Lögberg - 17.05.1945, Síða 4

4
LöGBERG, FIMTUDAGINN, 17. MAÍ, 1945
t-----------XöBötrg ---------------------
Qefið út hvern fimtudag af
THE COLUMBIA PRESS, LIMITED
695 Sargent Ave., Winnipeg, Manitoba
Utanáskrift ritstjórans:
EDITOR LÖGBERG,
695 Sargent Ave., Winnipeg^ Man.
Editor: EINAR P. JÓNSSON
Verð $3.00 um árið — Borgist fyrirfram
The “Lögberg” is printed and published by
The Coiumbia Press, Dimited, 695 Sargent Avenue
Winnipeg, Manitoba
PHONE 21 804
lllllllllll{|||ll!!!llll!lllllllllll!ili!iniil!lllll!ll!Í!!H!llll!n!:illl!i!!!li!!|j!!lllli:!llll!!ll!lllíll!l!ltlllll!!!llin:i!li!!!!lll!llllllltllll!!!!!llll!ll!llllllllllllltl!!!nillt
Við þjóðveginn
HIIII!!lllllllllllllllllll!IIIIIIIIIHIIimilllllllllllllllllllllli!llllimill!lllllllllllllltllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllii:illllllll!llliillll!lllllllil!!!
Nú líður óðum að þeim tíma. er kjósendur
þessa lands gera út um það með atkvæði sínu,
hverjir fari með völd í landinu næstu fimm
árin; kosningar í hvaða lýðræðislandi sem er,
teljast vitaskuld jafnan til meiri háttar við-
burða.
Norðurálfustyrjöldinni er nú svo að segja ný-
lokið; það verður því eitt af megin viðfangs-
efnum nýkosins þings. og nýskipaðrar, eða end-
urkosinnar stjórnar, að vinna að sköpun þess
friðar, sem koma á; það hvílir þar af leiðandi
þýngri ábyrgð á kjósendum í þetta sinn en
endranær; ábyrgð, sem eigi aðeins grípur djúpt
inn í canadiskt þjóðlíf á næstunni, heldur hefir
og víðtæk áhrif á mannfélagsmálin í heild.
Hin risavaxna og umfangsmikla stríðssókn
canadisku þjóðarinnar hefir fyrir löngu vakið
að makleikum aðdáun vítt um heim; og þjóðin
skuldar það'sjálfri sér og hinum fræknu her-
mönnum vorum, að framtíðarfriðurinn verði
drengilega skipulagður að vitrustu og beztu
manna yfirsýn.
Það var núverandi sambandsstjórn, með Mr.
King í fararbroddi, sem skipulagði stríðssókn-
ina, og bjó svo um hnúta heimafyrir, að þjóð-
félagsjafnvægið hélst svo að segja ótruflað öll
hin mörgu og dapurlegu stríðsár. Og því ætti
þá ekki sömu stjórn, er veitti þjóðinni jafn
trausta forustu á tímum hinnar þýngstu reynslu,
að verða falin umsjá mála á viðreisnar og ný-
sköpunartímabilinu, sem í vændum er?
Á vettvangi stríðssóknarinnar hefir canadiska
þjóðin, fyrir atbeina Mr. Kings, int af hendi
eitt kraftaverkið öðru meira; og undir forustu
hins reynda leiðtoga síns, mun hún með hlið-
stæðum átökum vinna friðinn, og leggja grund-
völl að fyrirmyndar þjóðfélagi; lægr? markmið
en það, getur enginn heilskygn canadiskur þegn
sætt sig við.
Reynsla undangenginna ára, hefir fulísannað
í virkri staðreynd skipulagningar hæfileika nú-
verandi stjórnar, og tekur af öll tvímæli í því
efni hin skjóta og róttæka bylting á starfs-
. háttum þjóðarinnar frá friðariðju til stríðsiðju.
þegar í upphafi stríðsins. Og mælir þá líka
ekki flest með því, að það verði þá einnig
þessi stjórn, með svo glæsilegan feril að baki,
er verði betur við því búin, að hrinda í fram-
kvæmd þeim starfsháttabreytingum, sern óhjá-
kvæmilega skapast, þegar stríðið verður að
„fullu á enda kljáð við uppgjöf Japana, en ein-
hver önnur stjórn, samsett af óreyndum ævin-
týramönnum, sem munar í völd?
Meðal átaka Liberalstjórnarinnar, sem djúp-
tæk áhrif höfðu á framvindu stríðsins og Norð-
urálfu sigurinn, verður að telja flugskólakerfi
brezka veldisins, sem hér var starfrækt, og stóð
að öllu leyti undir umsjá sambandsstjórnar
vorrar.
Canadiski flugherinn gat sér ódauðlegt frægð-
arorð, hvar sem hann kom fram í hinni nýaf-
stöðnu Norðurálfustyrjöld, vegna háttprýði,
djörfungar og frækni; menn geta gert sér í
hugarlund áhrifamagn hans, þar sem hann að
mannafla til nam 25 af hundraði alls konung-
lega flughersins brezka.
Þegar Norðurálfustyrjöldin hófst, átti cana-
diska þjóðin svo að segja engum sjóflota á
að skipa; á tiltölulega skömmum tíma breyttist
þetta svo fyrir hugkvæmni og árvekni King-
stjórnarinnar, að þjóðin eignaðist álitlegan her-
skipastól, er beitti sér fyrir um skipafylgd landa
á milli, leitaði uppi þýzka kafbáta hér og þar
um heimshöfin og sökti þeim á sjávarbotn.
Landherinn canadiski taldi um 700,000 vaskra
og veltýgjaðra manna; hvar, sem hann var að
verki vakti hann aðdáun og traust; það var
þessi her, sem í raun og veru skipaði fyrstu
varnarlínu á Englandi, meðan hættan af inn-
rás í landið stóð yfir; og það var þessi her, sem
meðal annars leysti Holland úr heljargreipum,
og vann sér á þeim vettvangi stríðssóknarinnar
ódauðlega frægð; útbúnaður allra greina hins
canadiska hers, var þrekvirki mikið, og mun
jafnan talið verða núverandi sambandsstjórn og
þjóðinni í heild til mikils vegsauka.
Á sviði hergagnaframleiðslunnar, skaraði
canadiska þjóðin langt fram úr öllum öðrum
þjóðum, og slíkt hið sama mátti réttilega um
matvæla eða vistaframleiðsluna segja. Canada
var hið mikla forðabúr sameinuðu þjóðanna,
og verður það vitaskuld áfram; það var cana-
diska þjóðin, fyrir atbeina Kingstjórnarinnar,
sem fyrst allra þjóða hljóp undir bagga með
grísku þjóðinni, þegar hún var sárast leikin
af völdum Nazistakúgunarinnar, og sendi henn'
að gjöf hveiti og aðrar matbirgðir; þetta var
drengskaparbragð, sem stjórninni verður seint
fullþakkað.
Með löggjöfinni um hámarksverð lífsnauð-
synja, skapaði stjórnin slíkt jafnvægi í við-
skiptalífinu innan vébanda þjóðfélagsins, að
stórþjóðirnar, svo sem Bandaríkin, tóku það
sér til fyrirmyndar.
Síðastliðin fimm átaka- og áreynsluár, hefir
setið við völd í þessu gróðursæla og fagra
landi, framtakssöm og hollráð stjórn, sem stýrt
hefir þjóðarskútunni farsællega gegnum brim
og boða, og það verður þessari stjórn, sem skipu -
leggur viðreisnar og friðariðjuna í landinu
næstu fimm árin; annað getur ekki komið til
nokkurra mála.
Þjóðin sigrar ekki með Bracken; hún gerir
það með Mr. King.
lllllllllllllllll!l!!!illl!lllli:il!llllll!llll!!!!!!!ll!llllllllllllll!!!!!ll!l!!!!l!lllllllllll!!>llll!l!ll!!l!lli:illllllllllll!l!llll!!!l!lllillilllllll!llllltllll!il!!l!!!i!il!l!i!l>!il
Kveðja til Laugardags-
skólans
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii[iii!iiiiiiiiiiii]ii[i[|[iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii[iii[ii[iiiiiiiiiiiiiminiiiiiii!miiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiniiiiiiiii[iiiiii!!!iiiiiiiiiii
Feginn hefði eg viljað vera viðstaddur þessa
lokasamkomu Laugardagsskólans, en skyldu-
störf heimafyrir valda því, að eg get eigi notið
þeirrar ánægju. Verð eg þessvegna að láta nægja
að senda samkomunni bréflegar kveðjur.
Vil eg þá fyrst og fremst þakka öllum þeim,
sem stutt hafa að starfi skólans á árinu, sér í
lagi skólastjóra hans og kennurum, sem lagt
hafa mikla alúð við starfið, og sýnt með því
í verki áhuga sinn fyrir því þarfa málefni,
sem hér er um að ræða, íslenzkukennslu barna
og unglinga.
Þetta starf, sem önnur kennslustörf almennt,
er unnið í kyrþey, og fer því vafalaust fram
hjá mörgum. Þeim mun meiri ástæða er til
þess að draga athygli almennings að því á
þessari árlegu lokasamkomu skólans, minna
fólk á gildi slíks fræðslustarfs og ágætt verk
þeirra, sem leggja fram krafta sína og tíma
sinn því til framgangs endurgjaldslaust. Skyldi
það bæði metið og þakkað mörgu fremur.
Einnig tjái eg foreldrum barnanna, sem sótt
hafa skólann, verðugar þakkir. Ber það því ó-
rækt vitni, að þessir foreldrar kunna að meta
viðleitni Þjóðræknisfélagsnis með skólahaldinu
og fórnfúst starf kennara skólans, enda býður
hann öllum, sem það vilja nota börnum sínum
til handa, ágætt tækifæri til íslenzkufræðslu.
Mættu því fjölmargir foreldrar, sem látið hafa
það tækifæri ónotað, taka sér þá foreldra til
fyrirmyndar, sem sent hafa börn sín í skólann.
Aðsókn að honum ætti að vera stórum meiri
fyrir allra hluta sakir
v Um skólana, eigi síður en um aðrar stofnanir
má það með sanni segja, að þeir þekkjast og
dæmast eftir ávöxtunum af starfi þeirra. For-
eldrum og öðrum samkomugestum gefst nú
tækifæri til þess hér í kvöld að sjá nokkurn
vott um árangurinn af íslenzkukennslunni á
Laugardagsskólanum, því að nemendur hans
taka, eins og vera ber, þátt í skemmtiskránni,
með upplestri, söng og leiksýningu á íslenzku.
Mun það allt bera því fagurt vitni, að mikil
rækt hefir verið lögð við kennsluna og nem-
endum hefir orðið hún notadrjúg. ekki síst þeg-
ar tillit er tekið til þess takmarkaða tíma til
kennslunnar, sem kennarar og nemendur eiga
yfir að ráða.
Frammistaða nemendanna ætti einnig að færa
fólki heim sanninn um það, að þessi kennsla
er miklu meira en þess virði, að henni sé haldið
áfram, og hvetja foreldra til að sinna henni
enn betur en verið hefir með því að láta börn
sín njóta hennar í sem ríkustum mæli. Ekkert
er þeim heldur kærara, sem þessum málum
unna, og þá sérstaklega kennurum skólans og
öðrum velunnurum hans.
Með beztu kveðju.
Richard Beck.
I!ll!!!l!l!!l!!l!l!ll!lllll!l!!!lllllllll!!l!!!f!ll!llllllllll!!!!!!!ll!llllll!l!!!!ll!lllllll!l!llll!lll!!!!l!lfllllllllllllllllllll!lllllll!llll!ll!l!llllll({|l!l!l!lll!lllltllllllllllllll
íslendingur kosinn á
íylkisþing
l!lliliiiliilil!l!iiiil|i!.l!i!:!IIÍ!lill||lililillll!IIHIIIIlllll!lli:iil!illll!llliiillllillil!llllllllllllHIII!lllllllllllllllllllllllllllll!lllllllllllllllilllllllllllllllllllllillllll
Við nýafstaðnar aukakosningar, sem fram
fóru í New Westminster kjördæminu, var fs-
lendingurinn, Mr. Byron Johnson, kosinn á
fylkisþingið í British Columbia með geisilegu
afli atkvæða umfram næsta keppinaut sinn,
frambjóðanda C.C.F. flokksins. Mr. Johnson
bauð sig fram af hálfu Hart-stjórnarinnar, sem
er samsteypustjórn, er nýtur stuðnings Conserva
tiva og Liberalflokkanna, og telst Mr. Johnson
til hins síðarnefnda flokks; hann er ættaður
úr Alberta fylkinu, en átti sæti á British
Columbia þinginu, fyrir höfuðborgina Victoria,
á árunum 1933—1937.
Ferð til Vancouver
Eftir G. J. Oleson.
+++
Frh.
IV.
Meðal íslendinga í Vancouver.
Við komum til Vancouver á
laugardagsmorgun, héldum við
kyrru fyrir og jöfnuðum okkur,
fórum seint á fætur á sunnudags •
morguninn, var veður gott og
sólskin annað slagið og sást vel
til fjalla. Fjallasýnin norðan við
borgina er dásamlega falleg í
björtu veðri. Á sunnudaginn
heimsótti eg Snæbjörn Polson
málara og konu hans, hafði eg
ekki séð þau síðan haustiðl928
komið fram í november og vet-
ur skollinn á, að þau lögðu af
stað með fjölskylduna í gömlum
bíl, keyrandi alla leið til Calif.
mér leist illa á það ferðalag og
var hræddur um að þau mundu
aldrei komast lifandi suður, en
þau voru hvergi smeyk, en þó
ferðin gengi skrykkjótt þá kom-
ust þau nú samt með tíð og
tíma til Californiu öll heil á
húfi, þar voru þau í ein þrjú ár
en fluttu svo til Vancouver og
hafa verið þar síðan. Snæbjörn
er bróðir Ágústs Polson er ný-
lega dó í Winnipeg allmjög hnig-
inn að aldri, hann má telja lista-
málara, hefur mikið fengist við
að mála leiktjöld, hann er
greindur maður og vel lesinn og
hefur þýtt og ritað allnokkuð,
hann er mjög hneigður fyrir
vísindalegar hugleiðingar. Kona
hans heitir Guðrún Danielsdótt-
ir, Sigurðsonar pósts frá Steins-
stöðum í Skagafirði, (en upphaf-
lega var Daniel af Austuriandi),
við Guðrún erum systkinabörn,
hún er frábærilega dugleg, glöð
og bjartsýn óg lætur ekkert fyr-
ir brjósti brenna, þau hjón hafa
oft átt undir högg að sækja en
barist djarflega og aldrei kvart-
að, börn þeirra eru hin myndar-
legustu, líður þeim nú að mér
virtist mjög vel, hafa stórt hús
og þægilegt. Florence dóttir
þeirra, sem alin hefur verið upp
hjá hinum ágætu hjónum Mr.
og Mrs. Ágúst Polson í Winni-
peg, prýðilega siðprúð og mynd-
arleg stúlka, var þá nýkomin
þangað frá Winnipeg í heimsókn
höfðu þau ekki séð hana síðan
hún var tveggja ára, er þau
fóru suður 1928. Þau tóku á
móti mér með þeirri íslenzku
gestrisni, sem bezt er, og vor-
um við boðin og velkomin þang-
að hvenær sem við vildum.
Á mánudagsmorguninn þann
12. hitti eg gamlann kunningja
að austan, Jón Gíslason, sem
áður bjó í Lögbergs nýlendunni,
kom hann heim til okkar, hann
er nú að nokkru leyti seztur í
helgan stein þarna vestur frá,
hann er nokkuð við aldur, en
frískur og fjörugur sem ungur
væri, Jón hefir verið dugnaðar-
maður og barist vel, félagslynd-
Hr og bezti drengur. Þennan
dag fór eg víða um borgina.
hafði ágætann leiðsögumann,
Luter Christopherson, sýndi
hann mér ýmsa merkilega staði
°g byggingar, þar á meðal hina
tilkomumiklu og fögru Holy
Rosery kirkju og Court húsið,
skoðaði eg það í krók og kring.
(Framan við Coiírt húisið eru
tvær heljar stórar ljónsmyndir
úr steini, liggja þau þar makinda
leg fram á lappir sínar, var mér
sagt að sprengja hefði verið sett
undir annað ljónið s. 1. vetur og
skemdist það all-mikið, en nú
var búið að gjöra við það. Þá
skoðaði eg Marine bygginguna,
Hotel Vancouver og margar
fleiri stór-byggingar. Luter var
góður leiðsögumaður, hann var
ætíð boðinn og búinn að greiða
veg okkar, hann er efnilegur
maður og slær ekki slöku við,
vinnur stöðugt og kemur sér vel,
gæti eg trúað því að hann ætti
góða framtíð fyrir höndum, því
hann virðist vel heilbrigður í
hugsun. Seinnihluta dagsins
bauð Elva tengdadóttir okkar
nokkrum konum heim okkur til
skemtunar, þykir mér ætíð
skemtilegt að vera í kvennahóp.
Þar voru þær systurnar Mrs. J.
S. Christopherson og Mrs. Camp-
bell (Valgerður og Guðbjörg
dætur Jóns Thordarsonar og
Guðrúnar Jónasdóttur, systur
Einars Jónassonar læknis frá
Harastöðum í Dalasýslu, sem
var einn fyrsti landnámsmaður
í Manitoba, íslenzkur). Þektum
við þær systur vel í æsku þegar
þær voru í Glenboro og Argyle
bygð, og að öllu góðu, Mrs. Lára
Johnson dóttir Árna Friðrikson-
ar eins af höfuðsmönnum Is-
lendinga á fyrri árum bæði í
Winnipeg og Vancouver, Mrs.
Sigrún Hall, dóttir Bærings
Hallgrímsonar bónda í Argyle-
bygð, þektum við hana vel frá
fyrri tíð og Mrs. Guðrún Pol-
son frænka mín, sem áður er
getið, áttum við þarna góða og
skemtilega stund, og rifjuðum
við upp margar gamlar endur-
minningar.
Þann 13. skoðaði eg Bæjarráðs
höllina, er það vegleg bygging,
stendur á hávaða, sézt vel úr
turninum um alla borgina, var
eg svo heppinn að sólskin var
og skyggni all-gott. Þar um-
hverfis eru fagrir vellir og bíl-
vegir vel og haglega útlagðir.
Um kvöldið fórum við á sam-
komu, sem kvennfélag Vancou-
ver safnaðar hafði stofnað til í
samkomusal dönsku kirkjunnar,
sem íslendingar nota, var þar
margt fólk saman komið og fór
alt fram með frábærum mynd-
arskap. Það sem mesta athygli
vakti var Quiz contest, sem
Mrs. H Sumarliðason stjórnaði
með mesta skörungskap. 4 karl-
menn og 4 konur tóku þátt I
þessu, og stóðu allir sig mjög
vel. Þar mætti eg ýmsum, sem
eg þekti ekki áður persónulega,
svo sem Mr. L. H. Thorlakson
forseta safnaðarins, sonur séra
Steingríms, glæsilegur maður,
sem ber það með sér að hann
er vel til forystu fallinn. Tel eg
það mikið happ Vancouver söfn-
uði að hafa slíkann mann, sem
forseta og leiðtoga. Þá kyntist eg
Mr. B. Thorlacius féhirði safnað-
arins og Mr. B. E. Kolbeins,
einnig Mrs. Ármann Björnsson,
sem áður var í Winnipegosis,
leist mér strax vel á hana við
fyrstu sjón og betur eftir því,
sem eg sá hana oftar. Þar mætti
eg líka Mr. H. J. Thorson, sem
eg þekti áður, var eg glaður að
sjá hann, Thorson er höfðingleg-
ur maður í sjón og drengilegur i
allri framkomu og fær almenn-
ingsorð fyrir mannkosti og
myndarskap. Kona hans tók þátt
í spurninga samkeppninni, og
svaraði hverri spurningu hik-
laust, hún er sköruleg kona með
tindrandi augu, hún er dóttii'
Guðmundar Anderson, sem var
nafnkunnur maður meðal ís-
lendinga í Dakota, Winnipeg og
síðast í Vancouver, en systir
Victor Anderson bæjarráðs-
manns í Winnipeg, um það leyti
sem við komum vestur fengu
þau Thorson’s hjónin þær gleði-
fréttir að sonur þeirra Emil, sem
var í canadiska flughernum á
Bretlandi, hefði stigið fæti á
land í Canada og væri alkom-
inn heim, eftir að vera búinn að
afljúka sínu hlutverki, að fljúga
32 ferðir yfir óvinalöndin, kom
hann heim með heiðri og heill
á húfi, hann er giftur hérlendri
konu, sáum við þau hjónin
seinna, var hann mjög yfirlætis-
laus og prúður, var hann strax
farinn að snúa huga sínum að
friðarstörfum, og vel gæti eg
trúað því að hann yrði athafna
maður, sem faðir hans, og sann-
ist á honum íslenzki málshátt-
urinn “að sjaldan fellur eplið
langt frá eikiani”. Heill og heið-
ur hinum uuga víking og ham-
ingjuóskir.
Á eftir samkomunni voru ljúf-
fengar veitingar, standa íslenzk-
ar konur í Vancouver sízt að
baki systrum sínum í öðrum ísl.
bygðarlögum að rausn, gestrisni
og félagslyndi. Mér virtist vera
í kvennfélaginu og safnaðarstarf
inu og yfirleitt í félagsstarfi Is-
lendinga 1 Vancouver lifandí
andi og heilbriðður áhugi fyrir
almennum velferðarmálum, og
sú tilfinning væri ríkjandi að
maðurinn lifir ekki af einu sam-
an brauði.
Þann 14. febrúar heimsótti eg
Eirík Hall og konu hans, hún
er upprunalega frá Argyle, sem
áður er getið, var lengi skóla-
kennari, ferðaðist til Englands
fyrir fyrra stríðið og hefur haft
margvíslega lífsreynslu. Eiríkur
er fæddur í Foam Lake bygðinni
og ólst þar upp, sonur Sveins
Halldórssonar, sem þar var frum
herji, kom eg á það heimili og
gisti hjá móður hans árið 1903,
er eg var í landaleit í Vatna-
bygðum, faðir hans var ekki
heima. Þau Halls hjónin voru
allmörg ár í Dauphin, Man., áður
en þau fluttu til Vancouver. Þau
hafa keypt gamalt stórhýsi á
Fraser Ave. og búa þar. Eiríkur
fæst við vátrygginga störf. Við
tróðum þeim all-mikið um tær,
vorum þar daglegir gestir, voru
þau boðin og búin að gjöra fyr-
ir okkur hvað sem var og fylgja
okkur hvert á land sem var.
Seinni hluta dagsins var út-
býtt bókum í Lestrarfélaginu, en
bækurnar voru geymdar á heim-
ilinu þar sem við dvöldum. Var
sá dagur í viku hverri bóka-
dagur. Hr. S. Guðmundson var
bókavörður, hann er maður all-
mjög við aldur, en eins og flest-
ir menn á ströndinni eins og
fugl á kvisti þó við aldur sé.
Hann er upphaflega frá Dakota,
en var lengi í Edmonton, og þar
veitti eg honum fyrst eftirtekt
er hann var að deila á og skamma
Aberhart og Social Credit, þótti
mér hann ganga þar of langt,
en gef honum það ekki að
höfuðsök, því hann er allra
bezti drengur, hann hefir skrif-
að fréttabréf þarna úr vestrinu
svo árum skiptir, er mjög félags-
lyndur og velviljaður, mér fanst
hann í sjón líkari Winston
Churchill en nokkur annar mað-
ur sem eg hefi séð. Eg átti oft
tal við Mr. Guðmundson og
þakka eg honum vinsemd og
velvild í okkar garð.
Þarna mætti eg líka Mr. Ófeigi
Sigurðsyni, sem áðuir var bóndi
og héraðshöfðingi í íslenzku
bygðinni í Alberta, hafði eg
mætt honum einu sinni í Win-
nipeg, en þekti hann þó meir af
afspurn. Það svíkur engan að
þar er heill maður en ekki hálf-
ur, hann er prúðmenni í öllu
tilliti og fær almenningsorð,
hann er ættaður af Suðurlandi
á íslandi, Árnessýslu, flutti ung-
ur vestur, en í íslenzku bygðina
í Alberta 1889, hefur nú brugð-
ið búi, hann gekkst fyrir minn-
isvarðanum yfir St. G. St. Hann
mun vera eini íslenzki bóndinn
hér vestra, sem stjórn Islands
hefur krossað. Það er nautn aö
tala við Ófeig í næði, hann ec
vel greindur og heilbrigður í
anda. Hann hefur haft vetursetu
í Vancouver að undanförnu og
mun hafa í hyggju að setjast þar
að til fulls.
Frh.
Gamall prestur kom í heim-
sókn í barnaskóla: Honum fór-
ust þannig orð: ‘.‘Mér er það
sérstök ánægja að tala við ykk-
ur öll, börnin góð, hvort helduc
er drengi eða stúlkur, en það
hryggir mig að sjá hér mörg
fjarverandi andlit, sem eg er
vanur að taka í höndina á.
•
“Mikil eru áhrif dagblaðanna”,
hugsaði kerlingin, þegar hún las
í morgunblaði einu eftirfarandi
yfirlýsingu: Vegna bagalegs rúm
leysis hér í blaðinu, verður
nokkrum dauðsföllum frestað
þar til í næstu viku.
Skáldið: “Þetta er bezta kvæði
sem eg hef enn ort.”
Útgefandi: “Blessaðir látið
þér það ekki draga kjark úr yð-
ur. Svo lengi lærir sem lifir.”