Austri - 17.11.1892, Blaðsíða 4

Nr, 31
A II B T R 1
2514
AustriS
Útsöíumenn Anstra, bæði l>eir
sem hafa verið pað. o? ]ieir sem
kunna að verða pað hér ejitir. — geta
fengið ókcypis siðasta rit mcistara
Eiríks Magnússonar um bankamálið
lijá ritstjóra Austra:
„Salus ]iopnli suprema lex“
Liindssjóð nr
O g
Bankinn,
er mun vera eittlivað afpví allra ljós-
asta og auðskildasta, er meistarinn
hefir ritað nm bankamálið, og retti
pví lielzt að komast „inn á hvert ein-
asta heimili á Islandi-1.
Rítstjórinn.
llreppstjórar
Aiistiiramtsins!
Margir fjáreigendur liafa lieðið
oss, að minna hreppstjóra í nærsveit-
unum á pað, að auglýsa í tíma í
Austra pað óskilaie, sem peir kynnu
að selja í haust.
Að hreppstjórar gæti pess að
auglýsa se’ít óskilafé, er að pessu sinni
])ví nauðsynlegra, sein peir munu viða
liafa neyðst til að selja ié með mesta
Jnóti eptir ái'ellið. sem ekki varð kom-
ið til eigandanna fvrirófærð, pómenn
vissu, hverjir peir væru.
iórinn.
8 ii ii n. 1 e n d I ii g a r,
er búa í eða í grend við Reykjavík
geta pantað Austra lijá lierra bók-
lxaldara Oíafi Rnnólfssyili i Reykja-
vik.
Ritstjórinn
Eflaust mun liver sá maöur, sem búinn er að
vera 1 ár í Sej'Sisfirði og vibar, kannast við, nð
jóiatíminn er sá vandasamasti tími ársins. Rá
eru allir að hugsa um, livab og livar Jjeir eigi
að kaupa allar sínar jólagjafir.
Eini vegurinn til að komast klakklaust út-
úr þessu öllú saman, er að fara beina leið til
Stefáns Th. Jónssonar á Seyðisfir&i, því núna
er búðin lians pakkfull bornanna á milli með
inndælustu jólagjafir: Vasaúr, klukkur, úrfestar,
kapsel, ogallskonar gullstáss, barémeter, liita-
mæla, kíkira, nf ýmsum tegundum (tvöfaldir
með 8 glerum), kompása og merskúms- reykj-
arpipur og múnnstykki. Silfurplett-kaffikönn-
ur (með tilheyrandi ken og könnu) brauð-og
lcaffibakkar, kryddglasastólar (Rlat de menage),
sykurskeiðar, sáldskeibar (ströskeer) fiskskeiðar,
theskeiðar, borðgaflar sinærri og stærri o. m. fl.
Hvað gæti verið heppilegri jólagjöf fyrir
marga cfn spáný Singers saumavel ur Ainenköusku ekta stali.
Hérmeð auglýsi eg undirskrifaður
að hálflendau af jörðinni Desjarmýri í
Borgarfírði fæst til ábúðar f'rá. nœst-
komandi fardögum (1893) með góðum
kjörum.
þeir sem kunna að vilja sæta pessu
tilboði. gjöri svo vel að snúa sér
sem fyrst til undirskrifaðs.
Desjarmýri 1. novhr. 1892.
Einar Vigfusson.
þann 3. p. m. seldi eg við upp-
hoð kindur pessar,
Hvitur himbgeldingur, mark stíft
biti ír. hægra. ómarkað vinstra.
(Iráann sauð veturgamlan, mark
hamarskorið hægra. blaðscíft a. vinstra
ennfreiuur 2 ær veturgl. hvitar, báðar
með sama marki og sauðurinn.
Morbildóttur lambgeldíngur einn-
ig með sama marki. Hvít lambgímb-
ur, mark: blaðstíft fr. biti a. hægra
miðlilutað vinstra.
Sökum harðinda og snjóa var ekki
annað lnegt en selja pessar ki.ndurtil
íulls og alls, pví enginn vildi taka pær
til fóðurs, geta pví réttir eigendur
peirra fengið andvirði peirra hjá mér
íyrir næsta nýár, að frá dregnum upp-
íboðs og auglýsinga kostnaði,
Seyðisfirði 12. novbr. 1892,
Bjiu-ni Siggcirssoii.
Auk þess margt af sináhlutnm handa börnum, ogannari gling-
nrvöru ásamt fallegum jólakortum. — Og þnð sem er líísspursmál
fyrir alla, að þetta er allt eins og vant er, miklu biilegra en nokk-
ursstaðar annarstaðar, og þó verba allar þessar vörur.seldar með 10°/0 af-
slættiallantímann sem eptirertilársloka,enaðeins gegnborgunútíhönd.
Stcfáll Th. JÓllsSOU (úrsmiður)-
t verzlan Magnúsar Ein-
• arssonar á Vestdalseyri við Seyðis-
íjörð, fást ágæt vasaúr og margs
konar vandaðar vörur með góðu
verði.
A1) yrgðármaður og' ri tst. jórí:
Ciind. pliil. Skapti Jóscpsson.
Prent.ari: S i g;. Grímsson.
78
Prcstskonan á Hóli var iika dáin, og bafðí Kristín búsýslu á
bendi síðan. Gömlu konurnnr í sveitinni hristu í fvrstu höf’uðin yfir
pví og sógðust vora öldunsis steinbissa yíir lionum síra Gísla. nð
hann skvldi ekki fá sér ráðskonu, heldnr en láta liana Stínu litlu
Stíin pi var nðeins átján ára gömul. takast á liendnr alla bústjorn.
„það verður oinhver munur að konia að Hóli hér eptir“ sögðu
]iær pegar petta fréttist. Nóg vnr til nf „rosknum og ráðsettum“
kvennmönnum, ekkjum og ógiptum sem lieldur en ekki hefðu verið
fúsnr til að takast á hendur riðskonustörfin hjá „blessuðnm prest-
jnnm,., sem nllir kenndu nú i brjóst um. Síra Gísli var tæplega
fimmtugur að aldri og pótti pví svo sem sjilfsagt að hann taíkí
sér nðra konu. Allir vissu pó nð liann liafði unnnð konu sinui hug-
ástum — pvi meiri pörf vnr iionum pví að hæta u{>p pað skarð,
sem honum var höggvið og sefa liarm sinn som fyrst. Jafnvel áður
en prestskonnn silaðist. á meðan hún li banaleguna — hún lá lengi
og pjáðist mjög rnikið — fóru menn strax að velja lionum konu-
efnin. — staðnæmdust menn lielzt vid ríka ekkju ]>ar i sveitinni er
Kristhjörg hét. og ]>nð orð lék á að iiana langaði mikið til að gipt-
ast. þegar nú allar ráðagjörðir urðu að cngu, og síra Gísli giptist
ekki og tók sér heldr uekki r iðskonu, oi pað pó hann ætti mörg börn
og ung, — ckkert pcírra var upp komið neniaKristin — pálávið að
fréttasmiðirnir vrðu grainir, og ekki síst madama Kristbjörg sjált',
bún hafði gjört sér svo glæsilegar vonir uni prestskonutignina til-
vonandi- Hjá benni söfnnðust nú allar málskrafsskjóður sve tarinn-
iir saman til pess að leggja sina palladóma á ráðsmennsku Kristinnr.
j>að var nokkuð langt liðið s ðan Björn liafði komið nð Höli og
liafði hann ekki séð Kristinu síðan hún vnr um fermingu. Hann
hafði nltaf borið lilýjnn liug til frændsystur sinnar og blakkaði nú
til að vera benni samtíða.
Honuni var vel fagnað á Hóli. Kristín tók bonum eins og
kærum frænda, og með pe’’rri yndisblíðu, er lieimi var eiginleg.
Fegurð liennar og allt viðmót töfraði Björn, og áður en márgir dag-
ar vorn liðnir var liann orðinn ásti’angiim af lili og sil.
Honum faimst í fyrstu að sér mundi veita létt að viima sér ást
Kristínar. Frá barnæsku var hann vanur aó í'á óskir sínar upp-
79
fylltar, bnnn knnnaðist ekki við nnrað lögmál en sinn eiginn vilja.
Móðir bans bafði látið liann í öllu sjálfréðan, efni atti hann nóg,
og bomnn var allt ósjáHVAU v’el gefið. það var eins og sj’dfspötti
hans minnkaði í viðurvist Kristínar. I fyrsta sinn þótti lionum vœnna
um annað en sjalfan sig.
Hnnn fann að hugsunnrháttur peirra var ójíknr, en liann hlaufc
að bera virðingu fyrir henni.
það var ekki gott að segja um tilfmningnr Kristínar- Björn
hafðí ílesta pá kostí til að bera. sem kvennfólk er vant að gangast
lyrir- Hann var fríður, vel gáfaður, kátur og sfceinmtilegur. Hann var
sá fyrsti af ungum heldri mönnum sem hún liaiði liaft nokkur kynni
af. og sýndí lienni alla pá luirteysi, sem ungum stúlkum pykir ósjálf-
rátt svo vænt um. Allt petta hlaut að hafa áhrif á lijarta hennar
og fannst lienni lika stundum, að hún elska Björn. Hann dró held-
ur engar dulur á, hvað honum bjó brjósti, pó liann erm ekki hefði
talað um pað viö bana; pví í livert sinn sem hann ætlaði að fara
að ininnast á slikt pá færðist hún undan. og vék talinu að öðru.
það var eins og einhver ósjálfráður ótti varaði hana við Birni. Hún
fann glöggt að hanr. hafði sömu gallann, og í æsktinni og engu
niinni. Að sönnu stríddi hann henni ekki lengyir. en ],ún sá að
h mn var lundlíkureins og áður, hann var braður Ogofsafenginn, vork-
Unarlaus við menn og skepnur. Hana bryllti \ið að heyra, pegar
bann bæddist að öllu sem viðkvæmt var og blítt. og sagði i skopí
frá sorglegum víðburðum. Honnm potti lika gaman að ganga
fram af fólki. og segja allskonar broða- og slarksögur af sjálfum
sér. og stærði sig aí’ ölluin sinum fiflskupöriim. það voru eink-
um frásögur Itans, sem henni féllu illa. enda haiði hún heyrt peirra
getið áður. Aldrei fór Björn svo í skóla, að ekki uppgæfist liestur
hjá honum á leiðinni. 8j:illur lirósaði hann sér af pví að liann
„riði eins og fantur“. Emkurn var hann hróðugur af að hafa sund-
riðið fiestar stórár landsms, pegar allir samferðamenn hans höfðu
sezt aptur og ekki ,.porað“ að íýlgja honuin cptir.
Krístin reyndi opt að setja ol’aní við hann, en pað fór pá eins
og fyrri, hann hló, og lienni sirnaði tiltinningaleysi lums. Stundum
gat Björn verið svo góður o? hlíður. en — gat lnm treyst pví?