Lögberg - 10.06.1948, Side 5

LÖGBERG, FIMTUDaGINN 10. JÚNÍ, 1948
5
AIUrVUAL
rVENN/V
mutjóri: INGIBJÖRG JÓNSSON
Tuttugasta og fjórða ársþing
Bandalags lúterskra kvenna
Marshalláætlunin er mikið hagsmunumál fyrir ísiendinga
Gylfi Þ. Gíslason prófessor segir:
Og engin óaðgengileg skilyrði
seli fyrir hjálp samkvæmi henni
Mrs. Ingibjörg J. Oafsson
endurkjörin forseii
Á tuttugasta og fjórða ársþingi
Bandalags lúterskra kvenna,
sem haldið var í kirkju Fyrsta
lúterska safnaðar í Winnipeg,
dagana 4.—7. júní var Mrs. Ingi-
björg J. Olafsson endurkjörin
forseti félagsins. Mrs. Olafsson
'hefir, um langt skeið, skipað
forsæti í Bandalaginu og undir
hennar forustu lyfti Band'a-
lagið því grettistaki að reisa og
taka til starfrækslu sumarbúðir
félagsins norður við vatnið. Eg
leyfi mér að birta fögur ummæli
um þessa merku konu, sem rituð
eru af starfssystur hennar, Mrs.
Margréti Stephensen, í Árdís ’41.
Ingibjörg J. Ólafsson
Síðan Bandalag lúterskra
kvenna var myndað, hefir frú
Ingibjörg J. Ólafsson lagt fram
alla sína krafta til að styðja
þann félagsskap, og með því, þau
kristindóms- og mannfélagsmál,
sem eru á dagskrá Bandalagsins.
í síðastliðin fimm ár hefir hún
veitt því forstöðu og unnið með
dygð og trúmensku, því það er
þung byrði sem forseti Banda-
lagsi lúterskra kvenna þarf að
bera. Hún stjórnar fundum með
lipurð og skynsemi, en missir
aldrei sjónar á því takmarki, sem
stefnt er að, Hún íhugar vel það
sem henni er ant um að komist
í verk, en þegar hún er sannfærð
um að málið sé tilbúið, hrindir
hún því í framkvæmd. Má benda
á ritið Árdís, og á sumarnám-
skeið Bandalagsins, sem veitt
hefir kristindómsfræðslu svo
fjölda mörgum unglingum og
hresst þau andlega og líkamlega.
Trú hennar er bj^rgföst, sú
trú, sem hún tók við í móðurarf,
og um hana má segja:
Ef varðveitir arfleifð þíns anda
Þér ekkert í heimi má granda.
Margra ára kynning mín af
Mrs. Ólafsson hefir verið mér
stöðug og vaxandi opinberun um
gáfur hennar og tilfinningalíf.
Gáfur hennar eru fágætar að
víðfeðmi og dýpt. Hún hefir
djúpan skilning á íslenzkum
ljóðum og trauðla það ljóð til að
hún ekki kunni það. Gáfur henn
ar eru gagnrýnandi með djúp-
um skilningi á mönnum og mál-
efnum. Er ávalt málsvari lítil-
magnans, eða þess sem örlögin
hafa sett í skugga. Viljaþróttur
er mikill, skoðunin sjálfstæð,
iundin föst. Um hana má heim-
faera orð Dr. Gríms Thomsen:
l
“Fann ei skyldu sína heldur
að heiðra sama og aðrir alt”.
Djúphygð og viturleg festa
einkennir alla afstöðu hennar og
gerir hana að eðlilegum leiðtoga.
Hún metur mest að vera en ekki
að sýnast.
Frú Ingibjörg Jóhanna Ólafs-
son er fædd 17. júní 1887 í Geysir
bygð í Nýja íslandi. Foreldrar
hennar voru þau hjónin Stein-
unn Jónsdóttir og Jón Pétursson.
Hún fluttist með foreldrum sín-
um og systkinum til Gimli árið
1896. Þar naut hún skólament-
Unar, á Gimli og í Winnipeg. —
Hún útskrifaðist sem skólakenn-
ari °g stundaði kenslu í ýmsum
skólum í næstu tólf ár Kendi
sex ár á Gimli og var í tvö ár
yfirkennari í Árborg skóla. Hún
giftist 29. júní, 1922, séra Sigurði
Ólafssyni, þá þjónandi söfnuðun
Urn í suður hlúta Nýja íslands.
í*au eiga tvo efnilega syni: Karl
Jóhann og Jón Ólafur. — Hún
gekk einnig þremur dætrum
séra Sigurðar í móðurstað, og er
fórnfýsi hennar ástvinunum til
handa, undursamleg guðsgjöf. —
Þessar dætur voru þá fimm, sex
og átta ára að aldri. Hin elzta,
Evangeline Vigdís, kenslukona,
dáin 3. júlí 1931; Josephine Sig-
rid, kenslukona, og Freyja
Elinore, hjúkrunarkona Thomas,
búsett í Suður-Afríku.
Heimili þeirra og starfssvið
var á Gimli þar til í júní 1929, að
þau fluttu til Árborg. Þar þjón-
aði séra Sigurður þar til 1940 að
þau fluttust til Selkirk. Frú
Ingibjörg hefir verið fyrirmynd
sem prestkona eins og frú Lára
Bjarnason var í gamla daga. —
Hún hefir látið áhrif sín vera
víðtæk og blessunarrík, og hver
og einn er ríkari fyrir viðkynn-
inguna. Hennar starf mun hafa
sitt endurgjald.
Margréi Stephensen.
Aðrar embælliskonur
Auk forseta voru þessar kon-
ur kosnar í embætti fyrir næsta
ár:
Fyrsti varaforseti, Mrs. Fjóla
Gray; annar varaforseti, Mrs.
Guðrún Erlendson, Árborg; Rit-
ari, Lilja M. Guttormson; Bréf-
ritari, Mrs. Clara Finson; Féhirð-
ir, Mrs. Rosa Johannson; vara-
féhirðir, Mrs. Halldora Bjarna-
son.
Nýir heiðursmeðlimir: Mrs.
Guðrún Brynjólfsson og Mrs.
Rannveig K. G. Sigbjörnsson,
Leslie Sask.
Fullírúar, starfsnefndir
og gestir
í Bandalaginu eru 20 kvenn-
félög og voru þessir fulltrúar
þeirra á þingi: Frá Argyle kvenn
félögunum: Mrs. B. K. Johnson,
Mrs. Sylvia Heidman og Mrs.
Emily Sigmar. Frá Árborg:
Mrs. Margrét Björnson og Mrs.
Lára Sigvaldason. Frá Selkirk
kvennfélögunum: Mrs. S. K.
Childerhose, Mrs. H. Olson, Mrs.
Thorey Oliver, Mrs. Alice May
Johnson, Mrs. Jean Ólafsson. —
Frá Brown: Mrs. Sigríður John-
son og Mrs. Stefania Einarson.
Frá Lundar: Björg Howardson.
Frá Baldur: Mrs. John Davidson.
Frá Gimli: Mrs. Ingibjörg Bjarna
son. Frá Langruth: Mrs. H.
Thompson og Mrs. Sigurlin
Door. Frá Hecla: Mrs. Anna
Jones. Frá Riverton: Mrs. Krist-
rún Sigurdson og Mrs. Soffia
Johannsson. Frá kvennfélögun-
um tveim í Winnipeg: Mrs.
Thordís Jónsson, Mrs. Elizabeth
S. Johnson, Mrs. Jakobína Breck
man, Mrs. Halldóra P. Bjarna-
son, Mrs. Aurora Thordarson,
Rose Olson og Mrs. L. Richard-
son.
Starfsnefndir: Mrs. A. S. Bar-
dal, Miss Lilja M. Guttormson,
Mrs. Margrét Stephensen, Mrs.
Hansina Olson, Mrs. Thjóðbjörg
Henrickson, Mrs. Flora Benson,
Mrs. Fjóla Gray, Mrs. Rosa
Johannson, allar frá Winnipeg,
og Mrs. S. Simundson frá Sel-
kirk; Mrs. Guðrún Erlendson frá
Árborg og Mrs. B. Bjarnarson
frá Langruth.
Þessar prestkonur sátu og
þingið: Mrs. Ellen M. Fáfnis,
Mrs. Ingunn Marteinsson, Mrs.
Guðrún Brynjólfsson, Mrs. Ingi-
björg Olafsson og Mrs. Sigríður
Sigurgeirsson.
Séra Eiríkur S. Bryjnólfsson,
séra Sigurður Olafsson, Dr. Run-
ólfur Marteinsson og forseti
Kirkjufélagsins séra Egill
Fafnis, sóttu og þingið og önn-
uðust til skiptis guðræknisat-
“Vér íslendingar erum Evrópu
þjóð, Vestur-Evrópuþjóð. — Vér
eigum geysimikilla hagsmuna
að gæta í sambandi við viðreisn
Vestur-Evrópu, sökum hinna
miklu viðskipta, er vér höfum
átt við lönd þau, sem þar eru.
Það hlýtur því að vera oss mik-
ið hagsmunamál, að viðreisn
þessara landa takist og það væri
þess vegna mikið ábyrgðarleysi
að sinna í engu því þjóða-sam-
starfi, sem leiða á til slíkrar við-
reisnar”. Þannig fórust Gylfa Þ.
Gíslasyni meðal annars orð í fyr-
irlestri sínum um Marshall-áætl-
unina, sem hann flutti í hátíða-
sal háskólans á sunnudag fyrir
troðfullu húsi.
Prófessorinn byrjaði á því að
gefa ítarlegt yfirlit yfir efnahag
Evrópulandanna eftir stríðið
saman borið við ástand þeirra
fyrir styrjöldina, og rakti hann
orsakir gjaldeyris erfiðleika álf-
unnar. Þessar orsakir taldi
hann falla í þrjá flokka: 1. Gíf-
urleg eyðilegging framleiðslu-
tækja á ófriðarárunum og rask
á eðlilegri fjárfestingu auk ónógs
viðhalds þess, sem ekki var
eyðilagt. 2. Endurskipulagning á
iðnbyggingu álfunnar, sem hlýzt
af breyttri aðstöðu Þýzkalands,
og 3. Skyndileg breyting, sem
orðið hefir á efnahagsafstöðu
Evrópulandanna gagnvart um-
heiminum, bæði vegna missis
tekna af eignum í öðrum lönd-
um og annarra duldra tekna og
erfiðleika á öflun hráefna og
matvæla ásamt öflun nauðsyn-
hafnir við upphaf fundanna.
Margir gestir komu af og til á
þingið. Meðal utanbæjargesta
voru þær Mrs. Sigurdson frá
Vancouver, Mrs. Rannveig K. G.
Sigbjömsson frá Leslie, Sask.,
frú Elínborg Lárusdóttir frá
Reykjavík og ungfrú Svanhildur
Sigurgeirsdóttir frá Reykjavík.
Þingsetning
Þingið hófst eftir hádegi á
föstudaginn með stuttri guðs-
þjónustu undir umsjón séra Ei-
ríks S. Brynjólfssonar. — Mrs.
Margrét Stephensen og Mrs.
Louise Gudmunds buðu gesti
og erindreka velkomna fyrir
hönd hinna tveggja kvennfélaga
Fyrsta lúterska safnaðar. — Þá
mintist þingið þeirra félags-
systra, er látist höfðu á árinu og
stóðu allir á fætur og lutu höfði
í þögulli bæn, meðan forseti las
nöfn þeirra. —
Embæ ttiskonur lásu nú skýrsl
ur sínar. Vék forseti að því í
skýrslu sinni að nokkuð umtal
hefði orðið um nafn sumarbúð-
anna og mintist sérstaklega á
athugasemd, sem birst hafði í
Kvennasíðu Lögbergs því við-
víkjandi. Skýrði forseti frá því
að nöfn hefðu verið send úr
hverri byggð og hefði síðan ver-
ið kosin 7 manna nefnd á þingi
til þess að velja úr þeim nöfn-
um, og hefði sú nefnd og þingið
samþykt í einu hljóði það nafn,
sem sumarbúðirnar bera nú. —
Síðan færði forseti ýmislegt
þessu nafni til gildis gildis. Mun
skýrslan birtast í Árdís og vísast
því til hennar. — Ritstj. Kvenna
síðunnar þakkar fyrir þessar
skýringar, en þótt hún hafi, þrátt
fyrir þær, ekki breytt um skoð-
un, mun hún ekki gera betta að
kappsmáli; telur að úr því sem
komið er, myndi frekari umræð-
ur um nafnið, ekki verða til
heilla, en hún mun e. t. v. ræða
seinna um nafnagiftir yfirleitt.
Forseti hvað sér mikið áhuga-
mál að Bandalagið stofnaði nú
sjóð í þeim tilgangi að veita mót-
töku í sumarbúðunum, fátækum
börnum, er annars myndi ekki
fá notið dvalar við vatnið sér til
andlegrar og líkamlegrar hress-
ingar; sagði hún að þetta væri
legs gjaldeyris.
Gylfi sýndi fram á það, hvern
ig utanaðkomandi hjálp væri
Evrópuþjóðunum brýn nauðsyn,
ef þær ættu að geta komið efna-
hag síndm í heilbrigt horf, og
væri aðallega litið til Ameríku
eftir slíkri hjálp. Rakti hann
ítarlega þróun Marshallhjálpar-
innar, frá því Marshall lagði
hugmyndina fram og þar til
frumvarpið um hjálpina var sam
þykkt af ameríska þinginu fyrir
rösklega þrem vikum. Þá sagði
prófessorinn enn fremur:
' “Fyrirhuguð aðstoð Bandaríkj
anna er fyrst og fremst framhald
á vörusendingum Bandaríkjanna
í stríðinu og eftir stríðið, en þó
þannig, að komið er á þær á-
kveðnu skipulagi. Þær fara að-
eins til tiltekinna landa, sem
hafa með sér ákveðna samvinnu
til þess að þær hagnýtist sem
bezt, og þær eru bundnar á-
kveðnum skilyrðum. Þessi aðstoð
er lítill hluti af árlegri heildar-
framleiðslu Bandaríkjanna, ekki
2%, og hefir fremur lítil áhrif
á atvinnulíf þeirra, en engu að
síður er hún þeim Evrópulönd-
um, sem hana eiga að fá, mjög
þýðingarmikil”. Þó taldi prófess-
orinn, að þessi mikla hjálp, sem
geri er ráð fyrir, að verði gjöf
að helmingi að minnsia kosii, en
að öðru leyii lán, mundi ekki
verða nægileg iil þess að iryggja
viðskiptajöfnuð Evrópuþjóðanna
þegar henni lýkur 1952. Taldi
hann, að Evrópuþjóðirnar mundu
verða að gera gagngerðari breyi-
tímabært nú, þar sem sumarbúð-
irnar væru vel á veg komnar;
benti hún á, að byrja mætti |
sjóðin með því að gestir, er
sæktu skemtisamkomur þings-
ins, gæfu í hann, um leið og þeir
færu út af samkomunum. Þing-
heimur tók þessari ágætu hug-
mynd vel, og álitlegur sjóður
myndaðist á þennan hátt. Seinna
var kosin nefnd á þinginu til
þess að hafa umsjón með þessu
nýja og góða starfi Bandalagsins.
Skemiisamkoman á
föstudagskveldið
Á undan skemtiskrá fór fram
guðræknisathöfn undir umsjón
séra Sigurðar Olafssonar. Mrs.
Robert McQueen, sem er formað
ur Council of Social Agencies,
flutti prýðilegt erindí, og gaf
margar góðar bendingar um,
hvernig dvöl barna og unglinga
í sumar-útivist gæti orðið þeim
sem mest til ánægju og gagns.
Ungfrú Svanhildur Sigurgeirs-
dóttir sagði skemtilega frá ferða-
lagi sínu hér vestan hafs, og Mrs.
E. H. Fáfnis flutti ýtarlegt er-
indi um bókina, “How to Live
your Faith” eftir Rev. Ernest
Thomas.
Mrs. Pearl Johnson, sóloisti í
Fyrstu lútersku kirkju, söng
tvö undur fögur lög eftir Sig-
valda Kaldalóns, sem ég held að
hafi ekki verið sungin hér áður;
var mikil unun að hlusta á hana,
Miss Sigrid Bardal lék undir á
píanó á listrænan hátt.
Tólf ára gömul stúlka, Dorothy
Mae Jonasson, lék á fiolin; hún
náði fallegum og mjúkum tón-
um, og virðist vera efni í ágætan
fiolin-leikara. Að lokum lék
önnur ung stúlka, Miss Pearl
Halldorson, á piano; ókyrð sam-
komugesta, sökum þess hve
skemtiskráin var orðin löng,
skemdi ofurlítið fyrir henni í
fyrra laginu, en henni tókst
prýðilega með seinna lagið.
Að lokinni skemtiskrá veittu
kvennfélagskonur safnaðarins
samkomugestum kaffi og aðrar
kræsingar í neðri sal kirkjunnar;
þær veittu og máltíðir og kaffi
af rausn og miklum myndarskap
alla þingdagana.
Framhald.
ingar á innfluiningi og úiflutn-
ingi sínum en geri er ráð fyrir
í áæiluninni.
Skilyrði fyrir
Marshall-h j álpinni
Prófessor Gylfi rakti allná-
kvæmlega fyrirkomulag hjálpar
innar, eins og frumvarp Tru-
mans forseta gerði ráð fyrir að
það yrði, og þær breytingar, sem
þingið síðan gerði á frumvarp-
inu. Taldi hann þar upp þau
skilyrði, sem hjálpinni eru sett
í frumvarpinu; en þau eru sem
hér segir:
1. Viðkomandi ríki skuldbindi
sig til þess að efla iðnaðar- og
landbúnaðarframleiðslu sína eft
ir föngum, svo að það verði ó-
háð óvenjulegri ytri aðstoð.
2. Ríkið geri á sviði fjármála
og peningamála nauðsynlegar
ráðstafanir til þess að festa
gjaldmiðil sinn í verði, koma á
hjá sér eða viðhalda réttri geng
isskráningu og yfirleitt efla eða
varðveita traust á gjaldmiðlin-
um.
3. Ríkið hafi " samvinnu við
önnur ríki, sem að áætluninni
standa, um að auðvelda og efla
viðskipti sín á milli og við önn-
ur ríki og hafi samvinnu við þau
um að draga úr viðskiptahöml-
um innbyrðis og gagnvart öðrum
ríkjum.
4. Ríkið hagnýti sér á sem
beztan hátt og í samræmi við
heildaráætlun um viðreisn þátt-
töku þjóðanna auðlindir sínar og
alla þá vöru og þjónustu, sem
það fær samkvæmt löggjöfinni.
5. Ríkið greiði fyrir sölu til
Fandaríkjanna á hæfilegu magni
af vörum, sem þau þarfnast sök
um þess að þau geta ekki eða
kunna ekki að geta framleitt
þær, en þurfa að hafa birgðir af,
í þann tíma, sem um semst, og
með sanngjörnum kjörum, ef
hlutaðeigandi ríki getur látið
slíka vöru af hendi, eftir að hæfi
legum þörfum þess til innan-
landsnotkunar og venjulegs út-
flutnings er fullnægt.
6. Sé aðstoðin veitt sem gjöf,
sé lögð til hliðar á sérstakan
reikning í innlendum gjaldeyri
tilsvarandi fjárhæð, og gildi um
þann reikning reglur, sem hlut-
aðeigandi ríkissfjórn og Banda-
ríkjastjórn koma sér saman um.
Ekkert skal greiða af þessum
sérstaka reikningi eða því, sem
óeytt kann að vera af veittri að-
stoð, sem hlutaðeigandi ríki hafa
fengið samkvæmt eldri aðstoðar-
lögum, nema í því skyni, sem
stjórn hlutaðeigandi ríkis og
stjórn Bandaríkjanna koma sér
saman um.
7. Ríkið birti og sendi Banda-
ríkjastjórn ekki sjaldnar en
ársfjórðungslega eftir gerð samn
ings nákvæma skýrslu um fram-
kvæmd hans, þ. á. m. skýrslu
um notkun fjár, vörusendinga
eða þjónustu, sem fengin er sam-
kvæmt löggjöfinni.
8. Ef Bandaríkin óska þess,
láta ríkin greiðlega í té sérhverj
ar þær upplýsingar, sem þeim
mega koma að gagni við ákvörð-
un um, 'hvernig halda skuli á-
fram að framkvæma löggjöfinra.
Þettg voru skilyrðin átta, sem
frumvarp Trumans forseta gerði
fyrir hjálpinni. En þingið bætti
við tveim skilyrðum. Annað
þeirra er þýðingarlítið og fjallar
um gerðardóm, hitt er þýðingar-
mikið. Þar er samningsríkjunum
lagt á herðar, að auka framleiðslu
á þeim efnum, sem Bandaríkin
þurfa, en geta ekki sjálf fram-
leitt, og veita bandarískum borg
urum og bandarískum fyrirtækj-
um sama rétt og innlendum
mönnum til framleiðslu þeirra
í hlutaðeigandi löndum.
Þáltlaka íslands
Prófessor Gylfi Þ. Gíslason
sagði, að sjálfsagt væri fyrir ís-
lendinga að athuga vel skilyrð-
in, sem sett eru fyrir
í Marshall-áætluninni. Gert
væri ráð fyrir því, að Bandaríkja
stjóm gerði sérstakan samning
við hvert ríki, en engan veginn
væri víst, að öll þau skilyrði, er
nefnd eru í lögunum, yrðu tekin
upp í sérhvern samning. "Um
skilyrðin. sem voru í upphaflega
frumvarpi Bandaríkjasijómar,
er það að segja, að mér virðisi
þeirra óaðgengilegi", sagði próf.
enn fremur. “Skilyrðin um, að
leggja skuli til hliðar, í innlend
um gjaldeyri fé, sem samsvarar
vörusendingunum, og að því fé
skuli ráðstafað í samráði við
Bandaríkjastjórn, tekur einung
is til þeirra vörusendinga, sem
gefnar eru, og táknar þá í raun
inni það eitt, að andvirði hins
gefna verði ráðstafað í samráði
við gefandann. Tilgangurinn
mun vera sá, að reyna að koma
í veg fyrir, að hið gefna verði
til að ýta undir verðbólgu—.
Um síðaslnefnda skilyrðið
— alvinnuréllindi Bandaríkja
manna hér á landi, ræddi
prófessorinn sérslaklega og
ialdi það ósamrýmanlegt ís-
lenzkum lögum og hagsmun-
um, enda þóii siærri þjóðir í
álfunni litu ekki eins alvar-
lega á slík airiði. Enn fremur
sagði hann: "Efiirgrenslanir
munu hafa leilt í ljós, að á-
kvæði þessi munu hafa verið
bætt í frumvarpið vegna fram
leiðslu vöruiegunda, sem ekki
kemur til greina að framleiða
hér á landi, svo að ekki virð-
ist þurfa að óilasi nein iilmæli
um að slíkt skilyrði verði í
samningi við íslendinga-'.
Prófessorinn gat þess, að
vonir íslendinga um Marshall
hjálpina væru fyrst og fremst
í þá átt, að okkur yrði gert
kleift að fá dollara fyrir út-
flutning okkar til annarra
landa, þannig, að hlutaðeig-
andi lönd greiddu fyrir útflutn
ing okkar með dollurum, sem
þau fá við hjálpina, eða Banda
ríkin kaupi afurðir okkar og
láti þær sem hjálp til þurfandi
landa.
Þó taldi prófessorinn vel geta
komið til mála að taka lán á
grundvelli Marshallhjálparinn-
ar til að eignast góð framleiðslu
tæki. Hann sagði að þrátt fyrir
mikil kaup framleiðslutækja síð-
an stríðinu lauk, skorti þjóðina
enn skip, fiskiðjuver, stórvirkar
landbúnaðarvélar, og fjölmörg
iðnaðartæki, svo sem sements-
verksmiðju og áburðarverk-
smiðju. Öðru' máli taldi prófess-
orinn gegna um að taka neyzlu-
vörur að láni, jafnvel þó skortur
sé á þeim. Slík lán eða gjafir á
slíkum vörum sagði hann að
væri engin varanleg lausn á
fjárhagsvandamálum þjóðarinn-
ar. —
Að lokum sagði Gylfi Þ. Gísla-
son: “Sú þátttaka í hinu fyrir-
hugaða viðreisnarstarfi væri
lang æskilegust, að vér fengjum
aðstöðu til að selja afurðir vor-
ar gegn greiðslu í dollurum. Þá
væri bætt úr miklum vanda, —
þeim vanda, að oss skortir mjög
dollara, þótt vér kunnum að
eiga annan gjaldeyri. Þannig
væri bætt úr þeim þætti fjár-
hagsvandamála vorra, sem segja
má að sé alþjóðlegur og utanað
komandi. Hinn hlutann, sem er
innanlandsmál og lýtur ein-
göngu að oss sjálfum verðum
vér að leysa einir, vér eigum að
gera það sem fyrst og vér getum
það vissulega ef vér beitum viti
og þekkingu”.
Alþfl., 27. apríl.
Tveir stúdentar ræðast við.
— Hvað eigum við að fara í
kvöld? spyr annar.
— Eg veit ekki, svaraði hinn.
— Við skulum kasta um það
hlutkesti.
— Já. Ef kórónan kemur upp,
förum við á bíó, ef talan kemur
upp, förum við á ball, en ef pen-
ingurinn stendur á rönd, þá
skulum við lesa.
þátttöku |