Austri - 07.04.1892, Page 3

ÍÍR. 10.
A U S T R I
39
tmdanfornn sAralítið prjört til að bœta samgöngur með
ströndum landsins, eins verður pvi og ekki neitað að
pað hefir i sumar er leið. látið sér einkar annt um að
bæta vir pessari miklu pörf pjóðarinnar. eii liér fór sem
opt vill verða. að „sínum auguni litur hver a silirið1-,
]>ingmenn gátu hér ekki orðið a eitt s ittir, og varð pví
áliktun þíngsins í pá átt ekki svo heppileg sem skyldi;
að vísu veitti pað í petta sinn á fjárhagstimabilinu
1892 og 93 til gufnskipa og gufubátaferða 72.000;
petta er töluvert fé, svo ætla mætti. vér fenpjnm nú
góðar og hagkvæmar strandferðir. enda er áætlun sú
sem pingið samdi stór endurbót frá pví er verið liefir;
en „sá galli er á gjiif Njarðar11 að enginn treystist að
taka ierðirnar að sér. sein 1 klega kemur tneir. til af
pví. að s imir peir staðir sem nefndir eru í áætlun
pingsins pykja óviðfeldnir viðkomustaðir. en hínn. að féð
sem til ferðanna > r veitt sé oflitiö. Hefði landið sjálft
átt gufuskip, pá var fyrst vissa fengin fyrir pví, að
ijárveitingin yrði að til ætluðum notum og áretlun pings-
ins fylg't. Ennsemfyrr staðfestir reynslaií pann sann-
leik, að svo lengi sem vér ekki höfum ráð á gufuskip-
nm, svo lengi verðum vér að sætta oss við öhagkvæm-
ar o’g ónógar strandferðir. A hinn bóginn virðist pað
mjög óheppilega ráðið af pinginu að hafna tilboði 0.
’Wathne, pví ferðir lians mundu hafa orðið landsmönn-
umeinkar hagkvæmar. og af preiiri eiuföldu ástæðu peim
10,000 kr. sem hanu óskaði sér veittar, vel varið.
Fjárveiting pingsins til gufubátaferða, mætir mis-
jöfnuni dómuni eins og ftest sem gjiirt er. Ýmsir eru
peirrar skoðunar, að jafn litlir bátar. sem hér er um að
ræða, gjöri lítið gagn og svari ekki kostnaði. Eg skal
ekki neita pví. að stórir bátar á stærra svæði borgi
sig betur, en pegar pess er gætt, á hve marga viðkomu-
staði strandferðaskipin eiga að koma eptir áætlun pings-
ins, pá fæ eg ekki séð livað stórir gufubátar hafa að
Þýða, par allt hið verulega mátti fá flutt með strand-
ferðaskipunum. J>ingið hefir að mínu áliti gjört sitt
bezta til i pessu ef'ni, aðeins ætlast til að bátarnir
væru látnir sltríða með landi fram fjarða á mílli, með
beitu o. s. frv. sem ga-ti orðið einkar liagkæmt og pægi-
legt fyrir alla pa er búa með ströndum fram og fleiri.
|>að er vouamli að sýslunefndirnar, sem eiga að sjá
um. að bátarnir fáist. láti livorki eigingirni né annað
verra drepa penna litla framfara neista. sem með tið
og tíma — ef vel er áhaldið — gæti orðið að f'ögru
irelsisljósi fyrir fraintíðina.
R*»bri(vl I’op hinn „reformerte“ biskup í Komorn,
hefir ritað ávarp til liknar Gyðingum á Rússlandi.
Setjum vér hér ágrip af ávarpi pessu.
„það lítur svo út, sein liinir myrku andar miðald-
anna séu risnir upp úr gröfunum, er vér pó vonuðum
að ei„i mundu birtast aptur. Milliónir manna eru of-
sóttir. eingöngu fyrir pá sök að peir tilbiðja pann Guð.
sem er faðir vor allrn, á annan hátt en vér. En Guð
lítur ekki eptir peim kirkjusiðum, er vér fylgjum pá er
vér tilbiðjum liann; hann l.tur inn í sálu mannsins o"
hjarta, og Iiann pekkir kærleikstilfinningar vorar o"
vilja vorn til að vinna hið góða.
Mannleg tilfinning fyllist heipt og skelfingu pegar
menn lesa um praur.ir og nauíir pær er Gyðingar verða
líða í Rússlandi vegna trúar sinnar. A náttarpeli
cr bnjtizt inn í hús peirra, saklausir eru peir færðir í
íangelsí, hin lielgustu bönd ástvina eru sundurslitin og
nðsamir borgarar roknir burt úr ríkinu mörgum pús-
7- saman. þeim er ekki einu sinni leyfður tími
1 raðstafa eignum sínum, nauðugir eru peir
reíIlir ‘l og allslausir liefja peir göngu sina til
pess a leita nýrra heimkynna par sem kærleiksríkari
og miskunsamari hjörtu bærast, par sem sól mannúð-
ar og menntunar lýsir. og par sem liið helga lögmál
náunganskærleikans ríkir.
Sem maður, borfi eg með bryggu lijarta á alla pá
eyrnd or Rússar liafa steypt Gyðingum i. sem pó eru
landar peírra, og pó einkum er eg lít á, með live mik-
illi grimmd peir liafa gjört petta. En sein kristinn
maður blýt eg að roðna af blygðun. p i er eg liugsa
um. að iiienn, sem telja sig krístna, gjörast sekir i svo
miskunarlausu ntferli við meðbræður sína, vitandi pó,
að kristindómsiis æðsta boðorð er ka’rleiktirinn.
að vngga kristindómsins stóð meðal Gyðinganna, og
nð .Tesús sjálfur sagði: Eg er ekki kominn til að af-
taka lögmálið, lieldur til að fullkomna pað“.
F rak kn c sk u r f'u 11 trúafu ml u r.
Hann geltk ekki sem stillilegast af, einn pingfund-
ur í frakknesku fuUtrúadeildinni i vetur. f»á var ver-
ið að ræða uin l'yrirspurn Httbbarðs um kírkjumálið.
Oveðrið skall á. meðan kennslumálnráðherra Falli-
eres talaði. Ráðherranr. reyndi að réttlæta umburðar-
bréf s’tt til biskupanna. og tók fram um leið að peir
befðu myndað félag, er tók sér nafnið : „Pétur postuli i
bönduin11. en takmark pess hefði verið að vinna að encl-
urreisn hins veraldlega valds páfans. J>essar mein-
lausu athugasemdir æstu mjög klerkaflokkinn og pað svo
að greifi de Kergorlay tók frain i:
„Hversvegna sendið pér ekki frimúrurununi líka
umburðarbréf“.
Fallieres: „Sleppum frimúrurum. Eg er ekki svo
frægur að vera frímúrari, og pekki ekkert til, hvernig
félagi pessu er liáttað".
Forseti Floquet: „Eg er frímúrarí og get frætt
Iterra de Kergorlay um pað, að félag petta heíir fyrir
löngu blotið staðfestingn11.
Kergorlay : „það eruð eftil vill pér, Iierra Floquet.
sem bafið veitt pessa staðfestingu.11
Floquet: „Nei, Pius páfi 9, er var sjálfur frimúr-
ari, veitti íélaginu staðfestingu".
Ýið pessi orð íorseta varð mikill ys og óhljóð og
ólæti í pingdeildinni. Klerkaflokkurinn fór að sem pað
væru óðir menn. J>eir stukku upp á bekkjunum, og
börðu hnefunum framan í Floquet, með slíkum gaura-
gangi, að ekki heyrðist mannsmál. Ólætin stóðu nokkr-
ar mínútur, en fóru svo að minnka. En pá æpti greifi
de Bernís:
,,f>að er svívirðilegt afFloquet að segja, að Pius
páfi hafi verið frimúrari."
Baudry d’Asson: „Forseti befir gert sig sekan í
lýgi og níðangalegum rógburði11.
Floquet: „Eg kalla yður til reglu“.
Greiti de Bernis: „J>að væri lieldur eg, sem ætti
að kalla yður til reglu fyrir yðar svivirðilega háttalag“.
Baudry d’Asson: „Já, orð forseta voru æsandi“.
Floquet: „Eg bið kennslumálaráðherrann að lialda
áfram tölusinni. ípingsköpunum er ekkert ráð til aðhalda
í taumi slíkum œðisafglöpum, sem hér hafa orðið i dag“.
(]>jóðveldismenu klappa, klerkaflokkurinn æpir á ný).
Biskup Freppel: „Forseti, eg vil taka pað fram
að rrð yðar voru ósönn“.
Floquet: „Eg kalla yður til reglu, herra Freppel“.
Freppel: „|>ér hafið leyft yðurað rógbera Pius 9.“.
Floquet: „PTg kalla yður enn til reglu, og sam-
kvæmtpingsköpunum hafið pérekkirétt t'.l máls optar
í dag.“
Greifi de Mun: „Hversu mjög sem pér áminnið
oss. getið pér pó ekki bælt niður mótmæli vor“.