Austri - 20.10.1891, Blaðsíða 3

31
A U S T R I
N. 7.
Nú er ekki nóg raeð því, að upp-
slcerá er sVo rýr á Rússlandi sem hcr
segir, heldur er lmn léieg nm nlla Yest-
nr-Norðurálfun.a og eins á Norður-
löndiun. Á Englandi voru ágætar
liorfur á nppskeru pangað til í júlí,
en síðan hefir gengið sú ótið og eink-
um siðan uppskera hófst að líkur eru
til að lmn verði á mörgum stöðum
hin lélegasta er verið hefir í mörg ar.
Svo stöðugir liafa ópurkarnir verið,
að hey liggnr óhirt víða undir enn, í
lok ág.m. Á Rússlandi eru pegar
bágindin orðín svo mikil, að stjórnin
Jiefir lagt frani 15milliónir rúbla til
iið útvega fátæklingum vinnu. Á
|>ýzkalandi og Frakklandi eru stjórn-
cndur pegar farnir að húa sig undir
komandi vetur moð framlögum af al-
mannafé til viðurhalds verkmannalýðs
í borgunum; svo iskyggilegt pykir út-
litið pegar nú. J>að er vonandi að
ráðgjafi Islands. sem lcngi liefir séð
fyrir kornprísa hækkunina, liafi lagt
drög fyrir að létt yrði nú eittlivað á
tollum Islendinga, scm ping lagði á
pá 1889 til að koma peim úr miklu
skuldinni sælu. Eigi sést pó neitt í
pá átt frá alpingi enn; enda mun
naumast við pví að búast, pegar bank-
inn hefir nú „í parfir sínar!“ bætt við
ávísanír landssjóðs á sjálfan sig80,000
krónum.
E. M.
Seyðisfivái (tanu 27. júní 189Í.
Með gufuskipinu „Magnetic“, sem
bingáð kom 13. p. m. og átti að fara
á Sauðárkrúk eptir fé, fréttist lát
Jtins írska flokksforingja Parnells.
Einnig að Boul anger hafi skotið sig á
leiði ástvinu sinnnr. Hann var um
tirna i miklu gengi á Frakklandi, og
pótti likastur til hefnda á Rjóðverj- ! Tók keisarínn pví vel og lofaði hvor- | ln'jfum þekkt. Amtmabur Júnas-
« « 10 7 1 . Aniv...n I ti.nivivín n Ct llóll CUA Ó fl*0 111 1 01 íl , ri , "V T O
! sen var tvikvæntur. v ar lym
í kona hans Elin, sýstir M.St. lands-
j höfðingja; en seinni kona Oaro-
j lina, dóttir konsúis E. Siemsens
I í Reykjavík, er lifii’ liaun.
r og En petta pótti Nellemann okkar svo
1. 0% mikii ósvinna, að hann lét fyrst setja
hefir manngarminn íángelsi og siðau reka
Igiu. úr landi!
akk- MaðiP’inn er Rúmen aættar og
neskum lögreglupjónum.
þýzkalandskeisari liefir létt af
pcim hindrunum er lágu á öllum
samgöngum milli FrakklandsogElsasz-
Lothringen. Hafa Frakkar tekið pví
mjög vel og pað sefað mikið upppot
pað, er varð útaf ræðu keisaraus í
Erfurt, sem getið er um í síðasta tbl.
„ Austra“,
Dagblaðið „Newcastle Daily Lea-
der“ af 10. p. m., er oss barst hing-
að með Magnetic14 13. p. m. (priggja
d a g a ga m a J t), sogir liungursneyð
mikla í Rússlandi fram með Yolga
og mikinn manudauða. Hetir Rússa-
stjórn lagt margar milliónir til fram-
færis snauðti fóiki.
Sama blað segir að nokkuð af fé
pvi, er liéðan fór með gufuskipinu
„Constantin“ liafi selst á 20 sliilling*
9 penny** til 22 shilling 3 penny.
En flest var rekið á beit upp í Cum-
hcrland.
Nýdáinn er sjóliðsráðgjafi Eng-
lendinga, Mr. Schmith.
Bróðurmorð framdi í Stokkhólmi
seint í sumar greifi M ö rner, erskaut
bróður sinn til fjAr. Ber pessi voða-
legi glæpur ilian vott um siðfcrði
iiinna æðri stétta par í iandi.
—- þann 7. sept. ók Rússakeisari til
kirkju í Kaupinannahöfu og féll pá
maður á kné fyrir keisara á ieiðinni
og rétti honum bónarbréf, par sem
liann beiddist að mega síðar tala við
keisarann og fá réttlæting mála sinna
heitir 11 n i t z k y, Hann er verkiræð-
ingnr, aflaði sér töluverðs fjáráRúss-
landi. Var ofsóttur par á marga vegu
af yfirvöldum og dómendum, sem ekki
hafa par í landi sem hezt orð á sér.
Var hann margsinnis settur í varð-
liald, dæmt af honum fé og loks rek-
inn snauður úr landi.
Mælist ekki vel fyrir aðferð lierra
Nellnmanns í hinum frjálslyndari blöð-
um Dana.
t
*) 1 shillings =90 au.
**) 1 penny ljlt úr shilling, =7'/2
au.
Aiutmaður E. Th. Jónassen.
þami 29. f. m. andaðist í
Reykjavík aintraaöur E. T h. Jön-
assen, eptir stutta sjúkdómslegu
53 ára gamall.
Haim byrjabi embættisstöðu
sina sem settnr Amtmaður í staö
Péturs Hafsteins, síban varbhami
sýs!umabur í Borgarfjarbar- og
Mýrasýslum, þá bæjarfógeti í Rvík
og siðast amtmabur í Subur- og
Vesturaintinu. Ávaun liann sér
í öllum þessum embættum ást og
virbing jafnt yfirbobara sinna sem
undirgefinna, enda var liann
vel ab sér og hinn starfsem-
asti, einstakt ljúfinenni og ein-
liver sá vandabasti maóur, ervér
Ölt'usárbrúin. þanu 8. f. mán.
vígði landshöfðingi Magnús Stephen-
sen brúna að viðstöddum fjölda fólks
með mikilli viðhöfn og hélt snjalla
vigsiuræðu eptir að sungið hafði ver-"
ið vígslukvæði eptir landritara Hann-
es Haistein með nýju lagi etpirHelga
Helgason. Var og blásið á liorn.
Brúin er 120 álna löng milli stólp-
anna beggja megin árinnar; en að
austanverðu varð að lengja brúna um
60 álnir, svo fært yrði að aðalbrúnui
i vatnavöxtum. Brúin er hengibrú,
er liangir i margpættum afarsterkum
járnstrengjum sem festir eru um brú-
arstólpana og paðan i akkeri, sem múr-
uð eru niður báðumegin nokkuð fyr-
ir ofan stólpana. Brúarkjálkarnir
hanga í mörgum járnböndum neðan í
brúarstrengjunum og úr kjálkunum
ganga pverslár margar, og er allt
petta úr járni. En ofaná pessar slár
er sjálft hrúargólfið lagt úr plönkum.
Allt til brúarinnar er smiðað á Eng-
landi og yfirsmiðurinn enskur. En
j kaupstjóri Tryggvi Gunnarsson hefir
byggt brúna fyrir 60,000 kr. Bauðst
enginn til að gjöra pað fyrir svo litið,
enda mun hann liafa skaðast á p\i
fyrirtæki um margar púsundir krómr
kostað líka að ýmsu leyti meira tii,
en liann var skyldugur samkvæmt
samningj.
Alcureyri 17. okt. 1891.
Tiðarfar liefir verið hið inndæl-
i asta í allt haust liér um sveitir að
32
ttíis Og litilþægui*,þig' sem frelsabir mig ur mikilli
hættu og forðabir máske lífi mínu í fyrsta siuu, er við
sáunist. “
„Eg þakka ybur, Amalía greifadóttir.“
Erust stökk á bak liesti sínum og Amalía sló í siiln
3iest og héldu þau síbau libugt inní skóginn.
Allt í einu snéri hún sér vib og benti Ernst, sem af
virbingu reið spölkorn á eptir henni að lcoma nær.
„Ernst! Komdu liingab ogríddu samhliða. þ>ú. hefir nú sagt
mér svo mikib og eg hefi hlustaðáþab án þess ab reibast;
segbu mér nú útaf hverju fabír þinn varb þér svo reiður
ab hann rak þig frá sér og þú — yfirgafst liann.
„Já nabuga greifadottir, þab slcal eg gjöra. j>ab mun
þannig vera í öllum stéttum, ab skobanir foreldranna eru
ekld eins og barnanna. Foreldrarnir vilja rába, og börnin
halda sínum vilja fram og þannig var það um mig. Eg var
yngsti sonur og álitinn mesti sólargapi. Eg varð hermað-
ur í riddaralibinu og í stríbinu 1866 var eg særbur í bar-
daganum vib Königsgratz og féklc lausn úr lierþjönustu.
Nú áleit eg ab eg mætti rába mér sjálfur, en fabir iriinn
vddi rába því ab eg giptist ekkju sem lieíði getab verið
möbir mín.
„Og af því kom ósamþykkjan?
„Aðeins þar af“.
Dálitla stund reib Amalía áfram þegjandi, og Ernst í
virbingarskini dálítib á eptir, en svo snéri hún sér að Ernst
og sagbi meb gletnisbrosi hálfsyngjandi:
,,Hvab heitir hin dýra dóttír konungs Hrings?
Og undir eins svarabi Ernst: „Raubtrú, fríð Rauðtrú.
29
dálítimi sprett. |>ú verður að fylgja niér í petta sinn. Flýttu
]ér!“
„Einsog pér skipið, náðuga greifadóttir.“
Röskur prússneskur hermaður úr riddaraliðinu parf ekki margar
nnnútur til að leggja á hest og Ernst var heldur ekki seinn. Að
vörmu spori var hann búinn að leggja á hestana, teymdi liest Ama-
líu við og hjálpaði henni á bak, stökk síðan á bak sjálfur; riðu pau
svo útúr garðinum. Amalía síó í hest sinn og reið í spretti til skóg-
arins. Yið næstu trén í skógínum sneri hún hesti sinum við og
missti um leið keyrið úr hendi sér.
Ernst stökk óðar af baki til að taka pað upp, en áður en Ama-
lía rétti liendina til að taka við pví, sagði hún :
„Ernst! Eg verð að tala við pig; eg hef eldci tilgangslaust riðið
út með pér svo snemma morguns: þarftu að dylja nokkuð? Hef-
irðu nokkur leyndarmál?
„Ó guð nrinn! þér spyrjið, greifadóttir og óskið svars. Já, já; eg
hefi leyndarmál er eg geymdi innst í hjarta mínu og par hélt eg
pað dulíð öllum heimi.“
„ Og pó pekkja menn pað. Stjúpi nrinn hefir konrizt að leyiidar-
ínali pinu og hann hefir sagt, að pú gætir ekki verið hér lengur.“
„Sé svo, að stjúpíáðir yðar liafi komizt að leyndarmáli rnínu,
sem eg hélt pó að væri svo vel geymt, pá er eg hræddur um að
fari að styttast í veru minni hér.“
„Hvað pað er sem pú hefir aðhafzt, kæri eg mig ekkert um
að fá að vita. En liafir pú gjört eitthvað gagnstætt réttvísinni, svo
pú purfir að óttast hana, pá hefir pú óræka sönnun fyrir pví, að
eg álit pig saklausan, par sem eg er hér alein með pér, og hefi
íálið mig örugg drenglyndi pínu; en nú verður pú að fara frá mér.
Taktu við pessari gullpyngju, í henni er nóg fé til pess að pú get-
ir komizt langar leiðir burtu héðan. Farðu út yfir hafið til frjálsra
pjóða; og pá fyrst get eg orðið glöð, er eg veit að pú ert úr allri
hættu.“
„Eruð pér hræddar um nrig, greiíadóttir?“
„Er ekki ástæða til pess?“
J