Lögberg - 07.04.1938, Qupperneq 3

LÖGBEEG, FIMTUDAGINN 7. APEIL, 1938
3
Og hvaÖ er það þá, sem maður
fær að vita? Það er í stuttu máli
það, sem hér fylgir:
Þegar maður deyr, þá breytist
ekki upplagið við það. Maður
verður hvorki verri né betri. Kar-
akterinn eða sálarlifið (hugsunar-
hátturinn) er það, sem mestu varð-
ar, þegar svo er komið, en hvernig
það er, er þá (eins og hér í lífi)
undir sjálfum manni komið.
Þeir, sem deyja í æsku, fá, eftir
burtförina héðan,, þroska fullorð-
insáranna. Þeir, sem deyja á gam-
alsaldri verða ungir í annað sinn.
Kryplingar verða réttvaxnir, því
sálin var ekki krept, en þó hafa all-
ir líkt útlit og áður. Þó er ekki þessi
líkami þeirra samur, eðlisfarslega,
og áður var, en þeim er hann eins
eðlilegur og okkar líkami er okkur,
sem eftir lifum.
“Alt, sem lifir á þessari jörð, hef-
ir andlega eftirmynd af sínu lífs-
formi; í því hrærist einstaklingur-
inn, þegar hérvistardögunum lýkur.
'LífiÖ sjálft er ódauðlegt, í hvaða
mynd sem er (jafnvel dýrin, plönt-
ur og smæstu lífsverur), en það
getur tekið myndbreytingum; en ti!
þess virðist þetta jarðneska líf ætl-
að, að mannsálin nái þroska til þess
stöðugt að færast nær, og í nánara
og nánarar samband við alheimsvit-
undina, — við hina miklu upp-
sprettu alls lífs.
“Hvert þroskastig, sem náð verð-
ur, þegar “hinumegin” er komið,
hefir í för með sér gleði og ánægju;
en enginn er knúður til að taka sér
fram; þar um ráðum vér sjálfir
mestu. Það fólk, sem ekki hefir
breytt vel, né haft góðan hugsunar-
hátt, líður miklar, andlegar þjáning-
ar, áður en það, eða sálarlíf þess
nær meiri þroska. En þegar það
er orðið móttækilegra fyrir það
æðra og betra, þá fær það hjálp og
leiðbeiningu. Enginn tortíming
algerlega, en framför getur mjög
tafist.
“Margt sé — tjá þeir oss — sem
þeir hafi ekki þekkingu á, þó um
sumt viti þeir nú meir en áður. Þeir
hafi ekki enn náð fullkomnun, en
þeir haldi áfram að lifa, læra og
unna: notfæra og hlúa að þeim
hæfileikum sem skaparinn hafi gef-
ið hverri mannssál sem einstaklingi.
“Sumt sé svo erfitt að gera okk
ur skiljanlegt — eins og ef ætti að
gera skiljanlegt einhverjum, sem
blindur hefði verið frá fæðingu,
hvernig þessi eða hinn liturinn væri,
eftir lýsingu.
Þeir vilja að vér hugsum til sin,
og okkar framtíðarheimilis og séum
jafnan þess minnugir, hve nákomnir
vér erum hinum mikla alheims
krafti og aflvaka, sem vermir og
viðheldur hverri einustu lífrænni
öreind, og þokar oss ávalt áleiðis
til þess göfugasta og æðsta, ef vér
aðeins viljum taka því.
“Þeir talast við með hugsana-
sveiflum, þar sem þeir nú eru, og
telja það ákjósanlegustu leiðina til
að ná talsambandi við okkur, sem
enn lifum á þessari jörð, ef það gæti
tekist. En af því vér séum, enn
sem komið • er, ómóttækilegir fyrir
það, þá reyni þeir að komast í sam-
band við okkur á þann hátt, sem
við helzt skiljum, t. d. 'með notkun
“Aviji” borða, ósjálfráðri skrift,
borðhöggum og miðlasamböndum.
En í höndum þeirra, sem litt færir
séu, reynist oft lítill árangur að
verða af öllu þessu. Við og þeir
þreyjum og biðjum þess, að ein-
hverntíma muni hér á jörð fram
koma svo mikill hugvitsmaður, að
hann fái uppfundið einhverja þá
aðferð, að auðvelt verði fyrir okk-
ur, sem eftir lifum að ná sambandi
við okkar burtförnu ástvini, á svo
þægilegan hátt, að það yrði öllum
innanhandar, sem leita sannleika,
friðar og huggunar í raunum.
t Einnig lrnfa þeir tilkynt, að
sveiflur frá sterkum hugsunum
okkar, sem lifum, geti náð til sín,
en þeirra nái sjaldnast til okkar,
því við getum sjaldnast á móti tekið.
Þó þeir séu lifandi verur, eins
og við, og oft nærri okkur, þá sé
það vanalega svo, að við getum
hvorki heyrt til þeirra, né séð þá,
sem eru af léttari og fínni gerð en
við, með hraðaði lífsstraum j. reyn-
ast okkar fimm skilningarvit ónóg
td að sjá, skynja og verða vör við
þá. Það þyrfti önnur til þeirra
hluta, þó vér ef til vill höfum þau,
en þau séu ekki nothæf, nema hvað
einstaka maður er stundum skygn.
Ef vér hefðum ekki tilfæri til
að finna sterka breytingu, sem af
ýmsum ástæðum oft verður á and-
rúmsloftinu, sem maður dregur að
sér, mundum vér þvertaka fyrir að
hún væri til, því það er ósýnilegt,
en þó vita allir að loftið getur verið
mismunandi.
Þegar hinir burtförnu verða var-
ir við sorg þeirra, sem eítir lifa,
langar þá mjög til að hugga þá. Svo
þegar allar tilraunir verða árangurs-
lausar fyrir ómóttækilegleika þeirra
lifandi, þá veldur það hinum burt-
förnu mikillar sorgar. Þeir reyna
alt, sem hugsanlegt er til að komast
í samband við þá, svo sem eins og
borð, miðla, o. s. frv., þvi aðrar
leiðir eru lítt færar; þá langar svo
mjög að hugga og hughreysta þá,
sem eftir lifa og fullvissa þá um, að
dauðann sé alls ekki að óttast. Það
sé líf eftir þetta, sem verði æ betra
og betra, eftir þvi sem vér leggjum
meiri stund á að gera oss það á-
nægjulegt.”
* # #
I bók sinni um sálræn efni, segir
hinn nafnkunni sálarfræðingur Mr.
Myers, frá óvanalegu atviki, á þessa
leið:
“Merk hefðarkona á Englandi,
Eady Eardly, skýrði mér frá ein-
kennilegum viðburði, sem fyrir hana
kom þegar hún var á unga aldri.
Henni sagðist svo frá:
“Þegar eg var sextán ára að aldri,
fékk eg mislingana, en ekki svæsna.
Þá var eg hjá afa mínum og ömmu.
Eftir að eg hafði verið rúmföst þrjá
,eða fjóra daga, fanst mér eg vera
orðin betri; þá sögðu þau mér að
ef þyrfti að baðast í volgu vatni.
Þetta líkaði mér mjög vel; fór eg
nú inn í baðherbergið og afklæddi
mig. En rétt þegar eg ætlaði að
fara ofan í vatnið, þá heyri eg að
sagt ejr: “Opnaðu dyrniar!” Eg
heyrði orðin og röddina svo greini-
lega, en það undarlegasta var, að
hún virtist vera bæði utanaðkom-
andi, (eins og vanal. gerist) og þó
um leið innan að frá sjálfri mér.
Hvort það var karlmanns- eða kven-
•mannsrödd, get eg ekki sagt. Svo
heyri eg sagt i annað sinn: “Opn-
aðu dyrnar!” Þá varð eg hrædd
og sagði við sjálfa mig: “Annað-
hvort hlýt eg að vera orðin vit-
skert, eða þá svona veik.” En mér
fanst eg ekki vera veik.
En eg vildi nú samt ekkert sinna
þessu og var rétt að segja komin
ofan í baðið; þá heyri eg enn einu
sinni, ef ekki tvisvar, töluð sömu
orðin.
Þá rykti eg mér upp úr aftur og
opnaði hurðina: fór svo í blaðið.
En um leið og eg var komin upp
í kerið, leið yfir mig, og hneig eg
aftur á bak, flöt ofan í vatnið; en
til allrar lukku náði eg um leið í
klukkustrenginn, sem hékk niður
með baðkerinu. Herbergis-þernan
heyrði hringinguna og kom þegar
inn. Þá var höfuð mitt á kafi í
vatninu, sagði hún. Hún tók mig
upp úr, og bar mig út úr herberg-
inu; en um leið og hún fór með mig
út um dyrnar, kom höfuð mitt við
dyrustafinn. Þá fyrst raknaði eg
úr öngvitinu. Hefðu dyrnar verið
lokaðar, þá hefði eg druknað.”
WERE ALL NUTTY
HERE AND THERE
■• By P. N. ft"rrT
EVERY once in a while there is
mail coming here to say that the
heading on this column is okey
or that someone has seen something
in the column that has been of some
interest to him. This week there
has come a postcard from a guy out
at Pendennis (that’s a few miles
north of Brandon), who says it never
occurred to him how nutty he was
until he got to reading this stuff.
Now, he says, he has turned over a
new leaf and he is not doing half
as much talking as he used to do, he’s
letting other folks get a word or two
in once in a while. And, he thinks
he can see that he’s getting along a
lot better, particularly with other
folks.
* * *
IT is not so very long since Joé
Hall died and most of his old
team mates quit playing hockey,
or maybe went on and died, too. Úp
to the time Joe died, these parts
were considered the home of hockey.
Same as Lacrosse was Ontario’s main
sport and ping-pong or something
was Number One pastime in Saskat-
chewan.
• * *
OW, it seems as the years go by,
folks out here are getting to
know less and less about hockey,
and in many cases apparently to
know nothing whatever about it.
They have their heads stuck into the
radios every Saturday night during
the winter, talk about the game all
day Sunday, and during the follow-
ing week. Then, something happens
to show them or most of them that
they didn’t know what it was all
about—or just about as much as they
know about an election or the war
in Spain or something.
* * m
ABOUT a fortnight ago, one of
the best hockey sports commen-
tators in the west wrote to the
party who constructs this column a
confidential letter, advising us to put
all our money (as if we had any
of that kind of stuff) on Boston to
beat the Maple Leafs in their play-
off games. “I would even say Bos-
ton will make it three straight, if I
cannot get anything better than
j that,” he asserted. Well, everybody
' knows what happened. The Maple
Leafs made it three straight! Shows
that what some folks out here don’t
know about hockey is 'appalling,
even after having their heads in the
radio every Saturday night all win-
ter. I f'
NOTHING further has been heard
from that enthusiastic Boston
fan. He’s probably forgotten all
about his prediction. Most fellows
do, when the prediction goes wrong
and there’s no chance to pull that
good old-timer, “I told you so!” But
another'hockey expert came along,
with the confident forecast that Red
Dutton and his Americans would
man-handle the Black Hawks Sun-
day night and be into the finals witn
the Maple Leafs. He overlooked the
fact that Bill Stewart, an old hockey
referee and big league baseball um-
pire, was piloting the Black Hawks
this season. Those big league um-
pires, who “give ’em as they see ’em”
at all times and everywhere, are
pretty smart. They have quick eyes
and rapid-fire judgment. Bill Stew-
art has everything, but he doesn’t
say very much, just plays the game
for áll there’s in it, and when the
Black Hawks do as Bill tells them
they get along fine. They just set
back Red Dutton’s Amerks Sunday
night and went right into the finals.
And, maybe Bill will give the To-
ronto Maple Leafs some headaches
this week. Big league umpires are
pretty hard to crack. It ought to
be a swell fight between the Leafs
and Hawks—one of the best ever.
• t * *
YES, it seems to me that when Joe
Hall and Frank Frederickson
and Mike Goodman and other
old good fellows of hockey were
around we knew a lot more about
hockey than we know now.
Most of us don’t seem to know much
more about hockey than we know
about an election, a horse race, or
when we’re going to get around
that corner we used to hear so much
about.
* * *
SOME of us can remember when
Sir John Macdonald and Hon.
Alexander Mackenzie, the two
National party leaders in Canada
used to be deploring the fact that
the national annual expenditure was
reaching the enormous sum of fifty
and sixty million dollars. When the
commission was out in British Co-
lumbia recently it found out that
B.C. has been spending more of late
than it used to take to finance the
entire Dominion. And what B.C.
was trying to find out was how they
could wangle more and more cash
to enable them to continue on the
wild spree they have been having.
They have all kinds of nerve out
at the coast.
Guðmundur
Ingimundarson
Um lát hans og útför var getið í
síðasta blaði. Hann var fæddur í
Miðfirði i Húnavatnssýslu á íslandi.
Foreldjrar hians vo'ru þau hjónin
Ingimundur bóndi Jakohsson, prests
Finnbogasonar á Staðarbakka og
síðar að Þingeyrarklaustri, og Sol-
veig’ Guðmundsdóttir prófasts Vig-
fússonar á Melstað. Móðursystkin
hans sem til Vesturheims komu voru
þau Vigfús G. Melsted, faðir þeirra
Sigurðar, Mrs. F. S'. Frederickson,
Mrs. Chris. Iijálmarsson og Odds,
í Winnipeg, og Rannveig, móðir
Ingólfs Bowry og Sanders syst-
kina; ennfremur Finnbogi, faðir
Dr. Ilrefna McGraw í Nebraska.
Seinni kona séra Jakobs Finnboga-
sonar, föður Ingimundar, var Þuríð-
ur Þorvaldsdóttir prófasts í Holti
undir Eyjafjöllum. Dóttir þeirra,
Guðrún, átti Jón Einarsson frá
Valdasteinsstöðum í Hrútafirði,
síðar í Foam Lake, Sask. Þeirra
dætur eru: Herdís, gift Kára Fred-
erickson í Toronto og Kristín, gift
Mr. Ferris að Sperling, Man.
Guðmundur ólst upp með for-
eldrum sínuin. Til Canada kom
hann árið 1887, kom til Winnipeg
17. september. Lengi þtir eftir mun
hann hafa talið heimili sitt í Win-
nipeg, þótt vinna hans um langt
skeið væri vestur i landi. Hann vann
fyrir Canadian Pacif.ic járnbrautar-
félagið. Á þeim tíma var hann í
sérstöku vinfengi við þau hjónin
Kristinn skáld Stefánsson og Guð-
rúnu. Hann dvaldi hjá þeim þegar
hann kom i borgina og í fjarveru
hans höfðu þau nokkra umsjá með
fjármálum hans. Á öllum hinum
siðari árum var athvarf hans, þeg-
ar hann kom í borgina, hjá þeim
Lýð og Unu Líndal.
\,
Þegar hann lét af starfi sínu
vestra var hann um tima hér í borg-
inni; en fékk sér svo heimili á
Gimli. Þar bjó hann einn í snotru
húsi, allmörg ár. Umsjón á heim-
ilinu var í allra bezta lagi, bæði úti
og inni. Hann var einstakt snyrti-
menni, smekkvís og hirðusa'inur.
Hann hafði hið mesta yndi af
blómum, hafði mikið af þeim í garð-
inum sínum og annaðist þau með
mikilli lægni.
I THOSE WHOM WE SERVE I
Hann kvæntist aldrei og var
íremur einmana alla æfi hér vestra;
en miklu tilfinnanlegra varð það,
þegar aldurinn lærðist yfir. Helzta
yndið, auk þess sem áður er nefnt,
var sönglist, sem hann hafði góðan
smekk fyrir, og góðgjörðasemi.
Hann hafði ánægju af því að miðla
öðrum af því sem hann átti.
í febrúarmánuði kom hann til
WHnnipeg og dvaldi hjá Líndals
hjónunum. Var þá á leið til frænku
sinnar, Mrs. Ferris, setn býr einar 3
mílur frá Sperling, suðvestur af
Winnipeg. Hann fór með járn-
brautarlestinni áleiðis þangað mánu-
daginn 14. febr. í tösku sinni hafði
hann nokkuð af gjöfum, sem hann
ætlaði að færa frænku sinni. Frá
vagnstöðinni fór hann gangandi í
vonsku hríð. Hann komst hér um
bil hálfa leið, varð þá yfirbugaður
af hríðinni og lét þ^.r lífið. Fyrst
um sinn var hans ekkert saknað,
því frænka hans vissi ekkert um
komu hans, og Líndals hjónin töldu
vist, að hann væri hjá frænku
sinni. Seinna fundu járnbrautar-
menn lík hans ekki langt frá járn-
brautinni.
Tveir bræður has eru á íslandi:
Pétur, eldliðsstjóri í Reykjavík og
Asgeir Blöndahl, hálfbróðir, er
lengi var hér vestra. Skyldmenni
hér í landi, auk þeirra sem áður
voru nefnd í því sambandi, eru:
Lýður Líndal, synir Ásgeirs Blön-
dahls, Mrs. Guðrún Johnson og ó-
efað fleiri.
“Alt sem á hjarta ber í sér þrq.
upp í s.ngyanna ríki;
herskara Drottins sálirnar sjá
syngjandi engla í líki.
Veikasta strengnum berst ómur af
upp til sólkonungs halla;
rétt eins og lindir renna í haf
raddir þar sameinast allar.
Alt á að mætast á efsta stað,
alt að samhljómnum stefnir.
Hvern þann sem vann þar um æfin
að
eilífa lífsbókin nefnir.”
R. M.
Veður í marsmáwuði
"Það er trú, að heiðríkt veður i
Maritus boði gott ár. Svo margjr
þokuhringar sem verða í Martius,
svo mörg ofanföll verða á árinu, og
svo margar hringdaggir sem verða
í Martius, svo rnargar verða þær
efti páska með hreggi. Fyrir hundr.
uðum ára hafa menn veitt því eftir-
tekt, að ef á boðunardag Maríu
(25. Martius), fyrir sólarupkomu,
væri heiðríkt og stjörnuljós, þá væri
von á góðu árferði og veðráttufari.
Sagt er að sjaldan sá sama veður á
passionssunnudag (Judica), pálma-
sunnudag og páska.”
Business and Professional Cards
PHYSICIANS and SURGEONS
DR. B. J. BRANDSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graharn og Kennedy Sts.
i'hone 21 834—Office timar 2-3
Heimili: 214 WAVERLEY ST.
Phone 403 288
Winnipeg, Manltoba
DR. ROBERT BLACK
SérfrœtSingur I eyrna, augna, nef
og hálssjúkdómum.
216-2 20 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham & Kennedy
Viðtalstími — 11 til 1 og 2 til 5
Skrifstofusimi — 22 251
Heimili — 401 991
Dr. S. J. Johannesson
Viðtalstími 3-5 e. h.
218 SHERBURN ST.
Simi 30 877
DR. B. H.OLSON
Phones: 35 076
906 047
Consultation by Appointment
Only
Heimili: 5 ST. JAMES PLACE
Winnipeg, Manitoba
Dr. P. H. T. Thorlakson
205 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone 22 866
Res. 114 GRENFELL BLVD. •
Phone 62 200
DR. A. V. JOHNSON DRS. H. R. & H. W. TWEED
Tannlæknir Tannlceknar
212 Curry Bldg., Winnipeg 4 06 TORONTO GENERAL
(Gegnt pósthúsinu) TRUSTS BUILDING
Cor. Portage Ave. og Smith St.
Stmi: 96 210 - Heimils: 28 086 PHONE 26 545 WINNIPEO
BARRISTERS, SOLICITORS, ETC.
H. A. BERGMAN, K.C.' islenzkur löglrœðimjur Skrifstofa: Room 811 McArthur Building, Portage Ave. P.O. Box 1656 PHONES 95 052 og 39 043 J. T. THORSON, K.C. isienzkur lögfrasOina'ur 800 GREAT WEST PERM. BLD. Phone 94 668

LINDAL, BUHR & STEFÁNSSON Barristers, Solicitors, Notaries, etc. W. .T. Lindal, K.C., A. Buhr Björn Stefánsson Tclcplione 97 621 Offices: .125 MAIN STKEET
IN THE FIELD OF COMMERCIAL PRINTING
AND PUBLISHING BECOME LASTING FRIENDS
BECA USE—
OVER THIRTY YEARS EXPERIENCE IN ENGRAV-
ING, PRINTING AND PUBLISHING IS PART OF
THE SERVICE WE SELL WITH EVERY ORDER
WE DELIVER.
| COLUMBIA PRESS LIMITED
= 695 SARGENT AVENUE - WINNIPEG - PHONE 86 327
BUSINESS CARDS
PRESCRIPTIONS FILLED CAREFULLY GOODMAN DRUGS Cor. ELLICE & SHERBROOK Phone 34 403 We Deliver J. J. SWANSON & CO. LIMITED 601 PARIS BLDG., WINNIPEG Fasteignasalar. Leigja hús. Ot- vega peningalán og eldsábyrgO af öllu tægi. PHONE 94 221

A.S.BARDAL 848 SHERBROOKE ST. Selur likkistur og annast um út- farir Allur útbúnaöur sá bezti. Ennfremur selur hann allskonar minnisvarCa og legsteina. Skrifstofu talsimi: 86 607 Heimilis talsími: 501 562 ST. REGIS HOTEL 286 SMITH ST.. WINNIPEQ Pægilegur og rálegur bústaOur i mAObiki borgarinnar. Herbergi J2.00 og þar yfir; me6 baSklefa 83.00 og þar yfir. Ágætar máltlðir 40c—60c Free Parking for Ouests