Sunnanfari - 01.06.1895, Blaðsíða 7

95
mundssyni, þingmanni Vestmannaeyja, á fundinum
hér 25. Apr. J>að er svo sem auðvitað, að hann
vildi ekki hafa háskóla á íslandi, en hann vildi
hvorki hafa þar lagaskóla né lagakenslu, heldur
láta kenna íslenzk lög við Kaupmannahafnarhá-
skóla, en þar með yrði með öðrum orðum alveg skotið
loku fyrir, að lsendingar feingi nokkurn tíma Iaga-
skóla í sjálfu landinu. Ekki einn fundarmaður
var sá, er talaði, að ekki léti hann í ljósi fulla
fordæming á slíkum »þeinkimáta«. Ofan á þetta
bætti Dr. Valtýr svo því að vilja láta leggja niður
læknaskólann, svo að allir íslenzkir læknar skyldu
lika framvegis reyrast við háskólann danska.
Pólitíkin Og kvenfólkið. Stefnir (III, 5) er
eitthvað að gera gys að því, að kvenfólkið sé að
skipta sér af pólitík. I ræðu, sem Bismarck gamli
hélt á dögunum til kvennaflokks eins, er færði
honum ávarp og árnaðaróskir, fórust honum svo
orð meðal annars : »Kveðja yðar er mér sérlega
kærkomin og fagnaðarrík, af því að það eru kon-
ur, sem flytja mér hana. Hafi eg konurnar með
mér, þá er eg úr því ekki smeikur við mennina;
það verður þá hægt að ráða við þá. Mér hefir
altaf þótt það illa farið, að betri helmingur mann-
kynsins hefir ekki meiri áhrif á pólitíkina en nú
er. Eg heimta ekki að konur skuli tala í Ríkis-
þinginu, en ef þær hefðu dálitið meiri áhrif á
þingkosningarnarenhingaðtiþþá held eg færi betur«.
Skandinavisk Antikvariat hér í borginni (Höst
& Sön) hefir eins og sjá má af auglýsingu hér áður í
blaðinu(Nr.l l)gert samningvið Jónskólameistaraþor-
kelsson í Reykjavik um nýja útgáfu af öðru safni
hans til viðbótar íslenzkum orðabókum, sem fyrsta
heptið er komið út af, og um nýja útg. af Sex
söguþáttum, sem prentaðir voru i Rvík 1855, og
eru þeir út komnir Báðar þessar bækur voru
uppseldar og eru nú prentaðar alveg eins og fyrri
svo að eingu skakkar. f>að kalla menn erlendis
anastatiskt prent, en vér köllum það uppstöðuprent,
og með því prenta menn nú upp fornbækur. Ætla
má, að þessi gamli og góði heiðursmaður, sem er
höfundur og útgefandi þessara bóka, sé mönnum
svo tíður nú á Islandi, að marga fýsi það til að
eignast bækurnar.
Um framfaramál Jandsins og samgaungur ritar
einn merkisbóndi í Isafjarðarsýslu ábyrgðarmanni
Sunnanfara á þessa leið: »f>að hafa eigi hið minsta
hrygt mig afdrif stóra málsins á þinginu i sumar,
og meira að segja eg óska helzt að það komi
aldrei á dagskrá þess framar í sömu mynd. Eg
þoli ekki að þjóðin selji erlendu auðvaldi, hverrar
þjóðar sem það er, framfaraveg sinn um svo lang-
an tíma, sem henni er svo ofurhægt að feta sjálfri,
ef hún vill. f>að er eingin gild afsökun móti því,
að hún geti átt kænu eða kænur með gufustrompi,
er flotið geti milli landa og kringum strendur
landsins, og sem að nægt gætu þörfum hennar í
bráðina. það getur ekkert afsakað þetta, nema
forn lítilmenskuandi, sem vill láta aðra gera alt
fyrir sig, og kveina svo á eptir yfir okurvaldi og
illri meðferð á sér, að berjast af öllum krapti fyrir
sjálfsstjórnarrétti, en falla á kné í andans auð-
mýktar lítilsmensku fyrir konglegri majestet gufu-
skipskonunganna erlendis til að biðja þeirra allra
náðugustu mildi um bát, er fljótari sé en þeirra
fáu fiskikænur kringum strendur landsins, og skroppið
(geti) til næstu landa, — er vegur. sem eg fæ ekki
fetað og ekki fest fót minn á. jþað vita allir að
atvinnuvegirnir eru lífsskilyrði, en þeir eru það
því að eins, að hver bjargi sér sjálfur, og það
skilyrði nær eins til þjóðanna sem einstaklingsins«.
Væri svona dugandi hugsunarháttur hjá
mörgum mönnum og framkvæmd fylgdi með eptir
orku, þá skipaðist mart á skömmum tíma.
Járnbrautarmálið. Hana nú, þar hefir þing-
maður Dalamanna lýst þvi yfir, að mál þetta komi
ekki fyrir þing í sumar, því að allir »ríkismenn-
irnir« (erlendu?) sé geindnir úr skaptinu. Tarna
var ljóta kjaptshöggið fyrir Austursýslurnar, sem
voru allar komnar á lopt af járnbrautarórum.
Veslings Skaptfellinga, sem útundan eru átakan-
legast með samgaungurnar, kvað enda hafa verið
farið að dreyma um járnbraut austur endilanga
Skaptafellssýslu með jarðgaungum undir alla sand-
ana og stórárnar, eða þá að brautin skyldi liggja
á svo himinháum bogum, að eingin jökulhlaup
næði þeim að granda, borað gat gegnum Steigar-
háls og Reynisfjall og þar fram eptir götunum, en
nú verða þeir fyrst um sinn að sætta sig við þenna
bollalagnað og eimreið á pappirnum.
Danir og íslenzkar bokmentir Rétt í sömu
andránni og háskólinn danski dauðadæmir allar
bókmentir Islendinga frá síð iri öldum rita »Ber-
lingatiðindi«, helzta blað Dana og málgagn stjórn-
arinnar, hinn 27. Mai. þ. á. um kvæði Dr. Gríms
Thomsen á þessa leið meðal annars: ». . . Ætli
menn i kveðskap nútimans að leita hins fornnor-
ræna anda, þá finna menn hann hvergi koma svo
glögt fram sem hjá honum. Hinar stórkostlegu
myndir, sem hann leiðir fram með orðfáum gagn-
yrðum, minna mann á kveðskap fornaldarinnar
. . . Hinn fámálugi ljóðkveðskapur hans, sem er
stórauðugur af frumlegum hugsunum og lýsingum
(myndum), sem eru alveg einstakar i sinni röð, er eitt
hið einkennilegasta, sem til er í kveðskap allra
Norðurlanda . . .«
Komi nú dómi háskólans og Berlingatiðinda
saman hundlaust hver, sem vill og heiti þar með
hofmann.
Stj örnu-heilsud rykkur.
Stjörnu-heilsmlrykkurinn skarar fram úr
alls konar
„Lífs-Elixír“
sem inenn alt til þessa tíma bera kensli á, bæði
sem kröptugt læknislyf og sem ilmsætur og
bragðgóður drykkur. Hann er agætur læknis-