Austri - 29.02.1892, Blaðsíða 1

iemur út 3 á mánuði eða
.6 blöð til næsta Jnýárs, og
;ostar aðeins hér á landi 3
'kr., erlendis 4 kr, Gjalddagi
31. júlí.
TJppsögn, s rifleg, bund-
in við áramót. Ogild nema
komin sé til ritstjórans fyrir
1. oktober. Auglýsingar 10
aura línan, eða 60 aura hver
þml. dálks og há :u dýrara á
fyrstu síðu.
II. Ar.
SEYÐISFIRÐl, 29. FEBR. 3 892.
Nr. 6.
Ð 0MINION
LÍNAN
Ameriku.
Flytur vesturfara næsta sumar frá íslandi til Canada og Norðvestur-ríkjanna í
Eimskip línunnar fara frá Liverpool til Quebec og Montreal einu sinni í viku hverri; þau eru meðal hinna stærstu, sterkustu
og hraðskreiðustu skipa, sem ganga yfir Atlantshaf, þau hafa hið bexta orð á sér fyrir þægilegan útbúnað og eru vel lögub til flutninga
fyrlr Y^st'Urfflríi
Vesturfarar, sem fara með Dominion-línunná, mega reiða sig á, að.þeim verður gób umönnun sýnd á leiðinni; þeir fi góöan
kost á eimskipum línunnar og meöan þeír standa vib í Englandi. Læknishjálp og lyf okeypis.
Vesturförum Dominion-línunnar verður komið kostnaöarlaust fyrir þá til eimskipa línunnar í Liverpool og til járnbrautarstöÖv-
anna í Cahada, er þangað er komið.
Vesturfarar Dominion-línunnar, sem borga fargjaldið í dollurum, fá fullt verð fjrir þá hjá linunni, eða 3 kr. 75 a.
Ef nógu margir vesturfarar flytja meb Dominion-linunni næsta sumar, fyigir umbobsmaður línunnar þeim til Quebec, eður þang-
að, sem herra Baldvin L. Baldvinsson umboðsmaður Canadastjórnarinnar mætir lionum, ef til vill alla leið til Wmnipeg.
Bjóðist Dominion-línunni nógu snemma flutningur á nægilega mörgum vesturförum að sumri, ætlar línan að gjöra sérstakar
ráðstafanir til þess, að vesturfarar hennar verði fluttir Lellia leið ft'tl íslaiuli til LÍverpOOl.
— AÐALUMBOÐSMAÐUR DOMlNIOU-LÍNUNNAR ER —
Sveinn Brynjólfsson.
Samgöngur og gufubátsmál Aust-
uramtsins.
—zjOo —
Fyrir nokkrum árum skrifaði hinn
Tnikli íslandsvinur, prófessor Wi Ilard
Eiske, oss til á pá leið, að lion-
um virtist oss íslendingum ríða miklu
meira á að fá greiða vegi, ár brúað-
ar og hagkvæmari samgöngur á sjó,
heldur en að fá jafnvel sjálfu stjórn-
arskrármálinu framgengt, pví bættar
samgöngur á sjó og landi væru vor
mestu velferðarmál, og í endurbót á
peim lægi framtíð landsins og fram-
farir pess.
þetta er álit hinspraktiska amerí-
kanska vinar vors íslendinga, og honum
munu vera hér um allir peir samdóma
sem sjá, að eigi mega mestu nauð-'
synjamál landsins bíða. eptir pví, að
við fáum endurbót á stjórnarskránni.
Margföld aldareynzla sýnir pað, að
pær pjóðir eru auðpekktar úr að auði,
menntun og allri larsæld, er mestar
og beztar liafa samgöngur bæði inn-
anlands og við önnur lönd. Svo er
um Englendinga, Frakka þjóðverja,
Skandinava o. fl. — það var ein af
aðalástæðunum til hinna aðdáanlegu
framfara Forn-Grikkja, að Grikkland
er svo vogskorið, að samgöngurnar á
sjo urðu fljótt svo miklar og bein sjáv-
arleið var til annara landa á prjá vegu.
Aptur hafa hinir að mörgu leyti vel
gefnu Kínverjar, einhver elztamennta-
l)jóð heimsins, staðið að heíta má í
stað, svo púsundum ára hefir skipt, af
Pvi peirvilja helzt engar samgöngurhafa
Vlð aðrar pjóðir. Norðmenn, sem allra
Þjóða eru oss íslendingum næstir að
lr*ndsemi, voru árið 1814, er peir
Ayblu félagsskapinn við Dani, engu
e Uí' a veg komnir með samgöngur
innanlands og við önnur lönd heldur
en vér íslendingar 1874, er hinn ást-
sæli konungur vor, Kristian hinn 9.,
gaf oss pá stjórnarskrá er vér höfum
enn pá, og sem engan veginn bannar
oss að bætasamgöngur bæði innanlands
og við aðrarpjóðir, og leggja tilpeirra
svo mikið fé, sem fjárhagur landsins
frekast leyfir, sem helzta og bráðusta
velferðarmáls Islands.
Fáar eða engar pjóðir hafa á pess-
ari öld tekið meiri framförum í mennt-
un og öllum pjóðprifum en Ncrðmenn,
og mátti pó heita að flest lægi hjá
peim í kaldakoli 1814 eptir félagsbú
peirra við Dani, og engin pjóð mun
hafa á pessu tímabili lagt að sínu
leyti meira fé til að efla og hægja
allar samgöngur innan lands og utan
en peir, af pví peir með réttu álitu,
að pær væru einna helzti hyrningar-
steinninn undir framförum landsins.
Norðmenn eru ekki einungis allrapjóða
náskyldastir oss, en par er og lands-
lag alllíkt og hér. örðugt yfirferðar,
en sjórinn aptur greiðasti, ódýrastiog
haldbezti samgönguvegurinn.
í Isoregi stendur líkt á og hjá
oss með pað, að lega landsins ájarð-
arhnettinum og óblíða náttúrunnar
leggur óyfirstíganleg takmörk fyrir
landbúnaðinn, en „gullnáma“ landsins
liggur í sjónum og á honum, og pví hafa
Norðmenn keppst svo mjög við að
hæta allan sjávarútveg sinn og auka
sklpastólinn, svo hann'mun prjðji mest-
ur í heimi hvað seglskip snertir, sem
er aðdáanlegt hjá svo fámennri pjóð.
það er oss sönn ánægja að játa
pað, að alpingi vort íslendinga hefir
pegar frá byrjun löggjafartímabils
pess séð, hve bráðnauðsynlegt væri
að efla samgöngur í landinu og við
útlönd, og pví hefir pað fjárframlag
ifarið stórum vaxandi á hverju pingi,
er ætlað hefir verið til pess að bæta
samgöngurnar. En aptur er pað tölu-
verðum vafa bundið, hvort aðferð al-
píngis til að bæta úr samgönguleysinu
hefir verið hin heppilegasta.
þingið liefir ákveðið að leggja
skuli póstvegi út frá höfuðstað lands-
ins svo breiða, að aka megi á peim,
og er svo til ætlazt, að peir á endan-
um akist svo smámsaman út um land
allt. En miklum örðugleikum er pað
bundið að leggja pá svo, aðpeirkomi
að verulegum notum, par sem peir
pur-fa að liggja yfir fjöll og fyrnindi
og svo háar heiðar, að peir eru mest-
an hluta árs undir snjó. Er pað að
minnsta kosti stórt spursmál um,hvort
eigi hefði verið haganlegra, að láta
sér nægja, svona fyrst um sinn, að
ryðja vel póstleiðina og setja nauð-
synlegustu hrýr á árnar, en leggja
akvegi eptir hinum byggðuhér-
uðuni frá k aup tú n um peirr a upp
í sveitirnar, par sem pær óefað
hefðu komið að meiri notum en ápóst-
leiðinni. Hvað sérstaklega viðvíkur
oss Austfirðingum, pá eru engar lílc-
ur til, að pessi fyrirhugaði póstvegur
nái til vor á pessari öíd, svo langt á
liann í land hingað austur frá Reykja-
vík sunnan og norðan um land, og
hefir pó enginn hluti landsins meiri
pörf eða augljósari réttarkröfu til
vegabóta en Austuramtið, pví í sam-
anburði við víðlendi pess, má ekkiheita
að hér hafi verið tekinn steinn úr
götu frá ómunatíð. — í sambandi við
pessar langsóttu vegabótavonir vor
Austfirðinga viljum vér leyfa oss að
spyrja, á hverju hinn opt á minnsti
sýslufundur á Egilsstöðum 8. okt. f. á.
byggði hina glæsilegu von sina um
mörg púsund krónu vegabótafé úr
landssjóði til Fjarðarheiðar á næsta
vori. par eð e k k e r t er ætlað á fjár-
lögum alpingis til aðgjörða á fjallveg-
um hér austanlands?
það virðist pví eiga nokkuð langt
í land með, að samgönguvegir hér í
Austuramtinu taki miklum iramförum
svo framarlega sem næstu alpingihalda
áfram sömu stefnu í vegagjörð lands-
ins sem hingað til hefir átt sér stað.
En pví bráðnauðsynlegra er pað fyr-
ir amtsbúa að leggja allt kapp á að
bæta samgöngur sínar á sjó, og reyna
til að verða sem bezt samtaka í pví
máli, sem má heita lífsspursmál fyr-
ir penna hluta landsins.
Framkvæmdir hins löggefandi al-
pingis í tílliti til samganganna við
útlönd og í kring um landið getavarla
álitist sem heppilegastar. þingiðhef-
ir hingað til brostið hug og dug til
pess að láta landið sjálft annast sín-
ar eigin gufuskipsferðir og samgöng-
ur við önnur lönd, og álitið að bezt
og haganlegast væri að fela forsjáhins
sameinaða danska gufuskipafélags að
sjá uin Torn liag í pví efni. En fé-
lag petta hefir, eins og við mátti búast
aðeins hugsað um sinn liag, og hag-
að gufuskipaferðunum samkvæmt hon-
um; brotið að ósekju setta skilmála,
hagað fargjaldi, kostpeningum og flutn-
ingsgjaldi einungis eptir eigin geðpótta
og sumpart mjög ósanngjarnlega og
misjafnlega, og komið aðeins við á
peim höfnum hér við land, er pað sá
sér mestan hag við, án pess að taka
nægilegt, eða jafnvel nokkurt tillit til
pess, hver vor nauð syn var i pví
efni. Hið danska gufuskipafélag hefir
forðast pað sem heitan eld, að koma
við í Noregi, sem pó er rétt í loið-
inni, og sem óefað hefði verið mjög