýgur út yfir landamærin. En i
bjarma endurminninganna skýrast verðmætin og hvetja til fram-
sóknar i lífsbaráttunni. Minningin um frú Ragnheiði Sigurðsson
er heilög minning. Börn hennar og sifjalið alt, þakka aðstreymi
samúðar í tilefni af burtför móðurinnar, blómsveiga og önnur
virðingartákn.
Útförin fór fram ifrá heimilinu á föstudaginn þann 30. apríl.
Séra Rúnólfur Marteinsson flutti kveðjumálin.
£. P. J.
yrði eg hljómandi málmur og hvell-
andi bjalla.
En miklu víðar fer still Páls í ljóð.
Eg vil benda þar á 8. kap. Róm-
verjabréfsins: Svo er þá engin
fyrirdæming fyrir þá, sem tilheyra
Kristi Jesú. Þar er t. d. þetta í :
Þvi að eg hygg, að ekki séu þján-
ingar þessa heims neitt í samanburði
við þá dýrð, sem á oss mun opin-
berast. Því að þrá skepnunnar bíð-
ur eftir opinberun Guðs sonar o. s.
frv. Hann leggur svo eyrun við
röddum tilverunnar og heyrir alla
skepnuna, alt hið skapaða, stynja.
Það eru fæðingarhríðirnar, sem eru
byrjaðar, fæðingarhríðir hins nýja
tima, nýju aldar. Svona talar ekki
óskáldlegur maður. En smámsaman
tekur efnið hann svo, að einnig
formið fer að lyftast til flugs. Og
þessi er endirinn: Því að eg er þess
fullviss, að hvorki dauði né líf, né
englar né tignir, né hið yfirstand-
andi, né hið ókomna, né kraftar, né
hæð, né dýpt, né nokkuð annað af
sköpunarverkinu muni geta gjört
oss viðskila við kærleika Guðs, sem
birtist í Jesú Kristi drotni vorum.”
Eða þá þegar hann rekur raunir
sinar í 2. Kor. u, (v. 22—30) —
Svona skrifar enginn óbundið mál.
Svo stórbrotin eru dæmin upp á
skáldskap Páls, að eg er sannfærður
um, að sumt af þessum lofsöngvum
er ort i önnur skifti en bréfin eru
skrifuð, t. d. 1. Kor. 13. Lofsöng-
urinn fellur ekki vel inn í efnið, og
hann er langtum dýrðlegri en svo,
að hann sé ortur eins og menn
skrifa bréf. Hann er vafalaust ort-
ur, kompóneraður, heflaður og
fægður í fullkomnu næði. En þarna
gat hann svo átt við.
Fyrstu söfnuðirnir höfðu náttúr-
lega fengið að erfðum frá Gyðing-
um hin dásamlegu ljóð Gamla testa-
mentisins. En það nægir þeim ekki.
Þeir urðu að syngja Drotni nýjan
söng.
* * *
Svona hefir það haldi^S áfram um
aldir. Alt af hefir kirkjan reynt
að syngja Drotni nýjan söng, ekki
aðeins nýja sálma, heldur og með
nýjum hætti. í hvert skifti, sem
kirkjan á blóma- og lífgunartímabil,
þá lýsir það sér meðal annars i þvi,
að Drotni er sunginn nýr söngur. Á
4. öld ríær kirkjan frábærum þroska,
svo að ef til vill hefir aldrei, fyr né
síðar í sögu kirkjunnar uppi verið
að tiltölu jafnmikill sægur afburða-
manna að gáfum, snild, stjórnsemi,
skapfestu og öllum kristilegum
dygðum. Þegar þeir gengu um i
einu á þessari jörð Gregorarnir frá
Nyssa og Naziansos, Brasilius mikli
og Krysostomos, Aþanasíus, Hier-
onymus, Ambrósíus og hinn upp-
rennandi Ágústínus. Það getur vel
verið, að eg sleppi einhverjum þeim
helzta, því að eg nefni af handahófi.
Og þá hljómar hinn nýi söngur.
Austurlenzku snillingarnir voru svo
talandi skáld Guði til dýrðar, að
sumar prédikanir og jafnvel biblíu-
skýringar Krýsotstomosar eru svo
að segja í ljóðum. Jafnvel skrár
yfir regluritasafn Nýja testament-
isins eru i ljóðurn. Gregor frá
Nyssa var stórbrotið sálmaskáld.
Og á Vesturlöndum yrkir Pruden-
tius hina dýrðlegu lofsöngva, sem
hafa lifað síðan í kirkjunni. Þá
verður og lofsöngurinn frægi, Te
deum, til á þessum tíma. Segir
sagan, að þeir hafi ort hann í sam-
einingu Ambrósíus í Milanó og
Ágústínus, þegar Ágústínus var
skirður, og fleiri lofsöngvar eru
eignaðir Ambrósiusi, þó að ekki
verði það sannað.
Á dögum Karls mikla fær kirkj-
an nokkurt blómaskeið, eins og
flest annað á hans dögum. Undir
eins lýsir það sér í nýjum söng.
Næst þar á undan var lífið mest í
Engilsaxnesku og írsk-skotsku
kirkjunni, og einnig þar fæddist
fagur skáldskapur. Sótti Karl
mikli visindamenn sína og snillinga
mest þangað. Upp úr þessu sprett-
ur svo sjálfstæður, andlegur skáld-
skapur úr germönskum jarðvegi,
eins og t. d. Héliand-drápan mikla,
sem talin er ort í Fuldaklaustri á
fyrri parti 9. aldar. Þar kemur ger-
manskur andi hreysti og hetjudáða
fram í túlkun kristindómsins. Krist-
ur er þar hin mikla, hugprúða hetja,
sem gengur á hólm við djöfulinn og
alt hans illþýði ásamt þegnum sín-
um. Svo hugrakkur er Kristur, að
hann Iætur deyða sig til þess, að geta
gert árás á helviti sjálft. Postular
og píslarvottar eru einnig miklir
striðsmenn, og ekki er Pétri þar á-
lasað fyrir það, þó að hann brygði
sverði i Getsemane. Þó að hér sé
ekki dýpsti skilningur á eðli krist-
indómsins, þá er þó í þessu stór-
brotna kvæði Guði sunginn nýr
söngur með hinni átakanlegu ger-
mönsku einlægni, sem sér hugsjón
sína, hugsjón hreystinnar í Jesú
Kristi og hans þjónum, og hefði
kannske að skaðlausu mátt haldast
meira af því í kristninni en verið
hefir.
A hátindi miðaldanna, þegar
kirkjan og vísindin ná sinni hæstu
fullkomnun, hljóma ótal strengir
hörpunnar í nýjum söng til Drott-
ins, og er ómögulegt fyrir mig að
lýsa því hér. Bernharð yrkir: “Þín
minning Jesú mjög sæt er.” Tornas
frá Celano yrkir “Dies irae, “Dagur
reiði” og Jacopone frá Todi “Stabat
mater” og Tomas Aquinas “Tunga
-mín af hjarta hljóði.”
Svona fylgist þetta að. Deyfðar-
timarnir eru sönglausir eða að
minsta kosti eignast ekki sinn nýja
söng. Þeir syngja gamlan söng
með gömlu lagi og í gömlum anda.
Hinir eignast nýja lofsöngva með
nýjum lögum. Og þegar þeir
syngja það gamla, þá blása þeir í
það nýjum anda. Söngurinn er
prófsteinn á trúlifið.
* # *
Eitthvert skýrasta dæmi þess er
siðbótartiminn og evangelisku kirkj-
urnar alla tíð síðan.
Lúter vekur upp hugmyndina um
almenna prestsdóminn. Allur söfn-
uðurinn er í raun og veru prestar,
því að allir geta dýrkað Guð án ann-
ara milligöngu. Og þátttaka safn-
aðarins í guðsþjónustunni kemur
sérstaklega fram í sálmasöng á móð-
urmálinu. Og nú varð því þörf á
nýjum söng! Lúter sjálfur greip
hörpu Davíðs, þó að hann væri orð-
inn fertugur, og ýrnist orti upp
gamla sálma eða biblíusálma eða
kvað að nýju, og það alt með svo
miklurn krafti og svo stórt í snið-
um, að fram úr því hefir ekki verið
farið. Svo að segja allir sálmar
hans eru frá tveimur árum, 1523 og
1524. Hann byrjar við það, að hon-
um berst fregnin af fyrstu píslar-
vottum siðbótarinnar, en það voru
tveir ungir Ágústínusarmunkar, sem
voru brendir lifandi á torginu í
Bryssel, 2. júlí 1523. Á þessu og
næsta ári sendi Lúter frá sér hvern
sálminn eftir annan, en svo hætti
hann jafn snögglega og hann hafði
byrjað. Þó halda flestir, að fræg-
asti sálmur hans: “Vor Guð er borg
á bjargi traust,” sé ortur seinna. En
þetta sýnir, hvílíkur risavaxinn,
tröllaukinn andi Lúter er, og hve
vel hann skilur söngþörfina. Hann
er ekki sálmaskáld. En alt í einu
brýst þessi þörf fram, örstuttan
tima, og þá fæðist þarna hvert lista-
verkið öðru stórbrotnara. Eg þori
ekki að segja, hvað mikið er til í
því, að Lúter hafi einnig samið
kórallög þau, sem honum eru eign-
uð. En hvað er sennilegra? Hvað
er líkara honum en þetta, að yrkja
og syngja i senn, og gefa þannig
lofgjörð sinni báða vængina, orðsins
og tónanna?
(Framh.)
♦ Borgið LÖGBERG!
WERE ALL NUTTY
HERE AND THERE
___________By P. N. Britt____
FIFTY CENTS
HEN he came in this morning,
he was terribly mad. He could
not say a civil word to anybody.
He found something wrong with
everything he touched, with every-
thing that came to him to do. Usually
he was rather a sort of friendly chap,
but this day even the girls in the of-
fice tried to avoid looking at him, or
toward him. It was the telephone bill
that had put him up in the air. He
had been a few days late in paying
his bill the month before, and he had
to pay the penalty, the fifty cents.
That just burned him up, that fifty
cents. He had no complaint what-
ever about the nine dollars, it was
just that fifty cents. And, it was no-
body’s fault but his own that he had
to pay the penalty. He was one of
those fellows who hate to pay a bill
until the due date, and this was one
of the times that he just missed by
an eyelash, and he couldn’t take it.
Everything that had even gone
wrong with the telephone since he
had been using it seemed to coine
back to him, all the wrong numbers
that he had got on the phone, all the
goofy people who had brought him
to the phone by mistake, everytliing
came fresh to mind. He could have
smashed the phone, or shoved over a
telephone pole. He was desperate all
right, and he wanted everybody to
know it. He got away back to the
days when we used to talk to the
telephone girls and he even recalled
an incident" of a row he had with
one of the girls and she reported
that he had insulted her. The man-
ager called him up, insisting that he
must apologize to the lady, must call
her up and apologise. He did. It
was alleged that he had got mad,
the girl got mad, and he told her to
keep her shirt on. He called the girl
and asked her if he had told her to
keep her shirt on. She was very
cross and said he had told her that.
“Well, my dear,” he said, “if I did
tell you to keep your shirt on, you
can take it off if you like, now.” He
thought they held that old thing
against him and soaked him for the
fifty cents. When he couldn’t get
any madder, he paid the fifty cents
and went ahead with his work. Some
men are nutty.
* * *
THERE’S ALWAYS SOMETHING
HIS summer weather came so
quickly this time that the Ice
Man almost had a rear end col-
lision with the Coal Man. So many
folks have taken to the cash and
carry plan with the ice that it has
sort of changed the ice system. The
Ice Man isn’t what he used to be, so
many of the boys have taken to haul-
ing their own ice. Scooters, peram-
bulators, wheelbarrows, express
wagons or roller skates are used now,
to bring a piece of ice if the butter
shows any sign of melting. In some
places, where the housewife has to
go for the ice, she has a trailer for
the perambulator. If hubby has to
work late, or see somebody or some-
thing, somebody has to get the ice,
and here’s where the trailer for the
perambulator comes in handy, like a
sort of pinch hitter. Care must be
taken to have this new contraption
securely coupled, so that the baby or
the ice will not get uncoupled and left
behind. Trailers may be had to
match the color of the perambulator.
The trailers can be used for taking
stuff to the dry cleaners or bringing
home stuff from the corner store.
* * »
MISSING FOLKS
HERE are some people we miss
greatly, others we do not miss so
much, and quite a few we are
glad to miss. You’ve noticed that,
if you have been keeping your wits
about you down through the years.
If you haven’t been keeping your
wits about you you have probably
been run over or knocked over or
something, and this piece won’t in-
terest you at all.
In my meanderings I recall people
I would go across the street rather
than miss them, and others, too, that
I would go around a couple of blocks
to miss them. You are like that, too,
all folks are, no matter how the
statisticians may figure it out.
Figures wouldn’t mean anything in
this case. We all have our likes and
dislikes.
The other day, I saw an item in
the paper, saying that Mr. Macklin
was retiring frem the Canadian
Press and that he would be missed.
Mr. Macklin is practically the father
of the Canadian Press. He had a
notion, very many years ago, that
such an institution as the Canadian
Press was required in Canada. He
acted on this notion and all the news-
paper men in the country got right
into it because it was Macklin’s no-
tion, and in no time they had the
Canadian Press—one of the biggest
things in Canada, the result of Mack-
lin’s notion.
As the item said, Macklin will be
missed by the Canadian Press. From
whatever activity he has retired, Mr.
Macklin has been missed, and very
badly missed in most cases. Mr.
Macklin is a very quiet and unassum-
ing little man. He never seemed to
have very much to say, but he could
always say whatever he had to say
most emphatically, those who knew
him were quite aware of that fact,
and those who did not know him so
well soon found out if they had
fairlv decent seats when Mr. Macklin
was there.
This little man’s thinking ap-
paratus seemed to be hitting on all
fours at every mioment, and the
thoughts he expressed got right
across. even if lots of the folks
around didn’t seem to have any backs
in their heads. He could get right
into a fight, get fighting mad. and
get out of it just as quickly, if the
other fellow could show that he had
anything good to offer. He was a
man of peace above everything, but
it always had to be an honorable
peace. Macklin has been in a lot
of hot arguments and people some-
times got mad at him, but anybody
who ever got mad at Macklin was
heartily ashamed of it afterwards.
Yes, Mr. Macklin will be greatly
missed by the Canadian Press, or
from anywhere else that he was once
active. He is a fine little big man,
intenselv fair, considerate and hu-
man. Things do not seem the same
at all when they find Macklin miss-
ing in places in which he was a
familiar figure. The Canadian Press
will miss him.
* * *
BACK HOME AGAIN
OLKS who have been renting
their houses furnished during
the winter months and going
down South or somewhere are now
coming back to better weather than
they had at any time while they were
away. Seems sort of nutty, said a
lady who had just come back, but one
gets away from the housecleaning
for the winter months, and getting
home again seems to make home feel
better than ever. Lots of folks down
south would likely come up here for
the winter if they knew they could
get their ears frozen and could go
skating and wouldn’t have to buy
ice. Most people have funny ideas,
but they seem to get along.
* * *
DA STRONGA MAN
OU skeeny lettle office man
dat keepa da books,
Why do you geeve Italian
Sooch ogly looks?
Today w’en from your deener-time
I see you com’,
You sneered at me because dat I’m
So plain an’ domb.
W’en in da street I sat to eat,
An’ you went by,
I s’pose dat you was full weeth meat
An’ cake an’ pie.
I saw you sneer an’ shak’ your head
At w’at I gat:
Som’ onion, halfa lofa bread
An’ wan tomat’!
You skeeny lettle office man
Dat keepa da books,
Who was eet made dees granda land?
Eh? Stylish cooks?
Com’! tak dat lettle pen for me
You use so wal.
An’ mak’ som’ figures now an’ see
Eef you can tal
How many railroads, mines an'
streets
An’ buildings high,
Was made by men dat fed on meats
An’ cake and pie;
Den count how manny workers fed
On w’at I gat;
Som’ onion. halfa lofa bread
An’ wan’ tomat’!
—T. A. DALY.
* » *

1 JL . f j í iu mngra ii II AOKD 7 YEAP» IN OAK | 25 oz. $2.15 40 oz. $3.25 G&W 1 OLD RYE WHISKY ■ (Gamalt kornbrennivín) 1 GOODEKHAM & WORTS, LIMITED ™ Stofnsett 1832 Elzta áfengisgerð I Canac<a
This ad vertiscment is not inserted by the Qovernment Tdquor Control Commission. The
CVmnuission is m»i responsllile for statements mnde as to thp quallty of products advertised
JíEW USE FOR TANKS
WE report the gist of a conversa-
tion we overheard the other
day. It was between two men
and went like this:
“Do you know Colonel Masson of
the Tank Regiment?”
“Yes.”
“Know him pretty well, well
enough to ask a favor?”
“It depends on how great it is.”
“Well, do you think you could per-
suade him to let me have one of his
tanks for an afternoon?”
“Oh, gosh. I don’t know about
that, what would you wfent wilh a
tank?”
“Just this, I have had my eye on
half a dozen reckless drivers for a
long time. If he’ll lend me a tank,
111 go hunting and those boys wont be
doing any driving of any kind for a
long, long time.
We walked away thinking that
maybe there was merit in the idea at
that.
—Fyrirgefið, herra forstjóri, en
mér er ómögulegt að lifa kvæntur á
þessum launum sem eg hefi hér.
—Hvað viljið þér að eg geri,
hjálpi yður að fá skilnað?
I