Lögberg - 17.03.1938, Side 2

2
LÖGKBEŒtG, FIMTUDAGINN 17. MAItZ, 1938
Erindi
flutt á Mountain, N.Ð.
2. ágúst, 1937
af G. J. Oleson.
Fyrir nær því 40 árum síðan las
eg í “Hkr.” ræðu, sem Skafti Brynj-
ólfsson flutti á íslendignadag í Win7
nipeg og þó langt sé siðan, þá man
eg eftir inngangsorðum ræðunnar,
sem voru eitthvað á þá leið, að hann
líkti þeim heiðri, sem honum hafði
verið sýndur við þann heiður, sem
Leonidasi Spartverjakonungi var
sýndur, er hann með 300 manns var
sendur til að verja Laugaskarð fyr-
ir innrás einnar miljón og sjö
hundruð þúsund persneskra her-
manna er ætluðu að leggja Grikk-
land undir sig. Eg má taka stórum
dýpra í árinni, því sá heiður, sem
mér er sýndur hér í dag er meiri
og stærri en eg hafði nokkurn tíma
búist við, en vandi fylgir vegsemd
hverri. Þegar það varð hjlóðbært
þarna norður frá, að eg ætti að
flytja ræðustúf hér, þá sagði einn
kunningi minn: “\7ið alt má bjarg-
ast, en ei við ekkert, og hræddur er
eg um að þar hafi þeir keypt kött-
inn í sekknum.” Og því miður nuin
þetta ekki vera fjarri sanni.
Eg hefði ekki tekið það i mál að
tala hér í dag, nema fyrir þrjár sér-
stalar ástæður, því eg hefi ekki til
brunns að bera það sem nauðsyn-
legt er til að geta ílutt ræðu^ sem
sæmileg er við svona hátíðlegt tæki-
færi. En i fyrsta lagi þykir mér
vænt um Mountain sérstaklega, því
héðan er konan mín upprunnin, hér
eyddi hún æskuárunum og héðan á
hún margar ljúfar endurminningar
og því hefi eg eðlilega tekið ástfóstri
við þennan stað öðrum stöðum
frernur, og okkur- finst ætíð við sem
komin heim þegar við komum til
Mountain. í öðru lagi minnist eg
þess er við komum hingað til Moun-
tain og Garðar, hópur að norðan
árið 1927, með leikinn "Tengda-
pabba" og þeitn frábæra íslenzka
höfðingsskap er okkur mætti hvar-
vetna og þeim alúðlegu bróðurlegu
viðtökum, ennfremur sem eg hefi
ætíð mætt hjá íslenzku fólki í Dak
ota-bygðuunm. Eg kom hér í fyrsta
sinni 1922, síðan hefi eg oft og
mörgum sinnum komið hér mér til
hinnar mestu ánægju. í þriðja lagi
hefi eg trú á því og hefi áður haldið
því fram að lífsskilyrði er það, ef
íslenzk menning og félagsskapur á
að lifa enn um lengri tiima, þá mega
bygðirnar ekki slitna úr tengslum
hverjar við aðra, heldur standa í
eins nánu sambandi og mögulegt er,
og því skylda hvers einasta Islend-
ings að gjöra það sem í hans valdi
stendur til að leggja stein í þann
vegg og jafnvel þó sá steinn sé lítill
og ófullkominn.
Eg er kominn frá öðru ríki, og eg
vil þvi u mleið og eg þakka ykkur
þann heiður, sem þið hafið sýnt mér,
bera ykkur vinarkveðju frá Canada,
og sérstaklega þó frá íslendingum,
þrátt fyrir merkjalínu þá, er skiftir
Canada og Bandaríkjunum, er fólk
beggja rikjanna sem bræðrafylking
sem á og þarf og mun tengja sterk-
ari bræðra- og systraböndum er ár
ogaldir líða fram; afstaða þeirra er
svipuð, hugsjónir þeirra eru svipað-
ar og sameiginlegur ásetningur
þeirra, þrátt fyrir vígamóð hins
gamla heims — að lifa í friði og
jafna sín ágreinignsmál Á friðsam-
legan hátt; eins og siðuðum mönn-
um og þjóðum sæmir. Bandaríkin,
hið mikla brezka heimsveldi og
Norðurlönd og máske Svissland og
Niðurlönd, eru nú einu löndin í
heiminum, sem trúandi er til þess
að vernda hið demokratiska stjórn-
arfyrirkomulag, sem hefir verið
dýru verði keypt af liðnum kynslóð-
um, fyrirkomulag, sem þrátt fyrir
annmarka og ófullkomlegleika er
eina Ieiðin til æðri fullkomnunar og
réttlætis, og því takmarki verður
bezt náð með hægfara framþróun
(gradual evolution) þeirrar menn-
ingarstefnu, en ekki með byltingum
eða gjörbyltingum eða einvalds-
stefnum, sem svo mjög er nú að
grafa um sig hjá flestum stórþjóð-
um hins gamla heims. Sagan hefir
sannað það að hvar sem demokrat-
iska stefnan nær sér niðri, eins og
hjá þeim þjóðum^ sem eg hefi áður
nefnt, verður alheims friðarstefnan
hæst á baugi, en aftur þar sem ein-
valdar drotna er hervaldsstefnan í
almætti sínu. Allur þorri almenn-
ings um allan heim er andvígur her.
valdsstefnunni og stríðum. Það eru
einvaldarnir — einstakir menn, sem
eru brjálaðir af valdafýkn og drotn-
unargirni sem kevra þjóðirnar út á
blóðvöllinn. Heimurinn væntir
mikils af hinni stórbrontu og göf-
ugu Bandaríkjaþjóð á þessum ör-
lagaþrungnu tímum, áhrif hennar
vega mikið á mteaskálunum, ef hún
beitir þeim með því viti og krafti,
sem hún á, alheimsfrið og mannrétt- j
indum til eflingar. Ferill Bandaríkja
þjóðarinnar, og með athygli hafa
menn veitt eftirtekt þeim risaskref-
um, sem hún hefir stigið á þeim
rúmu 160 árum sem liðin eru frá
byrjun hennar tilveru, og þó ýmis-
legt sé öfugt og skórinn þrerigi viða
að á þessum alvarlegu tímum; þá
trúi eg því að hún eigi eftir, eins og
hún hefir gjört oft á liðinni tíð, að
hef ja hæst við hún fána farsældar, j
manndáða og réttlætis.
Eg get ekki betur lýst hugsun
mini gnagnvart Bandaríkjaþjóðinni
en með því að mæla fram nokkur
erindi úr Bandaríkjaminni Jóns
skálds Ólafssonar er hann flutti í
Winnipeg á íslendingadag þar 2.
ágúst 1893, og sem hljóðar svona:
“Þú fagra land með fljóta þunga
strauma,
þú fagra land með risavaxin fjöll, |
Þú fagra land með frumskóganna!
drauma,
þú fagra land með jötunheima tröll, 1
þú fagra land með fossa’ í heimi !
stærsta,
þú fagra land með gull og silturs
auð,
þú fagra land með framtið vonar-
glæsta,
þú fagra land með hvers manns dag-
legt brauð,
þú fagra land með fegurst vötn í
heimi,
þú frjálsa þjóð með hugfrelsisins
þ°r,
þú bezta þjóð í guðs þeim víða'
geimi,
til gæfu leiði drottinn hvert þitt spor, |
þú ber á herðum heimsins framtið 1
alla,
þú hugum stóra, andans frjálsa
þjóð,
þú lætur heimsins fornu afgoð falla,
en frá þér streymir nýtt um heiminn
blóð.
Já, þú ert ung og ærslasöm og fögur,
þú unga þjóð með sögufrægan örn.
Þú átt ei fornar fyrri alda sögur,
þín frægðarverk eru aldar vorrar
börn;
þinn andi glæðist heims í hverju
landi,
þinn hróður ómi um bygðir manna
geims,
og lifi frelsi og lifi manndóms andi,
og lifi Bandaríki Vesturheims!
Mál mitt hér í dag verður að
mestu leyti sundurlausir þankar, mér
hefir ekki verið falið að einskorða
mig við neitt sérstakt efni algjörlega,
en þó er ætlast til að eg tali nokkuð
um Island. Þetta er íslendingadagur
og liggur þá beinast við að minnast
fósturjarðarinnar og þjóðarinnar
sem býr út á hjara veraldar. Um-
talsefin það er að vísu orðið svo
upptuggið að það er mér ofvaxið
að bæta nokkru merkilegu við, sem
ekki hefir áður verið sagt, og jafn-
vel margsagt; oftast vel og vitur-
lega, en stundum á nmikillar dóm-
greindar. Má heimfæra það til
manna beggja megin hafsins. Við
minnumst íslands í dag, því ísland
er oss öllum kært og hugur og hjarta
V.-ísl. stefnir þangað nær einum
huga á hátíðisdegi sem þessum, og
eg er sannfærður um það af eigin
reynslu og náinni viðkynningu við
þjóðbræður og -systur hér að hugur
og hjarta barnanna í útlegð, dvelur
á öllum tiðum árs langdvölum við
móðurhjartað, jafnvel þeirra sem
aldrei hafa litið hana augum, eru
fædd og uppalin í þessu landi. Það,
að íslenzkan á seinni árum á í vök
að verjast hér hjá yngri kynslóð-
inni, er ekki af ræktarleysi, hvorki I
þeirra yngri eða eldri, gagnvart Is-
landi eða íslenzkum menningar-
þroska; heldur stafar það að nokkru
leyti af vanrækslu þeirra eldri —
starijda ekki nógu vel á verði — og
af eðlilegum ástæðum sem engir
broddar geta spornað á móti, þyngd-
arlögmálinu sem hlýtur að draga
okkur inn í deigluna fyr eða síðar,
aðeins tímaspursmál hvort það verð-
ur fyr eða síðar, en það er okkar
hlutverk að verjast eins lengi og
kostur er á, með þvi móti vinnum
við ekki einungis Islandi mest gagn,
heldur einnig þeim miklu og kæru
fósturlöndum, sem við erum nú
af.
Við elskum ísland og minnumst
þess í dag ekki beinlípis vegna þess
að við álítum landið mesta land í
heimi eða þjóðina mestu og vitrustu
þjóð í heimi eins og manni virðist
koma fram í ræðum sumra manna.
en við elskum landið og þjóðina eins
og barn elskar móður, vegna þess að
það er okkar, vegna þess að það eru
blóðbönd sem tengja hjörtun, og
vegna þess að það er svo margt í
fari og sögu þjóðarinnar sem er svo
merkilegt og göfugt og fagurt( að
við erum stolt af þvi. Island og
saga þess er hulin æfintýrablæ,
landið er tignarlegt og fagurt þar
sem það heldur vörð i útálum At-
lantshafsins, og kyssir hið yzta haf.
Það er undraland frá náttúrunnar
sjónarmiði, þó ekki sé það eins frjó-
samt sem mörg önnur lönd jarðar-
innar, sem hafa þægilegri afstöðu á
hnettinum. Það hefir seunt þau skil-
yrði vegna landfræðilegrar afstöðu
að það hefði getað verið farsælasta
land í heimi — og var það á vissum
tímabilum, svo sem á sögu og frið-
aröldinni — hefði þjóðin og sér-
staklega þó leiðtogar hennar á viss-
um tímum verið nægum vitsmunum
búnir að þekkja sinn vitjunartíma.
Vegna afstöðu sinnar alt frá upp-
hafi vega gat þjóðin lifað í friði,
meðan aðrar þjóðir norðurálfunnar
stóðu í uppihaldslausu stríði og
styrjöldum og enginn var óhultur
um lif sitt og eignir. En hinn illi
meinvættur, metorðagirndi og sund-
urlyndið meðal höfðingja Sturlunga
aldarinnar varð orsök þess að land-
ið varð udnirlægja útlends smá-
ríkis og bundið' í helfjötur harð-
stjórnar og vesaldóms í hart nær
sex hundruð og fimtiu ár. Svo öll
dáð var drepin úr þjóðinni, og dró
hún fram lifið með hörmungum, öld
eftir öld, “konungsdóttirin í álög-
um.” Hörmungar lands og þjóðar
voru samt alls ekki að öllu leyti
Norðmanna eða Dana skuld, er þeir
voru yfirdrotnarar landsins; lands-
menn sjálfir áttu sinn stóra þátt i
volæði og vesaldómi miðaldanna og
eymd landsins á öllum tímum, síðan
það komst undir konung og alt frá
byrjun 13. aldar. Einstaklings
hugsunin hefir ætið verið of rik í
hugsun íslendinga, en vfelferð þjóð-
arheildarinnar hefir átt lítil ítök í
seinni tíðar sögunni, af þeim ástæð-
um kyrstaðan. Hið gagnstæða hef-
ir verið hæzt á borði hjá sumum
öðrum þjóðum, svo sem Englend-
ingum, og árangurinn sá, að þetta
litla eyland er nú með voldugustu
ríkjum í sögu veraldarinnar. Island
á fyrri öldum stóð við þröskuld
tækifæranna; landið var “stepping
stone” til hins vestræna heims.
Fornmenn fundu Grænland og
bygðu það; þeir stigu fæti á land
þessa mikla meginlands, um það
verður ekki cleilt. En tækifærið
slapp þeim úr höndum. Vínland hið
góða tapaðist og gleymdist og bygð-
in á Grænlandi leið undir lok og
tapaðist fslendingum.
• Meinvættur sá hinn illi, er eg
mintist á áðan, metorðagirnd og
sundurlyndi, hefir á öllum tímum
stungið upp höfði hjá þjóðinni og
staðið sem þrándur í götu og hindr-
að eðlilegar framfarir; höfum við
Vestur-íslendingar alls ekki farið
varhluta af okkar skamt, hefir það
greinilegast komið fram í kirkju-
málastarfsemi okkar, og þá er við
vildum heiðra ísland í tilefni af
þúsund ára afmæli Alþingis 1930,
er og verður öllum það í fersku
minni.
Sá maður, sem ekki hefir séð ís-
land og þekkir ekki land og þjóð og
söguna nema af afspurn og lestri
bóka, getur ekki gjört sæmileg skil
að ræða um það, og það verður
ekki gjört að neinu ráði á takmörk-
uðum tima. Frá mínu sjónarmiði
vil eg með örfáu morðum minnast á
nokkuð, sem mér finst merkilegt í
fari íslenzkrar þjóðar og sögu henn-
ar, er það að vísu það sem flestir
eða allir vita, en góð vísa er aldrei
óf oft kveðin. f fyrsta lagi vil eg
minnast á uppruna þjóðarinnar; er
það einstætt í sögu hins gamla heims
að þjóð þekkir sögu sína frá byrj-
un, engin önnur þjóð á henni sam-
merkt í því tilliti, hún veit því að
uppruni hennar er göfugur. Stofn-
inn er ekta; landið bygðist mest frá
Noregi, hinir göfuguátu höfðingjar
flýðu land og óðal, udnan ofríki
Haraldar Hárfagra og lögðu alt í
sölurnar fyrir frið og frelsi. Vík-
ings og hernaðarandinn hjá forfeðr-
unum er það sem mest hefir borið
við sól íhuga kynslóðanna og fortíð-
in hefir verið mest dáð fyrir, en þeg-
ar vel er skoðað er það ekki horn-
steinn hins íslenzka þjóðveldis?
Grundvallaratriðið i lífi hinna
fjölmörgu höfðingja er ísíand
bygðu var friðarhugsjón og friðar-
andi. Þeir flýðu frá Noregi og
öðrum útlendum ríkjum til að um-
flýja ófrið, ofríki og kúgun, til að
geta lifað í friði og spekt og notið
lifsins. Á yfirborðinu lítur svo út
í fljótu bragði er maður les forn-
sögurnar, að hinn rauði þráður i
lífi þeirrar trðar manna hafi verið
hnefarétturinn, og hann að vísu átti
sitt afl, en það er í raun og veru
eklci alveg rétt að hann hafi ráðið
mestu, söguritararnár liafja haldið
! því mest á lofti og gjört það öðru
' fremur dýrðlegt og almenningur
! hefir gleypt það, en á hinn bóginn
; sér hver athugull maður að þjóðin
átti ótrúlega mikinn fjölda af leið-
I togum sem beittu sér fyri rþví að
| friður, lög og regia ríkti í landinu,
1 því þó hávaða- og ofbeldismenn
■ mættu sin mikils þá eins og nú, og
! gjörðu spjöll, þá var ófriðurinn að-
; eins hverfandi saman börið við önn-
ur betri öfl í þjóðlífinu. Að vísti
voru mannhefndir tíðkaðar, en frið-
samir höfðingjar lögðu sig ætíð
fram til að stilla til friðar og upp-
ræta ófrið í landi. Lögunum var
ekki ætíð að visu framfylgt með
réttlæti, en það sama á sér stað enn
þann dag í dag.
Hrollaugur Rögnvaldsson Mæra-
jarl er einn af hinum kynstóðru og
göfugu landámnsmönnum. Land-
náma segir svo frá er Rögnv. ráðg-
aðist við syni sina um jarlsdóm í
Orkneyjum: “Þá gekk Hrollaugur
fram og spurði ef hann vildi að
hann færi. Rögnv. kvað hann ekki
mundi jarlverða. Hefir þú þat skap
er engin styrjöld fylgir; munu vegir
þinir liggja til íslands; muntu þar
göfugr þykja á því landi og verða
kynsæll.” Mun hér vera mynd
margra þeirra ágætu höfðingja er
ísland bygðu. Engu síður eftir-
tektaverð er samræða Eiríks í Goð-
dölum við Hreiðar landnámsmann,
er berjast vildi við Sæmund enn
suðreyska, til landa. Kvað Há-
varður hegri það illa gefist hafa og
latti, bað hann að fara á fund Ei-
ríks og taka af honum ráð: “Því
hann er vitrastur maður í héraði
þessu. Hreiðar gerði svá. En er
hann fann Eirik, latti hann þess ó-
friðar ok kvað það óheilt að menn
deildi, meðan svá væri mannfátt á
landi; kveðst heldur vilja gefa hon-
um tunguna alla niðr frá Skálareyri;
kvað Þór þangað hafa vísat honum,
og þar stafn á horft þá er hann
sigldi upp á Borgarsand.” Eiríkur
var vitur og göfugur höfðingi, sem
samtíðarmenn okkar, bæði íslend-
ingar og aðrir mættu vel ganga í
skóla til. Eru og mörg dæmi í forn-
sögunum sem ganga i sömu átt, að
menn voru fúsir að fórna til að firr-
ast vandræði, og hafa frið og spekt
í landi.
Gunnar^ Grettir og Gísli og aðrir
vígamenn hafa verið átrúnaðargoð
íslendinga og maður dáist að karl-
menskunni og hetjulundinni, en það
eru í fornsögunum fegurri myndir
en myndi rvígamannsins, myndir
göfugmensku og andlegs hugrekkis.
Þar er Síðu-Hallur, Ingimundur
gantli, Askeil goði, Auður djúpúðga,
Njáll og Ólafur og ótal fleiri. ís-
lan dá þessar myndir og við íslend-
ingar eigum þessar myndir. Við
VEITIR HREYSTI OG
HUGREKKI ÞEIM SJÚKU
F6Ik. sem vegna aldurs, eða annara
orsaka, er lasburða, fær endurnýjaða
heilsu við að nota NUGA-TONE.
NUGA-TONE er fyrirtak fyrir roskið
f ólk. Meðalið eykur vinnuþrekið til
muna. Ef þqr eruð gömul eða lasburða,
þá reynið NUGA-TONE. Innan fárra
daga munið þ6r finna til bata.
NUGA TONE fæst I lyfjabúðum.
Forðist stælingar. Ekkert jafnast á við
NUGA-TONE.
Notið UGA-SOL við stýflu. Petta
úrvals hægðalyf. 50c.
eigum að þekkja þær til hlítar.
Stofnun Alþingis við Öxará 930,
er einstætt dæmi í sögu þjóðanna;
stofnun þess ber vott um vit og
manndómsþroska forníslenzkra leið-
toga. Þar stóðu að málum vitrustu
°g göfugustu menn, ekki víga- og
hjívaðamenn. Um það starf alt,
segir sagan lítið frá; það var stofn-
að til að tryggja friðinn í landinu.
Slær ljóma frá þeirri stofnun og
þeirra er að því stóðu, fram á vora
daga; ekki einungis meðal Islend-
inga, heldur út um allan heim.
Þá var kristnitakan á Alþingi árið
1000 líka einstæð í sögu heimsþjóð-
anna, óvíða ef nokkursstaðar hefir
þjóð tekið siðaskiftum á eins frið-
samlegan hátt og íslenzka þjóðin
gjörði. Kemur þar greinilega fram
vit og skapgerð sú, er eg hefi verið
að benda á að einkent hafi frum-
herja íslenzkrar menningar. Stóðu
íslendingar þá á tindi frægðar sinn-
ar, hugprýði, hetjuandi og manndáð
sat í öndvegi; menn voru ekki á eitt
sáttir; þeir voru tvískiftir, en þing-
heimur og þjóðin lét skipast við orð
hinna vitrustu manna. Öllu var fórn-
að fyrir friðinn, fyrir einingu og
velferð þjóðfélagsins; þvi með lög-
um skal land byggja, en með ólögum
eyða, og þeir sáu það að ef sundur
skift var lögum, þá var sundurskift
friðnum. Margir menn hafa ekki
séð þetta enn þann dag í dag. Spán-
verjar og jafnvel íslendingar í dag
þyrftu að ganga í skóla til íslenzkra
fornmanna.
Söguöldin og friðaröldin, sem
sigldi í kjölfar hennar er glæsilegasta
tímabil sögu íslands, alt fram á vora
daga, eða þar til kemur fram um
miðja 19 öld. Munu fáar þjóðir
hafa átt farsælla tímabil í sínum
sögum, þó hreður væri milli ein-
stakra manna á söguöldinni, þá var
það alls ekki innanlands ófriður, og
ekki saman berandi við ófrið, sem
geysaði hjá öðrum þjóðum.
Á friðaröldinni döfnuðu vísindi
og fagrar mentir þarna úti í hafs-
auga, og þá var lagður grundvöllur-
inn að ritmenskunni, sem gjöra mun
íslendingia ódauðlega um aldur og
æfi í sögu heimsins. Eddurnar,
sögurnar og ljóðin frá fornri tíð eru
dýrmætur fjársjóður og mentunar
uppsprettulindir, sem af má ausa um
ókomnar tíðir og aldir. Ritöldin
verður að nokkru leyti samferða
Sturlunga-öidinni; á þeirri tið eru
stórir andans menn í iandi, auð-
menn og ofurmenni á marga lund;
þá er Snorri Sturluson uppi, hinn
mikli rithöfundur, sem Noregskon-
unga sögur hefir skrifað og önnur
verk með, þeirri snild og nákvæmni,
að aldirnar dást að; þá var Hrafn
Sveinbjörnsson á Eyri einn hinn
bezti og vitrasti maður, sem Island
hefir átt og hinn víðförlasti á sinni
tíð. Með Sturlungaöldinni dregur
ský fyrir sól í hinni islenzku menn-
ingarsögu, er lýkur með því, að
landið kemst undir útlent vald og
vart er hægt að segja að birti í lofti
fyr en kemur fram undir lok 19.
aldar, — sex hundruð ára hörm-
ungasaga, en þó er margt í þeirrar
tíðar sögu, sem er merkilegt og lær-
aómsríkt. Er landið gengur undir
konung er þjóðin orðin svo þjáð og
aðþrengd að vart er að búast við
endurreisn um langt skeið, enda
verður það ekki; þegar kemur fram
um 1400 dynur hin hræðilegasta
plága yfir landið, og verður nær
lancíauðn. Fremur lítið vita menn
um þetta tímabil, og einna minst í
sögu landsins. Þó eru uppi merkir
höfðingjar, svo sein Björn Jórsala-
fari, hið mesta stórmenni; ferðast
hann viða um Evrópu og alla leið til
INNKÖLLUNAR-MENN LÖGBERGS
Amaranth, Man..............B. G. Kjartanson
Akra, N. Dakota..........B. S. Thorvardson
Árborg, Man..............Tryggvi Ingjaldson
Árnes, Man.................Sumarliði Kárdal
Baldur, Man...................O. Anderson
Bantry, N. Dakota.......Einar J. Breiðfjörð
• Bellingham, Wash..........Arni Símonarson
Blaine, Wash. ............Arni Símonarson
Bredenbury, Sask................S. Loptson
Brown, Man. ....................J. S. Gillis
Cavalier, N. Dakota......B. S. Thorvardson
Churchbridge, Sask..............S. Loptson
Cypress River, Man.............O. Anderson
Dafoe, Sask.................J. G. Stephanson
Edinburg, N. Dakota.......Jónas S. Bergmann
Elfros, Sask.......Mrs. J. H. Goodmundson
Foam Lake, Sask.........J. J. Sveinbjörnsson
Garðar, N. Dakota.........Jónas S. Bergmann
Gerald, Sask....................C. Paulson
Geysir, Man.............Tryggvi Ingjaldsson
Gimii, Man....................F. O. Lyngdal
Glenboro, Man..................O. Anderson
Hallson, N. Dakota.......S. J. Hallgrimsson
Hayland, P.O., Man.......Magnús Jóhannesson
Hecla, Man.................Gunnar Tómasson
Hensel, N. Dakota.............John Norman
Husavick, Man................F. O. Lyngdal
Ivanhoe, Minn......................B. Jones
Kandahar, Sask..............J. G. Stephanson
Langruth, Man..........................John Valdimarson
Leslie, Sask...................Jón Ólafsson
Lundar, Man..................Jón Halldórsson
Markerville, Alta..............O. Sigurdson
Minneota, Minn.....................B. Jones
Mountain, N. Dak..........S. J. Hallgrimson
Mozart, Sask............J. J. Sveinbjörnsson
Oak Point, Man................A. J. Skagfeld
Oakviéw, Man.................Búi Thorlacius
Otto, Man...................Jón Halldórsson
Point Roberts, Wash............S. J. Mýrdal
Red Deer, Alta................O. Sigurdson
Reykjavík, Man................Árni Paulson
Riverton, Man,........................Björn Hjörleifsson
Seattle, Wash. ................J. J. Middal
Selkirk, Man..............Th. Thorsteinsson
Siglunes P.O., Man........Magnús Jóhannesson
Silver Bay, Man..............Búi Thorlacius
Svold, N. Dak.........S. Thorvardson
Tantallon, Sask..............J. Kr. Johnson
Upham, N. Dakota........Einar J. Breiðfjörð
Viðir, Man..............Tryggvi Ingjaldsson
Vogar, Man...........................Magnús Jóhannesson
Westbourne, Man.........................Jón Valdimarsson
Winnipegosis, Man.....Finnbogi Hjálmarsson
Winnipeg Beadh................F. O. Lyngdal
Wynyard, Sask..............J. G. Stephanson