Reykvíkingur - 14.09.1891, Síða 1

Afgreiöslustofa
Reykvíkings er nú
í Grjótagötu Nr. 4.
og er opin hvern
virkan dag, að for-
fallal. kl. 4—6 e. m.
Árgang. 13 númer
1 krónu.
Reykvíkingur.
Borg-ist fyrir júlímánaðarlok.
Blaðiö fæst einnig
i bðkaverzlun hr.
Sigf. Eymundsson-
ar, héreptir. Aug-
lýsingar kosta ein-
úngis helming mðts
við í öðrnm blöðum.
Uppl. er þegarútselt.
Nr. 9.
Mánudaginn 14. Septemlber 1891.
Númerið
kostar 10 a.
Munið eptir:
Landsbánkinn opinn hvern yirkan dag, kl. 12—2
Söfnunarsjóðurinn opinn i. mánudag' í hyerjnm mán-
uði, kl. 5—6 e. m. (i barnaskólanum).
Landsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag, kl. 12—2
og útlán bóka mánud. miðvikud. og laugard.
Forngripasafnið opið hvern miðvikud. og laugard.
kl. 1—2.
Málþráðarstöðvar opnar í Rvík og Hafnarf. hvern
rúmhelgan dag, kl. 8—9, 10—2 og 3—5 e. m.
Yfirdómurinn haldinn hvern virkan mánudag kl 10 f. m.
Bœjarstjórnarfundir 1. og 3. hvern fimtud. í mánuði.
Bœarþíng haldið hvern virkan fimtudag kl. 10 f. m.
Fundir fátœkranefndarinnar 2. og 4. hvern fimtu-
dag i mánuði.
Sáttanefndin sinnir málum hvern virkan þriðjudag
Klukkustund ótiltekin.
Ködd í Reykjarsvælunni. Nú eru fáir
dagar eptir af þessu sumri, og haustið fer
í hönd, enda eru nætur farnar að lengjast
en dagar að styttast að því skapi, og er
nú vert að líta ögn til baka og minnast
ef nokkuð hefur skéð á þessu einmuna
hagstæða sumri sem er í sögur færandi í
höfuðstaðnum. Það væri unun að geta
sagt frá framförum bæarins, vellíðan bæ-
arbúa og öðru slíku, sem maður líka gæti
búist við, þegar tíðin hefur leikið sér eins
við mann eins og á þessu sumri, en því
miður verður annað ofan á, eins og nú
skal greina.
Það er í stuttu máli að segja, að hér
hefur ekkert verið gjört i sumar, hvorki
af hálfu einstaklingsins né bæarstjórnar-
innar, nema hvað tvö ný hús hafa verið
bygð, annað tvíloftað í Aðalstræti og hitt
einloftað í Austurstræti, einstaka fjöl hef-
ur verið sett ný í hitt og þetta hús og
einstaka hús endurmálað. Útidyrnar og
gluggana á alþingishúsinu hefur hið opin-
bera látið mála og yfirsmuit fálkaómyndina
yfir dyrum þess. G-ötur, stræti og garð-
ar bæarins hafa fyrnst, enn engin viðreisn
nokkurstaðar. Kirkjugarðurinn allur fall-
inn og grindverkið fyrir framan hann brot-
ið, fúið, skakkt og skælt, og er hann bæn-
um til forsmánar. — Bæarbryggjan lækk-
ar altaf, og trésmíðið fremst orðið ónýtt
og ormsmogið. Túnræktin, sem fyrirfar-
andi ár hefur verið stunduð af alefli af
mörgum, hefur eins og annað, legið í dái
þettað sumar; mönnum hefur í þettað sinn
nægt að skafa af því litla sem sléttað
hefur verið, og hefur eptirtekjan því mið-
ur víðast verið sárlítil, hjá þessum ný-
græðingum, jafnvel þó grasár hafi verið
hér hið besta; er hætt við, að ekki verði
arður sýnilegur að mun af þeim framför-
um, fyr enn í tíð barnabarna þeirra, en
það er nú gott, ef stofnendurnir geta þol-
að kostnaðinn á meðan. Lítil sem engin
atvinna hefur því verið hér í sumar fyrir
daglaunamennina, nema talsverð kolavinna,
en við fisk og aðra vöru, grjót eða mold-
arverk hartnær engin, og flýðu því flest-
ir af þeim upp í sveit eða til Austfjarða.
Alstaðar var betra enn hér. Svona er nú
útlitið í bænum til landsins, og þó það
sé bágt, er þó enn hörmulegra ástand
þeirra bæarmanna sem stunda sjóinn.
Állt þettað sumar má kalla, að ekki
hafi fengist bein úr sjó, og opt og einatt
hefur soðning ekki fengist, þó peningar
hafi verið í boði. Þeir einir af bæarbú-
um, sem hafa verið á þilskipum, hafa
haft ailviðunanlega atvinnu af sjónum
enn því miður eru þilskipin of fá, því ef
að dugnaðarmaðurinn kaupmaður G. Zoega
ekki hefði annan eins flota af þeim, eins
og haun hefur, þá hefði einnig þessi lífs-
vegur verið lokaður fyrir mörgum.
Þannig er óhætt að segja, að þettað
sumar, þrátt fyrir sína einstöku blíðu,
hafi verið eitt hið lakasta fyrir verkmenn
þessa bæar; því atvinnuskorturinn í landi
og aflaleysið á sjónum, hefur verið með
lang mesta móti.
Þá hafa ferðamenn einnig komið mjög
dræmt, og ekki hafa nema einstakir menn
haft atvinnu af þvi. Sýnist svo að þeir
séu fyrir alvöru farnir að leggjast hór
frá, og má það sjálfsagt kenna móttökum
þeim sem þeir fá hér. Þeim er í engu
sinnt, en allt sem þeir þarfnast af hendi
bæarbúa er gjört þeim svo dýrt sem fram-
ast er unnt, og er sú aðferð mjög ómann-
úðleg, um leið og hún er svo gagnstæð
hinni innlendu og innrættu gestrisni sem
hvívetna annarstaðar á sér stað í landinu;
enda finna útlendingar þettað mjög vel,