Austri - 13.06.1893, Blaðsíða 3

Nk-. 16
A U S T R I
v'.o
fram til hurðarinnar og sá par standa
snann í kápu með síðan hatt. En
Lovisa Karlsdóttir héit áfram að
skrifa seni ekkert væri.
Eu er heimi v-arð næst litið til
hurðarinr.ar s+óð maðurinn {>ar enn.
Tók prir.sessan pá Ijósastjaka á borð-
itiu og gekk að inanninum tii pess
að lýsa framani kauða. en iianu hört-
aði undan henni og ljúsinu i gegnum
3 herbergi. og priusessan á eptir
honum.
En í 3. herberginu var draugsi
búinn að fá nóg af pessuiu eltingum
prinsessunnar og hvart í gegnuni
vepginn.
Óskar kommgur óskaði siðar
bróðHrdóttur sinni til lukku ineð hug-
irekki hemnar og suarræði.
p akkarávarp.
J»egar váð fyrir nokkrum áruiu
stðan fluttumst hingað til Seyðisíjarð-
ar. pá vorum við mjög *vo hágstödd
sökuwi heilsuleysis og parafleiðíitidi j
fátæktar. Urfit pá heiðurshjónin,
jTón bóndi á Fornastekk og Gróa
kona haus. t\\ pess að veita okkur
liðsinui og hjálp. Viljum viðsérstak-
lega geta pess Uér. að meðal annara
velgjörða vtð okkur bættu pau peirri
velgjörð við að taka að sér dóttur
okkar á. ómagaaldri. Hafa pau aiið
önn fyrir henni og getið henni stór-
gjaíir og í öllu farið með hana sem
sitt eigið barn.
F^rir petta vottum vio kérneeð
nefndum iie.'ó«rs!yóituin innilegt pakk-
læti.
Seyðisfirði 10. júní 1893.
JónasHanssou. Guörún Magnúsdóttir.
Ávarp
til alineimings.
Ef pú vilt kosta-kjörum sæta
og kaupa pað sein billegt er
og góðan varning velja pér —
pá einkum skaltu að pví gæta,
að sá er ílest til sæmdar vinnur,
á Seyðisfirði Stefán er;
íiann mun vel taka á móti pér.
og vandaðar par pú vörur finnur.
Eg veit að Stefán pekkir pú,
og pangað ættiröu* -að koma nú-,
lianti íiöudlar imjð aUskonar liluti og
gull,
og hornanna milli’ er búð hans tull.
og algleymis dýið par á öllu lilær,
og indælum Ijóma’ um salinn slær.
Samstemmdum rómi klukkur klingja,
setn kropp og sál pa-r vilji yngja
og menn og konur miuna á
kið mikla, sem hér er að sjá.
Hér eru bakkar, ker og könnur
kryddglasastólar, sem og önnur
pesskonar tól — ef prýtur rekka —
sem péna til að eta’ og drekka.
Allskonar skraut svo undur fritt
sem unga og gamla mjög fær prýtt,
til dæmis: kapsel, keðjur. hringar
sem kveykja ástar-tilfinningar.
er mikla gæfu mörgutn bú:v,
og meyja auguni til pín snúa.
Eu útyfir taka lírill samt,
sem alltaf púnktvisst ganga jafnt
með glóandi skífu, gylltum brúnum,
og greypt á bakið uieð dular-rútuun.
dkol liér er kikir, metfé mest,
sem inér og öðrum likar be/.t;
í iionum sérðu allt hið sniáa
scnt annars mundi vera, leynt —
i honum fajrðu gjörla greint
gióandi Mánans ásýnd háa.
Og svo eru göðu gieraugun
sem gleyma aldrei fólkið mun,
sem baeta’ og vernda bölí frá
pað be/.ta sem hver maður á.
þau gamalt. lúið auga yngja,
og eyða pví sem lurnl vill pynaja;
svo doktor Seiievillg dæmdi rétt,
og dón» hans færðu’ ei út á sett.
Eg veit að pú ert veiðiinaður,
og villt pér góða byssu fá;
til Stefáns koma pú skalt pá,
og aptiUihlaftning eignazt. hraður,
peir reynast ölium byssum betur,
og brúkun peirra timann styttir,
peir urepa allt. sem dáið getur.
og dýrið færðu — ef pú hittir. —
Sko! hér er Sii*gcrs-Sauuiavél,
seni eg aí’ öllum bezta tel;
úr Ameríkönsku’- egta -stáli,
og -aldrei reynd að nokkru táli.
liarometer sem birta lætur
breytingar veðurs daga’ og nætur.
Ilallainælir. sem hreint fær sagt
uppá’ hár. livort rétt er eða skakkt.
Ititamælira hér má sjá,
iientuga öl’Luni bajum á,
og kouipás, sem að veginn visar,
pótt viljir pú, til Paradisar,
Merskúms- pípur og inunnstykki,
og margskonar’ annað dýrmæti.---------
Dag eptir dag er keypt og keypt
svo kostirnir’ berast vitt og dreitt;
enn pá er tími, komdn! kauptu!
hvaðan sesu ert.a. Hýtt'ér! blauptu!
en hafðu pó í huga pér
í hvert sisiu er pú kemur hér:
„Hvis Du har Penge, saa skal Du f&a,
Men harDuitagen, saa kan Du gaa“.
Einn af skiptavinusn úrsmiðs
Stefóus Tk. Jónssouar á Seyðisf.
Mark Eitiars Sveins Eisiarssonar
á Hafrafeiii «r: geirsýlt h. tvistýft
fr. biti apt. v.
Grlejmið ekki
a. ð koma inní söluliúð kaupmanns
Wathne á Búðareyri, pvi par fúst
íjölda margir ódýrir og fagrir munir,
og par á sneðal mestu ógrynni af á-
gætum og ódýrum boliapöruin, skál-
iim, kiiniiiini. og margt íi. úr
b. zta postnlíni.
Fyrir borguu úti hönd í peuiug-
usn eða vörum, fæst töluverður af-
sláttur á vörumun.
Hjá kaupmanni Wathne tœst og
hið nainfræga Margariit-smjör Otto
Mönsteds.
StjöiTiu-heilsiulrykkur.
Stjörnu-heiisudrykkurinn skarar fraiu
úr aliskonar
„LIYS-EL1XÍR%
; sem memi allt til pessa tíma bera
kennsli á, bæði sem kröptug læknis-
lyf og sein ilmsætur og hragðgóður
drykkur. Hansi er ágætur læknisdóia-
ur, til að afstýra hvers konar sjúk-
dómum, sem koiua af veiklaðri melt-
ingu og eru áhrifhans stórmjög st.yrkj-
niidí alían l.kaniaun, Uressandi hug-
ann og gefandi góða matarlyst. Ef
maður stöðugt, kvöld og morgna, neyt-
ir einnar til tveggja teskeiða af pess-
uin ágæta lieilsudrykk, í breunivíni,
víni, kaffi, te eða vatni, getur maður
varðveitt keilsu sína til eísta aldurs.
Jwíta er ekkert skrum.
Eiukasölu hefir
Edv. Uhristeiiseu.
Kjöbenhavn. K.
J>areð margir ferðamenn að und-
aníörnu liafa leyft sér að sieppa hest-
156
annt engum öðrum <og hyggnr að pú kunnir e'mhverntínia að geta
unnað niér, pá kom til uiito og ver dýrasta peria lifs inins“.
Og Kesiah hallar liöfði sinu i sölskininu upp að lians sterka
brjósti.
Smásaga um Karl koming 15.
Eiuhverju sintii kom Karl konungur 15. til smábæjar í Vestur-
Gautlandi, par sem borgmeistarinn og allir helztu ba-jarbúar tóku
á móti konungi á járnbrautarstöðinni, og sá konungur að borg-
meistarinn dró upp úr vasa sínum péttskrifaða pappírsörk, fór að
ræskja sig og byrjaði þannig:
„VoLdugasti, allranáðugasti konungur!“
En óðar en borgmeistarinn hafði sagt pessi orð, greip konung.
«r af honuin skjalið gaf merki tii pess að lialda áfram ferðinni.
þarna stóð nú vesaiings borgaieistarinn og bæjarins beztu raenn
®g gláptu ú eptir konungi og járiibrautarlestinui, en konungur
Jvvaddi' pá vsngjarnlega og brosandi úr járnbrautarglugganum og
kallaði til borgnieistarans: „þakka pér karlega fyrir. eg skal lesa
áyarpið á leiðinni.“
En pess er getið seiu merki um hjartagæzku konungs, að pá
hann gat stillt hláturinu, liafi hami orðið injög alvarlegur og setíð
þegjandi nokkra stund og sagt síðau: „það vnr rangt af mér að
jrjöra petta, par §e!ú hetta var gjört í heztu meiningu“.
153
S-áð á kewni. Eg átti að vitja yðar í gær, en pegar ungfrú Kesiah
komst að pví, varð hún að sögn Mörtu reið og lcvaðst engan lækni
vftija liafa til siu“.
jS’orthcote Uéit áfram rajög órör í skapi. Hvi iét liún ekki
vitýa hans? Var pað af pví að hún var liormm reið eða af pví
að feún tveys'ti sér svo vei sem iækai? Hann f&nn að hann liafði
enóðgað feana, «g þessvegua lét hanu ekki sjá sig i Hlynskógi, En
aldrei kafði hann tekið annað eins út eíus og frá pessari stundu
traiu að kl. þegar Marta kem Manpandi og b&ð feann að vitja
itngfrá Resiali.
Vesaiiwgs frú Laud feaíði fengið eitt flogið og gat enga björg
«ér veitt par sem hún Lá. Mörtu haiði ekki tekizt að útvega lienni
hjúkrunarkonu, -og hafði feún pvi nú engin önnur ráð en að leita ttil
Dr Eortboote.
Kesiah feai'ði sofnað, meðan Marta var að hviman og nú fyrst
/ sá Dr. Kortlioðte, hv&ð fcepjpinautur haus var ungur og óstyrk.
ur.
Hawi varð þe-ss skjótt vísari, að hún hefði lungnabólgu; vegna
líösta vaWaði hún innan skamms <tg var pá ekki með öllu ráði, svo
íið kúK úndraðist efeki við að sjá Ir&na.
„Eg «r íæningalaus“, sagði hún lágt. pú mátt ekki láta
Bnóður wima vita pað, Matta. Eg skal bráðum bæta úr pví“.
„þe'kfcið pér mig ekki, K-esiah?,, livísiaði Northcote.
Hún leít «PP ú hann með >daufu angnaráði: „Ert pað pú faðir
5ninn?“ spurði hún.
„Góða bezta 'tAgfrú Kesiah“. sagði Marta- swktandi," þekkið
pér ekki lækniriun, hann/Dr. Northoote?“
Hin unga sfeúlka virtist mú smámsaman átta sig. enda sýndi
■dftufur r»ii í andlifi lieniiar, ftð hún var að í’á aptur bseðí minni og
rænu.
„Var sent eptir yðnr?“ spurði hún hvatlega, „eg get læknað
iníg sjáif, Dr. Northcote'1.
„Hvaða vítleysa. góða barn“, mælti Northcote glaðlega.
„Vitið pér ekfci, að sjáHingar yðar bíða eptir yður. .Nú ætla eg að
lœkna yður og fara eptir íuínum ráðum. Marta, komið með kol og
spitur og leggið í ofniim“.