Lýður - 26.03.1889, Page 1

to 10
5 arkir af blaðinu kosta 2 kr., erlendis
,ó01;i'. Borgist fyrirfraratil útsölumanna.
auglýsingar teknar fyrir 2 aura hvert
orð 15 stafir frekast, af feitu letri 3 au.,
en któi-u letri 5 au.; borgist fyrirfram.
LTÐUE
Ititgjörðir, frjettir og auglýsingar
■sendist ritstjóranum.
Aðalútsölumenn: Halldór Pétursson
Akureyri og Björn Jónsson á Oddeyri
14. blað.
.............................f
Akureyri 26. marz 1889.
1. ár.
T I L
R. B. Anderson’s,
Sendiherra Bandaríkjanna í Kaupmannahöfu.
(Pörnkveðinn flokkur).
J^ik kveð ek, Leifs, at lofi,
Landsmaðr, fyrir ver handan,
Kappsnúinn, hins er heppinn
Heim fann Bandageima!
Engi heíir þér yngri
Annarr skörungr manna
IJnnit svá at afrek kynnisk,
Anderson, Norðrlanda.
Brann at Mímisbrunni
Barnungum pér sagna-
Ouðamóðr í geði,
Gæðingr, várra -fræða,
Brann, þik sjálfan sýna
„Svárþátt Haralds áttar,“
Snotr, með snild hins vitra,
Snillingr, Skaldaspillis! —
Kór með fremd og tíri
Faðir þínn liði sínu
Fyrstr í för at austan,
Frændríkr, Noregs bænda;
Fylgdi Freyja Baldri,
Fríð snót, systir Jóta;
Var-at göfugri gefin
Góðum dreng enn þín móðir.
Ung á óðalsvengi
ól vestlægrar sólar
Arfa sú at erfa
Egils þrek ok heyja.
Mínna mik at sönnu
Mest lándnámin vestra
Fróns á fyrstu sona
Frumskjól manndóms sólar.
Brann þér blóð i kinnum
Bestu þjóðar hins góða
(Yöxtr þér vóx í æsku)
Vínlands, (þreks og andar.)
Svá at tvetögr tíginn
Tóktu stól meginskóla,
Yngissveinn meðal ungra,
Orðhraðr kennifaðir.
Lýsti sól in sæla
Sveini bráa-steina
(Undrask tók þfnn andi)
Olymps frá véstólum.
Enn of Urðarbrunni
Onnur, samlandsmönnum
Hulin, með helgu hveli
Hlægjandi reis úr ægi!
f á varð bjart er í birti
Bifröst stóð og hifinn,
Valhöll, Iðavellir,
Vanaheimr, Jötungeimar.
Lutu nú hinum nýju
Norðljósum suðrósir,
Styrk flýðu jpóars sterka
Stórvirki Forngirkir.
Hrökk ^jálf Herkúls kylfa,
Hainar skók J>órr inn rami
(Ásmóðar var i æði
ofrhuginn) ok laust Hofra.
Sáttu hve setberg slétti :
Sundraðisk fold, enn dundi
(Myndan fekk móðurstrindi)
„Mánavegr und hánum“, —
Lúfa með líf ok sögu
Leið fram, skein í lieiði,
Vorpin vígroða snörpum,
Víkinga tíð ok ríki.
Ok stórvirki styrjar
Stýrenda, feðra dýru,
Boriu sáttu björtum tíri
Braut með himinskautum.
Varð þá hitt, at heyrðir
Hreim úr segulgeimi:
Fríð ok frán fyrir sjónum
Fjallkonan stóð hin snjalla! —
Hvat, kemr varmi frá vetri ?
Vex auðr of ná dauðan ?
(Andi þinn spyr með undran)
Ispóll skín af sólu! —
Satt er að þjóðir sóttu
Seim til Indlandsgeima;
Vestan fekk spjöll ok spilling
Spánn með silfri fránu.
En fjallkonan! fyllri
Fésnauð býttir auði,
Edda þá er alþjóð gladdi,
Óðsling, ok Heimskringla.
Nú var-at beðit boða,
Brann þér únguin manni j
Glóð í frömu geði
Gagn vinna sjöt bragna. j
Né einn síðan séðan
Snarpari hef ek garpa
Auð og orðstýr glæða,
Anderson, Norðrlanda.
Austræna hefirðu hreysti
Hugþrekinn í arf tekit,
Vestan þú fekkt hinn fosta
Frjálshug ok táp sálar.
Ok frumlögmál frama, —
Friðar ok sannleiksiðju, i
Óskmögr, namtu í æsku,
Anderson, þjóðar Banda! —
Sit heill, (hátt er sæti),
Hróðmögr fjögra þjóða,
Fulltrúinn Frelsisvalla,
Frjáls meðal gullhálsa!
Haf í hug ok lífi
(Hál eru ríkismálin;
Manngi kveðr Urðar orði) .
Óð norrænna þjóða.
Uigg svá, ljóðvinr ljúfi,
Lofflokk með liugþoklca.
Brag hef ek stuðlum sleginn
Slungit á Snorra tungu.
Nýárs huga hlýjan,
Hamingjuósk ok frama,
Andersonr, þérsendir
Sól frá Heklustóli!
Mattli. Joelmmssoii.