Reykvíkingur - 01.09.1892, Blaðsíða 3

35
Beykjavíkur búum á gullbrúðkaupsdegi
þeirra.
5. Kvörtun frá skólastj. Markúsi Bjarna-
syni yfir sótaragjaldi er hann áleit sig rang-
lega krafinn um; málinu var vísað til bæjar-
fógeta til athugunar og úrskurðar. (í næsta
bl. höfum vjer áformað að róta dálítið við
sótaragjaldsgrundveilinum og fleiru þar að
lútandi).
6. Benedikt Ásgrímsson biður um leyfi
til að taka upp mó, þó að sá tilsetti tími
sje liðinn og var því neitað, af þeirri á-
stæðu að fleiri mundu biðja um samskonar,
enda tvísýnt að beiðandi mundi geta fært
sjer leyfi þetta í nyt þótt það fengist (sleggju-
dómar og miður frjálslynd ályktun).
7. Brunabótavirðingar: hús Árna Gísla-
sonar, pósts, í Rauðárholti með tveimur
skúrum, virt 1,704 kr.; hús S. E. Waage í
Pósthússtræti lengt og byggt ofaná, virt
6,375 kr.
8. S. E. Waage og Einar J. Pálsson biðja
um til erfðafestu og túnræktunar 5—6 dag-
sláttur af vatnsmýrinni suður undan Dr.
Jónassen. Þbrh. kvað sig algjört mótfaliinn
því að stykkja Vatnsmýrina meira sundur
til túna; yrði þessum mönuum mælt út,
mundu aðrir koma á eptir; það væri óþol-
andi takmörkun á sumarhögum fyrir kýr
bæjarins, að mæla út alla Vatnsmýrina fyrir
tún. H. Kr. Fridriksson sagði að kýr bæj-
arins hefðu nóg samt; þær hefðu Kringlumýr-
ina og Laugarnar og öll Sogin, enda hefði
Vatnsmýrin eigi verið svo mjög notuð í
sumar, þótt einar 15—20 kýr hafi gengið
þar 2—3 vikur. Þórh. kvað það ósatt vera
að Vatnsmýrin hefði verið svo lítið notuð;
þar hefðu gengið um 30 kýr 6—7 vikur í
sumar, og það væri líka styttri rekstur
fyrir kýrnar suður í Vatnsmýrina, en iun á
Kringlumýri eður Laugar, Vatnsmýrin væri
og samkvæmt hagagöngureglunum sjerstak-
lega ætluð fyrir kýr. H. Kr. Friðriksson
sagði að vegalengdin væri alls eigi því til
fyrirstöðu að hafa Kringlumýrina íyrir kúa-
beitiiand; það væri eigi meiningin að kýrn-
ar væru reknar í einum spretti fram ogtil
baka, heldur töltu þær hálfan daginn inn-
eftir og svo hálfan daginn til baka. Var
svo ákveðið að bæjarstjórnin yfirliti hið um
beðna svæði. (Túnræktunar útmælingarnar
hjá bæjarstjórninni er sannarlega alvarlegt
málefni, sem vjer þurfum nánara að yfirvega
við tækifæri; vjer viljum einungis geta þess
nú, að vjer erum í alla staði í þessu máli
samdóma séra Þórh. Bjarnarsyni, því Vatns-
mýrina ætti meir að segja að umgirða og
ræsa fram, svo hún yrði að tilætluðum notum
sem beitiland fyrir kýr bæjarins, og með
því aflegðist sá óbúmannlegi siður hjá túna-
eigendum og öðrum hjer, að taka kýr sínar
heim á túnblettina af betri högum, grænum
mýrunum, 14—15 vikur af sumri, í stað
þess að taka þær fyrst heim á blettina, um
það að gras byrjar að falia á mýrunum, og
þar með stytta innistöðu tímann um 4—5
vikur).
9. Form. skýrði frá þvi, að hann hefði
tekið mann til að vaka nú í hálfan mánuð
fyrirfarandi, til þess að verja land bæjarins
fyrir utanbæjarfje, fyrir 1,50 um nóttina, og
spurði hvort vöktun þessari skyldi haidið
áfram. Bæjarstjórnin samþykkti þessa vökt-
un, og ákvað að henni skyldi haldið áfram
fyrst um sinn; (vjer meinurn að það sje
mest innanbæjarfje, sem sækir í bæjarins land
og garða um þennan tíma, og hvernig
þeir bæjarbúar, sem engan fjenað eiga, una
því, að borgaðar sjeu af bæjarins fje 45
kr. um mánuðinn, vitum vjer ekki enn; oss
sýnist að einungis íjáreigendur hjer í bænum
ættu að bera þessi (sjálfsagt þörfu) útgjöld,
en ekki hinir).
10. Staðfest útmæling Jóns Guðnasonar
og Ól.; skýli þeirra ákveðið fyrir norðan
Laugalækinn.
11. Samþykkt útmæling á garðstæði Jóns
Magnússonar skósmiðs, á millum Bauðarár-
túns og túns Sighv. Bjarnasonar, ein dag-
slátta á stærð og 8 ál. eptirgjald.
12. Samþykkt áð veita Magnúsi Guðna-
syni í Ánanaustum eptirgjöf á lóðargjaidi
af bletti haus.
13. I kjörstjórn við alþingiskosningarnar
í haust voru kosnir Jón Jensson assessor,
með 8 atkv., séra Eirikur Briem með 4 at-
kvæðum. Fundi slitið. Á fundi voru þessir
ekki, dr. Jónassen, G. Gunuarson, Guðm.
á Hói og Þorl. Jónsson.
Fulltrúi G. Finnbogasen hefur ekki mætt
á fundi síðan snemma ísumar; en þó verið
hjer ávalt í bænum; liann er víst jafnan
önnum kafinn við pöntunarfjelaga afgreiðsl-
una, enda ætti niðurjöfnunaniefndin að fá
að vita það, ef satt er að hann umsetji hjer
við pöntunarfjelögin yfir hundrað þúsund
krónur, á sama tíma sem sumir kaupmenn
hjer (sem vjer höfum heyrt) umsetji ekki
þúsund, en svo mikið er víst, að svo skyldu-
rækinn maður í starfa sínum sem vjer álít-
um hann, má hann vera mjög beygður
frá vilja sínum, að afrækja svo mjög borg-
aralega skyldu sína, sem vjer höfum hjer