Lögberg - 05.02.1953, Síða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 5. FEBRÚAR, 1953
7
WFTU, hinn óboðni gestur í Vín
ÆVIMINNING
WFTU, þ. e. alþjóðaverka
lýðssamband kommúnista í
Vín, hefur verið nokkuð um
talað hér undanfarna daga
út af beiðni þeirri um fjár-
styrk til verkfallsins, sem
kommúnistar sendu á bak
við verkfallstjórnina og
reyndu að þröngva upp á ís-
lenzk verkalýðssamtök til
þess að draga þau í dilk með
kommúnistum og einangra
þau frá verkalýðssamtökum
lýðræðislandanna. Hér fer á
eftir fróðleg lýsing á því,
hvernig þetta alþjóðaverka-
lýðssamband kommúnista er
komið til Vín, þar sem það
heldur til í húsi rússneska
setuliðsins. Greinin er eftir
hinn þekkta rithöfund og
blaðamann G. E. R. Gedye,
serp hefst við í Vín og er
þar meðal annars fréttarit-
ari hins ágæta vikurits jafn
aðarmanna í New York,
„The New Leader."
Vínarborg, höfuðborg Austur-
ríkis, hefur sérstöðu um margt
Þar til má meðal annars telja, að
hún er eina borgin í heiminum',
sem stjórnað er að öllu leyti af
hreinum andkommúnistum, en
verður þó að sitja uppi með rúss-
neskt s e t u 1 i ð. Kommúnistar
hafa heldur ekki minnstu áhrif
á stjórn Austurríkis. Þar með
er þó ekki sagt, að Rússar geri
ekki sitt bezta til þess að reyna
með brögðum að láta þar til sín
taka\ Eftirfarandi grein segir
frá einu af mörgum dæmum þar
um.
Gaukseggið
Alþýðusamband Austurríkis
er meðlimur í IFCTU, þ.e. al-
þjóðasambandi frjálsra verka-
lýðsfélaga. Rússum hefur samt
tekizt að lauma því gaukseggi í
hreiður austurríska alþýðusam-
bandsins, sem því af eigin ramm
leik er ölrungis ókleift að varpa
þaðan burt á ný. Það skeði hinn
18. apríl s.l. að blöð í Austurríki
fengu tilkynningu frá WFTU,
hinu Moskvu-stýrða a 1 þ j ó ð a-
verkalýðssambandi kommúnista
að það hefði flutt bækistöðvar
sínar til Vínborgar og setzt að í
Seilerstatte númer 3, Coburg-
höllinni svonefndu. Þessi bygg-
ing er undir hernaðareftirliti
rússneska setuliðsins. Með þess-
ari ráðstöfun gerðu Rússar sig
bera að því að brjóta samninga
sína við Austurríkismenn, þar
sem þeir höfðu heitið að hafast
ekki annað að en það, sem þeir
teldu nauðsynlegt vegna setu-
liðsins sjálfs.
Austurríska alþýðusambandið
sagði sig úr WFTU á árinu 1949,
og samtímis gekk það í ICFTU
sem telur yfir 51 milljón félags-
bundinna manna í verkalýðs-
félögum lýðræðisríkjanna. Allir
vita, að í raun og veru er WFTU
aðeins eitt af mörgum tækjum
Moskvustjórnarinnar, sem hún
beitir til þess að valda glundr-
oða og erfiðleikum í efnahags-
lífi vestrænna þjóða. En vitan-
lega hæfir það ekki baráttuað-
ferðum Rússa að láta slíka starf-
semi fara fram fyrir opnum
tjöldum. Þess í stað er látið í
veðri vaka, að stofnunin sé ,,al-
heims samtök“ verkamanna og
leitazt við að fá henni samastað
þar sem andkommúnistísk ríki
hafa minnsta möguleika til þess
að koma við gagnnjósnum.
Ferill WFTU
WFTU var stofnað árið 1945.
Hvarvetna í heiminum ríkti
mikill ótti við að upp kynnu að
rísa á ný þau fasistísku öfl, sem
á fyrirstríðsárunum reyndust
verkalýðshreyfingunni víða í
heiminum svo þung í skauti.
Þáttakendur í WFTU gerðust
f 1 e s t verkalýðssamtök Sóvét-
ríkjanna. í vonglaðri trú á fram-
tíðma voru samtökin kölluð
þegar í upphafi alþjóðasamband
verkalýðsfélaganna. En svo sem
vænta mátti frá upphafi hóf
sóvétstjórnin þegar í stað til-
raunir til þess að beita samband-
inu fyrir áróðursvagn alheiml-
kommúnismans, og því var það,
að alþýðusambönd Bretlands,
Hollands, Belgíu og bandaríska
verkalýðssambandið CIO gengu
öll úr því og mynduðu ICFTU.
í Janúar árið 1950 voru Frakk-
ar orðnir svo langþreyttir á dvöl
WFTU í landi sínu, að innan-
ríkisráðherra landsins sá sig til-
neyddan til þess að svipta það
landvistarleyfi. WFTU flutti sig
til bráðabirgða til Varsjá, en
Moskvu hefur víst ekki fundist
það eins vel í sveit sett þar og í
Vínarborg.
í leyfisleysi í Vín
Austurríska alþýðusambandið
lét ekki á sér standa að lýsa yfir,
að WFTU væri þangað komið í
algerri óþökk þess. Forseti þess,
Jóhann Böhm, lýsti því yfir þeg-
ar daginn eftir komu WFTU til
Vínarborgar, að samband hans
hefði ekki átt neinn minnsta
þátt í komunni og ekki væri
WFTU boðið þangað af austur-
rískum verkamönnum. Hins veg
ar myndu kommúnistar innan
hinnar austurrísku verkalýðs-
hreyfingar ekki syrgja komu
þess, enda hafði WFTU hælzt
um að félagsskapur austurrískra
bryta, eitt af örfáum félögum
verkamanna þar í landir undir
stjórn kommúnista, hefði boðið
sambandið velkomið. Og víst
hafði WFTU ekki alllitla ástæðu
til þess að fagna slíkum kveðj-
um, þar sem aðeins sex af hverj-
um hundrað verkamönnum í
Austurríki teljast til kommún-
ista!
Meðan þessu fór fram hreiðr-
aði framkvæmdanefnd WFTU
um sig undir verndarvæng rúss-
neska setuliðsins. Starfsliðið
taldi 46 menn. WFTU hefur frá
fyrstu tíð boðið austurrísku lög-
reglunni byrgin og ekki talið sig
þurfa að lúta lögum landsins, og
er þetta gert í skjóli þess, að
rússneska setuliðið hefur komið
upp eigin lögreglustöðvum á
hernámssvæði sínu, öllum skip-
uðum kommúnistum e i n u m,
sem ekki skeyta um fyrirskipan-
ir landsstjórnarinnar, h e 1 d u r
lúta Rússum í einu og öllu.
Nokkur hluti starfsliðsins hafði
í fórum sínum venjuleg vega-
bréf, en lét hjá líða að sækja um
nauðsynleg dvalarleyfi. Aðrir
komu tiklandsins eftir alls kon-
ar krókaleiðum, sérstaklega frá
Tékkóslóvakíu með aðstoð rúss-
neskra yfirvalda.
Aðalritari WFTU, Louis Sail-
lant, tók sér bólfestu á Hótel
Carlton ,einu af dýrustu gisti-
húsum Vínarborgar. Næstum
allt starfsliðið hefur aðsetur á
rússneska hernámssvæðinu. Eitt
af fyrstu verkum WFTU eftir
komuna til Austurríkis var að
krefjast þess af hernámsyfir-
völdum landsins, að stofnunin
yrði undanþegin ritskoðun allri.
Um sama leyti fengu hernáms-
yfirvöldin orðsendingu frá kanzl
ara Austurríkis, dr. Leopold
Figl, þar sem bent var á heim-
ildarleysi WFTU til þess að taka
sér bólfestu í landinu og spurzt
fyrir um, hvort „innrás“ þess,
eins og það var orðað, hefði farið
fram með þeirra samþykki. Dr.
Figl meðtók skömmu seinna
svar við orðsendingunni. Því var
harðlega neitað að hernáms yíir-
völdin hefðu lagt blessun sína
yfir komu WFTU og því lýst
yfir, að hún væri ólögleg og brot
á hernámssáttmálanum við aust
urrísku landsstjórnina. WFTU
var harðlega neitað um undan-
þágu á ritskoðun og verður því
stofnunin að láta meginhluta
bréfa sinna berast til viðtakenda
eftir neðanjarðarleiðum.
Slarfslið WFTU
WFTU heimilar starfsliði sínu
ekki minnsta samgang við borg-
ara landsins. Eftirfarandi atvik
kom fyrir ekki alls fyrir löngu:
Austurrískur lögreglumaður
fann að nóttu til konu nokkra
sitjandi á bekk á rússneska her-
námssvæðinu. Hún þjáðist mik-
ið og hafði annað hvort verið
byrlað eitur eða gert tilraun til
sjálfsmorðs. Lögreglumaðurinn
gerði ráðstafanir til þess að
koma konunni á sjúkrahús, en
áður en sjúkrabíllinn kom, bar
þar að tvo menn og var annar
læknir. Læknirinn bar á móti
því, að um eitrun væri að ræða,
kvað k o n u n a flogaveika og
krafðist þess, að hún yrði flutt
til dvalarstaðar síns, sem reynd-
ist vera Hótel Charlton. Þegar
austurríska lögreglan daginn eft
ir óskaði eftir skýrslu um málið
til þess að geta gengið úr skugga
um, hvort um morðtildaun eða
sjálfsmorðstilraun hefði þarna
verið að ræða, var henni alger-
lega neitað um allar upplýsing-
ar.
Konan var A n n i e nokkur
McWhinnie, brezkur þegn í þjón
ustu WFTU. Læknirinn, sem
skarst í leikinn, var austurrísk-
ur kommúnisti í þjónustu Rússa
dr. Edel að nafni. Brezka sendi-
ráðið skarst í leikinn, en fékk
ekkert að vita.
Moldvörpusiarf
Austurríska alþýðusambandið
sniðgengur vitanlega sem mest
það má þénara Rússa í WFTU.
Þeir hafa heldur ekki til þessa
gert sig bera að augljósri íhlut-
un um innanlandsmál, enda þótt
WFTU hafi á stundum reynt að
koma austurrískum kommúnist-
um til aðstoðar í minni háttar
götuóeirðum á viðkvæmum
augnablikum. Austurríska lög-
reglan hefur þó í höndum nægar
sannanir fyrir bellibrögðum
\VFTU, enda hefur innanríkis-
ráðherrann borið á það sakir fyr
ir „landráðastarfsemi og við-
leitni í þá átt að stofna til ó-
eirða“ og krafizt þess gagnvart
hernámsfirvöldunum að WFTU
yrði vísað úr landi. Rússar hafa
vitanlega komið í veg fyrir slíkt
enn sem komið er. ,
Af löndum Evrópu hefur
WFTU langmest áhrif í Frakk-
landi og á Italíu. WFTU leitast
af fremsta megni við að koma
skemmdarverkum við í þeim
löndum, þar sem kommúnistar
og andkommúnistar sitja hlið
við hlið í stjórnum verkalýðs-
sambandanna. Annars staðar
þar sem kommúnistar eru á-
hrifalausir í heildarsamtökum
verkalýðsins, eins og í hinum
risastóru bandarísku verkalýðs-
samböndum CIO og AFL, skipu-
leggur WFTU viðtæka sellu-
starfsemi með aðstoð oftast fá-
mennra verkalýðsfélaga, sem
kommúnistar stjórna, en annars
eru áhrifalaus í heildar sam-
tökunum.
E i 11 af höfuðhlutverkum
WFTU í Evrópu er að eyðileggja
varnir hinna vestrænu ríkja.
Þess má geta í því sambandi, að
aðalritari WFTU, Louis Saillant,
er einn af leiðandi mönnunum
í stjórn hinnar svokölluðu „al-
heimsfriðarhreyfingar." 1 öðru
lagi leitast WFTU af fremsta
megni við að gera efnahagsað-
stoð Bandaríkjanna tortryggi-
lega í augum verkamanna í
Vestur Evrópu. í annan stað
telja Rússar í svipinn heppileg-
ast að hafa Kominform minna á
oddinum nú en áður, en beita
WFTU þeim mun meira fyrir
sig, enda er svo komið að WFTU
stendur engri áróðursstofnun
kommúnista lengur að baki að
völdum nema sjálfu „alheims-
friðarráðinu.“
Vitanlega eru öll samtök
verkamanna í hinum undirok-
uðu leppríkjum Rússa austan
járntjaldsins látin vera í WFTU.
Það hefur útibú í Kína, sem
stjórnað er aðallega af fjórum
mönnum kínverskum rússnesk-
um, indverskum og einum Ást-
ralíumanni. Þar eru menn þjálf-
aðir til neðanjarðarstarfsemi og
á vegum þess fluttar æsinga-
ræður í kínverska útvarpið. Bú-
in eru til margs konar hljóm-
falleg slagorð, sem óánægðir
kínverskir bændur læra auðveld
lega og hafa gjarnan á vörum,
án þess að skilja til fulls mein-
ingu þeirra.
WFTU og Austurríki
WFTU hefur látið talsvert að
sér kveða síðan til Austurríkis
kom. Meðal annars hefur það
barizt hatramlega gegn „endur-
hervæðingu Þýzkalands og Jap-
ans“ og þótzt vinna af alhug að
„sameiningu alls verkalýðs heim
sins í órjúfanlega fylkirtgu.“ Það
hefur gert ICFTU ýms samein-
ingartilboð. Fyrir réttu ári síðan
skrifaði það bréf til ICFTU þar
sem stungið var upp á því, að í
sameiningu g e r ð u þessi tvö
verkalýðssamtök átak til þess að
»t r y g g j a friðarsamninga við
Austurríki.“ 1 öðru bréfi til
ICFTU var talað um að „binda
enda á Kóreustríðið,“ og í því
þriðja var farið fögrum orðum
um nauðsyn þess að koma verka
lýðnum í „auðvaldsríkjunum,
nýlendunum og pólitískt ósjálf-
stæðu ríkjunum til aðstoðar.“
ICFTU hefur nýlega stungið
því að WFTU, hvers vegna það
horfi aðgerðarlaust á að Sóvét-
ríkin mergsjúgi Austurríki í
stað þess að beita áhrifum sín-
um í þá átt að hernámsveldin
geri friðarsamninga við landið.
Samtímis vísaði ICFTU samein-
ingartilboði WFTU á bug, og
fór ekki leynt með þá skoðun,
að slík tilboð væru af engu frek-
ar sprottin en að WFTU viður-
kenndi með þeim, að því hefði
ekki t e k i z t að koma fram
skemmdarstarfsemi s i n n i á
h e n d u r verkalýðssambandi
hinna frjálsu þjóða.
Með bréfi til verkamanna í
Austurríki nýlega hefur ICFTU
skýrt fyrir þeim viðleitni sína
til þess að koma því til leiðar,
að friðarsamningar yrðu gerðir
við landið, og lýst nákvæmlega
fyrir þeim því skemmdarstarfi,
sem haldið hefur verið uppi
■gegn slíku af hálfu Rússa, þrátt
fyrir g e f n a r skuldbindingar
þeirra þar um fyrir árum síðan.
Bent er á að haldnir hafi verið
að frumkvæði Vesturveldanna
258 fundir um mál þetta, sem
allir hafi orðið árangurlausir
fyrir þrákelkni Rússa, sem ekk-
ert markmið hafi fyrir augum
með að draga friðarsamningana
á langinn annað en það að auðg-
ast á auðlindum landsins, sem
Sóvétríkin hafa á valdi sínu.
í trássi við lög
í síðasta mánuði sendi útlend-
ingadeild austurrísku lögregl-
unnar orðsendingu til WFTU,
þar sem þeim 42 starfsmönnum
WFTU, sem ekki eru austurrísk
ir þegnar, er bönnuð landvist
lengur. Sem rök fyrir brottvikn-
ingunni er tekið fram, að allir
hafi þessir menn komið á ólög-
legan hátt inn í landið, virt að
vettugi lög landsins varðandi út-
Það hefir dregist um skör
fram, að minnast eins okkar
aldurhnigna landnámsmanns,
Hannesar Ó. Jónassonar, sem
lézt mánudaginn þann 11. ágúst
1952.
Hannes Ó. Jónasson var fædd-
ur á íslandi að Hrísum í Helga-
felssveit í Snæfellsnessýslu, 5.
janúar 1873; hann var sonur
landnámshjónanna Jóns Jónas-
sonar og Kristjönu ólafsdóttur.
Hann fluttist með foreldrum
sínum til Canada árið 1883; sett-
ust þau að við íslendingafljót,
nú Riverton. Hannes var á tíunda
ári, er hann kom til Riverton.
Foreldrar hans bjuggu eitt ár
við Riverton, en flestum lék
mikill hugur á að nema land og
reisa sér heimili eins fljótt og
mögulegt væri. Jón og Kristjana
námu heimilisréttarland tvær og
hálfa mílu fyrir norðan River-
ton og var landnámið nefnt
Reykhólar.
Hannes var með foreldrum
sínum til fullorðinsára; faðir
hans misti heilsuna skömmu
eftir landnámið og gat ekki
framar veitt heimilinu forstöðu,
hvað líkamlega áreynslu snerti,
og varð þá Hannes á unga aldri
að veita forstöðu heimilinu með
ungum systkinum sínum; það
var honum erfitt, því að hann
var alla ævi fremur veill til
heilsu, en hann lét aldrei bugast,
þó erfiðleikarnir væru miklir og
sýndust stundum óyfirstígan-
legir.
Landnámsárin í þá daga voru
erfið fyrir þá, sem máttu sín
imeira, svo við getum gjört
okkur í hugarlund hvað óharn-
aður unglingur hefir haft við
mikla erfiðleika að stríða, þar
sem mest af heyskapnum varð
að gjöra með orfi og ljá, fork
og handhrífu á íslenzkan máta.
Votlendið og vegleysurnar voru
svo miklar að öðrum vélum
varð ekki við komið, þó þær
hefðu verið fáanlegar. Öruðleik-
arnir fóru versnandi, þar sem
Winnipegvatn tók til að flæða
svo óskaplega, að alt nýtilegt
land lenti undir vatni og þar af
leiðandi allar bjargir bannaðar
af völdum flóðanna. Þá ákvað
öll fjölskyldan að flytja í burtu
sangað sem betri jarðkostir væru
fáanlegir.
Um vorið 1904 flutti öll fjöl-
skyldan til Grunnavatnsbygðar
tvær mílur austur af Stony
Hill, P.O. Hannes náði þar í
heimilisrétt á landi ásamt föður
sínum og bræðrum, og alt
breyttist til batnaðar. Eftir að
komið var í þessa nýju bygð árið
1907 kvæntist Hannes Ólöfu
Jóhannsdóttur, ágætis konu, vel
gefinni með framúrskarandi
dómgreind á öllum sviðum; hún
var manni sínum stoð og stytta
á öllum sviðum í lífsbaráttunni.
Þau hjónin bjuggu í Grunna-
vatnsbygð í átta ár og farnaðist
vel. Árið 1913 brugðu þau búi,
seldu jörðina og allar skepnur
og búslóð og fluttu vestur til
Vancouver, B.C. Þau vildu
reyna lukkuna á öðrum sviðum
,með víðtækari tækifærum. Þeg-
ar vestur kom leist þeim betur
á að setjast að í Norður-Van-
couver, þar var alt greiðfærara
og talsvert haglendi fyrir
skepnur.
Hannes fór á mis við alla
skólamentun, nema það, sem
honum var kent í heimahúsum
af foreldrum sínum. En það fór
með hann eins og marga aðra
lendinga og gert sig seka um
endurteknar yfirtroðslur á gild-
andi lögum og reglum um hegð-
un almennra borgara. Austur-
rískur kommúnistalögfræðingur
nokkur hefur vísað á bug þess-
ari orðsendingu lögreglunnar
fyrir hönd WFTU. Og allir, sem
til þekkja, vita að Rússar muni
aldrei láta það viðgangast að
landslögum verði komið yfir
komið yfir skjólstæðinga þeirra
í WFTU.
— AB, 30. des.
ómentaða menn — það braust
út sem í honum bjó. Hann var
vel hagur bæði á tré og járn og
leitaði sér talsverðrar þekkmg-
ar á þeim sviðum, svo það varð
enginn þröskuldur í vegi hans,
að byggja yfir sig í Vancouver.
Hann reisti sér strax hús og
fjós og keypti sér nokkrar kýr
af góðu kyni og setti upp mjólk-
ursölu þar í bænum og farnaðist
vel. Eftir átta ára mjólkursölu
búskap í Norður-Vancouver
kendi hann svo mikillar gigt-
veiki sökum hins raka loftslags,
að hann fann sig knúðan til að
hætta mjólkursölunni. — Hann,
varð að komast í þurrara lofts-
lag, en hvert skyldi nú halda.
Æskustöðvarnar voru honum
svo kærar að þær drógu huga
hans í áttina heim aftur, og hann
var ekki í rónni fyrr en þau
kæmust til baka til Nýja-lslands.
Árið 1921 komu þau hjónin
til Riverton og settust þar að og
hafa átt heima þar í tuttugu og
níu ár samfleytt, eða til hausts-
ins 1950, en þá misti Hannes
Ólöfu konu sína og fann hann
sig ekki færan að búa þar ein-
samall sökum lasleika, enda var
lífsþrekið að fjara út, svo að
hann sá sinn kost vænstan að
fara til systur sinnar, Sigríðar J.
Johnson, og manns hennar í
grend við Árborg, og var þar
txl húsa í nærfelt tvö ár.
Hjartasjúkdómur, er hann
hafði átti við að stríða undan-
farin ár yfirbugaði hann mánu-
daginn 11. ágúst 1952. Hann var
jarðsunginn frá lútersku kirkj-
unni við Riverton og grafxnn í
grafreitnum þar; séra Sigurður
Ólafsson jarðsöng.
Þau hjónin eignuðust eina
dóttur, Kristjönu Þóru, gift Jón-
asi Nelson, búsett í Backoo,
North Dakota, U.S.A., og sjö
barnabörn.
Systkini Hannesar á lífi eru
þessi:
Sigríður Júlíana, Árborg, Man.,
Guðbjörg Stefánsson, Winnipeg,
Katrín Theodóra, Floent Berg-
man og Daði Kristens, öll bú-
sett að Stony Hill, á gamla land-
náminu þar.
Eins og ég gat um hér að
framan hafði Hannes farið á mis
við skólagöngu og alla mentun
hérlenda, sem er ævinlega mik-
ill skaði fyrir hvern sem er.
Hann átti mikið bókasafn og
aflaði sér þekkingar á ýmsum
sviðum, og þegar hann gat ekki
lesið lengur fyrir sjóndepru, þá
tók hans góða kona við og las
alt sem hönd á festi fyrir mann
sinn. Hún var framúrskarandi
bókhneigð og þar af leiðandi
studdi hún mann sinn á þeim
sviðum til þess síðasta.
Hannes var prúðmenni í fram-
göngu og lét sig litlu skipta
framferði annara, en hjálpsam-
ur var hann á sama máta og
kona hans, ef mögulegt var að
hjálpa, þá var það gert með góð-
vild og drengskap.
Hannes var listfengur maður
og hafði góðan smekk fyrir
prýði og fallegu útliti á öllu,
sem hann gjörði. Heimili hans
við Riverton bar vott um smekk-
vísi á háu stigi, ekki sízt garð-
urinn umhverfis húsið, sem er
hreinasta snild, og hin mörgu
tré, sem ævinlega voru svo vel
„trimmuð“ af góðri þekkingu á
þeim sviðum.
Við, samferðafélagar hans í
þessum efnisheimi, þökkum
honum góða samfylgd, og hafi
hann heiður fyrir alt sitt starf í
þágu mannfélagsins, sem hann
lifði í. Við virðum hans endur-
minningar sem ljóðelskandi
manns, fegurðarsmekk hans á
blómum og öllum gróðri, trjám
og landslagi náttúrunnar.
Blessuð sé minning hans!
I nafni Krists vér kveðjum þig
með kærleik, von og trú.
Frá góðs manns starfi grátum ei,
í Guði sefur þú.
(Matt. Jochumsson)
—S. S. J.
Pantið ókeypis eintak í dag
• Gefln út af stærsta fræ og gróðurhúsafélagi í Canada. Pú munt hafa
ánægju af hverri blaðsíðu I þessari vingjarnlegu og fróðlegu bók. Hún
_ , . lýsir 2000 jurtum þar á meðal
stóra 105S FRÆ og GRÓÐUR-
HÚSABÓKIN, sú be*ta!
148 mynda
síður
20 slður l
litum
nýjum og sjaldgæfum tegundum
svo sem Hybrid Tomatoes, Hybrid
Cucumbers, Hybrid Onions, Blue
Leaf Arctic Hedge, Rosa Multi-
flora fræ og plöntur, Muiti-
flowered Sweet Peas, Astolat
Pink Series Delphiniums, Dwarf
Fruits, 6-1-1 Multiple Epli, ný
moldar frjófgunarefni, Dverga-
matjurtir fyrir litla garða og
valið matjurta-, blóma- og hús-
jurtafræ, plöntur, blómlaukar og
annað svo að garður þinn 1953
verði sem beztur. Pantið 1 dag.
GEORGETOWN . . . ONTARIO
\
I