Lögberg - 10.02.1949, Page 4

4
LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 10. FEBRÚAR, 1949
0r borg og bygð
THE ANNUAL CONCERT
of the Icelandic Canadian Club
will be held in the First Luther-
an Church on Monday evening
February 21st, commencing at
8:15 p.m. Mr. Axel Vopnford
will preside. The speaker for the
evening will be Dr. K. J. Aust-
man, and his subject will be:
“Some Aspects of the Icelandic
Question.” As in the past we ahe
featuring well known artists
such as Mrs. 'Lincoln Johnson,
Soprano, Mr. Erlingur Eggert-
son, Baritone, and a Vocal En-
semble from the Daniel Mclntyre
Collegiate, also the Kent Accord-
ionaires.
Miss Sigrid Bardal will be the
accompanist.
Watch for programme in the
Icelandic Papers next week, and
'keep this date open February
21st, 1949. Admission will be 50
cents.
♦
Sigvaldi B. Gunnlaugsson,
bóndi í Argyle bygð um fjörutíu
áraskeið, lézt eftir langvinn veik-
indi á heimili sínu á Baldur, 30.
janúar — en þangað hafði hann
flutt s.l. haust, með konu sinni,
og tveimu yngstu bömunum.
Hann fædur 18. ágúst 1876 að
Flögu í Suður Múlasýslu á ís-
landi, en kom vestur um haf með
foreldrum sínum, Brynjólfi
Gunnlaugssyni og Halldóru Sig-
valdadóttur, árið 1878. Hann læt-
ur eftir sig ekkju, Guðrúnu, og
sjö myndarleg böm, og tólf
Minnist
CETEL
í erfðaskrám yðar
JOHN J. ARKLIE
Optomt trtst and Optieian
(Eyes Examlned)
Phone 95 650
MITCHELL COPP LTD.
PORTAGE AT HARGRAVE
The Swan Hanufacturing Co.
Manufacturers of
SWAN WEATHER STRIP
Halldor Methusalems Swan
Eigandi
Heimill 912 Jessle Ave.
281 James Sl. Phone 22 641
Phone 21101
ESTIMATES
FREE
J. M. INGIMUNDSON
Asphalt Roofs and Insulated
Siding — Repair.
632 Simcoe St.
Winnlpeg, Man.
barnabörn. Jarðaraförin fór fram
frá kirkjunni á Baldur þriðju-
dagixm 1. febrúar, var jarðað í
grafreit bæjarins. Séra Valdimar
J. Eylands jarðsöng, vegna fjær-
veru sóknarprestsins, séra Erics
H. Sigmar.
+
Arborg, Manitoba
28. janúar, 1949
Mr. J. J. Swanson,
308 Avenue Bld.,
Winnipeg, Manitoba.
Kæri herra:
Mig langar til að biðja þig að
fá setta leiðréttingu á nafnalista
þeirra sem gáfu til “Betel”
Gamalmenna heimilisins úr
þessu bygðarlagi. Leiðréttingin á
að vera á þessa léið:
Ónefndur á að vera $2.00 ekki
$1.00.
Eftirfylgjandi nöfnum sleft
úr sem að áttu að vera á listan-
um.
Mrs. og Mrs. Ingi Eirikson $2.00
Mrs. Lára Sigvaldason 1.00
Mr. og Mrs. S. M.
Brandson 2.00
Mr. og Mrs. S. J.
Kristinson ............. 1.00
Mrs. og Mrs. Lárus
Pálson, Sr. 2.00
.Þín einlæg,
Mrs. Thora Johannson
•f
VANTAR
miðaldra konu sem getur litið
eftir öldruðum hjónum.
Upplýsingar fást hjá:
Mrs. W. T. WARD,
Varsity View, P.O., Man.
Phone 64 183.
4-
Karlaklúbbur Fyrstu lút. kirkju
heldur kveldverðarfund í sam-
komusalnum næsta þriðjudag,
kl. 6:30. Ræðumaður verður Mr.
“Eddie” Armstrong einn af rit-
stjórum Winnipeg Free Press,
nýkominn úr Norðurálfuför,
meðal annars frá Berlín, og búð-
JUMBO KÁL
Stærsta kál, sem þekkist 30 og'
jafnvel 40 pund, Óviðjafnalegt við
margskonar borðhald. Ánægjulegt
að sjá þennan gríðar ávöxt þrosk-
ast, Sala Jumbo Káls i fyrra setti
algerlegt met. (Pk, lOc) (eða 80c)
pöst fritt.
-f .-f
TIL KAUPENDA
LÖGBERGS og HEIMSKRINGLU
Frá því var nýlega skýrt í báðum íslenzku blöðunum
vestan h£ifs, að verð æfiminninga, sem færu yfir 4 ein-
délka þumlunga, yrði framvegis reiknað 20 cents á
þumlunginn; þetta er að vísu ekki mikill tekju auki, en
þetta getur dregið sig saman og komið að dálitlu liði.
Aðrar auglýsingar kosta 70 cents eindálka þumlungur.
Fyrir samskotalista reiknast 50 cents á þumlunginn.
THE COLUMBIA PRESS LIMSTED
THE VIKING PRESS LIMITED
KAUPENDUR LÖGBERGS OG
HEIMSKRINGLU Á ISLANDI
Gerið svo vel að senda mér sem fyrst greiðslu fyrir
yfirstandandi árgang, kr. 25.00 fyrir hvort blað.
Dragið ekki að greiða blöðin. Það léttir innheimtuna.
Æskilegt að gjaldið sé sent í póstávísun. Þeir sem
eiga ógreidda eldri árganga, eru vinsamlega beðnir
að snúa sér til mín.
BJÖRN GUÐM UNDSSON
Mávahlíð 37, Reykjavík.
MESSUBOÐ
Fyrsta Lúterska Kirkja
Séra Valdimar J. Eylands.
Heimili 776 Victor Street. Sími
29017. —
Guðsþjónustur á hverjum
sunnudegi: Á ensku kl. 11 f. h.
Á íslenzku kl. 7 e. h. — Sunnu-
dagaskóli kl. 12:15 e. h. — Allir
æfinlega velkomnir.
-f
Lúlerska kirkjan í Selkirk:
Sunnudag. 13. febrúar 5 sd. e.
þrettánda. Enska messa kl. 11:00
árd. Sunnudagaskóli kl. 12:00 ís-
lensk messa kl. 7:00 síðd.
Allir boðnir velkomnir.
S. OLAFSSON
•f
Gimli Presiakall:
13. febrúar — Messa að Húsa-
vík kl. 2:00 e.h.
The annual “Curlers Service”
will be held at Gimli at 7:00 p.m.
Subject: “Body, Mind, Soul.”
Allir boðnir og velkomnir.
Skúli Sigurgeirson
♦
GUÐSÞJÓNUSTUR
í Lútersku kirkjunni á Lundar,
sunnudaginn 20. febrúar: íslenzk
kl. 2:30 e.h., ensk, kl. 7:30 e.h.
Látið þetta berast um bæ og
bygð.
R. Marleinsson
um hinna mörgu, sem enn eru í
gæzlu fjarri föðurlandi sínu.
♦
GJAFIR TIL BETEL
Mr. og Mrs. Ben Anderson,
Baldur, Manitoba, .....$ 2.00
Mr. og Mrs. Eiríkur Helgáson
30—B McMillan Court,
Winnipeg í minningu um
Ólaf og Engilráð Helgason
og Hallgrím Guðmundson
Backman og konu hans
Þórey ................. 50.00
Mr. Friðbjörn Frederickson
605 Maryland St., Winni-
peg á nítugasta afmæli
hans .................. 25.00
Rev. R. Marteinsson, D.D.
fé er Dr. Marteinsson hafði
í geymslu fyrir Johannes
Erickson, M.A. fyrrum vist-
maður á Betel, er dó í
Winnipeg, 1. sept. 1948 20.00
Kærar þakkir,
J. J. Swanson, féhirðir
308 Avenue Bldg. Wpg.
•f
GIFTING
Þau Stanley Cherney og
Thorey Thompson voru gefin
saman í hjónaband, 29. janúar s.
1. af séra Skúla Sigurgeirsyni, í
Lútersku kirkjunni á Gimli, að
fjölmenni viðstöddu. Brúðgum-
inn er af hérlendum ættum og
brúðurin er einkadóttir Péturs
Thompsonar, málara á Gimli og
Guðrúnar konu hans. Brúðgum-
inn var aðstoðaður af Harry
Mellen og brúðurin af Mrs. Fred
Bailey og Miss Budzen. Litla
Elanie Scribner var blóma mær.
Mrs. S. S. Sigurgeirson söng ein-
söngva, og Miss A. Nordal var
hið hljóðfærið.
Að giftingunni afstaðinni var
setin veizla á “Gimli Hotel”, þar
sem meir en hundrað manns
heiðruðu brúðhjónin.
Séra Skúli mælti fyrir minni
brúðarinnár.
Framtíðarheimili ungu hjón-
anna verður í Winnipeg.
-f
Heimilisiðnarfélagið heldur
næsta fund sinn mánudagskveld-
ið 14. febrúar að heimili Mrs. L.
E. Summers, 204 Queenston St.,
athugið að fundarkvöldunum
hefir verið breytt frá þriðjudags
til mánudagskvölds.
Œttmaðurinn
Eftir
THOMAS DIXON, Jr.
“Er aunt Cindy komin?” spurði Ben.
“Nei, en hún kemur á morgun nógu
snemma til að búa til morgunmatinn.
Við höfum ekki lyst á að borða neitt
núna,” svaraði frú Lenoir.
“Þá ætla ég að koma þegar að ég
er búin að ljúka mér af í kveld og sofa
í húsinu bjá ykkur í nótt, sagði Ben.
“Hvaða heimska,” sagði frú Lenoir,”
Við getum ekki hugsað til þess að auka
þér alla þá fyrirhöfn. Við höfum oft ver-
ið einar hér.”
“Ekki síðastliðin tvö ár,” svaraði
Ben.
“Við erum ekki hræddar,” sagði
Marion og brosti, “svo mundum við
halda vöku fyrir þér í alla nótt, með
hlátri og heimsku látum og randi um
alt húsið.”
“Það er vissara fyrir ykkur að ég
gjöri þetta,” sagði Ben.
“Nei,” sagði móðirin “Við verðum
ánægðari í nótt, ef við erum einar með
Guð einn til vitnis um, hve hégómaleg-
ar að við getum verið.
“Komdu annað kveld og borðaðu
kveldverð með okkur, og komdu með
Elsie og guitarinn hennar — mér líkar
ekki banjo-ið, með þér og við skulum
hafa dálítlia vinarveislu í tungsljósinu.”
“Já, gerðu það,” tók Marion undir.
“Ég veit að við eigum henni þessa
heppni að þakka og ég þarf að þakka
henni fyrir hana.”
“Ef að þið uppástandið að vera ein-
ar,” sagði Ben alvarlegur, “þá skal ég
koma með ungfrú Elsie á morgun, en
mér er mjög á móti skapi að þið séuð
hér í nótt.”
•
“Ó, okkur er óhætt,” sagði Marion
hlæjandi, “en það sem ég vil fá að vita
er hvað þú ert að gjöra úti svona seint
á hverju einasta kveldi síðan þú komst
heim og hvar þú varst alla síðastliðna
viku?”
“Vinna þýðingarmikið verk,” svar-
aði Ben alvarlega.
“Þýðingarmikið verk- á ég von á,”
sagði Marion. “En heyrðu mér Ben
Cameron, ert þú að elta einhverja aðra
stúlku?”
“Já,” svaraði Ben seinlega, færði sig
nær þeim og sagði lágt: “Og nafn henn-
ar er, dauði.”
“Hvað er að Ben?” spurði Marion
óttaslegin, lagði hendina ósjálfrátt á
handlegginn á honum og hvítnaði í
framan.
“Hvað meinarðu?” spurði frú Lenoir
lágt.
“Ekkert sem ég get útskýrt. Ég ætla
bara að biðja ykkur um, að spyrja mig
ekki að þeirri spurningu svo aðrir heyri.”
“Fyrirgefðu,” sagði Marion með við-
kvæmni. “Ég hélt að þér væri ekki al-
vara.” Ben þrýsti hendi hennar, sem
hann hélt, og sá varirnar á henni, sem
angurblítt bros lék um titra, svaraði:
“Þið vitið að ég mundi trúa hvorri
ykkar fyrir lífi mínu, en ég get ekki far-
ið of varlega.”
“Við skulum muna eftir því herra
riddari,” sagði frú Lenoir. “Gleymdu
ekki morgundeginum, og eyddu kveld-
inu með okkur. Ég vildi að ég væri búin
að ljúka við nýja kjólinn handa henni
Marion, hún hefir aldrei á æfi sinni átt
sæmilegann kjól áður blessað barnið. þú
veist að ég horfi aldrei á þetta fallega
barn mitt sem nú er vaxin upp í fagra
æskumey, án þess að minnast þess, sem
Henry sagði aftur, og aftur: Fegurðin
er spegill sálarinnar — líkaminn, er sál-
in!”
“Ég efast um að þú aukir á ágæti
hennar með fögrum klæðum,” sagði Ben
hugsandi.
“Ég held að engin kona í víðri ver-
öld hafi borið fegurri klæði, heldur en
konurnar í Suðurríkjunum, eftir stríðið
umvafðar örðugleikum fátæktar og
skorts, gengu þær með bros á vörum, og
með hugprýði gegnum þá, eins og drotn-
ingar; þó þær bæru tötra utaná sér.”
“Það er að mér komið að kyssa þig
fyrir þetta, á sama hátt og þú réttir
kossinn að mér forðum!” sagði Marion
alvarlega.
Tunglið var komið upp og næturgal-
inn var farinn að syngja í garðinum,
þegar Ben kvaddi þær við húshliðið og
fór.
Það var komið fram yfir miðnætti
áðu ren mæðgurnar voru búnar að koma
hlutunum í þá röð og reglu á
gamla heimilinu sínu sem þær vildu
og settust niður í herberginu, sem
Marion var fædd í og fóru að
tala saman um liðna viðburði og láta
sig dreyma um þá ókomnu. Móðirin
hlustaði hugfangin á dóttir sína, og end-
urminningarnar, um manninn, sem hún
hafði mist, sorgir hennar, fátækt og
gleði, vonir hennar og vonbrigði, sam-
einaðist alt í sólgyltri von um fagra
framtíð þessa yndislega barns hennar.
“Og þú ætlar aldrei að dylja neitt
leyndarmál fyrir mér, elskan mín?”
spurði frú Lenoir.
“Aldrei.”
“Þú ætlar að segja mér frá öllum
ástafæfintýrum þínum?” spurði hún
blíðlega, og faðmaði dóttir sína að sér.
“Já öllum.”
“Veistu, að ég hefi verið hrædd um
stundum, að þú værir að fela eitthvað
fyrir mér, og það hefir gjört mig afbrýð-
issama. Þú neitaðir ekki honum Henry
Grier, vegna þess að þú elskaðir Ben
Cameron — gjörðirðu?”
Marion sem hvíldist upp við brjóst
móður sinnar, sat alveg hreifingarlaus
dálitla stund, en svaraði svo:
“Hve oft þarf ég að segja þér, að ég
hefi unnað Ben, síðan að ég var barn
og man fyrst eftir mér og það getur ekki
breyst á meðan að ég lifi, og þegar að ég
mæti örlögum mínum, að síðustu, þá
skal ég raupa við börnin mín af æsku
æfintýri mínu í sambandi við hetjuna
frá Piedmont, og þau skulu hlæja og
gráta með mér.
“Hvað var þetta?” spurði frú Lenoir
lágt.
“Ég heyrði ekkert,” svaraði Marion
og hlustaði.
Mér fannst ég heyra fótatak á pall-
inum fyrir framan húsið.”
“Kanske það sé Ben, og hann hafi
komið til baka.”
“Hann mundi drepa á dyrnar,” sagði
frú Lenoir lágt.
Dyrunum á herberginu sem þær
voru í var hrundið hranalega upp og inn
komu fjórir Negrar, og var Gus í farar-
broddi, með skammbyssu í hendinni.
“Ef að þið gefið hljóð af ykkur, þá
drep ég ykkur.” hvæsti Gus.
Frú Lenoir sté óttaslegin fram fyrir
dóttir sína og spurði:
“Hvað vantar ykkur?”
“Ekki þig, sagði Gus, og dróg niður
gluggblæjurnar, en rétti öðrum ribbalda,
sem með honum var kaðal, og sagði:
“Bittu þá gömlu við rúmstólpann.”
Frú Lenoir hljóðaði upp, en Negrinn
sló hana á andlitið, svo hún gat enga
mötstöðu veitt.
Eftir litla stund raknaði hún við,
reyndi að losa sig og stundi upp með
angistar ekka:
“í Guðsmæpum hlífið barninu mínu!
Gjörið við mig hvað sem þið viljið og
drepið mig svo — en snertið hana ekki.”
Annað högg í andlitið á frú Lenoir
feldi hana til jarðar.
Marion slagaði upp að veggnum, ná-
föl og hrollur kaldari en dauðinn fór um
hana alla.
“Við höfum enga peninga — það er
ekki búið að skrifa undir eignabréfið
enn,” sagði hún og ofurlítill vonar
glampi sást í augum hennar.
Gus kom nær henni svipíllur, ógeðs-
legur með dýrseðlið logandi í augunum,
hlóg og sagði:
“Við erum ekki eftir peningum.”
Marion hljóðaði upp í angist, sárri
og hjartaskerandi.
Svartar krumlur læstust um háls
henni og hún var hreyfingarlaus.
XII Kapítuli
" DAGRENNING
Marion lág í aungviti til klukkan þrjú
um nóttina, þá skreið hún til móður
sinnar og grúfði sig með hvíðahrolli, við
brjóst hennar.
“Hvað getum við gjört elsku barnið
mitt?” stundi móðirin að síðustu upp.
“Dáið — Guði sé lof fyrir að við höf-
um enn þrótt til þess!”
“Já elskan mín, svaraði frú Lenoir
lágt.