Lögberg - 16.09.1937, Síða 3

LÖGBBRG, FIMTUDAGINN 16. SEPTEMBBB 1937
3
Business and Professionai Cards
PHYSICIANS and SURGEONS
Giftingafréttir frá
Grænaríki
HeiÖraÖi ritstjóri,
Til þín flýgur hugur minn nú um
stund og reyndar oft endranær, þvi
aÖ mál þitt er hreimfagurt og ljóða-
gerÖ J?ín landans lofi sæmd, Hitt er
einnig mikils um vert, hve þú mátt
margvis verða, þar sem fréttaritar-
ar Lögbergs færa þér mikinn fróð-
leik. Vil eg þó enn við bæta og
senda þér nýjungar héðan frá
Seattle/Wash.
Veit eg, að þú veizt, en kannske
ekki allir lesendur Lögbergs, að
Washingtonríkið er af hérlendum
mönnum kallað “The Evergreen
State” og er þetta vegna þess; að
bæði svörður og skógur er hér grænt
árið um kring. Það er að segja
vestan Cascade-fjalla. Þó er þýð-
ing mín ekki laukrétt. En mér finst
að Eiríkur rauði myndi hafa haft
hana svona; hann, sem vildi verða
allra manna fyrstur að gefa ömefni
sem yrðu tmönnum hugljúf og
minnisstæð.
Hér segi eg nú frá Jóni Þorgeiri
Jónssyni. Hann er ættaður af Isa-
firði, en dvaldi í Borgarfirði áður
en hann fluttist til Winnipeg —
ekki fyrir löngu síðan — þar sem
hann stundaði nám við Jóns Bjarna-
sonar skóla. Hann kom hingað til
Seattle fyrir nokkrum árum, og
gerðist þá meðlimur lestrar*félagsins
“Vestri” þar sem hann meðal ann-
ars um eitt tímabil, veitti forstöðu
islenzku kenslu. En nú er hann for-
seti félagsins.
Þá er Jón öflugur stuðningsmaður
í hinni íslenzku frjálslyndu kirkju.
Hann hefir stundað ýmsa atvinnu
hér og í Alaska. En skólalærdóm-
ur ihefir verið hans aðal áhugamál,
enda hefir hann sótt fram alt á æðsta
skóla Washingtonríkis. Um nokkur
undanfarin ár hefir Jón stundað
húsgagnasmíði. Hann er nú forseti
húsgagnasmiðafélagsins í Seattle.
Jón Þorgeir Jónsson er nú giftur
frænku sinni sem heitir Thelma
Geraldine. Með þeim hjónum er
ákveðinn skyldleiki, sem kemur 'fram
í þrítugasta og öðrum lið, og grein-
ist til þeirrar kynslóðar, er uppi var
í Noregi á landnámsöld íslands.
Gifting þeirra hjóna fór opinberlega
fram þann 12. júlí s.l. í Emmanuel
Lutheran Church. Hjónavígslu
framkvæmdi séra Irving Stub( Norð
manna prestur, að viðstöddu fjöl-
menni. Að lokinni vigslu var brúð-
hjónunum haldið samsæti í sam-
komusal hinnar ísl. kirkju. Þar voru
framreiddir norskir, íslenzkir og
amerískir réttir, fluttar ræður og
heillaóskir til búðhjónanna, fram-
reiddar brúðargjafir og loks stig-
inn dans næturlangt. Giftingarat-
höfn þessi var viðhafnarrík og
samúðarandi gestanna áhrifamikill;
fylgdu þar með ramíslenzkar árnað-
aróskir, sem ætíð reynast hið trausta
gæfumerki hverjum þeim er auðnast
að varðveita.
Þá sný eg máli mínu að hinni
meiri gi'ftingarfregn, sem sé silfur-
brúðkaupi þeirra heiðurshjóna Þor-
steins Pálmasonar og Lilju, fædd
Magnúsdóttir Smith. Þarf eg ekki
að ættfæra þau bér, því bæði eru
Vestur-íslendingum víðkunn.
Þann 28. ágúst s.l. var þeim af
Seattle íslendingum, boðið til he,ið-
urssamkvæmis í hinni ísl. lútersku
kirkju, í tilefni af því, að þá var
tuttugasti og fiimiti giftingarafmælis-
dagur þeirra hjóna. Samkvæmis-
stjóri var þar Mr. Karl F. Frederick,
forseti hins lúterska safnaðar. Setti
hann hóf þetta og bauð silfurbrúð-
hjón velkomin. Þá skýrði Hann
fyrir aðkonnifólki að hinn eiginlegi
tilgangur þessa mannfagnaðar væri
sá, að veita maklega viðurkenning
heiðursgestunum, fyrir góða sam-
vinnu i ýmsum félagsmálum um
liðna tíð. Þá bað hann hr. Gunn-
ar Matthíasson að syngja sálminn
“Hve gott og fagurt” o. s. frv. og
tóku þar allir undir.
Hófst svo 'hin reglulega skemti-
skrá. Fyrir hönd lestrarfélagsins
“Vestri” talaði Jón Magnússon og
flutti þar kvæði. Fyrir hönd kven-
félagsins “Eining” sem er óháð vel-
gjörðafélag og samanstendur af
nokkrum trúarflokkum níótmælenda
flutti 'frú Jakobína Johnson hrífandi
ræðu. Þessu næst kom fram hr. J. K.
Steinberg. Hafði hann verið svara-
maður Pálmasons hjóna og flutti
þar efnisríka heimildaræðu um gift-
inguna, söm séra J. A. Sigurðsson
hafði framkvæmt.
Þá söng hr. G. Matthíasson ein-
söng, en dóttir hans, frú Elín Banta,
var við hljóðfærið. Það er til marks
um söng Gunnars, að þá.er deyfð
yfir íslenzkum samkomum, ef hanti
syngur þar ekki.
Þessu næst talaði hr. Liscoln Jó-
hannson; sneri hann máli sínu eink-
um til yngra fólksins og benti á
framtakssemi þess. Sást þá að börn
silfurbrúðhjónanna höfðu öll nokk-
uð til sins ágætis: Victor, sem er
elztur, en þó tvíburi, er nú vel þekt-
ur um öll B'andaríki sem framúr-
skarandi hlaupagarpur. Victoria,
einnig tvíburi, hefir tekið fullnaðar.
próf í hljómlist við University of
Washington, og er talin mjög hæf
sem kennari. Edward viðurkendur
söngvari, sem auk listar sinnar
stundar læknisfræði. Loks eru þær
Elín og Doris, sem báðar hafa náð
æðri mentun.
Við rækulok söng Edward ein-
söng en Victoria og Victor léku
undir á slaghörpu og fiðlu. Fyrir
hönd hjns lúterska safnaðarkvenfé-
lags og sunnudagaskóla, flutti frú
Maria Fredrick ítarlega og smekk-
lega þakklætisræðu til silfurbrúð-
hjónanna og barna þeirra. Þær ung-
frúrnar Elaine Fredrick og Lillian
Christianson framreiddu þá gjafir
fólksins, sem var silfurborðbúnað-
ur, forkunnar fagur. Þá talaði hr.
Sveinn Björnsson nokkur orð um
viðkynningu sína og þeirra Pálma-
sons hjóna. Loks þökkuðu bæði
hjónin með velvöldum orðulm, fyrir
auðsýnd vinarhót og heiðursgjafir.
Að endaðri skemtiskrá voru fram-
reiddar ljúffengar veitingar í sam-
komusal kirkjunnar. Lauk svo
þessu rausnarboði, sem tekinn var
þáttur í af um hundrað og fimtiu
manns og sem öllum hlutaðeigendum
var mjög til ánægju og sæmdar.
Hér við má bæta, að hr. Þorsteinn
Pálmason er póstþjónn Bandaríkja.
stjórnar; hann hefir stundað þessa
atvinnu hér í Seattle, nú meir en
þrjátíu ár. Kona hans, frú Lilja
hefir unnið við skrifstofustörf á
ráðhúsi Seattleborgar, bæði áður en
þáu giftust og eins nú í seinni tíð.
Til heimilis hjá þeim hjónum eru
frú Halldóra Smith og systir henn-
ar Guðlaug Þorláksson, ógift kona.
Þæs systur eru ættaðar úr Skagafirði
“þar sem viðsýnið skín” svo hríf-
andi og ógleymanlegt, að það fylgir
mönnum stöðugt örfandi, langt fram
í ættir.
/. M.
SILFURBRÚÐKAUPS-
KVÆÐI
til Mr. og Mrs. Th. Páknason
28. ágúst, 1937
Eg Þorsteins sögu segja skal:
Úr Svartár- kominn er hann -dal;
Þar dvelur sumarsælan góð
Um sólgylt fjöll og Vatnsskarðs-
slóð
)
Er heiðríkt loftið léttir hug
Og lyftir mannsins anda á flug.
Menn þrá að fljúga, hugsa hátt
Og halda stefnu i rétta átt,
Um úfið haf og ókunn lönd,
Til Ameríku, á vesturströnd.
Þar hefir sumum hepnast það
Að hljóta góðan samastað.
Hann Þorsteinn kom þá löngu leið--
Nú landinn veit hvað hér hans beið.
En alt sem kendi Uncle Sam
Á augabragði Þorsteinn nam;
Sem beztu menn fékk brynju og
skjöld
Og borgaraleg málagjöld.
Þá yngismeyjar upphefð sjá,
Þær allar vilja í manninn ná;
Og það fór eins í þetta sinn,
En þó varð ein um sigurinn.
Því syng eg Lilju sæmdarbrag
Á silfurbrúðkaups heiðursdag.
Eg bind í'kvæði brúðar hér,
Hún betri þáttur manns síns er,
Og ber til sigurs trausta trú,
Af trúleik metin heiðursfrú.
En tvinnuð ást er afar sterk,
Og unnið getur kraftaverk.
Þá kem eg þeirra í húsið 'heim,
Við hljóðfæranna strengja seim
Mér verður hlýtt um hjarta-rann
Og hugsa um þá konu og mann,
Sem alið hafa upp sín börn
Svo ákveðin og 'mentagjorn.
Þótt breytist alt sem áður var,
Þið æfið þroskans hugarfar
Hjá ungmennum. sem iðka list;
En eldri kynslóðin er fyrst,
Og því fá niðjar andans arf
Að ávaxta við lífsins starf.
Ágætu hjón með Islands trygð:
Alúðarþakkir fyrir dygð,
Samúð og vinsemd sifelt veitt
Samtíðarfólki er óskar heitt
Að heil þið dveljið hér í nánd
Við heiðrikjuna um Puget Sound.
Jón Magnússon.
Brestur, uppeldisskort-
ur eða hvað ?
Minningar séra Matthíasar Joch-
umssonar eru eins og við var að bú-
ast, imjög skemtilegar til aflesturs.
Þær bera líka yott um hinn göfug-
asta mann, bæði að gáfum og mann-
gæðum. Eitt hryggir mig þó og
undrar, við lestur þeirra, en það er
hneygð hans að unitara-trú. Hvernig
maðurinn, sem orti: “Fyrir hálmstrá
herrans jötu frá, hendi eg öllu, lofti,
jörðu og sjá,” þýddi “Bjargið alda,”
orti “Hallgrímur Petursson” og ótal
margt fleira samskonar, gat helzt
lent við borð hjá unitörum, er hann
stríddi við efasemdir og erfiði, það
er óráðin gáta a. m. k. fyrir mér.
Það hefir hrygt marga íslenzka
sál, að þetta ýturmenni gat ekki ver-
ið heill á þessu sviði. Þess minnist
eg, að árið 1893, eg var þá fyrir
innan fermingu, kom sú fregn að
séra Matthías Jochumsson væri
launaður af unitörum. Alla setti
hljóða er heyrðu og það mátti segja
að húsið drypi, er fregnin kom. Það
var ekki talað um þetta mikið, svo
eg heyrði, en eg sá og heyrði á full-
orðna fólkinu, að það hefði heyrt
prestinn fyr kendan við únítara.
Þetta var ástæðan fyrir því, að séra
Matthías naut ekki nærri eins mikilla
vinsælda á þeim árum sem skáld,
eins og Kristján Jónsson Fjallaskáld
til dæmis. Alþýða manna, í minni
æsku og 'heimahögum, hélt miklu
meira upp á Kristján Jónsson Fjalla.
skáld, en séra Matthías Jochumsson.
Kristján, sem var svanur í sárum,
er hann söng flest af sínum ljóðum,
svo stutt var líf hans; hann hafði
aldrei unnið neina eiða að þvi að
leiða menn. Hann var náttúrubam
og söng sem slikur. Menn tóku hann
eins og hann lagði sig og elskuðu
hann af öllu hjarta. Matthíay vann
eiðana og vakti þannig traustið. Þeg-
ar mönnum fanst hann vera að
bregðast þessu trausti á viðkvæm-
asta strengnum, þá hneit þeim við
hjarta. Það var eins og ástvinur
hefði brugðist eða dáið og sárið væri
of viðkvæmt til þess að koma nokk-
uð við það.
Þó maður geti ekki leyst þá gátu,
af hverju hugur mannsins hneygðist
svo mjög í þessa átt, spyr maður
sjálfan sig, er maður les minning-
arnar, hvort að nægilega mikil á-
herzla hafi verið lögð á það við
hann barn, að Jesús Kristur væri
frelsari mannanna, persónulegur og
alheims frelsari.
Þar á hangir alt annað í trúarlegu
tilliti.
Hjartamál kristinnar trúar opin-
berar manninum Guð, laúgt fram
yfir það, sem nokkuð annað getur
gert það. Náttúran og hennar lög-
mál, svo dýrðlegt sem það þó er, er
sem lokuð bók fyrir þeirri manns-
sál, sem ekki hefir öðlast óbifandi
þekkingu á því, að Guð elskaði
manninn að fyrra bragði, sem ekki
hefir kynst mannkynsfrelsaranum
Jesú Kristi. Að þetta er satt, sjá-
um vér af hinu hörmulega lífi heið-
ingjanna, sem lifa í dýrðlegum
löndum sínu ðýrslega og viðbjóðs-
lega lífi.
Svo, þó að drengurinn Matthías
lærði að lesa bók náttúrunnar á svo
göfugmannlegan hátt, sem frásögn
hans ber vitni um, og þó hann heyrði
húslestra og ótal 'margt annað gott,
er ekki víst, að hugur hans hafi um-
NUGA-TONE STYRKIR
LÍFFÆRIN
Séu líffæri yðar 'ömuð, eða þér kenn-
ið til elli, ættuð þér að fá yður NUGA-
TONE. pað hefir hjálpað mljðnum
manna og kvenna I síðastliðin 45 ár.
NUGA-TONE er verulegur heilsu-
gjafi, er styrkir öli líffærin.
Alt lasburða fðlk ætti að nota NUGA-
TONE. Fæst I lyfjabfiðum; varist stæl-
ingar. Kaupið ekta NUGA-TONE.
Notið UGA-SOL við stýflu. petta
firvals hægðalyf. 50c.
faðmað það atriði sérstaklega, eða
nógu fastlega. Eða var skáldið i
honum svo viðkvæmt fyrir þrautum
þeirm er brjóta af sér náðina, að
hann vildi ekki viðurkenna réttmæta
né ómælda hegningu fyrir brotin ?
Eitthvað er á þessu sviði öðru-
visi en maður hefði óskað þess. Er
það brestur í ýturmennisins sál eða
uppeldisskortur, eða eitthvað, sem
ekki er hægt að greina?
Þessar línur eru engan veginn
skrifaðar i þeirri meiningu að
hnekkja minningu séra Matthíasar
Jochumssonar, en það er sanngjarnt
að á þessa hlið sé minst, úr því hún
er til. Sannarlega hafa þeir, sem
halda á lofti unitariskum trúarkenn.
ingum, haldið sinni hlið fram í þessu
máli. En þegar svo mkiill þorri is-
lenzks fólks, virðist vera að snúa
bakinu við Frelsaranum, og faðma
allar kenningar, sem fjúka um eins
og dauð blöð, þá er í álla staði
sanngjarnt að benda á þetta.
Tveir dálitlir gallar eru á bókinni
“Sögukaflar af sjálfum mér.” Sá
fyrri og smærri er það, að eg held
það sé ekki greint frá, hvað móðir
höfundar hét. Nú þó að íslenzkri
samtíð hans og fleirum væri það i
minni, þá hefði verið ánægjulegt að
það hefði verið tilgreint þarna. Eg
hefi litið eftir nafninu í upphafi
bókarinnar, en finn það ekki, né síð-
ar' ,
Hinn annar gallinn, er ein af smá-
sögunum, er standa undir nafninu:
“Gamlir náungar frá Breiðafirði.”
Þegar maður lítur á þrent hjá höf-
undi, fyrst: hve afar vandur að
hann er að virðingu sinni, að eðlis-
fari, hve stórt pund honum er lánað,
og það að hann var vígður maður,
þá er eg sannfærð um, að hann hefði
við nánari athugun slept þessari sér-
stöku sögu, ef honum hefði verið
bent á það í tima, að hann tæki held-
ur niður fyrir sig með henni. Og
þess vildi eg óska, að ef synir hans
eða aðrir eign eftir að gefa út
“Sögukaflar af sjálfum mér” aftur,
að þá verði hún ekki með.
Náð og friður Guðs sé yfir minn-
‘ingu séra Matthíasar Jochumssonar.
Megi hann, sem allar undir græðir,
brúa brestinn þann hinn mannlega,
sem ógræddur var í hversdagslífinu
í sál þessa stórbrotna manns.
Rannveig Kristín Guðmundsdóttir
Sigbjörnsson.
Hvaðan koma flest skip
til Islands?
Flest skip, sem sigla hingað til
lands frá útlöndum (að íslenzkum
skipum ekki undanteknum) eru
norsk.
Árið 1935 komu hingað 131 norsk
skip frá útlöndum. (Þegar sama
skipið fer fleiri ferðir en eina, er
það talið í hvert sinn, sem það kem-
ur frá útlöndum).
Af 319 skipum, sem komu hingað
frá útlöndum það ár voru 89 skip
íslenzk, 55 dönsk, 26 brezk og miklu
færri af öðru þjóðerni.
En þegar á það er litið, frá hvaða
landi skipin koma, kemur í ljós, að
flest skip koma frá Bretlandi (87),
Danmörku (60) Noregi (60),
Þýzkalandi (33), Spáni (22), Svf-
þjóð (19) og það^n af minna.
Sé miðað við smálestatölu eru
flutningar meiri frá Danmörku
(50,496 lestir) en Nor egi (38,343).
Lestastærð skipa sem komu frá
Bretlandi var 72,311 lestir.
Fleiri skip (miðað við fjölda og
smálestatölu) komu hingað til lands
á árunum 1 928—1930 heldur en
1931—1935. Þá var kreppa í utan-
ríkisverzlun okkar. Undantekning
er þó árið 1033: Þá komu hingað til
lands 376 skip með 267 þús. lestir.
DR. B. J. BRANDSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone 21 834—Office timar 2-3
Heimili: 214 WAVERLEY ST.
Phone 403 288
Winnipeg, Manitoba
DR. ROBERT BLACK
Sérfrœðingur í eyrna, augna, nef
og hálssjfikdfimum.
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham & Kennedy
Viðtalstími — 11 til 1 og 2 til 5
Skrifstofuslmi — 22 2 61
Heimili — 401 991
Dr. S. J. Johannesson
Viðtalstlmi 3-5 e. h.
218 SHERBURN ST.
Slmi 30 877
H. A. BERGMAN, K.C.
íslenzkur lögJrœSingur
Skrifstofa: Room 811 McArthur
Building, Portage Ave.
P.O. Box 1656
PHONES 9 5 052 og 39 043
Akjósanlegur gististaöur
Fyrir Islendingal
Vingjarnleg aðbfið.
Sanngjamt verð.
Cornwall Hotel
MAIN & RUPERT
Slmi 94 742
A.S. BARDAL
84 8 SHERBROOKE ST.
Selur llkkistur og annast um fit-
farir Allur fitbfinaður sá bezti.
Ennfremur selur hann allskonar
minnisyarða og legsteina.
Skrifstofu talslmi: 86 607
Heimilis talslmi: 501 562
A. C. JOHNSON
907 CONFEDERATION LIFE
BUILDING, WINNIPEG
Annast um fasteignir manna.
Tekur að sér að ávaxta sparlfé
fölks. Selur eldsábyrgð og bif-
reiða ábyrgðir. Skriflegum fyrir-
spurnum svarað samstundis.
Skrifst.s. 96 767—Heimas. 33 328
DR. B. H.OLSON
Phones: 35 076
906 047
Consultation by Appointment
Only
Heimili: 5 ST. JAMES PLACE
Winnipeg, Manitoba
Dr. P. H. T. Thorlakson
206 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone 22 866
Res. 114 GRENFELL BLVD.
Phone 62 200
Dr. D. C. M. Hallson
Stundar skurðlækningar og
almennar loekningar
264 HARGRAVE ST.
—Gegnt Eaton’s—
Winnipeg
Slmi 22 775
J. T. THORSON, K.C.
islenzkur lögjrœöingur
800 GREAT WEST PERM. BLD.
Phone 94 668
DRS. H. R. & H. W.
TWEED
Tannlœknar
406 TORONTO GENERAL
TRUSTS BUILDING
Cor. Portage Ave. og Smith St.
PHONE 26 545 WINNIPEG
J. J. SWANSON & CO.
LIMITED
601 PARIS BLDG., WINNIPEG
Fasteignasalar. Leigja hfis. Út-
vega peningalán og eldsábyrgð af
öllu tægi.
PHONE 94 221
ST. REGIS HOTEL,
285 SMITH ST„ WINNIPEG
Pœgilegur og rólegur bústaöur i
miöbiki borgarinnar.
Herbergi $2.00 og þar yfir; með
baðklefa $3.00 og þar yfir.
Ágætar máltíðir 40c—60c
Free Parking for Ouests
1934 komu 315 skip með 230 þús.
lestir og 1935 319 skip með 244
þús. lestir.
1930 komu hingað 398 skip með
286 þús. lestir. Smálestastærð skipa
sem hingað hafa komið hefir aldrei
verið meiri en það ár. Árið 1915
var hinsvegar skipatalan hæst 514,
en lestatalan þó ekki nema 156 þús.
Meðalstærð skipanna var þá að-
eins 304 lestir, en 779 árið 1935.
Það er fróðlegt að bera þessar töl-
ur saman við viðskifti okkar við út-
lönd á ýmsum tímum, og við einstök
lönd, Flest skip koma frá Bretlandi,
því að þaðan er innflutningurinn
mestur. Eins hefir innflutningurinn
hingað til lands aldrei verið meiri en
1930, er lestatala skipanna var hæst.
Skemtiskip, herskip og önnur
skip, sem ekki koma með vörur til
landsins eru ekki talin hér með.
(Skv. Hagt.)—Morgunbl. 8. ág.
Jón Einarsson
fæddur 15. marz 1861, dó n. febrú-
ar 1936, á sjúkrahúsi í Detroit,
Mich., í Bandaríkjunum; foreldr-
ar Jóns voru þau merku hjón Einar
Einarsson og Jarþrúður Hallsdóttir,
sem lengi bjuggu á Hvannstóð í
Börgarfirði eystra. Eitthvað af
syskinum átti Jón, bæði alsystkini og
hálfsystkini, þvi móðir hans var tví-
gift, en þeim, sem þetta ritar, er ó-
kunnugt um nöfn þeirra eða tölu,
nema aðeins eins bróður Jóns, sem
heitir Halldór og er búsettur í
Hensel-bygð í Norður Dakota.
Einar Einarsson, faðir Jóns, var
albróðir Halls Einarssonar, sem
lengi bjó á Rangá í Hróarstungu í
Norður-Múlasýslu, eins hins mæt-
asta og gjörfulegasta manns, bæði í
sjón og raun og leiðtoga sinnar sveit-
ar um langt skeið. Þeir voru því
bræðrasynir Jón og hinn merki þing-
maður, Björn Hallson, sem nú býr
á Rangá. Margt fleira sæmdarfólk
mætti telja upp í þeirra ætt, en í ör-
stuttri grein verður því ekki við
komið, enda nægir þetta, til að sýna
að Jón var af góðu bergi brotinn,
enda var hann skýrleiksmaður mik-
ill og vel gefinn á margan hátt, og
hefði hann í æsku getað gengið
skólaveginn, sem hann þráði svo
mjög og hans góðu hæfileikar feng-
ið að njóta sín, þá hefði mikið og
nytsamt æfistarf legið eftir hann.
Þegar Jón var orðinn afhuga að
geta notið nokkurrar skólagöngu,
tók hann það eina ráð sem kostur
var á; útvegaði hann sér til lesturs
þær beztu bækur, sem hann gat
fengið í þá daga og las þær með
rannsóknar glöggleika á mönnum og
málefnum og varð fróðleiksmaður
mikill, sérstakar mætur hafði hann á
læknisfræði og stundaði nuddlækn-
ingar í mörg ár og hepnaðist það
mjög vel. Jón var glaður og skemti-
legur i viðræðum; hann ferðaðist
víða um þetta land; var alt af einn
síns liðs og ókvæntur. Eins og áður
er sagt varð hans síðasti áfangastað-
ur í Detroit, Mich.
Gömlu íslendingunum er nú óðum
að fækka, en hvenær sem maður
nálgast í anda leiði þeirra, þá dettur
manni í hug hendingarnar eftir
Stefán G.:
“og ættarlands böndum mig grípur
hver grund,
sem grær kringum íslendings bein.”
Blessuð sé minning hans.
Vinur.
BARRISTERS, SOLICITORS, ETC.
BUSINESS CARDS