Lögberg - 22.04.1948, Page 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 22. APRÍL, 1948
5
AHLSAAUL
IWENNA
Ritttjóri: INGIBJÖRG JÓNSSON
Hin heilagi Francis frá Assisi
Fágæl kvikmynd
Síðastliðna viku var sýnd á
litlu kvikmyndahúsi hér í borg-
inni athyglisverð kvikmynd;
hún var merkileg vegna þess, að
þar var verið að reyna að útlista
á listrænan hátt persónu og æfi
sögu hins heilaga Francis frá
Assisi, stofnanda hinnar fjöl-
mennu grámunka-reglu. Mynd-
in var frá Mexico, og er sú fyrsta
sem Romið hefir hingað frá því
landi; hún fór fram á spönsku,
en útskýringar á ensku fylgdu.
Aðsókn að mynd þessari var
geysimikil og munu færri hafa
séð hana en vildu. Við stóðum í
klukkustund í langri biðröð hjá
leikhúsinu. Fyrir framan okkur
stóðu tvær nunnur, hjúpaðar
svörtum klæðum, fyrir aftan
okkur frönskumælandi hjón. —
Hér og þar voru mæður með
börn sín. Auðsjáanlegt var að
myndin var sérstaklega hugfólk-
in kaþólsku fólki, því þarna var
margt um presta þeirra og
nunnur, en hún átti erindi til
fleiri; hinn “heilagi” Francis
var dáður og er enn, af öllum,
hverrar trúar sem þeir eru, fyr-
ir hjartagæzku sína, góðvild og
trúargleði.
Leikendur leystu hlutverk sín
vel af hendi, en þó sérstaklega
Jose Luis Jiminez, sem lék aðal
hlutverkið. Það er ekki auðvelt
að leika persónu eins og St.
Francis; honum tókst þó vel að
sýna hið lotningarfulla, há-
fleiga hugarfar hans, kærleika
og guðrækni, en hann náði ekki
lífsgleðinni ér einkendi þennan
helga mann. St. Francis var ekki
meinlætismaður; hann elskaði
mennina, dýrin og náttúruna og
naut samfélagsins við umheim-
inn. Ekkert var honum eins
fjarri skapi eins og að sitja upp
sorgarsvip til að gefa til kynna
guðrækni sína, þvert á móti,
fann hann til ósegjanlegs fagnað
ar og gleði í trú sinni, sem birt-
ist í viðmóti hans og athöfnum;
honum fanst lífsgleðin sjálfs-
sagður og nauðsynlegur þáttur
trúarh'fsins, sem og virðist eðli-
*egt, og í samræmi við fagnaðar
boðskap kristninnar.
Hér verður rakin í meginatrið-
um æfisaga þessa manns, sem er
talinn af mörgum, að hafa kom-
ist næst því, allra manna, að feta
i fótspor Krists.
Æskuárin
Francis fæddist í þorpinu
Assisi í ítalíu, árið 1181; faðir
bans, Pietro Bernardone, var
auðugur fatakaupmaður. Hann
var oft á ferðalögum og var á
Frakklandi þegar sonur hans
fæddist, og gaf honum nafnið í
minningu um það land. Foreldr-
3rnir höfðu mikið dálæti á syni
sínum og voru örlát við hann. —
Hann var líka skemtilegur, mik-
ið gefinn fyrir söng og var síglað
Ur og sísyngjandi. Hann varð
hvers manns hugljúfi þegar
bann óx upp og fremstur í hópi
jafnaldra sinna í öllum fagnaði.
Sumum fanst þó sollur og sukk
þessa ungmenna ganga fram úr
hófi. En þrátt fyrir ógætilegt líf-
erni var Francis þó ávalt nærgæt
lnn við þá sem bágt áttu. Hann
Var ör í lund og örlátur á fé, og
&at ekkert aumt séð án þess að
reyna að hjálpa. Þannig leið
^ska hans í glaumi og gleði.
Sinnaskipii
Faestir finna hamingju til
^ngdar í stöðugum skemtunum.
Þegar Francis var um tvítugt
varð hann hættulega veikur. —
Það varð til þess að hann fór að
hugsa um hve fánýtt og tilgangs
laust líf hans hafði verið fram að
þessu; honum fanst nú fávíslegt
að una aðeins við mat, drykk og
ríkmannleg föt, þegar hver dag-
urinn færði mann nær leyndar-
dómi dauðans. Hann var lengi að
ná sér eftir veikindin, en þegar
hann loks var fullhraustur, tók
hann aftur upp sína fyrri lifn-
aðarhætti. Flesta unga menn í
þá daga dreymdi um það að
verða vaskir og frægir riddarar,
Francis ekki síður en aðra. Um
þessar mundir var háð stríð í
Suður-ítalíu og félagar hans
ætluðu þangað til að berjast
undir merki glæsilegs riddara,
sem þar var, og vinna sér frægð
ar og frama. Sögurnar um ridd-
araleg afrek hleyptu Francis
kapp í kinn og hann slóst í för-
ina, en eftir eina dagleið veiktist
hann á ný; félagar hans héldu
áfram, en hann hafði hvorki
mátt né löngun til að fylgjast
með þeim. Aftur sóttu að hon-
um alvarlegar hugsanir; ævin-
týra ljóminn, sem hafði blindað
hann, hvarf; í stað riddara,
klædda skínandi herbúnaði og
vopnum, sá hann í huga sér grát
andi konur, hjálparlaus börn og
eyðilagðar borgir. Upp úr þess-
um veikindum og hugleiðingum
tók hann algerum sinnaskiptum;
hann fann sjálfan sig og hann
fann Guð.
Ferð til Róm
Fyrstu dagarnir, eftir að hann
kom aftur til Assisi, munu hafa
verið honum erfiðir. Enginn
skildi þá breytingu, sem á hon-
um var orðinn; vinir hans
hæddu hann og faðir hans álas-
aði honum og hann sjálfur vissi
ekki hvað hann ætti að taka sér
fyrir hendur. Sagt er að hann og
vinur hans einn hafi gengið á
fjall; þar baðst hann fyrir lengi,
og þegar hann kom til baka
hafði hann tekið gleði sína aftur.
Stuttu síðar tók hann sér íerð á
hendur til Róm og bjóst hann við
að finna í höfuðborg kristninnar
vitra og helga menn, sem gætu
sagt -honum hvernig ætti að
framkvæma þá ósk, að lifa kristi
legu lífi og hjálpa þeim sem bágt
ættu, en þar sá hann á strætun-
um aragrúa af allsleysingjum og
betlurum, óhreina og tötrum
klædda, sem báðu beininga. —
Hann fór í St. Péturs-kirkjuna
og jafnvel þar fyrir utan, var
fjöldi þessara vesalinga. Francis
rann til rifja kjör þessa fólks;
hann skipti um föt við einn betl
arann og stóð allan daginn við
dyr kirkjunnar og baðst ölmusu
til þess að komast að raun um
hvað þetta fólk yrði að þola. Eft
ir það fanst honum hann skilja
betur en áður þjáningar öreig-
ans og hann varð „ gagntekin
samúð og kærleika í þeirra garð.
Líkþrái maðurinn
Nokkru eftir að Francis kom
heim aftur, reið hann fram hjá
sjúkrahúsi, þar sem líkþráir
sjúklingar voru. Francis hrylti
við þessu fólki. Á vegi hans varð
einn af þessum sjúklingum; hann
var útsteyptur í kaunum og af
honum lagði megnasta óþef. —
Francis kastaði til hans pyngju
sinni og flýtti sér burt. En alt í
einu fór hann að hugsa um, að
þetta væri bróðir hans og hann
hefði fyrirlitið hann. Francis
varð að sanna sjálfum sér að
hann hefði í raun og veru tekið
sinnaskiptum; hann sneri til
baka, kastaði sér við fætur hins
sjúka manns og kysti á hönd
hans aftur og aftur. Þannig yfir-
bugaði hann sjálfan sig. — Eftir
það heimsótti hann reglulega
hið líkþráa fólk og fann ekki til
viðbjóáls framar; þvert á móti
urðu þessir aumingjar honum
sérstaklega kærir. Þetta var
hans fyrsti sigur; honum skildist
að þótt hann gæfi aleigu sína til
bágstaddra, en hefði ekki kær-
leika, þá var það einskisvirði.
Francis skilur við foreldra
og heimili
Nú sá hann alt í öðru ljósi en
áður; hann vildi alt bæta og öll-
um hjálpa eftir mætti. Rétt fyr-
ir utan borgina var lítil og hrör-
leg kirkja. Einn dag, þegar
Francis var að biðjast þar fyrir,
heyrðist honum hann heyra rödd
Krists og hann bjóða honum að
endurbyggja kirkju sína. Francis
lagði bókstaflegan skilning í
þessa fyrirskipan. Hann fór
heim, tók mörg dýrmæt fataefni
og seldi þau og einnig reiðhest
sinn, gekk síðan alla leið til
baka og fékk presti kirkjunnar
féð til afnota í þarfir hennar. —
Presturinn þorði ekki að taka
við svona miklu fé án vitneskju
foreldra hins unga manns; —
Francis fleygði því þá í glugga-
kistuna, og eftir það var hann
þar daglega við bænaiðkun og
fór ekki heim.
Pietro Bernadone hafði gert
sér miklar vonir um það að
Francis myndi verða mikill
maður sem riddari eða á við-
skiftasviðinu; hann hafði ávalt
verið framúrskarandi örlátur við
hann og góður faðir. Hann varð
fyrir miklum vonbrigðum, þegar
Francis sneri til baka úr herferð
inni og skildi ekki þau umskifti
sem orðin voru á honum. Hann
skammaðist sín fyrir son sinn og
hið furðulega framferði hans; —
flestir héldu að Francis væri ekki
með öllum mjalla. Pietro rak
hann nú heim með harðri hendi,
reyndi að talá um fyrir honum,
vítti hann, lokaði hann inni,
en ekkert dugði. Pietro þóttist nú
sjá fram á það að sonur hans
myndi sóa öllum eigum sínum í
gjafir til fátækra, ef hann væri
sjálfráður; hann fór því með
hann á fund biskupsins og krafð
ist þess að Francis skilaði fénu
sem hann hafði fengið fyrir fata
efnin og hestinn og að hann
væri löglega gerður arflaus.
Francis var nú staddur á vega
mótum; annað hvort varð hann
að ganga á bak hugsjóna sinna
eða segja skilið við ástríka for-
eldra og brjóta allar brýr að
baki sér. Hann kaus hið síðara.
Hann lagði þá peninga, sem
hann átti eftir fram fyrir bisk-
upinn, fór síðan úr hverri ein-
ustu spjör og lagði þær hjá fénu,
og sagði síðan með sinni hljóm-
fögru rödd, án reiði og án ótta:
“Hlustið, allir, og skiljið. Fram
á þennan dag hefi ég kallað
Pietro Bernadone föður minn,
en nú verð ég að þjóna Guði. —
Þess vegna skila ég aftur til
míns jarðneska föðurs öllum
mínum peningum og klæðnaði,
öllu, sem ég hefi af honum þeg-
ið, og frá þessari stundu mun ég
segja eingöngu, “Faðir vor, þú
sem ert á himnum”.
Allir viðstaddir horfðu þögul-
ir og agndofa á þennan sorgar-
leik. Biskupinn stóð upp, tók
kápu sína og sveipaði henni um
hinn skjálfandi og sorgbeygða
unga mann og lagði blessun sína
yfir hann, en faðirinn hirti pen-
ingana og klæðnaðinn og hvarf
á brott.
Framhald.
Marshallráðstefnunni
Fulltrúarislendingará
Á ráðstefnu sextán Evrópu-
ríkja um Marshall-áætlunina,
sem hefst í París næstkomandi
mánudag, mun Pétur Benedikts
son sendiherra mæta fyrir hönd
Islands, ásamt Davíð Ólafssyni
fiskimálastjóra, er situr ráðstefn
una sem ráðunautur.
Tíminn, 13. marz.
Er mannkynið að farast
Eða réttið það við?
(Frh. af bls. 7)
samstarfi til varnar friði, rétt-
læti og velferð mannkynsins. Og
allsherjarfriður er ekki nærri
enn. Á sex áum tókst Hitler að
steypa gjörvöllum heimi í stríð.
Ekki vantar samtökin þegar um
styrjaldir er að ræða!
Vér verðum einnig að hafa
hugfast að margir hafa tilhneig
ingu til þess að vilja koma á einni
allsherjarstjórn og allsherjarlög
um fyrir heiminn. Þetta er
versti þröskuldur fyrir friði. —
Það verður sífelt óánægja og
uppsteitur ef einhver reynir að
þröngva sínu stjórnarfari upp á
allan heiminn.
Vera má, að einhvern tíma
reki að því að allar þjóðir heims
safnist saman undir einni stjórn
arskrá. — En skyldi það einhvern
tíma takast þá mega menn vera
vissir um, að það verður ekki
nein af þeim stjórnarskrám, sem
nú eru í gildi.
Þegar sameiginleg alheims
menning er fengin, þá mun hún
staðfesta grundvallaratriði um
réttlæti og mannréttindi. En þau
grundvallaratriði verða í öllu,
bæði í framsetningu og fram
kvæmd, önnur en þau, sem nú
gilda hjá nokkru sérstöku þjóð-
félagi.
Þegar heimurinn heefir sam-
einast lýtur hann ekki stefnu-
skrá kommúnista, ekki jafnaðar
manna, ekki auðvaldsins, ekki
lýðræðismaanna. Það verður
heimur, sem lýtur öllum þessum
stefnum í sameiningu.
Ef varanlegur friður á að
verða, þarf heimurinn að vera
sameinaður, en þó ekki sam-
steypt heild. — Það verður að
vera heimur þar sem allar skoð-
anir eru viðurkendar, og frið-
helgar, hversu sundurleitar, sem
þær eru. Vér verðum að minn-
ast þess að vér erum ekki guðir.
Vér erum aðeins menn. Þess
vegna þarf enginn að halda að
hann geti skapað einn heim eftir
sínu höfði. Og ef S.þ. setur sér
það ekki sem aðal markmið, að
gera öllum skoðunum og stefn-
um jafn hátt undir höfði, þá er
alheims styrjöld vís.
Þetta markmið felur það í sér,
að engin þjóð né þjóðasam-
steypa, má reyna að troða lífs-
skoðunum sínum upp á aðra. Og
það hefir tvöfalda þýðingu. —
Þegar engin þjóð reynir að troða
lífsskoðun sinni upp á aðra, þá
er hver þjóð frjáls að því að taka
þá lífsskoðun, sem henni sýnist.
Ætli einhver þjóð að brjóta
í bág við þetta, þá sé allar þjóð-
ir skyldar til þess að snúast gegn
henni.
í heiminum eru og hlýtur að
verða mörg og ólík þjóðmenn-
ing. Ef Norðurálfan, Rússland,
Kína, Indland, Arabaálfan, Norð
ur-Ameríka og Suður.-Ameríka
eiga að vera í bandalagi fram-
vegis, þá verða þær fyrst að við-
urkenna þann sannleika, að
góðir vinir eru góðir nágrannar.
Vegna þess hvað þjóðhættir
eru margbreytilegir, þá er ekki
hægt að bræða þá saman og
steypa upp úr þeim eina heims-
heild.
En þjóðirnar geta bundist sam
tökum, myndað lauslegt sam-
veldi. Og alheimsfriður helst,
þeegar þeir, sem mest hafa völd-
in, kunna að halda öllum völd-
um í skefjum, sínum eigin völd-
um líka, og viðurkenna og láta í
friði skoðanir og lífsvenjur
annara.
Lesbók Mbl.
Samgöngur í Arnes-
sýslu að mestu
komnar í samt lag
Tíðindamaður Tímans átti í
gær símtal við Helga Mogensen,
mjólkurbústjóra á Selfossi. —
Hann kvað nú samgöngur eystra
komnar í það lag eftir vatnagang
inn, að mjólkurbúi Flóamanna
berst nú aftur mjólk af öllu
mjólkursvæðinu, nema nokkr-
um bæjum í Villingaholtshreppi
Urðu svo miklar skemmdir á
veginum hjá Vola við Hróars-
læk, að ekki hefir unnizt tími til
að gera hann bílfæran. Skolað-
ist vegurinn þar brott á 50—60
metra löngum kafla.
Tíminn, 10. marz.
Jörð farin að
grœnka austan fjalls
Fregnir, sem borizt hafa aust-
an úr sveitum, herma, að enn séu
þar sömu votviðrin og hlýindin.
Er jörð nú tekin að grænka sums
staðar, og austur í Landeyjum
er klaki að mestu farinn úr jörðu
Hlaupið í Ölfusá er nú búið, en
áin er mikil eins og eðlilegt er
um þetta leyti árs, er hlýindi
ganga.
Tíminn, 10. marz.
- -LADIES!
Now — for that
amazing n e w
youthful look,
have a natural
long lasting Per-
manent Wave at
the
GOLDEH
BEAUTY SALON
Permanents
Cream Oil Wave, from $3.50
Cold Waves, from $4.95
Grey Hair Dyed, bleached.
Pacials and Shampoos.
No Appointments Necessary.
Locatcd at
GOLDEN DRUGS
ST. MARY’S AT HARGRAVE
Phone 95 902
(One Block South of Bus Depot)

GÓÐHUGUR
Stjórn og starfsfólk Hudson’s Bay verzlunarinnar
virðir GÓÐHTJG viðskiftavina sinna umfram allt
annað verðmæti.
Við höfum rekið verzlun lengi, — í mörg ár, og
reynslan hefir kent okkur, að ráðvendni í við-
skiftum, og vingjarnleg þjónusta marg borgar sig
í GÓÐVILJA viðskiftavinanna.
Við höfum fastráðið að láta ekkert ógjört sem í
okkar valdi stendur, til þess að njóta og vernda
þann GÓÐHUG og það traust, með því að fylgja
fastlega þeirri leiðbeinandi höfuðreglu að . . .
VIÐSKIFTAVINIR HUDSON’S BAY VERÐA
ÁVALT AÐ VERA ÁNÆGÐIR
Allar vörur, sem þið kaupið, verða að fullnægja
vonum yðar, að því er gæði, móð og sanngjarnt
verð snertir . . . eða, að peningum yðar verður
skilað aftur orða- og umsvifalaust. Getur nokkuð
verið sanngjarnara?
Tf)nÍt£on>l$öU dttm|töng.
INCORPORATE D 2?? MAY 1670.
ý’ÓNAYéÍY'élV'ÓÍ'

GHj