Austri - 20.05.1893, Blaðsíða 4

A U S T It I
it'
1
1 o
52
skamms uinboðsmenn fvrir sig á öll-
urn aðal-höfnum á íslandi,
Beaver-línan auglýsir sjálfsagt
mjög hráðlega fardaga frá höfnum á
íslandi og gefur um leið hverjar
aðrar upplýsingar sem peir purfa að
fá, er nota vilja petta lága
fargjald.
Seyðisfiröi 16. Maí 1893.
S Christophersoa.
LjösmyiKlir! 14ósuiyndir!
Eg leyfi mér hér með að tilkynna
mínum heiðruðu landsmönnum. að
eg — eptir erlendis að hafa lært
ljósmyndasmiði eptir nýjustu aðferð —
opna innan fárra daga ljósmynda
verkstofu mína í Liverpool hér, og
geta viðskiptamenn mínir verið full-
vissir um að eg einungis afhendi
góðar og í alla staði rcl yandað-
ar myndir, af öllum stærðum, frá
kapselsmyndum til fullrar likams-
stierðnr.
í>ess skal jafnframt getið, að
nokkur hluti af verði myndanna verð-
ur að borgast fyrir fram og afgang-
urinn við afhendingu þeirra, í pening-
um vörum eða innskriptum eptir sam-
komulSgi.
Sömuleiðis skal pess getíð, að
eg framvegis held áfram fataverzlun
sem fyr og að eg hefi talsverðar
hyrgðir af ýmiskonar fata- og frakka
efnum, bæði til sumar- og vetrar-
hrúkunar.
Seyðisfirði 17. maí 1893.
Eyjólíiir Jónssou.
líeiðruðu skiptarinir.
Kú eru komnar í verzlan mína
miklar byrgðir af öllum peim vörura Í
sem eg hefi áður liaft með allskonar
í nýmöðins lagi og lögun, auk ýmsra
tegunda sem eg ekki hefi haft áður,
svo sem veggja- pap innaní hús (be-
trælc), olíumyndir og gylltir listar.
Einnig óvenjulega mikið af plett
og silfurtaui.
Byssur hæði fram- og aptur-
hlaðnar, að eins góðar tegundir.
Til pess að gjöra mínum lands-
mönnum hægra fyrir að verzla við
mig. mun eg petta surasr taka ba?ði
gegn vörum og uppi skuldir, fisk, ull,
smjör og lamhskinn og eptir sam-
komulagi gefa fyrir petta fullteins
mikið og nlmennt verður gefið, en tek
aðeins vandaða og vel verkaða vöru.
"Verðlisti yfir allar vörutegundir
í verslan ininni verður alprentaður ].
júní og geta skiptavinir míuir fengið
hann sendan til sin.
Seyðisf. 28. maí 1893
Stefán Th. Jónsson.
Restaurationen
„Under Hatten64
Denne hekjendte Forretning, der
i mange Aar har været drevet af
min Svigerfader P. tTacobsen, anbefales
særlig til Islændere. Det skal stedse
være min Opgave at bibeholde den
gamle Tradition, og enhver Forand-
ring skal jeg altid söge efter bedste
Evne til det bedre; reelle og hillige
Priser, skal stedse være Eorretriin-
gens Hovedprincip. Mit Kjendskab
og min Eríaring til Islænderne i de
17 Aar jeg liar værct Toldassistent
i Kjöbenhavn, er ikke lille.
Keinlioldt Torm
Amagertorv 31.
J>etta Margarin-smjör, er al-
mennt erlendis álitið hin bezta teg-
und pessa smjörs, og er í pví 25%
af bezta hreinu smjöri.
Sveiulsens Hotel
Mandal.
Mit bekvemt heliggeiule nye
velindrettede og godt udstvrede
Hotel anhefales de ærede Reiseudo
paa det Bedste.
(íabr. Svcndsen.
Jnveler & Guldsmed J. Iv.
Clausens Eftr. St. Ivongensgade 15.
Kjöbenhavn. Stort Udvalg af fine
Smykkei i Ould & Sölvarbeide,
Reparationer og Bestillinger modtages,
bedste Arheide garanteres.
Allskonar briikuð ís-
lenzk Mmerki kaupir, raeð
hæsta verði, Magrnis Magn-
ússon á Yestdalseyri.
Oóður fiskibátur er til sölu.
Ritstjórinn visar á.
Trekifærið brúkið, bræ.ður,
beztu kaup pér öðlast getið:
ágart k ý r 0g ungur tarfur
er til sölu’ á bezta vevði.
Einnig hestur liiir og prekinn,
hraustur vel, og starkur lílca;
vefstóll nýr, með nýju lagi.
Kotið timann, komið skoðið.
þess skal getið, gjalds er frestur
gefmr. peim, er vel eg pekki;
með gulli. silfri, seðlum, kopar
og sumt i innskript borga mogið.
Við undirskrifaðann skuluð semja
um skilmálana hið allra fyrsta.
Látið ei úr greipum ganga
gröðaveginn, landar kærir!,
Arnkellsgerði ó. maí 1893
Kikulós Griiðmundsson.
Tiikið ©ptir!
Ivaupmaiur Thor E. Tulinius
er fluttur frá Slotsholmsgade tilStrand-
gado ]2 Kjöbuhavn C.
í verzlan Magnúsar Ein-
arssonar á Vestdalseyri vi5 Seyðis-
fjörð, fást ágæt vasaúr og inargs-
konar vandabar vörur rneð góbu
veroi.
Á b y r g ð ii r m a ð u r og ritstjóri
'Cand. pliil. Skapti Jóscpsson.
Pientaií: S i g. Grímssoii.

...aWUOKMK.*» .Wi .’jJ
142
að hann var mjög lipur við sjúklinga heimar, og hún vissi pað vcl,
að hann stefndi að pví að gjöra henni ómögulegt að lifa par.
Hún sparaði æ meira og meira við sjálfa stg, en pað hrökk
ekki, hún duldi móður sina pess að hjarta henr.ar lá við að springa
undír hinni pungu byrði. Eina von hafði liún haft enn — pað að
komast að við spitalann; og nú írétti liún, að Northcote hefði hlotið
pann starfa, pótt hún hefði fengið næstum loforð fyrir honum.
„Hann sótti um starfann, einungis til pess að gjöra niér meinM.
sagði hún kafrjóð; „Hann bættir ekki fyrr en eg er um. Og pó er
eg margfalt betri læknir en hann“.
Einhverjir vinir ungfrú Gresliam fluttu pessi orð til Dr.
Northcote. þegar liin gamla ungfrú var farin út, gekk herra
Gresham til Kesiah og tók í hendina á lienni, eins og faðir henn-
ar mundi hafa gjört. „Barnið mitt“, sagði hann hughreystandi.
„J>ér eruð ’ung og ekki oins prekmikil og pér vilduð vera. Eg vil
um fram allt ekki skipta mcr af yðar málefnum, en ef pér verðið
í nauðum stödd, skuluð pér segja við yður sjálfa: „Jón Gresham
er vinur minn, hann gamli Jón Gresham, sem safnar auði til
einskis. Viljið pér muna eptir pessu, Kesiah? J>að er satt“.
Ivesíah bentí með liöfðinu til samsinningarmerkis, og gekk
stillt i burtu. en of sorghitin til að geta talað. Móðir hennar var
pá rúinföst eptir eitt höfuðflogið.
„|>ú gleymdir að senda eptír meiru af kína“, sagði hún nöldrandi
„Eg vildi að pú gætir munað eptir pví. Eg er svo máttfarin“.
Frú Laud var vön að brúka sterkasta kína; pað var dýrt lyf,
og Kesiah varð enn áhyggjufyllri er hún frétti, að pað var búið.
Reikningur henriar hjá lyfsalanum var pegar orðinn hár. og hún á-
leit pví óumflýjanlegt að senda peninga fyrir kinalyfið. Hún stundi
pungan, er hún tók upp peningana og sá, að peir minnkuðu óðum.
„Ökumaður lávarðar R.“, kallaði Marta og leit inn í svefnliús
frúarinnar; „lávarðsfrúin liggur sjúk, aíllaus hægra megin, og liún
vill ekki að annar læknir koini til bennar en ungfrú Kesiah“.
Lávarður R. var einhver sá fyrsti, sem gerzt hafði liðhlaupari:
p*eir Dr. Northcote hðfðu hitzt í Dauvers, og lávarðinura pötti svo
mikið koma til hins unga lækriis að liann lét pegar vitja hans, er
sonur lians fótbrotnaði. Erú R. lét pað svo vera, par eð húntreysti
143
Dr. Laud hezt sem lyíjalækni. En hún reiddist, er hún varð pess
vör, að Northcote vitjaði sveiusins opt og að vildarvínkonu hennar,
Dr. Laud, var v'sað burt úr liöllinni.
Jafnskjött og liún kom á fætur penna niorgun, féklc hún slag
og var borin til rúms aphtr án pess að geta nokkra björg sér veilt,
en með fullri rænu.
Eiginmaður hennar sendi eptir Dr. Northcote, lrann var ekki
lieima, er sendimaður kom. Erúin vildi sjálf senda til Kesiah, en
lávarðurinn bauð sendimanni ekki að fara; frúin sendi pá aptur á
stað leynilega, og fór petta svo að Dr. Northcote kom 5 mínútum
áður en Kesiah gekk inní herbergi frúarinnar.
„í>etta er víst misskilningur“, sagði lávarðurinn og roðnaði.
„Ætli eg deyi, Dr. Laud?“ stundi lávarðsfrúin.
Dr. Nortbcote hafði reynt að preifa á lífæð frúarinnar, en ekki
tekizt; nú horfði hann pegjandi og pöttafullur á pessa áfjáðu konu.
Kesiah lcit skjött framan í sjúklinginn, og stakk hendinni undir
yfirsængina, til að vita hvort honum væri hlýtt á fótum.
„Hafið pcr liöfuðverk?-1 spurði Kesiah og tók í hendina á frúnni.
„Já, fjarska mikinn“, svaraði frú R. nieð veikum rómi. „Eg
poli ekki penna hávaða“.
„Dr. Laud“, tók Nortlicoto til máls hulreiður.
„p>ér liafið svo mikið vit á visnu“, mælti Kesiah og horfði kulda-
lega á Northcote, að pér vitið að kyrrð og ró er með öllu nauðsyn-
leg. Annaðhvort okkar verður aðbjúkra sjúklingnum; og er fús til að
fara".
„Dr. Laud, verið kyr“. mælti frú R. órólega.
„Gerið svo vel að verða við ósk kouu miiinar'-1, sagði lávarður
R. hálfkynlega við Kesiah; „ef pér viljið koma með mér, Northcote
kynnum við að geta komið olckur saman um, að pið ráðguðust -im
konu mína“.
„Eg fer“, sagði Northcote svo lágt, að sjúklingurinn gat ekki
heyrt til hans, „eg óska frúnni góðs bata. Eg leyfi mér að skor-
act uridan að ráðgast við Dr. Laud“.
Kesiah blöðroðnaði, en beygði sig niður yíir frú R. og talaði
til hennar á pessa leið: