Austri - 22.01.1893, Blaðsíða 4

Kk 1
A r .S T R I

sé fremur hapskarpt. — Heyskapur i
i meðallagi. sunistaí'ar nokkru rninni. !
Fé i Uaust uijög létt og rirt við vana. !
svo pað hetir ekki lagt sig mikíð á |
blóðvelli par sem ekki fékkst neina j
10—13 aurar fyrir pundið, mi'ir 20
aura pd.. gærur 26 a. pd tólg 25
aura. Á fæti kryptu ekki aðrir en
Tr. Gunuarsson. Fyrir sauði gai'
hann 10—13 kr. optast 10—-12 og
borgaði helining í peningum; veturg.
tók hann uppi skuldir og fyrir vörur,
en lét ekki penínga fyrir pað; verðið '
var optast 7—8 kr pó var til bæði
6,50 og 9 kr. X Hér eru alinenn
stórkostleg vandræði fyrir peninga-
leysið, Fáir mnnu hafa búizt við
pessum vandræðum og margir. sem
höfðu skuldbundið sig til að borga i
peningum. Eins og eðlílegt er hetir
pegsi slæma verzlun pað i för með
sér, að minna fjör verður i mönnum
til ýmsra framfara og framkvæmda
en ella.
Atii hefir verið að heita má
góður bæði á Skjálfanda og Eyjafirði
af fiski og nú um tima hefir nokkuð
afiast. af sild i Eyjaf.
Bréfkafli úr Yopnafirði 14 k.
Héðan er ekkert að frétta nema
harðindi, er viða i sveittim jarðlaust
og hefir verið lengst af i vetur.
Kvarta menn sáran uni heyleysi, pvi
pó mikln væri lógað i haust. er hér
enn margt fé, en heyin hæðí ill og
litil. Almennt held eg að menn poli
harðindin öslitin t 1 góu enda, en pá
nmnu líka fiestir verða kornnir á nástrá
Ósköpin öll ganga á með vestur-
farir. og hef eg lieyrt að á priðja
hundrað manns liati skrifað undir
bænaskrá til Canada- eða Manitoba-
stjórnar um lán til pess að flytjast
vestur fyrir.
Mest af pessu fólki mun vera
bláfátseklíngar sem litið eða ekkert
eiga, en innanum pó metin sem vel
eru sjálffærir að koinast.
Hvern árangur petta muni hafa
er ekki gott að segja. en pað munu
peir agentarriir, Sigurðtir Christófer-
son, sem héðan er nýfarinn, og Sveiun
Brýnjólfsson hafa sagt, að ekki væri
óhugsandi að petta gæti fengist, ef nógu
mikilfenglega væri lýst, live aumt á-
standið hér v.eri, enda mun pað ekki
tilspurað.
Jojvð er auðvituð að ástand manna
hér er nú sem stendur ekki gott, en
að minu áliti pó ekki verra en svo
að yrði petta nýhyrjaða ár gott og
i'arsælt til lands og sjáfar, pá réttu
menn tíjótt við aptur, ekki síst efpessi
sno])pungur sein menn hafa fengíð,
gæti kennt peirn að fara nokkru
hyggilegar með efni sin en veriðhetir,
pví af' ráðlevsi manna undanfarin ár
stafar örbyrgðin meira, en árferðinu
eðalandsókostunum.
Hér með leyfi eg mér, að benda
hirium heiðruðu skiptavinum mínum
á pað. sem og öðrum lysthafendum
að eg nú hefi talsvert af fataefnurn
af ýmsum tegundum. og géta pvi peir
sem vilja fengið tilbúin föt hjá mér
ef' peir panta pað í tima.
Yestdalseyri 17. jan. 1893.
ilósa Vigfúsdóttir
Hji P. V. Daviðssyni á
Vopnafirði fnost koypt gufubrætt andar-
nefjulýsi, sem vera ætti á hverju
lieimili.
Gott undirsæuga-fiður fæst hjá
sarna, með óvanalega lágu verði.
Mark Antoniusar Sigurðssormr
á Valpjófsstað er: Stift hægra, lögg
fr. vinstra. J>etta nrark er eígi prent-
að i nokkurri markaskrá.
Hér eptir sel eg ferðamönnum
allan pann groíða sem peir biðja mig
um og eg got i té látið, en skuldbind
mig ekki til að hafa til allt senr uvn
kann að verða beðið.
Ormstöðum iEyðapinghá 6. jan. 1893.
Jpórarírin Björnsson.
JORÐIX VIÐVÍK á Langa-
nesströndum, 12 hndr. að fornn mati
með 2 ásaiiðar kúgildum. er til leigu
frá næstkoir.andi fardögum. Jörðin
er polanlega hýst. hetir gott tún. góð-
ar engjar, og beitarland í betra lagi;
hún liggur vel við afla, eu lending er,
par slæm. — Lysthafendur suúi sér
til undirskrifaðs J ó n s prests H a 11-
d ó r 8 s o n a r á Skeggjastöðum.
Jorð til söíii.
Jiirðin Kollavík í |>istiltirði 21 .6
hndr. að dýrleik; með hjáleígu. er til
sölu og getur verið laus til ábúðar Hús
eru par ágœt og ný lokið við að byggja
allan bæirm af nýju. |>ar er silungs-
veiði og reki og má ef'laust koma á
æðarvarpi í vatni rétt fyrir neðan tún-
ið. Heyskapur góður og landgæði og
laudrými mikið. Túnið stórt og má
fœra mikið út, »Svo má og sttinda pnr
sjó.
Lysthafendur semji við undirskrif-
aðan. sem gefur nánari upplýsingar.
Iiaufarliöfn 25. nóv. 1892.
Jakob Gnnnlögsson.
jPiÍfjP’ Við Seyðisfjörð^ er pægilegt.
vátryggt og nýlegt ibúðarhús til sölu
moð vægu verði.
llitstj. vísar á seljanda.
hvað m i g áhrærir. sem ibúa og-
gjaldanda til Seyðisfjarðarhrepps. pvi
J hvorki parf eg. og allra sizt vil eg
I piggja neinar gjafir af sr. Birni. hvorki
j beinlinis né ébeinlinír; sanrhliða pesari
J yfirlýsingu, dylst eg pess ekki, að mér
hef'ði pótt hetur sitja á sr. Birni að
borga umyrðalaust pað senr hann á
enn óborgað af ýmsum skyldugjöldum
sinum tilpessa sveitarfélags sem hamt
iiú vill sýna stórhöfðingsskap sinu
á, og fyrirbyggja par með málarekst-
ur og pras. sem nóg er af hér (eins
og prestimim mun vera bezt kunnugt)
áður enn hann ryður úr sér pessari
hinni svokölluðu „höfðingsgjöP sem eg
lielzt ýmynda mér að fa>stum afhrepps-
húum muni vera pægð í.
Seyðisfirði 14. janúar 1893.
Bjarni Siggeirsson.
Yflrlýsing.
í tilefui af pakkarávarpi í 1 tbl.
„Austra“ 12. p. m. frá hreppsnefnd-
inni i Seyðisfjarðarhreppi til séra
lljörns þorlíiksonnr h Dvorpasteiiii,
pá iýsi eg hreppsnefndina hér með
heiinildarlau8a jað pri að gefa út
petta pakkarávarp til sr. Björns
Bókbandsverkstofii
ú Hrólfi vib Sevðisfjörb.
Eókbindari Brynjólfnr Brynj-
ólfsson tekur bakur til bands
°g abgjörðar; vandað band og
með rnjög vægu verði.
í verzlan Magnúsar Ein-
arssonar ú Vestdalseyri viðSeybis-
fjörð, fúst úgæt vasaúr og margs
konar vandaðar vörur með góðu
verði.
Abyrsfðármaður ojr r i t, »t jó r i:
Cand. phil. Skapti Jósepsson.
l’rentiiri: S i g. Qríinison,
98
var að láta J>jón minn aka mér mrð rnestn liægð n» göturnar eg
peir er fram hjá gengu horfðu á mig rneð aurnkunarsvip.
Dr. Bull var í vagiií, og um leið og liann ók fram hjá mér,
pá pekkti hann míg og stökk pegar út úr vagninum.
„Hvað gengur að yður?u sagði hann uwdrandi og greip um lcið
urr. hendina á rnér, sem eg. prátt fyrir júlimánaðarhitann, hafði
smeygt í loðna skinnhanzka, par eð eg hafði lesið pað, að nanð-
synlegt væri að halda bæðí fótum og höndurn vel heitnm.
„Vitið pér ekki, hvernig á pessu stendur herra læknir? Hofir
hanu ekki sagt yður pað?-1
„Hver? Hver hefði átt að segja mér pnð?J
„Herra læknir, eg er auriculo-ventrieular-regurgitator”, sagði
eg raunalega.
„Hvaða, hvað segið pér?u spurði h&nn forviða.
„Einn auriculo-ventricular-regurgitator. Eg ætla, að pað sé
híð vísindalega nafn á sjúkdómi minum. Að minnsta kosti nefndi
Dr. Herbert sjúkdóminn pvi naf'ni“.
„Á, — hefir Dr. Herbert gefið sjúkdómi yðar nafníð? Mér
hefði átt að detta pað í hug.“
Hann reif undir eins hina loðnu skinnhanzka af höndum mér
og studdi fingrinum á lífæðina. Að pví húnu skellihló hann.
„Jú, pér hafið sannarlega látið pann glópalda hræða yður“,
sagði læknirinn og hélt áfrain að hlægja. „Farið pér nú strax upp
úr sjúkravagninuni, og gangið á yðar eigin fótum. Viljið pér gjöra
svo vel og hlýða! J>ér eruð gallhraustur. En pað er reyndar ekki
von að pér skiljið. hvernig i pessu liggur. Dr: Herbert er nú kom-
inn á vitfirringaspitala, og eg var boðaður heim með hraðskeyti,
par eðhann sagðiölium sem leituðu til lians sama og yður og gjörði
sjúkíingana lafhrædda. En engum hefir houum tekizt að skjóta
jafnmiklum skelk 1 biingu sem yður. Flestir sjúklinganna sendu
mér hraðskeyti. og sunrir sneru sér til annara lækna, og við aptur-
komu mína komst allt ujip, hvernig i pessu lá. Vesalings
Dr. Herbert hefir í mörg ár verið að fást við að finna upp meðal
við hjartasjúkdómum og orðið svo vítlaus útúr öllu saman, og hélt
að allir peir er leituðu ráða til hans, hefðu ólæknandi hjartamem
og er rrú loks sjálfur korninn á vitfirringaspítala. Eu hvernig steud-
99
ur á pvi ftð pér tókuð nieð pessari rissu á nióti dfluðadóm! J’ðar,
án pess að efast um að liann ræri á gildnm rökum hyggður, eða
loita pó að minnsta kosti annara lækna. J>ér eruð pó ekkí neinn
aumingi? J>ér hlutuð að sjá pað, ftl.öll raiinsókn hans á sjúkdúnii
yðar var bnndvitlaus, og svo hlutu pér að iiiina pað, að ekkert gekk
að yður, J>ér hafið víst Imft góða matarlyst, og pér getið vist
gengið. Hvcrsvegna eruð pér pá að nota þennan hlæilega gjúkra-
vagn?“
„Ðr. Bull! pér ættuð heldur að skoða mig heldur en vera að
skopast að mér. par eð pér ekki pekkið sjúkdóm minn“, svaraði eg
hálf-stygglega. „Eptir að eg bafði talað við Dr. Herbert. kevpti
eg ága'tt visindalegt rit með fyrirsögninni: „Agæt ráð fyrir pá, sem
pjást af l)jartasjúkdómum“, og pvi er miður. að lýsing bókarinnar
kemur allt of vel heim við ástand mitt“.
Hann för aptur að hlœja og sagði.
„Kæri vin! Með nokkru íinyndunaraflí og hK’ypidómum getið
pér up]>götvað allskonar sjúkdömseiukenni hjá yður. J>vilikar bæk-
Ur eru mjög ha-ttulegar íyrir almenning. og pað ætti að liafa ná-
kvæmar gætur á sölu pcirra, og jafnvel takmarka lmna................
En hafið nú ekki tíeiri vifilengjur, komið pér útúr sjúkravagninum
og sendið liann hoim, komið uppi vagninn og akið með mér. Klukk-
an er bráðum 5 og eg hefi góða matarlyst, og mér sýníst pér rr.un-
ið vera glorhungrnður. Göður rniðdegisverður með dalitlu af góðu
vini mun breyta skoðun yðar i pessu efni, pvi eg get eigi ætlað, að
pér séuð orðinn svo leiður á litínu, að pér ekki getið glaðst yfir
að mega halda pvi, er pér voru orðnir alveg úrkula vonar um.
Eg ök sem í draumi væri i vagni læknisins til matstaðarins
og á ieiðiimi riðlaðist fram og aptur i huga minum, umhugsunin
um fegurð náttúrunnar, Etliel og bréf hennar, sem lán ólesin heima
á skrifborði niínu, brullaupsferðalag okkar, Dr. Herbert. arfleiðslu-
skrá mín, brúðkaupsganga „Mendelsohns“, og rósirnar suður í
Nizza; sem allt flaug sem i drauini i gegnum huga minn. En
Dr. Bull reyndist sanusögull. Hinn göði miðdegisverður með nokkr-
um glösum af Tokayervini hrcssti mig og gaf mér aptur hugarró
og únægjm