Lögberg - 14.07.1955, Side 4

4
LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 14. JÚLÍ 1955
|
Lögberg
Gefið út hvern fimtudag af
THE COLUMBIA PRESS LIMITED
695 SARGENT AVENUE, WINNIPEG, MANITOBA
J. T. BECK, Manager
Utanáskrift ritstjðrans:
EDITOR LÖGBERG, 695 Sargent Avenue, Winnipeg, Manitoba
Ritstjóri: EINAR P. JÓNSSON
Verð $5.00 um árið — Borgist fyrirfram
The "Logberg” is printed and published by The Columbia Press Ltd.
695 Sargent Avenue, Winnipeg, Manitoba, Canada
Authorized as Second Claas Mail, Post Office Department, Ottawa
PHONE 743 411
íslenzkt Linguaphone-nómskeið
Á allmörgum ársþingum Þjóðræknisfélags íslendinga í
Vesturheimi, vakti það áhuga meðal félagsmanna, að fá til
notkunar Linguaphone við kenslu í íslenzkri tungu; við
kenslu í öðrum tungumálum hafði aðferð þessi reynst vel,
og því ætti þá ekki hið sama að gilda um íslenzkuna? En
hér voru góð ráð dýr, þar sem mest reið á að fá íslenzkt
Linguaphone-námskeið samið og gefið út.
Lögbergi hefir borist í hendur Alþýðublaðið frá 5. þ. m.,
þar sem gerð er skilmerkileg grein fyrir framgangi þessarar
nýjungar, og er þar meðal annars svo komist að orði:
„Sumarið 1942 varð Birni Björnssyni stórkaupmanni í
Lundúnum reikað um Regent Street. Honum varð starsýnt
á gluggasýningu Linguaphone Institute og kom þá til hugar
að spyrjast fyrir um það hjá þeirri stofnun, hvort nokkur
tök væru á því að gefa út íslenzkt Linguaphone-námskeið.
Þessi tilviljun hefir nú borið þann ávöxt, að út er komið
íslenzkt Linguaphone-námskeið.
, Nú eru liðin 13 ár síðan hugmyndin varð til. Til þess að
hrinda henni í framkvæmd hefir Björn Björnsson hvorki
sparað fé né fyrirhöfn, og óhætt er að fullyrða, að án forustu
hans og fjárframlaga væri málið ekki komið í höfn, og það
er mikið vafamál að nokkru ^inni hefði verið hafist handa,
ef hann hefði ekki beitt sér fyrir málinu. Honum ber því um
fram alt að þakka það, að námskeiðið varð til.
íslenzka Linguaphone-námsskeiðið veitir erlendum
mönnum, sem hug hafa á því að læra íslenzku miklu betra
tækifæri en áður var til þess að afla sér þekkingar á tungu
vorri.
Flestir þeir, sem læra íslenzku, gera það af menningar-
áhuga. Margir þeirra eru málfræðingar, sem vita að ógerlegt
er að skilja þróun germanskra mála án þess að kunna ís-
lenzku. Aðrir eru sagnfræðingar eða bókmentamenn, sem
kanna vilja norræna sögu eða íslenzkar bókmentir. Af þess-
um sökum verða flestir þeir, sem nema íslenzku eins konar
menningarfulltrúar Islands í heimalöndum sínum. Alt sem
léttir erlendum mönnum að læra íslenzku, stuðlar því bein-
línis að kynnum á íslenzkri menningu og aflar okkur vina
meðal annara þjóða. Útgáfa Linguaphone-námskeiðsins er
veigamikill þáttur í þessari kynningarstarfsemi. Birni Björns-
syni, sem er frumkvöðull verksins ber auðvitað fyrst að
þakka, en auk þess þeim sérfræðingum, sem hann fékk til
þess að annast útgáfuna. Aðalmennirnir í þeim hópi, eru dr.
phil. Stefán Einarsson, er samdi námskeiðið, Björn heitinn
Guðfinnsson, sem æfði þulina, og teiknarinn Herbert Gwynn,
sem teiknaði hinar prýðilegu myndir, sem skreyta bókina,
auk ýmissa annara sérfræðinga frá Linguaphone Institute“.
Höfundur ritgerðarinnar, sem vitnað hefir verið í, er dr.
Halldór Halldórsson, þjóðkunnur málfræðingur og prófessor
við Háskóla Islands; ummæli hans varðandi Linguaphone-
námsskeiðið hljóta að verða þung á metum og færa mönnum
heim sanninn um notagildi þess, en hann kemst svo að orði:
„Ég hefi um nokkurn tíma haft íslenzka Linguaphone-
námsskeiðið undir höndum. Ég notaði það lítilsháttar við
kenslu *í Háskólanum á liðnum vetri og kynti mér rækilega
reynsluplötur, sem mér voru sendar. Ég hefi þannig haft
góð skilyrði til þess að athuga námsskeiðið og á þeim kynnum,
er dómur minn um það reistur.
Upptaka textans er prýðileg, enda gerð í Lundúnum af
sérfræðingum Linguaphone Institute, en sú stofnun hefir
vitaskuld völ beztu tækja og færustu manna á þessu sviði.
Linguaphone-námskeiðið er öllum til sóma, sem að því
hafa unnið. Að því er mikill fengur fyrir alla erlenda menn,
sem íslenzku vilja nema og alla, sem kenna útlendingum
íslenzku. Hafi þeir þökk, sem að þessu hafa unnið.“ —
Linguaphone-námskeiðinu ætti að verða vel fagnað
meðal Islendinga vestan hafs og útbreiðsla þess þyrfti að
verða sem víðtækust; slíkt ætti að létta undir með þeim
mönnum af íslenzkum stofni hér í landi, er eigi standa föst-
um fótum í jarðvegi vorrar tignu tungu, en þrá að finna
lykilinn að auðlegð hennar og fegurð.
Mr. Grettir Eggertson rafurmagnsverkfræðingur hefir
Fréttir af kirkjuþingi
Framhald af bls. 1
og minpingarnar látnar leika
um hugina. Þeim þætti þings-
ins stjórnaði séra K. K. Ólafs-
son, sem var samfleytt 20 ár
forseti Kirkjufélagsins. Ann-
ar maður var þar einnig, sem
með nærveru sinni og ræðum
brá upp liðnum atburðum,
um leið og hann brýndi til
nýrra átaka, sá var séra Rún-
ólfur Marteinsson, skeleggur
og eldheitur sem nokkru
sinni fyrr. Þá var einnig leit-
azt við að gera sér grein fyrir,
hvað framtíðin mundi bera í
skauti sínu. Það hlutverk
höfðu þeir séra Eric Sigmar
og séra Robert Jack. Þeir
ræddu um nýja söfnuði og
prédikanir. Tvö hugtök voru
það, sem einna hæst bar á
þinginu, “evangelism11 og
“stewardship”. Þingfulltrúar
ákváðu að beita sér fyrir því,
að hefja af auknum krafti
boðpn fagnaðarerindisins
heima fyrir. Skýrði séra Har-
aldur Sigmar á Gimli, svo og
tveir leikmenn þess safnaðar,
frá tilraun þeirra í þá átt nú
s.l. vetur. Voru þeir sammála
um, að vel hefði til tekizt og
hvöttu fleiri til að hefjast
handa. Dr. Harkins skýrði
ýtarlega frá starfsemi ULCA
og hvers það vænti af sam-
bandsfélögunum.
Einn daginn var haldið að
Sunrise Lutheran Camp, veit-
ingar fram bornar og þing-
fundur haldinn. Fluttu þar
ýms samtök innan Kirkju-
félagsins skýrslur sínar. En í
kirkjunni í Husavick var
guðsþjónusta haldin og séra
S. Guttormsson ræddi af eld-
móði um “stewardship“. Um
kvöldið var svo alíslenzkt
kvöld í kirkjunni í Árnesi.
Séra Bragi Friðriksson pré-
dikaði, séra Eiríkur S. Bryn-
jólfsson ræddi af miklu fjöri
um sambandið á milli Kirkju-
félagsins og Þjóðkirkju Is-
lands, lagði hann áherzlu á,
að þar væri höfuðatriðið að
hvorir lærðu af hinum. Loks
flutti séra Ólafur Skúlason
erindi um Skálholt, létu menn
áhuga sinn á endurreisn Skál-
holts í ljós með fégjöfum, sem
Kirkjufélagið mun koma 'til
réttra aðila.
Á þinginu voru tveir prest-
ar hátíðlega teknir inn í
Kirkjufélagið, voru það þeir
Russell Weberg og Ólafur
Skúlason.
Seinasta þingdaginn fóru
fram ýmsar kosningar. Séra
Valdimar J. Eylands var með
lófaklappi endurkjörinn for-
seti Kirkjufélagsins, gjaldkeri
sömuleiðis endurkjörinn Neil
Bardal, en ritari var kjörinn
séra Eric H. Sigmar í stað
séra Haraldar Sigmar, sem
baðst undan endurkjöri. Voru
honum þökkuð mikil og ó-
eigingjörn störf í þágu Kirkju
félagsins.
Að kvöldi síðasta þingsdags
var samþykkt með þökkum
boð safnaðarins í Vancouver
um að hafa næsta kirkjuþing
þar í borg. Þá var Gimlisöfn-
uði og presti færðar þakkir
fyrir höfðinglegar móttökur
og allan beina.
Mun árangur þessa þings
ekki verða sýnilegur fyrr en
hinir einstöku söfnuðir fara
að framkvæma ályktanir og
samþykktir þingsins. En fari
allt að óskum og vonum þing-
fijlltrúa, mun blómlegt safn-
aðar- og kristnilíf fá að
blómgast.
Dánarfregn
Þann 3. júlí s.l., dó á heimili
sínu í Regina, Sask., Mrs.
Guðrún Valdís Lanigan, 83
ára gömul.
Hún var fædd í Seljavík í
Tungusveit í Strandasýslu
árið 1872. Foreldrar hennar
voru þau Guðmundur Magnús
son frá Hrútafirði og kona
hans Helga Jónsdóttir úr
Dalasýslu. Fluttist Guðrún
með foreldrum sínum vestur
um haf árið 1877; voru þau
um hríð í Ontario og Winni-
peg, en komu vestur til
Argylebygðar 1884. Systkini
hennar voru tvö: Ólína, gift
Jóhannesi Gillies, og Guðjón
Ruth, bóndi við Cypress
River, bæði fyrir löngu dáin.
Árið 1899 giftist Guðrún
Mr. Albert Lanigan, af írsk-
um ættum, engineer á C.P.R.
járnbrautarlestinni. — Þeim
hjónum varð fjögurra barna
auðið. Elzta barnið dó í æsku.
Næstur var Leonard Clarence,
sem er búsettur í San Francis-
co, California, og er Travell-
ing Supervisor, Burroughs
Adding Machine Company
Inc., Pacific Coast Region
næst honum er Mrs. Gladys
Miller í Vancouver. Yngsta
barnið er Mrs. Grace Motion,
Yorkton, Sask. Maður hennar
og þessi börn lifa hana.
Jarðarför hennar fór fram
á þriðjudaginn, 5. júlí,
í Regina, og Rev. George
Struthers, United kirkju prest
ur las kveðjuorðin. Síðan var
líkið flutt til Argylebygðar og
lagt til hvíldar í Brúarkirkju-
grafreit hjá foreldrum hennar
og systkinum. Séra Jóhann
Friðriksson frá Glenboro
flutti hina síðustu kveðju.
íslendingadagurinn í
Peace Arch Park
Eins og undanfarin 12 ár
koma Islendingar frá Van-
couver, Blaine, Point Roberts,
Bellingham og víðsvegar að
saman í hinum fagra Friðar-
bogagarði á landamærum
Canada og Bandaríkjanna til
þess að minnast þess að þeir
eru af einu og sama bergi
brotnir og til að gjöra sér
glaðan og góðan dag með
frændum qg vinum. Nefndin
hefir ákveðið að þessi dagur
skuli vera sunnudagurinn
hinn 31. júlí, og heitir á allar
góðar vættir, að þann dag
skuli vera heiður himinn og
„hafið skínandi bjart“. Það
hefir verið vandað til skemti-
skrárinnar og hefir í því efni
verið tekið sérstakt tillit til
hinna yngri meðal fullorðinna
Vestur-lslendinga. Við viljum
byggja brú milli kynslóðanna
til þess að sérhvað það, sem
hefir varanlegt gildi í okkar
ættararfi glatist ekki óborn-
um kynslóðum til ómetan-
legs skaða.
Það verður enginn matur
seldur í garðinum þetta ár.
Það verður því nauðsynlegt
að búa sig út að heiman „með
nesti og nýja skó“. En heitt
kaffi verður veitt ókeypis
öllum sem hafa merki Islend-
ingadagsins.
Hittumst heilir í Peace
Arch Park, 31. júlí.
Skemtiskrá auglýst síðar.
—A. E. K.
Þríburar fermdir í
Hólodómkirkju á
hvítasunnu
Þríburarnir eru dæiur hjón-
anna á Hegrabjargi í Rípur-
hreppi, Ólafs og Sæunnar
Jónsdóiiur.
Frá fréttaritara Tímans
á Sauðárkróki.
Á hvítasunnudag var
ferming í Hóladómkirkju.
Fermdi sóknarpresturinn,
séra Björn Björnsson, níu
börn og var þetta í fyrsta
skipti sem fermingar-
kyrtlar voru notaðir að
Hólum. Meðal fermingar-
barnanna voru þríbura-
systurnar frá Hegrabjargi
í Rípurhreppi, þær Mar-
grét, Sigrún og Sigurlaug.
Þríburasysturnar eru dæt-
ur hjónanna, Ólafs Eiríksson-
ar bónda og húsasmiðs og
Sæunnar Jónsdóttur Jónsson-
ar frá Hróarsdal. Þríbura-
systurnar eru allar sérlega
myndarlegar og efnilegar.
Fermingarathöfnin fór öll
mjög hátíðlega fram og kirkj-
an var þéttskipuð fólki.
Mikið slarf
Þríburasysturnar eru fædd-
ar að sumri til og voru hjónin
á Hegrabjargi búin að eignast
tvær dætur á undan þeim,
sem voru í ómegð. Var það
Framhald á bls. 8
haft milligöngu fyrir hönd Björns Björnssonar um að vekja
athygli á Linguaphone-námsskeiðinu, og var slíkt hið þarf-
asta verk.
Björn Björnsson er nú staddur á Islandi og mun þá af-
henda persónulega forseta Islands, Háskóla íslands og Bjarna
Benediktssyni sitt eintakið hverjum til eignar og umráða.
Umboð í Canada hafa Messrs. Erlick Linguaphone
Institute Co., 901 Bleury St., Montreal, Canada, og þar geta
menn bréflega spurst fyrir um verðlag.