Lögberg - 18.11.1937, Blaðsíða 5

LÖŒBHRG, FIMTUDAGINN 18. NÓVEMBER 1937
5
WE'RE ALL NUTTY
HERE AND THERE
.By P. N. Britt.
FROM time immemorial, man has
always been asking: “What do
I get out of it?” By a new ar-
rangement, whenever he buys a bot-
tle of ginger ale, he gets a snappy
drinking glass. But, when he buys
a bottle of Scotch, he just gets
tight, that’s all.
* * *
GIRLS love horses. There’s no
question about that. The com-
mg of the motor car has not
supplanted the horse in the affection
of the girls. I still see girls walk-
ing up to horses every day and
stroking them affectionately. I’ve
never seen a girl walk up, even to
a Lincoln, to do any caressing. The
thrill isn’t there. It would be too
much like throwing her arms around
Charlie McCarthy. But, she loves a
horse, any horse, and particularly a
nice horse, with listening ears and
soulful eyes. She just adores him.
All summer, I have been noticing
a girl watching for a horse to come
along, I have seen a horse watch-
ing as he comes along for
a girl. The horse is “Jack,”
a Canada Bread horse, and every
time he comes the girl walks out to
give him an apple or a carrot or
something Jack likes. Jack watches
the door if the girl is not there and
is overjoyed when the door clicks
and she appears. She loves horses
and she seldom misses Jack. He en-
joys it.
At a recent uplift meeting, a wo-
man made the startling statement
that she had heard of a girl who had
made seventy dollars on a horse at
the races. The woman thought it
was deplorable and should be stop-
ped. Quite likely that girl loves
horses and they in turn appreciates
it 'and are kind to her—as they cer-
tainly were when they paid her
seventy. There are lots of men and
women who go out to Polo who
would like to get that girl’s address
—they might find out how to pick
a winner.
* * *
RM. HARRISON, in “Now,” in
. The Windsor Daily Star, has
this item, which will be of par-
ticular interest to the folks here who
have very pleasant recollections of
the dear old Walker Theatre:
“Sir Johnston Forbes-Robertson,
who died at his home near Dover on
Saturday, was the greatest ornament
of the English stage since Irving. His
speking voice was the finest heard
in the theatre for a century, his face
was at least the equal of Irving’s in
power and beauty and he had none
of Irving’s stage mannerisms. One
of our cherished memories is of a
night in 1914 when this great actor
unveiled a memorial in the Walker
Theatre, Winnipeg, to Laurence Irv-
ing and his wife, Mabel Hackney,
who had perished when the Empress
of Ireland sank in the St. Lawrence.”
* * *
FROM a reader of this Column,
“F.D.” this comes, to indicate
that he is enjoying life to the
full:
“I always hoped we’d make our home
In dear old Goolietown.
The fear would come that we mighl
roam
But now we’re settled down.
We’re parked right here in Goolie-
town,
Contented with our lot,
We found that nowhere, up or down,
Has just what Goolie’s got.”
Chorus:—
“We’ll live and die in Goolietown,
No matter what we miss,
For here is where one wears a crown,
A crown of perfect bliss.”
i
“There’s real contentment, peace and
joy
In this old town we know,
And when it comes to friends, O boy,
They’ve all a bright “Hello!”
You see no grouch in this old place,
There’s nothing gets them down,
You always meet a smiling face
In dear old Goolietown.”
It’s nice to be so happy. Good
luck!
» * *
OUT in British Columbia they are
saying nice things about Aber
hart. They have found that he
is driving some of the best people in
Alberta out of the province and into
B.C. That’s fine and dandy with
the coast people.
» * »
THERE’S a school in England
where the boys and girls can do
just as they please—run around
nude, steal autos, swear and so -on.
One of the rules is that for all dam-
age done, bills will be sent to the
parents. Young folks are taken up
to 19. In case anyone should want
full particulars, the address of the
school is A. S. Neill’s School, Sum
merhill, Suffolk.
* * *
THAT Englishman who says seeing
that grasshoppers are so plentiful
ih Canada we should cultivate a
taste for them and eat them. Taking
grasshopper sandwiches would in
jure the sale of those “spreads” used
for sanwiches at bridgé parties and
such. But it might not be too bad,
or much worse than the shrimps and
crabs and other stuff that goes with
mayonnaise.
við aÖ lesa hana oftar en aðrar bæk-
ur. Og þó maSur tæki þetta, sem eg
hefi nefnt sem fráhrindandi, þá eru
aSrar og veigameiri ástæSur, er ættu
aS hvetja hvern íslending til aS gjör-
kynna sér bókina. Hún er sann-
nefnt listaverk og er þar aS finna
sumar þær lýsingar, sem eiga varla
sinn líka í öllum íslenzkum bókment-
um; t. d. Flugumýrarbrennu. I>ar
er lýst af geysi snild sumum þeim
mestu mönnum, sem þjóSin hefir
átt, og sem hafa orSiS eSa getaS orS-
iS hefSu þeir lifi haldiS, þjóS sinni til
mestrar blessunar eSa bölvunar. Þar
er skráS æfisaga þess íslendings,
sem bezt hefir kannske beitt móSur-
máli sínu — Snorra — og bróSur
hans Sighvats, sem aS mörgu er afar
merkileg persóna, aS eg ekki minnist
á þann mann, er varS þjóS sinni ef
til vill til mestrar bölvunar, Gizur
Þorvaldsson. (Eftirtektarvert er þaS
aS þarfasti og óþarfasti Islendingur
hefir boriS nafniS Gizur).
Einkar fyndist mér viSeigandi,
þar sem á næsta ári eru liSin sjö
hundruS ár fyá orustunni á Örlygs-
stöSum, þar sem þeir féllu feSgarnir
Sighvatur og Sturla, og sem margir
telja upphaf hörmunga þeirra, er
dundu yfir landiS á eftirfarandi öld-
um, aS íslendingar hér tækju aftur
aS lesa Sturlungu — þessa sorgar-
sögu þessarar undraverSu þjóSar,
sem svo margt stórmenni hefir fætt,
aS til furSu má teljast, og á eftir
aS fæSa fleiri og ef til vill meiri, ef
hún glatar sér ekki sjálf — og ekki
einungis lesa hana, heldur kynna sér
hana svo aS hún verSi sannarleg eign
hvers þeirra. NauSsynleg og heilög
skylda er þaS, aS hver maSur varS-
veiti sem bezt þjóSararf sinn og
sérstaklega þá islenzka tungu, sem
verSur þaS mesta mál sem nokkur
íslendingur fær nokkurntíma lært.
Hér er aS vakna á ný áhugi fyrir ís-
lenzkum fræSúm og verður hann
ekki nærSur\ betra fóSri en þessari
dásamlegu bók, er vér nefnum
Sturlungu.
T. J. 0.
Mannalát
ar og starfi, er gerSi hana bjart-
sýna, hugarstyrka, djarfa og óhik-
andi. — Hin síSustu æfiár dvaldi
hún aS hætti margra háaldraSra, í
endurminningum sinna fornu átt-
haga á Islandi, stóSu þeir lifandi og
ljósir fyrir hugarsjónum hennar.
Útför hennar fór fram frá heimili
hennar 2. nóv. aS viSstöddúm hópi
vina og nágranna hennar. Heil-
steypt og djarflunduS landnámskona
er hér gengin grafarveg, eftir langt
og vel unniS æfistarf.
Sigurður Ólafsson.
Ástralskur prófessor
heimsækir Island
María Jónsdóttir Gislason, ekkja
Jónasar Gíslasonar landnámsmanns
i ÁrdalsbygS, andaSist aS heimili
barna sinna, í grend viS Árborg,
þann 30. okt. árdegis. Hún var 95
ára aS aldri, er hún andaSist, hafSi
hún um síSastliSin 8 ár veriS rúm-
föst, naut hún fágætrar umönnunar
og aShjúkrunar barna sinna og
Marínar dóttur-dóttur sinnar. Maria
var fædd 27. októ'ber 1842; voru
foreldrar hennar Jón Halldórsson
bóndi á Ölduhrygg í SvarfaSardal i
EyjafjarSarsýslu og GuSrún Jóns-
dóttir kona hans. Maria giftist ung
Jónasi Gíslasyni Eiríkssonar, ætt-
uSum úr ViSvíkursveit í Skaga-
fjarSarsýslu. Þau bjuggu fyrst í
Gröf á Höfaströnd, en síÖar aS
HofsgerÖi í sömu sveit. Til Vestur-
heims fluttu þau 1888, dvöldu i
grend viS Mountain, N. Dak., i 5 ár,
og viS Akra í 8 ár. Til Nýja Is-
lands komu þau 1901, og voru, ásamt
börnum sínum, í hópi fyrstu land-
nema í ÁrdalsbygS.
Börn þeirra eru: Jón Ingimar,
bóndi á föÖurleifS sinni og GuÖríÖ-
ur Ingibjörg systir hans, er jafnan
hefir fyrir búi hans staÖiÖ. Á heim-
ilinu ólst einnig upp dóttur-dóttir
Mariu heitinnar, Marín aS nafni.
Einnig ólst upp hjá Maríu, um hríS,
Hermann Valdimar NorSfjörS
Bessason.
María misti mann sinn sumariS
1907; fékk hún þá rétt á landi þvi,
er hann haföi numiS og bjó þar
jafnan meS börnum sínum, en siSar
tók Jón sonur hennar viÖ búinu, en
samvinnan var ávalt hin sama.
Ein og óstudd gerSu börn hennar
og dóttur-dóttir æfikvöld hennar
fagurt, meS umönnun og fórnfærslu
í hennar þarfir. Hin látna var táp-
kona mikil og bar meS öruggleik
breytiega reynslu langrar æfi. Hún
átti sterka og máttuga trú á hand-
leiSslu GuSs. Var trúarsannfæring
hennar skapandi máttur í lifi henn-
Þorbjörg Erlendsdóttir GuS-
múndsson andaSist í Riverton, Man.,
þann 6. nóv. aS heimili Eggerts son-
ar hennar; bar dauSa hennar brátt
aS. Hún varÖ fullra 76 ára er hún
andaSist; fædd aS Rjúpnaseli i
Hraunhreppi í Mýrasýslu. Foreldr-
ar hennar voru Erlendur ÞórÖarson
og Margrét Jónsdóttir. Fór ung aS
vinna í vistum bæSi á æskustöSvum
og á SuÖurlandi. Fór til Ameríku
áriS 1900. Var í Winnipeg um
hríS. Giftist 2. apríl 1901, Gunnari
GuSmundssyni ættuSum úr Dala-
sýslu. Þau bjuggu fyrst í Winni-
peg, en siSar á Gimli. Þau eignuS-
ust eitt barn, er þau mistu. Þorbjörg
kom meS ungan son, Eggert aS
nafni GuSmundsson, heiman af ís-
landi. Honum gekk Gunnar maÖur
hennar í góSs föSur staÖ. Mann
sinn misti Þorbjörg 12. febr. 1910.
Flutti hún þá til GeysisbygÖar og
átti þar heimili um 13 ár; vann þar
og ól upp Eggert son sinn, er hún
elskaSi meS djúpri og sannri móS-
urást. ÁriS 1926 fluttist hún, ásamt
syni sínum til Riverton, og bjó þar
meS honum. Þorgbjörg var kona
trúuS og velviljuS og varS vel til
vina, og naut hylli þeirra er kynt-
ust henni. Hún þekti öreigabaráttu
og einstæSingsskap, en auÖgaSi aSra
t
meS trúrri þjónustu, getetrisni og
góSum vilja til samferSafólksins.
Naut hún og góSrar umhyggju og
ástúSar sonar sins, og átti fagra
elli, eftir langan erfiSisdag. Hún
var kvödd af syni og vinum og sam-
bæjarfólki þann 10. nóv., og fór
athöfnin fram frá heimilinu og frá
kirkju BræÖrasafnaÖar í Riverton.
ÖldruS hálfsystir hennar er á lífi,
SigríÖur Erlendsdóttir, ekkja ÁuS-
unns Jónssonar er bjó norSanvert
viS Gimlibæ, nú háöldruS—til heim-
ilis í ÁrnesbygS.
Sigurður Ólafsson.
Hjónin Eymundur og Steinunn
Daníelsson í FramnesbygS viS Ár-
borg urSu fyrir þeirri sorg, aS missa
nærri níu mánaSa gamla stúlku,
Sylvíu Pearl aS nafni. Útför henn-
ar fór fra’m frá heimilinu þann 5.
nóvember aS viSstöddum mörgum
vandamönnum og nágrönnum þeirra.
N. Ó.
HingaÖ til lands kom meS GoÖa-
fossi síSast dr. Augustin Lode-
wyckx, prófessor í germönskufn
málum viS háskólann í Melbourne í
Ástralíu. Er þetta í annaÖ sinn sem
prófessor Lodewyckx kemur hingaÖ
til lands, því hann dvaldi hér i f jóra
mánuSi áriS 1931.
ÞaS er sjáldgæft aS mentamenn
eSa aÖrir komi hingaÖ alla leiÖ frá
Ástralíu til aS kynna sér mál vort
og menningu, og einsdæmi mun þaS
vera, aS sami maSurinn komi hing-
aS tvisvar í sömu erindum frá þeirri
heimsálfu.
MorgunblaSiS hefir átt tal viS
prófessor Lodewyckx og spurt hann
hvaS hafi vakiÖ áhuga hans fyrir
íslenzkri tungu og menningu. Pró-
fessorinn sagSi svo frá um þaÖ at-
riSi:
I
—Á stúdentsárum mínum ias eg
germönsk mál viS háskólann í Gent
í Belgíu. Prófessor i norrænum
málum var þar A. Bley. Eftir aS
hafa sótt fyrirlestra hans fékk eg
áhuga fyrir íslenzkunni.
í Ástralíu hefi eg kent germönsk
mál viS háskólann i Melbourne, og
^ nú er svo komiS aS á þessu ári verS-
l ur í fyrsta skifti krafist norrænu-
kunnáttu til þess aS stúdentar geti
! tekiS hæsta prófstig í germönsku
{ málunum.
| ÁriS 1931 tók eg mér ferS á hend-
ur hingaÖ til Iands, heldur prófessor
I Lodewyckx áfram, og þá fékk eg
áhuga fyrir íslenzku þjóSinni og
menningu hennar.
í —Sækja margir stúdentar fyrir-
lestra ySar í germönskum málum viS
háskólann í Melbourne?, spyr eg
prófessorinn.
—Þeir hafa veriS um og yfir 50.
Sumir sækja fyrirlestrana stuttan
tíma, aSrir taka fullnaÖarpróf í þess
um fræSum. Auk þess hefi eg hald-
iS fyrirlestra um ísland og sýnt
skuggamyndir.
—Hugmyndir manna i Ástralíu
um, ísland ?
—Þær eru afar rangar! Almenn-
ingur heldur aS landiÖ sé huliS snjó
alt áriS og íbúar þess séu Eskimóar
Margir hafa orSiÖ undrandi er eg
hefi sagt þeim um hinar stórtæku
framfarir sem hér hafa orSiS á síS-
ari árum. Flesta undrar stórúm hvaS
mikiÖ er gert fyrri vísindi og listir
hér á landi og eiga bágt meS aS
skilja aS skáldum' og öörum lista-
mönnum skuli vera veittir styrkir
árlega. ÞaS þekkist ekki í Ástralíu.
—HvaS ætliÖ þér aS kynna ySur
hér helzt, annaS en íslenzka tungu
og menningu ?
—Eg hefi mikinn áhuga fyrir at-
vinnuvegum íslendinga, landbúnaSi
Sunnudaginn 7. nóvember andaS-
ist Sigurbjörg Ólafsson, eiginkona
O. K. Ólafson, bónda í grend viS
Garöar, á sjúkrajhúsi i FaVgo. Sig-
urbjörg sál. fæddist á Þúfnavöllum
í Eyjaf jarSarsýslu á íslandi 28. des-
ember 1873. Hún kom til Ameríku
m^S foreldrum sínum 1888, og gift-
ist Ólafi K. Ólafson áriS 1893. Eign-
uÖust þau hjón 6 börn, eitt dó í
æsku, en tveir synir og þrjár dætur
lifa, sem öll eru uppkomin og flutt
úr foreldrahúsum. Mrs. Ólafson
var hin mesta ágætiskona og mjög
vinsæl í sveit. Er mikill og þungur
harmur kveÖinn aS heimilinu og ást-
mennunum viS fráfall hennar, og
einnig almennur söknuSur í sveit-
inni, Hin látna var jarSsungin frá
heimili sínu suÖur af GarSar og frá
GarSarkirkju. Séra K. K. Ólaf-
son, mágur hinnar látnu og séra H.
Sigmar, sóknarpresturinn, stýfSu
útförinni.
ENDURVEKIÐ ÆSKUFJÖRIÐ
NUGA-TONE er dásamlegt meCal
fyrir sjúkt og lasburða fólk. Eftlr
vikutfma, eða svo, verður batans vart,
og við stöðuga notkun fæst góð heilsa.
Saga NUGA-TONE er einstæð f sinni
röð. Miljónir manna og kvenna hafa
fengið af pvi heilsu þessi 45 ár. sem
það hefir verið f notkun. NUGA-
TONE fæst í lyfjabúðum. Kaupið að-
eins ekta NUGA-TONE, því eftirlíking-
ar eru árangurslausar.
Kaupið aðeins ekta NUGA-TONE i
ábyggilegum lyfjabúðum.
Notið UGA-SOL við stýflu. Retta
úrvals hægðalyf. 50c.
England og Þýzkaland og mun e. t.
v. flytja fyrirlestra um ísland í
þessum löndum. Einnig megiÖ þér
vera vissir um aÖ eg mun eins og
hingaÖ til gera mitt bezta til aÖ
kynna Island og íslendinga í Ástr-
alíu, eins og eg hefi gert hingaÖ til,”
segir prófessor Lodewyckx um leiS
og hann kveSur á hreinni íslenzku:
“VeriÖ þér sælir.”-Mbl. 22. okt.
og sjávarútvegi. ÞaS er svo ólikt
því sem er hjá okkur í Ástralíu.
Kvikfjárrækt er mikil í Ástralíu
og þá sérstaklega sauSfjárrækt og
nautgriparækt. Ávaxtarækt er mikil
og má segja aS “smjör drjúpi af
hverju strái.” ÞaS er t. d. dálitiÖ
einkennilegt aS koma hingaÖ i á-
vaxtalaust land frá Ástraliu, því
oft kemur þaS fyrir aS bændur
verSa aS fleygja miklu af ávöxtum
vegna þess hve rnikiS er til af þeim.
ÞaS kemur fyrir aS bændur aug-
lýsa í blöSunum aS mönnum sé
heimilt aS koma og hirSa ávexti
endurgjaldslaust ef þeim finst fyrir-
höfnin borga sig.
Eg hefi heyrt um fjárpestina
miklu hér hjá ykkur. Ejáreigendur
í Á9tralíu hafa oft átt og eiga viS
marga búf jársjúkdóina aS striSa.
Sénstök stofnun, sem nefnist
“Council for Scientific & Industrial
Research” hefir rannsóknir meS
höndum, sem lúta aÖ húsdúra- og
plöntusjúkdóniSmi. Stofnun þessari
hefir orÖiS mikiS ágengt; ef til vill
gætu íslendingar eitthvaS lært af
þeirri reynslu, sem sú stofnun hefir
fengiÖ . .Vísindamönnum á þessu
sviSi í Ástralíu er ekki ókunnugt um
rannsóknir próf. Dungals á sauÖ-
fjársjpkdómum, af ritgerSum, sem
hann hefir birt í erlendum tímarit-
um, og hafa þeir mikiS álit á starfi
hans.
Prófessor Lodewyckx fór frá
Astralíu 17. ágúst. FerSalag frá
Melbourne til íslands tekur um 6
vikur, en hann var nokkuS^ lengur
vegna þess aS hann vildi sjá sig um
í Evrópu. Fór hann m. a. á heims-
sýninguna í París og ferSaÖist um
Þýzkaland.
Honum finst óróa og ótta gæta
meÖal hinnar frönsku þjóSar; menn
séu skapvondir og stuttir í spuna.
ÖSru máli sé aS gegna í Þýzkalandi,
þar sem almenningur virSist líta
björtúm augum á fúamtíSina, þó
ekki muni allir vera sammála ríkis-
stjórninni.
Prófessorinn ætlar aS dvelja hér
um þriggja mánaSa tima og hefir í
hyggju aS skoSa sig um í nágrenn-
inu eins og timi og veÖráttufar frek-
ast leyfa. Hann sækir fyrirlestra i
norrænudeild háskólans.
Á leiSinni heim til Ástralíu ætlar
próf. Lodewyckx aS ferSast um

Þann 21. október síSastliÖinn lézt
aS heimili sínu i grend viS Wynyard,
Sask., Elin J. Isfeld, ekkja Magn-
úsar Isfelds Braziliufara. Hún var
jarSsungin þann 24. október i Wyn-
yard grafreit af séra D. Broadbent
frá Minneapolis, Minn.
VIÐ BJÖÐUM HJARTANLEGA VELKOMNA
A LLA VINI OKKAR TIL ÞESS AÐ SKOÐA
Hina nýju
Motor Truck Byggingu
Við liöfum 40,000 feta húsrými fyrir afgreiðslu
yður til handa.
International Trucks
af allra nýjustu gerð
SÝNINGÁRSKÁLI og VÖRUGEYMSLUHÚS
BILASTÖÐ
Klefar með steypibaði handa viðskiftavinum
Allar nýjustu tegundir vöruflutningsbíla
á takteinium og til sýnis
INTERNATIONAL MOTOR TRUCKS
917 PORTAGE AVE. PHONE 37 191
Bréf frá Árborg
Árborg, Man.
14. nóv., 1937.
Kæri ritstjóri Lögbergs!
Viltu gera svo vel aS ljá eftir-
fylgjandi línum rúm í næsta blaÖi,
sem fréttir:—
í sambandi viS námskeiS stúlkna
hér í Árborg, verSa flutt erindi um
heilsufræÖi og annaS þar aS lútandi
hvern miSvikudag frá kl. 3:3° til
4:30 e. h., undir umsjón Dr. S. E.
Björnson og ^lrs. B. M. Paulson;
Einnig verÖa flutt stutt erindi um
félagsmál, þegnskyldur og borgara-
lega ábyrgÖ (citizenship) hvern
föstudag kl. 3 :30 til 4 =30 og eru um-
ræSuefnin og flutningsmenn sem
fylgir:
12. nóv. (siSastl.) “Women’s
Organizations”—Mrs. E. L. John-
son.
19. nóv., “The Bank and the Com-
munity” — S. B. Hays.
26. nóv., “Who Is My Neighbor?”
—Mrs. Johanna S. Thorvardson.
3. des., “Co-operation” — G. O.
Einarsson.
10. des., “The Farmer and His
Community”—B. I. Sigvaldason.
17. des., “The Church and the
Cdmmunity” — Rev. S. Ólafsson.
Er þaS ósk nefndarinnar aS sem
flestir sem geta sæki þessa fundi,
bæSi á miSvikudögum og föstudög-
um.
I umboÖi ‘‘Citizenship Committee”
B. I. Sigvaldason.
Vinnið af kappi
0g greiðið atkvæði með fram-
bjóðendum Hins Óháða
V erkamannaflokks
26 November
Til borgarstjóra:
JOHN
QUEEN
Fyrir bæjarráðsmenn:
Anderson, il.B.
Stobart, M. W.
Fyrir skólaráðsmenn:
Queen-Huqhes,
Gloria
Van Kleek, L. M.
Kosningaskrifstofa:
495 NOTRE DAME AVE.
Sími 27 133