Lýður - 26.03.1889, Blaðsíða 1

25 arkir aí blaðinu kosta 2 kr., erlendis
2,50kr.Borgist fyrirfram til útsölumanna.
auglvsingar teknar i'yrir 2 aura hvert
orð "15 stafir irekast, affeitu letri3au.,
cu'gtóru letri 5 au.; borgist fyrirfram.
YÐUR
Ritgjörðir, frjettir og auglýsmgar
sendist ritstjóranum.
Aðalútsölumenn: Halldór Pétursson
Akureyri og Björn Jónsson á Oddeyri
14. Wað.
Akureyri 26. marz 1889.
1. ár.
T I L
R. B. Anderson's,
Sendiherra Bandaríkjanna í Kaupmannahöfn.
(Fornkveðinn flokkur).
pik kveð ek. Leifs, at lofi,
Landsmaðr, fyrir ver handan,
Kappsnúinn, hins er heppinn
Heira fann Bandageima!
Engi hefir pér yngri
Annarr skörungr manna
Unnit svá at afrek kynnisk,
Anderson, Norðrlanda.
Brann at Mímisbrunni
Barnungum pér sagna-
Guðamóðr í geði,
Gæðingr, várra -fræða,
Brann, pik sjálfan sýna
„Svárpátt Haralds áttar,"
Snotr, með snild hins vitra,
Snillingr, Skaldaspillis! —
Fór með fremd og tíri
Faðir pínn liði sínu
Fyrstr í för at austan,
Frændríkr, Noregs bænda;
Fylgdi Freyja Baldri,
Fríð snót, systir Jóta;
Var-at göfugri gefin
Gróðum dreng enn pín móðir.
TJng á óðalsvengi
ól vestlægrar sólar
Arfa sú at erfa
Egils prek ok heyja.
Minna mik at sönnu
Mest lándnámin vestra
Eróns á fyrstu sona
Prumskjól manndóms sólar.
Brann pér blóð í kinnum
Bestu pjóðar hins góða
(Vöxtr per vóx i æsku)
Vínlands, (preks og andar.)
Svá at tvetögr tíginn
Tóktu stól meginskóla,
Yngissveinn meðal ungra,
Orðhraðr kennifaðir.
Lýsti sól in sæla
Sveini bráa-steina
(Undrask tók pínn andi)
Ólymps frá vestólum.
Enn of Urðarbrunni
Onnur, samlandsmönnum
Huiin, með helgu hveli
Hlægjandi reis úr ægi!
pá varð bjart er í birti
Bifröst stóð og hifinn,
Valhöll, Iðavellir,
Vanaheimr, Jötungeimar.
Lutu nú hinum nýju
Norðljósum suðrósir,
Styrk ílýðu 'póars sterka
Stórvirki Eorngirkir.
Hrökk sjálf Herkúls kylfa,
Hamar skók pórr inn rami
(Ásmóðar var i æði
ofrhuginn) ok laust Dofra.
Sáttu hve setberg sletti:
Sundraðisk fold, enn dundi
(Myndan fekk móðurstrindi)
„Mánavegr und hánum". —
Lúfa með líf ok sögu
Leið fram, skein í heiði,
Vorpin vígroða snörpum,
Víkinga tíð ok ríki.
Ok stórvirki styrjar
Stýrenda, feðra dýru,
Borin sáttu björtum tíri
Braut með himinskautum.
Varð pá liitt, at heyrðir
Hreim úr segulgeimi:
Fríð ok fráu fyrir sjónnm
Fjallkonan stóð hin snjallaí —
Hvat, kemr varmi frá vetri ?
Vex auðr of ná dauðan ?
(Andi pinn spyr með undran)
ispóll skín af sólu! —
Satt er að pjóðir sóttu
Seim til Indlandsgeima;
Vestan fekk spjöll ok spilling
Spánn með silfri fránu.
En fjallkonan! fyllri
Fesnauð býttir auði,
Edda pá er alpjóð gladdi,
Óðsling, ok Heimskringla.
Nú var-at beðit boða,
Brann pér ungum manni J
G-lóð í frömu geði
öagn vinna sjöt bragna. ]
Né einn síðan séðan
Snarpari hef ek garpa
Auð og orðstýr glæða,
Anderson, Norðrlanda.
Austræna hefirðu hreysti
Hugprekinn i arf tekit,
Vestan pú fekkt hinn fasta
Frjálshug ok táp sálar.
Ok frumlögmál frama, ~
Friðar ok sannleiksiðju, j
Oskmögr, namtu í æsku,
Anderson, pjóðar Banda! —
Sit heill, (hátt er sæti),
Hróðmögr fjögra pjóða,
Fulltráinn Frelsisvalla,
Frjáls meðal gullhálsa!
Haf í hug ok lífi
(Hál eru ríkismálin;
Manngi kveðr Urðar orði) •
Óð norrænna pjóða.
|>igg svá, ljóðvinr ljúfi,
Lofflokk með hugpokka.
Bi-ag hef ek stuðlum sleginn
Slungit á Snorra tungu.
Nýárs huga hlýjan,
Hamingjuósk ok frama,
Andersonr, persendir
Sól frá Heklustóli!
Matth, JoehiuiissDji.