Austri - 22.01.1893, Blaðsíða 3

- R:
A \J S T Iv I
miar. svo hæíí vinmifólk og búrndnr í
fætu fyrir menntunina forðíð liæfari
til að hapmýta sér nukið atvínnu-
frelsi. eins o* * annað frelsi, pví auknu
frdgi. i hverri grein sem er parf að
fyljrja vaxandi menntun. En mín
skoðun er sú. að til þess að lau-a að
nota sér aukið atvinnufrelsi, verði
nienn að ganga i reynsSunnar skóla
jafnhliða peirri menntun sem pingið
á að styðja; pað uiun verða, liollasta
menntuiiin i pessu sern öðru; að bíða
jneð pað að auka atvinnuírelsið pang-
að til þjóðin er orðin svo sprenfíla'rð,
íið ómöprulegt sé hún misbrúki frelsið.
pað er kenning sem ekki er heillavain-
leg fyr:r framfarir þjóðarinnar.
Ef? a-tla. svo ekki að fara fleiri
orðum ui.n petta mál að sinni. en pað
TDpri prott að sem iiestar raddir hér
á Austurlandi létu til sin lievra nm
það i Austra i vetur. svo máiið yrði
sera ýtariegast skoðað. áður e» und-
irbúnir.Rsfundur undir alp. verður hald-
imi i »or. Eg' vona að forgöngu-
inönnum þessa raáls veitist sú gleði
sið sjá nafn liins heiðr. böf. i Austra
mulir áskorun til þingsins h»'*r úr
Norður-Múlasýslu, sarn skori ápað að
halda hiklaust og röksainlega fram
frv. síð, alp. uni lausamennina, aruiars
verðnr hann ekki sjálfuni sér sam-
kvæmur. eptir }rvi seiu hann lætur i
Ijósi i niðurlaKÍ (ireinar sinnar, psr
scm hatui skorar á pingið að aínehia
la usaraannapjaldið.
K V Æ B I,
atinjríð viA álfjulans opr, blysfor á Akurpyri s.
j^amia érs kvíjld,
LúgiA sarrulr or^anieikftri M a g n á s
E i n a r 8 s o n.
E i n n: Kú er glatt og líf i lándi.
leikur álfa sveimt og snót;
fvllir hjörtun fjör og andí,
fögnuin dátt við áramót,
Allir: Dynur hátt í dölum
danv í liverium hól;
kveðum kátt i söluni,
kveðjum heilög jól.
Brenna hlvsin skier.
brakar is og sna'r,
dimm er nóttin.dimm ernóttín,
dagur óðum færist nær.
E i n n Látum illt úr landi stökkvs,
logavendi sópum fjöll.
fsplum vofur. drauga dökkva.
drepum. ærum heiðin tröil.
A 11 i r: Dynur liátt í döluui. o. s. frv.
E i n n: Sópum. sópum Irls og haga,
hreinsum nlla hyggð i kvöhf; —
hurt með kalda. dimma daga,
dvíní, hverfi inyrkravöld.
A 11 i t: Dvnur hitt i döluru, o. s. frv.
E i n n: Burt með þunga præla hlekki.
preklaust vii og hræsnis orð.
burt með kúgun. kvöl og hrekki,
klækjaráð oe andans raorð.
A 1.1 i r Dynur hátt i dölum. o. s. frv.
E i n n; Burt raeð allt. er stigu stemmir
straumi lifs að hjartarót,
burt nieð allt, er andann
skemmir,
cvild, hatur. róg og blót.
A 11 i r: Dynur hátt idölum, o.s. frv.
E i n n: Inn með frelsi' i orði’ og verki,
af! og prek og sannleiksmál;
hátt sfeal timans hefja mcrki
há og göfug pjöðar sál.
A 11 i r: Dynur iiátt i dölum. o. s. frv.
E i n n; Inu mcð líf og andans gróða,
auð. sem vex af ka'rleiksröt,
inn með dyggð og allt hið góða,
evmduin manns cr vinnur bót,
A11 i r: Dynur hátt r dölum. o. s- fr.v
E i n n: Inn með dug. s?o búsK'ld batni,
blómaskrúði kla'ðist land,
lax í hverju leiki vstni,
Ijóiui pul! við fjt.rus.Miif.
lynur hátt í dölum. o. 8,.frv.
A 11 i r
E i u n:
A 11;
(-Jarala krs’.ns svipuní -svörtmn
sóputn hurt í tumms brönn —
Jíýia ársius bjarraa bjftrtum
bregðum yfir jökulfönn.
r: Dynur liátt i dölum
dans í hverjum hól;
kveðum kátt í sölura,
kveðjum heilög jól.
Brenna blysin skær,
hrakar ís og snser,
dímm er nóttin, dimm
nóttin,
dagur óðum færist nær.
P á 11 J 6 u 8 s o n.
en um fsinn ganga syngjandi álfar
með logandi bivs á stciingum og fremst-
ur er konungur þeirra og drottning i
skrautklæðum. Fylgir peim múgur
og margraenni með fagnaðarópuin,
| Einmítt meðan eg skrifa pessar línur
j sit eg inni hjá krnningja minum hér
j i bænum og pykir mér brennan og
i pó eitikum blvsförín mjög falleg til-
| sýndar. Inn um gluggann heyri eg
! óminn af söngnum, cr mér heyrist
fara prýðisvel. Alfarnir syr.gja nýtt
! kva:ði e'ptir barnakennara Pál Jóns-
I
Eaði úr feréfi frá Eyflrðing.
Grsialárskvöld 1892.
J>að er pá að kveðja oss potta
blessað gamla ár. og kveður pað inni-
lega og blitfc. Veðrið er fagurt, kyrt
og blýtt í kvöld. og mér sýnist ein-
hver friður og ró hvíla, yfir allri nátt-
úrunni; það er rétt eins og gamla
árið, sem að mörgu leyti hefir veriö
oss hart og örðugt. vilji að skilnaði I ^auPa
rétta oss vinarhönd, svo vér skiljura
glaðir og sáttir við pað að lokum og
gleymum öllu misjöfnu sem hefir á
inilli borið. Eg fyrír niitt, leytí tek
elaður pessu sáttaboði og skal ekki
fratnar minnast á vetrarhörkurnar,
vorharðindin. grasbrestinn, hausthretin.
eðnr annað pesskonar mótdrægt, seiu
árið lagði oss i skaut.
Eg er svo heppinn að vera stadd-
ur r Akureyri petta fagra kvóld. En
hér er talsvert um dýrðir og kveðja
menn gsmla árið með gleði og viðhöfti.
! son með nýxömdu ljómandi fallegu
| lagi eptir organleikara Magnús Ein-
j arsson. Yfir höfuð fer pessí skemmt-
er J un vel frara; allt er íaust viö ofsa-
! ksiti og óhemjuskap. *n gleði og á-
j naigjusvipur hvilir yfir öllum böpnum.
|>að sem helzt pykir tiðindum
j sffita liér nú. er pað. að nýstofnað
j hlutafélag í Norðnrlandi ætlar að byrja.
j sð gefa út blað á Akureyri eptir ný-
ár;5 i stað ,,Norðurij.11, seiu nú flytur
suður til lieykjavikur. Forgöngumenu
pessa íýrirtækis eru sýslumaður
Kleniens Jónsson og kennari Stefán
Stefánsson á Möðruvölluin. Ritstjóri
við blaðið er ráðinn barnakennari
i’áll Jónsson á Akureyri.
Akureyringar afréðu í vetnr að
Eyrarlandstorfuna og Kotá
hnnda bsenurn. Horfir petta til hinr.a
inestu framfara fyrir bæinn. Mun
eiukura mega pakka pessa framkvæmd
kaupmanni J. V. Havsteen og sýslu-
manni vorura Kl. Jónssvni....
A Ssnum framundan bsenum er brenna,
Snðurþingeyjarsýsla, 14: desbr. 1892.
Yorið næstl. var eitt bið bágasta og
sumarið fremur vætusamt. pó komu
purkar smásaman svo !iey hröktust.
ekki að mun. Tið i hausfc freraur
köld og ósiöðug rneð vonsku b Ijuni
bæði 18. sept. og apfcur 26.— 28. s.m.
Nú næstl. daga stilit og gott veður
og nú má heita allgott um tima.
Jarðír víðast nokkrar pó sumstaðar

100
SauiR kvöbl ksstaði eg bókinni rMeð ölltsrn r&ðunurri við hjarta-
sjúkdóranrmm'- i eldinn og fiýtti inér að finna unnustu mína, og tók
ineð polÍBinæði i raóti striði hennar urn veikindi ín'm, — og var sæll.
Fyr&tu árin er Disraeli var pingmaður bar fremur litið á hon-
nm og pótti almennt fremnr litið tíl hans koraa sera neðumanns,
og skeyttu blaðamennirnír litt um að fiytjr. almenningi ræður hans,
pó margar af peim væru góðar.
jþá var pað loks að pingrítari stórblaðsins „T i m e s“, jNeillson
að nafni, tók að gefa ræðum lians caum og setja greinile^t ágríp
af peim i „Times“, pvi hann sá, livað i Disraeli bjó og yirti liina
miklu liæfileika lians og prek, og var þvi fyrstur manna til pess
að vekja athygli almennings á honum.
Eisraeli gleymdi aldrei pessari velvild Neillsons. og þá er hann
komst til metorða, og bann var orðinn ráðanevtislorseti i fyrsta
sinn, bauð hann Neillson beim til hallar sinnar. og Neillson pakk-
aði íýrir virðingu pá, er honum var sýrid; en fór eigi. J>vi næst
skrifaði Disraeli rajög vinsamlegt bréf og sagðíst hafa stungið uppá
pvi víð drottningu nð honum yrði veitt eptirlaun. Neillson sýndi
bréfié útgefenduni „Times11, og kváðu peir pað ekki sæma blaðinu,
að starfsmenn pess pægju laun úr rikissjóði og báðu hann að taka
ekki moti eptirlaunum, en gáfu bonuin úr eigin vasa fé, sem sam-
svaraði pvi, sem Disraeli hafði boðið honum.
Fra Disraeli var ekki jppgefinn að lieldur, pvi hasn hafði
#7
ofan tröppuriur ásamt öðrum gætnum manni. og settu peir mig
svo inn i sjúkravagninn og ók eg svo af-stað í lionum, til mestu
forundrunar fyrir húsráðandann.
Ennpá hafði eg ekki látið unnustu mítia vita af pví. hvilik
börmuleg' breyting var orðiri á bögum ininum og sem hafði gjör-
samlega eyðilagt alla gæíu mina hérnamegin graf'arinnar; en j bók-
inui stóð: „Yarast skal, um fram ailt ann&ð alla geðæsing og óstill-
Sng hugans“.
Eg pjáðist mjög á pessum priðja sjúkdómsdegi, eu einkum
kvaldist eg af tóbaksílöngun, }>vi mér pótti óhomjulega gott að
reykja. En bókin bannaði stranglega alla réyking, og eg reyudi til
pess að bera suinn kross með polinmæði. Eg lns 'enn pá einu sinni
upp aptur kapitulann „um óræk merki um nálgun dauðans11 og eg
tók með dauðans angist eptir pví, að fæturnir voru orðnir kaldir,
sem í bókinni var talin einhver órækastur fýrirboði dauðans. Eg
varð pv\ að búast við, að fá ekki að lifa til næsta dags, pvi pessí
orð stóðu í bókinni: „Endirinu kemur opt á svípstundu og pján-
ingalaust. Sjúklingurinn sofnar og vaknar ekki aptur. Hiun ptuigi
svefn breytist í hina' eilifu ró dauðans11.
•I'
* *
Næsta morgun. er eg vaknaði, hafði eg ákafa inatarlyst. Eg
gl«yindi sem snöggvast að eg var dauðveikur, en sjúkravagninu
minnti míg bráðlega á sjúkdóra minn. Eg muudi eptir pví, að sjúkl-
ingar bafa opt óstöðvandi löngun í forboðna og illmeltanlega i'æðu.
J>etta fann eg að sannaðíst á mér, pví eg hafði nýlega óskað mér
góðrar pylsu og sterks kaífiboiia með nýbökuðu brauði.
Eg mundi eptir pví að sjúklingum var bannað að leggja sig
eða tejgja úr sér eða fara sjálfir i fötin; og pvi hringdi eg eptir
pjóni mínnm.
Svona leið ein vika; sjö langir pjáningardagar. A hverjum
degi fór mér aptur, en eg lifði nákvæmlega eptír lýrirskipunum
bókarinuar. pví Dr. Herbert hafði sagt, að eg gæti lifað lengur
með varasamri meðferð.
A áttuuda degi sjúkdóms mins mætti eg Dr: Bnll, par sem eg