Austri - 30.10.1891, Blaðsíða 4

36
AUSTRI
Nr. 9.
9
Fleira mnn e" nú ekki að týna
til í petta sinn „Austri“ góður en skal.
ef okkur endist aldur, senda þér lín-
nr liéðan við og við.
Úr bréfi úr Breiðdal ]. p. m. 1891.
Héðan eru fúar nýungar að
skrifa. Heilsa manna hefir á þessu
smnri almennt verið góð og mjög l'á-
ir dáið hér sunnantil í sýslunni í snnn
ar. Sunrartíðin liefir mátt heita æski-
leg- og jnirrviðrasöm nema i pessum
mánuðí liafa verið nokkrar rigningar
og óstillingar. Grasvöxtur verið i
meðallagi einkum á túnum og á harð-
velli. en mýrlendi var snöggt, pó mun
heysknpnr hjá fiestum vera i meðal-
lagi og nýting á heyi dágóð.
Enginn liefir lialdið hér syðra
markað nema Stefán factor á Djúpa-
vog og keypti liann nokkur hundruð
af ie hér i Breiðdal en verðið var mjög
lágt á pví, fyrir 2 vetra og eldri sauði
einasta 13 kr. 50 au. Útlit er pví
mjög iskyggilegt með afkomu manna,
pareð öll kornvara er í afarháu verði,
korntunnan á Djúpavog 26 kr. og
gengur mönnum pví í pessum kring-
umstæðum mjög erfitt með að borga
skuldir sem eru hjá mörgum mjög
mildar, einkum vegna mikilla trjávið-
arkaupa.
t
Einar Sigurðsson,
óðalsbóndi á Eyjólfsstöðum á Yöll-
uni, andaðist eptir stutta sjúk-
dómslegu hinn 16. þ. m. úr brjóst-
veiki, er lengi hafði borið á.
Einar Sigurðsson var kom-
inn af einni af hinum mörgu göf-
ugu ættum hér austanlands. Sig-
urður faðir hans var son Guð-
mundar sýslumanns liins ríka i
Krossavík. En móðir Einars var
Ingunn Yigfnsdóttir prófasts á
Valþjófsstað. Systkini Einarsvoru
— auk fieiri — þau Yigfús pró-
fastur á Sauðanesi og Bergljót
kona Björns umboðsmanns Skúla-
sonar, er lengi bjó á Eyjólfsstöð-
um eptir mann sinn, og var Ein-
ar bróðir hennar ráðsmaður lengi
Iijá henni, þar til hún brá búi
um 1880 og fór til tengdasonar
síns, úáls umboðsmanns Olafsson-
a-r á Hallfreðarstöðum. Bjó Ein-
ar eptir það á Eyjólfsstöðum, og
ték þá í félagsbú með sér þ»óið
mág sinn, Jmrsteinsson hinssterka
Guðmundssonar í Krossavík, og
Guðlögu systur sína. J>cirra son
A’igfús stud. theol. i Reykjavík,
sem Einar mun hafa að mestu
kostað til skélanáms.
Einar Sigurðsson varð 56
ára gamall. Hann var maður
vel greindur og vel menntaður,
hið mesta lipurmenni og hvers
manns hugljúfi og kom jafnan
fram til göðs. Búhöldur var hann
góbur og atorkumabur liiun mesti
og þó jafnan heilsulinur.
Óleyíileg síldarveiði. 1 ágústmánuði
kom hingað á fjörðinn gufuskip að
nafni „'Vibrand,, frá Haugnsundi í
Noregi og liefir síðan liafzt við hér
út á firðimun við sildarveiðar. þegar
amtn'.aður J. Havsteon kom heim frá
pingi i sumnr, og hinn nýi sýslumaður
tók til stnrfa, vitnaðist pað, að skip-
verjar fiskuðu hér án pess að hafa
fullnægt peim skilyrðum. er lög á-
kveða um búsetu utanrikismnnna, er
liér fást við fiskiveiðar. Var rannsókn
pegar tekin í tnálinu, og útgjörðnr-
maður skipsins Matthins Gudmundsen,
sektaður um 100 kr. Lagði skipið
samdægurs af stað heimleiðis.
(,,Norðurljósið“).
Tbndindið Hér á Fjarðar-
öldu hefir Good-Templarsfélagiðstofn-
sett tvær stúkur í hnust. Er önnur
peirra fullorðinna stúka og heitir:
„Herðub r e i ð“. Æðsti Templar rit-
stjóri Skapti Jósepsson. I liinni stúk-
unni eru unglingnr og heitir hún
,,Aldan“. Gæzlumaður 'skólakenn-
ari Lárus Tómasson. fBáðar pessar
stúkur s'tofnaði umboðsmaðnr stór-
Templars Armann Bjarnason sem er
meðlimur af stúkunni „G e f n“ á Vest-
dalseyri, par sem lika er unglinga-
stúka er lieitir „Ey r ar b 1 ó m i ð“.
Hér er og í firðinum gainalt „Bind-
indisfélag“ — sem kvað eiga töluvert
lé í sparisjóði Seyðisfjarðar — svo
Bacchus ætti að eiga hér all-örðugtupp-
dráttar.
Síltlaraílí hefir verið mjög
lítill á norðurfjörðunum hér austan-
lands í baust, en á suðurfjörðunnm
fyrir sunnan Dalatanga befir ver-
jð töluverð sild og veiðst pó
inkum í net. En fyrir prem dögum
kom hraðboði frá Reyðarfirði til O
ÖV atlin e frá síldarúthaldi bans par
°S sagði fádæma síldarhlaup komið á
Reyðarfjörð og allar „nætur“ par fu 11-
ar.
þá lá „Yaagen“ hér ferðbúin
tii Stettin á þýzkalandi alferm d
síld frá O. Watline. Var hún látin
koma við í útleiðinni á Reyðarfirði,
(með tunnur og salt og viðbót afvinnn-
fólki), par sem áVathno hefirívinnu á
degi hverjum nær sjötíumanns, en í
sumar voru á hans veguiu á degi hverj-
um rúmt hálft annað hundrað
vinnnfólks.
Alþingistiðindi 1891
fást í bókaverzlan L.S.Tómassonar.
LÆKNISVOTTORÐ.
I hér um bil sex mánuði hefi eg við
ogvið. pegar mér befir póttpað við eiga,
notað KÍN A-LÍFS-ELIXÍR hr. Val-
demars Petersens handa sjúklingum
mínuin. Eg er kominn að peirri nið-
urstöðu, að hann sé afbragðs matar-
lyf og hefi eg á ýmsan hátt orðið var við
hin heilsusamlegu áhrif hans t. a. m.
gegn meltin garleysi sem einatfc liefir
verið sainfara ógleði, uppsölu og ó-
hægð íyrir brjóstinu, magnleysi í tauga-
kerfinu, sem og gegn reglulcgum bring-
spalaverk. Lyfið er gott og get eg
geiið pví meðmæli mín.
Kristianíu 3. sept. 1887.
Dr. T. Rodian.
Kína-lifs-elexirinn fæst á öllum
verzlunarstiiðum á Islandi. Nýir út-
sölumenn eru tt*knir. ef menn snúa
sér beint, til unclirskrifaðs, er býr til
Valdemar Petersen.
Friderikshavn, Danmark.
Eigandi: Otto IV’athnc. Ritstjóri: cand. phil. Skapti Jósepssoil.
Prentari: Fribfinnur Gubjónsson.
34
en Ernst lét í engn hera á peirri gleði og ánægju, er hann bar í
lijarta sínu.
Amalia fór af haki og flýtti sér inn í höllina. Ernst teymdí
fyrst hestana fram og aptur, nuddaði svitann af peim og fór svo
inn í hesthúsið með pá, er svitinn var rokinn af peim.
„Nú nú Ernst, liin unga greifadóttir getur bæði hitað pér og
klárunum11, sagði húskarl. sem var að verki sinu i garðinum.
„Já, hún kann vel að sitja á liesti11, svaraði Ernst rólega.
„Ertu ekki leiður á pví að láta peyta pér pannig?“
„því ætti eg að vera leiður yfir pví ? Eg fæ kaup mitt og verð
pví að hlýða“
Ernst livarf inní hesthúsið.
Amalia klæddi sig úr reiðfetunnm og fór siðan inn í borðstof-
ima. Móðir hennar var nýkomin á fætur og hafði rnurt eptir hennú.
Nú fundust pær við morgunverðarborðið.
„Og pú ert búin að ríða út, Amalia?11 sagði frúin.
„Já móðir min! Yndislega skemmtireið !“ svaraði Amalia, er hön
minntist pess er fyrir lnifði komið.
„Og hver fylgdi pér ?“
„Ernst11, svaraði Amalia og blóðroðnaðí víð.
„Ó, pessi Ernst! Og með honum hefir pú riðið út eínsömnl
eptir að hafa heyrt pað, sem um hann var sagt í gærkvöldí?11
„þú heyrðir pó líka að laðir minn hrósaði honum fyrir dngnað
og trúmennsku og að hann sagðist óhræddur pora að láta mig riða
um skógana pó fullt væri í peim af úlfum, ef að Erust fylgtli mér“.
„Jú, pað heyrði eg reyndar; en pað var pó faðirpinnsem sagð-
ist hafa eða póttist hafa komizt að pví að hann væri ekki sá, sem
hann segðíst vera, og pú heyrðir víst líka að Ostenfeld greifi, sem
pú veizt að er svo skarpskyggn og vitur, gat pess til, að hann væri
hættulegur maður, strokinn úr hetrunarhúsinu.11
„Eg hefi ekki haft tækifæri til að verða vör við skarpskyggni
og viturleik Ostenfelds greifa; en eg er sannfærð um að haun með
allri sinni skarpskyggni hefir lagt rangan dóm á Ernst.“
35
„Já, já, Amalia, pú kemst í hita yfir pessu“.
„Alls ekki. Rú ert vist búin að gleyma hinum mikla greiða
sem bann gjörði okkur pegar við fundumst fyrst11.
„Sá greiði var niikill, en prátt fyrir pað getur liann veríð hættu-
legur maður. Eg liræðist hann, mig hryllir við honum. Eg hefi ekki
sofnað dúr í alla nótt. þú hlýtur að geta séð pað á mér. Eg er
altekin, alveg frá i taugunum. Eg poli ekki hinn minnsta skarkala
oða hávaða. Og hvers vegna? Veizt pú ekki af liverju pað krm-
nr ? það er af hræðslu fyrir pessum manni. það sem eg heyrðí í
gærkvöldi, getgátur Ostenfelds greifa hafa staðið mér fyrir hugskots-
sjónum í alla nótt. Eg hefi alltaf hugsað um pað, svo eg poli ekki
við í hiifðinu, og pú veizt Amalia, hve djúpskyggn eg er að útgruncla
leynda hluti, en samt hefi eg ekki getað ráðið pessa gátu.
Amalia horfði á móður sína. það kom flatt upppá hana að
móðir hennar skyldi vitna tíl hennar í pessa att, pvi hún hafði
aidrei orðið vör við neina skarpskyggni eða djúpa skynsemi hjá
móður sinni, en aptur á móti hatði hún opt tekið eptir mikilli tor-
tryggni, ímyndun um að hafa ætíð rétt fyrir sér — og að henni
væri æfinlega gjört rangt til. — Amalía svaraðí engu; móðir henn-
ar hafðí víst heldur ekki húizt við neinu svari og hélt áfram:
„Og pegar eg loksins gat sofnað, undir morguninn, pá dreymtli
mig svo voðalega drauma; og altaf var pessi maður að ógna mér
í ýmsum myndum, Fyrst sá eg hann eins og fjötraðan óbótamann,
sem ætlaði að vefja hlekkjum sínum uni niig; síðan var hann orðinn
að ræningja og otaði að mér knífi; svo breyttist hann í úlf, sern
ætlaði að svelgja mig í sig, og seinast — já — seinast sá eg hann
koma á ólmum hesti og rífa pig úr faðmi minum og peysa á burt,
pjóta eins og elding út í skóginn og hverfa par.“
„Reyndu að vera róleg, móðir mín góð! þú parft ekkert að
óttast. Ernst er vænn og ráðvandur maður. Draumurpinn hefur
að nckkru leyti komið fram. Meðan pig var að dreyma petta, reið
eg út í skóginn, en hann nam mig ekki á hurtu heldur reið hann
eins og kurteis pjónn og fylgdarsveinn á epíir mér, svo pað var
fremur eg, sem nam liann á burt, en eg kom með hann aptur og